۱+۱۲ نکته برای تزریق بی حسی در دندانپزشکی!
اگر دندان پزشک واقعا اعتقاد داشته باشد تزریق داروی بی حسی نباید دردناک باشد، می تواند تکنیک تزریق بی حسی خود را به نحوی تغییر دهد که اعمال آسیب رسان برای بیمار درد کمتری داشته باشد
تزریق داروی بی حسی باید بدون درد و تروما انجام شود، اما معمولا بیماران دندان پزشکی تجربه های دردناک و ناخوشایندی از دریافت بی حسی دارند. ترس از تجربه دوباره این درد، گاه افراد را سال ها از دندان پزشکی گریزان می کند یا عاقبت کارشان پس از دریافت بی حسی به یکی از اورژانس های دندان پزشکی مانند سنکوپ وازودپرسور (از هوش رفتن) می انجامد...
دانشجویان دندان پزشکی معمولا انجام اولین تزریق بی حسی را در دانشگاه و روی همکلاسان خود تجربه می کنند. تجربه دریافت بی حسی برای اکثر آنها با تجربه تزریقات دردآوری که در گذشته در مطب دندان پزشکی داشته اند کاملا متفاوت است. چرا بین تزریقی که یک دانشجوی مبتدی انجام می دهد و تزریقات دندان پزشکان باتجربه از نظر ایجاد درد تفاوت وجود دارد؟ اغلب اوقات میزان آسیب ناشی از تزریق داروی بی حسی با خروج دندان پزشک از محیط دانشگاه افزایش می یابد. شاید دندان پزشکان در گذر ایام برخی نکات کلیدی تزریق بدون درد را از یاد می برند یا حس همدردی خود با بیمار را از دست می دهند. اگر دندان پزشک واقعا اعتقاد داشته باشد تزریق داروی بی حسی نباید دردناک باشد، می تواند تکنیک تزریق بی حسی خود را به نحوی تغییر دهد که اعمال آسیب رسان برای بیمار درد کمتری داشته باشد. شاید مرور آموخته های دوران تحصیل به همکاران دندان پزشک کمک کند تا تزریق داروی بی حسی را با درد و آسیب بافتی کمتری انجام دهند:
۱) از سوزن تیز استفاده کنید: معمولا تیزی سوزن های تزریق با هربار استفاده کاهش می یابد آنچنان که دندان پزشک در سومین یا چهارمین استفاده می تواند مقاومت بافتی نسبت به ورود سوزن را حس کند. پس اگر بیمار نیازمند دریافت تزریق های متعدد بود، در تزریق های دوباره یا چندباره سوزن را عوض کنید.
۲) جریان یافتن محلول بی حسی را کنترل کنید: پس از قرار دادن کارتریج بی حسی در سرنگ تزریق، چند قطره از محلول بی حسی را از کارتریج خارج کنید تا از درست قرار گرفتن آن در سرنگ مطمئن شوید.
۳) کارتریج و سوزن تزریق هم دمای محیط باشند: اگر کارتریج در دمای اتاق نگهداری شود بیمار بی حسی موضعی کاملی را دریافت خواهد کرد و فرقی میان اتاق سرد و گرم وجود ندارد؛ پس لزومی به گرم کردن کارتریج نیست حتی ممکن است تزریق کارپول گرم شده موجب ناراحتی بیمار شود، اما با گرم کردن سرنگ می توان حس برخورد جسم فلزی سرد با پوست بیمار را از بین برد. نگه داشتن سرنگ به مدت نیم دقیقه در کف دست می تواند کارساز باشد.
۴) بیمار را در موقعیت صحیح قرار دهید: در صورت وجود اضطراب، جریان خون بیشتر به سمت عضلات مخطط هدایت می شود. به علت عدم فعالیت عضلانی حجم بالایی از خون در عضلات مخطط باقی می ماند. کاهش بازگشت وریدی خون به قلب و کاهش پمپاژ خون به سمت مغز زمینه ساز بروز نشانه های سنکوپ ( احساس سبکی سر، سرگیجه، تاکی کاردی و ضربان قلب) می شود. ادامه این حالت باعث کاهش حجم خون مغزی و بی هوشی بیمار می شود. توصیه پیشگیرانه تغییر وضعیت بیمار حین تزریق است؛ به شکلی که سر و قلب بیمار موازی زمین و پاها اندکی بالاتر قرار گیرند. بااین حال وضعیت بیمار ممکن است بر اساس نظر دندان پزشک و روش تزریق بی حسی تغییر کند.
۵) از بی حسی سطحی استفاده کنید: بی حسی موضعی ضخامت یک تا دو میلی متر از کام را که از قضا در برابر تزریق بسیار حساس است را بی حس می کند؛ به شرطی که دست کم یک دقیقه تداوم یابد، اما حداکثر تماس بعد از دو دقیقه حاصل می شود.
۶) با بیمار ارتباط کلامی برقرار کنید: حین انجام تزریق با بیمار صحبت کنید. از کلمات مثبت اسفاده کنید تا بینش مثبتی در او ایجاد شود. مثلا «من از بی حسی موضعی استفاده می کنم تا ادامه کار راحت تر باشد» یا «من انتظار ندارم شما چیزی احساس کنید.» از جمله های با بار منفی نظیر «آسیبی به شما نمی رسد» استفاده نکنید، چون بیمار فقط کلمه آسیب را می شنود و به بقیه جمله توجه نمی کند. از کلماتی که ترس کمتری دارند استفاده کنید. مثلا در عوض کلمه «انجام تزریق» بگویید «ایجاد بی حسی موضعی».
۷) برای دستتان از تکیه گاه استفاده کنید: هنگام انجام تزریق دست باید بدون لرزش باشد تا احتمال حرکت و جراحت غیرارادی کاهش یابد. اگر انگشتان بلندی دارید می توانید از صورت بیمار به عنوان تکیه گاه دستتان استفاده کنید و اگر انگشتان تان کوتاه است به آرنج خود تکیه دهید. برای کنترل بهتر سرنگ کف دست باید به سمت بالا باشد و سرنگ با انگشت سبابه حمایت شود. معمولا افزایش تجربه و اعتماد به نفس دندان پزشکان آنها را به سمت تزریق بدون تکیه دادن دست سوق می دهد.
۸) مخاط را بکشید: مخاط باید در محل ورود سوزن کشیده شود تا حداقل مقاومت نسبت به ورود سوزن در مخاط ایجاد شود. در غیر این صورت نسج نرم حین ورود سوزن پاره می شود و حین و پس از انجام تزریق ناراحتی ایجاد می کند. روش هایی نظیر تکان دادن لب یا فشردن جسمی نظیر دسته آینه در محل تزریق، می تواند بیمار را گمراه کند و از درد و استرس حین تزریق بکاهد.
۹) سوزن را از میدان دید بیمار خارج کنید: دیدن سرنگ بی حسی حتی در افراد بزرگسال نیز ایجاد اضطراب می کند. سرنگ را می توانید از بالای سر بیمار یا پایین تر از دید بیمار از دست پرستار بگیرید تا بیمار آن را نبیند.
۱۰) چند قطره از داروی بی حسی را تزریق کنید: همزمان با ورود سوزن به مخاط، چند قطره داروی بی حسی را تزریق کنید. پس از دو تا سه ثانیه مکث، سوزن را به محل اصلی تزریق هدایت کنید. در این حین تزریق داروی بی حسی کاملا غیر ضروری است، چون درد میان مخاط سطحی و موکوپریوست کمتر منتقل می شود. حین تزریق بلاک، پیش از رسیدن به پریوست چند قطره دیگر تزریق کنید، چون پریوست دارای اعصاب فراوانی است و تماس سوزن با آن ایجاد درد می کند. دانستن زمان مناسب تزریق نیازمند تجربه است. میزان نفود سوزن در بافت نرم هر بیمار متفاوت است و ممکن است سوزن به طور ناآگاهانه با پریوست برخورد کند بااین حال دندان پزشک به مرور با تکیه بر حس لامسه خود می آموزد تراکم بافتی با افزایش نفوذ سوزن و نزدیک شدن به استخوان به مقدار ناچیزی افزایش می یابد.
۱۱) دارو را آهسته تزریق کنید: تزریق سریع موجب آسیب بافتی و افزایش احتمال بروز واکنش منفی نسبت به دارو می شود. زمان منطقی برای تزریق یک کارتریج بی حسی ۶۰ ثانیه است.
۱۲) سرنگ را آرام خارج کنید.
۱۳) بیمار را زیر نظر داشته باشید.
بیشتر واکنش های منفی نسبت به تزریق داروی بی حسی حین تزریق یا پنج دقیقه بعد از آن روی می دهند. پس تا زمان شروع اثر دارو خود یا پرستارتان بیمار را زیر نظر داشته باشید.
جواب بصورت نقل قول
