مشاعره

[sepidehjo0n]

مي خواستم به دامن اين دشت،چون درخت
-بي وحشت تر از تبر-
در دامن نسيم سحر غنچه وا كنم.
با دستهاي بر شده تا آسمان پاك،
خورشيد و خاك و آب و هوا را دعا كنم.
گنجشك ها به شانه ي من نغمه سر دهند
سرسبز و استوار ، گل افشان و سربلند
اين دشت خشك غم زده را با صفا كنم.

[magmagf]

من چنگ زدم روز گذشته به کتابی
دستان خدا در سبد میوه ی ما بود
خوشبختی ما پرده ی بازیچه ی تقدیر
افکار من اما ز همه خلق رها بود !
اندازه ی پیوستگی ماه و ستاره
انبوه خرافات که در ذهن عوام است
گفتند: که دیوانه شده این زن غمگین
انگار که کار من و دل هر دو تمام است !

خوندی جوابم را امیر؟
نشد کامل بگم هول بودم بیام مشاعره جوابت را بدم که نشد

[sepidehjo0n]

تصوير رنگ مرده ي از ياد رفته ها
رخسار خاك خورده ي در خاك خفته ها
چشمان بي تفاوتشان چشمه ي ملال
لب هاي بي تبسم شان قصه ي زوال
بگسسته از وجود
پيوسته با خيال.

[amir.ara]

لحظۀ خوب
لحظۀ ناب.

لحظۀ ابیِ صبحِ اسفند
لحظۀ ابر های شناور
لحظه ای روشن و
ژرف و جاری
-حاصلِ معنیِ جملۀ آب.

لحظه ای که در آن خنده هایت
جذبه را تا صنوبر رسانید
لحظـ آبیِ باغِ بیدار
لحظۀ روشنِ و نغزِ دیدار.

[magmagf]

تکراری شد ببخشید
شرمنده

[sepidehjo0n]

روزگاري ست كه پرواز كبوتر ها
در فضا ممنوع است
كه چرا
به حريم حرم جت ها خصمانه تجاوز شده است!
روزگاري ست كه خوبي خفته ست
و بدي بيدار است
و هياهوي قناري ها ،
خواب جت ها را آشفته است!

[amir.ara]

تا مگر شیشۀ این کاخ به هم در شکند
تا مگر ولوله افتد به دل قصر سکوت
دست در حسرت سنگ
سنگ در آرزوی پرواز است.

[magmagf]

بی خیال ببخشید
چه می شه کرد به قول دوستان پیش می یاد

[magmagf]

تا مگر شیشۀ این کاخ به هم در شکند
تا مگر ولوله افتد به دل قصر سکوت
دست در حسرت سنگ
سنگ در آرزوی پرواز است.

تولد, یک نهال
از تنش, نازْ بال,
پروانه ای عزیز می توانستْ است بودن.
پروانه اما
چرا بال نمی گیرد؟
انسان نه کیمیاست،
دوست داشتن, انسان است
که نهال را بال, جنگلْ بودن می دهد.

[sepidehjo0n]

شرمنده تداخل پستها با هم بود.

دود در مزرعه ي سبز فلك جاري ست
تيغه ي نقره ي داس مه نو زنگاري ست
و آنچه هنگاه درو حاصل ماست؛
اعنت و نفرت و بيزاري ست!