◄◄ تاپیک جامع تغذیه؛ بهداشت و سلامت عمومی ►►

[aligol172]

خیلی ها وقتی عضوی از بدن شان درد می گیرد یادشان می آید که باید به دکتر مراجعه کنند. اما بهتر است قبل از اینکه درد به سراغ تان بیاید و توان فعالیت را از دست بدهید به علایم ظاهری بدن تان خوب توجه کنید. پوست و مو و ناخن بیرونی ترین قسمت های بدن اند و تغییرات آنها از حالت طبیعی می تواند خبر از وضعیت نابه سامان قسمت های داخلی بدن بدهد...
پوست هر انسانی آینه تمام نمای سلامت کلی بدن اش است. بسیاری از بیماری های داخلی ابتدا به صورت مشکلات پوستی ظاهر می شوند. برخی از این بیماری ها را در همین نوشته با هم مرور می کنیم.
● جوش های پروانه ای
گاهی قسمت اعظم صورت با جوش هایی قرمز پوشیده می شود و انگار که هاله ای پروانه ای شکل و قرمز روی صورت قرار گرفته است. این حالت اغلب یکی از علایم اصلی بیماری «لوپوس» است اما صبر کنید و دستپاچه نشوید. ممکن است این التهابات قرمز رنگ نوعی آکنه به نام روزاسه هم باشند. پس بهتر است با پدیدار شدن چنین ظاهری بر صورت تان سریعا به پزشک متخصص مراجعه کنید تا در هر دو صورت اقدامات درمانی لازم را به موقع انجام دهید.
▪ بیماری لوپوس: یکی از بیماری های خودایمنی است که قسمت های مختلفی از بدن از جمله پوست، مفاصل، قلب، ریه ها، خون، کلیه ها و مغز را درگیر می کند. در بیماری های خودایمنی، سیستم ایمنی بدن بافت های بدن را بیگانه تلقی کرده و به آنها حمله می کند.
▪ بیماری روزاسه: روزاسه که اغلب از آن با عنوان «آکنه بزرگسالان» یاد می شود، بیماری شایع پوستی است که سبب قرمزی و تورم صورت می شود. در این بیماری جوش های سر سیاه دیده نمی شوند.
● زواید مخملی
اگر اطراف گردن و زیر بغل تان زواید پوستی مخمل مانندی را مشاهده می کنید ممکن است ۳ حالت داشته باشد:
▪ شما خیلی اضافه وزن دارید.
▪ دچار بیماری دیابت هستید.
▪ و یا اینکه متاسفانه یک سرطان بدخیم بدن تان را اسیر کرده است.
● زوایدی با مرکز سفید و لبه قرمز
متخصصان می گویند این زواید نشانه اختصاصی بیماری دیابت هستند و هیچ ارتباطی به بهداشت و سلامت پوست ندارند. چنین وضعیتی می خواهد هشدار دهد که بیماری دیابت مزمن تان می تواند به زودی سلامت چشم ها و کلیه های تان را به خطر بیندازد، پس اگر این وضعیت را در قسمتی از پوست تان مشاهده می کنید هرچه سریع تر به پزشک متخصص داخلی یا پزشک متخصص غدد مراجعه کنید.
● زواید خارش دار ناهموار در ناحیه مچ دست و پا
این زواید بیشتر در ناحیه مچ دست و پا ظاهر می شوند اما ممکن است آنها را در کمر، گردن، پاها و اندام تناسلی هم ببینید. هنوز دلیلی برای ایجاد این زواید کشف نشده است اما اگر دچار چنین زوایدی هستید باید یک آزمایش کامل از کبدتان بگیرید زیرا ممکن است نشانه ای از بیماری هپاتیت C باشد.
▪ بیماری هپاتیت C: هپاتیت نوعی التهاب کبدی است که انواع مختلفی دارد. هپاتیت C که در ابتدا به صورت سرماخوردگی بروز می کند، ممکن است سبب بیماری های مزمن کبدی و فرسودگی کبد شود. این بیماری از طریق خون منتقل می شود.
● ضایعات پوست پرتقالی
این ضایعات رنگی که به رنگ پوست هستند روی کمر نمایان می شوند و اگر لمس شان کنید بافتی مانند پوست پرتقال دارند و معمولا با علایم دیگر پوستی ظاهر می شوند مثلا برجستگی های جوش مانند قرمز یا قهوه ای روی چانه و بینی. این علایم مربوط به یک بیماری ژنتیکی به نام توبرئوس اسکلروزیس هستند که می توانند سبب ایجاد تومور های خوش خیم در مغز و اندام های حیاتی شوند.
● کف دست سیرابی شکل
در این حالت پوست دست ضخیم، نرم و سفید شده و خطوط دست عمیق و مشخص تر به نظر می رسند و در کل ظاهر دست شبیه سیرابی پخته می شود. این حالت از علایم سرطان است. اگر فقط کف دست ها این ظاهر را به خود بگیرند معمولا ریه ها دچار سرطان شده اند. اگر علاوه بر این حالت قسمت های دیگری از پوست هم ضخیم شوند ممکن است فرد دچار سرطان معده باشد.
● دست و پای چوبی
این ناراحتی که اولین بار در سال ۱۹۹۷ شناخته شد حالتی است که پوست دست و پا سفت و قهوه ای شده و ظاهری مانند چوب پیدا می کند. این حالت نشانه ای از بیماری سیستمیک فیبروز کلیوی است. گاهی ممکن است یک لکه زرد رنگ هم در چشم به وجود بیاید. محققان معتقدند ماده گادولینیوم که در حین آزمایش های MRI استفاده می شود می تواند در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی این حالت را ایجاد کند.
● فلس دار شدن پوست لگن و قرمزی زبان
این حالت خیلی نادر بیشتر قسمت نشیمن گاه و کف دست ها را درگیر می کند و در نتیجه پوست این نواحی قرمز روشن می شود و معمولا زبان هم درد می گیرد. گاهی در افراد مسن ممکن است پس از برطرف شدن علایم اسکار های پوستی هم باقی بماند. این علایم معمولا نشانه ای از سرطان پانکراس هستند.

[aligol172]

پیر باشید یا جوان به احتمال زیاد حداقل در یک نقطه از بدنتان دردی دارید که هیچ وقت علتش را کشف نکرده اید...
این روزها هم گرفتاری های زندگی فرصت نمی دهند تا عوامل مختلفی را که همه روزه با آنها سروکار دارید زیر ذره بین ببرید؛ شاید عامل اصلی دردتان درست جلوی چشمتان باشد! حالا لازم نیست تمام میدان دیدتان را بگردید تنها در همین پاراگراف های زیر سری بچرخانید و چشمی بدوانید بلکه عامل محرک دردهای طاقت فرسای خودتان را پیدا کنید.
۱) صندل های لاانگشتی: این صندل ها برای گردن، ستون مهره ها، زانوها و قوزک پاها تکیه گاه مناسبی محسوب نمی شوند.
کفش هایی بپوشید که ستون مهره هایتان را پشتیبانی کنند به خصوص در روزهایی که می دانید قرار است زیاد راه بروید، حتما یک کفش ورزشی مناسب بپوشید.
۲) گوشی های لمسی: گوشی های پیشرفته ای که تنها با اشاره انگشت کار می کنند، باعث می شوند فشار زیادی به بندهای انگشتان وارد شود. اخیرا تعداد بیماران زیر ۳۰ سالی که با شکایت از درد و تورم مفاصل خود به پزشکان مراجعه می کنند، بالا رفته است.
اگر انگشتان تان درد گرفته اند، کمی از اس ام اس فرستادن دست بکشید آن وقت اگر درد ساکت نشد، همان لحظه تلفن تان را بردارید و از یک متخصص ارتوپدی وقت بگیرید. درمان های موثری برای ورم مفاصل وجود دارند. ۳) کیف پول: هنگامی که کیف پولتان را در جیب پشتی شلوارتان می گذارید، ممکن است عصب سیاتیک تان را تحریک کند یعنی کیف شما (چه پر پول، چه بی پول)، آنقدر به عصب سیاتیک تان فشار می آورد و تحریک اش می کند که آخر سر، کمردرد می گیرید.
قبل از اینکه روی صندلی (به خصوص صندلی ماشین) یا هر جای دیگری بنشینید، کیف پول را از جیب پشت شلوارتان درآورید.
۴) رانندگی: خیلی ها زاویه صندلی ماشین شان را بد تنظیم می کنند. اگر پشتی صندلی را زیاد بخوابانید، تسلط به فرمان برایتان مشکل می شود. آن وقت باید سر و گردن خودتان را با سختی به حالتی ناراحت بالا بگیرید و این طور می شود که به مرور زمان، گردن درد می گیرید.
پشتی صندلی را آنقدر بالا بیاورید که گردنتان با قرار گرفتن در وضعیت مناسب، بتواند سرتان را نگه دارد. باید دسترسی به فرمان برایتان راحت باشد؛ یعنی نه به جلو خم شوید، نه بدنتان را به سمت آن بکشید.
۵) بازی های ویدیویی ایستاده: بازی های ویدیویی ایستاده که باید حین آن فعالیت بدنی کرد، درست همان خطرهای بازی های واقعی در زمین های ورزشی را دارند. به علاوه شما باید این حرکات را در فضایی محدود انجام دهید. متخصصان معتقدند با انجام این بازی ها، خطرهایی مانند آسیب مهره ای، پارگی تاندون ها و شکستگی استخوان ها در کمین افراد هستند.
قبل از شروع این بازی های ویدیویی، کمی نرمش های کششی انجام بدهید و فضای بازی مناسبی برای خود فراهم کنید. مثلا هرگز در محاصره مبلمان خانه بازی نکنید. مراقب باشید بیشتر از وقت استاندارد بازی های واقعی، به این بازی های ویدیویی نپردازید.
۶) پنیر: انواع مختلف پنیر(چدار، فتا، موزارلا، پارمسان و...) ماده ای به نام تیرامین دارند که محرک تند و تیزی برای سردرد است. این ماده در برخی فرآورده های گوشتی و نوشیدنی ها هم وجود دارد.
بعد از خوردن هر ماده لبنی، تاریخ و اسم آن غذا را یادداشت کنید که اگر احیانا سردرد گرفتید، بتوانید عاملش را راحت پیدا کنید.
۷) نشانگان اعتیاد به تلویزیون: اگر عادت دارید روی کاناپه دراز بکشید و تلویزیون تماشا کنید به خصوص اگر در همان حالت خوابتان می برد، منتظر یک گردن درد جدی باشید.
حتی در زمان استراحت هم باید بدنتان را در وضعیت صحیحی قرار بدهید. هنگام تماشای تلویزیون روی کاناپه درست بنشینید، کمرتان را صاف کرده و شکمتان را منقبض کنید.
۸) بلند کردن کودک: لازم نیست در تمام طول روز بچه به بغل باشید. تنها بلند کردن او از کالسکه یا زمین، فشار مداومی را به مچ و انگشتان شما وارد می کند.
سعی کنید فرزندتان را بدون فشار آوردن به مچ هایتان بلند کنید. دست هایتان را تا ساعد پشت فرزندتان ببرید و با کمک عضلات بازویتان بلندش کنید.
۹) کیف لپ تاپ: اگر مجبورید هر روز لپ تاپ تان را با خودتان از اینجا به آنجا ببرید، دردهای مختلفی در انتظار شما خواهد بود. کیف های لپ تاپی که باید دسته شان را به دست بگیرید، به جلوی بازوی شما فشار می آورد و کیف های دوشی هم درد شانه و پشت را نصیبتان می کند.
کیف های لپ تاپ چرخ دار را امتحان کنید.
۱۰) مدل مو هایتان: اگر موهایتان را می کشید و با کش یا کلیپس بالای سرتان محکم می کنید، سردرد خواهید گرفت. اگر سابقه میگرن داشته باشید، بستن محکم موهایتان باعث سردردهای جدی تری می شود.
موهایتان را شل تر ببندید یا از تل و هدبند استفاده کنید.
۱۱) بوهای تند: بوهای تند، چه متعفن و زننده باشند و چه رایحه هایی دلچسب (مثل عطر و گل) می توانند سردرد ایجاد کنند. متخصصان هنوز دلیل این پدیده را نمی دانند.
سعی کنید بفهمید کدام بوها باعث تحریک سردردتان می شود تا از آنها پرهیز کنید.
۱۲) عادت های خواب: ممکن است عادت داشته باشید روی شکم بخوابید. در این صورت، عضلات داخلی تان در وضعیت بدی قرار می گیرند و صبح روز بعد، گردن درد خواهید گرفت. شاید به پهلو می خوابید و دستتان را روی سرتان می گذارید و.... هر وضعیتی که اعضای بدن را در حالتی ناراحت قرار بدهد، بعد از چند ساعت، سبب درد خواهد شد.
بهترین وضعیت خواب، خوابیدن به پشت یا پهلو است؛ در حالی که دست ها پایین تر از تراز شانه قرار بگیرند.
۱۳) حذف وعده های غذایی: نخوردن وعده های غذایی، باعث افت قند خون و بروز سردرد می شود حتی قبل از اینکه احساس گرسنگی کنید.
با فواصل زمانی معین، غذاهای مقوی و سالم بخورید البته به مقدار معین. غلات کامل و پروتئین، شما را تا مدت ها سیر نگه می دارند.
۱۴) محل کار: اگر صندلی یا میز کارتان استانداردهای لازم برای سلامت را نداشته باشد، بعد از ساعت کارتان، کمر، دست ها، شانه ها یا مچ هایتان درد خواهند گرفت.
صندلی سالمی بخرید یا با کوسن و چهارپایه، فاصله های استاندارد خودتان را با میز کارتان تنظیم کنید.
۱۵) صفحه کلید: اگر در طول روز زیاد با صفحه کلید کار می کنید، احتمال دارد دچار نشانگان تونل کارپال شوید. این بیماری سبب درد، سوزش و کرختی مچ و بندهای انگشتان شما می شود.
صفحه کلیدتان را طوری تنظیم کنید که انگشتان، مچ و ساعدتان در یک خط قرار بگیرند.
۱۶) مشکلات بینایی: اگر سرتان در محل پشت ابروها درد می گیرد، احتمالا ناشی از عیوب انکساری چشم (نزدیک بینی، دوربینی یا استیگماتیسم) است.
سری به یک چشم پزشک بزنید. شاید نمره چشم هایتان تغییر کرده باشد.
۱۷) هوای گرم: تغییرات آب و هوایی باعث سردرد می شود؛ به خصوص اگر هوا ناگهان گرم شود.
آب و هوا تحت کنترل شما نیست اما می توانید با شناسایی محرک های سردردتان از آنها پرهیز کنید و جلوی سردردتان را بگیرید.
۱۸) ورزش آخرهفته: اگر تمام طول هفته را کار کنید و آخر هفته را بگذارید برای ورزش، دچار دردهای عضلانی خواهید شد زیرا ناگهان عضلات تان را مجبور به فعالیت های سنگین کرده اید.
حتما قبل از ورزش، بین ۵ تا۱۰ دقیقه راه بروید و نرمش های ساده انجام دهید و در طول هفته با حرکات سبک، عضلات تان را برای تمرین های سنگین پایان هفته حاضر کنید.
۱۹) خم شدن به زمین: از قدیم عادت کرده اید هنگام برداشتن اشیا از زمین خم شوید و سپس با کمک عضلات پشت تان بالا بیایید. این عادت عضلات پشت را تحت فشار زیاد قرار می دهد و باعث درد گرفتن آنها می شود.
درست خم شوید. زانوهایتان را نزدیک به ۹۰ درجه خم کنید و کمر، شکم و پشت تان را صاف بگیرید آنگاه شی را بردارید و با فشار به عضلات ران و زانوهایتان بلند شوید.
۲۰) دندان قروچه: این عادت نه تنها باعث درد فک شما می شود بلکه به دندان ها، فک و شنوایی شما هم آسیب می رساند.
به دندان پزشک مراجعه کنید و از او محافظ مخصوص دندان قروچه بگیرید.

[aligol172]

از حدود بیش از یکصد سال قبل که با تلاش دکتر ادوارد آنگل (پدر علم ارتودنسی)، ارتودنسی ثابت پایه ریزی شد، تاکنون دستگاه های متفاوتی توسط دانشمندان مختلف طراحی و ساخته شده و تنوعی از روش های درمانی ارتودنسی متحرک و ثابت به دنیای علم ارتودنسی ارایه شده است....
هر یک از روش های معرفی شده با توجه به توانایی ها و ضعف های خود، زمانی مورد استفاده قرار گرفته و گاهی هم با پیدایش دستگاه ها و روش های جدیدتر منسوخ شده اند.
یکی از رایج ترین شیوه های درمانی ارتودنسی که قدمت بیشتری داشته و هنوز هم با تغییراتی که در آن ایجاد شده، گاهی اوقات مورد استفاده قرار می گیرد، روش «اچ وایز» است. اگرچه این روش از ابتدای قرن بیستم تا حدود ۳ دهه قبل در کل دنیا فراگیر بود ولی با پیدایش روش های دیگر که نوع تغییریافته و اصلاح شده آن است، به تدریج فراگیری خود را از دست داده و در حال حاضر عمدتا در دانشکده های دندان پزشکی به عنوان پایه اصلی آشنایی با ارتودنسی ثابت به دانشجویان دوره های تخصص ارتودنسی آموزش داده می شود.
● سیم های پیش ساخته
با معرفی روش «سیم های مستقیم» توسط دکتر «اندرو» که به عنوان نسل اول این روش شناخته می شود، حدود ۴ دهه قبل، روش های درمانی ارتودنسی دچار تحول شگرفی شد. این روش بر پایه نقش کلیداکلوژن بنا شده بود. در این روش با حذف استفاده از خم کردن سیم های ارتودنسی، از سیم های آماده و پیش ساخته بدون نیاز به خم، درون شیار براکت ها استفاده می شد و تعیین موقعیت دندان ها با توجه به پیش بینی زوایای مربوط به هر یک از آنها در براکت مربوطه انجام می گرفت. این روش به کاهش زمان مورد نیاز در کلینیک جهت ویزیت بیمار و رفع اشتباهات فردی دندانپزشک در ساخت سیم های مورد نیاز منجر می شد ولی همچنان در برخی از موارد نیاز به خم کردن سیم ها وجود داشت. از طرفی، با توجه به نوع اعمال نیرو در این روش، تکیه گاه دندانی تضعیف می شد و بنابراین نیاز به تقویت تکیه گاه بیشتری نظیر استفاده از وسایل ارتودنسی خارج دهانی وجود داشت یا تنوع زیاد براکت ها، امکان استفاده آسان از این روش را محدود می کرد.
نسل دوم سیم های مستقیم توسط دکتر «روت» معرفی شد که برخی از مشکلات نسل اول را مرتفع کرده بود. در این روش با اصلاحاتی که در براکت ها انجام گرفته بود، نیاز به استفاده از براکت های مختلف برای هر ناهنجاری خاصی به حداقل رسیده بود و بنابراین بیشتر مورد اقبال عموم ارتودنتیست ها واقع شد.
● ارتودنسی آسان
نسل سوم براکت های سیم های مستقیم با نام «ام . بی . تی» حدود ۲ دهه قبل معرفی شد. با توجه به تغییرات بیشتری که در براکت ها و روش های اعمال نیرو ایجاد شده، از روش های اعمال نیروی ملایم و لغزش در این سیستم بهره گرفته می شود. این روش در حال حاضر بسیار متداول است.
● کلید و قفل وارد می شود
فصل مشترک همه این روش ها نیاز به بسته شدن سیستم ارتودنسی در داخل شیار براکت ها با استفاده از سیم های نرم است. به موازات تحول ایجادشده در تبدیل این روش ها براکت های جدیدی به دنیای ارتودنسی ارایه شد. در این روش ها نیازی به بستن سیم ارتودنسی داخل شیار براکت ها با استفاده از سیم نرم ارتودنسی یا الاستیک وجود نداشته و با داشتن یک کلید یا قفل تعبیه شده روی براکت، سیم درون شیار براکت مهار می شود. این براکت ها انواع مختلفی داشته و به صورت فعال و غیرفعال ساخته شده اند. سیم های مستقیم به دلیل اعمال نیروی ملایم و تدریجی و در حد تحمل بافت های زنده و به دلیل نداشتن دوره تاخیری در حرکت دندان، درمان سریع تر را امکان پذیر می کند. به دلیل تکنولوژی بالاتر در تولید آن و جدید بودن قیمت این سیستم چیزی حدود ۴ تا ۵ برابر سیستم های متداول ارتودنسی است. در این سیستم نیاز به کشیدن دندان ها منتفی می شود. ضمنا ویزیت های مربوط به این روش در جابه جایی و تعویض سیم ها معمولا ۳ ماه یکبار است و نیازی به تعویض سیم ها زودتر از این مدت نیست.

[aligol172]

روزی روزگاری آدم ها در دل طبیعت زندگی می کردند اما کم کم از طبیعت فاصله گرفتند و این فاصله سبب شد که آدم های امروزی هر از گاهی هوس کنند برخی از آنچه در طبیعت بوده، در زندگی خود داشته باشند؛ از گل و گیاهان آپارتمانی گرفته تا حیوانات اهلی. طبیعتا ورود این حیوان ها به زندگی آدم ها مثل سایر فرآیندهای جدید زندگی، مزایا و معایبی دارد و یکی از آن معایب، بیماری هایی است که قابلیت انتقال از این حیوان به انسان را دارند. با دکتر سیدجاوید آل داوود، دامپزشک و عضو هیات علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، درباره همین موضوع گفت وگو کرده ایم.
▪ آقای دکتر! در این گفت و گو می خواهم سوال هایی از شما بپرسم که شاید خیلی به هم مربوط نباشند اما سوال بسیاری از خوانندگان ما در خصوص نگهداری از حیوانات اهلی و خانگی است. اولین سوالم این است که آیا تمام بیماری هایی که حیوانات به آن مبتلا می شوند، قابل انتقال به انسان است یا نه؟
ببینید؛ انتقال بیماری، زمینه سلولی خاصی می خواهد؛ یعنی باید ویروس یا باکتری سطح سلول عامل را بپذیرد. از آنجا که شباهت سلولی انسان با انسان خیلی زیاد است و در عوض شباهت سلولی حیوان به انسان خیلی کمتر است، بنابراین بیماری هایی که بین انسان و انسان قابل انتقال هستند خیلی بیشتر از بیماری هایی اند که از حیوان به انسان قابل انتقال است. وقتی کودکی وارد مهدکودک یا دبستان می شود، اگر همکلاسی اش سرما خورده باشد، او نیز به احتمال زیاد سرما خواهد خورد ولی اگر حیوانی دچار عفونت تنفسی شده باشد احتمال ابتلای انسان به آن بیماری نزدیک به صفر است. بنابراین خیلی از بیماری ها در حیوانات وجود دارند که ممکن است برای خود حیوان کشنده باشد اما به انسان قابل انتقال نیست. فقط تعدادی از بیماری ها هستند که از حیوان به انسان قابل انتقال اند.
▪ و برای تمام این بیماری ها، دارو و درمانی وجود دارد؟
دیدگاه کلی در مورد کنترل بیماری های قابل انتقال از حیوانات خانگی یک دیدگاه علمی است و ما باید تابع مطالب علمی باشیم تا بتوانیم بر خیلی از مشکلات فایق شویم. کنترل بیماری های قابل انتقال یا مشترک بین انسان و دام باید تحت نظر یک متخصص دامپزشک باشد تا بتواند بیماری حیوان را درمان کند اما متاسفانه در کشور ما این سیستم وجود ندارد. به عنوان نمونه، در بیماری تب مالت اگر دام درمان نشود، تعداد زیادتری از افراد را بیمار می کند و کار درمان انسان ها به تنهایی کافی نیست. البته این تداخل در مسوولیت در مراکز دیگر هم دیده می شود؛ مثل کنسروهای ماهی که در ایران زیر نظر وزارت بهداشت مجوز می گیرند، در حالی که اگر این کنسروها بخواهند به اروپا صادر شوند حتما باید مجوز دامپزشکی داشته باشند چون از نظر بین المللی این وظیفه دامپزشک است نه پزشک، زیرا اوست که می تواند تشخیص دهد ماهی کنسروشده یا ناگت مرغ تولیدشده سالم است یا خیر.
▪ خب، حالا از نظر شما، آنهایی که از حیوانات خانگی نگهداری می کنند، برای پیشگیری از بیماری ها باید چه کار کنند؟
به استثنای پرندگانی که در قفس هستند و انسان به طور مستقیم با آنها در ارتباط نیست، حیوانات دیگری مانند سگ، گربه، سنجاب، همستر در تماس مستقیم با انسان ها هستند و در صورت بیمار بودن به یک بیماری مشترک می توانند انسان را آلوده کنند. البته سنجاب به عنوان حیوان خانگی شناخته شده نیست. به همین دلیل، بیماری های این حیوان شناخته شده نیست و طبیعتا واکسن و دارویی هم ندارد اما بیماری های دیگر حیوانات خانگی کاملا شناخته شده و درمان هم دارند. بنابراین افرادی که می خواهند به هر دلیلی از حیوانات خانگی نگهداری کنند، لازم است این نکته را بدانند که حیوانشان باید از نظر بیماری ها کنترل شود و اگر این کار را انجام ندهند و حیوان خانگی شان واکسینه نشود، در معرض برخی از خطرات و بیماری ها قرار خواهند گرفت.
▪ یکی از سوال هایی که خیلی از والدین می پرسند این است که آیا این جوجه های رنگی کوچک که کنار خیابان ها به فروش می رسند، برای انسان ها و به خصوص برای کودکان، بیماری زا هستند یا نه؟
این جوجه ها، جوجه های وازده مرغداری ها هستند و جزو جوجه های خوب محسوب نمی شوند؛ یعنی جوجه هایی هستند که رشد نمی کنند، ضعیف و بیمارند و از روند تولید خارج شده اند. بسیاری از مرغداری ها این جوجه ها را می کشند اما بعضی هم آنها را به صورت رنگ شده یا غیررنگی به مردم می فروشند. رنگی هم که به آنها می زنند جزو رنگ های خوراکی است؛ چون رنگ های صنعتی، جوجه ها را مسموم کرده و می کشد. معمولا این جوجه ها زنده نمی مانند و خیلی زود می میرند. بنابراین علاوه بر اینکه ممکن است آلودگی هایی را به انسان منتقل کنند، از نظر روانی هم ممکن است مرگ آنها کودکان را مبتلا به افسردگی کند.
▪ گاهی مردم از گربه هایی که در اطراف منزلشان رفت و آمد می کنند شکایت دارند و می گویند همین گربه ها ممکن است سبب آلوده شدن آنها و به خصوص زنان باردار شود. آیا این باور، درست است؟
ـ خب، بیماری ای که معمولا گربه را به آن متهم می کنند و آن را به عنوان یک بیماری خطرناک می شناسند بیماری توکسوپلاسموز است که عامل این بیماری را می توانیم گاهی در مدفوع گربه ای که به آن آلوده شده است، ببینیم. اما برخلاف باور عمومی، این میکروب روی مو یا پوست گربه وجود ندارد؛ زیرا گربه دایم خود را می لیسد و تمیز می کند. بنابراین شرط اول این است که گربه به این تک یاخته (توکسوپلاسما) آلوده شده باشد. شرط دوم این است که از طریق مدفوع گربه دفع شود؛ زیرا توکسوپلاسما همیشه در مدفوع گربه وجود ندارد و فقط در زمان های خاصی دفع می شود. بعد از آنکه عامل میکروبی دفع شد، در همان ابتدا بیماری زا نیست؛ بلکه باید ۲ تا ۳ روز در شرایط مطلوب رطوبتی و حرارتی مناسب بماند. تازه، آن وقت است که عامل می تواند آلوده کننده باشد؛ البته به شرط اینکه مدفوع گربه به نحوی وارد دستگاه گوارش انسان شود که احتمال این امر خیلی کم است. بنابراین عامل بیماری توکسوپلاسموز از طریق تنفسی آلوده کننده نیست و خطری ندارد اما به طور کلی، به افرادی که از گربه نگهداری می کنند یا احیانا گربه وارد باغچه منزلشان شده و مدفوع کرده، توصیه می کنیم که خاک آلوده شده به مدفوع گربه را داخل کیسه کرده و در سطل زباله بگذارند. راه دیگرش انتقال بیماری از طریق گوشت است. چون عامل توکسوپلاسموز در حالت رشد خودش در عضله های حیوان هایی مانند گوسفند و گاو آلوده می ماند و اگر گوشت خوب پخته نشود (مثلا کباب شود که معمولا وسط گوشتش خام می ماند یا به صورت همبرگر طبخ شود) می تواند به راحتی انسان را مبتلا کند و خطر ابتلای انسان از این راه تقریبا بیشتر است. با این حال، خطر توکسوپلاسموز فقط زمانی است که زنان باردار را در ۳ماهه اول بارداری آلوده کند؛ البته به شرطی که قبلا آلوده نشده باشند ولی اگر خانمی قبلا آلوده شده و ایمنی پیدا کرده باشد، خطری او و جنینش را تهدید نمی کند. به همین دلیل، معمولا به زنان باردار توصیه می شود در ۳ماهه اول بارداری گوشت پاک نکنند زیرا اگر گوشت آلوده باشد ممکن است دستشان به کیست های ریز میکروب، آلوده شده و آن را به دهانشان بزنند. پس خانم ها باید همه گوشت ها را آلوده فرض کنند.
▪ گاهی پیش می آید که حیوانات خانگی به انسان چنگ می زنند و پوست را خراش می دهند. آیا این خراشیدگی پوست می تواند مشکل ساز باشد؟
ـ عاملی وجود دارد تحت عنوان بارتونلا هنسلا. البته هنوز مکانیسم های بیماری زایی این عامل مشخص نشده است اما گاهی اوقات ممکن است در اثر خراش پنجه گربه بیماری ای که به نام «تب خراش گربه» شناخته می شود، در انسان ایجاد شود. این بیماری خطرناک نیست و یک نوع واکنش بدن و گره های لنفاوی به عامل وارد شده به پوست است و درمان می شود. این تنها موردی است که ممکن است اتفاق بیفتد. مشکل اصلی در گازگرفتگی حیوان ها است که همانند یک زخم ناشی از بریدگی ممکن است سبب ایجاد عفونت در زخم شده و حتما باید زخم به سرعت شست وشو داده شده و ضدعفونی شود.
▪ و سوال آخر اینکه اگر مرغ خانگی بیمار باشد، می تواند بیماری خودش را از طریق تخم مرغ منتقل کند یا نه؟
ـ تنها بیماری مهمی که از مرغ به تخم مرغ منتقل می شود، میکروب سالمونلا یا بیماری حصبه یا شبه حصبه است. بنابراین اگر تخم مرغ خام یا نیمه پخته استفاده شود، می تواند میکروب را به انسان هم منتقل کند. به همین دلیل توصیه می کنیم که چه تخم مرغ و چه محصول های دامی را به صورت کاملا پخته مصرف کنید.

[aligol172]

برای کودکانی که توانایی صحبت کردن ندارند، گریه تنها راه برای نشان دادن نوعی نیاز به والدین است....
آیا تا به حال شده بخواهید گریه نوزاد یا کودکی را قطع کنید ولی نتوانید؟ متخصصان کودکان می گویند هر نوع گریه ای، دلیلی دارد و با نشانه های خاصی همراه است. شاید دانستن این نشانه ها به شما در آرام کردن نوزاد کمک کند. برای این منظور از دکتر سیدحسین فخرایی، فوق تخصص نوزادان و استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی کمک گرفتیم و پای صحبت های ایشان نشستیم.
▪ وقتی یک کودک گریه می کند، چه پیامی به والدینش می فرستد؟
ـ کودک با گریه، خواسته های بسیاری را بیان می کند. گریستن، راهی برای نشان دادن گرسنگی یا ناراحتی کودک است. ممکن است متوجه شوید که کودک شما حتی بدون اینکه گرسنه، خسته یا ناراحت باشد گاهی در طول شبانه روز گریه و بی قراری می کند و در این صورت هیچ اقدامی وی را ساکت نخواهد کرد ولی به محض تمام شدن گریه، هوشیارتر از گذشته می شود و ممکن است مدت کوتاهی بعد از این واقعه به خواب عمیقی فرو رود. به نظر می رسد که این نوع گریه ها برای تخلیه انرژی اضافی به کودکان کمک می کند و موجب می شود آنها به وضعیت رضایت بخش تری برگردند؛ مانند نیاز به تعویض کهنه، بغل کردن، شیر دادن و...
▪ آیا هر یک از این دلایل نشانه ای هم دارد که بتوانیم متوجه نیاز کودک شویم؟
ـ بله؛ برای نمونه، گریه ناشی از گرسنگی معمولا بم و کوتاه است و شدت آن نوسان دارد. گریه ناشی از خشم نوسان بیشتری دارد و گریه ناشی از درد و ناراحتی معمولا ناگهانی شروع می شود و بلند و طولانی است و صدای زیری دارد و متعاقب آن وقفه های طولانی و ناله های کوتاه می شنویم. مدت زیادی طول نخواهد کشید که شما درک خوبی از نوع گریه کودک و پیام او توسط گریه پیدا خواهید کرد. البته گاهی انواع مختلفی از گریه با هم همراه هستند. به عنوان مثال، نوزادان معمولا هنگام بیدار شدن از خواب گرسنه هستند و به این خاطر گریه می کنند و اگر شما سریعا به آنها پاسخ ندهید گریه گرسنگی به شیون ناشی از خشم تبدیل خواهد شد. با بزرگ تر شدن کودک، گریه های وی قوی تر، بلندتر و طولانی تر می شود. همچنین تغییراتی در انواع گریه پیدا می شود که نشانه پیدایش نیازها و تمایلات متفاوت با قبل است.
▪ بهترین راه آرام کردن گریه کودکان چیست؟
ـ مهم ترین راه برخورد با گریه کودک، پاسخ سریع به گریه های او در ماه های اول بعد از تولد است. شما با توجه کردن به گریه شیرخوار او را لوس نخواهید کرد و مطمئنا اگر شما به خواسته های او جواب بدهید او کمتر گریه خواهد کرد. وقتی به گریه کودکتان جواب می دهید سعی کنید اول نیازی را که بیشترین تحریک را به او وارد می کند برطرف کنید. اگر کودک احساس سرما می کند و در ضمن کهنه او خیس است و گرسنه نیز هست ابتدا او را گرم کرده سپس کهنه او را عوض کنید و بعد او را تغذیه کنید. اگر حالت جیغ کشیدن و هراس در گریه کودک وجود دارد باید احتمال وجود مسایلی که ایجاد درد می کنند (باز شدن سنجاقی که کهنه او را با آن بسته اید و...) در نظر داشته باشید. اگر شیرخوار گرم و خشک بوده و به خوبی تغذیه شده باشد و هیچ اقدامی موجب قطع گریه او نشود، می توانید از تکنیک های تسکین دهنده استفاده کنید تا متوجه شوید که کدام یک بهترین اثر را برای او دارند. ازجمله تکنیک های تسکین دهنده می توان به مواردی همچون تکان دادن شیرخوار، نوازش، پیچیدن در پتو، صحبت کردن با نوزاد، یک موزیک ملایم، راه بردن نوزاد، گرفتن آروغ و حمام کردن او اشاره کرد.
▪ و اگر همه این اقدامات شکست خورد، چه؟
ـ اگر همه اقدام های فوق با شکست روبه رو شد، بهترین کار این است که مدت کوتاهی او را تنها بگذارید. بسیاری از شیرخواران بدون گریه نمی خوابند و اگر مدتی گریه کنند سریع تر به خواب می روند. اگر شیرخوار خسته باشد گریه کردن او مدت زیادی طول نخواهد کشید. اگر کودک شما آرام نشود ممکن است بیمار باشد. درجه حرارت او را کنترل کنید. اگر درجه حرارت بدن بیشتر از ۳۸ درجه سانتی گراد باشد ممکن است بیمار باشد. در این صورت با متخصص کودکان تماس بگیرید.
▪ گاهی مخصوصا در ماه های اول بعد از تولد، مادر خیلی خسته است و گریه نوزاد و آرام نشدن او استرس زیادی به مادر وارد می کند. آیا عصبی بودن مادر هم می تواند تشدیدکننده گریه نوزاد باشد؟
ـ بله؛ هرچه مادر آرام تر باشد، ساکت کردن کودک آسان تر خواهد بود. حتی شیرخواران خیلی کوچک نیز نسبت به تنش های اطرافشان حساس هستند و با گریه به آنها واکنش نشان می دهند. گریه و شیون نوزاد ممکن است برای شما دردناک و نگران کننده باشد ولی چنانچه خونسردی خودتان را حفظ نکنید، موجب وخیم تر شدن وضعیت خواهید شد. وقتی احساس کردید از عهده ساکت کردن شیرخوار برنمی آیید از دیگر افراد خانواده یا از دوستان کمک بخواهید. این امر نه تنها سبب راحتی شما می شود بلکه دیدن یک چهره جدید می تواند موجب آرامش کودک شما شود. هرچقدر عصبانی یا بی حوصله باشید حق ندارید کودک را با خشونت تکان دهید زیرا این کار ممکن است موجب کوری، آسیب های مغزی یا حتی مرگ وی شود. شما نباید گریه کودک را مربوط به خودتان بدانید و فکر کنید که او به دلیل اینکه شما مادر بدی هستید یا او را دوست ندارید گریه می کند. همه کودکان گریه می کنند و غالبا هم علت مشخصی برای این امر وجود ندارد.
▪ چرا برخی شیرخواران خیلی آرامند و برخی دیگر خیلی گریه می کنند؟
ـ گریه کردن نوزادان، چه زیاد و چه کم، در صورتی که بیمار نباشند، امری طبیعی است. نوزادان به طور معمول ۱ تا ۴ ساعت در شبانه روز گریه می کنند و این امر قسمتی از برنامه انطباق نوزاد با محیط خارج از رحم است. هیچ مادری نمی تواند در هر بار گریه کردن کودک او را ساکت کند. بنابراین انتظار نداشته باشید که کار خارق العاده ای برای کودک خود انجام دهید. به جای این کار برخورد واقع بینانه ای با وضعیت داشته باشید. کمک بگیرید، قدری استراحت کنید و از تمام لحظه های شیرین همراه بودن با کودک خود لذت ببرید.

[aligol172]

این روزها دیگر کمتر کسی می تواند خودروی شخصی اش را بدون کولر تصور کند؛ در حالی که این وسیله، عمری کمتر از ۸۰ سال دارد. شرکت های آمریکایی، جزو پیشتازان نصب کولر روی خودرو بودند و تاریخچه کولر ماشین نشان می دهد که کمپانی پاکارد موتورز برای اولین بار در سال ۱۹۳۹ میلادی، خودروهایی با سیستم تهویه را روانه بازار کرد...
اما این سیستم تهویه و خنک کننده، کنترلی برای تنظیم دما نداشت و ظاهرش هم چندان مناسب نبود؛ ضمن اینکه برعکس کولرهای امروزی، باد را از قسمت عقب ماشین به سمت جلوی آن هدایت می کرد. بعد از پاکارد، دیگر کمپانی آمریکایی، کادیلاک، در سال ۱۹۴۱ میلادی، ۳۰۰ خودروی مجهز به کولر را راهی بازار کرد و درنهایت، کمپانی جنرال موتورز در سال ۱۹۵۴ میلادی، خودروهایی با کولرهای نسبتا پیشرفته تری را به جهانیان معرفی کرد. آمار و ارقام می گویند که بیش از نیمی از خودروهای فروخته شده از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۹ میلادی در آمریکا به سیستم تهویه و خنک کننده هوا مجهز بوده اند. تمام تلاش شرکت های خودروساز برای نصب کولر روی خودرو، تامین آرامش و آسایش سرنشینان آن بوده است اما این وسیله نوین هم اگر مثل سایر وسایل به درستی مورد استفاده قرار نگیرد، می تواند باعث به دردسر افتادن شما شود. در اینجا به ۱۱ نکته مهم و کاربردی برای استفاده هرچه بهتر از کولر ماشین اشاره می کنیم که خواندن و به خاطر سپردن آنها قطعا به دردتان می خورد:
۱) گاز پمپاژ شده توسط کولر خودرو، از طریق داشبورد، خودش را به منفذهای خروجی می رساند و از این طریق سرما را داخل ماشین تان منتقل می کند. پس بهتر است که هنگام توقف های طولانی مدت، خودروی تان را به گونه ای پارک کنید که روی داشبورد را سایه بگیرد یا از یک سایه بان روی شیشه جلوی ماشین استفاده کنید. اینطوری، عملکرد کولر خیلی بهتر خواهد بود.
۲) کولر ماشین هم مانند هر وسیله دیگری نیاز به سرویس سالانه دارد. شما باید هر سال قبل از فرا رسیدن فصل گرما، خودروی تان را برای سرویس کولرش نزد یک تعمیرکار مجرب ببرید.
۳) گاز کولر هر ۲ سال یک بار باید شارژ شود. در صورتی که شارژ گاز کولر که فرئون نام دارد، هر ۲ سال یک بار صورت نگیرد، شما پس از روشن کردن آن، دیگر از هوای خنک و مطبوع لذت نخواهید برد و برعکس، هوایی گرم و مرطوب به صورتتان خواهد خورد!
۴) گاز فرئون، گازی سمی، خطرناک و مضر است و بنابراین به هیچ عنوان نباید خودتان اقدام به شارژ گاز کولر خودرو کنید.
۵) برخی از باکتری ها در فضای سرد و خنک رشد می کنند و تکثیر می یابند و به همین خاطر، گاهی اوقات که کولر ماشین تان را روشن می کنید، بوی نامطلوبی به مشام تان می رسد. برای پیشگیری از این مشکل می توانید یک دقیقه پیش از روشن کردن کولر، فن آن را به تنهایی فعال کنید.
۶) یکی دیگر از دلایل انتشار بوی بد پس از روشن کردن کولر، وجود انواع قارچ هایی است که به خاطر رطوبت در فیلتر دستگاه تصفیه جا خوش کرده اند. راه رهایی از این مشکل هم بسیار آسان است. کافی است شما فیلترهای دستگاه تصفیه را هرچند وقت یک بار تعویض کنید.
۷) استفاده از کولر خودرو در مسافرت های طولانی مدت و برون شهری باعث جلوگیری از خواب آلودگی راننده و گرمازدگی سرنشینان خودرو می شود.
۸) دریچه های کولر را به گونه ای تنظیم کنید که باد به قسمت های عقبی خودروی تان هم برسد و آنهایی که روی صندلی عقب نشسته اند، از گرما کلافه نشوند.
۹) وقتی کولر خودروی تان روشن است، شیشه را باز نگذارید؛ در غیر این صورت، مصرف سوخت را تا چند برابر افزایش می دهید. البته اگر شما جزو آن دسته از افرادی هستید که قرار گرفتن در معرض باد کولر شما را دچار حساسیت می کند، بهتر است یکی از شیشه ها را کمی پایین بدهید.
۱۰) استفاده نادرست و غیراصولی از کولر می تواند ۲۰ تا ۳۰ درصد مصرف سوخت را افزایش دهد. برای رهایی از این اضافه مصرف، می توانید به توصیه های زیر عمل کنید:
▪ هنگام سفر بین شهری معمولا سرعت خودروها بالاست و پایین بودن شیشه می تواند عاملی برای مصرف بیشتر سوخت باشد. پس بهتر است که در این شرایط کولر خودرو را روشن کنید.
▪ هنگام سفرهای درون شهری در سرعت های پایین، روشن بودن کولر مصرف سوخت را بالا می برد. بهتر است که در این شرایط کولر را خاموش کرده و شیشه های خودرو را پایین بکشید.
▪ در سربالایی ها، موتور ماشین به اندازه کافی فشار زیادی را تحمل می کند و شما دیگر نباید با روشن کردن کولر، فشار بیشتری را به آن تحمیل کنید.
▪ استفاده از کولر ماشین در سراشیبی ها ۳فایده دارد؛ اول اینکه درون ماشین را حسابی خنک می کند، دوم اینکه سوخت زیادی در این شرایط مصرف نمی شود و سوم اینکه سرعت اضافی و خطرناک ماشین گرفته می شود.
۱۱) اگر روی داشبورد ماشین تان یک تکه پارچه یا چرم برای زیبایی یا محافظت از آن می اندازید، قسمت هایی از پارچه تان که روی دریچه های کولر قرار می گیرند را سوراخ کنید.
● نظر کارشناس خودرو
سیدمهدی شاه مرادی کارشناس خودرو
▪ کولر اتومبیل را زود روشن نکنید
دانستن برخی نکات ایمنی هنگام استفاده از کولر خودرو در فصل گرما ضروری است. مثلا اینکه هیچ گاه بلافاصله بعد از واردشدن به داخل خودرو سیستم تهویه هوا را روشن نکنید یا پس از وارد شدن به داخل خودرو، پنجره های خودرو را پایین بکشید و صبر کنید تا هوای داخل خودرو عوض شود.
بر اساس تحقیقات صورت گرفته، داشبورد، صندلی و سیستم تهویه هوای خودرو از خود گاز بنزن ساطع می کنند که یک گاز بسیار سمی و سرطان زاست. حتما بارها بویی شبیه پلاستیک گرم شده را در خودروی تان احساس کرده اید، این همان بوی گاز سرطان زای بنزن است.
گاز بنزن به استخوان ها هم آسیب می رساند (مسمومیت استخوان ها) و نیز باعث ابتلا به نوعی از سرطان خون و کاهش سطح گلبول های سفید بدن می شود. همچنین تماس طولانی مدت با این گاز سمی باعث ابتلا به لوکمیا (نوع دیگری از سرطان خون مربوط به گلبول های سفیدخون) و در مواردی، باعث سقط جنین در خانم ها می شود. میزان سطح قابل قبول بنزن در هوای آزاد حدود ۶/۴ میلی گرم در هر متر مربع است؛ درحالی که میزان بنزن موجود در داخل یک خودروی پارک شده با پنجره های بسته بین ۵/۱۸ تا ۳۷ میلی گرم است. حال اگر این خودرو در فضای باز و زیر نور خورشید در دمای بالای ۵/۱۵ درجه سانتی گراد پارک شده باشد، سطح بنزن موجود در فضای داخل آن بین ۱۸۵ تا ۳۷۱ میلی گرم بالا می رود که ۴۰ برابر بیشتر از سطح قابل قبول آن است.
افرادی که سوار خودرویی با پنجره های بسته می شوند، به طور اجتناب ناپذیری در معرض تنفس بیش از اندازه این گاز مهلک و سمی قرار می گیرند. پس حتما قبل از سوار شدن به داخل خودرو، پنجره ها و در خودروی تان را باز کنید و بگذارید هوای سمی و زهرآلود انباشته شده داخل اتاق خودرو خارج شود. به عبارت دیگر، این ماده سمی را از فضای خودروی خود بیرون برانید.
● نظر فوق تخصص آسم و آلرژی
دکتر لیدا عطارد فوق تخصص آسم و آلرژی، عضو هیات علمی دانشگاه تهران
▪ توی تونل کولر را خاموش کنید
وقتی که ماشین در فصل تابستان برای مدتی پارک باشد، حرارت بالا باعث تولید گازهایی از جمله بنزن، داخل اتاق خودرو می شود. تنفس این گازهای متراکم می تواند تهدیدی جدی برای سلامت ریه هایتان به شمار آید اما شما می توانید این مشکل را با باز گذاشتن پنجره ها چند دقیقه پیش از روشن کردن کولر از بین ببرید. فیلتر کولر خودرو هم جایی تاریک و مرطوب است که به راحتی عرصه را برای تولید انواع قارچ ها و میکروب ها باز می کند و برای اینکه این موجودات ذره بینی ما را به دردسر نیندازند، باید به طور متناوب فیلتر کولر را تعویض کنیم.
نکته دیگر این است که کولر، هوای بیرون را به سمت داخل خودرو هدایت می کند و به همین دلیل، روشن کردن کولر یا باز گذاشتن شیشه ها در آلودگی های شدید، ترافیک های سنگین یا داخل تونل به هیچ وجه توصیه نمی شود. غلظت بالای ذرات معلق در هوای آلوده که به هوای بسته داخل خودرو راه پیدا می کند، با ورود به ریه ها باعث ایجاد آلرژی شده و برای بیمارانی که آسم یا بیماری تنفسی دارند هم حسابی مشکل ساز می شود.
● نظر متخصص داخلی
دکتر عبدالحسین عظماییان متخصص داخلی
▪ باد کولر چه ربطی دارد به سرماخوردگی؟!
یکی از باورهای غلطی که در بین بسیاری از مردم رایج است، این است که اگر هنگام گرما و وقتی که خیس عرق هستند جلوی کولر بنشینند سرما می خورند. این در حالی است که سرماخوردگی یک بیماری ویروسی است و چندان ربطی به سرما و گرما ندارد. این روزها هم که هوا حسابی گرم است و بازار استفاده از کولر، هم در خانه و هم در خودرو از آن گرم تر و خیلی ها بعد از اینکه چند دقیقه جلوی باد کولر ماشین می نشینند، دچار عوارضی مانند سرماخوردگی می شوند.
اما این عوارض ربطی به سرماخوردگی ندارد و بیشتر به خاطر حساسیت ایجاد می شود. سرد و گرم شدن ناگهانی هوا و قرار گرفتن در معرض باد کولر برای بسیاری از افراد ایجاد حساسیت می کند که آنها می توانند برای پیشگیری از این مشکل، یک مقدار لای یکی از شیشه های ماشین را باز بگذارند تا هوای داخل و بیرون مدام با هم عوض شوند و حساسیت شان از بین برود.
مشکل دیگری که ممکن است هنگام استفاده از کولر ماشین به وجود بیاید، اسپاسم یا گرفتگی های عضلانی است که بیشتر در سفرهای طولانی مدت رخ می دهد. اسپاسم عمدتا به خاطر قرار گرفتن فرد در یک وضعیت ثابت به وجود می آید و به همین خاطر، امکان ابتلای رانندگان به این ناراحتی دور از انتظار نیست. حالا حسابش را بکنید که فردی مثل یک راننده، مدت زمان طولانی علاوه بر قرار گرفتن در یک وضعیت ثابت، جلوی باد مستقیم کولر هم قرار بگیرد، دیگر معلوم است که این طوری، مشکل بیش از پیش افزایش می یابد.
برای رهایی از این دردسر، رانندگان عزیزی که دوست دارند از یک سفر تابستانی به همراه اعضای خانواده شان لذت ببرند، نباید بیشتر از ۲ ساعت پی در پی رانندگی کنند و بهتر آن است که هر ۴۵ دقیقه یک بار نه تنها راننده، بلکه سایر سرنشینان خودرو پیاده شوند و کمی حرکات کششی انجام دهند و برای خنک شدن، مدام از کولر ماشین استفاده نکنند و گاهی هم برای تغییر هوا، پنجره ماشین را پایین بکشند تا از مشکلات اصلی رودررو بودن با باد مستقیم کولر مثل درد شانه و دست در امان باشند.
البته، کولر ماشین همه اش هم ضرر نیست و اتفاقا برای پیشگیری از گرمازدگی در طول سفر خیلی هم مفید است. به شرط آنکه دریچه های آن را طوری تنظیم کنید که باد به همه جای ماشین برسد و با بالا یا پایین کردن دریچه ها کاری بکنید که باد به طور مستقیم به سرنشینان و مخصوصا بچه ها نخورد. مصرف فراوان مایعات هم می تواند استرس سفر را کم کند و باعث شود که سلول های بدن کمتر تحت فشار باشند و در نتیجه سبب شود که اسپاسم برایتان به وجود نیاید. اما در هر صورت اگر عضلات تان در اثر وزش باد کولر خودرو گرفت، می توانید با مشورت یک پزشک از داروهای خانواده ایبوپروفن یا دیکلوفناک استفاده کنید.

[Rahe Kavir]

بینی شما قسمتهای راست و چپ دارد که هر دو قسمت برای تنفس تان بکار میروند، اما در حقیقت دو سوراخ بینی شما متفاوتند و شما میتوانید این تفاوت را حس کنید. حفره سمت راست بینی، نشانگر خورشید و حفره سمت چپ نشانگر ماه است.



وقتی سردرد دارید، سعی کنید که حفره سمت راست بینی تان را ببنیدید و برای تنفس کردن تنها از حفره سمت چپ استفاده کنید. خواهید دید که بعد از پنج دقیقه سردرد شما خوب خواهد شد






اگر احساس خستگی میکنید، برعکس اقدام فوق را عمل کنید. حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و تنها از حفره سمت راست بینی تان تنفس کنید. بعد از مدتی احساس میکنید که خستگی شما برطرف شده است.

حفره سمت راست بینی شما به گرمی مربوط است و لذا براحتی گرم میشود این درحالی است که حفره سمت چپ بینی تان به سردی مربوط میباشد.



تفریباً همه خانم ها از حفره سمت چپ بینی شان تنفس میکنند، بنابراین با سرعت بیشتری خنک میشوند. اما بیشتر پسر بچه ها با بینی سمت راستشان نفس میکشند



آیا توجه کرده اید که وقتی از خواب برمیخیزید، کدام حفره بینی تان سریعتر تنفس میکند؟ اگر از حفره چپ تندتر تنفس میکنید، شما احساس خستگی دارید. بنابراین حفره سمت چپ بینی تان را ببندید و برای تنفس از حفره سمت راست خود استفاده کنید، خواهید دید که بسرعت احساس شادابی میکنید.



دوست من مستمراً سردرد بدی داشت و مکرراً به دکتر مراجعه میکرد و این سردرد باعث شده بود که حتی نتواند براحتی مطالعه کند و شبها نیز چنین سردردی را حس میکرد



او مکرراً قرص های مسکن میخورد اما موثر نبود. تا اینکه تصمیم گرفت از راه تنفس، سردرد خود را بهبود ببخشد. حفره سمت راست بینی اش را بست و سعی کرد از حفره سمت چپش تنفس کند. او مشاهده کرد که در کمتر از یک هفته سردردش بهبود یافت لذا این تمرین را برای مدت یکماه بعد هم ادامه داد. چنین تمرینی برای تنفس کردن و بدون استفاده از قرص های شیمیایی تجربه شده ومفید بوده است.

شما هم امتحان کنید. بی ضرر است

[aligol172]

کافی است شما در یک تصادف اتومبیل سرتان به فرمان بخورد و دندان های جلویی تان بشکند یا کودک شما وقتی مشغول ورزش و بازی در پارک یا اسکیت سواری است ناگهان به زمین بخورد و دندانش لب پر شود...
در این شرایط هر کسی نگران می شود و تلاش می کند هر چه سریع تر خود را به یک دندان پزشک برساند و دندانش را ترمیم کند. بسیاری از بیماران فکر می کنند باید دندان لب پر را تراشید و روکش کرد ولی این باور غلط است. در اغلب اوقات دندان پزشکان می توانند با انجام یک درمان زیبایی روی دندان شکسته و لب پرشده شما آن را به حالت اولیه اش بازگردانند. این ترمیم های زیبایی با مواد همرنگ دندان انجام می شود و اصلا کسی متوجه نمی شود که دندان شما، دندانی ترمیم شده است. در دنیای دندان پزشکی ترمیمی و زیبایی مواد مختلف و جدیدی به بازار آمده اند که دست دندان پزشکان را برای این ترمیم ها باز گذاشته اند. با دکتر کسری طبری، متخصص دندان پزشکی ترمیمی و زیبایی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، درباره همین موضوع حرف زده ایم.
▪ آقای دکتر! اصلا چرا دندان های جلویی لب پر می شود؟
ـ مهم ترین دلیل لب پر شدن دندان های جلویی، ضربه خوردن یا همان تروما است که این تروما می تواند انواع مختلفی داشته باشد از خیلی خفیف تا خیلی شدید که در مواردی که ضربه خوردن خیلی شدید باشد ممکن است بیمار نیاز به درمان های پیچیده تری داشته باشد. در مواردی که ضربه خوردن خفیف است ما با لب پرشدن دندان ها مواجه می شویم.
▪ آن وقت باید دندان ها را روکش کرد؟
ـ در این موارد در صورتی که ریشه آسیب ندیده باشد و دندان در جای خود تکان نخورده باشد با درمان های خیلی محافظه کارانه می توانیم اقدام به ترمیم دندان کنیم. نکته ای که خیلی مهم است این است که از هرگونه درمان های تهاجمی مثل روکش و... باید صد درصد اجتناب کرد.
▪ پس چرا برخی دندانپزشکان این دندان ها را روکش می کنند؟
ـ متاسفانه چون تنظیم رنگ و درآوردن آناتومی در این مناطق دشوار است بنابراین همکاران دندان را تراش می دهند و آن را روکش می کنند در حالی که اصلا نیازی به روکش ندارد و می توان به کمک مواد همرنگ دندان که به اصطلاح به آنها کامپوزیت گفته می شود دندان را خیلی خوب و زیبا اصلاح و به طور دقیق ترمیم کرد. در رابطه با مراقبت های بعد از ترمیم در این موارد که ما با مواد کامپوزیت دندان های لب پر شده را ترمیم می کنیم در ادامه فقط باید چند نکته رعایت شود. طی ۲۴ ساعت یا ۴۸ ساعت اول بیمار از خوردن مواد غذایی رنگی اجتناب کند. بیمار باید از گاز زدن پرهیز کند و از همه مهم تر این است که هر ۳ تا ۴ ماه یکبار به دندان پزشک خود مراجعه کند و این کامپوزیت هایی که روی دندان انجام شده است را پالیش کند.
▪ منظور تان از پالیش کردن چیست؟
ـ پالیش کردن همان صاف و صیقلی شدن سطح دندان است چون بعد از مدتی خطی بینابین ناحیه کامپوزیت ها و دندان ایجاد می شود که ممکن است نمای خوشایندی نداشته باشد و ما با تغییر رنگ مواجه شویم بنابراین با مراجعه مرتب و منظم به دندان پزشک هر چند ماه یکبار می توانیم همواره کیفیت و زیبایی این کامپوزیت ها را حفظ کنیم.
▪ مراحل این ترمیم چگونه است؟
ـ درباره مراحل ترمیم باید گفت پس از اینکه تماس های دندانی چک شد دندان پزشک یک مقدار لبه های مینایی را صاف می کند و به کمک اسید مینا را متخلخل می کند و یک لایه باندینگ یا چسب می زند و این باندینگ را سفت می کند و بعد کامپوزیت ها را لایه لایه روی یکدیگر قرار می دهد و با نور این لایه ها را سفت می کند و بعد از اینکه این کارها انجام شد پزشک با کمک فرزهایی این لایه ها را صاف و صیقلی می کند.
▪ عادت های دهانی لطمه ای به این ترمیم ها نمی زند؟
ـ در این بیماران باید دقت کرد که آنها هیچ گونه عادت هایی مانند ناخن جویدن، یخ خوردن، دندان قروچه، فشار دادن دندان ها روی هم و... نداشته باشند زیرا اگر بیمار این گونه عادات را داشته باشد احتمال شکسته شدن دندان کامپوزیتی وجود دارد.
▪ دلایل اصلی شکستن این ترمیم ها در آینده چیست؟
ـ ما دو دلیل اصلی برای شکستگی های بعدی این ترمیم ها داریم. اول اینکه مراحلی که دندان پزشک انجام داده است اشکالی داشته است یا اینکه بیمار نیروهای خیلی زیاد و سنگینی دارد که روی این ترمیم ها اعمال می کند و باعث شکستگی آنها می شود.

[aligol172]

آنچه امروز به عنوان قولنج می شناسیم، بیشتر از آن که نام بیماری خاصی باشد، یک شکایت مبهم است. قدیم ترها به درد و کشیدگی در هر قسمت از بدن قولنج می گفتند، اما چیزی که امروزه بیشتر به کار می رود "قولنج عضلانی" است. البته قولنج عضلانی هم نشانه یک بیماری خاص نیست، طوری که گاهی علت آن گرفتگی و اسپاسم ناگهانی و دردناک گروهی از عضلات بدن است.
عضلاتی که بیشتر دچار این حالت می شوند، عضلات اطراف ستون مهره ها و عضلات گردن هستند. در این حالت عضله نسبت به لمس دردناک و حساس می شود و به همین خاطر فرد نمی تواند مثل قبل، بدن خود را حرکت دهد.
تقریبا همه آدم ها در طول زندگی خود گرفتگی عضلانی را تجربه می کنند.
اسپاسم های عضلانی می توانند به علت : کم آبی پس از انجام ورزش های سنگین، استفاده زیاد و طولانی مدت از عضلات، آسیب های جسمی و همچنین کمبود بعضی مواد معدنی مثل منیزیم و کلسیم رخ دهند. علاوه بر این، اسپاسم عضلانی می تواند نشانه ای از یک بیماری اعصاب و روان باشد، مخصوصا اگر به طور متناوب و در شرایط خاص تکرار شود.
هر چند اسپاسم عضلانی در اغلب اوقات ناشی از علل چندان خطرناکی نیست، اما در صورت تکرار باید وجود آسیب های مغزی، فشار روی نخاع در ستون فقرات و حتی بیماری هایی چون ام. اس را از نظر دور نداشت.
● این صدا از کجا می آید؟
تمام آنچه ما از قولنج می شناسیم، به گرفتگی های عضلانی ختم نمی شود. در حقیقت بیشتر اوقات، قولنج را با صدای شکستن قولنج می شناسیم، اما این صدا از کجا می آید؟ و چرا ما از شنیدن آن احساس لذت و راحتی می کنیم؟
اولین بار در سال ۱۹۷۱ دو دانشمند آلمانی، پس از وارد آوردن یک نیروی کششی به مفصل بین انگشت و کف دست، تشکیل حباب های گازی را در مفصل اثبات کردند. مفاصل بدن ما به وسیله یک بافت پوششی احاطه شده اند که به آن کپسول مفصلی می گوییم. در داخل این کپسول، مایعی وجود دارد که با ایجاد حالت لغزندگی، باعث حرکت آسان تر استخوان ها در کنار هم می شود.
مواد معدنی و گازهای گوناگونی در این مایع محلول هستند. حرکات مفصلی در طی فعالیت های معمول بدنی، موجب افزایش حجم مفصل و کاهش فشار مایع مفصلی می شود. کاهش فشار باعث یک حالت مکش در داخل فضای مفصل شده و گاز های محلول در مایع به صورت حباب درمی آیند.
ایجاد این حباب ها باعث تحریک گیرنده های عصبی داخل مفصل می شود و به این ترتیب، مغز از ایجاد یک حالت غیرطبیعی در مفصل اطلاع پیدا می کند.
حال می توان فهمید که چرا ما پس از مدتی فعالیت، دوست داریم قولنج مفاصل خود را بشکنیم. در حقیقت ما به طور ناخودآگاه تلاش می کنیم پیام ناراحت کننده ای را که از مفاصل به مغزمان فرستاده شده است، رفع کنیم. به این ترتیب با کشش مفاصل خود در حداکثر دامنه حرکت آن ها (شکستن قولنج) سعی می کنیم که این حباب گازی را بترکانیم و وقتی حباب گازی ترکید، همان صدای معروف و خوشایند شنیده می شود. به خاطر فرآیند تشکیل حباب است که پس از شکستن قولنج و یا همان ترکاندن حباب، تا مدتی با هر حرکتی هم، هیچ صدایی از مفصل ما بیرون نمی آید، چون تشکیل دوباره حباب نیازمند گذشت زمان است.
و اما ماجرا برای برخی افراد به همین جا ختم نمی شود. آرام آرام با تکرار این کار، برخی از ما نه به خاطر روان تر شدن حرکت مفصل های خود، بلکه تنها برای لذت بردن از صدای شکستن، به جان مفاصل خود می افتیم، طوری که تا صدای جدیدی از مفاصل خود نشنویم، دست بردار نیستیم.
● از این صدا بترسیم؟
اطلاعات اثبات شده چندانی وجود ندارند که نشان دهند، شکستن مفاصل طبق عادت، نهایتا موجب آرتریت آن ها می شود، اما در عوض اثبات شده است که با تحت کشش قرار دادن مفاصل، بافت های اطراف مفصل مانند عضلات، رباط ها و تاندون ها آسیب می بینند و در نتیجه در طولانی مدت امکان انجام حرکات ظریف از فرد سلب می شود. از طرف دیگر، آسیب بافت های اطراف مفصل، دامنه حرکت آن را به طور غیرطبیعی افزایش می دهد و احتمال در رفتگی آن را زیاد می کند.
با تمام این تفاصیل، حرکت دادن ناگهانی گردن یا ستون فقرات برای شنیدن صدا از آن ها، به هیچ عنوان منطقی به نظر نمی رسد. حرکت سریع گردن می تواند به آسیب شریان های تغذیه کننده مغز و سایش تدریجی مهره ها منجر شود. آسیب مهره های گردنی می تواند آن قدر خطرناک و فاجعه بار باشد که هر انسان عاقلی را از خیر شنیدن این صدای خوشایند منصرف کند.
شاید نتوان با قطعیت از عوارض طولانی مدت شکستن قولنج مفاصل سخن گفت، اما یک توصیه را باید بدون تردید پذیرفت: "لطفا برای شکستن قولنج خود از فرد دیگری کمک نگیرید!" اگر تا امروز برای شکستن قولنج عضلات پشت تان، از کسی تقاضا می کردید که روی ستون فقرات شما راه برود و حالا سالم هستید، فقط باید گفت که آدم خوش شانسی بوده اید!
● با قولنج خود چه کنیم؟
همان طور که علل متعددی باعث ایجاد قولنج می شوند، درمان و پیشگیری از آن هم، راه های گوناگونی دارد. اگر درد و محدویت حرکت شما ناشی از اسپاسم و گرفتگی عضلانی باشد، باید به شناخت علت و درمان آن پرداخت؛ مثلا برخی داروهای پایین آورنده کلسترول خون، داروهای فشار خون بالا ، داروهای ضد آلزایمر و ضد پارکینسون می توانند موجب گرفتگی های عضلانی شوند. اگر داروی خاصی را به طور مرتب مصرف می کنید و دچار گرفتگی عضلانی شده اید، شاید عاقلانه ترین کار ممکن، مراجعه به پزشک تان باشد.
در هر حال فارغ از دلایل زمینه ای مهم، اغلب گرفتگی های عضلانی با انجام مانورها و حرکات کششی برطرف می شوند و نیازی به مصرف دارو نیست.
اگر به طور مکرر دچار گرفتگی عضلانی می شوید و پس از بررسی های لازم، علت خطرناکی برای آن پیدا نشده است، می توانید با مشاوره با یک کارشناس فیزیوتراپی، نرمش ها و حرکت های کششی مفید را یاد بگیرید. بهتر آن است که این حرکات را هنگامی که دچار مشکل نیستید، تمرین کنید و قط موقع گرفتگی عضلانی، به فکر یاد گرفتن و امتحان کردن آن ها نیفتید !
اگر پس از انجام حرکات ورزشی سنگین و طولانی مدت، دچار گرفتگی عضلانی شده اید، مهم ترین علت، به هم ریختن تنظیم آب و املاح بدن شما است. بهتر است فورا مایعات و املاح از دست رفته ی بدن خود را با نوشیدن مایعات مفید جایگزین نمایید و در نوبت های بعدی پیش از شروع فعالیت ورزشی نیز به میزان کافی مایعات مصرف کنید.
همچنین ماساژ ناحیه ای که دچار اسپاسم شده است یا گذاشتن کیسه یخ نیز می تواند موثر باشد.
استفاده از داروهای ضد التهاب و شل کننده های موضعی عضلانی معمولا آخرین اقدامی است که می توان در خانه انجام داد، هر چند که بهتر است برای اولین بار توسط پزشک توصیه شده باشند. در هر صورت استفاده از پمادهای موضعی سالسیلات و پیروکسیکام می توانند در این شرایط موثر واقع شوند.
در کل باید گفت که اگر قولنج شما به علت تشکیل همان حباب های عجیب هم باشد، راه درمان و پیشگیری، شکستن قولنج نیست. بهترین کار این است که با تنظیم یک برنامه منظم ورزشی، به تدریج قدرت و انعطاف پذیری عضلات و مفاصل بدن خود را بالا ببرید و حداکثر دامنه حرکت آن ها را افزایش دهید.
● وقتی قولنج، آدم را می کُشد
باور کردنش خیلی ساده نیست، اما اگر به فهرست ها مراجعه کنیم، متوجه می شویم که ابوعلی سینا و زکریای رازی، هر کدام یک کتاب مستقل و مفصل در مورد قولنج نوشته اند. البته در آن زمان، کارشان چندان هم عجیب نبود، زیرا قولنج یکی از مهم ترین بیماری های روزگار آن ها به حساب می آمد. بسیاری از بیماری هایی که امروز می شناسیم، در آن زمان "قولنج" نامیده می شدند. کلمه قولنج از ریشه "قولون" یا همان colon یونانی گرفته شده است. در علم پزشکی قدیم، به دردهای پیچشی و ناراحت کننده شکم و اعضای مجاورش، بدون آن که دلیل واقعی آن را بدانند، قولنج گفته می شد. با این حساب هر عضوی در کنار بیماری، یک قولنج هم داشت، مثل قولنج کلیه، قولنج کبد، قولنج روده، قولنج نوزادی و ... .
هر چند بسیاری از این قولنج ها در دنیای جدید به عنوان یک بیماری خطرناک شناخته می شوند، اما جالب این است که برخی هم مثل قولنج های عضلانی روزگار ما، به دلیل انقباضات و گرفتگی های عضلانی رخ می دهند. البته این بار انقباض عضلات صاف مثل قولنج نوزادان، به دلیل پاسخ نارس مغز نوزاد به فرآیند های گوارشی پدید می آید و فرمان مغز موجب انقباض بیش از اندازه عضلات شکم و احساس درد شدید نوزاد و گریه های پایان ناپذیر او می شود؛ و یا این که قولنج روده، کم و بیش همان "سندرم روده تحریک پذیر" است که به دلیل گرفتگی های گاه و بی گاه عضلات روده ایجاد می شود.
در روزگار ما، دیگر کسی از شنیدن نام قولنج وحشت نمی کند، اما اگر واقعا می خواهید به ابهت و جایگاه قولنج در قرن های پیش پی ببرید، کافی است بدانید که ابوعلی سینا، یعقوب لیث و دکتر سعید نفیسی همگی به علت قولنج از دنیا رفته اند.

[aligol172]

یائسگی مردانه که در اصطلاح پزشکی به آن «هیپوگنادیسم دیررس» می گویند، به معنای کاهش تدریجی هورمون جنسی مردانه (تستوسترون) است که از میانسالی شروع می شود؛ درست هنگامی که مردان شروع به افزایش وزن می کنند، توده عضلانی شان کاهش می یابد، احساس افسردگی می کنند، دچار مشکل های خواب می شوند، احساس ضعف می کنند و بارزتر از همه، دچار ناتوانی جنسی می شوند....
اینکه آیا این تغییرات مستقیما با کاهش میزان هورمون تستوسترون مربوط است یا نه ، به طور جدی مورد بحث بوده است. برخی از پزشکان اعتقاد دارند کاهش هورمون تستوسترون باید با درمان جایگزینی با تستوسترون جبران شود. به طور طبیعی، تولید تستوسترون در بدن مردان، پس از ۳۰سالگی، سالانه یک درصد کاهش پیدا می کند. این روزها درمان با تستوسترون به طور فزاینده ای پرطرفدار شده اما در مورد آن بررسی چندانی صورت نگرفته و ممکن است عوارض جانبی وخیمی مانند افزایش خطر سرطان پروستات، حمله قلبی و سکته مغزی، به خصوص در مردان مسن تر، داشته باشد.
برخی از کارشناسان، درمان «یائسگی مردانه» را که به آن «آندروپوز» هم گفته می شود، یک نوع مداخله غیرضروری در روند طبیعی افزایش سن می دانند. در واقع، بسیاری از مردان میانسال به بالا که میزان هورمون تستوسترون آنها هم طبیعی است، دچار کاهش میل جنسی، افسردگی یا خستگی هستند که ناشی از شماری عوامل مربوط به سبک زندگی یا سلامت (مانند از دست دادن شغل، نارضایتی زناشویی یا چاقی و...) است که این عوامل به طور مستقیم به تستوسترون مربوط نیستند.
● تحقیقی درباره یائسگی مردانه
اکنون در اولین بررسی در نوع خود، گروهی از پژوهشگران انگلیسی، سعی کرده اند تعیین کنند آیا «آندروپوز» واقعا وجود دارد یا نه و اگر وجود دارد، علایم حقیقی آن کدامند. این بررسی که نتایج آن در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شده، شامل ۳هزار ۲۱۹ مرد ۴۰ تا ۷۹ ساله بوده که در «بررسی سالمندی مردان اروپایی» در ۸ مرکز اروپایی شرکت کرده بودند. پژوهشگران با استفاده از پرسش نامه ای میزان سلامت جنسی، جسمی و روانی این افراد را ارزیابی کرده اند. آنها همچنین سطح تستوسترون را در خون هر یک از این مردان اندازه گرفته اند و در تجزیه و تحلیل نهایی، تنها مجموعه ای از ۳ علامت را به طور قابل توجهی با میزان کم تستوسترون در خون مرتبط دانسته اند. این بررسی به طور رسمی، یائسگی مردانه (هیپوگنادیسم دیررس) را به عنوان وجود ۳ مشکل جنسی (کاهش نعوظ صبحگاهی، کاهش میل جنسی و اختلال در نعوظ) به همراه میزان کلی تستوسترون کمتر از ۱۱ نانومول در لیتر تعریف کرده بود. این در حالی است که میانگین میزان تستوسترون کل در این افراد حدود ۱۷ نانومول در لیتر بود.
پژوهشگران ۶ علامت دیگر را نیز شناسایی کردند که به نظر می رسید با کاهش میزان تستوسترون شیوع آن افزایش می یابد: ۳ علامت جسمی (عدم توانایی برای شرکت در فعالیت های شدید جسمی مانند دویدن، بلند کردن اشیای سنگین یا شرکت در ورزش های سخت؛ عدم توانایی در پیاده روی بیش از یک کیلومتر و ناتوانی در خم شدن، زانو زدن یا دولا شدن) و ۳ علامت روانی (کاهش انرژی، غمگینی و خستگی) اما این علایم رابطه ضعیفی با تستوسترون داشتند و در مجموع پژوهشگران دریافتند که علایم منفرد آندروپوز به طور مکرر در مردانی که میزان تستوسترون آنها طبیعی است هم یافت می شود.
این پژوهشگران می گویند حتی با این ۹ علامت نیز تفاوت در میزان میانگین تستوسترون در مردان علامت دار و مردان بی علامت چندان زیاد نبود و این امر نشانگر آن است که همراهی ضعیفی میان این علایم و میزان تستوسترون وجود دارد.
این پژوهشگران تنها در ۲ درصد مردان مورد آزمایش، علایمی را یافتند که می شد برای آنها تشخیص «هیپوگنادیسم دیررس» را مطرح کرد و احتمال این تشخیص با بالا رفتن سن افزایش می یافت؛ ۱/۰ درصد در ۴۰ تا ۴۹ سالگی، ۶/۰ درصد در ۵۰ تا ۵۹ سالگی، ۲/۳ درصد در ۶۰ تا ۶۹ سالگی، و ۱/۵ درصد در ۷۰ تا ۷۹ سالگی. این یافته ها می تواند بیانگر آن باشد که میلیون ها مردی که در حال حاضر درمان جایگزینی با تستوسترون برای علایم آندروپوز دریافت می کنند، بدون آنکه ضرورت داشته باشد، درمان می شوند.
به گفته این پژوهشگران، ثبت میزان کم تستوسترون در یک فرد سالمند علامت دار لزوما به این معنا نیست که میزان کم تستوسترون مهم ترین علت بروز این علایم در اوست. به عبارت دیگر، ممکن است اشکال در زندگی جنسی فرد با برچسب پوستی تستوسترون حل نشود.