یکی از تاپیک های خیلی خوب انجمن هست که بعضی مواقع سر میزنم و میخونم ... بهترین ویژگیش هم اینه که با طرز تفکر های متفاوتی نسبت به ازدواج و زندگی اینده ادم اشنا میشه...
نمیدونم چرا ولی هیچ وقت نتوستم به خودم به قبولونم که تمام زندگی اینده و سال های سال پیش رو با یه فرد بتونم زندگی کنم !(خودخواه نیستما
.gif)
)
ازدواجی های تا پایان عمری و اینکه حداقل 30-40 سال اصلی زندگی رو با اون فرد زندگی کنی از نظر من خیلی سخته ...
میدونمم جواب این حرفام چیه ولی باز هم همین نظرمه.... اینکه اگه همسرت رو دوست داشته باشی و زندگی شادی داشته باشی زیاد هم سخت نیست و غیره...
بدون شک منکر ارزش های این مسئله ازدواج تا پایان عمری نیستم و میدونم چه حس خوشبختی خواهد داشت .....
اما واقعا؟

تا پایان عمر ؟

.... از کسایی که یه قولی میدن ولی زیرش میزنن متنفرم! و نمیخوام اینجوری باشم! همین الان انقدر خیانت های به ظاهر کوچولو میبینم که خیلی دل زده تر میشم نسبت به اینکه واقعا چرا وقتی انسان در خودش عدم پایبندی و یا بی ثباتی میبینه چرا ازدواج میکنه؟؟ منظورم از پایبندی فقط این که با کس دیگه ای رابطه نداشته باشی نیستا .... خیلی مسائل گسترده تریه!!
قبول همچین مسئولیتی که زندگی چندین انسان رو رقم میزنه خیلیییییه
