مجمر اصفهانی(١١٩٠ ه. ق-١٢٢٥ ه.ق )
مجمر در سال ١١٩٠ ه. ق در زواره به دنیا آمد و در سال ١٢٢٥ ه.ق در سن سی و پنج سالگی با درجه مجتهدالشعرائی ِ دربار فتحعلی شاه درگذشت.
او در سال ١٢٠٩ه.ق در سن نوزده سالگی از زواره به اصفهان رفت و چون شاعری توانا وارد انجمن نشاط شد.در این سالها ، مجمر به کار تذهیب مشغول بود و از همین راه امرار معاش می کرد ولی با ارسال اشعار مدح آمیز برای نشاط زمینه را برای ورود به دربار آماده می کرد، تا اینکه نشاط سفری به اصفهان کرد و مجمر را با خود به دربار برد و او نیز به شاعران انجمن خاقان پیوست.
او گلستانی نیمه کاره به تقلید از سعدی و یک مثنوی عارفانه به شیوه خاقانی، مجموعه غزل به لحن سعدی و قصایدی در حال و هوای روحی شاعران دوره غزنوی دارد.
تا دل از دیده فرو ریخت فزون گشت سرشکم:
چشمه پیداست که چون پاک شد آبش بفزاید
نه از ختی است گرخیزم به تیرم چون زند مجمر
ز وحشت، صید چون اول به خاک افتاد برخیزد