تبلیغات :
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




صفحه 7 از 15 اولاول ... 34567891011 ... آخرآخر
نمايش نتايج 61 به 70 از 149

نام تاپيک: چگونه با کودکمان رفتار کنیم؟

  1. #61
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    پيش فرض تربیت کودک سحر خیز

    اول مهر و رسيدن دوباره روزهاي مدرسه پر از خاطرات خوب و شور و شوق بچه‌ها براي رفتن به يك كلاس بالاتر است. اشتياق آن‌ها براي خريد لوازم مدرسه و پيدا كردن دوست‌هاي جديد است اما همين اتفاق خوب دردسرهاي خاص خودش را هم دارد؛ دردسرهايي كه گاهي بچه‌ها به خاطرش حتي از روزهاي اول مدرسه بيزار مي‌شوند. البته نه فقط بچه‌ها بلكه حتي پدر و مادرها! خب، اين دردسرها چه چيزهايي هستند؟ يكي از مهم‌ترين آن‌ها صبح زود بيدار شدن بچه‌هاست. بچه‌هايي كه عادت داشته‌اند در روزهاي تعطيل تابستان تا لنگ ظهر بخوابند، ناگهان بايد از فردا صبح زود بيدار شده و روانه مدرسه بشوند. پدر و مادرها هم بايد با كلي اصرار و خواهش از كودك بخواهند كه از تختخواب بيرون بيايد. اين مشكل تقريبا در همه خانواده‌هايي كه بچه مدرسه‌اي دارند شايع است. پس شايد بد نباشد راه‌هاي مقابله با آن را ياد بگيريد.



    عادت كودكان را تغيير دهيد


    اگرچه زود بيدار شدن عادت پسنديده‌اي است و همه بزرگان دين و پژوهشگران علم اين كار را توصيه كرده‌اند ولي متاسفانه در اغلب خانواده‌ها در روزهاي تعطيل اين عادت بر هم مي‌خورد(اگر از قبل وجود داشته باشد!) و بچه‌ها هم از اين قاعده مستثنا نيستند. در روزهاي تعطيل و بلند تابستان بچه‌ها اغلب نزديك ظهر بيدار مي‌شوند و همين موضوع باعث مي‌شود روند خواب آن‌ها در يك چرخه معيوب بيفتد؛ بيدار ماندن تا دير وقت و خوابيدن تا نزديك ظهر. براي اين‌كه اين چرخه اشتباه را تغيير دهيد يك‌شبه نمي‌توانيد اقدام كنيد بلكه بايد از يك هفته يا 10روز قبل از شروع مدارس سعي كنيد كم‌كم ساعت خواب كودك را جلو بكشيد و ساعت بيداري او در صبح را نيز زودتر معين كنيد. براي اين كار كافي است هر شب نيم ساعت زودتر فرزندتان را به تختخواب بفرستيد و هر روز صبح يك ربع زودتر او را بيدار كنيد.


    زود بخوابد، زود بيدار مي‌شود!


    زود خوابيدن شرط اصلي زود بيدار شدن است. اين موضوع براي بزرگسالان هم صادق است كه اگر دچار كم‌خوابي باشند، به سختي مي‌توانند صبح بيدار شوند، چه برسد به كودكان.كودكان دبستاني تقريبا به 10 ساعت خواب شبانه نياز دارند و اين به آن معناست كه اگر شما مي‌خواهيد كوچولوي كلاس اولي‌تان را صبح‌ها ساعت 7 بيدار كنيد، بايد شب قبل او در ساعت 9 به تختخواب رفته باشد.

    چگونه كودكم راساعت 9 شب بخوابانم؟


    متاسفانه شلوغي و هياهوي دنياي امروز كه به داخل خانه‌هاي ما هم رخنه كرده، روي كودكان هم تاثير مي‌گذارد. روشن بودن دائمي تلويزيون يا كامپيوتر بدترين اتفاقي است كه براي خانه‌هاي ما افتاده. اين موضوع نه تنها باعث مي‌شود تا حساب وقت و زمان از دست ما خارج شود بلكه موجب تنش و استرس بيشتر اعضاي خانواده و به‌خصوص كودكان مي‌شود.

    اگر دوست داريد فرزندتان در ساعت معيني به تختخواب برود، بايد يكي، دو ساعت قبل فضاي خانه را آرام كنيد تا كودك فرا رسيدن شب و احساس نياز به خواب و آرامش را درك كند.

    براي اين‌كه ساعت مناسبي را انتخاب كنيد، بايد در رفتار و حالات فرزندتان كمي بيشتر دقت كنيد. هنگام شب مراقب باشيد در چه ساعتي كودك خسته شده و كم‌كم سرعت كارهايش كاهش مي‌يابد. در اين ساعت‌ها كودك بيشتر آماده خوابيدن است و راحت‌تر به خواب مي‌رود.

    سعي كنيد، شام فرزندتان را زود بدهيد و از دادن نوشيدني‌هاي حاوي كافئين‌ مانند چاي و قهوه و به‌خصوص نوشابه در وعده شام پرهيز كنيد زيرا اين نوشيدني‌ها باعث بي‌قراري و بي‌خوابي كودك مي‌شوند. بعد از شام تلويزيون را خاموش كنيد و اجازه ندهيد كودك پاي بازي‌هاي كامپيوتري يا ويدئويي بنشيند. كودك را براي خواب آماده كنيد و از او بخواهيد حتما به دست‌شويي برود. همچنين به او ياد بدهيد، مسواك بزند و بعد از مسواك زدن تا موقع خواب چيزي نخورد. براي اين‌كه فضا را بيشتر براي خواب آماده كنيد مي‌توانيد نور منزل را كم كنيد. در ضمن بهتر است هنگام خواب او را تنها به اتاقش نفرستيد و زماني را در كنار كودك بمانيد، با نور كم براي او كتاب بخوانيد و سپس به او شب‌به خير بگوييد.

    وقتي فرزندتان را به تختخواب مي‌فرستيد سعي كنيد، سر و صدا و نور محيط منزل را كم كنيد. اگر كودك فكر كند كه هنوز همه چيز زندگي مانند ميانه ظهر جريان دارد، طبيعي است كه او هم بخواهد در آن جريان شريك باشد!

    اتـاق كـودك سحـرخيز

    وقتي فرزندتان را به تختخواب مي‌فرستيد سعي كنيد، سر و صدا و نور محيط منزل را كم كنيد. اگر كودك فكر كند كه هنوز همه چيز زندگي مانند ميانه ظهر جريان دارد، طبيعي است كه او هم بخواهد در آن جريان شريك باشد!

    اتاق كودك هميشه بايد مرتب باشد؟


    براي اين‌كه فرزندتان بتواند صبح‌ها زود از خواب بيدار بشود، لازم است كه در اتاق او هم تغييراتي بدهيد. سعي كنيد، اتاق كودك هميشه جمع و مرتب باشد. ديدن نظم بصري در اطراف، به ساختن نظم دروني و رفتاري بچه‌ها كمك مي‌كند.

    براي پرده اتاق كودك، لازم نيست از پرده‌هاي بسيار ضخيم كه هيچ نوري را از خودشان عبور نمي‌دهند استفاده كنيد. برعكس، جنس پرده اتاق بايد طوري باشد كه با روشن شدن هوا نور خورشيد را به درون اتاق راه بدهد. همچنين بسيار مهم است كه در طول روز نور خورشيد به درون اتاق بتابد زيرا بدن ما چرخه خواب و بيداري را با نور خورشيد تنظيم مي‌كند. اگر كودك در طول روز از نور خورشيد محروم باشد، بدن او نمي‌تواند ساعت دروني خود را به درستي تنظيم كند. در اين صورت حتي خوابيدن به موقع در شب هم دشوار مي‌شود.


    دماي هوا را تنظيم كنيد

    نكته ديگري كه بايد در مورد اتاق كودك به آن توجه كرد تنظيم صحيح دماي آن است. اين موضوع به‌خصوص در روزهاي سرد پاييز و زمستان اهميت دارد. اگر اتاق كودك به حدي سرد باشد كه به محض بيدار شدن از خواب و بيرون آمدن از زير پتو كودك ترجيح بدهد دوباره به تختخواب برگردد، شما در برنامه سحرخيز كردن كودك‌تان شكست خورده‌ايد! برعكس، هواي اتاق نبايد بيش از حد گرم باشد كه باعث رخوت و خواب‌آلودگي بيشتر شود. دماي معتدل و گرماي ملايم بهترين گزينه است. درصورتي كه مي‌توانيد، شب‌ها كمي لاي پنجره اتاق كودك را باز بگذاريد تا هواي تازه صبحگاهي به سحرخيزي كودك‌تان كمك زيادي كند.

    اما مهم‌ترين نكته درباره اتاق كودكي كه صبح‌ها زود از خواب بيدار مي‌شود آن است كه در چنين اتاقي از تلويزيون خبري نيست. بسياري از والدين تصور مي‌كنند وجود تلويزيون يا كامپيوتر در اتاق كودك باعث راحتي و رفاه كودك مي‌شود اما اين‌طور نيست. در اتاق كودكان نبايد هيچ‌وقت تلويزيون وجود داشته باشد. وجود تلويزيون يعني بيدار ماندن شبانه كودك و دير بيدار شدن او در صبح روز بعد. حتي اگر مي‌توانيد، كامپيوتر را هم از اتاق فرزندتان به جاي ديگري منتقل كنيد، جايي كه فقط براي مطالعه و كار با كامپيوتر درنظر گرفته‌ايد مانند اتاق مطالعه يا اتاق كار.


    به كودك‌تان كمك كنيد

    بخش مهمي از فرآيند سحرخيزي تشويق رواني كودك است. براي كودك از فوايد سحرخيزي صحبت كنيد. به او بگوييد زود بيدار شدن او فقط به دليل رسيدن به مدرسه نيست، بلكه كمك مي‌كند تا در طول روز شادتر و سرحال‌تر باشد و درس‌ها را بهتر متوجه شود.

    براي بيدار كردن كودك از داد و تنبيه استفاده نكنيد. اين كار باعث اضطراب فرزندتان ‌شده و كم‌كم سبب مي‌شود او از مدرسه رفتن هم به‌دليل همين تجربه ناخوشايند بيزار شود.براي زود بيدار شدن كودك جايزه‌هاي كوچك تعيين كنيد و اگر توانست مدت يك هفته هر روز زود بيدار شود، به او يك جايزه بزرگ‌تر بدهيد. هر روز او را با يك چيز كوچك خوشحال كنيد. مثلا به او بگوييد زود بيدار شود تا صبحانه مورد علاقه‌اش را بخورد. از روزهاي تعطيل غافل نشويد. روزهاي تعطيل هم نبايد اجازه بدهيد او بيش از حد بخوابد. البته اين به آن معنا نيست كه فرزندتان را درست سر ساعتي كه هر روز به مدرسه مي‌رود بيدار كنيد بلكه فقط يك يا 2 ساعت خواب بيشتر براي روزهاي تعطيل كافي است.

    ممكن است فرزند شما، از ساعت خوابش شكايت داشته و ناراحت باشد بچه‌ها معمولا در دوران مدرسه خود را با دوستان‌شان مقايسه مي‌كنند و خيلي دوست ندارند كه تفاوت زيادي بين آن‌ها وجود داشته باشد بنابراين در چنين شرايطي به او بگوييد كه هر فردي عادات خاص خود را دارد و اين ساعت خواب براي او مناسب است.

  2. #62
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    پيش فرض برای فرزند بعدی آماده اید

    تنها کسی که می‌تواند به این سوال جواب دهد، خود شما هستید. البته این سوال، از آن سوال‌های سخت است. بعضی‌ها می‌گویند تصمیم در مورد داشتن فرزند دوم، حتی از داشتن اولی هم سخت‌تر است، چون حالا دیگر مسئله فقط داشتن یک بچه نیست بلكه تغییر دادن خانواده است. هر کودک جدیدی بر سبک زندگی‌تان، کار و درآمدتان، روابط فامیلی و دوستانه‌تان و البته روی کودک دیگرتان تاثیراتی دارد که قبل از تولد او باید به تمام این‌ها فکر کرده باشید. خیال نکنید زندگی با دو بچه، فقط دو برابر کردن همه سختی‌ها و شیرینی‌هاي زندگی با تک‌فرزند است؛ ماجرا خیلی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. اگر از دیگران بپرسید، همه در مورد زمان بزرگ‌تر کردن خانواده ایده‌هایی دارند؛ از پزشكان و دانشمندان تا دوستان و همسایه‌های‌تان. این وسط شما می‌توانید تمام حرف‌ها را بشنوید، جوانب مثبت و منفی را بسنجید و دست آخر تصمیم خودتان را بگیرید.


    فرزند دوم چه موقع؟
    خیلی از والدینی که به فرزند دوم فکر می‌کنند، مسئله «اصلا آیا باید فرزند دومی داشت یا نه؟» را برای خودشان حل کرده‌اند و حالا درگیر حل مسئله «چه وقت باید دومی را بیاوریم؟» هستند. آنها به این فکر می‌کنند که چه فاصله‌ای بین بچه‌ها مناسب است؛ هم برای دو بچه و هم برای والدین‌شان.

    محققان مختلف نتایج مختلفی را به دست آورده‌اند. در حالی که متخصصان زنان و زايمان می‌گویند برای بارداری دوم دست‌كم 2 تا 3 سال باید صبر کرد، بعضی تحقیقات روانشناسی نشان می‌دهد بهترین فاصله سنی بین دو کودک، کمتر از د2و سال است. با این حال والدین اغلب بی‌توجه به تمام این حرف‌ها کار خودشان را می‌کنند!


    همه چیزهایی که محققان در مورد فاصله سنی ایده‌آل بین فرزندان می‌گویند کدام فاصله بهتر است؟بین یک و نیم تا 5 سال: تحقیقات نشان می‌دهد فاصله کمتر از 18 ماه یا بیشتر از 5 سال بین دو بارداری، احتمال نارس بودن یا کم‌وزنی را در فرزند دوم بالا می‌برد. وقتی این فاصله خیلی کم باشد، ممكن است بدن مادر فرصت لازم برای تامین منابع تهی‌شده مواد مغذی و رفع استرس‌های بارداری اول را نداشته است. وقتی فاصله خیلی زیاد می‌شود، باروری زن پس از یک بارداری کاهش می‌یابد.

    بین 2 تا 10 سال: یک تحقیق دیگر نشان می‌دهد اگر بعد از تولد اولین فرزند 18 تا 23 ماه صبر کنید و بعد برای بارداری بعدی اقدام کنید، بهترین شرایط را برای سلامت نوزاد جدید تدارک دیده‌اید. این محققان می‌گویند نوزادانی که در کمتر از 6 ماه پس از تولد فرزند قبلی بارور شده‌اند، به احتمال 40 درصد نارس یا کم‌وزن خواهند بود. این تحقیق همچنین نشان می‌دهد فاصله سنی بیشتر از 10 سال هم همین تاثیر را دارد.

    بین 2 تا 3 سال: یک تحقیق معتبر در دانشگاه کالیفرنیا امریکا نشان می‌دهد فاصله سنی 24 تا 35 ماه، از نظر پزشکی بهترین فاصله برای سلامت هر دو فرزند و مادر است.

    کمتر از يك سال یا بیشتر از 4 سال: یک پژوهش خانوادگی نشان می‌دهد فاصله کمتر از یک سال یا بیشتر از 4 سال، برای ارتباط کودکان با والدین‌شان، رقابت بین فرزندان و عزت نفس هر یک، بهترین فاصله است. کودکان زیر یک سال، احساسی در مورد وضعیت منحصر به فرد خودشان ندارند، در نتیجه کمتر پیش می‌آید که با حضور یک تازه‌ وارد مشکلی داشته باشند. همچنین بچه‌هایی که بیشتر از 4 سال دارند، فرصت کافی را برای لذت بردن از توجه خاص والدین داشته‌اند و زندگی و شخصیت خودشان را شناخته‌اند.


    فرزند دیگرتان چند سالش است؟
    هیچ جواب درست یا غلطی وجود ندارد. هرچند که تحقیقات علمی چیزهای مختلفی می‌گویند اما شاید شما هیچ مشکلی با این که دومی را یک هفته بعد از تولد اولی باردار شوید، نداشته باشید. بعضی‌ها دوست دارند هرچقدر که می‌شود صبر کنند، این طوری کودک شما کلی وقت برای تنها بودن با شما دارد و حتی می‌تواند در مورد داشتن بچه دوم نظر هم بدهد. بعضی‌های دیگر می‌گویند بچه‌های با فاصله سنی زیاد، در واقع دو تک‌فرزند هستند و هیچ وقت هم‌بازی هم نمی‌شوند و در دو دنیای متفاوت زندگی می‌کنند. با فاصله سنی کم دیگر لازم نیست نصف عمرمان را به بچه‌داری بگذرانیم و همه‌چیز در چند سال تمام می‌شود. مادرهای مختلف، حرف‌های متفاوتی دارند. بعضی‌ها از داشتن دو فرزند با فاصله زیاد راضی‌اند:« 2 پسر من 5 سال فاصله سنی دارند. من فکر می‌کنم این فاصله عالی است. وقتی پسر اولم به خوبی نیازهای اولیه مثل دستشویی رفتن و لباس پوشیدن و بازی کردن را یاد گرفته بود، پسر دومم به دنیا آمد. هرچند آنها زیاد با هم بازی نمی‌کنند، اما پسر اولم خیلی خوب از برادر کوچکش مراقبت می‌کند.»

    بعضی‌های دیگر از فاصله سنی کم فرزندان‌شان راضی نیستند: «دو فرزند من دو سال اختلاف سنی دارند. من فکر می‌کنم هر چه فرزند اول بزرگ‌تر باشد، بهتر است، برای این که آن وقت مستقل‌تر شده است و می‌تواند از نظر احساسی و فکری با نوزاد جدید کنار بیاید. شاید بهتر بود فاصله سنی بیشتری بین دو فرزندم می‌گذاشتم. به خصوص رسیدگی به دو بچه که هر دو پوشک می‌شوند و نیازهای فیزیکی زیادی دارند، واقعا برایم سخت است. من که پیش از این حتی سر فرزند بزرگم داد هم نزده بودم، در این مدت به خاطر فشار زیاد دو سه بار کتک‌اش زده‌ام و فوری هم پشیمان شده‌ام.»

    اما بعضی‌ها از فاصله سنی کمتر از این هم راضی‌اند: «3 فرزند من هر کدام حدود یک سال و نیم با هم فاصله دارند. هرچند وقتی هر 3 نوزاد بودند، بزرگ کردن آنها واقعا سخت بود، اما از برخی لحاظ فوق‌العاده بود. 3-2 سال سختی کشیدم، اما بعد از دست عوض کردن پوشک و آروغ گرفتن برای همیشه راحت شدم. حالا آنها به راحتی هم‌بازی هم می‌شوند و خیلی ارتباط نزدیکی با هم و با من دارند. انگار که من یکی از بچه‌هاي خانواده هستم!»


    چند سال‌تان است؟خوب یا بد، سن والدین و به خصوص مادر برای بچه‌دار شدن مهم است. اگر دیر ازدواج کرده‌اید و اولین بچه را هم دیر به دنیا آورده‌اید، شاید فرصت زیادی برای ایجاد فاصله سنی بین 2 فرزندتان نداشته باشید. سن بیشتر از 35 سال برای مادران، احتمال بارداری خطرناک را زیاد می‌کند. اگر فرزند اول‌تان را در 32 سالگی به دنیا آورده‌اید، شاید بهتر باشد دومی را 3-2 سال بعد بیاورید یا به کلی قید فرزند دوم را بزنید. اما اگر زیر 30 سال هستید و مشکلی هم از نظر سلامت باروری ندارید، می‌توانید راحت‌تر در مورد اختلاف سنی فرزندان‌تان فکر کنید. در مورد سن بچه‌دار شدن با فرزندتان هم مشورت کنید. برای خیلی از مادر و پدرها اختلاف سنی با بچه‌های‌شان مهم است.


    وضعیت مالی شما چطور است؟
    بله، این درست است که پول همه چیز نیست، اما مطمئنا وقتی خانواده شما بزرگ‌تر شود، خرج‌تان هم بیشتر می‌شود. در شماره 32 شهرزاد یک پرونده در مورد هزینه‌های بارداری بود که می‌توانید به آن مراجعه کنید و این تازه فقط هزینه‌های بارداری است. خودتان می‌دانید که هزینه خورد و خوراک مادر شیرده یا شیر خشک نوزاد، پوشک، مراجعه به پزشك و خدای نکرده بیماری‌های احتمالی، لباس و چیزهای دیگر، چقدر زیادند. به یاد بیاورید که با تولد فرزند اول‌تان چقدر به بودجه خانوادگی‌تان اضافه کرده‌اید و پیش‌بینی کنید که تقریبا همان مقدار را (با احتساب تورم!) باید اضافه کنید. یک چیز دیگر هم هست، این که اگر شما دوباره به سر کار برگشته باشید و درآمدتان را به زندگی اضافه کرده باشید، دوباره برای مدتی خانه‌نشین می‌شوید و حتی ممکن است این بار نتوانید ظرف 6 ماه (مرخصی زایمان) دوباره به کار برگردید، یا مجبور باشید به یک کار پاره‌وقت رضایت بدهید. آیا شما می‌توانید با کسر درآمد خودتان زندگی کنید یا سر کار برگردید و هزینه‌های مهدکودک فرزند دوم را هم بپردازید؟


    فرزند دیگر چطور زندگی شما را تغییر خواهد داد؟مدتی بعد از تولد فرزند اول لازم است تا زندگی شما دوباره در یک وضعیت روتین دل‌نشین قرار بگیرد. آیا شما یک روش خاص تربیتی برای خودتان تعریف کرده‌اید؟ آیا بالاخره در خانه شما همه می‌توانند شب را تا صبح راحت بخوابند؟ شاید به جایی رسیده‌اید که دیگر شما و همسرتان وقت کافی برای همدیگر دارید. ممکن است شما دوباره به کار برگشته باشید و آن را خیلی دوست داشته باشید. این‌ها معیارهای مهمی برای فکر کردن به فرزند دوم هستند. حواس‌تان باشد، یک نوزاد جدید می‌تواند همه این شرایط را عوض کند. رسیدگی به نیازهای یک نوزاد کلی انرژی و زمان لازم دارد (یادتان که نرفته؟) و تازه فرزند اول‌تان هم باید با حضور یک خواهر یا برادر جدید کنار بیاید که بخش زیادی از این آمادگی را شما باید ایجاد کنید. ممکن است با تولد فرزند دوم، رفتارهای فرزند اول‌تان هم عوض شود (کمی لجبازی و یک‌دندگی و حسودی خیلی طبیعی است) و هرچقدر هم خسته باشید، نباید رفتارتان را با اولی تغییر دهید تا او فكر كند که دیگر دوستش ندارید! چیزهای دیگری هم هست؛ مثل ارتباط شما با دوستانی که بچه ندارند و خانواده‌های پر از بچه‌های ریز و درشت یا تعداد هم‌بازی‌هایی که فرزند اول‌تان دارد. بیشتر فکر کنید چیزهای بیشتری هم به ذهن‌تان می‌رسد.

  3. #63
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    پيش فرض سبک زندگی پاییزی

    1- اتاق را مرتب كنيد
    اولين كاري كه بايد انجام دهيد اين است كه اسباب‌بازي‌هاي تابستاني را جمع كنيد. فرزند شما بعد از شروع مدرسه به تمام اسباب‌بازي‌هايش نياز نخواهد داشت. فراموش نكنيد اين كار را با تحكم انجام ندهيد. مي‌توانيد به ازاي هر اسباب‌بازي كه جمع مي‌كنيد، يك لوازم تحرير تازه به كودك بدهيد تا از مدرسه زده نشود.

    2- براي درست كردن ناهار خلاق باشيد
    اگر كودك شما در مدرسه غذا مي‌خورد بايد دستور درست كردن چند غذاي خوشمزه كه مناسب مدرسه هستند را ياد بگيريد. اگر فرزند شما براي ناهار به خانه برمي‌گردد بايد به فكر درست كردن غذاهاي سالم، مقوي و پر انرژي باشيد.

    3- به تنقلات فكر كنيد
    روش درست‌كردن بيسكويت‌هاي خانگي خوشمزه را ياد بگيريد، چون خيلي سالم‌ترهستند اما تنقلات آماده معمولا پر از افزودني‌هاي مضر هستند. حتي اگر فرزندتان چيپس دوست دارد خودتان در خانه برايش درست كنيد.

    4- ساعت خواب بچه‌ها را ميزان كنيد
    هر شب كمي زودتر فرزندتان را به تختخواب بفرستيد و صبح‌ها كمي زودتر بيدارشان كنيد تا بتوانند راحت‌تر با تغيير ساعت خواب و بيداري كه در تابستان داشتند كنار بيايند. مي‌توانيد براي بيدار كردن بچه‌ها برنامه‌هاي جالبي تدارك ببينيد. مثلا با سيني صبحانه به تختخوابش برويد يا يك موزيك زيبا برايش بگذاريد.

    5- به لباس‌ها فكر كنيد
    لباس‌هايي كه كودك شما در مدرسه بايد بپوشد را پيدا كنيد، آن‌ها را بشوييد و اگر كم و كسري داريد خريد كنيد. سپس كمد خاصي را به اين لباس‌ها اختصاص دهيد و آن‌ها را مرتب در آن بچينيد.

    6- چك‌آپ كنيد
    فرزندتان را براي شروع سال تحصيلي نزد دكتر ببريد تا يك چك‌آپ كامل انجام دهد. به خصوص چشم‌پزشك حتما بايد او را ببيند تا مطمئن شويد فرزند شما در مدرسه مشكل بينايي نداشته باشد. از پزشك بخواهيد توصيه‌هايي براي جلوگيري از بيماري‌هاي رايج مدرسه به شما ارائه دهد.

    7- مزاياي تابستان را ادامه دهيد
    اگر كودك شما در تابستان كلاس فوق‌برنامه‌اي را شروع كرده و در آن پيشرفت كرده و به ادامه دادن آن تمايل دارد، برايش برنامه‌ريزي كنيد. كلاس‌هايي مثل زبان و موسيقي رانمي‌توان تا سال بعد رها كرد. با معلم فرزندتان صحبت كنيد تا بدون اين‌كه به كودك فشار بيايد كلاسش را ادامه دهد.

    8- براي صبح‌ها برنامه‌ريزي كنيدعجله در خوردن صبحانه و حاضر شدن صبحگاهي براي خروج از خانه براي هيچكدام از اعضاي خانواده دلچسب نيست. يك روز خوب، شروع خوب لازم دارد. پس يك برنامه‌ريزي دقيق انجام دهيد و ببينيد فرزند شما كي بايد از خواب بيدار شود تا براي صبحانه خوردن و حاضر شدن به اندازه كافي وقت داشته باشد. سر همان ساعت او را بيدار كنيد.

    9- به بچه‌ها شهامت بدهيد
    كودك شما ناخودآگاه براي شروع سال جديد كمي نگران است. درس‌هاي سال گذشته را با او كار كنيد تا يادآوري شود. در مورد وظايفش در مدرسه، درس خواندن و مهارت‌هاي رفتاري با او صحبت كنيد تا نگراني‌اش برطرف شود و با انرژي بيشتري سال جديد را آغاز كند.

    10- برنامه غذايي را تنظيم كنيد
    درست فكر كنيد و ببينيد چه غذاهايي مي‌توانيد براي بچه‌ها درست كنيد. اين غذاها را در طول هفته تقسيم كنيد تا هر روز كم و كسري‌ها را بدانيد و بدانيد بايد چه بپزيد. اين برنامه به شما كمك مي‌كند هيچ‌وقت براي آماده كردن غذا چه براي سرو در خانه چه همراه كردن با بچه‌ها مشكلي نخواهيد داشت.


    نظم و انضباط در روزهاي مدرسه


    11- وسايل مدرسه را مرتب كنيدكودك شما به كلي وسيله كوچك براي شروع مدرسه نياز دارد. يك فهرست تهيه كنيد و از فرزندتان براي تكميل آن كمك بگيريد تا چيزي از قلم نيفتد. تمام وسايل را تهيه كنيد تا كودك شما براي شروع يك سال تحصيلي موفق چيزي كمي نداشته باشد.

    12- به تقويتي‌ها فكر كنيداگر مي‌دانيد فرزند شما در درسي ضعيف است، مي‌توانيد از ابتداي سال به فكر تقويت آن درس باشيد. با معلمش صحبت كنيد و از او راهنمايي بخواهيد تا فرزند شما از همان ابتدا بتواند ضعف تحصيلي‌اش را جبران كند.


    اتاقي متفاوت

    13- دكوراسيون اتاق را عوض كنيد
    ميز تحرير، قفسه‌اي براي وسايل و كتاب‌ها، چراغ مطالعه، ميزي براي درست كردن كاردستي و... را در تابستان نياز نداشتيد‌ ولي حالا كه بچه‌ها بايد درس بخوانند بايد اين تجهيزات را براي‌شان فراهم كنيد. تغيير كوچكي در دكوراسيون اتاق با همكاري بچه‌ها مفيد است.

    14- براي زندگي خودتان برنامه‌ريزي كنيد
    بايد در برنامه زندگي خودتان هم تغيير ايجاد كنيد. كارهاي شخصي و كارهاي خانه را بگذاريد براي وقتي كه بچه‌ها مدرسه هستند تا براي وقتي بچه‌ها به خانه برمي‌گردند و مي‌خواهيد دور هم باشيد يا به درس بچه‌ها كمك كنيد، نگران كارهاي خودتان نباشيد.


    مدرسه در خانه

    15- كوله‌پشتي را سر و سامان‌دهيد
    چه كوله نو خريده باشيد چه كوله سال پيش را براي استفاده دوباره روبه‌راه كرده باشيد، باز هم بايد زيپ‌ها و محل‌هاي مختلف كيف را بشناسيد. با فرزندتان جاي وسايل لازم مثل كليد، دفترچه يادداشت و چيزهاي لازم ديگر را در كيف مرور كنيد تا براي پيدا كردن وسايلش مشكل نداشته باشد.

    16- به فكر ظرف غذا باشيد
    كودك شما براي بردن تنقلات يا غذا به يك ظرف مناسب غذا نياز دارد؛ ظرفي كه كم جا بگيرد تا كودك بتواند به راحتي آن را در كيفش بگذارد و در عين حال سبك باشد. ظرف‌هايي كه جاهاي مختلف براي غذاهاي مختلف دارند، بيشتر به درد خواهند خورد.

    17- براي بعد از مدرسه برنامه‌ريزي كنيد
    شما كه نمي‌خواهيد هر روز با فرزندتان سر انجام دادن يا ندادن تكاليفش چانه بزنيد؟ با همكاري هم براي ساعاتي كه بعد از مدرسه در اختيار داريد، برنامه‌ريزي كنيد. وقتي را براي غذاخوردن، تلويزيون ديدن، بازي، انجام تكاليف و وقتي را براي كاري كه كودك دوست دارد انجام دهد اختصاص دهيد. يادتان باشد يك برنامه خشك فرزند شما را خسته مي‌كند؛ پس انعطاف داشته باشيد.


    سالم بمانيد


    18- مهارت‌ها را به فرزندتان بياموزيد
    كودك شما در مدرسه با بچه‌هاي ديگر سر و كار دارد. از او بخواهيد اتفاقات مدرسه را براي شما تعريف كند تا بتوانيد او را در نشان دادن رفتارهاي درست با دوستانش ياري كنيد. مدرسه فقط براي درس خواندن نيست. كودك شما بايد ياد بگيرد دوست پيدا كند و شخصيت اجتماعي قوي‌تري داشته باشد.

    19- روي مسائل بهداشتي تاكيد كنيد
    بچه‌ها در مدرسه در معرض بيماري‌هاي مختلف واگيردار قرار مي‌گيرند پس بايد مسائل بهداشتي را به آنها بياموزيد. دست‌شويي رفتن، استفاده از
    شير آب، شستن دست‌ها و پيشگيري از تماس با كودكي كه سرماخورده است، از مهارت‌هاي بهداشتي لازم براي شروع مدرسه است.

    20- برنامه‌ريزي را با فرزندتان بياموزيد
    اول از همه با يك دفترچه يا تقويم كوچك شروع كنيد. از بچه‌ها بخواهيد تكليف هر درس را در آن تقويم يادداشت كنند. موقع انجام دادن تكاليف با هم دفتر را باز كرده و كارها را اولويت‌بندي كنيد. با اين روش هم چيزي از تكاليف از قلم نمي‌افتد هم فرزند شما نحوه درست برنامه‌ريزي را ياد خواهد گرفت.

    برنامه ريزي كنيد

    21- روتين‌ها را مشخص كنيد
    از كودك بخواهيد يادداشتي به در كمد بزند و چيزهايي كه لازم است با خود به مدرسه ببرد را روي آن بنويسد. براي مثال جامدادي، كليد يا ظرف غذا از ضروريات هر روزه هستند. او مي‌تواند هر روز موقع خروج از خانه فهرست را چك كند و مطمئن شود چيزي را جا نگذاشته است.

    22- صبحانه مهم‌ترين چيز است
    كودك شما تحت هيچ شرايطي نبايد بدون خوردن صبحانه به مدرسه برود چون در كلاس درس كارايي لازم را نخواهد داشت. كمي زودتر بيدار شويد و به درست كردن يك صبحانه مفيد و خوشمزه فكر كنيد. كمي زودتر بچه‌ها را بيدار كنيد و با هر روشي كه بلد هستيد، صبحانه آن‌ها را بدهيد. كمي كه گذشت بچه‌ها خودشان به صبحانه خوردن عادت مي‌كنند.

    23- بازي‌ها را هدفمند كنيد
    بايد سعي كنيد تا جايي كه مي‌توانيد آموزش را در كودك نهادينه كنيد. براي مثال اگر كودك شما از بازي‌هاي كامپيوتري خوشش مي‌آيد مي‌توانيد بازي‌هاي آموزشي براي او تهيه كنيد يا اگر دوست دارد با دوستانش باشد، براي با هم درس خواندن آنها برنامه‌ريزي كنيد.

    يك شروع قدرتمند

    24- با معلم در ارتباط باشيد
    شما بايد سالي چندبار به مدرسه سر بزنيد. بهتر است يكي از همين ملاقات‌ها با معلم كودك ابتداي سال تحصيلي اتفاق بيفتد. براي كمك به كودك، از معلم او راهنمايي بخواهيد و زمان ملاقات بعدي را هم مشخص كنيد.

    25- زمان را بشناسانيد
    چه كودك شما با سرويس به مدرسه برود و چه خودتان او را برسانيد بايد سر وقت از خانه خارج شويد. مي‌توانيد ساعت را روي زماني كه كودك قرار است از خانه خارج شود كوك كنيد. با شنيدن آن زنگ شما و كودك‌تان مي‌دانيد براي به موقع رسيدن بايد همين حالا از خانه خارج شويد.

    26- شام را فراموش نكنيد
    اگر بچه‌ها در مدرسه ناهار مي‌خورند، شام فرصت جايگزيني است براي اين‌كه با خانواده دور هم جمع شويد. شام بچه‌هاي محصل بايد علاوه بر مقوي و سالم بودن و داشتن موادي براي رشد فكري كودك، سبك باشد تا فرزند شما صبح راحت‌تر از خواب بيدار شود و گرسنه باشد تا براي خوردن صبحانه اشتياق داشته باشد.


    با هم فكر كنيد

    27- لوازم اضافه را فراموش نكنيد
    چند روز كه از شروع سال تحصيلي گذشت، وسايل لازم ديگر خودشان را نشان مي‌دهند. مثلا امكان دارد فرزند شما براي زنگ ورزش به لباس ورزشي نياز داشته باشد يا براي طراحي به وسيله خاصي نياز داشته باشد. براي اين خرج‌ها كمي پول كنار بگذاريد تا برنامه‌ريزي مالي‌تان به هم نخورد.

    28- از ديوارها استفاده كنيد
    با آويزان كردن يك تخته وايت‌بورد يا چند جا براي گذاشتن كاغذهاي اضافه يا برگه‌هاي كوچك برنامه‌ريزي مي‌توانيد اتاق فرزندتان را بيشتر شبيه يك اتاق براي درس‌خواندن كنيد. حتي مي‌توانيد يك بورد به ديوار بزنيد تا فرزند شما بتواند كاغذهايش را با سوزن ته‌گرد يا قطعات آهن‌ربا به آن بچسباند.

    29- تنقلات خوب را بشناسيد
    يك بار با فرزندتان به يك سوپرماركت برويد و خوراكي‌هايي كه برايش مفيد يا مضر است را توضيح دهيد. معمولا در هر مدرسه فروشگاهي هست كه بچه‌ها مي‌توانند از آن خوراكي بخرند. پس بايد دقيقا بدانند چه چيزي براي‌شان مفيد و چه چيزي مضر است.

    30- خلاقيت را از كودك نگيريد
    يادتان باشد شما قرار نيست به مدرسه برويد. تمام اين توصيه‌ها براي راحت و مفيد بودن سال تحصيلي است و اين برنامه‌ريزي‌ها نبايد به كودك تحميل شود. در مورد تمام آن‌ها با فرزندتان مشورت كنيد و همراه با هم خود را براي مدرسه آماده كنيد.

  4. #64
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    پيش فرض

    بهترین جواب ها برای سوال‌های عجیب کودکان«بابا جون، من چطوری توی شکم مامانم جا شدم؟»، «مامان، یعنی چی که عمو رفته پیش خدا، یعنی الان داره تو خونه خدا زندگی می‌کنه؟»، «بابایی، خدا چه شکلیه، چرا مثل تو و مامان من رو بغل نمی‌کنه؟ چرا من صداشو نمی‌شنوم؟...» اغلب پدر و مادرها بارها و بارها با مطرح شدن این قبیل پرسش‌ها از طرف بچه‌ها غافلگیر شده‌اند، سوا‌ل‌های به ظاهر ساده‌ای که جواب دادن به آنها اصلا ساده نیست.در این شرایط پیدا کردن جوابی که هم برای بچه‌ها قابل درک باشد هم قانع کننده، معمولا ذهن پدر و مادرها را آنقدر درگیر می‌کند که گاهی از صرافت پاسخ دادن می‌افتند یا حتی تسلیم پاسخ‌هایی می‌شوند که هیچ منطقی پشت آنها نیست. اگر شما هم جزء آن دسته پدر و مادرهایی هستید که همیشه نگران غافلگیر شدن با سوال‌های عجیب و غریب کودک‌شان هستند، در این گفت‌وگو با ما همراه باشید. حکیمه قادری، کارشناس ارشد روانشناسی و مشاور کودکان به شما می‌گوید چطور در این شرایط بهترین جواب را برای بچه‌ها پیدا کنید.


    جواب‌های ساختگی ندهید
    در برابر پرسش‌های ساده اما متفاوتی که معمولا ذهن بچه‌ها را درگیر می‌کند، مثل پرسیدن از تولد، مرگ و .... آنچه بسیار مهم است، پرهیز از دادن پاسخ‌های ساختگی ا‌ست. بچه‌ها در هر گروه سنی که این سوال‌ها را می‌پرسند باید از ما جوابی بشنوند که مناسب سن و سطح ادراک‌شان باشد. ما به عنوان پدر و مادر نباید با دادن جواب‌های ساختگی از این دست که بچه را خریدیم یا لک‌لک او را آورده ذهن آنها را به بیراهه ببریم. در این شرایط جواب‌هایی که ما برای پاسخ دادن به گره‌های ذهنی بچه‌ها پیدا می‌کنیم باید به دنیای واقعی نزدیک باشند و در عین حال مناسب با سن و قدرت درک کودک. مثلا در مورد تولد می‌توان گفت من و پدر خواستیم که تو باشی و خداوند تو را به ما داد.


    حقیقت را لقمه لقمه کنید

    باید یادمان باشد پاسخی که برای هر یک از سوال‌های بچه‌ها پیدا می‌کنیم نباید با واقعیت در تضاد باشد، اما در عین حال طبیعی است که این پاسخ نمی‌تواند همه حقیقت را هم در بر بگیرد. درست مثل وقتی که می‌گوییم: «ما خواستیم که یک کوچولوی دوست‌داشتنی دیگه مثل تو داشته باشیم و خدا به ما کمک کرد تا برادرت به دنیا آمد» این پاسخ در تضاد با حقیقت نیست اما همه آن هم نیست. درست مثل یک لقمه غذا، که به جای آن‌که یکباره آن را به خورد کودک بدهیم ریز ریزش می‌کنیم تا هضمش برای او راحت‌تر باشد. نکته مهم این است که در برابر این قبیل پرسش‌ها تحت هیچ شرایطی قرار نیست داستان دیگری برای کودک تعریف کنیم. مثلا در مورد تولد، طبیعی است که ما نمی‌توانیم همه چیز را جزبه‌جز برای بچه‌ها بگوییم اما می‌توانیم بخش تعدیل شده‌ای از مسیر تولد را برای او تعریف کنیم.


    احساس امنیت را از کودک نگیرید
    پرسش درمورد مرگ هم یکی دیگر از سوال‌های همیشگی بچه‌هاست که جواب دادن به آن چندان راحت نیست. اما آنچه مهم است این است که پاسخ‌های ما باید به گونه‌ای باشد که در عین حال که به کودک دروغ نمی‌گوییم احساس امنیت او را هم بر هم نریزیم. مثلا گفتن جملاتی مثل این‌که «بابا و مامان هیچ وقت نمی‌میرند» یا اینکه «ما همیشه در کنار تو هستیم» راه حل مناسبی نیست، چون نباید تاکید بر واقعیت را فراموش کنیم. به جای چنین پاسخ‌هایی می‌توانیم به بچه‌ها بگوییم «مهم این است که ما الان کنار همدیگر هستیم و به چیزی که اتفاق نیفتاده فکر نمی‌کنیم؛ اما خب این را هم می‌دانیم که چیزی مثل مرگ وجود دارد.» البته مرز بین گفتن حقیقت و حفظ احساس امنیت در کودک بسیار باریک است و دقیقا به همین دلیل است که حرفه پدر و مادری را با باغبانی مقایسه می‌کنیم نه صنعتگری، چون قرار نیست چیزی را به وجود آوریم و کنارش بگذاریم بلکه درست مثل حساسیت‌های حرفه باغبانی هر روز باید مراقب گل‌های زندگی‌مان باشیم و یکی از این مراقبت‌ها هم بر آمدن از عهده چالش‌های هیجانی و شناختی بچه‌هاست.


    نتیجه یک درک متقابل
    ادارک و تعریف والدین از مرگ در پاسخ به سوال‌های کودکان در رابطه با این موضوع بسیار تاثیرگذار است. مثلا نوع واکنشی که ما در برابر مرگ نزدیکان از خودمان نشان می‌دهیم، نقش زیادی در درک بچه‌ها از این موضوع دارد. به طور کلی در مواجهه با چنین پرسش‌هایی می‌توان به بچه‌ها این‌طور توضیح داد: «گاهی ممکن است انتخاب خدا این باشد که ما در این دنیا نباشیم و در دنیای دیگر زندگی کنیم، درست مثل وقتی که دایی‌، ناچار شد از این شهر برود و در یک شهر دیگر زندگی کند....» .


    بچه‌ها نباید در سوگ ناتمام بمانند
    قرار دادن کودکان در سوگ‌نا‌تمام نادرست‌ترین شیوه‌ای است که ما برای روبه‌رو کردن بچه‌ها با مرگ انتخاب می‌کنیم. این‌که ما معمولا اجازه نمی‌دهیم بچه‌ها در جریان مرگ نزدیکان‌مان، قرار بگیرند و کاملا ناگهانی آنها را در موقعیت نبودن قرار می‌دهیم آن هم بدون این‌که از قبل تعریفی به آنها داده باشیم و حتی اجازه بدهیم مراحل سوگواری را تجربه کنند، بدترین شیوه روبه‌رو کردن آنها با مرگ است، چون به این ترتیب ما در حقیقت زمینه ایجاد اضطراب شدید جدایی در بچه‌ها را فراهم می‌کنیم. به همین دلیل است که معمولا بچه‌هایی که تجربه سوگ‌ناتمام دارند همیشه در اضطراب از دست دادن پدر و مادرشان هستند و این ذهنیت با آنهاست که نکند یک روز ببینند مادر یا پدرشان دیگر با آنها نیست. ذهن این بچه‌ها معمولا پر است از یک دنیا سوال عجیب و غریب در مورد مرگ و باور آن. سوال‌هایی که جواب دادن به آنها اصلا ساده نیست.


    به بچه‌ها پاسخ‌های عینی بدهید
    سوال درباره خداوند، این‌که اصلا کجاست و چطور باید احساسش کنیم هم از آن دست پرسش‌هایی است که بچه‌ها با مطرح کردن آن مارا غافلگیر می‌کنند. در پاسخ به این پرسش‌ها باید یک چیز را خیلی خوب بدانیم و آن این‌که در ذهن بچه‌ها همه چیز عینی است. بنابراین آنها از ما پاسخ‌های شناختی و هیجانی می‌خواهند، مثلا این‌که خدا دقیقا کجاست، چطور زندگی می‌کند و حتی خانه‌اش چه شکلی است. بنابراین اگر قرار است به سوال بچه‌‌ها در مورد خدا پاسخ بدهیم می‌توانیم بگوییم:« همه ما دوست داریم کسی که خیلی قوی است و همه چیز را بلد است در کنارمان باشد، این یک نفر که همه چیز را می‌داند و خیلی هم قوی است مامان نیست، حتی بابا هم نیست. او خداست...». البته خوشبختانه در این زمینه کتاب‌های زیادی است که به پدر و مادرها یاد می‌دهد چطور بچه‌ها را برای درک حضور همیشگی خدا آماده کنند.


    بچه‌ها را به خاطر دانسته‌های‌شان توبیخ نکنید
    گاهی بچه‌ها با یک دنیا سوال سراغ پدر و مادر می‌آیند اما از قبل پاسخ این سوال‌ها را کم یا زیاد از محیط گرفته‌اند و حتی پاسخ‌هایی دارند که برای دانستن‌ آنها آماده نیستند. در این شرایط اولین برخورد ما به عنوان پدر و مادر باید این باشد که آنها را به خاطر دانسته‌های‌شان توبیخ نکنیم. وقتی کودک چیزی را بازگو می‌کند که مناسب سنش نیست، پدر و مادر نباید عکس‌العمل هیجانی نشان دهند. به هر حال او قسمتی از واقعیت را فهمیده و پاک کردن آن هم از ذهنش ممکن نیست. جبهه گرفتن ما در برابر دانسته‌ها و توبیخ کردن، حس گناه را در کودک زنده می‌کند و در عین حال کنجکاوی‌اش را بیش از پیش تحریک می‌کند. اتفاق ناخوشایندتر هم این‌که کودک اعتمادش را نسبت به پدر و مادر از دست می‌دهد. در این شرایط پاسخ مناسب می‌تواند این باشد:« عزیزم حرف‌های تو کاملا درست است و این موضوع یک موضوع بسیار مهم است. ولی بهتر است آن را یک گوشه از ذهنت نگهداری و اجازه بدهی تا کمی که بزرگ‌تر شدی راجع به آن با هم صحبت کنیم...» مثال زدن در این شرایط کمک زیادی به شما می‌کند. مثالی مانند این‌که «تو الان آمادگی پوشیدن فلان لباس را نداری چون هنوز اندازه‌ات‌ نیست یا حتی این‌که برای یاد گرفتن جدول ضرب یا فلان مبحث ریاضی باید صبر کنی تا کمی بزرگ‌تر شوی.»


    با آرامش به سوال‌ها جواب بدهید
    معمولا جواب دادن به سوال‌های غیر معمول کودکان 3 یا 4 ساله بسیار راحت‌تر از بزرگ‌ترهاست، چون در این سن و سال مفاهیم کلی برای آنها قانع کننده است و خیلی سریع راضی می‌شوند. اما همین بچه‌ها وقتی بزرگ‌تر می‌شوند به پاسخ‌های دقیق‌تری نیاز دارند چون هم قدرت درک‌شان بیشتر شده هم ذهن‌شان کنجکاوتر. در حقیقت مرحله به مرحله درک آنها به واقعیت نزدیک‌تر می‌شود. در این شرایط بهترین واکنش در برابر پرسش‌های آنها، حفظ آرامش و دوری از اضطراب است. هرچقدر ما با امنیت خاطر و بدون انتقال حس ترس و اضطراب به بچه‌ها پاسخ بدهیم، زمینه دریافت پاسخ مناسب‌تر در آنها را بیشتر فراهم کرده‌ایم، چون وقتی با اضطراب پاسخ می‌دهیم یا خودمان را به گیجی می‌زنیم بچه‌ها کاملا متوجه احساس ما می‌شوند. بنابراین هرچه با آرامش بیشتر و بدون مقاومت به سوال‌های آنها پاسخ بدهیم بچه‌ها بیشتر به ما اعتماد می‌کنند.

  5. #65
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    پيش فرض علائم داشتن یک کودک نابغه

    بسیاری از پدران و مادران پیشاپیش رویای پیشرفت کودک خردسال خود را در سر می‌پرورانند اما بیشتر کودکان فقط از نظر والدین خود نابغه هستند. با وجود این برخی کودکان واقعا بااستعداد هستند؛ آیا کودک شما نیز جزء این گروه است؟ دستورالعمل‌های محدودی هستند که نبوغ و استعداد کودکان را نشان می‌دهند که در ادامه به 10 مورد از آنها اشاره مي‌شود:


    دامنه لغات پیشرفته: این‌که کودک زود به حرف بیاید به تنهایی نمی‌تواند نشانه نبوغ و استعداد او باشد، اما اگر او از لغات و جملات پیشرفته استفاده ‌کند، احتمالا به‌‌ همان باهوشی است که فکرش را می‌کنید. یک کودک 2 ساله معمولی می‌تواند جمله‌ای مانند «یک سگ آنجاست» را به زبان بیاورد اما یک کودک نابغه این جمله را می‌گوید: «یک سگ قهوه‌ای در حیاط پشتی است و دارد گل‌ها را بو می‌کند.»


    درک مفاهیم پیچیده: کودکان بسیار باهوش می‌توانند مفاهیم پیچیده را درک کنند، از روابط گوناگون سر در بیاورند و انتزاعی فکر کنند. آنها مشکلات را عمیقا می‌فهمند و به راه‌حل‌ها می‌اندیشند.


    توجه به جزئیات: یک کودک نابغه اشتیاق فراوانی نسبت به جزئیات نشان می‌دهد. کودکان بزرگ‌تر ممکن است بخواهند درباره جزئیات و چگونگی عملکرد یک وسیله اطلاعاتي داشته باشند اما یک کودک خردسال نابغه می‌تواند یک اسباب بازی را دقیقا سر جای خودش قرار دهد و اگر چیزی در جای اصلی خودش قرار نگرفته باشد، متوجه می‌شود.


    طیف وسیع علاقه‌مندی‌ها: کودکان با استعداد به موضوعات گوناگونی علاقه نشان می‌دهند. یک ماه ممکن است از دایناسور‌ها خوش‌شان بیاید و ماه بعد به سراغ مباحث فضایی و... بروند.

    حفظ اطلاعات: اصطلاح «این گوش در و آن گوش دروازه» در مورد بسیاری از کودکان صدق می‌کند و کودکانی که جزء این گروه نیستند، قادر به حفظ دامنه گسترده‌ای از اطلاعات بوده و می‌توانند بعد‌ها نیز آنها را به خاطر بیاورند. از جمله نمونه‌های مشاهده شده در این زمینه می‌توان به کودک 6 ساله‌ای اشاره کرد که پس از یک گردش تفریحی در موزه فضایی توانست یک راکت فضایی را دقیقا به تصویر بکشد.



    استعداد در زمینه هنر و موسیقی: کودکانی که استعداد غیرعادی در زمینه هنر و موسیقی از خود نشان می‌دهند اغلب با استعداد و نابغه هستند. کودکان خردسالی که با رعایت پرسپکتیو (تناسب دور و نزدیک) نقاشی می‌کشند،کارشان عالی است یا درک بالایی از رشته‌های گوناگون هنری دارند، در زمره کودکان با استعداد قرار می‌گیرند.



    حافظه خوب و قوی: بعضی از کودکان بااستعداد می‌توانند وقايعي را از گذشته (دوران طفولیت) خود به ياد بیاورند. مثلا یک کودک 2 ساله نابغه ممکن است اتفاقی را که در ۱۸ ماهگی برای او روی داده به یاد بیاورد.



    توانایی خواندن و نوشتن در سنین پایین: اگر کودک شما به طور غریزی باهوش باشد، احتمالا خیلی زود بدون این‌که آموزش رسمی دیده باشد، توانایی خواندن و نوشتن را پیدا می‌کند.


    تمرکز بالا و طولانی مدت: کودکان را با بی‌دقتی و بي‌توجهي می‌شناسند اما گروه نابغه می‌توانند به مدت طولانی تمرکز خود را حفظ كنند.

  6. #66
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    2 وقتی کودکی به زندگی گند می زند

    شب ادراری عبارت است از ادرار شب هنگام و در خواب ميان کودکانی که کنترل ادرار خود را به دست آورده‌اند. در سه چهارم موارد شب ادراری در کودکان بدون دستیابی به کنترل شبانه رخ می‌دهد، اما در یک چهارم مابقي بعد از مدتی خشک بودن حین شب، شب ادراری رخ می‌دهد. در حالی‌که در بيشتر موارد بی‌اختیاری ادرار فقط در طول شب رخ می‌دهد، در درصد کمتری از کودکان بی‌اختیاری ادرار هم در طول شب و هم در طول روز اتفاق مي‌افتد. شیوع این اختلال در کودکان بالا‌تر از ۶ سال حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد است. شب ادراری در کودکان پسر شایع‌تر از دختر است و در درصدی از کودکان سابقه خانوادگی شب ادراری مثبت است. به طوری که اگر یک یا هردو والد به شب ادراری مبتلا باشند، احتمال بروز شب ادراری در کودک آن خانواده افزایش می‌یابد. با افزایش سن کودک، شب ادراری به مرور کاهش یافته و هر سال 15 درصد احتمال بهبود اضافه می‌شود به گونه‌اي که شیوع آن در ۱۰ سالگی ۵ درصد و در ۱۵ سالگی حدود يك درصد خواهد بود. در شیرخواران دفع ادرار کاملا بدون اختیار آنان و به طور رفلاکسی است، به اين ترتيب که پرشدن مثانه باعث تحریک گیرنده‌هایی در دیواره مثانه و به دنبال آن انقباض مثانه و دفع ادرار می‌شود. با افزایش سن، کودک پر شدن مثانه خود را احساس می‌کند و به تدریج با تکامل سیستم عصبی مغز وظیفه کنترل دفع ادرار را برعهده می‌گيرد.



    تاخیر تکامل مکانیسم مهاری مغز بر مثانه برای کنترل دفع ادرار

    اشکال در خوابیدن کودک به گونه‌اي که کودک دارای خواب عمیق‌تری است. البته به تازگي این نظریه مورد تردید قرار گرفته است.
    کاهش مقدار هورمون‌های ضد ادرار که باعث افزایش تولید ادرار طی شب می‌شود.
    عوامل ژنتیک که باعث می‌شود در بعضی موارد سابقه خانوادگی مثبت دیده شود.
    عوامل روحی و روانی که در کودکان بسیار دیده می‌شود مثل ترس و اضطراب، هیجان تولد نوزاد جدید در خانواده، جدایی یا فوت پدر یا مادر.
    وجود بیماری‌های غددی مثل دیابت که بیشتر باعث بروز شب ادراری ناگهانی ناشی از پرادراری می‌شود.
    عفونت‌های ادراری یا اشکالاتی در سیستم ادراری.
    آلرژی و حساسیت به برخي غذاهای خاص که به تازگي تاثير آن به اثبات رسيده است.


    درمان شب ادراری:
    به منظور درمان ابتدا بايد مطمئن شوید که در صورت نبود اشکالات زمینه‌ای ذکر شده، این حالت به مرور برطرف می‌شود. بنابراين به هیچ‌وجه نبايد از تنبیه بدنی یا دعوا كردن کودک استفاده کرد. خلاصه راه‌های مختلف درمانی که توصیه شده به شرح زیر است:

    کودک را متوجه کنید بعد از شام کمتر مایعات (نوشیدنی یا میوه) استفاده كند. در این صورت مقدار کمتری ادرار تولید می‌شود.
    قبل از خوابیدن، کودک را به دستشويی ببرید تا مثانه‌اش کاملا تخلیه شود.
    حدود ساعتی که کودک اغلب دچار شب ادراری می‌شود، او را برای رفتن به دستشويی از خواب بیدار کنید.
    دسترسی کودک به توالت را آسان کنید. برای این منظور فاصله تختخواب کودک تا توالت را کاهش دهید. همچنین بهتر است در طول شب، چراغ دستشويی روشن باشد تا کودک برای رفتن به آنجا نترسد.
    هرگز کودک را برای این کار تنبیه یا سرزنش نکنید. به جای آن شب‌هایی که رختخواب او خشک است او را تشویق كنيد.
    سعی کنید علل روحی روانی و عواملی را که باعث اضطراب کودک می‌شود، برطرف كنيد.
    برخی تمرین‌هایی که برای بهبود عملکرد مثانه توصیه شده‌اند نیز مفیدند. به عنوان مثال به کودک بیاموزید روزانه چند بار مثانه خود را منقبض کند تا زمان بیشتری بتواند ادرار خود را نگه دارد.
    از زنگ‌های هشدار دهنده استفاده كنيد که به محض خیس شدن با به صدا درآمدن باعث بیداری کودک می‌شوند و در اثر استفاده مرتب از آن، کودک به محض پرشدن مثانه‌اش برای تخلیه آن از خواب بیدار می‌شود.
    استفاده از برخي دارو‌ها که توسط پزشک تجویز خواهد شد.

  7. #67
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    12 کلک های مادرانه در رانندگی

    مادرهایی که رانندگی می‌کنند، می‌دانند که نشستن با یک بچه در ماشین، وقتی قرار است مثلا حواست به رانندگی‌ات باشد، کار سختی است. باید از قبل خودت را آماده کرده باشی که حتی اگر بچه‌ات جیغ بنفش هم کشید، برنگردی و عقب را نگاه نکنی و فقط آرام بزنی بغل. برای همین است که داشتن یک سرگرمی در ماشین، احتمال سلامت هردوی‌تان (و البته سرنشینان ماشین‌های دور و برتان!) را بیشتر می‌کند.

    اگر کودک‌تان کوچک است، یک خوردنی می‌تواند کارش را راه بیندازد. دنبال چیزهایی باشید که خیلی دوست دارد و البته خوردن‌شان هم کمی طول می‌کشد. یک بسته مغز تخمه یا یک ظرف آجیل سالم یا کمی آبمیوه پیشنهاد خوبی است.
    اگر کمی بزرگ‌تر است، می‌توانید برایش آهنگ شعرهایی را که هر دو بلدید بگذارید و با هم شعر بخوانید.
    اگر سواد خواندن و نوشتن دارد، کتاب نقشه را بدهید دستش و بخواهید که مسیر را پیدا کند.
    چند ماژیک مخصوص نوشتن روی شیشه هم هرچند ممکن است منجر به کثیف شدن صندلی و در ماشین شود، اما پیشنهاد خوبی است.

  8. #68
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    12 بازی های مادرانه

    بازی این دفعه ما یک بازی بی‌نظیر برای پرورش خلاقیت بچه‌هاست: بازی با هیچی! مهم نیست چه بازی‌ای قرار است بکنید؛ خاله‌بازی یا ماشین‌بازی، جنگ دو نفره یا اجرای سیرک! مهم این است که بازی را با هیچ وسیله‌ای انجام دهید. به جای این‌که وسایل آشپزی کوچک و گران برای دختر کوچولوی‌تان بخرید، بازی را با «تصور» آن وسایل انجام بدهید. این بازی را با بچه‌های دو ساله و بیشتر می‌توانید انجام بدهید. یک خانه تصور کنید، جای آشپزخانه و دستشویی و میز را تصور کنید، به مهمانی هم بروید (یا عروسک‌ها را مهمان کنید) و توی ظرف‌های الکی غذا بریزید و با قاشق‌های الکی بخورید و بگویید: وای! چقدر داغ بود! دست‌های‌تان را توی دستشویی الکی بشویید و با حوله الکی خشک کنید. تا می‌توانید جزئیات بیشتری را وارد بازی کنید. با هیچی مسابقه ماشین برگزار کنید و از هم سبقت بگیرید. صدای تشویق تماشاچیان الکی را که مثلا جایی نشسته‌اند دربیاورید و تا می‌توانید از کودک‌تان بخواهید بیشتر و بیشتر تصور کند. باور کنید تاثیر این بازی در پرورش خلاقیت کودک‌تان خیلی بیشتر از اسباب بازی‌های فکری است!

  9. #69
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    12 سنی که کودکان آدم میشوند!

    کودک شما از سن 9ماهگی در حرکت خواهد بود؛ چه به صورت خزیدن و به زمین کشیدن پاها و چه چهاردست و پا. بنابراین نیاز دارید بیش از پیش به امنیت او توجه کنید. از این دوره تا قبل از جشن تولد یک سالگی، دانستنی های فراوانی درمورد کوچولوی شما وجود دارد که با آگاهی از آنها به چگونگی رشد او و نقش خود طی این دوره پی خواهید برد.

    در این سن کودک شما می تواند به راحتی بنشیند و حتی با تکیه و کمک گرفتن از لوازم خانه، بلند شود. اگر به او کمک کنید و دستش را بگیرید، می تواند چند قدم راه برود.

    بیشتر کودکان، اولین قدم های خود را در 10 تا 12 ماهگی تجربه می کنند و در 14 تا 15 ماهگی می توانند به خوبی راه بروند.

    البته بعضی بچه ها تا 18 ماهگی به این مهارت می رسند. کودک شما از ژست های ساده مانند تکان دادن سر به علامت نه استفاده می کند و در تعجب «اوه» می گوید. «بابا» و «ماما» می گوید و اصوات و کلمات شما را تقلید می کند. او کم کم درک می کند برای کشف اشیاء روش دیگری غیر از به دهان بردن به کار بندد و می داند بعضی چیزها خوردنی نیستند. به سراغ همه جا می رود تا مثل پژوهشگری خوب اشیای آنجا را به دقت کشف کند.

    گشت زدن

    حول و حوش 11ماهگی، کودک در حالی که به مبلمان چسبیده است، می تواند به صورت یک طرفه پاهای خود را به زمین بکشد و حرکت دهد. این رفتار اغلب «گشت زدن» نامیده می شود و مقدمه طبیعی آموختن راه رفتن است. به این نکته توجه کنید که تقریبا در یک سالگی کف پای کودک صاف به نظر می رسد. علت این امر وجود توده چربی کف پاست که در 3-2 سالگی با از بین رفتن این چربی، قوس کف پا مشخص می شود.

    ثابت بودن مبلمانی که کودک به آن می چسبد و گشت می زند، بسیار مهم است. زمانی که شیء دیگری در آن ارتفاع نباشد، می نشیند و چهار دست و پا به کنکاش می پردازد اما اگر چیزی پیدا کند که بتواند از آن به عنوان نرده استفاده کند، ممکن است بایستد و دوباره گشت زنی را شروع کند. پس مراقب ایمنی مبلمان و ثابت بودنش، سیم آباژور یا نوار پرده های آویزان باشید چون ممکن است جلب توجه کند و کودک آن را بگیرد و به خود صدمه بزند. برای کودکی که به راه می افتد توجه به چند نکته تغذیه ای ضروری است؛ ازجمله اینکه هم مادر و هم کودک باید از مواد حاوی کلسیم و ویتامین D استفاده کنند.

    کودک نیاز دارد علاوه بر شیر مادر، برای رشد استخوانی مکمل مولتی ویتامین و قطره آهن و ویتامین D استفاده کند تا مبتلا به راشیتیسم نشود. سوپ ماهیچه و لبنیات مختلف را در برنامه او بگنجانید.

    غریبی کردن
    در این دوره به دلیل بروز «اضطراب جدایی»، غریبی کردن یکی از علایم رشد احساسی است. او که تا چندی قبل با دیدن غریبه ها ناراحت نمی شد، حالا گریه می کند و به شدت مضطرب می شود و به شما می چسبد. لازم نیست نگران این پدیده کاملا طبیعی باشید. بین 10 تا 18 ماهگی، اوج اضطراب جداشدن از مادر است و در نیمه دوم سال دوم زندگی این اضطراب از بین می رود. احتمالا مسافرت یا این طرف و آن طرف رفتن به همراه کودک نیز دشوارتر خواهد بود. او به محیط اطراف و چهره های آشنا عادت کرده است و از اینکه بتواند اوضاع را پیش بینی کند، خوشحال خواهد شد، بنابراین خروج از محیط معمول اطراف او می تواند احساس امنیت و نظم او را برهم زند به خصوص هنگامی که با مکان های ناآشنا یا آدم های غریبه برخورد کند.

    در این سن او نمی توانند مفهوم مسافرت را بفهمد اما متوجه خواهد شد که در یک مکان جدید و ناآشنا قرار می گیرد. در سفر برای کمی بداخلاقی او آماده باشید و سعی کنید چیزهای زیادی برای پرت کردن حواسش از اطراف فراهم کنید؛ کتاب های عکس دار، اسباب بازی های صدادار، اسباب بازی های تو در تو و محبوب ترین چیزی که او برای خودش انتخاب کرده است.

    بازی کردن

    کودک می تواند اسباب بازی هایی مانند توپ را پرتاب و مهارت های بیشتری را تمرین کند و ضمنا از اعتماد به نفسی که در اثر تشویق های شما در او ایجاد می شود، لذت ببرد. می توانید با نام بردن رنگ های مختلف اسباب بازی ها، قدرت تشخیص رنگ را هم در او تقویت کنید: «توپ آبی رو ببین. می تونی اونو توی سبد قرمز بذاری؟ بذار حالا توپ سبز برداریم.» معمولا در یک سالگی می توانید حدود 15 دقیقه کودک را با یک اسباب بازی سرگرم کنید هرچند محرک های دیگر هم می توانند توجه او را به خود معطوف کنند.

    کودک شما دست های ماهرتری پیدا کرده و مشتاق است از آنها استفاده کند. اسباب بازی هایی که باید آنها را به هم چسباند و جدا کرد به خوبی این نیاز را برآورده می کنند. معمولا این اسباب بازی ها صدادار هستند. به او نشان دهید که چگونه این قطعات به هم وصل شده اند و به او کمک کنید تا بارها و بارها آنها را از هم جدا کند.

    سبدها و آبکش هایی که در آشپزخانه دارید و در اندازه مختلف و رنگ های متنوع اند، در اختیار او قرار دهید. درباره رنگ ها صحبت و مفاهیمی مانند بزرگ تر و کوچک تر و بالا و پایین را به او یادآوری کنید. با استفاده از کلمات هنگام بازی با اسباب بازی، به او کمک کنید مفاهیم را یاد بگیرد. او درک می کند که اشیای کوچک تر را می توان در اشیای بزرگ تر جا داد.

    به محض اینکه کودک بتواند تعادل خود را حفظ کند، اسباب بازی ها هل دادنی و کشیدنی به او انگیزه می دهند تا سعی کند کارهای جدیدی را امتحان کند. راه رفتن به افزایش اعتماد به نفس کمک می کند.

    تقلید کلمات و اصطلاحات به بچه ها کمک می کند تا بیشتر یاد بگیرند. تلفن های اسباب بازی با فراهم کردن امکان گفت و گوی دوطرفه برای تشویق حرف زدن، عالی هستند ضمن اینکه بچه ها را بسیار سرگم می کنند.

    او را تشویق کنید تا مانند شما از خودش مکالمه ای بسازد و با حرف زدن به جای عروسک ها و حیواناتش به خصوص استفاده از عروسک های نمایشی، مشغولش کنید تا حرف بزند.

    او دلش می خواهد دکمه ها را فشار دهد و صداهایی را که در اسباب بازی ضبط شده، بارها و بارها بشنود. به او اجازه دهید این کار را انجام دهد. این کارها باعث می شود در ذهنش این مفهوم ایجاد شود که کاری که انجام می دهد، باعث اتفاق افتادن چیز دیگری می شود. به علاوه می توانید از او بپرسید این صدای چی بود؟ گربه بود یا خروس؟
    خانه را بیش از پیش امن کنید

    بچه ها در این سن به همه جا سرک می کشند به خصوص آشپزخانه. امنیت آشپزخانه برای حفظ سلامت کودک مهم است. در هر آشپزخانه ای خطرهای پنهانی وجود دارند که می توانند سلامت کودک را تهدید کنند اما به روش هایی می توانید سلامت کودک را تامین کنید:

    -وسایل شیشه ای و چینی های گران قیمت را در کابینت های در بسته یا قفسه های بالا و دور از دسترس کودک نگهداری کنید.

    -از خطرهایی که مواد تمیزکننده خانگی برای کودک دارند، آگاه باشید. از موادی استفاده کنید که کمترین میزان سمیت را داشته باشند، آنها را در یک محل امن به نحوی که توجه کودک را جلب نکنند، نگهداری کنید.

    -چاقوها و دیگر ابزارهای تیز مانند تیغه های مخلوط کن های برقی را در کشورهای قفل دار قرار دهید. اگر کودک یاد گرفت قفل های معمولی را باز کند، باید یک روش جایگزین برای نگهداری مواد و وسایل خطرناک پیدا کنید. همچنین می توانید با استفاده از یک در کوچک ایمنی نگذارید کودک به آشپزخانه وارد شود. در این صورت باید هنگام کار در آشپزخانه کودک را در محلی قرار دهید که کاملا در میدان دید شما باشد تا هم از او مراقبت کنید و هم بتواند شما را ببیند.

    -لیوان ها، چاقوها، غذاها و نوشیدنی های داغ را دور از لبه میز قرار دهید. از رومیزی یا چیزهای دیگر مشابه هم استفاده نکنید، زیرا کودک می تواند آنها را بکشد و هرچه روی میز است روی خودش بریزد.

    -شما می توانید یک قفسه ایمن را که چیز خطرناکی داخل آن نیست و از اجاق گاز نیز دور است، به کودک نشان دهید تا آن را باز کند و محتویات درون آن را به هم بریزد. احتمالا خواهید دید که پس از آن، به بازکردن و به هم ریختن محتویات قفسه های دیگر تمایلی نشان نخواهد داد، مگر اینه شما در آنها را باز بگذارید. درون قفسه کودک، چیزهای جالب و ایمن مثل ماهی تابه کوچک و سبک، قاشق چوبی، سبدهای رنگی، بشقاب های پلاستیکی یا استیل و سطل ماست خالی قرار دهید. گاهی هم اشیای داخل قفسه را عوض کنید تا برای کودکتان تنوع ایجاد شود.

    -از شعله های عقبی اجاق گاز استفاده کنید و اگر مجبور به استفاده از شعله های جلو هستید، دسته ماهی تابه یا قابلمه را رو به بیرون قرار ندهید و در سطل آشغال، سطل بازیافت، ماشین رختشویی و ماشین ظرفشویی را ببندید و هنگامی که از آنها استفاده نمی کنید، کلید یا دستگیره ایمنی را فرعال کنید.

    حمام نیز مانند آشپزخانه می تواد یک مکان خطرناک برای کودک باشد. توجه به این نکات می توانند به شما کمک کنند تا سلامت و امنیت کودک خود را تامین کنید و جلوی مشکلات احتمالی را بگیرید.

    -یک قفل محکم را در ارتفاع بالا بر در حمام نصب کنید و هنگامی که از حمام استفاده نمی کنید، در آن را قفل کنید.

    -ابزارهای برنده را از حمام خارج کنید. بهتر است تیغ ها، قیچی، سشوار و سایر لوازم از این قبیل را در اتاق خواب والدین یا در یک قفسه دور از دسترس کودک نگهداری کنید.

    -درجه آبگرمکن یا شوفاژ را بالاتر از 50 درجه سانتی گراد قرار ندهید. هرچه دمای آب پایین تر باشد، احتمال بروز سوختگی در هنگام استحمام کاهش پیدا می کند. همیشه هنگام استحمام، ابتدا شیر آب سرد را باز کنید تا احتمال بروز سوختگی کاهش یابد.

    -یک تکه موکت یا حصیر غیرلغزنده را برای جلوگیری از سقوط و افتادن در حمام قرار دهید.

    -به کودک خود آموزش بدهید که در تمام طول استحمام داخل وام حمام بنشیند. شما باید این حرف را چندبار با آرامش تکرار کنید تا نهایتا نتیجه دهد.


    منبع: هفته نامه سلامت

  10. #70
    کاربر فعال انجمن ادبیات Lady parisa's Avatar
    تاريخ عضويت
    Apr 2006
    پست ها
    2,598

    پيش فرض چه ميزان ورزش براي كودكان لازم است؟

    راهنماي فعاليت كودكان و نوجوانان كانادا توصيه مي‌كند، بچه‌ها دست‌كم 90 دقيقه در روز بايد فعاليت كنند كه بخشي از اين زمان بايد صرف انجام ورزش شديد مانند دويدن يا فوتبال شود.

    محققان مي‌گويند، اگر امروز براي انجام حركات ورزشي و تحرك كافي در كودكان كاري انجام نشود، ‌20 تا 30 سال بعد بايد منتظر پديده چاقي به‌صورت اپيدمي بود. گروهي از پزشكان معتقدند، كودكان 8 تا 11 سال به‌طور ميانگين 5 دقيقه فعاليت ورزشي متوسط تا شديد طي فعاليت‌هاي روزانه خود انجام مي‌دهند و حتي تحقيقات در آمريكا نشان داده است، كودكان به‌طور ميانگين كمتر از 25 دقيقه فعاليت ورزشي طي برنامه‌هاي آموزشي هفتگي در مدرسه دارند. درحالي‌كه فعاليت‌هاي ورزشي باعث مي‌شود كودكان در دروس خود نيز عملكرد بهتري داشته باشند و به موفقيت‌هاي بيشتري نايل شوند. بنابراين آن‌ها توصيه مي‌كنند فعاليت‌هاي ورزشي از كودكستان تا پايان دوره دبيرستان در تمام برنامه‌هاي آموزشي گنجانده شود. براي رسيدن به اين نقطه با 30 دقيقه ورزش در روز شروع كنيد و به‌تدريج فعاليت‌هايي با تحرك كم را كاهش دهيد.

Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

برچسب های این موضوع

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •