همه چیز درباره موسیقی راک و آلترناتیو

[Rock Magic]

من که میگم نمیشه شما یه لحظه فکر کن من داد بزنم:
100 دانهههههههههههههههههه یاقوتتتتتتتتتتتتتت دستهههههههههههههه به دستهههههههههههههههههههه

.............................


این نوع سبک مختص زبان انگلیسیه

صحبت lovelyman تایید میشه
پس چطوری امدن رپ رو فارسی خوندن که حالا این همه براش کله میشکنن
// // // متال رو فارسی خوندن (چیزی هم که شما گفتید بیشتر تو متال دیده میشه
شما اصلا تا به حال کارهای اوهام را شنیدید که در لیریکاشون از اشعار حافظ استفاده کردن

موفق باشی دوست عزیز

[Greatone]

صحبت lovelyman تایید میشه
پس چطوری امدن رپ رو فارسی خوندن که حالا این همه براش کله میشکنن
// // // متال رو فارسی خوندن (چیزی هم که شما گفتید بیشتر تو متال دیده میشه
شما اصلا تا به حال کارهای اوهام را شنیدید که در لیریکاشون از اشعار حافظ استفاده کردن

موفق باشی دوست عزیز

مقایسه ی رپ و راک !!!!!!!!!!!! جالبه

[Rock Magic]

عزیز این را به خاطر آن گفتم که قبل از خواندن Rap توسط رپرهای خودمون این کار رو محال میدونستند مثله حرف شما برای راک.
بی خیال.

[Rock Magic]

اوهام از سال 1378 توسط شهرام شعرباف (آهنگساز و خواننده) و به همراهي شاهرخ ايزدخواه (گيتار) و بابك رياحي پور (باس) آغاز به كار كرد. موزيك اوهام تركيبي از سبك راك و موسيقي و سازهاي ايراني به همراه اشعار حافظ شاعر بزرگ ايراني است. اوهام اولين آلبوم خود "نهال حيرت" را در تابستان سال 1378 در تهران ضبط كرد و به دنبال آن كمپاني موزيكي كه با گروه قرارداد چاپ آلبوم را بسته بود آلبوم را براي دريافت مجوز به وزارت ارشاد تحويل داد. وزارت ارشاد اسلامي از دادن مجوز به اوهام خودداري كرد و نهال حيرت را اثري غربي و فاقد استانداردهاي قانوني خواند. پس از بارها تلاش بي نتيجه براي دريافت مجوز شركت موسيقي قرارداد خود را با اوهام كنسل كرد و آلبوم را به گروه باز گرداند.1





در زمستان سال 1379 اوهام وب سايت اختصاصي خود را راه اندازي كرد و تمام آهنگهاي نهال حيرت را به رايگان در اختيار شنوندگان خود گذاشت. موزيك اوهام به سرعت شروع به پخش شدن كرد و در مدت كوتاهي بسياري از جوانان ايران با گروه راك ايراني كه شعرهاي حافظ را ميخوانند آشنا شدند. موزيك اوهام همچنين واكنشها و فيدبك بسيار خوبي از خارج از ايران دريافت كرد و به گفته بسياري از منابع خبري گروه به زودي تبديل به سمبل موزيك راك مدرن ايراني شد. در طي اين مدت اوهام بارها و بارها براي چاپ آلبوم و يا اجراي زنده آن تلاش كرد ولي هربار همه اين درخواست ها از سوي وزارت ارشاد رد شد. در زمستان سال 1380 اوهام اولين كنسرت خود را به صورت خصوصي در كليساي روس ارتودكس در تهران برگزار كرد و آلبوم نهال حيرت را به طور كامل اجرا نمود ولي همچنان از اجراي كنسرت به صورت رسمي محروم بود. در پاييز 1381 اوهام وارد استوديو شد تا دو آهنگ جديد خود را بنام مجموعه "حافظ عاشق است" ضبط كند: دو آهنگي كه بعدا معلوم شد آخرين كارهاي اوهام با اعضاي اوليه خود بودند. "حافظ عاشق است" و "راه عشق" قبل از عيد سال نو از طريق اوهام دات كام عرضه شده و به سرعت از سوي طرفداران و شنوندگان اوهام مورد استقبال قرار گرفتند (تنها در هفته اول اين دو آهنگ بيش از 15000 بار دانلود شدند...).1

در اولين ماههاي سال 1382 بابك و سپس شاهرخ به دلايل شخصي تصميم به ترك اوهام گرفتند: شاهرخ به كانادا مهاجرت كرد و بابك در آستانه ازدواج و تشكيل خانواده قرار گرفت. شهرام پس از مهاجرت و اقامت كوتاهي در كانادا به ايران بازگشت تا اوهام را به تنهايي ادامه دهد. پس از چند ماه آماده سازي و تشكيل گروهي براي اجراي زنده اوهام در بهار سال 1383 براي اجراي چند كنسرت به آلمان سفر كرد و در شهرهاي برلين / هامبورگ و روستوك آهنگهاي خود را اجرا كرد. استقبال و واكنش طرفداران اوهام و مطبوعات آلمان از اين كنسرت ها بسيار عالي بود و انگيزه بيشتري براي فعاليت بيشتر به شهرام داد. اين كنسرت ها همچنين فصل جديدي را در موزيك زيرزميني ايران گشود و نشان داد كه گروه هاي راك ايراني قابليت حضور در عرصه هاي بيت المللي را نيز دارا هستند. به دنبال بازگشت به ايران اوهام چند كنسرت ديگر نيز در تهران برگزار كرد (از جمله كنسرتي كه گروه به مناسبت روز جهاني ايدز و بصورت خيريه برگزار كرد). همزمان شهرام آهنگسازي و توليد آلبوم دوم را نيز دنبال ميكرد ولي به دلايل مختلف امكان آماده سازي نهايي آن مهيا نميشد.1


اواخر سال 1383 شهرام شروع به ضبط نهايي آهنگهايي كرد كه طي دو سال گذشته آماده و ضبط كرده بود و آلبوم جديد بنام "آلوده" در تابستان 1384 آماده شد.شركت "بم آهنگ" در كانادا چاپ و پخش آن در آمريكاي شمالي و اروپا را به عهده گرفته است و "آلوده" اواخر آذر ماه 1384 به بازار عرضه خواهد شد. شهرام در حال حاضر در تهران مشغول آماده سازي گروه خود براي اجراهاي زنده آتي بوده و كار بروي آلبوم بعدي را آغاز كرده است.

[Asalbanoo]

راک اپرا یا راک موزیکال، به یک محصول موزیکال در فرم اپرا یا فیلم موزیکال گفته میشود که در آن به جای استفاده از انواع موسیقی سنتی و کلاسیک، از موسیقی راک استفاده شده باشد.

راک اپرا با موسیقی معمولی راک نیز تفاوت میکند زیرا ترانه های راک معمولا دارای موضوعی مستقل بوده و داستان موجود در آنها در ترانه های دیگر پی گیری نمیشود، از طرفی این شیوه موسیقی نسبت نزدیک تری به آلبومهای مفهومی (Conceptual Albums) و مجموعه ترانه ها (Song Cycles) دارد.

یک Conceptual Album، آلبومی که ترانه های آن توسط یک تم یا موضوع مشترک به هم مربوط شده باشند. این اشتراک میتواند در سازبندی، اشعار یا کمپوزیسیون آن باشد.

همچنین یک مجموعه ترانه Song Cycle، مجموعه قطعاتی که برای اجرای پشت سرهم طراحی شده اند به طوری که دارای هویت واحدی میشوند. معمولا آهنگساز همه این قطعات یک نفر است و اگر شعری هم داشته باشند، اشعار متعلق به یک شاعر خواهد بود.

تازه ترین اشکال موسیقی در این گروه شامل متال اپرا، رپ اپرا و هیپ هاپرا نیز میشود.

در هر یک از این دسته ها، آثاری هست که میتواند در دسته دیگر هم قرار بگیرد اما درواقع سازنده این موسیقی کسی است که با دقیق ترین تعریف و اشاره به ریزه کاریها، اثر خود را در یکی از گروههای ذکر شده قرار میدهد.

وجه تمایز قراردادی بین موارد فوق این است که یک راک اپرا داستانی منسجم (و گاهی عاری از جزئیات) را تعریف میکند که معمولا اشعار آن از زبان اول شخص بوده و توسط شخصیتهای داستان اجرا میشوند، در حالی که یک آلبوم مفهومی یا مجموعه ترانه، تنها یک حال و هوای خاص ایجاد کرده یا یک تم خاص را دنبال میکنند، و البته آلبومهایی هستند که جنبه هایی از هر گروه را در خود دارند.

راک موزیکال اثری است که معمولا به عنوان یک کار نمایشی اجرا میشود تا اینکه به شکل آلبوم عرضه شود، اجرای آن توسط یک گروه به خصوص انجام نمیشود و از گروه خاصی پیروی نمیکند و بیشتر جنبه نمایشی دارد.

مثال خوب راک موزیکال دو اثر موزیکال Rent به کارگردانی مایکل گریف (Michael Greif) و Hair به کارگردانی میلوس فورمن (Milos Forman) هستند. البته همانطور که گفته شد، این سبک موسیقی دارای انعطاف زیادی است و گاهی جنبه های نمایشی به درجه دوم اهمیت سقوط میکند.

تاریخچه
اولین تجربه واقعی راک اپرا- که به طور رسمی پذیرفته شد و توسط نشریات مهم موسیقی در ایتالیا به این نام خوانده شد - اثر ی بود به نام "سپس یک کوچه" (Then an Alley) که به نام Beat Opera نیز شهرت دارد، که ایده و اجرای آن به تیتو شیپا پسر (Jr. Tito Schipa)، آهنگساز و کارگردان تعلق دارد.

تیتو، فرزند تیتو شیپای پدر، خواننده تنور بود که اثر راک اپرای تجربی خود را در سال 1967 در پایپر کلاب Piper Club رم به روی صحنه برد.

اثر بعدی شیپای پسر، بر مبنای 18 ترانه باب دیلان (Bob Dylan) قرار داشت. او این ترانه ها در یک زمینه تصویری مشترک قرار داد و در نهایت اثری به نام اورفه 9، (Orfeo 9) را به وجود آورد و آنرا در سال 1970، در تئاتر سیستینا (Sistina) بر روی صحنه برد.

این اثر اولین راک اپرای اوریژینال ایتالیایی به شمار می آید و شاید اولین راک اپرایی بود که به روی صحنه تئاتر میرفت. اورفه 9 به صورت یک آلبوم دوتایی منتشر شد و سپس تحت کارگردانی بیل کونتی (Bill Conti متولد 1943، آهنگساز و کارگردان فیلمهای موزیکال و برنده اسکار 1983 برای موسیقی فیلم The Right Stuff) به فیلم تبدیل شد.

[Asalbanoo]

قدیمی ترین مثال برای یک نمایش که بر مبنای موسیقی راک و پاپ ساخته شده باشد، هیر (Hair) نام دارد، پس از آن باید به یک موزیکال دوران هیپی ها با عنوان "یک موزیکال آمریکایی از عشق و راک" اشاره کرد.

اولین اجرای این نمایش به سال 1967 برمیگردد؛ این اثر مانند راک اپرای "عیسی مسیح ستاره درخشان" (Jesus Christ Superstar)، که اولین راک اپرای برجسته پس از هیر به شمار می آید، در زمان خود بسیار بحث انگیز بود.

موسیقی "عیسی مسیح" توسط اندرو لوید وبر (Andrew Lloyd Webber) و تیم رایس (Tim Rice) ساخته شد و در سال 1970، به عنوان یک آلبوم مفهومی منتشر گشت. درآمد این آلبوم به اندازه ای بود که اجرای صحنه ای این راک اپرا را در سال 1971 امکان پذیر ساخت.

موزیکال Godspell که پس از عیسی مسیح ستاره درخشان، نوشته شد و قبل از آن بر روی صحنه رفت نیز دارای درونمایه مذهبی و همان تم پاپ / راک است که البته کمتر از همتای خود بحث انگیز بود.

لئونارد برنشتاین (Leonard Bernstein) موسیقی دان برجسته نیز در سال 1971 یک راک اپرای مذهبی دیگر به نام مس (Mass) را با اشعاری که توسط آهنگساز نمایش Godspell، استفن شوارتز (Stephen Schwartz) نوشته شده بود، خلق کرد و بر روی صحنه برد.

محبوبیت موزیکالهای راک در اواخر دهه 70 و دهه 80 رو به زوال رفت اما در دهه 90 با آثاری از جوناتان لارسن (Jonathan Larson) چون تونی (Tony)، و موزیکال (Rent برنده جایزه پولیتزر) حیاتی دوباره یافت.

راک اپرا در سالهای شکوفایی
پیت تاونشند (Pete Townshend)، هم به تنهایی و هم به همراه گروهش The Who، تقریبا تنها هنرمندی است که بیشترین ارتباط را با عبارت راک اپرا داشته است.

از اولین مثالهای این فرم در موسیقی او میتوان به ترانه A Quick One While He's Away، از آلبوم A Quick One در سال 1966 نام برد. این ترانه در واقع یک سوییت 9 دقیقه ای شامل ترانه های کوتاهی است که داستان اپرا مانندی را از گول زدن یک دختر جوان توسط راننده ماشین بخار(که توسط جان انتویسل - John Entwistle - خوانده شده بود)، بیان میکند.

در 1986، گروه انگلیسی The Pretty Things آلبوم S.F. Sorrow را منتشر کردند که اولین کوشش برای بیان مفهومی تماتیک در قالب یک مجموعه از ترانه های خوب بود.

کمتر از یک سال بعد، گروه The Who با آلبوم تامی Tommy به صحنه بازگشتند، اولین آلبومی که به طور واضحی راک اپرا خوانده شد.

تامی با کنسرتها، فیلم و اجراهای صحنه ای خود در طی سه دهه، یکی از مشهورترین راک اپراها باقی ماند. راک اپرای بعدی این گروه کوادروفنیا Quadrophenia نام داشت که این اثر هم به فیلم تبدیل شد.

ده سال بعد، پینک فلوید (Pink Floyd) موفقیت فراوانی را با راک اپرای مشهور خود "دیوار" The Wall به دست آورد. این اثر که بیشتر ترانه های آن توسط راجر واترز (Roger Waters) نوشته شده بود، سومین آلبوم پرفروش تمام دوران شناخته شده است.

مانند تامی، دیوار هم بارها توسط پینک فلوید (در سالهی 80 و 81) و واترز (در محل دیوار برلین، در سال 1990) به شکل یک کنسرت بسیار پرکار و استادانه، بر روی صحنه آمده است و به فیلم تبدیل شده است.

[Rock Magic]

موسیقی Rock در ایران-راز شب
این گروه یکی از اولین گروه های Rock است که در ایران تشکیل شد. اعضاء این گروه شامل : سرپرست گروه: رامین بهنا، خواننده: هومن جاوید و نوازنده گیتار: آرش سبحانی میباشد.



تنها آلبوم این گروه به نام "دار قالی" عمدتا دارای مایه هایی از Jazz و Blues است که در این میان گیتاریست "آرش سبحانی" نقش عمده ای را ایفا میکند. این آلبوم دارای یازده آهنگ است که به نظر من مشکل سازگاری آهنگهای Rock با زبان فارسی در این آلبوم تا حدی برطرف شده است.



همانطور که میدانید بار معنایی و هماهنگی اشعار با آهنگ، بخصوص اگر Rock باشد بسیار مهم است. این موضوع در مورد بیشتر گروه های Rock مانند Pink Floyd، Metallica، Deep Purple، Led Zeppelin و... مشهود است ولی در مورد آهنگهای Rock ایرانی کمتر دیده میشود و بنظر میرسد هماهنگ کردن آهنگ با اشعار ایرانی کمی مشکل تر باشد ولی امکان پذیر است. در این میان آلبومهای "شعله بیدار" و مخصوصا "بهشت از آن تو" خوب از عهده این کار برآمده اند ولی آلبوم "دار قالی" در بعضی آهنگها این ضعف را دارد، در مواردی هم بنظر میرسد که شعر برای آهنگ سروده شده، نه آهنگ برای شعر.

موسیقی Rock در ایران 2- مترسک
این آلبوم از کارهای "کاوه یغمایی" در سال 1382 منتشر شد.

آهنگ سازی و تنظیم، گیتار الکتریک و کلاسیک، گیتار باس، کیبورد، فلوت، درام پروگرمینگ و خوانندگی این آلبوم با "کاوه یغمایی" است.

دیگر اعضاء :

نیلوفر فرزند شاد: پیانو آکوستیک و پیانو الکتریک

کامیل یغمایی: گیتار الکتریک

ترانه سرا: مزدا شاهانی

همخوان: ساتگین یغمایی



سبک این کار Rock و لهجه گیتار میل زیادی به Blues دارد البته اگر این آلبوم را گوش کرده باشید، مخصوصا آخرین آهنگ را، متوجه شباهت آن با کارهای گیتاریست بزرگ، Jeff Beck، خواهید شد. حتی گیتار آقای کاوه، گیتار مخصوص Jeff Beck است.



این آلبوم دارای ده آهنگ است که به نظر من مشکلی از نظر بار معنایی و هماهنگی اشعار با آهنگ و زبان فارسی ندارد. تنها ضعف این کار از نظر من سبک نواختن درامز در آهنگ های اول و سوم است که آدم را یاد آهنگهای پاپ و تکنو می اندازد. ولی نوازندگی بسیار زیبا و تکنیکی گیتار آنقدر تاثیر گذار است که شنونده فراموش میکند که این کار در ایران ضبط شده. البته نباید فراموش کرد که آقای کاوه یغمایی موسیقی را از سن هشت سالگی شروع کرده و راهنمای خوبی همچون پدرش، "کروش یغمایی" داشته و این خود عاملی بسیار مهم در مهارت این گیتاریست است.



اگر توجه کرده باشید در بیشتر کارهای ضبط شده بعلت کمبود درامر از درام پروگرمینگ استفاده میشود که بنظر من کمبود بزرگی است چون هیچ چیز نمیتواند جای حس انسان را بگیرد. اگر در این کار از یک درامر حرفه ای نیز استفاده میشد زیبایی کار بیشتر میشد.



در کارهای راک ایرانی کمترRock Organ استفاده میشود که میتواند به زیبایی و هم ارزش آهنگ بافزاید. در اول آهنگ 6 ، Rock Organ به زیبایی استفاده شده و اگر بیشتر از این نوع ساز استفاده میشد ارزش کار بالاتر میرفت (البته بنظر بنده).

از گروه هایی که از Rock Organ بخوبی استفاده میکنند میتوان Deep Purple, Rainbow, Pink Floyd را نام برد.



اگر نوازنده ای بتواند هرچی را که دلش میخواهد بزند و احساس خود را راحت بیرون بریزد در کارش استاد است و آقای کاوه این ویژگی را دارد و بنظر من یکی از بهترین گیتاریستهای ایران است.

موسیقی Rock در ایران 3 - بهشت از آن تو
این آلبوم برای فیلم " بهشت از آن تو" ، در سال 1381 منتشر شد.

نوازندگان آهنگهای یک تا شش:

شهریار مسرور: گیتار، سازدهنی

منوچهر نجف آبادی: گیتار باس

نیما نواپور: درامز

علیرضا معرف: پرکاشن

خواننده: شهریار مسرور

خواننده آهنگهای یک و چهار: مهرداد نوذری

بهمن سپهری شکیب: تار

نیلوفر پایدار: خواننده همراه

نوازندگان آهنگهای هفت تا نوزده:

بهمن سپهری شکیب: تار، سه تار، تنبور

شهریار مسرور: گیتار

شروین مهاجر:کمانچه

رضا فرهادی: دف



مضمون فیلم از انسانهایی میگوید که از زندگی ماشینی در شهر خسته شده و به زندگی در طبیعت روی آورده اند و در این میان حسی را که آهنگها بیان میکنند بسیار هماهنگ با موضوع فیلم است.



آهنگهای یک تا شش بسیار به Blues و Country و آهنگهای هفت به بعد کارهای تلفیقی و بیشتر به سنتی نزدیک است که این خود بسیار به حس فیلم کمک میکند.

به نظر من این کار یکی از بی نقص ترین کارهایی است که در بازار Rock ایران منتشر شد. این کار نه تنها مشکلی از نظر بار معنایی و هماهنگی اشعار با آهنگ و زبان فارسی ندارد بلکه بسیار هماهنگ بازبان فارسی شده و اشعار هم در عین سادگی، بسیار هماهنگ و زیبا هستند. این کار نشان میدهد که اگر آهنگساز و ترانه سرا بخواهند میتوانند کارهای خیلی خوبی به بازار عرضه کنند.



اگر توجه کرده باشید در بیشتر آهنگهای Rock ایرانی، وقتی خواننده شروع به خواندن میکند ناهماهنگی صدای خواننده با آهنگ مشهود است و حس خوبی ندارد. ولی در این آلبوم، خیلی زیبا این مشکل برطرف شده و حس جدایی صدای خواننده از آهنگ برطرف شده است. بخصوص در آهنگهای یک و چهار، آقای مهرداد نوذری نوع جدیدی از خوانندگی را بیان میکند که بنظر من خیلی با این آهنگها هماهنگ است.



من امیدوارم که کارهای بیشتری از این قبیل به بازار تشنه راک عرضه شود.

yashar430

[Greatone]

عزیز این را به خاطر آن گفتم که قبل از خواندن Rap توسط رپرهای خودمون این کار رو محال میدونستند مثله حرف شما برای راک.
بی خیال.

سندی از 20 سال پیش رپ میخوند.............

[just negin]

راک کلاسیک Classic rock در اصل به عنوان یک قالب برای برنامه ریزی ایستگاههای رادیویی به وجود آمد که از قالب موسیقی راک آلبومی یا AOR - قالبی دیگر برای انتخاب و دسته بندی موسیقی در رادیو بر اساس انتخاب موسیقی از آلبومهای استودیویی راک در اوایل دهه 80 - گرفته شده بود.

این قالب موسیقی راک در ایالات متحده شامل مجموعه ترانه های بسیار اما محدودی است که از سالهای 60 تا بیشتر دهه 80 را دربر میگیرد و بیشترین تاکید آن بر ترانه های بسیار موفق قدیمی تر از هنرمندانی است که به طور کلی به "دوران راک کلاسیک" مربوط هستند.

سرچشمه های رادیوی راک کلاسیک
سرچشمه قالب راک کلاسیک برای رادیو را میتوان تا دوران گروه بیتلز و آلبوم پیشروی آنها Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band پیگیری کرد. این آلبوم - به خصوص با صعود تدریجی برنامه رادیویی روی موج FM - مسیر چندین قالب موسیقی راک اند رول را برای همیشه تغییر داد. زیرا برای پخش این آلبوم بین رادیوهای AM و FM رقابتی ایجاد شده بود و از آنجایی که Sgt. Pepper هیچ تک ترانه ای منتشر نکرده بود، ترانه های مختلفی از آلبوم توسط ایستگاهها پخش میشد.

چیزی نگذشت که ایستگاههای رادیویی و هنرمندان، هردو متوجه شدند که پخش ترانه های یک آلبوم میتواند بسیار بیشتر از پخش ترانه های موجود در فهرست Top 40 برنامه پر کن و در عین حال پر مخاطب باشد.

در اواخر دهه 60 و دهه 70، این شیوه به ابداع یک برنامه رادیویی با عنوان progressive rock انجامید. این قالب دارای عناصری از رادیو آزاد بود که در آن disc jockeys - مسئول انتخاب و تعویض موسیقی - کنترل کننده آنچه پخش میشد بود. به زودی یک گونه تجاری تر به نام راک آلبومی یا album rock در میانه دهه 70 ظهور کرد. این قالب بیشتر بر انتخاب از ترانه های یک آلبوم شکل گرفته بود که البته بر مبنای یک فهرست پخش منظم تر و مقیدتر قرار داشت.

راک آلبومی در باقی دهه 70 و اوایل 80 محبوبیت خود را حفظ کرد اما در انتهای دهه 80، با ظهور کامپکت دیسک یا CD و جایگزینی آلبوم با آن و همچنین همراه با تغییر رویه ایستگاههای رادیویی، که دیگر هماهنگ با تحولات و "مد" روز موسقی پیش نمیرفتند، به راک کلاسیک تبدیل شد.

اولین ایستگاهی که خود را "کلاسیک راک" نامید، WYSP فیلادلفیا بود. در ماه ژانویه 1981، پس از یک جلسه بحث گروهی بین مدیر برنامه رادیو دیک هانگیت Dick Hungate و مشاور شبکه لی آبرامز Lee Abrams، عنوان کلاسیک راک از میان نامهایی چون timeless (همیشگی) و vintage (آشنا و قدیمی) انتخاب شد. مدتی بعد در همین سال، قالب مشابهی توسط ایستگاه رادیویی KQRS مینیاپولیس به کار گرفته شد. در سال 1982، جورج جیمارک George Gimarc –تهیه کننده صفحه و برنامه رادیویی و disc jockey اهل تگزاس) مامور طراحی نوع جدیدی ایستگاه رادیویی ترانه های قدیمی شد که بالاخره در ایستگاه KRQX راه اندازی شد و راک کلاسیک نام گرفت.

در سال 1985 فرد جیکوبز Fred Jacobs از کمپانی Jacobs Media و گری گوتری Gary Guthrie از Edinborough Rand، این قالب را فراتر از ایستگاههای فعلی آن گسترش داده و به زودی ایستگاههای دیگر نیز به آنان تاسی جستند. در طی دو سال بعد، بیش از 40 ایستگاه رادیویی در سراسر آمریکا خود را "راک کلاسیک" یا "ترانه های کلاسیک" مینامیدند.

راک کلاسیک از این جهت که قالب آن بر اساس موسیقی گذشته شکل گرفته است، در رده oldies radio قرار میگیرد که البته فهرست ترانه ها و هنرمندان منتخب آنها در مقایسه با قالبهای Top 40 و انواع مشابه که به پخش محصولات جدید میپردازند، بسیار مشخصتر و با ثبات تر هستند.

با این حال، در هر رادیو راک کلاسیک، گروهها و ترانه های مختلف موجود در سبک و سیاق تغییر میکردند و گاهی هنرمندان محلی که بازار بهتری داشتند در فهرست یک ایستگاه موجود بودند و در ایستگاههای دیگر دیده نمیشدند. علاوه بر اینها، در طی روند انتخاب ترانه توسط DJ و با توجه به سلیقه شنوندگان، گاهی ترانه هایی در میان راک کلاسیک پخش میشد که تنها در حاشیه این دوران جای داشت. بعضی از ایستگاهها برای جلب شنوندگان، راک کلاسیک را در ترکیب با قالبهای دیگری چون راک مدرن پخش میکردند. ترکیب راک کلاسیک و راک مدرن تحت عنوان راک پویا یا active rock نیز شناخته میشود.

هنرمندان و آلبومهای کلیدی
آلبومها، هنرمندان و ترانه های اصلی که اکثر اوقات در رادیوهای راک کلاسیک پخش میشوند نشانگر زیرمجموعه ای از آلبومها و هنرمندانی هستند که در دوران به اصطلاح "راک کلاسیک" از محبوبیت برخوردار بودند. دیرپاترین ترانه ها و هنرمندان راک کلاسیک، نه تنها برای شنوندگان قدیم، که برای نسل جدید هم جذاب هستند.

گروهها و خواننده های هارد راک hard rock و راک پیشرو progressive rock، ستون اصلی راک کلاسیک هستند که شاخص ترینشان Pink Floyd، Led Zeppelin، Queen ، Deep Purple، David Bowie، Iron Maiden، Rolling Stones، The Who، Black Sabbath، Jethro Tull و Dire Straits هستند

[just negin]

وجود ترانه های متفاوتی از گروههای مذکور در فهرست ترانه های راک کلاسیک حتمی است. تعدادی از هنرمندان راک آمریکا نیز از مهره های اصلی راک کلاسیک به شمار میروند، از جمله Jimi Hendrix، Aerosmith، The Doors، the Eagles، Lynyrd Skynyrd، The Allman Brothers Band، Alice Cooper، Tom Petty، Creedence Clearwater Revival و Joe Walsh. گروههای ارینا راک Arena rock مانند Styx، Boston ، Journey، Foreigner و Supertramp نیز در ایستگاههای راک کلاسیک پخش میشوند.

تنها گروه استرالیایی که همواره در فهرست راک کلاسیک قرار داشته، گروه AC/DC با ترانه هایی چون Back In Black و Highway To Hell است.

گروههای متعدد دیگری نیز هستند که موسیقی آنها هر از گاه در ایستگاههای راک کلاسیک پخش میشودف اما این حضور محدود به چند ترانه آشناست. برای مثال، گروههای Kiss و Steppenwolf چندین آلبوم استودیویی دارند، اما احتمال اینکه تنها ترانه هایی چون Born to Be Wild و Rock and Roll All Nite از آنها پخش شود بیشتر است.

آلبومهای مفهومی یا Concept albums، به طور غیر مستقیم به قالب آلبوم راک album-rock منتهی شده و به یکی از اجزاء مهم راک کلاسیک تبدیل شدند. از جمله برجسته ترین آثار آلبومها میتوان به چهار آلبوم مفهومی پینک فلوید از جمله The Wall و Dark Side of the Moon و همچنین دو راک اپرای مهم گروه The Who به نامهای Tommy و Quadrophenia اشاره نمود. آلبوم Who's Next سال 1971 گروه The Who، از بیشترین تعداد پخش در میان آلبومهای راک کلاسیک برخوردار است.

هرچند در بیشتر اوقات هنرمندان دوران ارینا راک در دهه 70، تنها با چند ترانه معدود بسیار محبوب و تعداد اندکی آلبوم ارائه میشوند، اما شاید این دوران یکی از بزرگترین زیرمجموعه های قالب راک کلاسیک باشد. گروهها و هنرمندانی چون Styx، Grand Funk، Kiss، Bad Company، Queen و پیتر فرامپتون Peter Frampton و همچنین ستارگان بزرگ راک جنوبی Southern rock مانند Lynyrd Skynyrd، The Eaglesو لیندا رانستندت Linda Ronstadt همه بخش بزرگی از فهرست ترانه های قالب راک کلاسیک را تشکیل میدانند. آثار این دوره هنرمندان محبوب ترانه سرا/خواننده مانند التون جان Elton John، بیلی جوئل Billy Joel و جکسون براون Jackson Browne همه در فهرست راک کلاسیک قرار دارند، در حالی که آثار بعدی آنان در زمره این قالب قرار ندارد.

تقریبا هر ایستگاه برای متفاوت بودن با دیگران، تنظیمات ظریفی بر فهرست خود انجام میدهد که ممکن است ترانه هایی را حذف و تعداد دیگری را به آن بیافزاید.به همین دلیل ممکن است بعضی از فهرستهای پخش راک کلاسیک شامل هارد راک hard rock /هوی متال heavy metal مانند Rush ، Guns N' Roses و Van Halen هم باشد که ترانه هایشان در دهه 80 بسیار محبوب بود. ترانه ها یا دوره های خاصی از آثار این هنرمندان بیش از آثار دیگرشان مناسب با قالب راک کلاسیک است و در ایستگاههای مختلف پخش میشود.

علاوه بر اینها، تعدادی از ایستگاههای راک کلاسیک، به استفاده از ترانه های دهه 90 نیز روی آورده اند که در میان آنها میتوان به Pearl Jam و Nirvana و همچنین گروههای متاثر از jam-bandف مانند Black Crowes، Blues Traveler و Phish اشاره نمود. آثار این هنرمندان بسیار اندک و با دقت انتخاب و پخش میشود زیرا حضور آنها در راک کلاسیک، بحث برانگیز بوده و هنوز تصمیم قطعی برایشان گرفته نشده است.

تقریبا تمام هنرمندان راک کلاسیک به غیر از جیمی هندریکس، Phil Lynott و فردی مرکوری Freddie Mercury از نژاد سفید -اروپایی- و مذکر- به استثنای گروه Heart، The Pretenders ، گریس اسلیک Grace Slick و جانیس جاپلین Janis Joplin- بودند.

قالب ترانه های کلاسیک
یکی از انشعابات راک کلاسیک، ترانه های محبوب کلاسیک یا classic hits است که در آن علاوه بر وجود اکثر ترانه های راک کلاسیک، آثار R&B و پاپ نیز به چشم میخورد و درواقع حدفاصل میان راک کلاسیک با تمرکز بر راک دهه 70 و قالب وسیع ترانه های قدیمی یا oldies است.

"راک کلاسیک" سمفونیک
راک کلاسیک نام یک مجموعه آلبوم از ارکستر سمفونیک لندن نیز هست که در آنها، آثار راک کلاسیک با تنظیم ارکسترال اجرا شده است. این آلبومها شامل تنظیمهای "کلاسیک" ترانه های مشهوری از فرانک زاپا Frank Zappa، رولینگ استونز، هری نیلسون Harry Nilsson، Procol Harum و عده ای دیگر هستند.

تولید مجموعه "راک کلاسیک" از سال 1979 در کمپانی RSO آغاز شد و الهام بخش دو مجموعه دیگر در کمپانی RCA شد که یکی از آنها مجموعه مشهور Hooked On Classics به رهبری لویس کلارک Louis Clark و دیگری آلبوم سمفونیکی است که به آثار گروههای خاصی اختصاص یافته و توسط دیوید پالمر David Palmer از گروه Jethro Tull رهبری شده است. این مجموعه به آثار گروههایی چون Jethro Tull، Genesis، Yes، Pink Floyd ، Queen و The Beatles اختصاص یافته است