آموزش تئــوری عکاسـی

[karin]

بسیاری از علاقمندان تازه‌کار عکاسی دوست دارند عکس‌هایی بگیرند که تحسین دیگران را برانگیزد. حال آنکه در اکثر مواقع موفق نمی‌شوند. چرا که آنها نمی‌دانند رعایت چه نکاتی ممکن است یک عکس را جذاب و دیدنی کند.
دراینجا به پنج نکته اشاره می کنیم:



۱. یک عکس خوب باید درست کادربندی شده باشد

کتاب‌های بسیار زیادی درباره کادربندی نوشته شده‌است. بهتر است کمی وقت صرف کرده و این کتاب‌ها را مطالعه کنید. در عین حال این چند نکته را به خاطر بسپارید: به سوژه نزدیک‌تر شوید. اگر شبنم‌های نشسته بر گلبرگ گلی، چشم شما را خیره کرد، تا جای ممکن به گل و گلبرگ‌هایش نزدیک شوید. تصویر گلدان و باقی جزییات گل در این عکس ممکن است نگاه بیننده را گمراه کند.
از طرف دیگر اگر می‌خواهید شادی فرزندتان به خاطر برنده شدن در مسابقه فوتبال مدرسه‌اش را به تصویر بکشید، بهتر است کمی از فضای زمین فوتبال را نیز در پس زمینه کادربندی کنید.
چراکه این عکس قرار نیست تنها شادی یک کودک را نشان دهد. این عکس باید شادی یک کودک پس از برنده شدن در مسابقه فوتبال را نشان دهد.

به سوژه نزدیک‌تر شوید

سوژه را در یک قاب فرضی کادربندی کنید. اگر از یک منظره عکس می‌گیرید، سعی کنید چند شاخه از درخت را در پیش زمینه عکس قرار دهید و البته نیازی نیست که شاخه‌ها واضح (فکوس) باشند.
شما می توانید از این قاب های فرضی برای عکس گرفتن از مردم نیز بهره ببرید. خلاق باشید چرا که این قاب ها به تصویر عمق می بخشند و نظر بیننده را به سوژه ی مورد نظرجلب می کنند.

سوژه را قاب کنید

از قانون "یک سوم" بهره ببرید. کادر فرضی را به سه قسمت عمودی و افقی تقسیم کنید. چهار نقطه نقاطع این خطوط بهترین محل برای قراردادن سوژه است. سعی کنید با تمرین این نکته را در عکس‌هایتان رعایت کنید.
گاهی سوژه را در وسط قرار دهید و با مقایسه عکس‌ها متوجه اهمیت قانون "یک سوم" در کادربندی شوید.

سوژه را در یک سوم کادر قراردهید

در عکاسی از چشم‌اندازها و مناظر به دنبال خطوط S مانند امتداد یک رودخانه و یا جاده باشید. این خطوط منحنی چشم را روی تصویر بازی می‌دهد. پس به جای ایستادن روی به روی یک رودخانه، کمی تغییر مکان بدهید تا مسیر رودخانه خطی منحنی ایجاد کند.
این تکنیک را برای به تصویر کشیدن تمام سوژه‌ها حتی یک شاخه گل و یا گیاهان نیز می‌توانید اجرا کنید.

خطوط منحنی چشم را بر روی تصویر بازی می‌دهد

۲. عکس خوب باید نوردهی مناسبی داشته باشد


نوردهی بد عکس را ضعیف می‌کند. حتی امکانات کامپیوتری نیز نمی‌توان نوردهی یک عکس را به خوبی زمان عکس‌برداری ارتقا دهد. برای یادگیری کار با دوربین زمان بگذارید چراکه نتیجه آشنایی شما با فن عکاسی ارزش این تلاش و صرف وقت را دارد.

یک سوژه با نوردهی‌های متفاوت

۳. عکس خوب احساس را بر می انگیزد

از لبخند به یک عکس طنزآمیز گرفته تا هراس و وحشت از دیدن یک تصویر از جنگ، همه نشان‌دهنده قدرت یک عکس در برانگیختن احساس در بیننده است. در نتیجه پیش از عکس گرفتن‌های پیاپی با خود بیاندیشید که هدف از ثبت این تصویر چیست؟ این عکس قرار است چه احساسی را در بیننده ایجاد کند؟

پیش از فشاردادن شاتر دوربین به هدف عکس بیاندیشید

۴. عکس خوب راوی یک داستان است


شاید ابتدا به نظر غیرممکن برسد اما همیشه یک عکس خوب روایت‌کننده یک داستان است.
عکس خوب از چهره یک انسان، شخصیت وی را آشکار می‌کند. برای مثال عکس‌های دسته جمعی مدارس تنها نشان دهنده شکل و شمایل دانش‌آموزان است و اکثراً تشخیص چهره فرزندمان هم سخت به نظر می‌رسد چرا که همه در یک وضعیت به ثبت رسیده‌اند.
در عکاسی از طبیعت نیز یک تصویر خوب شخصیت محیط طبیعی و هر آنچه به آن مربوط می‌شود را به تصویر می‌کشد؛ نابودی طبیعت به دست انسان، حیات وحش و محیط زیست محاط شده در اطراف یک رودخانه در فصول مختلف و ... شما باید به داستانی که قرار است به وسیله عکس روایت شود آگاه و مسلط باشید.

عکس خوب راوی یک داستان است

۵. عکس خوب "زندگی" را به تصویر می کشد


عکس‌هایی که در خاطره‌ها ثبت می‌شوند اکثراً چیزی فراتر از نمایش ساده از یک سوژه هستند. آنها داستانی ورای خود سوژه بیان می‌کنند.
عکس خوب "زندگی" را به تصویر می‌کشد. ببیننده را برای لحظه‌ای متوقف می‌کند و به فکر فرو می‌برد. سعی کنید از طریق عکس‌هایتان با مخاطب ارتباط برقرار کنید و دانش و درک خود از زندگی را با او در میان بگذارید.

لحظات خداحافظی یک پدر محکوم به مرگ

ترجمه: نفیسه مطلق
منبع: hamshahrionline.ir

[karin]

چند وقت پیش از من پرسیده شد: آیا "عکاسی خبری یک هنر است؟" و "تفاوت عکاسی خبری و هنر در چیست؟".

برای پاسخ به این سؤال شما باید به تعریف و معنای دو عبارت "هنر" و "عکاسی خبری" مشرف باشید. من بیشتر عمرم با این دو عبارت در زمینه‌های مختلف کاریم سر و کار داشته‌ام، اما هنوز هم نمی‌توانم معنای دقیقی از این دو واژه ارائه دهم.

تصور می‌کنم آدم‌های مختلف برداشت‌های متفاوتی از این دو واژه دارند. مثلاً عکاسی که برای بخش آگهی‌های یک روزنامه موظف است از خانه و ماشین‌های فروشی عکس بگیرد خود را "عکاس خبری" می‌داند.
من بعد از سال‌ها کار کردن در سرویس عکس روزنامه‌ها نمی‌دانم به خودم و همکارانم چه عنوانی را می‌توانم اطلاق کنم و اکثراً در جواب "چه کاره هستی؟" ترجیح می‌دهم بگویم "عکس می‌گیرم" تا اینکه پاسخ بدهم "من یک فتوژورنالیست هستم".
اگر به جای عبارت "عکاسی خبری" که برای هر کس معنای متفاوتی را تداعی می‌کند، واژه "هنر" را امتحان کنیم چه؟
هنر برای یک گالری‌دار، به معنای هر آن چیزی است که بالقوه بتواند در یک گالری به فروش برسد و برای مدیر یک موزه، چیزی ست که بتوان آن را به عنوان یک اثر به نمایش درآورد؛ اثری که بیننده را متأثر کند.
همه این تعاریف درست است و دقیقاً همین من را بیشتر گیج می‌کند.

مدیر موزه Schneider در حال تنظیم چینمان عکس‌های خبری به منظور برپایی یک نمایشگاه

نمایشگاه عکس‌های خبری رضا دقتی، عکاس ایرانی

من اصطلاح "گالری عکس" را بیشتر از "گالری هنری" می پسندم و اکثر گالری‌هایی که دوستشان دارم هم از همین عنوان استفاده می‌کنند. همچنین ترجیح می‌دهم کسانی که هر از گاهی از روی تفنن و یا سرگرمی عکسی می‌گیرند را "شاغلین آزاد" بدانیم تا یک "هنرمند".
عکاسی خبری کاری‌است که شما در ازای پولی انجام می‌دهید و هنر کاری‌است که برای دل خود انجام می‌دهید. گاهی طلاقی این دو مفهوم باعث خلق آثار ارزشمند عکاسانی چون دیانا آربس، ورنر بیسچف و کارتیه برسون می‌شود.
با این حال به طور کل معتقدم "عکاسی خبری" و"هنر" دو مقوله ی از هم جدا ست.

سباستین سالگادور/ قحطی‌زدگان سودان

کارتیه برسون

عکس اکین توند اکین لی، برنده جایزه بهترین عکس خبری ۲۰۰۶

یک نفر ممکن است از عکاسی برای دل خودش لذت ببرد و عکس‌های زیادی را هم به ثبت برساند. همانطور که ممکن است شخص دیگری این کار را عبث و بی‌معنی بداند.
عکاسان زیادی را می شناسم که فقط در ازای پول عکس می گیرند وگاهی عکس های خوبی هم می گیرند. اما کسی را نمی شناسم که عکس های فوق العاده تاثیر گذاری در میان کارهایش باشد اما هیچ وقت برای دلش عکاسی نکند.

ترجمه: نفیسه مطلق
منبع: hamshahrionline.ir

[karin]

اساس عکاسی خبری با عکاسی به معنی عام، در سطوح مختلف تفاوت دارد. درحالی که یک عکس تنها نمایش‌دهنده یک سوژه است، عکس خبری می‌کوشند با نمایش آن بیان‌کننده یک خبر باشد. در واقع عکس خبری با به تصویر کشیدن یک رخداد ورزشی، آتش‌سوزی و یا یک مراسم اعطای جایزه به مخاطب امکان آن را می‌دهد تا پیش از خواندن مطلب در جریان اتفاق افتاده قرار بگیرد.



تحلیل عکس‌خبری
تحلیل عکس‌های خبری بهترین روش برای تازه‌کاران علاقه‌مند به عکاسی خبری است. برای مثال عکس مشهور آتش‌نشانی که جنازه کودکی را در جریان بمب‌گذاری Oklahoma سال ۱۹۹۵ در آغوش گرفته‌است.
چاراز پورتر، عکاس؛ در این عکس نه تنها هولناکی فاجعه، بلکه دلسوزی و مسئولیت‌پذیری گروه نجات را به تصویر کشیده است.
این عکس در زمانی کوتاه، داستانی دردناک و کامل از ماجرا را به مخاطب منتقل می‌کند، اشک را از دیدگانشان جاری می‌سازد و بیش از خواندن ماجرا آنها را در جریان این بی‌عدالتی و اندوه قرار می‌دهد.

عکس مشهور چارلز پورتر از آتش نشانی که جنازه کودک را درآغوش گرفته است

این عکس ثابت می‌کند که عکاسان آماتوری چون چالز نیز می‌توانند در عرصه عکاسی خبری حضور داشته باشند. در واقع در عکاسی خبری ما همیشه با چنین وقایع تراژ یکی روبه‌رو نیستم اما اصول عکاسی خبری برای حرفه‌ای و تازه‌کارها یکی‌است و آن انتقال خبر از طریق تصویر است.
چهره مردم در جریان یک رخداد جزو تأثیرگذارترین تصاویر در عکاسی خبری‌است. سردبیران این عکس‌ها را می‌پسندند. چهره مردم می‌تواند احساس آنها را به مخاطب منتقل کند. در واقع بیان این نکته به عکاسان تازه‌کار یا دایر می‌شود که همیشه در کنار عکاسی از یک اتفاق خبری، از چهره مردم غافل نشوند.



اخلاق در عکاسی خبری
یک عکاس غیرخبری می‌تواند با قرار دادن سوژه در یک مکان مشخص و حذف بعضی از اقلام در پردازش کامپیوتری، تصاویر هنری و فریبنده‌ای از یک سوژه ثبت کند.
عکاس خبری فرصت سرو کله زدن با یک سوژه را ندارد. از طرفی این عکاسان براساس کدهای اخلاقی این حرفه موظف هستند واقعیت یک خبر را همان طور که اتفاق افتاده و دیده‌اند به تصویر بکشند.
تغییر و دستکاری یک عکس خبری از اعتماد بیننده به عکاس می‌کاهد. یک عکس جعلی اعتبار عکاس و مؤسسه انتشار دهنده را خدشه‌دار می‌کند.

عکس جعلی لیو ویکیانگ که موجب استعفای سردبیر روزنامه ی داکینگ چین شد

مسئولیت‌های اولیه در عکاسی خبری


مسئولیت‌های اولیه یک عکاس خبری به مراتب بیشتر از یک عکاس معمولی‌است که شامل:

• در میان گذاشتن ایده‌های بکر خبری با خبرنگار حوزه مربوطه
• مشاوره با دبیر بخش عکس
• پردازش تصویر
• برنامه‌ریزی برای پروژه‌های عکاسی
• نوشتن شرح عکس

بسیاری از عکاسان خبری هر ۲۴ ساعت در ۷ روز هفته آماده برای حضور در صحنه‌های خبری هستند. سوار شدن در ماشین پلیس و وسایل نقلیه اورژانس بهترین راه برای رسین به موقع به مراکز وقوع خبر است.



وارد شدن به حرفه ی عکاسی خبری
هرچند عکاسان تازه کار با تهیه تصاویری با محتوای خبری می‌توانند این حرفه را به صورت تجربی دنبال کنند اما آموزش رسمی در این زمینه بهترین انتخاب برای شروع فعالیت در عرصه عکاسی خبری‌است.
بسیاری از دانشگاه‌ها عکاسی خبری را به مدت چهار سال به علاقه‌مندان تدریس می‌کنند و در این دوره اخلاق حرفه‌ای، جریان‌های قانونی مربوطه و البته تکنیک و فنون عکاسی خبری را به دانشجویان می‌آموزند.

امی ویتال –عکاس خبری- در حال صحبت با دانشجویان عکاسی خبری در چین

کارآموزی در روزنامه‌ها و مجلات به تازه کاران فرصت تجربه کردن‌های زیادی را می‌دهند. رقابت برای به دست آوردن این فرصت بسیار تنگاتنگ است و دانشجویانی که از تکنیک بهتری برخوردارند اغلب شانس بیشتری نیز خواهند داشت.
دبیران عکس همیشه فرصت‌های خوبی در اختیار عکاسان با ذوق و مستعد می‌گذارند.
همیشه در نظر داشته باشید گفتن واقعیت و روایت صادقانه یک واقعه خبری شرط اول در عکاسی خبری‌است.

ترجمه: نفیسه مطلق
منبع: hamshahrionline.ir

[karin]

هدف اصلی عکاسی خبری (Photojournalism) ثبت اتفاقات خبری است ماموریت اولیه عکاس خبری تهیه تصویری است که کامل کننده یک گزارش باشد. هر چند یک عکاس حرفه‌ای می‌تواند تصاویر یک خبر را پیش از یک گزارشگر تهیه کند.
تصاویر خبری تلاش می‌کنند تا با جلب نظر مخاطب، آنها را به دیدن و یا شنیدن باقی گزارش ترغیب کنند. اما در عین حال عکس خبری باید نماینده و شاهدی صادق در ماجرای اتفاق افتاده باشد.

عکس: عباس کوثری

عکس از فینبار ریلی

عکس: عطا طاهرکناره

بنابراین برای عکاسان حرفه‌ای و مسئولین رسانه‌ها، هرگونه دستکاری و یا تغییر عکس در محدوده نکات غیر اخلاقی قرار می‌گیرد.
مرامنامه‌هاي اخلاقی شاخصه‌هایی هستند که حوزه عکاسی خبری را از سایر شاخه‌های عکاسی متمایز می‌کنند.
عکاسی خبری به علت صداقت در ثبت تصویر، کاربردی‌ترین شاخه عکاسی است. از سوی دیگر ممکن است بعضی با در نظر گرفتن اهمیت کادربندی، انتخاب زاویه دید و لنز مناسب، عکسی خبری را در بخش هنری دسته بندی کنند. به ویژه اینکه در سال‌های اخیر، عکس‌های خبری زیادی در گالری‌ها به نمایش در آمده است.
اما اطلاق عنوان هنر به عکاسی خبری مشکلات زیادی را به وجود آورده چرا که پیروی از مرامنامه‌هاي اخلاقی در زمینه یک کار هنری بی‌معنی به نظر می‌رسد و همین اتفاق ممکن است در آینده باعث سلب اعتماد مخاطبان عکس‌های خبری شود.

[karin]

هنر عکاسی سنتی سیاه و سفید، در عین محدودیت های اجتناب ناپذیر کاغذهای چاپ، در خلق بیشترین طیف رنگ مایه ها نهفته است. یک شیوه مرسوم، افزایش کنتراست چاپ است تا طیف رنگ مایه ها نسبت به آنچه در واقع بوده، گسترده تر به نظر آید. در این صورت، سایه ها بسیار عمیق و روشنایی ها کاملا پر نور خواهند شد. موفقیت این شیوه، به تغییرات ملایم و ظریف رنگ مایه ها بین این دو حد بستگی دارد. تکنیک دیگر، رنگ دار کردن چاپ با افزودن رنگ به نواحی خاکستری عکس است.
چاپگرهای دیجیتال پیشرفته، امکانات گسترده ای برای رنگ دار کردن عکس در اختیار قرار می دهند که بسیار فراتر از امکانات تاریکخانه ای هستند. محدوده طیف رنگ عملا نامحدود است و می توانید تمام رنگ هایی را که با ترکیب چهار رنگ یا بیشتر خلق می شوند، شبیه سازی کنید.

ایجاد یک عکس دو رنگ

برای شروع، یک عکس انتخاب کنید( حتی یک عکس رنگی) و با رفتن به منوی Image>Mode در Photoshop آن را به یک فایل سیاه و سفید تبدیل نمایید. از آنجایی که با اینکار، اطلاعات رنگ حذف می شوند قبل از هر چیز باید یک رو نوشت از فایل اصلی تهیه شود. با استفاده از جلوه Sepia Tone که تقریبا در تمامی نرم افزارهای ویرایش تصویر موجود است، نتایج مشابهی بدست می آید.
حال که یک عکس سیاه و سفید در اختیار دارید، می توان به مد Duotone وارد شد. در این مد، یا باید عملیات را به صورت مستقل انجام داد و یا یک Duotone آماده را فراخواند(Preset). اگر با این فرآیند آشنا نیستید، از شاخه Duotone Presets استفاده کنید( معمولا در زیر شاخه Goodies قرار دارد). با دو بار کلیک کردن روی یکی از آنها، نتیجه را مشاهده کنید.
روی مربع رنگی موجود در جعبه گفتگو کلیک کنید و رنگ جوهر “Ink” دوم را تغییر دهید. رنگ قرمز روشن، جلوه طلایی به عکس می دهد و رنگ قهوه ای تیره جلوه ای مشابه سپیا دارد. با استفاده از این ابزار نیرومند، می توانید جلوه های رنگ را به سرعت تغییر دهید، بدون آنکه گرفتار هزینه و ریخت و پاش ترکیبات شیمیایی در تاریکخانه شوید.
با کلیک کردن روی نشانه گرافیکی مجاور Ink2 یک منحنی ظاهر می شود که بیانگر چگونگی استفاده از جوهر دوم است و با ویرایش این منحنی می توان تاثیر آن را تغییر داد. به عنوان مثال می توانید کاری کنید که بیشترین مقدار جوهر دوم، در روشنایی ها قرار گیرد تا تمامی رنگ مایه های روشن، رنگ آمیزی شوند و یا با یک متحنی موجی شکل، عکسی بدست آورید که تا حدودی پوستریزه بنظر آید.
به خاطر داشته باشید که یک Duotone معمولا با فرمت پیش فرض فایل، ذخیره می شود. بنابراین برای چاپ، باید ابتدا آن را به استاندارد Tiff ( در مد RGB یا CMYK) برگردانید تا شبیه سازی ترکیب جوهر سیاه و جوهرهای رنگی تعریف شده برای Duotone ، توسط چاپگر امکانپذیر شود. این مطلب، هم برای چاپگرهای جوهر افشان و هم برای دستگاه های چاپ چهار رنگ، صادق است.

منبع: fbaroon.blogspot.com

[karin]

سوژه لغتی در جمله است که در مورد آن چیزی گفته می شود. در یک عکس چه میزان سوژه باید وجود داشته باشد؟ یک عکس باید برای اجتناب از سردرگمی تنها یک سوژه داشته باشد که این سوژه می تواند یک برگ، جمعیتی از مردم یا رعد و برق باشد. اگر به هنگام دیدن یک عکس این سوال در ذهن ایجاد شود که " این عکس چه چیزی است؟" آن گاه باید بدانید که عکس شما فاقد سوژه است.
فعل در جمله یعمی چیزی که عمل را نشان می دهد به همین صورت، یک عکس جذاب هم باید اعمالی را به تصویر بکشد که این اعمال می تواند واقعی همچون عکس های ورزشی باشد و یا وقایع طبیعی همچون عکاسی از غروب زیبای آفتاب باشد. همچنین، حتی در یک عکس کاملا انتزاعی، تصویر باید یک عمل بصری داشته باشد تا این که نگاه بیننده را به خود جلب کند.
وین بالوک- عکاس- بر اهمیت به تصویر کشیدن بعد زمان در عکس تاکید دارد که واقعا درست است. جذاب ترین عکس ها مربوط به وقایع هستند نه اشیا صرف. موضوع زمان در عکس های تماشایی نادیده گرفته نمی شوئ. بهترین عکس ها عکس هایی هستند که در آنها تغییرات زودگذر واضح بوده و لحظه عکس گرفتن به اندازه کمپوزیسیون اهمیت دارد. اگر یک عکس به طور ساده یک موضوع را به ثبت برساند، ممکن است بیننده تصمیم بگیرد که خودش برود و موضوع یا سوژه را ببیند. وقتی یک رویداد به تصویر کشیده می شود بیننده ممکن است آرزو کند که کاش آنجا بود اما بیننده می داند که این عکس در یک لحظه غیر قابل بازگشت گرفته شده است.
آخرین جز این بحث object است که در دستور زبان به آن مفعول می گویند. مفعول در جمله اسمی است که بر روی آن فعلی انجام می شود. ترجمه object به اصطلاحات تصویری از سوژه و فعل دشوارتر است و دقت بیشتری را می طلبد و مثال های برعکس می تواند در اینجا موثرتر واقع شود. وقتی عکسی چیزی برای جلب نگاه شما نداشته باشد یعنی object ندارد. در یک کمپوزیسیون خوب نگاه شما در ابتدا باید به object جلب شود و سپس به جزئیات دیگر بپردازد. این عکس ممکن است مورد تحسین شما قرار بگیرد، اما جایی برای استراحت شما باقی نمی گذارد. اگر هیچ جایی در عکس برجسته نبود و اگر تمامی بخش های عکس تاکید یکسانی داشتند پس این عکس قادر نخواهد بود توجه شما را به خود تداوم ببخشد.
هدف از این بحث این بود که شما را به تفکر در خصوص ارتباط و انتقال پیام در عکس ها تشویق کند. برای بهره بردن از این نوع تحلیل ها، شما باید یاد بگیرید تا عکس ها را با مقیاس خود نقد کنید. آن هنگام وقتی می خواهید عکاسی کنید اصولی که برای شما مهم بودند ملکه ذهن شما خواهند شد. در آن صورت وقتی اطلاعات بیشتری در خصوص علایق خود در کمپوزیسیون کسب کردید عکاسی برای شما راحت تر می شود.

منبع: fbaroon.blogspot.com

[karin]

نور ماهیت عکاسی است. بدون نور عکاسی وجود نخواهد داشت. نور ابزار عکاسان است. کلمه photography از کلمه باستانی یونانی photos و graph تشکیل شده که نور نگاری معنی می دهد. برای همراه شدن با زبان نور، عکاس باید کاملا با کیفیت و رفتار نور آشنا باشد. برای تسلط بر این رسانه، عکاس روش کنترل تصویر نهایی را می آموزد. مدیریت این مدیوم نیاز به دانش، مهارت و هنروری دارد. در ابتدا نور می تواند موضوعی پیچیده و گیج کننده به نظر آید. به هر حال، با افزایش آگاهی و تمرین های عملی می توان از پیچیدگی آن کاست.

دیدن نور
به منظور مدیریت نور ابتدا باید از حضورش آگاه باشیم. توجه بیشتر ما به کادر و ترکیب بندی تصویر، ما را از توجه به نور موضوع و پس زمینه اش باز می دارد. ما به طور طبیعی نور را موضوعی عادی فرض می کنیم. گاهی اوقات این موضوع باعث می شود دیدن نور را فراموش کنیم. وقتی نور بر روی موضوعی می افتد، تون های مختلفی را به وجود می آورد که ما آنها را در سه گروه عمده و مهم دسته بندی می کنیم: روشن(high light)، میانی(mid tone)، تیره(shadows). هر یک از مقوله ها می توانند به وسیله روشنایی شان( چه مقدار تیره، چه مقدار روشن) و پراکندگی شان درون قاب بیان شوند. این سه تون توسط موقعیت دوربین، منبع نور و موضوع به عکاس دیکته می شود.

بررسی نور

تفاوت اصلی بین عکاسی در استودیو و خارج از آن این است که درون استودیو نور محیط وجود ندارد. در نهایت، عکاسان درون استودیو کار را بدون وجود هیچ نوری آغاز می کنند و مجبورند موضوع و تاثیر نوری که بر روی آن خواهد افتاد را تجسم کنند. عکاسان درون استودیو مجبورند یک موضوع را طوری نورپردازی کنند تا همان گونه که هست دیده شود. این کار نیاز به مهارت، دید خوب، سازمان دهی و انضباط دارد. یک عکس خوب استودیویی زمان گیر است و نیاز به صبر و بردباری دارد.


درک طبیعت نور

برای بهترین استفاده از منابع نور مصنوعی، در ابتدا ما باید از این نکته آگاه باشیم که نور درون طبیعت چگونه کنش و واکنش انجام می دهد. دیدن نور مستقیم خورشید، نور تلطیف شده خورشید از میان ابرها و دیگر انواع نور، اهمیت درک دو منبع نور مصنوعی درون استودیو را بیشتر می کند. Spot light همانند نوری است که ما هنگام مشاهده نور مستقیم خورشید می بینیم. Flood light همانند نوری است که ما در روزهای ابری می بینیم، نور پخش شده لطیف با سایه های ملایم و کنتراست کم.

اساسا برای درک کامل، نور به وسیله مشخصه های ویژه اش بررسی می شود:

- منبع source

- شدت intensity

- کیفیت quality

- رنگ color

- راستا direction
- کنتراست contrast

[karin]

نور محیط

نور محیط (ambient light) نور طبیعی یا مصنوعی است که در هر محیطی وجود دارد. نور محیط می تواند به چهار زیر مجموعه کلی بخش شود:

- نور روزday light

- تنگستنtungsten

- فلورسنت fluorescent

- نور آتش fire light

نور روز

نور روز ترکیبی از نور خورشید و نور آسمان است. در طبیعت نور خورشید نور مسلط یا اصلی است. رنگ آن گرم است و نواحی روشن و سایه ایجاد می کند. نور آسمان نور دوم یا فرعی است. رنگ آن سرد است و به صورت نوری نرم بر روی موضوعات می افتد. بدون عملکرد نور آسمان، سایه ها تیره و جزئیات غیر قابل دیدن می شود. بیشتر فیلم های رنگی برای نور روز، در ظهر و 5500 درجه کلوین تنظیم شده اند.

تنگستن

نوع عمومی نورهای الکتریکی همانند چراغ های خانگی یا لامپ های عکاسی است. در این لامپ ها یک عنصر از جنس تنگستن گرم می شود و از خود نور منتشر می کند. نور تنگستن هنگامی که به عنوان نور اصلی همراه با فیلم نور روز استفاده می شود، تن بسیار گرمی خواهد داشت. به دلیل فقدان نور آبی در طیف نور منتشر شده توسط این منبع نور (under exposure) نوردهی کمتر از حد نرمال رخ خواهد داد. اگر در تصویری تن طبیعی مورد نظر باشد، رنگ نارنجی غالب می تواند با به کار بردن ----- آبی برطرف شود. اگر با این نور فیلم تنگستن استفاده شود به کار بردن ----- نیازی نیست.

توجه: دوربین های دیجیتال می توانند رنگ نور به وجود آمده توسط هر منبع نوری را به وسیله white balance که در داخل دوربین قرار گرفته به حالت طبیعی در بیاورند.

فلورسنت

فسفر درون لوله فلورسنت نور را پس از جذب اول نور ماوراء بنفش صادر شده از بخار جیوه تابش می دهد. نور حاصل رنگ سبز قوی تولید می کند که برای چشم انسان قابل درک نیست. اگر به عنوان نور اصلی به کار برده شود، به دلیل نور بسیار تخت و رنگ بسیار قوی اغلب پذیرفته نمی شود. با استفاده از این نور نیز (under exposure) نوردهی کمتر از حد نرمال رخ خواهد داد و نور غالب تولید شده به سختی اصلاح خواهد شد.

نور فلورسنت به دلیل چشمک زدن زمانی که با شاترهای پرده ای (focal plan) به کار برده می شوند نوردهی نابرابر (uneven exposure) خواهند داشت. برای اجتناب از این حالت باید از سرعت های شاتر پایین تر از 1/30 ثانیه استفاده کرد.

نور آتش

نور یک شعله آتش می تواند شدت بسیار کمی داشته باشد. با نوردهی بسیار طولانی برای ایجاد فضا و حالت mood، به دلیل تن قرمز زیادش به کار برده می شود.

نورهای مصنوعی

تنگستن- غیرخانگی (tungsten non-domestic)

انواع بسیاری از نورهای تنگستن غیرخانگی برای عکاسی استودیویی وجود دارد. این نورها به دو نوع اصلی بخش می شوند:

1- نورهای تخت( flood light)

2- نورهای لکه ای / نقطه ای (spot light)

نورهای تخت اساسا درجه حرارت نور برابر با 3200 درجه کلوین دارند و با فیلم های تنگستن و با هر فیلم سیاه و سفیدی سازگارند. یک نور تخت ساده و معمولی باید خروجی در حدود 500 وات و یک نور لکه ای فوکوس دار باید خروجی در حدود 650 وات داشته باشد. نورهای لکه ای حرفه ای (focusing spot light) دارای barn door و nets هستند. Barn doors صفحه های فلزی هستند که برای کنترل شکل و اندازه نوری که بر روی موضوع می افتد به کار برده می شوند. Nets قطعات توری های فلزی در چگالی های گوناگون هستند که مقدار نور را کاهش داده و کیفیت نور را به وسیله نرم کردن نور در منبعش تغییر می دهند.

ابزار گوناگونی برای به کار بردن با flood light وجود دارد که اثرات مشابهی دارند، مانند: برش دهنده ها (cutters) که شکل و مقدار نور را تغییر می دهد و تلطیف کننده های گوناگون که مقدار و کیفیت را کنترل می کنند. در صورت امکان تمام چراغ ها باید دارای پایه چرخ دار برای حرکت آسان در استودیو باشند تا از لرزش آن جلوگیری شود.

فلش استودیویی

تفاوت های عمده بین فلش های استودیویی و غیر استودیویی، اندازه، هزینه و قدرت شان است. فلش های استودیویی به طور فیزیکی بزرگ تر، از نظر قیمت گران تر و تنظیم آن ها دشوارتر است. علی رغم نام های swimming pool، fish fryer، soft box ... فلش ها نیز همانند نورهای تنگستن، دارای دو نوع منبع نور تخت و لکه ای هستند. اساسا دارای درجه حرارت 5500 درجه کلوین هستند و برای استفاده با فیلم های نور روز و سیاه و سفید مناسب اند. توجه داشته باشید که به کار بردن نور مستقیم فلش بدون تلطیف کننده (open flash) اثر مشابهی با نور لکه ای خواهد داشت. بیشتر محصولات توانایی فوکوس کردن دارند و ابزار مختلفی که برای نورهای تنگستن وجود دارد برای فلش ها هم موجود است.

[karin]

شدت (intensity)
شدت نور، اندازه روشنایی یک نور است. شدت نوری که بر روی یک موضوع افتاده می تواند توسط نورسنج اندازه گیری شود. این روش خواندن مستقیم نور(incidence reading) نامیده می شود. نورسنج داخل دوربین قادر به اندازه گیری شدت نوری که مستقیم بر روی موضوع افتاده نیست، اما نور بازتابیده شده از آن را اندازه گیری می نماید. این روش نورخوانی بازتابی(reflected reading) نامیده می شود.
بازتاب (reflectance)
از مقدار نوری که بر روی یک موضوع می افتد مقادیر مختلفی از آن بازتابیده می شود. مقدار نور بازتاب شده از یک سطح، بازتاب موضوعی(subject reflectance) نامیده می شود. میزان بازتاب با توجه به رنگ، بافت و زاویه نور نسبت به موضوع متفاوت است. یک لباس سفید نور بیشتری را نسبت به لباسی تیره از خود بازتاب می دهد. یک قطعه فلز زنگ زده نور کمتری نسبت به یک آینه بازتاب می دهد. در تمام موارد میزان بازتاب مستقیما با زاویه دید دوربین متناسب است. اگر نقطه دید دوربین برابر با زاویه نور نسبت به موضوع باشد، میزان بازتاب بیشتر خواهد بود.
میزان بازتاب نور به وسیله:
-بازتاب موضوع
-شدت منبع نور
-زاویه دید و زاویه نور نسبت به موضوع
-فاصله منبع نور از موضوع
اندازه گیری می شود.
اگر چه ممکن است شدت منبع نور ثابت بماند( همانند روزهای آفتابی) میزان بازتاب می تواند متفاوت باشد.

افت (fall-off):

هر قدر فاصله بین موضوع و منبع نور افزایش پیدا کند، میزان نوری که موضوع را روشن می کند کاهش می یابد. اگر فاصله نور تا موضوع 2 برابر شود، اندازه نوری که بر روی موضوع می افتد نسبت به جای قبل 25% کاهش می یابد. این تغییر در اندازه روشنایی fall-off نامیده می شود و به وسیله قانون معکوس فاصله بیان می شود. برای مثال: اگر در یک نورسنجی f/16 به دست آید در حالی که فاصله نور تا موضوع یک متر است؛ اگر فاصله 2 برابر شودf/8 و اگر 4 برابر شود، f/4 خواهیم داشت.
این قانون با تغییر نوع منبع نور تغییر نمی کند. اگر چه fall-off در کار با نور خورشید مسئله مهمی نیست( تمام موضوعات با خورشید فاصله برابر دارند)، اما در کار با نورهای بازتابی، نوری که از پنجره وارد می شود و نورهای مصنوعی باید محاسبه و مورد نظر قرار گیرد. اثر بصری این نابرابری فاصله بین موضوعات و منبع نور نابرابری روشنایی(uneven illumination) می باشد.
قانون معکوس مربع
وقتی سطحی توسط منبع نوری نقطه ای نور داده می شود، شدت نور در آن سطح برابر با معکوس مربع فاصله اش از منبع نور است.

[karin]

کیفیت(quality)
نوری که از خورشید یا یک منبع لکه ای مانند چراغ های هالوژن تنگستن تابیده می شود، به عنوان یک منبع با کیفیت بالا(high quality) شناخته شده است. سایه های به وجود آمده توسط این نور، تیره و دارای لبه های تیز well-define هستند و سایه های به وجود آمده توسط خورشید تیره اند، اما به طور کامل خالی از روشنایی نیستند. این نور توسط نور بازتابیده شده از آسمان به وجود می آید.
اتمسفر زمین مقداری طول موج های کوتاه آبی نور را پراکنده می کند و بدین وسیله چتری از نور با میزان کم ایجاد می کند. نورهای الکتریکی لکه ای زمانی که در شب و یا بدون اثر مشابه نور آسمان استفاده شوند، سایه های تیزتر خواهند داشت. نور منابع نقطه ای/ لکه ای می توانند توسط سطوح بزرگ تلطیف، پخش و بازتابیده شوند. نورهای راستادار وقتی از سطوح مات بازتابیده می شوند در جهات گوناگونی پراکنده می گردند و میزان و شدت نور آنها کاهش پیدا می کند. بنابراین به سایه ها مقدار نور ضعیفی می رسد و آنها را از تیرگی کامل خارج می کند. در این حالت گفته می شود نور دارای کیفیت نرم تری است، سایه ها کمتر تیره اند( جزئیات در آنها دیده می شود) و لبه ها تیز و شفاف نیستند.
کنترل بر کیفیت نور در فضاهای باز یک مهارت بنیادی است. کیفیت نور، چه نرم و چه تیز، می تواند توسط تلطیف کننده ها و بازتاباننده ها تغییر کند.

نرم کردن(diffusion)
نور می تواند توسط قرار دادن یک ماده مخصوص بین نور و موضوع نرم شود. این اثر می تواند به صورت مصنوعی به وسیله باز تاباندن نور از یک سطح بزرگ انجام شود. در ارتباط با اندازه اش، هر چه ماده تلطیف کننده از منبع نور دورتر باشد، منبه نور بزرگ تر نمایان خواهد شد. این حالت سایه ها را نرم، جزئیات را در آنها بیشتر و مقدار نور افتاده بر روی موضوع را کمتر می کند.

بازتاب(reflection)
نور در درجات مختلفی از سطوح بازتابیده می شود. نور بیشتری از سطوح نقره ای نسبت به سطوح سیاه بازتابیده می شود. بازتاب راه ساده ای برای تغییر کیفیت نور است. مقدار نور بازتابیده از یک موضوع مستقیما با کنتراست آن ارتباط دارد. اگر با یک منبع لکه ای، نور از طرف راست بتابد، سایه های تیره ای در طرف چپ موضوع ایجاد خواهد شد. این حالت کنتراست بالا(high contrast) نامیده می شود زیرا فقط قسمت سایه و روشن در آن وجود دارد. برای بالا بردن جزئیات در قسمت تیره یک بازتاباننده در طرف مقابل نور تابیده شده قرار داده می شود. این کار مقدار نور قسمت تیره را به قسمت روشن نزدیک تر می کند.