مشاعره

[sepidehjo0n]

من نيز چو خورشيد ، دلم زنده به عشق است
راه دل خود را نتوانم كه نپويم
هر صبح در آيينه ي جادويي خورشيد
چون مي نگرم ، او همه من ، من همه اويم!؛

او روشني و گرمي بازار وجود است.
در سينه ي من نيز، دلي گرم تر از اوست.
او يك سر آسوده به بالين ننهادست
من نيز به سر مي دوم اندر طلب دوست.

[magmagf]

تنديس‏هاى باغ ما
زندگى را از سر خواهند گرفت‏
پيكره‏هاى آپولون در باغچه ياسمن‏
دَم برخواهند كشيد.
در باغها، چه شيرين و مِه‏آلوده‏
هوس‏
بر لب‏هاى همسران‏
روشنى بلورين مى‏نشاند.

ا دیر رسیدم به پیغامت مونیکا جونم
کوشی پایه ام از نصف شب بیای مشاعره تا خود ظهر

[sepidehjo0n]

درون معبد هستي
بشر در گوشه ي محراب خواهش هاي جان افروز
نشسته در پس سجاده ي صد نقش حسرت هاي هستي سوز
به دستش خوشه ي پر بار تسبيح تمناهاي رنگارنگ
نگاهي مي كند سوي خدا- از آرزو لبريز-
به زاري از ته دل يك "دلم مي خواست" مي گويد.
شب و روزش "دريغ" رفته و "اي كاش" آينده ست.

[sepidehjo0n]

خانماي خوشگل مي خواين من برم فضاتون شاعرانه تر بشه؟

[Monica]

تا كوچه دومين پرنده تنها
راه دوري نيست!
كنج دنج كوچه مي نشينيم!
من برايت از تراكم تنهايي اين سالها مي گويم
و تو برايم از حضور ِ دوباره بوسه!
ديگر «كبوتر باز برده» صدايت نمي زنم!
بر ديوار ِ بلند كوچه مي نويسم,
«كبوتر با كبوتر، باز با باز»
باور ميكنم كه عاقبت ِ علاقه به خير است!
كف ِ دست ِ راستم را نشان فالگير ِ پير پُل گيشا مي دهم،
تا ببيند كه خط ِ عمرم قد كشيده است
و ديگر مرا از نزديكي نزول نفسهايم نترساند!
آنوقت، ما مي مانيم و تعبير ِ اين همه رؤيا!
ما مي مانيم و برآوردِ اين همه آرزو!
ما مي مانيم و آغوش ِ امن علاقه...

بيا و سرزده برگرد!

سلام فرانک نازم ... بزن بریم

[magmagf]

در هر باد طنين صداي تو بود
بر هر خاک رد پاي تو فرو رفته بود
و در هر آب انعکاس سيمايت
در هر آتش گرمي دستانت
آنگاه که من
کوچه به کوچه
خانه به خانه
نشان تو مي خواستم


سلام مونیکای گل خوشگلم
نصف شب حتما می یام اما الان نمی دونم اخه مامان اینا راهی سفرن نصف شب سرم گرمه
اما از نصف شب پایه ام اگه بیدار بودی خوشگلم

[Monica]

ميگه‌ : « من‌ رنگ‌ِ شبم‌ اما شب‌ُ دوس‌ ندارم‌ ،
اين‌ صداي‌ من‌ِ که‌ خورشيدُ بيدار مي‌کنه‌ ! »

اااااااااا .... دلت تنگ نمی شه واسشون؟من دق می کنم ... باشه خانوم گل اگه جون داشتم تا 3 شب بیدار بمونم که بیای حتما

[magmagf]

هر جا که من را با آن کوله بار همیشه ی اندوهم ببینی
باز هم اسمان برای من همان رنگ است
رنگی شبیه به همین حالای تو ...
راستی ..
تازگیها در شعرهایم به پسوند دریا پیوند خورده ای
میدانم ....
این یکی را دیگر نمیدانستی
حالا بنشین و بیهوا دستت را به موهایت بکش و خود را ناگزیر رفتن بدان و به من بگو برو ...


چرا خیلی اما چی کار کنم
فعلا که هستم بزن تا بریم خانمی ( مشاعره را می گم )

[FGi]

مگرای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ
به شرار قهر سوزد همه جان ما سوا را
برو ای گدای مسکین در خانه ی علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدارا
به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدا را

----------------

حالا چرا اخطار یک شعر شئخی گفتم

ببخشید

بای بای

[FGi]

ای بابا من جواب اون میم را داشتم میدادم چه قدر زود به زود دادید شعر بازم ببخشید