خدا [ عارفانه ]

[fanoose_shab]

خدايا اگر خير مرا در آن بدانى كه گرفتن حق من به تأخير افتد و انتقام از كسى كه بر من ستم كرده تا روز فصل خصومتها و محل اجتماع متخاصمين متروك ماند، پس بر محمد و آلش رحمت فرست و مرا از جانب خود به نيت صادق و صبر دائم تأييد فرما و از خواهش بد و آزمندى اهل حرص پناه ده، و تصويرى از ثواب خود كه براى من ذخيره كرده‏اى، و از جزاء و عقاب خود كه براى دشمنم فراهم ساخته‏اى در دلم مصور ساز، و آن را وسيله خرسندى من به قضاى خود و اطمينانم به آنچه اختيار كرده‏اى، قرار ده. اى پروردگار جهانيان، دعاى مرا اجابت كن، زيرا تو صاحب فضل عظيم و بر هر چيز بى‏نهايت قادرى.

[fanoose_shab]

خدايا سپاس ترا بر آن نعمت تندرستى كه پيوسته در فضاى آن مى‏گشتم. و سپاس ترا بر علتى كه اكنون در بدنم پديد آورده‏اى. زيرا نمى‏دانم اى معبود من كه كدام يك از اين دو حال براى شكر تو سزاوارتر است، و كدام يك از اين دو وقت به ستايش تو اولى است!

[Ghorbat22]

بار خدایا!
با دلی شکسته و لبریز از گناه به سویت می آیم... می آیم تا درد دل با تو بگویم... بگویم از لحظه هایی که بودی و ندیدمت، خواندی و نشنیدمت... و اینگونه است که زرق و برق این دنیای وانفسا چشم را کور و گوش را کر می کند
کوله بار زشتی هایم آنقدر سنگین است که تن را یارای همراهی اش نیست... مهربانا! غزل بخشش و التفاتت را بسیار شنیده ام، از زبان دل همان ها که طوق بندگی ات را بر گردن دارند.
چشمه ی زلال چشمانم گواه آشفتگی ویرانه ی دلم است... شاید این باران مروارید بشوید صدف زنگار گرفته ی دل زمینی ام را...
غفورا! گفته بودی «مرا یاد کنید تا به یاد شما باشم» چه بگویم که تمام لحظه های زندگیم لبریز است از آوای وَ اَسمَع دُعایی اِذا دَعَوتُک...

[Ghorbat22]

الهی !
به هر صفت که هستم ، به خواست تو موقوفـم!
به هر نام که مرا خوانند ، به بندگی تو معروفـم!
تا جـان دارم ، رخت از اين کوی بر ندارم!
او که تو آن اويی بهشت او را بنده است!
او که تو در زندگانی اويی‌ ، جـاويدان زنده است!
لطيفـا !
همه از تو ترسنـد و من از خود !
از تو همه نيکی ديده ام و از خويش همه بد...
ای دير خشم زود آشتی !
به بهشت و حور چه نازم ؟ مرا نظری ده ؛
که از هر نظری بهشتی سازم.
خدايـا !
حجاب ها از راه بردار و ما را به ما مگذار.
برحمتک يا عزيز و يا غفار !

[Ghorbat22]

خداي من!
تو چقدر به من نزديکي با اين همه فاصله‌اي که من از تو گرفته‌ام.
تو که اين قدر دلسوز مني! ...
خدايا تو کي نبودي که بودنت دليل بخواهد؟
تو کي غايب بوده‌اي که حضورتنشانه بخواهد؟
تو کي پنهان بوده‌اي كه ظهورت محتاج آيهباشد؟
کور باد چشمي که تو را ناظر خويش نبيند.
کور باد نگاهي که ديده‌بانينگاه تو را درنيابد.
بسته باد پنجره‌اي که رو به آفتاب ظهور تو گشوده نشود.
وزيانکار باد سوداي بنده‌اي که از عشق تو نصيب ندارد.

[Ghorbat22]

خداوندا!

ما را از آنانی قرارده که درخت‌های اشتیاق در باغ‌های سینه‌هایشان ریشه دوانده و شعله‌های عشق تو آتش به دل‌هایشان زده و رایحه جمال تو پرنده افکارشان
را اوج تازه بخشیده

آنان که در مزارع قرب تو، به چراگاه مکاشفه آمده‌اند و از چشمه عشق تو با جام‌های لطف تو می‌نوشند

[Ghorbat22]

الهي دانايي ده كه از راه نيفتيم و بينايي ده كه در چاه نيفتيم
الهي آفريدي رايگان و روزي دادي رايگان بيامرز رايگان كه تو خدايي نه بازرگان.
الهي بنياد توحيد ما خراب مكن وباغ اميد ما بي آب مكن .
الهي مي بيني و ميداني و برآوردن مي تواني.
الهي بود و نابود من تورا يكسان از غم مرا به شادي رسان

[Ghorbat22]

الهي، روزم را چون شبم روحاني بگردان، و شبم را چون روزم نوراني‌!
الهي، آن كه تو را دوست دارد، چگونه با خلقت مهربان نيست؟
الهي، چگونه گويم نشناختمت كه شناختمت، و چگونه گويم شناختمت كه نشناختمت.
الهي، همه گويند خدا كو، من می گويم جز خدا كو.
الهي، هر چه بيشتر دانستم نادانتر شدم، بر ناداني‌ام بيفزا!

از کتاب الهی نامه، اثر حضرت استاد علامه حسن زاده آملی

[Ghorbat22]

خدایا
بگذار هرکجا تنفراست بذرعشق بکارم
هرکجا آزادگی هست ببخشایم
وهر کجا غم هست شادی نثار کنم
الهی توفیقم ده که بیش ازطلب همدلی همدلی کنم
بیش از آنکه دوستم بدارند دوست بدارم
زیرا در عطا کردن است که ستوده می شویم
و در بخشیدن است که بخشیده می شویم

[fanoose_shab]

اى زداينده اندوه، و اى زايل كننده غم، اى بخشنده در دنيا و آخرت، و مهربان در هر دو سراى، بر محمد و آل محمد رحمت فرست، و اندوه مرا بر طرف كن، و غمم را بزداى. اى يگانه، اى يكتا، اى بى‏نياز، اى كسى كه نزاده و زائيده نشده، و هيچ همتائى نداشته، مرا نگاه دار و پاك ساز، و گرفتاريم را بر طرف كن .