خواص خوراكیها

[Highbury]

من کلا موز خیلی زیاد میخورم میخواستم از خواصش بیشتر بدونم

[Marichka]

جغرافيا و شناسنامه ي سياه دانه

پيش از سخن در خصوص فوايد «سياه دانه» و ارزش آن لازم اسـت ابتـدا آن را مورد شناسايي قرار دهيم.
«سياه دانه» كه به آن «سياه تخمه» نيز مي گويند از گياهان علفي است كه به خاطر دانه و گل آن مورد كشـت و بهره بـرداري قرار مي گيرد. حوزه ي درياي مديترانه، محل اصلي اين گونه گياهان بوده كه پس از گسترش مصارف آن در پزشكي، كشت آن در غرب آسيا و جنوب اروپا و جنوب كشورهاي حوزه ي بالكان نيز گسترش يافت.
«سياه دانه» از خانواده ي زيره نيست، با اين وجود به علت شباهت ظاهري و اشتراك در بعضي خواص معمولاً آن دو را با هم نام مي برند. در اروپا و مصر و هندوستان آن را در مزارع مي كارند ولي در ايران از قديم به طور خودرو وجود داشته است و در آذربايجان و اصفهان و در مناطق شمالي ايران در شمال لوشان و اراك نيز مي رويد. سه نوع از آن در ايران مي رويد كه يك نوع آن تلخ بوده و از نظر خواص دورتر از دو نوع ديگر است. اين گياه به طور پرورشي نيز در ايران كاشته مي شود.
«سياه دانه» گياهي است علفي يك ساله، پوشيده از كركهاي ظريف با برگهاي تقسيم شده با بريدگيهاي بسيار عميـق به طـوري كه برگ را به صورت نواري باريـك در مي آورد. رنگ برگ آن سبز غباري، گلهاي آن منفرد، برگچه هاي زير گل درشت و به رنگ آبي يا سفيد و گلبرگها خيلي كوچك و به شكل «چپق» ‌است. دانه هاي كوچك آن سياه است و وقتي فشار داده مي شـود بوي مطبوعـي از آن استشـمام مي شود. و به همين علت «سياه دانه» يا سيـاه تخمـه را در بعـضي مناطـق به عنـوان ادويـه استفاده مي كنند. دانه ي آن بيضي شكل، مثـلثـي و به رنگ سياه در ابعاد 2-1 ميليمتر مي باشد. در ايران سياه دانه را روي نان مي پاشند.

نامهاي سياه دانه در فرهنگ گياه شناسي
«سياه دانه» نامهاي زيادي دارد... در صدر اسلام و در كتب قديمي سنتي به نامهاي «شونيز» يا « شونوز» آمده است. در «احاديث نبوي و معصومين» نيز به همين نام وارد شده است و اين نام ريشه در زبان فارسي دارد كه تحت عنوان «شَهْشُنيز» بوده است. رنگ دانه هاي آن سياه است و به همين علت نام «سياه دانه» يا سياه تخمه به آن داده اند. در برخي كشورها به آن «كَرَوْيا السَودا» يعني زيره ي سياه مي گويند كه البته زيره ي سياه نيست و در بعضي كشورها «اَلْكَمّون الْاَسْمَر» يا زيره ي سبز ناميده مي شود. در «مصر» به آن «حبه‍ البركه» يا دانه ي بركت مي گويند و در كشور يمن به «قحطه» مشهور مي باشد. در نوشتجاتي كه از روي برگهاي پاپيروس به دست آمده است، كاربرد اين گياه توسط مصريان قديم تأييد شده و به نام «شنقت» ناميده شده است. «سياه دانه» را در زبان لاتين «تغللون» مي گويند. خلاصه اين كه:
هيچ ملت و قومي نيست كه «سياه دانه» را نشناسد، گرچه نامهاي گوناگوني در بين ملل مختلف داشته است. به عـربـي «حبّه السودا» و «كَمّون اسود»، بـه فرانـسه Nigelle Cultivee و Anis noir و Cumin noirو به انگـليـسي Black Cumin و Small Garden Fennel Flower گفـتــه مي شود.


تركيبات شيميايي موجود در سياه دانه:
در دانه ها ي سياه اين گياه، جوهر روغني همراه با مواد معطر و فرّار ويتامين (E) و هورمونهاي جنسي است. همچنين داراي ويتامينهاي (A) و (D) هم مي باشد.
در دانه هاي سياه تخمه كشت شده (N. Sativa)، اسانس و يك گلوكوزيد سمي به نام ملانتين (Melanthin) و يك ماده ي تلخ غير متبلور زرد رنگ محلول در آب و الكل به نام نيژلين (Nigeline) مي باشد. مقدار اسانس دانه در حدود 5/1 درصد است و در حدود 35 درصد نيز در دانه، روغن ثابت وجود دارد. ملانتين يك ساپونين گلوكوزيدي بي شكل هست كه در آب حل نمي شود. به علاوه در دانه در حـدود يـك درصد ماده اي به نام ملانتي ژنين (Melanthigenin) يافت مي شود.
در دانه ي سيـاه تخمه ي دشتي (N.arvensis) نيز ماده ي تلخ ليژنين و حدود 25 درصد روغن ثابت و اسانس وجود دارد.
در گزارش تحقيقي ديگرآمده است كه در اسانس سيـاه تخـمه مـاده ي عامـل متبـلوري به نام نيـژلون وجود دارد
كاربرد آن در كشورها و اقوام مختلف:
در «هند» سياه دانه به عنوان محرّك، بادشكن، مدرّ، و زياد كننده ي ترشح شير تجويز مي شود. سياه دانه را به منظور كاستن اثر حدّت آن، با روغن كنجد مخلوط كرده و در استعمال خارجي براي فروكش كردن تاولهاي پوست مي مالند. به علاوه در موارد گزش نيش عقرب نيز مفيد است.
در «شبه جزيره ي مالايا» ؛ سياه دانه مخلوط با داروهاي ديگري به صورت ضماد براي آبسه ها، روماتيسم، ورم گوش و زخم بيني و سردرد مصرف مي شود و همچنين از آن محلولي درست مي كنندكه براي كمپرس بيماران تب دار مورد استفاده قرار مي گيرد و يا از آن محلول به صورت غرغره استفاده مي شود. از سياه دانه براي ترميم ضعف بدن و رفع مسموميتهاي خون و در موارد بزرگ بودن كبد، تهوّع، شكم درد، يبوست تجويز مي شود.
.
جديدترين يافته هاي پژوهشي نشان داده است كه سياه دانه در درمان تشنج، اثري مطلوب دارد. اين پژوهشها وجود ماده اي به نام «تيموكينون» را در سياه دانه به اثبات رسانده است. «تيموكينون» كه يك هورمون گياهي است، موجب تعادل و جذب كلسيم و تنظيم واكنشهاي عصـبي گرديـده و مي توانـد از بـروز تشنـج جلوگيـري بـه عمل آورد. كمبود كلسيم موجود در خون سبب اختلال در انعقاد خون و اختلالات عصبي و عضلاني مي گردد.

[bidastar]

پسته، دانه ميوه از درخت پسته است. درخت پسته اولين بار در ترکيه و ايران يافت شد. در آن زمان، پسته غذاي اشراف بود. در سال هاي بعد، فقط در جشن ها و مهماني ها مصرف مي شد. بعدها در انواع دسرها، شيريني ها، بستني و حتي به عنوان اشتها آور خورده مي شد. اين دانه، به خاطر شکلش به نام "آجيل خندان" معروف شد.


پسته به عنوان يک ماده غذايي گياهي و نيرو بخش و درمان کننده بسياري از بيماري ها مورد استفاده قرار مي گيرد.

فوايد پسته
1- پسته در مقايسه با ديگر آجيل ها، مقدار کمي کالري دارد. بدون کلسترول مي باشد و داراي مقدار کمي چربي اشباع مي باشد. چربي يک منبع انرژي مي باشد و کمک به جذب ويتامين هاي A, E, D و K مي کند. پس پسته از آن جايي که داراي چربي مي باشد، اين امر مهم را نيز انجام مي دهد.

2- يکي از بهترين منابع پروتئين گياهي مي باشد.

3- پسته از آنجايي که داراي مقدار زيادي چربي غيراشباع و پروتئين مي باشد، لذا نبايد بيشتر از 18 گرم در هفته مصرف شود.

4- پسته داراي مقدار زيادي فيبر مي باشد. فيبر به هضم مواد غذايي کمک مي کند، کلسترول و قند خون را تنظيم مي کند.

5- پسته در بين گروه آجيل ها، يکي از بهترين منابع پتاسيم مي باشد. پتاسيم 1 عدد پسته برابر پتاسيم 1 عدد پرتقال است. مقدار پتاسيم در 2 عدد پسته بيشتر از 1 عدد موز مي باشد. پتاسيم موجود در پسته، به تعادل مايعات بدن کمک مي کند، ضربان قلب را تنظيم مي کند و براي کاهش فشار خون نيز بسيار مفيد مي باشد.

6- همچنين داراي فسفر مي باشد و در ساخت استخوان ها و دندان ها شرکت مي کند، جلوي خستگي و ضعف را مي گيرد و براي تقويت عضلات بدن مفيد مي باشد.

7- پسته، مقداري منيزيم نيز دارد که منيزيم يکي از مهم ترين عناصر معدني براي تبديل غذا به انرژي مي باشد، ضربان قلب را تنظيم مي کند واز گرفتگي عضلات جلوگيري مي کند.

8- آهن در پسته، براي سرگيجه، خستگي، رنگ پريدگي و کم خوني مفيد است.

9- روي براي تقويت پوست، مو و ناخن بسيار مهم است.

10- پسته داراي ويتامين هاي B6 ، B1 و E مي باشد. ويتامين B6 کمک به سوخت و ساز پروتئين مي کند و در جذب مواد غذايي نيز نقش دارد. ويتامين B1 باعث افزايش انرژي، تقويت سلول هاي عصبي و متعادل کردن اشتها مي شود.

11- در بين آجيل ها، پسته داراي بيشترين آنتي اکسيدان مي باشد. همان طورکه مي دانيد ويتامين E جزو گروه آنتي اکسيدان ها مي باشد و تقويت سيستم ايمني بدن، سلامت چشم و جلوگيري از خستگي و استرس و نيز جلوگيري از تخريب سلول ها را بر عهده دارد.

12- پسته نيز مانند ديگر دانه ها، از بيماري هاي قلبي جلوگيري مي کند. به خاطر وجود چربي هاي غير اشباع، مي تواند مقدار کلسترول خون را پايين بياورد.

13- پسته باعث عملکرد درست مغز مي شود و شخص را آرام مي کند.

14- اين آجيل مي تواند جلوي پيشرفت بيماري هاي مزمن از قبيل سرطان را بگيرد.

15- مطالعات نشان داده است؛ پسته مي تواند مقدار کلسترول خوب خون(HDL) را بالا ببرد و درعين حال مقدارکلسترول بد خون(LDL ) و تري گليسيريد را پايين بياورد.

16- پودر پسته، درمان کننده دندان درد مي باشد.

17- پسته تغييري در فشار خون و افزايش وزن انجام نمي دهد. اما به خاطر کاري بالايي که دارد، به عنوان يک ميان وعده پرکالري شمرده مي شود و نبايد زياد مصرف شود.

براي کاهش نمک و چربي در رژيم غذايي، بايد از خوردن پسته بو داده و شور خودداري کنيد.

لازم به ذکر است که، 28 گرم پسته، بيشتر از 10 درصد نياز بدن به فيبر غذايي، ويتامينB6، ويتامين B1، منيزيم و فسفر را تامين مي کند.

- پسته از آنجايي که داراي مقدار زيادي چربي غيراشباع و پروتئين مي باشد، لذا نبايد بيشتر از 18 گرم در هفته مصرف شود


18 گرم در هفته يعني روزي 2.5 گرم ؟؟؟؟

[راه كوير]

اين روزها با گرم‌تر شدن هوا، بازار بستني هر روز داغ‌تر می‌شود و از اين رو بهتر است هنگام خريد اين ميان‌وعده ارزشمند اطلاعات بيشتري داشته باشيد. مصرف سرانه بستني در اروپا 5/8 ليتر است و اين ميزان در كشور ايتاليا كه یکی از پرمصرف‌ترین كشورهاي اروپايي به حساب می‌آید، به 2/9 ليتر مي‌رسد. اين ميان‌وعده ارزشمند، به عنوان یک منبع غذايي مناسب برای دریافت پروتئين، كلسيم و فسفر به حساب مي‌آيد و البته نوع مواد مغذي آن، بر حسب اضافه و کم شدن انواع ميوه‌ها يا مغز‌ها، متغیر است. در یک نصف فنجان بستني، 100 ميلي‌گرم كلسيم وجود دارد كه مي‌تواند 10 تا 19 درصد از نياز بزرگسالان را به اين ماده مغذي تأمين كند. اما فراموش نكنيد كه خامه‌هاي به كار رفته در بستني، موجب صابوني شدن كلسيم می‌شود و به همين دليل، بستني‌هاي سنتي كه خامه فراواني دارند، به عنوان منبع اين ماده مغذي به حساب نمي‌آيند. اين ميان‌وعده، منبعی از پروتئين هم به شمار می‌رود كه این پروتئین خوشبختانه از نوع پروتئين موجود در آب پنير است و به اين دليل به راحتي در سيستم گوارش، هضم و جذب مي‌شود. از آن‌جا كه بچه‌هایی که در سنین رشد هستند، علاقه ویژه‌ای به بستنی دارند؛ غني‌سازي این میان‌وعده با استفاده از انواع ويتامين‌ها و مواد معدني بسیار اهميت دارد و صنايع توليد‌كننده اين محصول بايد به اين مهم توجه ویژه‌ای داشته باشند.
نوع چربي موجود در بستنی نیز به گونه‌ای است که کمتر از 13 درصدش از چربی‌های اشباع تشکیل شده و بيشتر از 4 گرم كلسترول ندارد. جالب است بدانيد دام‌هايي كه از علوفه خشك استفاده مي‌كنند در چربي شيرشان اسيدهاي چرب ترانس بيشتري ديده می‌شود و این مي‌تواند زمينه‌ساز بروز بيماري‌هاي قلبي و انواع سرطان‌ها باشد.
اما توصيه ما به شما این است كه در فصل گرما، يا از بستني‌هاي تولیدشده در كارخانه‌هاي معتبر استفاده كنيد، يا اساساً بستني را به شكل خانگي تهيه كنيد. به طور كلي، بستني‌هاي سنتي از چند جنبه ممکن است مشكل‌ساز باشند. اول اين‌كه از منابع آلوده تهيه شده باشند؛ زيرا ممكن است شيری که در بستنی استفاده می‌شود، مانده باشد و در هنگام جوش ببرد؛ اما توليدكننده بستني به كمك جوش شيرين از بريدن آن جلوگيري كند و آن را به مصرف برساند؛ يا اين‌كه مثلاً از يخ‌هاي آلوده استفاده شود، يا حتی ممکن است خود تهيه‌كننده بستني، ناقل بيماري باشد و به همین دليل توصيه مي‌شود تا جايي كه مي‌توانيد، از بستني‌هاي سنتي استفاده نكنيد؛ زيرا اين گروه از ميان‌وعده‌ها به راحتي مي‌توانند زمينه بروز انواع مسموميت‌هاي گوارشي (به خصوص تب مالت) را فراهم آورند.
و اما آخرين نكته این است كه بعد از مصرف غذا به هيچ عنوان از بستني به عنوان دسر استفاده نكنيد؛ زيرا این کار در فرايند هضم مواد غذايي اختلال ايجاد می‌کند و دردسرساز می‌شود؛ چراکه آنزيم‌های موجود در معده در دمای طبيعی بدن، بيشترين سطح فعاليت را دارند و با توجه به اين‌که بستنی، دمای محيط معده را برای مدتی کاهش می‌دهد، فعاليت اين آنزيم‌ها مختل شده و هضم معدی با مشکل روبه‌رو می‌شود.

[راه كوير]

فواید درمانی گل گاوزبان در بیماری‌های پوستی

گل گاوزبان برای بهبود و پیشگيري از عود بيماري‌های پوستي حسابی مؤثر است، حتی بیشتر از داروهای معمول موجود. طبق پژوهشي که در دانشگاه علوم پزشکی لرستان انجام شده، عصاره گل گاوزبان در مقايسه با كرم هيدروكورتيزون تأثیر بیشتری در بهبود و عود بیماری مادرزادی درماتيت اتوپيك داشت. در این پژوهش مشخص شد که
72 درصد از بیمارانی که از عصاره گل گاوزبان استفاده می‌کردند، در پایان دوره ميزان بهبودي را خوب ارزیابی کردند، در حالی که این رقم در گروه هیدروکورتیزون 24 درصد بود. در برابر 64 درصد کسانی که كرم هيدروكورتيزون استفاده کردند وضعیت بهبود خود را ضعيف توصیف کردند، در حالی که این رقم در گروه گل گاوزبان تنها 24 درصد بود. از سوی دیگر تا 10 روز بعد از پایان مصرف عصاره گل گاوزبان، در هیچ‌کدام از 250 بیمار این گروه ضايعات پوستی عود نکرد، اما بعد از استفاده از كرم هيدروكورتيزون موضعي 64 درصد عود متوسط و 36 درصد عود كم مشاهده شد. خانم كبري رضايي، عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي لرستان و مسؤول این پژوهش، درباره خواص درمانی گل گاوزبان می‌گوید: «عصاره این گیاه محتوي قند، فلانويدها، گليسرول و مقدار كمي تراپنویيدها است كه اثر ضدعفوني، نرم‌كنندگي و ضدالتهاب دارد و حاوي مقادیر فراوان ويتامين E است. بيماري درماتيت اتوپيك يك بيماري مزمن التهابي ارثي است كه در 5 تا 10 درصد كودكان زیر 2 سال ديده مي‌شود. معولاً در 10 درصد كودكان بیمار، این درماتیت با عود مجدد تا بزرگسالي ادامه مي‌يابد. در حال حاضر براي رفع ضايعات التهابي و خارش اين بيماري از كرم هيدروكورتيزون استفاده مي‌شود كه با توجه به نتایج این تحقیق، باید به استفاده از داروهای گیاهی برای آن جدی‌تر فکر کرد.

[bidastar]

آلبالو

ميوه اى كه براى بيماران قلبى و روماتيسمى فوق العاده مفيد است و زيبايى و طراوت خانمها را تضمين مى كند.
كشت آلبالو در كشورهايى كه توليد كننده آلبالو هستند روز به روز رو به توسعه است .
ايتاليا و آمريكا جزو اولين كشورهاى توليد كننده آلبالو هستند و بيش از دويست هزار تن هر ساله ميوه آلبالو دارند، بعد از ايتاليا در اروپا كشور آلمان است كه محصول ساليانه آن به صد و پنجاه هزار تن مى رسد.
درخت آلبالو اصلا در ايران بوده است و از ايران به كشورهاى ديگر رفته و كشت شده است . منطقه اى كه در قديم درختان آلبالوى فراوان داشته در منطقه وسيعى از آناطولى تركيه تا درياى خزر بوده است .
در حال حاضر در مناطق مختلف ايران درخت آلبالو و ميوه آن وجود دارد و بعضى سالها محصول فراوانى دارد كه از آن به عنوان ميوه استفاده مى شود يا آن را خشك مى كنند و يا از آن شربت و مربا و يا آلبالو پلو و يا خورش ‍ آلبالو درست مى كنند.
ارزش غذايى آلبالو زياد نيست و صد گرم آلبالو فقط هفتاد كالرى دارد. آلبالو داراى ويتامين آ.ب . و ث مى باشد.
املاح معدنى آلبالو عبارت است از آهن ، كلسيم ، فسفر، كلر، گوگرد، منيزيم ، سديم ، پتاسيم ، مس ، روى ، منگنز، كوبالت .
قند آلبالو از نوع لولوز است و براى اشخاصى كه ديابت دارند جذب آن آسان است .
آلبالويى براى خوردن خوب است كه رسيده و تازه باشد علامت رسيدگى آن رنگ آن است كه كاملا قرمز و درخشان باشد. از آلبالويى كه رنگ آن كاملا قرمز نشده است و داراى گوشتى سفت است دورى كنيد زيرا مصرف آن سوء هضم مى آورد و كار روده ها را مختل مى كند.
آلبالو وقتى تيره رنگ است و داراى لكه هاى قهوه اى است كهنه شده و رو به فساد گذاشته است . گاهى ميوه فروشان براى اين كه آلبالو را خوش منظره سازند به آن آب مى زنند اين كار زود آلبالو را خراب مى كند و آماده مى سازد كه زودتر فاسد شود.

چه وقت و چگونه بايد مصرف كرد
وقتى آلبالو خورديد روى آن آب نخوريد، مايعات به طور كلى روى ميوه ها آن را ((باد كرده )) مى كند و اين وضع براى دستگاه هاضمه خطرات جدى در بر دارد.
در فاصله غذاهاى اصلى مى توانيد آلبالو را بخوريد زيرا خيلى زود هضم مى شود يك مرتبه مقدار زيادى آلبالو نخوريد بلكه به مقدار كم بخوريد و در موقع خوردن هم خوب آن را بجويد.

آلبالو براى چه اشخاصى خوب نيست
كسانى كه ورم روده دارند چون آلبالو ترش و سلولز دارد دير هضم مى شود.
كسانى كه از معده يا روده ها عليل هستند مى توانند آلبالوى پخته را به صورت كمپوت يا مربا مصرف نمايند البته در اين موارد آلبالو چون پخته مى شود قسمتى از مواد حياتى خصوصا ويتامين هاى خود را از دست مى دهد ولى به آسانى هضم مى شود. با وجود اين بعضى از كسانى كه از جهت معده و يا روده ها عليل هستند مى توانند هضم آلبالو را تحمل كنند به شرطى كه صبح ناشتا به مقدار كم آن هم كاملا رسيده باشد مصرف نمايند.
كسانى كه ديابت دارند مى توانند به حد اعتدال آلبالو بخورند زيرا قند آلبالو از نوع لولوز است و اين قند را بيماران ديابتيك مى توانند جذب كنند.
اشخاصى كه چاق هستند نبايد آلبالو را به عنوان دسر يا غذاى اضافى علاوه بر غذاهاى مخصوص رژيم خود مصرف نمايند ولى به عنوان يك غذاى اصلى مى توانند آلبالو مصرف نمايند زيرا آلبالو داراى كالرى كمى است و شيپور اشتهاى كاذب را خفه مى كند!

چه كسانى بايد آلبالو بخورند؟
كسانى كه بيمارى كليه دارند، اشخاصى كه رماتيسم دارند اگر آلبالو بخورند از بروز نقرس در آنها جلوگيرى خواهد شد.
كسانى كه بيمارى قلبى دارند چون آلبالو ادرارآور است پوتاسيوم آن از باقيمانده نمك در عروق جلوگيرى مى كند و به صورت ادرار آن را خارج مى كند و در نتيجه به قلب كمك مى كند.
خانمهايى كه مى خواهند داراى رنگ درخشانى شوند و زيبايى چهره آنها مورد توجه قرار گيرد براى صاف شدن خون خود بايد آلبالو بخورند.

مصارف ديگر آلبالو
جوشانده دم آلبالو بى اندازه ادرارآور است و كسانى كه به حبس البول يا اختلال كليه و يا مثانه مبتلا هستند بايد آن را مصرف نمايند. براى تهيه اين جوشانده بايد سى گرم دم آلبالو را كه خشك كرده ايد در يك ليتر آب ده دقيقه بجوشانيد و بعد آن را مصرف كنيد. در طب جديد هم جوشانده دم آلبالو در مواردى كه بخواهند خروج ادرار را زيادتر كنند مصرف مى شود.
مغز هسته آلبالو را مى كوبند و از آن روغن مايعى مى گيرند كه قرنها است با موفقيت رماتيسم را شفا مى بخشد.

[reza2pars]

آبجو، پیتزا، بال مرغ پخته: اینها خیلی خوشمزه هستند، اما چند ساعت بعد از خوردنشان احساس می کنید سینه تان می سوزد و دهانتان ترش مزه می شود.

اگر بگوییم سوزش یا همان ترش کردن معده مشکلی بسیار ناراحت کننده است، مثل این می ماند که بگوییم قلقلک دادن خنده آور است. انواع بسیار جدی و شدید سوزش معده می تواند منجر به تنگی نفس و بی قراری شدید برای رهایی از احساس سوزش شود. دراز کشیدن معمولاً باعث وخیم تر شدن سوزش معده می شود، به همین دلیل اگر این مشکل شب هنگام برای فرد اتفاق بیفتد، او را به کلی بی خواب خواهد کرد.

سوزش معده زمانی اتفاق می افتد که عضله تنگ کننده مری که شکم را از مری جدا می کند، بسته نمی ماند و باعث می شود مایعات معده (اسید معده) به سمت بالا یعنی مری برگردند.

همه افراد هر از گاهی به سوزش معده مبتلا می شوند اما اگر این مشکل خیلی زیاد اتفاق بیفتد میتواند نشانه بیماری رفلکس اسید باشد که اگر درمان نشود می تواند باعث آسیب رساندن به لایه خارجی مری شود.

علاوه بر عوامل دیگر مثل آسم که می توانند سوزش معده ایجاد کنند، اکثر افراد بعد از خوردن برخی موادغذایی خاص دچار این مشکل می شوند. در این مقاله لیستی از متداولترین موادغذایی که باعث تشدید سوزش معده می شوند را جمع آوری کرده ایم و راهنماییتان می کنیم که چطور از این مواد استفاده کنید که دچار این عارضه نشوید.

الکل: الکل نه تنها اسید معده را زیاد میکند، بلکه می تواند مری را نسبت به هر نوع اسید که از معده برگردد حساستر کرده و درنتیجه سوزش معده را تشدید کند. شراب قرمز یکی از متداولترین موادغذایی است که باعث سوزش معده می شود اما ویسکی، ودکا، آبجو و شراب سفید هم می توانند این مشکل را پدید آورند.

مرکبات: میوه های خانواده مرکبات مانند گوجه فرنگی (بله درست شنیدید گوجه فرنگی هم یک میوه است)، گریپ فروتف لیمو و پرتقال محتوی اسیدی بالایی دارند که برای مری شما خبر چندان خوشایندی نمی تواند باشد چون موادغذایی اسیدی باعث افزایش اسید معده می شوند و درنتیجه اختمال برگشت آن به سمت مری بیشتر شده و این میوه ها را به موادغذایی ایجادکننده سوزش معده تبدیل می کند.

غذاهای چرب: اگر مستعد ابتلا به سوزش معده هستید، شاید بهتر باشد که از خیر همبرگر رستوران بگذرید. گوشت فراورده شده بااینکه مزه خیلی خوبی دارد اما محتوی چربی و نشاسته بسیار بالای آن، تجزیه آن را کند می کند که با سوزش معده همراه است. البته این فقط شامل سوسیس و پپرونی نمی شود، سایر غذاهای چرب مثل بال مرغ، پنیر، برگرها، و سرخ کردنی ها هم میتواند این مشکل را ایجاد کند.

غذاهای تند: نظرهای مختلفی درمورد اینکه آیا مواد غذایی تند باعث سوزش معده می شوند یا نه داده می شود اما برخی افراد آنرا بعنوان موادغذایی مولد سوزش معده معرفی می کنند، به ویژه کسانیکه که به خوردن غذاهای تند عادت ندارند. برخی از غذاهای تند محتوی اسیدی بالایی دارند. مثلاً سالسا را در نظر بگیرید. این غذا که از گوجه فرنگی و فلفل درست می شود، محتوی اصلی آن از جمله موادغذایی ایجاد کننده سوزش معده هستند. اگر فکر می کنید تندی غذا این مشکل را برایتان ایجاد کرده است، چاره کار می تواند این باشد که کمی تحملتان را بالا ببرید. برخی افراد میگویند که با عادت کردن به غذاهای تند، دیگر این سوزش معده اتفاق نمی افتد.

انواع سُس ها: بسیاری از سس ها مثل سس های سالاد روغنی و سس های پاستا که مملو از کره و روغن است، محتوی چربی بسیار بالایی دارند. این مورد هم مثل غذاهای چرب که قبلاً توضیح دادیم، می تواند باعث کند شدن هضم معمول غذا شده و سوزش معده ایجاد کند. به جای این سس ها می توانید از چاشنی های کم چربی برای سالاد استفاده کنید که حاوی سرکه بیشتری باشد تا روغن.

کافئین: اگر خوردن قهوه باعث سوزش معده در شما می شود، احتمالاً چاره دیگری ندارید—دستگاه چای ساز یا کتری بدون سرب و فرار باعث ریلکس سازی پایی مری شده و برگشت اسید را به همراه داشته باشد که یکی از عوامل جدی در ایجاد سوزش معده است. علاوه بر این قهوه محتوی اسیدی بسیار بالایی دارد. فکر کنم دیگر زمان آن رسیده که مصرف چای سبز را شروع کنید.


دیگر سوزش معده نخواهید داشت

از آنجا که سوزش معده از بالا رفتن اسید به مری ایجاد می شود، تاثیر خنثی کننده داروهای ضد ترش کردن معده می تواند تسکین موقت برایتان ایجاد کند. اما اگر به دنبال راهکار طولانی مدت هستید، بلاکر های H2 بااینکه تسکین فوری ایجاد نمی کنند، اما میزان اسید معده شما را محدود می کنند. بیسموت (bismuth) نیز می تواند این درد را تسکین دهد.

اما اگر به دنبال یک راه طبیعی تر برای از جلوگیری از ترش کردن معده هستید، ریشه زنجبیل را به شما معرفی می کنیم که می توانید انرا به شکل کپسول در اکثر داروخانه ها پیدا کنید. گفته می شود که این ماده اسید اضافه معده را جذب می کند. می توانید امتحانش کنید و ببینید آیا تاثیر می کند یا نه. ریشه کوشاد، خاراگوش یا برنجاسف کوهی هم گیاهانی هستند که اگر قبل یا بلافاصله پس از صرف غذا مصرف شوند، می توانند سوزش معده را تسکین دهند.

یکی از مسکن های بسیار متداول طبیعی سوزش معده سرکه شراب سیب می باشد که می تواند یک جرعه از آنرا خالی یا محلول در مقداری آب در طول غذا مصرف کنید.

اصلاح کردن شیوه زندگی نیز می تواند تاثیرگذار باشد. غذا را تند تند و باعجله نخورید—آرام غذا بخورید و غذا را خوب در دهان بجوید. اگر موقع خواب دچار سوزش معده می شوید، سعی کنید چند ساعت قبل از رفتن به رختخواب چیزی نخورید.

البته اگر علائم ترش کردن معده در شما جدی است—یعنی اگر بیشتر از دو مرتبه در هفته دچار آن می شوید—حتماً باید به پزشک مراجعه کنید. اما برای اکثر افراد، سوزش یا همان ترش کردن معده فقط گه گاه پیش می آید که با استفاده از روش هایی که گفته شد می توانند آن را تسکین دهند.
منبع :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[bidastar]

زردآلو


فوايد و موارد استفاده از آن
درخت زردآلو اصلا در چين بوده است و از آنجا به ساير نقاط دنيا رفته است . هنوز هم در كوهاى پكن درخت زردآلو به حال خودرو و وحشى مى رويد. با وجودى كه در قرنهاى خيلى دور دست زردآلو در كشورهاى آسيايى شناخته شده بوده و مردم به آن آشنايى داشته اند در كشورهاى اروپايى تا آغاز قرن اول ظهور مسيح آن را نمى شناختند و وقتى هم آن را شناختند به چشم يك ميوه مفيد و قابل استفاده به آن نگاه نمى كردند و خلاصه اين ميوه در آن زمان شهرت نيكويى در نزد مردم نداشت .
رفته رفته نفوذ اعراب در اسپانيا قدر و منزلت زردآلو را در اروپا بالا برد و عقيده عمومى اروپاييان را نسبت به اين ميوه عوض كرد.
با وجود اين در فرانسه تا اواخر قرن هفدهم عقيده داشتند زردآلو ميوه مفيدى نيست ولى كم كم كه روى اين ميوه مطالعات و تحقيقات علمى شد مردم پى بردند كه زردآلو ميوه مفيدى است و خواص شفا بخشى دارد و امروز انواع مختلف زردآلو بين ميوه ها مقام مهمى به دست آورده و زياد مصرف مى شود و از طرف پزشكان غذاشناس مصرف آن توصيه مى گردد.

ارزش غذايى زردآلو از نظر رژيم
زردآلو يكى از ميوه هاى خيلى شيرين و قنددار است يعنى هشت دهم وزن آن قند است و از ميوه هاى بى نظير است كه از لحاظ داشتن ويتامين ((آ)) بسيار غنى است يعنى داراى كاروتن است و كاروتن چنان كه مى دانيد ماده اى است كه رنگ قشنگ زردآلو را به وجود مى آورد و توليد ويتامين ((آ)) مى كند. در نتيجه با مصرف زردآلو رشد بدن زياد مى شود، مقاومت در برابر بيماريها افزايش مى يابد و قوه بينايى مخصوصا در شب افزوده مى گردد.

زردآلو براى چه اشخاصى توصيه مى شود؟
در صورتى كه زردآلو خوب رسيده باشد مصرف زردآلو براى كسى كه از تندرستى و سلامت طبيعى برخوردار است توصيه مى شود به شرطى كه به اعتدال مصرف كنند و از زياده روى خوددارى كنند زيرا اگر در مصرف زردآلو زياده روى شود باعث اختلال هضم و يا به هم خوردگى روده ها مى شود و در حالت اخير حال اسهالى به شخص دست مى دهد.
زردآلو براى اشخاصى كه كم خون هستند، ورزشكاران ، اشخاص خسته ، كسانى كه از شدت كار فرسوده شده اند، براى زنان حامله ، اشخاصى كه دوره نقاهت را مى گذرانند توصيه و تجويز شده است .

[bidastar]

گردو

بهترين ميوه مغذى و پركالرى براى فصل زمستان
مواد چربى گردو غنى است و داراى مواد ازت دار نيز مى باشد.
از فندق ، مواد نشاسته اى كمترى دارد و به همين علت براى اشخاصى كه ديابت و مرض قند دارند مصرف آن تجويز مى شود.

خواص گردو:
گردو داراى مواد چربى و پروتئين مغذى است ؛ بطور خفيف ملين و ضد اسهال است .
گردو كرم كُش است و مصرف آن كرم روده ها را به خارج دفع مى كند.
گردو را به عنوان كمك در معالجه عفونتهاى ريوى و مجارى ادرار تجويز مى كنند.
گردو داراى ويتامينهاى ((آ)) و ((ث )) مى باشد و در تعادل عمومى بدن و تغذيه ، عمل موثر و مفيدى را انجام مى دهد.
((بوندوى )) عقيده دارد گردو ميوه اى است كه از نظر داشتن روى كه عنصر حياتى است و براى فعاليت ويتامينها در بدن ضرورت كامل دارد ميوه ممتازى است .
گردو داراى مس است و با آهن براى ساختن هموگلوبين خون همكارى مى كند.
از گردو روغن مايعى مى گيرند كه با اين روغن مايع بدن بچه هايى را كه استخوان نرم دارند و يا كم خون هستند مالش مى دهند تا استخوانهاى آنها محكم شود و كم خونى آنها برطرف گردد.
روغن مايع گردو براى سالاد سبزيهاى خام بسيار مطبوع است و طعم خاصى به سالاد و سبزيهاى خام مى دهد. اگر شما كه اين سطور را مى خوانيد به جاى روغن زيتون يك بار روغن گردو در سالاد داخل كنيد و طعم آن را بچشيد حتما طرفدار آن خواهيد شد.
كسانى كه كرم كدو دارند اگر هر روز پنجاه تا شصت گرم روغن مايع گردو را بخورند در دفع اين مهمان ناخوانده مزاحم موثر خواهد بود. طريقه مصرف آن اين است كه اين مقدار روغن گردو را با سيب زمينى آب پز بخورند و چند شب اين كار را ادامه دهند.
دمكرده برگهاى گردو به مقدار بيست تا سى گرم در يك ليتر آب به عنوان نوشابه معمولى براى كسانى كه مسلول هستند تجويز شود، همچنين براى آنهايى كه به راشيتيسم (نرمى استخوانها) و يا لنفاتيسم و يا بيمارى استخوان دچار شده اند مفيد است .
جوشانده برگ درخت گردو به مقدار پنجاه تا شصت گرم در يك ليتر آب به طورى كه يك ربع ساعت روى آتش جوشيده باشد به صورت انژكسيون شستشو براى مبارزه با عارضه ترشح مواد سفيد در خانمها مصرف مى شود. با اين جوشانده چشم ها را وقتى مژه مى خارد و تحريك مى شود مى شويند.
كسانى كه داراى استخوان هاى نرمى هستند اگر حمام جوشانده برگ درخت گردو را بگيرند، استخوان هاى آنها محكم خواهد شد: براى تهيه اين حمام بايد پانصد گرم برگ درخت گردو را در يك ليتر آب مدت پانزده دقيقه بجوشانند و آن را به آب وان حمام اضافه كنند و در آن نيم ساعت بخوابند و اعضاى بدن خود را مالش دهند.
براى تهيه يك غذاى مقوى خانم هاى علاقه مند به سلامت افراد خانواده مى توانند آب ميوه را بگيرند و يك مشت مغز گردو و يك قاشق قهوه خورى عسل را با آن مخلوط كنند و در ميكسور (مخلوط كننده برقى ) بريزند و كليد آن را بزنند تا گردوها به صورت گرد درآيد و با آب ميوه مخلوط يكسانى را به وجود آورد.
روغن مايع گردو از روغن هاى نباتى سالمى است كه كلسترول ندارد و مقام اول را بين روغن لوبياى چينى (سويا) و روغن تخم گل آفتاب گردان در طباخى بهداشتى به دست آورده است .
موضوع مهمى كه در مصرف گردو اهميت دارد اين است كه گردو بيش از يك سال نبايد بماند و موقع مصرف بايد آن را پوست كند و خورد، گردوهايى كه از پوست در مى آيند و مدتها در جريان آفتاب و هوا مى ماند و با اصطلاح بادخور مى شود براى مصرف مناسب نيست و اغلب علت جوش بدن و درد گلو مى شود.
گردو از ميوه هايى است كه كالرى فراوان دارد و بهترين خوراك زمستانى است

گردو ميوه اى است كه سرشار از مس ، روى ، پتاسيم منيزيوم ، فسفر، گوگرد، آهن كلسيم و ويتامينهاى آ و ث و پ است .

[AaVaA]

جوانه های غلات و دانه ها سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی هستند. دانه هایی که بیش از همه برای تهیه جوانه مناسب هستند، عبارتند از: ماش، عدس، گندم، جو، شنبلیله، تخمه کدو، کنجد، آفتاب گردان و سویا.
گفته شده است در جوانه عدس و ماش دو ماده وجود دارد که وقتی وارد بدن می شوند، سلول های سرطانی را به تدریج از بین می برند. جوانه سویا از لحاظ ارزش غذایی با گوشت رقابت می کند و ضررهای گوشت را نیز ندارد، همچنین از لحاظ وجود ویتامین C، رقیب گوجه فرنگی است.

جوانه دارای اسیدهای آمینه، اسیدهای چرب، قند طبیعی و مقدار زیادی املاح معدنی است و اگر چند نوع آن با هم خورده شوند می توان گفت که همه مواد ضروری بدن را به آن رسانده ایم.

وقتی دانه را در آب خیس می کنید، آنزیم های موجود در آن که تا آن زمان به صورت غیرفعال در دانه وجود داشتند، فعال می شوند و نشاسته موجود در دانه تبدیل به قند می شود. پروتئین تبدیل به اسیدهای آمینه می شود و چربی اشباع مبدل به اسید چرب می شود. این فعالیت آنزیمی در جوانه، باعث تحریک فعالیت های آنزیمی در بدن انسان و سلامت و نشاط می گردد.

● تهیه انواع جوانه ها:

تهیه جوانه ها کار بسیار آسانی است و ما ایرانیان با سبزکردن انواع دانه ها برای سبزه شب عید، آشنایی زیادی با تهیه جوانه داریم. محل تهیه جوانه باید کمی گرم باشد. مثلاً یک طاقچه بالای شوفاژ یا نزدیک اجاق و یا یک قفسه که هوا در آن جریان داشته باشد ولی سرد نباشد.

برای آن که گرد و غبار روی جوانه ننشیند ، روی شیشه یا سینی را با تنزیبی بپوشانید. توجه کنید که از هر یک قاشق غذاخوری دانه غلات، هشت قاشق جوانه به دست می آید.

● وسایل لازم برای تهیه جوانه:

▪ یک شیشه دهان گشاد نسبتاً بزرگ یا یک سینی کوچک که لبه آن اندکی بلند باشد،
▪ یک تکه ململ یا تنزیب و چند کش لاستیکی
▪ یک آب کش و یا یک چای صاف کن بزرگ

● طرز تهیه:

▪ دانه ها را از شب تا صبح در آب خیس کنید و آن را در جای نیم گرمی قرار دهید ( بعضی دانه ها نیاز به خیس کردن ندارند).

▪ پس از خیساندن و آب کش کردن، آن را به آرامی زیرشیر آب بگیرید و سپس بگذارید در همان آب کش، کاملاً آبش جدا شود تا نپوسد.

▪ آن را در شیشه و یا سینی کوچک بریزید و پارچه مرطوبی روی آن بکشید و هر صبح و شب عمل شستن( به آرامی ) و آب کش کردن را تکرار کنید.

در تابستان وقتی هوا خیلی گرم است عمل شستن را سه بار در شبانه روز تکرار کنید. در تمام این مدت ظرف را در محلی تاریک و نسبتاً گرم نگاه دارید. توجه کنید که باید اندکی آب در انتهای دانه ها وجود داشته باشد.

▪ اگر حرارت محیط حدود ۲۲ درجه سانتی گراد و محل آن تاریک باشد، دانه خیلی زود جوانه می زند. بسته به نوع دانه، بین سه تا پنج روز و گاهی بیشتر می توانید جوانه را از تاریکی درآورید و پشت پنجره رو به آفتاب بگذارید. جوانه را همیشه مرطوب نگاه دارید تا اندکی بیشتر رشد کند ( آب کش کردن را فراموش نکنید).

▪ پس از یک تا دو روز ماندن در جلوی نور خورشید، جوانه آماده مصرف است. آن را یک بار دیگر به آرامی آب کش کنید و در ظرفی دربسته ای در یخچال نگه دارید و به تدریج مصرف کنید.

اگر بخواهید پوسته روی بعضی از جوانه ها ( مانند ماش یا سویا ) را از آن ها جدا کنید، جوانه آماده شده را در کاسه ای بریزید و آن را پر از آب کنید. سپس به آرامی آن را هم بزنید. پوسته ها روی آب می آیند، ولی بهتر است پوسته ها را از جوانه ها جدا نکنید، زیرا همین پوسته ها دارای مقدار زیادی فیبر هستند که برای کار دستگاه گوارش بسیار مفیدند.

بعضی از دانه ها مانند عدس، سویا، نخود، و مانند آن را یکی دو بار در روز زیر و رو کنید تا همه آنها هوا بگیرند و جوانه بزنند.

بعضی دانه ها زودتر و برخی دیرتر جوانه می زنند، ولی اگر دانه کهنه باشد جوانه نمی زند. همیشه بهترین نوع دانه را بخرید و تا آنجا که ممکن است دانه هایی را بخرید که به آنها سموم نباتی نزده اند.

بدین گونه انواع مختلف موادمعدنی را با خوردن جوانه ها به بدن خود می رسانید. می توانید دانه ی هر نوع سبزی را سبز و سپس مصرف کنید.( به جز سیب زمینی، گوجه فرنگی و لوبیا چشم بلبلی که مسموم کننده اند).
آسان ترین دانه ها برای جوانه زدن عبارت اند از: یونجه، ماش، عدس، شنبلیله، تربچه، نخود و گندم و پس از آن ها تخمه آفتاب گردان، کدو، کنجد، بزرک، نعنا و سپس انواع لوبیاها مانند سویا ، جو، ذرت و ارزن.

از میان جوانه ها، دانه سویا بسیار مغذی است. توجه کنید که دانه سویا تازه باشد، پوستش شکسته نباشد و دانه نصف نشده باشد.

● زمان لازم برای تهیه جوانه ها:

الف) دانه های که باید حدود ۶ تا ۸ ساعت خیس کنید:

ـ یونجه ( مدت جوانه زدن : ۶-۵ روز )
ـ شنبلیله ( مدت جوانه زدن : ۴-۳ روز )
ـ تربچه ( مدت جوانه زدن : ۵-۴ روز )
ـ کنجد ( مدت جوانه زدن : ۲-۱ روز )

ب) دانه هایی که باید حدود ۱۰ تا ۱۸ ساعت خیس کنید:

ـ نخود ( مدت جوانه زدن : ۴-۳ روز )
ـ عدس ( مدت جوانه زدن : ۵-۳ روز )
ـ ماش ( مدت جوانه زدن : ۵-۳ روز )
ـ سویا ( مدت جوانه زدن : ۵-۳ روز )
ـ آفتاب گردان ( مدت جوانه زدن : ۲-۱ روز )
گندم ( مدت جوانه زدن : ۳-۲ روز )
ـ چاودار ( مدت جوانه زدن :۳-۲ روز )
ـ ارزن ( مدت جوانه زدن :۴-۳ روز )





منبع : دنیای تغذیه


کلوب