>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Renjer Babi]

اخترشناسان توانسته‌اند مقادیر عظیمی گاز رشته‌ای سرد را در گروه‌های فشرده کهکشانی بیابند که نقش مهمی در تکامل کهکشان‌ها برعهده دارند. این یافته هم‌چنین این احتمال را افزایش می‌دهد که مقدار ماده درون گروه‌های کهکشانی بیش‌تر از پیش‌بینی‌ها است و بخش اعظم آن درون شبکه‌ تارهای کیهانی به‌دام افتاده



هاله سبزرنگ هیدروژن در برخی از کهکشان‌های گروه فشرده هیکسون نفوذ کرده‌است، اما بقیه کهکشان‌های گروه، مانند کهکشان مارپیچی سمت چپ تصویر با توده گاز ارتباطی ندارند. این تصویر رنگ‌کاذب از ترکیب داده‌های آرایه بسیار بزرگ، VLA و نقشه‌برداری دیجیتالی آسمان2، DSS2 تهیه شده‌است



بسیاری از کهکشان‌های مارپیچی (ازجمله کهکشان راه‌شیری) مملو از گازهای سردی هستند که سوخت موردنیاز فرآیندهای تولد ستارگان را تامین می‌کند. این کهکشان‌های جوان با نور آبی‌رنگی می‌درخشند و اغلب در گروه‌های کوچکی در جهان پخش شده‌اند. درمقابل، کهکشان‌های بیضوی پیر قرار دارند که با نور قرمزرنگ می‌درخشند و همراه با هزاران کهکشان شبیه خود در خوشه‌های عظیم کهکشانی زندگی می‌کنند. در این کهکشان‌های غول‌آسا دیگر خبری از تشکیل ستارگان نیست. سوخت گازی این کهکشان‌ها به بیرون نشت کرده‌است و با گردآمدن در مرکز خوشه کهکشان، سوپی سنگین و داغ را تشکیل می‌دهد که اخترشناسان آن‌را ماده درون‌خوشه‌ای نامیده‌اند.
به‌تازگی، ستاره‌شناسان گروهی کهکشان‌ مارپیچی را شناسایی کرده‌اند که هیدروژن زیادی ندارند و فرآیند تشکیل ستارگان جدید در آنها متوقف شده‌است. این پدیده فقط در کهکشان‌هایی دیده شده‌است که سال‌های آخر عمرشان را در خوشه‌های کهکشانی می‌گذراندند. آیا این کهکشان‌های مارپیچی دچار پیری زودرس شده‌اند؟
اخترشناسان درتلاشند راز این پیری زودرس را بیابند. به‌نظر می‌رسد زندگی گروهی کهکشان‌ها بی‌هزینه نیست و هریک باید مالیات خود را بپردازد! ممکن است در این گروه‌های فشرده هم مانند خوشه‌های کهکشانی، نیروی گرانش ماده درون‌گروهی موجب نشت هیدروژن کهکشان‌ها شود. رصد این کهکشان‌ها در نورایکس، وجود گاز درون‌گروهی را تایید کرده‌است، اما مقدار این‌گاز بسیار کم‌تر از آنی است که کهکشان‌ها از دست داده‌اند.
مین یون، استاد اخترشناسی دانشگاه ماساچوست‌امهرست و همکارانش برای بررسی این فرضیه، 25 گروه فشرده کهکشانی هیکسون را رصد کردند. گروه‌های فشرده هیکسون، گروه‌های نسبتا دورافتاده‌ای از کهکشان‌ها هستند و برخی‌شان دچار تخلیه اسرارآمیز سوخت هیدروژنی گشته‌اند. اخترشناسان برای این‌کار از تلسکوپ یکصدمتری گرین‌بنک در ویرجینیای غربی استفاده کردند. دقت نشانه‌روی این تلسکوپ رادیویی یک‌هزارم درجه است و مهم‌ترین استفاده آن، یافتن گاز هیدروژن خنثی درون‌کهکشانی است که از دید تلسکوپ‌های پرتوایکس پنهان می‌ماند.
نتایج این رصد، یافتن مقادیر بسیار زیاد گاز هیدروژن بود که درتصور هیچ‌کس نمی‌گنجید. در گروه‌های کهکشانی مارپیچی، تلسکوپ گرین‌بنک پنجاه‌درصد گاز بیشتری نسبت به آنچه آرایه بسیار بزرگ در نیومکزیکو پیدا کرده‌بود، کشف کرد. این مقدار در گروه‌های دارای کهکشان‌های بیضوی و عدسی‌وار، صددرصد بیشتر بود. به‌همان‌اندازه که مقدار این‌گازهای پنهان حیرت‌انگیز است، دمای آنها هم شگفت‌آور است: این گازها سرد و خنثی هستند و این جدای از گاز بسیار داغ ماده درون‌خوشه‌ای است.
ماده درون‌خوشه‌ای شامل مقادیر بسیار زیاد ماده معمولی و تاریک است. میدان گرانشی این ماده بسیار قوی است و درنتیجه دمای آن بسیار بالا است. اما هیچ‌کس فکر نمی‌کرد درجایی‌که دما به یک‌میلیون درجه کلوین می‌رسد، گازهای سرد و خنثی هم وجود داشته‌باشد. اما گروه‌های کهکشانی آن‌قدر سنگین نیستند، درنتیجه گاز میان‌گروهی خیلی داغ نیست. محاسبات نشان می‌دهد توده‌های عظیم گاز در گروه‌های کهکشانی می‌توانند تا صدمیلیون سال خنثی و سرد باقی بمانند.
این یافته نشان می‌دهد نقش چنین محیط‌هایی در تحول کهکشان‌ها بسیار فراتر از پیش‌بینی‌های قبلی است. از سوی دیگر، توانایی تولید ستارگان یکی از روش‌های اندازه‌گیری سن کهکشان است و با یافته‌های جدید، به‌نظر می‌رسد تاریخ کیهان باید بازنویسی شود.
اما توزیع این ابرهای خنثی هم جالب است. محاسبات نشان می‌دهد این توده‌های گاز بیشتر در ساختارهای رشته‌ای و کاغذمانند توزیع شده‌اند تا به‌شکل ابرهای احاطه‌کننده گروه. این یافته، این احتمال را افزایش می‌دهد که ماده درون‌گروهی از میان انباشتگی موادی به‌وجود می‌آید که شبکه‌تارهای کیهانی را تشکیل می‌دهند. این شبکه، ساختار بزرگ‌مقیاسی است که نظریه ماده‌تاریک پیش‌بینی می‌کند تمام مواد درون کیهان را به‌هم مرتبط کند.
به‌نظر می‌رسد بخش عظیمی از مواد کیهان در این خوشه‌های کهکشانی به‌دام افتاده‌است. با رصدهای بعدی که دما، چگالی و جرم کلی این مواد درون‌گروهی را تعیین می‌کنند، بهتر می‌توان به منشا و اهمیت این گاز در تحول کهکشان‌ها پی‌برد.

[Renjer Babi]

دانشمندان در حال طراحي و توسعه برنامه رايانه اي هستند كه مي تواند ساختار گونه هاي مختلف ابرهاي متاني و اتاني قمر تيتان را بررسي كند.


دانشمندان در حال طراحي و توسعه برنامه رايانه اي هستند كه مي تواند ساختار گونه هاي مختلف ابرهاي متاني و اتاني قمر تيتان را بررسي كند. كه اين الگوي رايانه اي به مشاهدات و داده هايي نياز دارد كه از پايگاه زميني كاسيني-هويگنس بدست مي آيند. دانشمندان با استفاده از طيف سنجي فروسرخ تصاويري را از قطب جنوب تيتان و نواحي معتدل 40 درجه جنوبي آن گرفته اند. و همچنين اخيراً ابرهايي را در ميان مه هاي ضخيم در اين سياره مشاهده كرده اند. دانشمندان در حال بررسي و تهيه شناختي از ابرهاي تيتان از لحاظ هواشناسي و اقليم شناسي به كمك تلسكوپ هاي زميني و فضاپيماي كاسيني مي باشند. يك تيم اوروپايي به رهبري پاسكال رانو(Pascal Rannou) از دانشگاه فرانسوي IPSL Universite de Versailles-St-،Quentin ، الگوي رايانه اي را طراحي كرده است كه مي تواند با جفت كردن حركت ديناميكي ابرها و مه ها، اين زمينه را براي دانشمندان فراهم كند تا بتوانند تيتان را از لحاظ هواشناسي و اقليم شناسي مطالعه كنند و همچنين اين برنامه قادر است كه به ما بفهماند كه چگونه ابرهاي تيتان تشكيل مي شوند.دانشمندان با شناختن آب و هوا تيتان مي توانند توزيع ابرها را در تيتان به مدت يك سال تيتاني(30 سال زميني) پيش بيني كنند تا بتوانند مشاهدات خود را در اين قمر مرموز بهتر متمركز كنند.



چندين نمونه هاي رايانه اي براي اتمسفر(جو) تيتان كه شامل الگوهاي ميكروفيزيكي هستند، طراحي شده است كه مي تواند ساختار قطرات متان و اتان را پيش بيني كند. آنچه كه تيم رانو انجام داده آن است كه الگوي ابرهاي ميكروفيزيكي را با الگوي چرخشي عام تركيب كرده است. و اين تيم با اين نوع الگو برداري قادر است ساختار چندين نوع از ابرهاي متان و اتان را شناسايي و در مورد آن ها توضيح دهد. دانشمندان به اين نتيجه دست يافتند كه پيش بيني ويژگي هاي فيزيكي اين ابرها با استفاده از اين نوع الگوبرداري با مشاهدات اخير آن ها به خوبي توافق دارد. و به همين دليل سعي در گسترش اين نوع برنامه را دارند تا بتوانند به كمك اين برنامه به پژوهش هاي خود براي كشف ساختار و چگونگي تشكيل ابرهاي متان و اتان تيتان ادامه دهند.

[Renjer Babi]

ستاره شناسان آریزونا مجموعه ای از ستاره گان را در ناحیه ای از فضا پیدا کرده اند که بنا به نظریه های موجود نباید در وجود داشته باشند !

ستاره شناسان آریزونا جمعیتی از ستاره گان را پیدا کرده اند که به نظر می رسد یک خوشه ی جوان باشد اما فرضیات موجود وجود آنها را پیش بینی نمی کند.

به نظر می رسد این ستاره های جوان در باز مانده های NGC 2782 بوجود آمدنده اند . این باز مانده ها فاقد عناصری هستند که دانشمندان فکر می کنند برای شکل گیری ستاره ها لازم می باشد.NGC 2782 حاصل برخورد یک کهکشان بزرگ شبیه به راه شیری با یک کهکشان کوچکتر است این یک نمونه متداول از برخورد کهکشان ها در جهان ما به شمار می رود .

در صورت تایید ، این خوشه های جوان تازه کشف شده می توانند به ما در یافتن فرایند شکل گیری ستاره ها کمک شایانی بکنند مخصوصا در مناطقی کم جمعیت و به دور از مرکز کهکشان های فعال . ستاره شناسان این ستاره ها را بوسیله ی عکاسی در اعماق آسمان توسط دوربین CCD 4 مگا پیکسل و تلسکوپ 8/1 متری واتیکان (VATT) در تپه Graham رصد خانه ی بین المللی آریزونا کشف کردند.

NGC 2782 در فاصله 111 میلیون کیلومتری از زمین و در صورت فلکی Lynx قرار دارد .هنگامی که دو کهکشان با جرم نابرابر در 200 میلیون سال پیش با یکدیگر برخورد کردند گرانش آنها دو دنباله از مواد بازمانده با خواص متفاوت بوجود آمد.

وجود ستاره در دنباله غربی برای دانشمندان بسیار شگفت انگیز زیرا این قسمت فاقد گاز های مولکولی است.ستاره شناسان اعتقاد دارند تا کنون از این دید به برخورد کهکشان های بزرگ با کهکشان های کوچکتر توجه نداشته اند و از این پس بدنبال یافتن پاسخی برای شکل گیری ستاره گان در این ناحیه هستند.

[Renjer Babi]

يك گروه بين المللي از دانشمندان به سرپرستي كامبيز فتحي در موسسه فن آوري روچستر با همكاري اختر شناسان در برزيل ، ايتاليا و شيلي حركات داخلي گاز اطراف هسته كهكشان NGC1097 را اندازه گيري كردند.




چگونه ماده به سمت مركز كهكشان مي پيچد و به داخل دهان يك سياهچاله فوق حجيم راه پيدا مي كند؟ يك پژوهش جديد بهترين نگاه را از پيچش مرگ مواد به درون هسته يك كهكشان كه سياهچاله بزرگي را ميزباني مي كند فراهم آورده است. اين پژوهش عنوان مي كند كه حدود 200.000 سال طول مي كشد تا واريزه ها و خرده هاي كهكشاني سفر يكطرفه خود را از ميان نواحي داخلي كهكشان به سوي نيستي انجام دهند.

يك گروه بين المللي از دانشمندان به سرپرستي كامبيز فتحي در موسسه فن آوري روچستر با همكاري اختر شناسان در برزيل ، ايتاليا و شيلي حركات داخلي گاز اطراف هسته كهكشان NGC1097 را اندازه گيري كردند. اين گروه با استفاده از روشهاي پيشرفته طيف سنجي تلسكوپ جنوبي جميني در شيلي حركت ماده كه از بازوهاي دوار كهكشان به سمت مركز آن جريان دارد را اندازه گيري كردند. رصدهاي جديد 10 برابر بيشتر بر روي سياهچاله زوم شده اند تا ابرهاي ماده را در فاصله 10 سال نوري از مركز كهكشان ردگيري كنند. رصدهاي قبلي از ابرهاي گاز را در فاصله بين 100 و 1000 سال نوري از هسته كهكشان ردگيري كرده بودند.

آقاي فتحي نتايج تحقيقات گروه را در دويست و هفتمين جلسه انجمن اختر شناسان آمريكا كه روز 19 دي 1384 در واشنگتن برگزار شد ارائه داد.فتحي مي گويد" اين اولين باري است كه دانشمندان توانستند جريان گاز را تا اين فاصله نزديك به يك سياهچاله بسيار حجيم در مركز يك كهكشان دنبال كنند. پژوهش گروه ما فرضيه هاي اصلي كه قبلا تائيد نشده بودند را تصديق كردند." اين گروه با استفاده از طيف سنجي دو بعدي حركت سرازير شدن مواد به سمت سياهچاله را اندازه گيري كردند.

اطلاعات بيشتر : [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

اختر شناسان بنياد ملي علوم و دانشگاه كارديف انگلستان در جلسه اخير انجمن اخترشناسي آمريكا شواهد تازه اي در مورد ابر اسرارآميز هيدروژني موسوم به VIRGOHI 21 ارائه دادند.




شواهد عنوان مي كنند اين ابر كه در خوشه سنبله (Virgo) و در فاصله 50 ميليون سال نوري از زمين قرار دارد يك كهكشان تاريك است كه نور ستاره اي منتشر نمي كند. آنها بر اين باورند كه اين كهكشان تاريك فاقد ستاره است و مقدار كمي هيدروژن خنثي در خود دارد كه امواج راديوئي منتشر مي كند. نتايج رصدهاي اين اخترشناسان نه تنها به وجود يك كهكشان تاريك اشاره دارد بلكه راز طولاني همسايه آن كه بطور عجيبي كشيده شده است را توضيح مي دهد.



رصد هاي جديد كه با استفاده از راديو تلسكوپ سنتز وستربورك در هلند انجام شد نشان مي دهند كه گاز هيدروژن موجود در VIRGOHI 21 در حال چرخش است كه بيانگر وجود يك كهكشان تاريك با جرمي بيش از ده بيليون برابر جرم خورشيد است كه فقط 1 درصد آن هيدروژن و بقيه آن ماده تاريك مي باشد.



اما اين نتايج و شواهد تمامي اطلاعات آشكار شده در مورد اين ابر نيست. ممكن است اين نتايج معماي قديمي در مورد يك كهكشان نزديك را حل كند. كهكشان NGC 4254 با داشتن يك بازوي دوار كه بزرگتر از بقيه بازوها است يك كهكشان نامتقارن است. اين ناهمساني معمولا در نتيجه تاثير يك كهكشان مجاور است كه تا بحال كشف نشده بود. اين گروه از اختر شناسان بر اين باورند كه VIRGOHI 21 عامل اين نامتقارني است. كهكشان تاريك با جدا كردن گاز NGC 4254 يك ارتباط موقت بين هر دو كهكشان ايجاد مي كند و باعث كشيده شدن بازوي كهكشان مارپيچي مي شود. با ادامه حركت VIRGOH1 ، هر دو كهكشان از هم جدا شده و بازوي غير عادي NGC 4254 به حالت اوليه باز مي گردد.اين گروه از اختر شناسان مي گويند كه VIRGOHI 21 يك كهكشان تاريك است. آنها اميدوارند كه با استفاده از ابزار جديد ALFA در رصد خانه Arecibo تعداد بيشتري از اين كهكشانها را كشف كنند.

[Renjer Babi]

بقای نسل‌بشر درگرو یافتن مکان‌های قابل سکونت دیگری در جهان است. استیفن هاوکینگ، کیهان‌شناس برجسته انگلیسی در گفتگویی مطبوعاتی در هنگ‌کنگ، این کار را تنها راه نجات از خطرهای فزاینده نابودگر حیات روی زمین عنوان‌کرد
پروفسور هاوکینگ پیش‌بینی کرده‌است که بشر تا بیست‌سال آینده می‌تواند پایگاهی دائمی روی ماه برپا کند و در چهل‌سال آینده، این کار را روی مریخ انجام خواهد داد. اما خاطرنشان کرده‌است که: تا وقتی به یک منظومه ستاره‌ای دیگر سفر نکنیم، نمی‌توانیم جایی به‌خوبی زمین پیدا کنیم.
هاوکینگ هم‌چنین ابراز امیدواری کرد که اگر در طول یکصدسال آینده مردم زمین دست از کشتار یکدیگر بردارند، می‌توانند به فناوری پایگاه‌های فضایی مستقل از زمین دست پیدا کنند. وی گفت: رویدادهایی ناگهانی مانند گرمایش جهانی، جنگ هسته‌ای، ویروس‌های دست‌‌کاری‌شده ژنتیکی و بسیاری از خطرهای دیگری که حتی فکرش‌را نکرده‌ایم، می‌توانند حیات روی زمین را به‌ نابودی بکشند و متاسفانه احتمال وقوع چنین فجایعی روزبه‌روز افزایش می‌یابد.
استیفن هاوکینگ 64 ساله، استاد دانشگاه کمبریج و وارث کرسی تدریس سر آیزاک نیوتون و پل دیراک (معمار مکانیک کوانتوم نسبیتی) است. وی چهل‌سال است به‌دلیل ابتلا به نوعی اختلالی عصبی به‌نام ALS روی صندلی چرخ‌دار نشسته‌است و با کمک رایانه با اطراف خود ارتباط برقرار می‌کند. کتاب او به نامA Brief History of Time ، یکی از پرفروش‌ترین آثار علمی جهان است و با عنوان تاریخچه زمان به فارسی ترجمه شده‌است. وی به‌تازگی اعلام کرده‌است باهمکاری دخترش، لوسی، مشغول نوشتن کتابی در مورد جهان برای کودکان است. این کتاب، داستانی در مورد شگفتی‌های جهان است و گروه سنی خوانندگان مجموعه کتاب‌های هری‌پاتر را هدف گرفته‌است! از کتاب جدید جزئیات بیشتری منتشر نشده‌است

[Renjer Babi]

جدید ترین شبیه سازی های کامپیوتری انجام شده در انستیتوی Carnegie نشان می دهد که برخلاف تصورات پیشین دانشمندان ، سیارت می توانند در اطراف سیستم های ستاره ای دوتایی شسکیل شوند و به حیات خود در میان آنها ادامه دهند که با این حساب تعداد سیارات خارج از منظومه شمسی می بایست بسیار بیش تر از تصورات قبلی ما باشد.
این کار تئوری جدید نشان می دهد که سیارات گازی غول پیکر همانگونه که در اطراف ستاره های تکی شکل می گیرند می توانند در اطارف سیستم های دوتایی نیز تشکیل شوند.

نتایج بدست آمده نشان می دهد که تعداد سیارات گازی مانند مشتری و سیارات قابل سکونت مانند زمین می تواند بیشتر از چیزی باشد که قبلا تصور می شد .دکتر آلن باس از مدیران این پروژه در این باره گفت :" پیش از این ما برای پیدا کردن دیگر منظومه های تنها به ستاره های تکی توجه می کردیم اما اکنون فهمیدیم که تمامی ستاره ها حتی ستاره گان دوتایی می توانند دارای منظومه ای از سیارات باشند ".

از هر سه ستاره در کهکشان راه شیری دو تای آنها مربوط می شود به سیستم های ستاره ای دو یا چند تایی که گاهی جدایی آنها نسبت به هم کم (دوتایی های نزدیک ) و گاهی زیاد است (دوتایی های دور) اما جدایی بیشتر دوتایی ها برابر فاصله ی خورشید تا نپتون است (تقریبا 30 واحد نجومی )پیش از این دانشمندان این گونه تصور می کردند به هنگام شکل گیری سیاره در اطراف یکی از مولفه (ستاره) های سیستم دوتایی گرانش مولفه ی دیگر اجازه شکل گیری و تجمع گاز را به سیاره نمی دهد و سیاره ای تشکیل نمی شود اما شکارچیان سیارات توانستند سیاراتی را بیابند که با نظریه فوق در تناقض باشد.



اما باس و همکارانش نشان دادند که اگر امواج گرانشی ستاره ندیم ضعیف باشد سیارات غول پیکر گازی می توانند در اطراف یکی از ستاره ها شکل بگیرند و اگر این ذرات به اندازه کافی سرد باشند می توانند تبدیل به ذرات یخ زده ای گردند و نهایتا منجر به ایجاد هسته ای جامد میشود که تقریبا جرم و اندازه ای نزدیک به زمین دارد.



مدل باس نشان می دهد که سیارات غول پیکر براحتی و همانگونه که در اطراف ستارگان تکی شکل می گیرند می توانند در اطراف ستارگان دوتایی نیز تشکیل شوند . در مدل جدید باس پس از تشکیل دیسک غبار این دیسک تبدیل به چند بازوی مارپیچی از غبار میشود که مستقلا به دور سیاره می چرخد و عملیات تشکیل سیاره در آنها اتفاق می افتد . تراکم در این نواحی بازو مانند به سرعت انجام می شود طوری که تشکیل سیارات در این حالت 1000 سال سریع تر حالت عادی اتفاق می افتد .

کشف سیارات گازی بیشتر در اطراف سیستم های ستاره ای می تواند تاییدی بر این مدل باشد و به این سوال پاسخ دهد که آیا حقیقتا امواج گرانشی ستاره ها آنقدر ضعیف هستند که سیارات غول پیکر گازی بتوانند در اطراف آنها شکل بگیرند یا نه.

[Renjer Babi]

چشمان تيزبين تلسكوپ فضايي هابل اين بار خود را بر روي سحابي زيباي جبار متمركز كردند تا يكي از باشكوه ترين تصاويرگرفته شده را از آن تهيه كنند.


تلسكوپ فضايي هابل هميشه يكي از سرامد ترين تلسكوپ ها بوده و تنها تلسكوپي بوده كه با تصاوير خود توانسته درك ما را از جهان متحول كند.اين تلسكوپ هميشه بهترين عكسها را باجزئيات باور نكردني براي دانشمندان گرفته است.يكي از اين تصاوير عكسي است كه به تازگي توسط اين تلسكوپ از سحابي جبار گرفته و از سوي ناسا منتشر شده است.اين اشفتگي كه درون اسمان حتي با چشم غير مسلح پيداست يكي از بهترين موضوعات نجومب براي بررسي ساختار ستارگان بوده و اسانترين جرمي كه با كمي صبر و حوصله مي توان از ان عكس زيبايي تهيه كرد.

در تصوير جديد اين سحابي مانند پرده اي زيبا ستارگان درون خود را براي ما اشكار مي كند.از متراكم ترين ستون هاي گاز داراي پيچ و خم گرفته تا گرد و غبارهايي رقيق و ستاره هاي سنگين و جوان كه با شكل خود باعث شكل اين چنيني سحابي شده و با نيروي زيادي پرتو هاي فرابنفش را ساطع مي كند.تصوير جديد مقياس بزرگتري از سحابي و جزئيات بي نظيري از سحابي را به نمايش گذاشته است. C.Robert Odell كه در دانشگاهي در Nashvilleتدريس مي كند در اين باره ميگويد:" تنها با تلسكوپ فضايي هابل مي توان چنين تصاويري را تهيه كردو درك خود را از جهان متحول سازيم."

ذر اين تصوير موزائيكي يك مليارد پيكسلي از تمام اجزاء هابل مانند دوربين پيشرفته هابل( (ACSودوربين سياره اي 2و دوربين نزديك كننده در امواج فروسرخ و طيف سنج قوي در يك زمان براي تصويربرداري استفاده شده است.در اين كاوش از دوربين پيشرفته هابل براي اشكارسازي 3000 ستاره استفاده شده كه برخي از انها در نور مرئي ديده نمي شدند درخشندگيشان يك صدم ستاره هايي بود كه در تصاوير قبلي ديده شده بودند.از ديگر كشفيات مي توان به كشف كوتوله هاي قهوه اي در اين سحابي نام برد.جالب تر از ان است كه بدانيد حتي كوتوله هاي قهوه اي دو تايي در نور مرئي هم در اين تصوير ديده شده اند كه در دام گرانش هم گير افتاده و به دور هم در حال چرخش هستند. كوتوله هاي قهوه اي ستاره هايي بوده اند كه مراحل تولد را گذرانده اند ولي توانايي انجام همجوشي هسته اي( تبديل هيدروژن به هليوم و هليوم به عناصر ديگر) را در هسته خود نداشته اند و به اصطلاح" ستاره هاي نارس" هم ناميده مي شوند



اين مرحله را خورشيد ما چند مليارد سال گذشته(همجوشي هسته اي) انجام داده و گذرانده است.با اين اكتشافات دانشمندان يافتند كه با محيط متراكمي روبرو هستند كه اطلاعات زيادي را مي توانند از ان به دست اورند.

Massimo Robbertoاز موسسه علمي تلسكوپ فضايي كه رهبري گروه مشاهده كننده اين سحابي را بر عهده داشته است در اين باره مي گويد:"ما با استفاده از تمام ابزارهاي هابل در يك زمان توانستيم ستاره هايي را در تمام اندازه هادر اين محيط چگال ببينيم.اين سحابي براي ما حكم ازمايشگاه كاملي را مملو از ستاره هاي گوناگون دارد كه ما ميتوانيم اطلاعات زيادي را در مورد شكل گيري ستارگان از ان به دست اوريم.اين فرصت فوق الهاده مهمي است تا بتوانيم شكل گيري ستاره ها را مشاهده كنيم.ما با مشاهده طرز تولد چند ستاره روند كلي تشكيل ستاره ها را در اين سحابي يافتيم.اين سحابي زايشگاهي ستارگان درون خود است و مانند تونلي از كه اگر به درون ان سفر كنيم در انتهاي ان ستارگان جوان و بزرگي با جرم بسياررا پيش روي خود مي بينيم.گازها و گرد وغباركه مانند دود سيگار مي مانند شكل زيبايي را به اين سحابي بخشيده اند.به هر كدام از اين ستاره ها كه بپردازيم هركس داستان و تاريخچه خود را براي ما روايت مي كند. داستاني كه به نحوه شكل گيري و نحوه زندگي خود مي پردازد."

براي عكسبرداري از اين سحابي بيشتر كار بر عهده دوربين پيشرفته هابل((ACS بوده است.دوربيني كه مينواند قطر ظاهري ماه كامل را در يك ميدان ديد نشان دهد. سحابي جبار1500 سال نوري با ما فاصله دارد.يافته هاي جديد از تصوير هابل روز چهارشنبه 21/10/1384 مصادف با11 ژانويه در 207 امين جلسه انجمن نجوم امريكا در واشنگتن بررسي شد.



مشخصات سحابي:

سحابي جبار يكي بهتيرين موضوعات رصدي براي يك شب زمستاني است.البته اگر اسمان شهر شما مثل شهر ما ابري و باراني نباشد.حتي اگر وسيله رصدي نداريد مي توانيد با چشم غير مسلح و روش چپ چپ نگاه كردن ان را مشاهده كنيد.قدر اين سحابي 5+ بوده و در فهرست اجرام مسيه شماره 42 و در اجرام NGC شماره1976 را دارد. 66در 60 دقيقه قوسي از اسمان را پوشانده و رنگي قرمز را داشته و از لحاظ دسته بندي سحابي ها جزء سحابي هاي انتشاري به حساب مي ايد.

[Renjer Babi]

تجزيه و تحليل جديدترين تصاوير تلسكوپ فضايي هابل نشان دهنده ابر سياهچاله هايي است كه از ادغام دو يا چند كهكشان بسيار بزرگ در فضا به وجود آمده اند.



تجزيه و تحليل جديدترين تصاوير تلسكوپ فضايي هابل نشان دهنده ابر سياهچاله هايي است كه از ادغام دو يا چند كهكشان بسيار بزرگ در فضا به وجود آمده اند. اين سياهچاله ها با سرعت بسيار زياد در حال رشد هستند.اخترشناس معروف Rogier Windhostكه قسمتي از پروژه بر عهده او بوده با تصديق اين موضوع ميگويد: "اين نوع سياهچاله ها از برخورد كهكشان ها با يكديگر و از به هم پيوستن سياهچاله هاي مركزي انها با يكديگر است كه در نتيجه ابر سياهچاله اي با جرم بسيار زياد به وجود مي آورد كه ما تا به حال توانسته ايم از انها عكسبرداري كنيم." اما سوالي كه در اينجا مطرح مي شود اين است كه دليل رشد اين ابر سياهچاله ها با سرعت بالا چيست؟

با استفاده از تصاوير هابل مي توان به اين سوال جواب داد.چون ابر سياهچاله از برخورد كهكشان ها به وجود آمده پس غذاي كافي كه همان گازو مواد ميان ستاره اي است براي خوردن و رشد خود دارد پس هر چه بيشتر اين مواد را ببلعد بزرگتر شده و بيشتر رشد ميكند.البته اين همه مواد براي يك ابر سياهچاله در حد متوسط است و مي تواند در عرض چند صد سال مواد اين چند كهكشان را ببلعد!!!

نتايج به دست امده توسط دو گروه در آريزونا جمع اوري شده و در انجم نجوم امريكا در واشنگتن بررسي خواهد شد.

36تصوير ياد شده توسط ميدان فرا ژرف هابل از ميان هزاران كهكشان برخوردي تشخيص داده شده كه ميانگين شعاع ان ها 84000 هزار سال نوري بوده و تقريبا بيشتر انها هم اندازه كهكشان راه شيري خودمان هستند.نور آن ها مليون ها سال در راه است تا به ما برسد.در واقع ما شاهد يك اتش بازي در كيهان هستيم كه مليون ها سال است رخ داده است و نور انها اكنون به ما ميرسد. جالب است بدانيد كه كهكشان خودمان هم چنين سرنوشتي را دارد و پيش بيني مي شود كه در چند مليارد سال ديگر با كهكشان هاي اطراف خود برخور ميكند. البته تا ان زمان خورشيد با تبديل شدن به غول بزرگي زمين را داغ و سوزان خواهد كرد و ما هيچ گاه از روي زمين خودمان شاهد اين منظره نيستيم!

[Renjer Babi]

این عکس شکلی غیر عادی از دهانه ای برخوردی را روی سطح مریخ نشان می دهد که توسط دوربین HRSC مدارگرد مارس اکپرس تهیه شده است.

این تصویر توسط دوربین HRSC (High Resolution Stereo Camera ) فضاپیمای اروپایی مارس اکپرس تهیه شده است که یک دهانه برخوردی بزگ بیضی شکل را ناحیه Hesperia Planum مریخ نشان میدهد.

مارس اکپرس این تصویر را از آن منطقه Hesperia Planum در طول جغرافیایی 35.3 جنوبی و عرض 118.7 شرقی با توان تفکیک 16.7 متر در هر پیکسل تهیه کرده است . دهانه بر خوردی بیضی شکلی که در این تصویر دیده می شود 24.4 کیلومتر طول و 11.2 کیلومتر عرض دارد و عمیق ترین نقطه آن 650 متر زیر سطح مریخ قرار دارد.

مواد بیرون ریخته حاصل از این برخورد براحتی در لبه های آن قابل مشاهده است که بیشترین تجمع مواد در قسمت های شمال غربی و جنوب شرقی می باشد . شکل این دهانه بر خوردی بسیار استثنایی می باشد .قسمت اعظم این دهانه به صورت مدور و گرد می باشد اما کشیدگی این دهانه حاصل زاویه برخورد کم سیارک و مریخ در هنگام بر خورد است . هرگاه به هنگام بر خورد سیارک با سطح سیاره ای زاویه ی برخورد بسیار کوچک باشد دهانه ی برخوردی به صورت کشیده در می آید به نظر می رسد در مورد این تصویر سیارک به هنگام برخورد زاویه ای 10 در جه ای داشته است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

پیش از این نیز دهانه های مشابهی در سطح ماه مشاهده شده بود.