◄◄ تاپیک جامع تغذیه؛ بهداشت و سلامت عمومی ►►

[aligol172]

نوزادان گریه می کنند و هیچ راهی برای خلاصی از گریه آنها وجود ندارد. از آنجا که نوزاد نمی تواند حرف بزند، گریه او ممکن است برای والدینش نگران کننده باشد و از خود بپرسند "از کجا بفهمیم مشکلش چیست؟"
فهمیدن علت گریه نوزاد ممکن است در آغاز دشوار باشد ولی باید توجه داشت که قسمت بزرگی از بچه بزرگ کردن آزمون و خطاست و والدین خیلی زود یاد خواهند گرفت که چگونه نیاز های کودک خود را پیش بینی کنند. دلایل زیر شایع ترین دلایل گریه نوزاد هستند و نوزاد با گریه خود در واقع می خواهد مشکلش را به شما بفهماند:
۱) من گرسنه ام
وقتی یاد بگیرید که نشانه های گرسنه بودن کودک خود (مثل نق نق کردن، سر و صدا راه انداختن و دنبال پستان مادر گشتن هنگامی که او را در آغوش می گیرید) را بشناسید مشکلاتتان در سیر کردن او قبل از اینکه گریه کند کمتر می شود. وقتی کودکتان گریه می کند اول مطمئن شوید که گرسنه نیست.
شیر دادن ممکن است سبب قطع گریه کودک نشود ولی اگر می خواهد همچنان شیر بخورد بگذارید به خوردن ادامه دهد . بعضی اوقات شیرخواران حتی بعد از اینکه شروع به شیر خوردن می کنند به گریه کردن ادامه می دهند اما شما به شیر دادن ادامه دهید چون هنگامیکه معده اش پر شود از گریه کردن دست بر می دارد.
۲) پوشکم را عوض کنید
بعضی کودکان به مجرد اینکه به تعویض پوشک نیاز داشته باشند سر و صدایشان در می آید اما بعضی دیگر اینطور نیستند. در هر صورت این هم یکی از دلایل گریه کردن کودک است و خوشبختانه هم فهمیدن آن راحت است و هم حل کردن آن.
۳) سردم است؛ گرمم است
کودکان شیر خوار دوست دارند لباس زیاد و گرم داشته باشند. (بعنوان قاعده هر چند تا که خودتان لباس پوشیده اید و از نظر دما احساس راحتی می کنید باید یک لایه بیشتر به کودک شیرخوارتان بپوشانید.) بنابراین گریه کودک ممکن است به این علت باشد که سردش شده است (مثلاً موقعیکه کودک لخت است و شما در حال عوض کردن او هستید).
بهتر است یاد بگیرید که چطور کودکتان را سریعتر و قبل از اینکه سردش شود عوض کنید. توجه کنید که کودک را زیادی نپوشانید چون احتمال گریه کردن کودک وقتی که گرمش است در مقایسه با وقتی که سردش است کمتر است (اگر هم گریه کند خفیف تر است).
۴) مرا در آغوش بگیرید
کودکان شیر خوار آغوش و نوازش زیادی نیاز دارند. آنها دوست دارند صورت والدین خود را ببینند، صدایشان را بشنوند، به صدای قلبشان گوش کنند، و حتی می توانند بوی منحصر بفردشان (بخصوص شیر مادر را) تشخیص دهند.
بعد از شیر خوردن، آروغ زدن و عوض شدن دوست دارند که شما آنها را در آغوش بگیرید. ممکن است شما فکر کنید که با این کار دارید کودکتان را "لوس" با می آورید ولی نگران نباشید؛ این مسئله در چند ماه اول زندگی اصلاً مطرح نیست. البته کودکان از نظر اینکه چقدر بخواهند که شما آنها را در آغوش بگیرید با هم فرق دارند. بعضی از کودکان توجه زیادی را می طلبند و در مقابل بعضی دیگر می توانند مدت زیادی آرام بنشینند. اگر کودکتان توجه شما را می خواهد او را در آغوش بگیرید و یا در کنار خود بگذارید.
۵) دیگه بسه!
هر چند کودکان شیر خوار به توجه زیادی نیاز دارند ولی ممکن است دچار "تحریک بیش از حد" نیز بشوند. گاهی کودک بعد از گذراندن یک روز تعطیل در میان افراد خانواده و بستگان و یا در انتهای هر روز ظاهراً بدون دلیل و بیش از حد طبیعی گریه می کند. فیلتر کردن تمامی تحریک های محیطی (شامل نور، صدا، بغل به بغل شدن) معمولاً برای نوزادان آسان نیست و این می تواند سبب خستگی آنها بدلیل فعالیت زیاد شود. در این شرایط نوزاد با گریه کردن خود در واقع می گوید "دیگه بسه!". این مسئله معمولاً وقتی رخ می دهد که کودک خسته است. سعی کنید کودکتان را به جایی آرام و ساکت ببرید و بعد ببنید می توانید او را بخوابانید یا نه.
۶) حالم خوب نیست
اگر تازه به کودک خود شیر داده اید و می دانید که راحت هم هست (گاهی کودک ممکن است بخاطر یک مسئله خیلی کوچک و پیش پا افتاده نظیر گیر کردن یک تار مو دور انگشت پایش و یا تماس مارک لباس با پوستش احساس ناراحتی کند) ولی کودک همچنان گریه می کند درجه حرارتش را اندازه بگیرید تا مطمئن شوید مریض نیست.
گریه ناشی از بیماری معمولاً با گریه ناشی از گرسنگی فرق می کند و شما خیلی زود این را می فهمید.
۷) هیچکدام از موارد بالا
بعضی اوقات دست آخر هم نمی فهمید چرا کودکتان گریه می کند. بعضی اوقات کودکان گریه می کنند و بسادگی نمی شود آرامشان کرد. این گریه کردن ممکن است از چند دقیقه گریه شدید تا کولیک کامل طول بکشد.
کولیک عبارتست از گریه غیر قابل تسکین بمدت ۳ ساعت در روز و حداقل ۳ روز در هفته. حتی اگر کودک سه ساعت هم گریه نکند باز هم تحمل این وضعیت برای والدین سخت است. در صورتیکه علت گریه کودک دلایل بالا نبود راه های زیر را امتحان کنید.

[aligol172]

تاثیر بیماری های دهانی روی دستگاه های مختلف بدن کاملاً آشکار شده است. بنابراین عدم رعایت بهداشت دهان و دندان نه تنها سبب بروز بیماری های مربوط به حفره دهان می شود، بلکه می تواند دستگاه های حیاتی بدن را تهدید کند و حتی سبب مرگ بیمار شود. مهمترین کار دندان ها، جویدن است. اگر بتوانید غذا را به خوبی بجوید، از خوردن غذا بیشتر لذت خواهید برد. اگر غذا خوب جویده شود، هضم آن راحت تر انجام می شود و مشکلات گوارشی کمتری خواهید داشت. بوی بد دهان، علاوه بر اینکه موجب دوری اطرافیان می شود، برای خودتان نیز آزاردهنده است. برای داشتن دندان های سالم، مراقبت از دندان ها باید از ابتدای زندگی آغاز شود. هر یک از شما برحسب اینکه چقدر بهداشت دهان و دندان هایتان را رعایت کرده باشید، ممکن است تعدادی دندان سالم، پرکرده، روکش شده یا دندان مصنوعی داشته باشید. در هر سنی با داشتن دندان طبیعی یا مصنوعی و حتی بدون دندان، باید بهداشت دهان را رعایت کنید.
● شیوه های مراقبت از دندان های طبیعی
چنانچه پس از مصرف مواد غذایی سطح دندان ها تمیز نشود، میکروب های داخل دهان به همراه خرده های مواد غذایی و مواد قندی، لایه ای بی رنگ و غیرقابل رویت را روی دندان ها تشکیل می دهند که «پلاک میکروبی» نامیده می شود. «پلاک میکروبی» باعث پوسیدگی لثه ها می شود. برای مراقبت از دندان های طبیعی انجام کارهای زیر ضروری است.
مسواک زدن؛ هدف اصلی از مسواک زدن، پاک کردن پلاک میکروبی از روی دندان ها، لثه و زبان است. بهتر است مسواک زدن را در فرصت کافی و توام با آرامش انجام دهید چون کیفیت مسواک زدن مهم تر از دفعات آن است. بهترین حالت این است که بعد از هر بار مصرف مواد غذایی یا مواد قندی دندان هایتان را مسواک کنید در غیر این صورت در دو زمان (شب قبل از خواب و صبح بعد از صبحانه) باید حتماً مسواک زدن صورت گیرد. روزی دو بار مسواک زدن صحیح باعث برطرف شدن پلاک های میکروبی شده و از پوسیدگی دندان ها جلوگیری می کند. خمیردندان؛ خمیردندان باید حاوی فلوراید باشد و حتی الامکان خوشبو و خوش طعم باشد. همچنین از خاصیت پاک کنندگی بالایی برخوردار باشد. در صورت نبود خمیردندان با آب خالی هم می توانید مسواک بزنید. استفاده از نمک، جوش شیرین یا سایر پودرها برای مسواک زدن مناسب نیست، ولی استفاده از آب نمک رقیق اشکالی ندارد.
نخ دندان؛ نخ دندان سطح بین دندانی را تمیز کرده و مواد غذایی ما بین دندان ها را خارج می کند.
● دندان های مصنوعی و انواع آن
دندان های مصنوعی به دو صورت پروتز متحرک کامل و پروتز ثابت استفاده می شوند که در ادامه به تفاوت های آنها با یکدیگر و شیوه های مراقبت از آنها می پردازیم.
پروتز متحرک کامل؛ برای جایگزینی کلیه دندان های از دست رفته یک فرد تهیه و استفاده می شود که توسط خود فرد در داخل دهان گذاشته شده و برداشته می شود.
پروتز ثابت: برای جایگزینی تعدادی از دندان های از دست رفته، از این نوع دندان مصنوعی استفاده می شود که توسط خود فرد گذاشته و برداشته نمی شود.
نکته؛ کارایی دندان مصنوعی به این مفهوم است که شما در استفاده از گروه های مختلف غذایی به خصوص میوه، سبزیجات، گوشت و حبوبات محدودیتی نداشته باشید، حتی اگر از روش هایی مانند خرد کردن (قطعه قطعه کردن یا لقمه کوچک برداشتن) استفاده کنید. عدم کارایی دندان مصنوعی نیز به این مفهوم است که شما در مصرف مواد غذایی به دلیل مشکل جویدن محدودیت داشته باشید به طوری که مجبور باشید از روش هایی مانند رنده کردن، له کردن و کوبیدن استفاده کنید.
● شیوه های مراقبت از دندان های مصنوعی
دندان های مصنوعی نیز مانند دندان های طبیعی، نیازمند مسواک زدن و مراقبت هستند. اگر دندان مصنوعی تمیز نشود، ممکن است باعث ایجاد عفونت های مختلف مانند «برفک دهان» شود. برای شستن آن دسته از دندان های مصنوعی که می توان آنها را از دهان خارج کرد به نکات زیر توجه کنید.
هنگام تمیز کردن دندان مصنوعی، ظرف آب پلاستیکی را تا نیمه پرکنید و زیر دست خود قرار دهید تا اگر دندان مصنوعی از دست تان افتاد، صدمه نبیند. برای جلوگیری از افتادن بهتر است دندان مصنوعی را بین انگشت شست و اشاره خود محکم بگیرید و مسواک بزنید.
دندان های مصنوعی را حداقل یک بار در روز از دهان خارج کرده و با مسواک نرم بشویید.
به خاطر داشته باشید که خمیردندان برای شستن دندان های مصنوعی مناسب نیست. برای شستن دندان های مصنوعی از مایه ظرفشویی استفاده کنید. پس از آن دندان مصنوعی را به خوبی با آب بشویید.
بعد از خارج کردن دندان مصنوعی از دهان، لثه ها و زبان خود را با یک مسواک نرم بشویید. سپس لثه ها را با انگشت ماساژ دهید.
توجه داشته باشید شب ها دندان های مصنوعی را از دهان خارج کرده و در یک ظرف آب یا آب نمک تمیز قرار دهید تا مخاط دهان که تحت فشار بوده استراحت کند. اگر دندان های مصنوعی در هوا خشک شوند یا در آب خیلی داغ قرار داده شوند، خراب خواهند شد.
در مواردی که دندان مصنوعی ناکامل دارید (فقط بخشی از دندان هایتان مصنوعی است) بهتر است دو تا مسواک داشته باشید. یکی برای تمیز کردن دندان مصنوعی و دیگری برای تمیز کردن دندان های طبیعی که در داخل دهان قرار دارند.
اگر دچار تورم، درد و تحریک بافت های دهان شدید، با دست دندان را خارج کرده و حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید.
حداقل هر شش تا ۱۲ ماه یک بار به دندانپزشک مراجعه کنید، حتی اگر مشکلی ندارید.
در موارد زیر حتماً به دندانپزشک مراجعه کنید:
اگر دندان مصنوعی شل شده است.
اگر دندان مصنوعی به لثه فشار می آورد.
اگر در هر قسمت از دهان زخم به وجود آمده است.
اگر قسمتی از دندان مصنوعی شکسته است.
اگر نمی توانید با دندان مصنوعی به راحتی غذا بخورید. (عدم کارایی دندان مصنوعی)
اگر بعد از خارج کردن دندان مصنوعی از دهان احساس می کنید لثه ها برجسته شده است.
● بی دندانی
اگر اصلاً دندان ندارید و کلیه دندان های هر دو فک را از دست داده اید، بازهم برای جلوگیری از عفونت لثه بهداشت دهان را رعایت کنید. با یک مسواک نرم و کمی خمیردندان لثه ها و سطح روی زبان را بشویید. پس از آن لثه ها را با انگشت ماساژ دهید. هرچه سریع تر برای گذاشتن دندان مصنوعی اقدام کنید.

[aligol172]

افزایش سن بر هر بخشی از بدن اثر می گذارد؛ از جمله بر پوست صورت. هر چه سن بالاتر می رود و تجربه و خرد آدم بیشتر می شود، تغییراتی که در ظاهر بیرونی رخ می دهد، افزایش می یابد؛ تغییراتی که بیش از همه، در پوست پیشانی قابل مشاهده است...
چند تغییر رایج با افزایش سن در پوست صورت ما رخ می هد که البته برخی از آنها آشناتر و آشکارترند:
▪ پیشانی با پس رفتن خط رویش مو وسیع می شود.
▪ گوش ها اغلب اندکی درازتر می شوند زیرا غضروف آنها رشد می کند.
▪ نوک بینی ممکن است به سمت پایین خم شود زیرا بافت همبند حمایت کننده غضروف بینی ضعیف می شود. همچنین تغییرات ساختاری ای نیز در پشت صحنه رخ می دهد. هنگامی که جوان هستید، چربی در صورتتان به شکلی یکنواخت توزیع می شود و برخی از تجمعات چربی در اینجا و آنجای صورت در پیشانی، گیجگاه، گونه ها و نواحی دور دهان و چشم وجود دارد. با افزایش سن، حجم این چربی کاهش می یابد، بیرون می زند و به سمت پایین می افتد؛ بنابراین خطوط چهره که قبلا گرد بودند، ممکن است فرورفته شوند و پوست که نرم و کشیده بود، شل و آویزان می شود. در عین حال، چربی در سایر بخش های صورت، به خصوص نیمه پایینی صورت و اطراف چانه و گردن جمع می شود و فرد به اصطلاح غبغب پیدا می کند. البته چین و چروک هم در صورت پدیدار خواهد شد. چین و چروک های عمیق، آنهایی که در پیشانی و میان ۲ ابرو ایجاد می شوند، «خطوط عاطفی» نامیده می شوند. این خطوط، محصول انقباض و برآمدگی عضلات صورت اند و درنهایت روی پوست شیار ایجاد می کنند.
سایر چین های صورت ممکن است عمیق تر هم بشوند؛ چرا که چربی اطراف آنها کاهش پیدا می کند و جابه جا می شود. چین و چروک های ریزتر صورت ناشی از آسیب نور خورشید، سیگار کشیدن و تحلیل رفتن طبیعی اجزای پوست هستند که در شرایط معمول پوست را ضخیم و انعطاف پذیر نگاه می دارند.
● پیری پوست صورت چاره دارد؟
حتی اگر شما ژن های فوق العاده ای داشته باشید و بسیار جوان تر از سن واقعی تان به نظر برسید، تغییرات مربوط به افزایش سن در ظاهر چهره شما یک امر اجتناب ناپذیر است. این تغییرات بیانگر شادی ها و رنج های ما در طول زندگی هستند. یک طرز برخورد این است که سنمان و ظاهرمان را همان طور که هستیم، بپذیریم. اما همه افراد این نوع نگرش را قبول ندارند و برخی ممکن است بخواهند این تغییرات را به تعویق بیندازند؛ از جمله با کشیدن پوست صورت که در آن، با جراحی بافت های اضافی در صورت برداشته و پوست شل شده در بخش پایینی صورت کشیده می شود.
روش های پوست کشی صورت امروزه بهبود یافته اند و بنابراین نتایج حاصل از آنها طبیعی تر به نظر می رسند. اما این جراحی گران قیمت است و کارهای دیگری باید همراه آن انجام شود تا نتایج مطلوب به دست آید. پوست کشی صورت، بیستمین عمل جراحی زیبایی پرطرفدار است و اکنون گزینه های بسیار دیگری برای تغییر دادن صورت در حال پیر شدن وجود دارد. گرچه اغلب این روش های جوان کردن دوباره صورت، غیرجراحی هستند اما هزینه انجام آنها هم کم نیست، به خصوص اگر نیاز به درمان های مکرر باشد.
چند نمونه رایج از کارهایی که می توان برای رسیدن به صورتی جوان تر انجام داد، به شرح زیرند:
▪ محافظت در برابر نور خورشید: شاید محافظت صورت در برابر نورخورشید بهترین شیوه برای حفاظت از پوست باشد. بیشتر آسیب های پوست صورت ناشی از بخش A اشعه ماورای بنفش (UVA) نور خورشید است بنابراین لازم است که از کِرِم ضد آفتاب استفاده کنید تا در مقابل UVA و نور UVB که باعث آفتاب سوختگی می شود، محافظت شوید. به سر گذاشتن کلاه لبه پهن نیز ایده خوبی است.
▪ کِرِم ها و لوسیون ها: کِرِم های مرطوب کننده، پوست را تسکین می بخشند و ممکن است به طور موقت باعث شوند چین و چروک های صورت کمتر خود را نشان دهند. مرطوب کننده ها حاوی آب هستند تا باعث شوند پوست کمتر چرب شود و همچنین بسیاری از آنها حاوی موادی مانند گلیسیرین هستند که ممکن است به اتصال آب به پوست کمک کنند. کِرِم های لایه بردار ممکن است با برداشتن سلول های پوستی مرده که به سادگی مانند دوران جوانی فرد نمی ریزند، باعث شوند ظاهر پوست پیر شده جوان تر به نظر برسد.
چند کِرِم که به وسیله پزشک تجویز می شود (مانند آویتا، آواگا، رنووا، رتینا A) نیز وجود دارند که می توانند باعث کاهش چین و چروک های پوست و نقاط قهوه ای رنگ (نقاط کبدی) روی پوست ناشی از تابش اشعه خورشید شوند. همه این کِرِم ها حاوی ترکیبات رتینوییدی هستند و از لحاظ ساختمانی به ویتامین A شبیه اند و به نظر می رسد از طریق القای تولید کلاژن در بخش میانی پوست (درم) و تغییر ملانین رنگدانه ای که باعث لکه های قهوه ای رنگ پیری می شود عمل می کنند.
▪ تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس): این تزریق برای برطرف کردن خطوط عاطفی روی پیشانی و بین ابروها به کار می رود. تزریق این دارو باعث بی حرکت شدن نسبی عضلاتی می شود که خطوط عاطفی را تشکیل می دهند و بنابراین پوست صاف می شود البته برخی از خطوط عاطفی عمیق تر ممکن است برطرف نشوند.
▪ پرکننده های پوست: پرکننده های بخش میانی پوست (درم) برای برطرف کردن خطوط پوستی ای که به دنبال از دست رفتن چربی و کلاژن ایجاد می شوند، به کار می روند. محل های اصلی برای این تزریقات به صورت ۲ مجموعه پرانتز هستند؛ یک جفت خطی که از بینی به سمت گوشه های دهان کشیده می شود و به نام چین های بینی لبی شناخته می شوند و زوج دیگر، خط هایی هستند که از گوشه دهان به سمت چانه کشیده می شوند و به آنها خطوط ماریونت می گویند. مواد بسیار متفاوتی برای پرکردن درم مورد استفاده قرار می گیرند. امروزه شاید کلاژن، روشی از مد افتاده محسوب شود و پرطرفدارترین ماده پرکننده، اسیدهیالورونیک باشد که یک قند پیچیده است و به طور طبیعی در بسیاری از بافت ها یافت می شود. اسیدهیالورونیک از کلاژن گران تر و مدت اثر آن طولانی تر است (تا حداکثر ۶ ماه برای چین های بینی لبی). اثر پرکننده درم نیز موقتی است و پس از چند ماه از بین می رود. مدت اثر آن به محل تزریق بستگی دارد اما با تزریق های مکرر اندکی بیشتر طول می کشد.
▪ درمان های لیزری: لیزرها را می توان برای برطرف کردن برخی از رنگدانه های پوست به کار برد؛ از جمله رنگدانه قهوه ای (اگر هدف برطرف کردن کک و مک و لکه های پیری باشد) و رنگدانه قرمز (اگر هدف محو کردن مویرگ های پاره شده باشد). از لیزر برای لایه برداری کل پوست صورت هم استفاده می کنند. بالاترین لایه های پوست برداشته می شوند و همراه آنها چروک های ناشی از آسیب نورخورشید و جوشگاه باقی مانده از آکنه نیز برداشته می شوند. در یک شیوه دیگر بدون لایه برداری با لیزر پوست را دوباره جوان می کنند. انرژی ساطع شده از این نوع لیزر از لایه بیرونی پوست عبور می کند تا به سطح عمیق تر پوست وارد شود و باعث ایجاد التهاب می شود و التهاب به تشکیل کلاژن منتهی می شود که ظاهر پوست را جوان می کند. بعد از اغلب درمان های لیزری باید به پوست زمان داد تا بهبود پیدا کند. این زمان بهبودی ممکن است شامل چند هفته بسته به نوع و وسعت درمان باشد. درمان های لیزری بدون برش اندکی سریع تر بهبود پیدا می کنند.

[aligol172]

همه بچه ها حتی سالم ترین آنها زمان هایی را در روز گریه می کنند که این زمان ممکن است به یک الی ۳ ساعت در روز برسد. به نظر می رسد بچه ها مجبورند که گریه کنند چرا که گریه برای آنها راهی برای برقراری ارتباط و بیان نیازهایشان است. کودک با گریه اش می گوید که: من گرسنه هستم، من تشنه هستم، من احساس سرما می کنم، احساس گرما می کنم و کسی باید این پتو را از روی من کنار بزند، من دل درد دارم، پوشک من باید عوض شود، من احساس سوزش و خارش زیر پوشکم دارم، حشره ای مرا نیش زده است و این نیش دردناک است و ... .
برای کسی که تازه مادر شده است و قبلاً چنین تجربه ای نداشته، ممکن است سخت باشد تا پیام های مختلف گریه کودک را دریابد و بفهمد که کودکش چه می گوید. آیا او گرسنه است؟ تشنه است؟ سردش است؟ آرامش می خواهد؟ و ... . اگر مادر نتواند بین این گریه ها افتراق ایجاد کند، ممکن است مضطرب و پریشان شود.
به تدریج که بچه ها بزرگ می شوند یاد می گیرند که راه های دیگری غیر از گریه برای برقراری ارتباط با ما وجود دارد. مثلاً نگاه کردن، صدا درآوردن از خود، لبخند زدن و ... و همه اینها نیاز به گریه را کاهش می دهد.
شایع ترین علل گریه شیرخواران موارد زیر است:
▪ من شیر می خواهم.
گرسنگی شایع ترین دلیل گریه شیرخوار است و او به این طریق شما را متوجه می کند که نیاز به شیر دارد.
▪ نیاز دارم تا راحت باشم.
بچه ها وقتی در شرایط نامناسبی گیر می کنند خیلی زود اعتراض می کنند: اگر لباس آنها تنگ و چسبان باشد و آنها را اذیت کند، اگر پوشکشان خیس باشد، اگر پوشک خیلی سفت و محکم بسته شده باشد و... البته تحمل بچه ها از این نظر متفاوت است. بعضی از کودکان را باید بلافاصله کمک کرد و بلافاصله پوشک آنها را عوض کرد به خصوص اگر پوست حساسی داشته باشند ولی بعضی ها می توانند شرایط ناراحت کننده را بیشتر تحمل کنند.
▪ نیاز به گرمای مناسب دارم نه خیلی داغ، نه خیلی سرد.
بعضی از بچه ها در زمان تعویض پوشک از اینکه زیاد باز بمانند احساس سرما و ناراحتی می کنند. یا وقتی هوا گرم است از اینکه پوشک آنها باز شود خوشحال می شوند و متنفرند که دوباره پوشک شوند. مادر پس از مدتی متوجه می شود که کودکش به چه مقدار لباس نیاز دارد.
یک روش و قانون راحت این است که معمولاً شیرخواران به یک لایه لباس بیشتر از لباسی که شما با آن راحتید نیاز دارند. یا حتی می توانیم بدن کودک را لمس کنیم و میزان سرما و گرمای بدنش را متوجه بشویم. می شود ناحیه شکم کودک را لمس کرد. اگر خیلی داغ یا سرد باشد لباسش را کم یا اضافه می کنیم. از دست ها و پاهای کودک نباید به این نتیجه برسیم، چون ممکن است آنها به طور طبیعی کمی سردتر باشند. درجه حرارت اتاق نوزاد باید حدود ۱۸ درجه سانتیگراد باشد.
▪ من نیاز دارم بغل گرفته شوم.
بعضی از بچه ها بیشتر نیاز به نوازش و بغل گرفتن دارند. این موضوع به آنها اطمینان می دهد. وقتی بچه ها بزرگتر می شوند از طریق نگاه کردن به شما یا شنیدن صدای شما این توجه را می گیرند، ولی برای بچه های کوچک تر نیاز به تماس بدنی نزدیک تری وجود دارد تا به این احساس برسند. اگر شما کودک را شیر می دهید، سپس پوشکش را عوض می کنید، خیلی ساده است که بعدش او می خواهد که بغل گرفته شود. بعضی از والدین نگران این هستند که کودکشان به بغل گرفتن عادت کند ولی به خصوص چند ماه اول تولد شما نمی توانید این کار را نکنید، او را بغل کنید و آرام آرام تکان دهید.
از طرف دیگر بعضی از بچه ها دوست ندارند که خیلی تماس بدنی با آنها برقرار شود، از اینکه مرتب بوسیده شوند و از این بغل به بغل دیگری بروند زود خسته می شوند و گریه می کنند. در مقابل این کودکان بچه هایی هستند که دوست دارند همیشه در بغل باشند، برای این بچه ها ممکن است مادر از آغوش استفاده کند که هم کودک تماس نزدیکی با مادر داشته باشد و هم دست مادر برای انجام کارهایش باز باشد. شاید این راه حلی است که هم بچه و هم مادر کمی راحت تر شوند.
▪ من نیاز به استراحت دارم.
این طبیعی است که کودک هر زمان که نیاز به خواب دارد، بخوابد. ولی بعضی از بچه ها اگر زیاد توجه بگیرند، سروصدای محیط زیاد باشد، محیط پر از محرک های مختلف باشد و ... ممکن است به راحتی خوابشان نبرد. بچه های کوچک خیلی نمی توانند با محرک های مختلف در محیط سازگاری کنند. محرک هایی مثل روشنایی، سروصدا، از این بغل به آن بغل رفتن آنها را آشفته می کند. مثلاً خیلی از والدین متوجه می شوند هر زمان که اقوام به منزل آنها می آیند، گریه و بی قراری کودک بیشتر می شود یا نه وقتی با پایان روز نزدیک می شویم گریه کودک افزایش می یابد این یعنی به زبان خیلی ساده که من خسته شده ام، من نیاز به خواب دارم. باید محرک ها قطع شود.
▪ من نیاز به چیزی دارم تا احساس بهتری داشته باشم.
اگر کودک شما شیرش را خورده، پوشکش نیز خشک است و ظاهراً مشکلی ندارد ولی هنوز گریه می کند ممکن است شما فکر کنید او مریض شده یا درد دارد.
گریه درد متفاوت از سایر گریه هاست و پس از مدتی مادر می فهمد که کدام گریه کودک مربوط به درد است. بعضی از بچه ها کمی بدقلق تر از بقیه هستند. آنها زیاد گریه می کنند و جیغ می کشند و کلاً مدیریت آنها سخت است. ما به این کودکان می گوییم کودکان سخت و دشوار.
▪ من به چیزی نیاز دارم اما نمی دانم چه چیزی.
بعضی مواقع ما تشخیص نمی دهیم چرا کودک هنوز گریه می کند و چه اشتباهی رخ داده است. بعضی از بچه ها وقتی شروع به نق زدن و گریه می کنند به راحتی آرام نمی شوند. از چند دقیقه تا چند ساعت با فشار گریه می کنند. این حالت را گاه تحت عنوان کولیک می نامیم. کولیک یک گریه مداوم برای حداقل ۳ ساعت در روز است، برای حداقل سه روز در هفته. هیچ معجزه ای برای کولیک وجود ندارد. به ندرت این پدیده بیش از سه ماه طول می کشد. برخی از والدین این مسئله را در مورد کودک خود تجربه کرده اند.
ممکن است روش های زیر کودک را کمی آرام تر کند:
۱) او را بغل کنید و باز هم بغل کنید.
۲) یک ریتم ثابت پیدا کنید: مثل ضربان منظم قلب خودتان. ممکن است کودک با خوابیدن روی سینه شما آرامتر شود.
۳) کودک را با یک ریتم ملایم تکان دهید. مثل تکان دادن روی پا، خواباندن روی گهواره و ننّو و تکان دادن او.
۴) کودک را ماساژ دهید.
۵) چیزی برای مکیدن در اختیار او قرار دهید.
۶) قرار دادن کودک در یک ریتم تکراری و ثابت مثل ماشین در حال حرکت.
وقتی کودکی تقریباً به طور مداوم گریه می کند خیلی به خودش آسیب نمی رساند. اما ممکن است استرس و نگرانی زیادی برای والدینش ایجاد کند.
گاهی اوقات والدین خودشان را سرزنش می کنند که چرا نمی توانند کودک را آرام کنند اگر شما نیازهای کودک را برطرف کرده اید و مشکل خاصی وجود ندارد شما هر کاری را که می توانسته اید برای او انجام داده اید، دیگر وقت آن است که از خودتان مراقبت کنید و آشفته نشوید. کودک را زمین بگذارید تا گریه کند و سعی کنید به خودتان آرامش بدهید تا بتوانید کنترل بهتری روی اوضاع به دست آورید. از دیگران کمک بگیرید و لحظاتی کودک را به شخص دیگری بسپارید تا خستگی را از تن خود دور کنید.
در صورتیکه تمام موارد فوق را انجام داده اید و اثری نداشته، شاید مشورت کردن با یک پزشک یا روانپزشک اطفال بتواند نگرانی را از شما دور کند.
آنچه مسلم است شما به عنوان یک والد نیاز به رفع خستگی، آرامش و برطرف ساختن نیازهای فیزیکی خود دارید تا مجدد بتوانید تجدید قوا کنید، کمک گرفتن از دیگران را فراموش نکنید.

[aligol172]

آیا تاکنون فکر کرده اید چرا وقتی سوار هواپیما هستید گوش شما کیپ می شود و اگر بینی خود را گرفته، دهان تان را بسته و زور بزنید صدایی شبیه به تق را در گوش خود می شنوید و گوش تان باز می شود؟
آیا تجربه کرده اید که اگر با این روش گوش شما باز نشود چه گوش دردی در انتظار شما خواهد بود؟ آیـا تـاکنون فـکر کرده اید چرا وقتی هواپیما ارتفاع کم می کند بچه ها بی قرار می شوند و گریه می کنند. مشکل گوش شایع ترین شکایت پزشکی مسافران هواپیماست. این ناراحتی ها معمولاً ساده و جزیی است و موقتاً با گرفتگی و درد همراه است.
گوش از سه قسمت تشکیل شده است که عبارتند از:
۱) گوش بیرونی: لاله گوش و کانال گوش مجموعاً گوش بیرونی را تشکیل می دهند. کانال گوش بن بستی است که به پرده گوش ختم می شود.
۲) گوش میانی: پرده گوش و استخوانچه های گوش به علاوه فضای پشت پرده گوش، گوش میانی را تشکیل می دهند. این قسمت از گوش نسبت به تغییرات زیاد فشار محیط می تواند آسیب پذیر باشد.
۳) گوش داخلی: منطقه ای است که سلول های عصبی شنوایی و تعادلی را در خود جای داده است.
● گوش و فشار هوا
گوش میانی، عامل مشکلات گوش حین سفر است. گوش میانی به شکل حفره ای در داخل استخوان گیجگاهی است که نسبت به تغییرات فشار محیط حساس و آسیب پذیر است. گوش میانی از طریق لوله ای به نام شیپور استاش به حلق راه پیدا می کند. لوله استاش که حالت ارتجاعی دارد در حالت معمول جداره هایش روی یکدیگر خوابیده است. هنگامی که فشار داخل حلق زیاد شود مثل هنگام بلع یا زور زدن، این فشار، جدار لوله استاش را از همدیگر باز کرده و هوا به گوش میانی می رسد. لازم است بدانید بهترین حالت پرده گوش وقتی است که فشار دو طرف پرده گوش با یکدیگر (یعنی با فشار محیط اطراف) برابر باشند.
هرچه از سطح زمین بالاتر برویم فشار هوا کمتر می شود. پس هنگام صعود هواپیما فشار محیط کمتر از فشار گوش میانی می شود که در افراد سالم افزایش فشار گوش میانی از طریق شیپور استاش مستهلک می شود تا فشار دو طرف پرده گوش برابر شود. هنگام نزول هواپیما، موارد ذکرشده برعکس می شود؛ یعنی فشار محیط به تدریج افزایش می یابد و در نتیجه فشار گوش میانی کمتر از فشار محیط می شود که برای جبران، باید شیپور استاش باز شده و از طریق حلق به پشت پرده گوش هوا رسانده و فشار دو طرف پرده را یکسان کند.
سرماخوردگی شایع ترین علت مسدود شدن شیپور استاش است. عفونت سینوس ها و آلرژی بینی نیز جزء علل شایع انسداد استاش هستند. به عبارت ساده تر می توان گفت گرفتگی بینی باعث گرفتگی گوش هم می شود. به دلیل اینکه لوله استاش کودکان باریک تر از بزرگسالان است انسداد شیپور استاش بیشتر نزد کودکان دیده می شود.
هنگام مسافرت هوایی گاهی اوقات فشار محیط شدیداً تغییر پیدا می کند. برای اینکه راحت تر باشیم باید شیپور استاش این قابلیت را داشته باشد که مکرراً باز شده و فشار هوای پشت پرده گوش را با فشار محیط یکسان کند. این امر به ویژه هنگامی صدق می کند که هواپیما در حال فرود آمدن است.
در واقع هر موقعیتی که در آن ارتفاع یا فشار هوا سریعاً تغییر کند برای گوش مشکل ساز خواهد بود. شما ممکن است این حالت را هنگام سوار شدن بر آسانسور یا شیرجه زدن به قسمت های عمیق استخر تجربه کرده باشید. خلبانان و غواصان برای فائق آمدن بر مشکلات فوق آموزش می بینند. شما نیز می توانید از آن آگاهی داشته باشید.
● چگونه کیپی گوش خود را برطرف کنیم
هنگام بلع، عضله ای فعال می شود که این عضله شیپور استاش را نیز باز می کند. وقتی شما آدامس می جوید یا آب نباتی می مکید، ناخودآگاه تولید بزاق شما و در نتیجه دفعات بلع شما بیشتر می شود و این امر به ویژه هنگام بلند شدن و کم کردن ارتفاع هواپیما برای گوش ها مفید است. خمیازه از آدامس جویدن هم بهتر است. در طول کم کردن ارتفاع و نشستن هواپیما سعی کنید نخوابید زیرا فردی که خوابیده است نمی تواند آب دهانش را قورت دهد.
اگر بلع کردن و خمیازه کشیدن، کیپی گوش شما را برطرف نکرد اقدامات زیر را انجام دهید.
▪ مرحله اول: سوراخ های بینی خود را با دست تان بسته نگه دارید.
▪ مرحله دوم: با دهان تان دم عمیقی انجام داده و هوا را در سینه خود حبس کنید.
▪ مرحله سوم: دهان خود را ببندید و با استفاده از عضلات دهان خود سعی کنید هوا را از بینی خارج کنید، به طوری که با مقاومت انگشت شست و اشاره خود روبه رو شوید.
وقتی صدای تق بلندی را بشنوید نشان دهنده این است که عمل شما موفقیت آمیز بوده است. ممکن است هنگام فرود هواپیما لازم باشد این عمل را چندین بار تکرار کنید. روشن است که نوزادان و کودکان کم سن و سال قادر نیستند به روش فوق گوش خودشان را باز کنند اما اگر آنها مشغول مکیدن سرشیشه یا پستانک باشند همان نتیجه حاصل خواهد شد. لذا هنگام فرود هواپیما کودک خود را بیدار نگه دارید و سعی کنید با خوراندن شیر یا غذا از بروز مشکلات گوش وی جلوگیری کنید.
● هشدارها
هنگام زور زدن و وارد آوردن فشار به گوش توجه داشته باشید که فشار بیش از حد می تواند باعث بروز مشکلاتی جدی برای گوش شود. اگر دچار سرماخوردگی، عفونت سینوس ها یا حساسیت بینی هستید بهتر است مسافرت هوایی خود را تا برطرف شدن موارد فوق به تعویق بیندازید. اگر شما اخیراً تحت عمل جراحی گوش قرار گرفته اید از جراح خودتان در مورد اینکه نخستین زمانی که می توانید مسافرت هوایی داشته باشید سوال کنید.
● ضد احتقان ها و اسپری های بینی
بسیاری از مسافران هوایی باتجربه قبل از اینکه هواپیما ارتفاعش را کم کند از قرص ها و اسپری های بینی استفاده می کنند. این کار باعث می شود مخاط داخل بینی آنها جمع و کوچک تر شده و شیپور استاش آنها راحت تر باز شود. مبتلایان به حساسیت بینی باید قبل از پرواز، داروهای ضد آلرژی خود را مصرف کنند.
مبتلایان به بیماری های قلبی، افزایش فشارخون، بیماری های تیروئید، افراد مضطرب و عصبی و خانم های باردار باید از مصرف خودسرانه اسپری و قرص های ضد احتقان اجتناب کنند. اگر کیپ بودن گوش شما برطرف نشد حتی پس از فرود نیز شما می توانید زور زدن را به دفعات تکرار کنید. استفاده کوتاه مدت از ضد احتقان ها مثل قطره نفازولین بینی نیز ممکن است کمک کننده باشد، اما توجه داشته باشید که استفاده طولانی مدت از ضد احتقان ها مضر است و به احتقان و گرفتگی بینی منجر می شود. چنانچه باز هم مشکل شما برطرف نشد لازم است به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید.

[aligol172]

پوست یکی از بزرگ ترین ارگانهای بدن است که ۱۶ درصد وزن آن را تشکیل می دهد. پوست اولین سد دفاعی را در مقابل عوامل بیماری زا و محیطی تشکیل می دهد. بنابر این همراه با ضمایم خود به سیستم محافظ نیز مرسوم شده است. پوست از دو لایه اصلی روپوست یا اپیدرم و میان پوست یا درم که کوریوم نیز نامیده می شود، تشکیل شده است. بافت همبند که در زیر درم قرار دارد، زیرپوست یا هیپودرم نامیده می شود که همان فاسیای سطحی است و در بعضی نواحی به چربی زیر جلدی تبدیل شده است.
اپیدرم، بافت پوششی سنگفرشی مطبق ساده شده ای است که ضخامت آن در پوست ضخیم (کف دست و پا) به حدود یک میلیمتر و در پوست های نازک به یک دهم میلیمتر می رسد. اپیدرم عمدتا از سلولهای شاخی شونده به نام کراتینوسیت و سه نوع سلول دیگر به نامهای ملانوسیت، سلول سلولهای مرکل و سلولهای لانگرهانس تشکیل شده است. از آنجا که خصوصیات مورفولوژیک کراتینوسیتها از عمق به سطح ضمن پیشرفت شاخی شدن تغییر می نماید، پنج طبقه در آن قابل تشخیص است.
سطح پوست حاوی شیارها و برآمدگیهای متعددی است که در مجموع به نام خطوط پوستی موسومند. الگوی این خطوط در افراد مختلف متفاوت بوده و به طور ژنتیکی کنترل می شود. الگوی اختصاصی این خطوط در انگشتان افراد برای انگشت نگاری و تشخیص هویت و در کف دست برای کف بینی مورد استفاده قرار می گیرد. با گذشت زمان واکنش های بیوشیمیایی متعددی در بدن انسان رخ می دهند که به تدریج باعث تغییراتی درپوست می شوند مثلا سلول های اپیدرم (لایه سطحی پوست) به راحتی نمی ریزند و رشته های کلاژن و الاستین نیزمی شکنند. پوست مثل سابق قادر به حفظ رطوبت خود نیست. همچنین قدرت پوست برای مقابله با عفونت ها، درک احساسات و تنظیم دمای بدن کاهش می یابد. «دی ان ای » که تکثیر سلولها را کنترل می کند ممکن است آسیب دیده و این تکثیر از کنترل خارج شده، منجر به سرطان شود.
تخریب کلاژن و الاستین و نیروی جاذبه به مرورزمان باعث برخی تغییرات مشخص می شوند: خطوط ظریف اطراف چشم به وجود می آید، خطوط کنار دهان و روی پیشانی عمیق شده و همچنین پوست شل شده، افتادگی پیدامی کند. ناخن ها هم تدریجا شکننده ترشده و موها نازک می شوند.
● پیری ناشی از نورآفتاب
بزرگ ترین عامل آسیب رسان به پوست، پدیده افزایش سن نیست بلکه نورآفتاب است. طی سالیان و به مرور زمان تابش نورخورشید باعث چروکهای سطحی و عمیق درپوست می شود، پوست را شل و متورم کرده، رنگ کدر و زردی به آن می دهد، ظاهر پوست چرم مانند و خشک و گاهی توام با پوسته ریزی می گردد. آفتاب احتمال ایجاد سرطان پوست را هم افزایش می دهد. نورآفتاب کلاژن را کاهش می دهد و باعث ایجاد و افزایش بعضی خالها و لک های پوستی می شود. برخی از این تغییرات را درعکس زیر درصورت یک زن میانسال مشاهده می کنید:
چگونه پیری ناشی از افزایش سن را از پیری ای که در اثر نورآفتاب ایجاد می شود، تشخیص دهیم؟
این امر به راحتی قابل تشخیص است. به خطوط و چین وچروک و قوام پوست صورت و پشت دستتان نگاه کنید. حال آن را با قسمتی از پوست که زیاد آفتاب نخورده مانند ناحیه شکم خود مقایسه نمایید. خواهید دید که تفاوت زیاد است.
● بهداشت پوست
شاید دیده باشید کسانی را که خیلی بیشتر یا کمتر از سن حقیقی شان به نظر می رسند. برخی خیلی جوان تر یا خیلی مسن تر از سن واقعی شان به نظر می رسند. خیلی ها تصور می کنند به کسانی که چهره شان جوان می ماند، خوش می گذرد و برعکس، آن هایی که زیر بار مشکلات زندگی خم می شوند، زودتر صورت شان چروک برمی دارد.
اما یکی از مهم ترین دلایل پیری پوست، تخریب سلولی توسط رادیکال های آزاد است. رادیکال های آزاد که بسیار فعال هستند، به ساختار سلولی بدن حمله می کنند و آنها را از بین می برند. عمده ترین منبع تولید کننده رادیکال های آزاد، سوخت سلولی است که هر لحظه در تمام سلول های بدن به مصرف می رسند، به طور کلی هر چه تولید رادیکال های آزاد بیشتر باشد، طول عمر فرد کوتاه تر خواهد بود.
آنتی اکسیدان ها موادی هستند که اثر رادیکال های آزاد را از بین می برند و از عمل آنها در بدن جلوگیری می کنند. آنچه در پوست موجب تولید بیشتر آنتی اکسیدان می شود، نور خورشید و بعضی کرم های پوست است. آنتی اکسیدان ها عاملی قوی و ممانعت کننده در برابر آسیب های محیطی پوست هستند و روند پیری پوست را کند می کنند. البته همه کرم های آنتی اکسیدانی قابل اعتماد نیستند و اثر آنها بستگی به نفوذ پذیری پوست و دیگر مواد موجود در کرم دارد.
به نظر می رسد افزایش مصرف مواد غذایی حاوی آنتی اکسیدان، از پوست در برابر تخریب رادیکال های آزاد محافظت می کند. البته نتایج قطعی آنتی اکسیدان های مواد غذایی بیان نشده است و تنها اثرات غیرمستقیمی از آنها دیده شده است.
یک خصوصیت مهم مواد آنتی اکسیدانی، محلول بودن در آب و در چربی است، زیرا بافت سلولی بدن به گونه ای است که غشا ها از جنس چربی و فضای خارج و داخل سلول، آب است. از این رو آنتی اکسیدان های محلول در آب، از خارج و داخل سلول محافظت می کنند و انواع محلول در چربی ها غشا را تازه و جوان نگه می دارند. پس هر دو نوع مورد نیاز هستند تا یک سد محافظتی مناسب، در برابر رادیکال های آزاد به وجود آورند.
سه نمونه از آنتی اکسیدان های قوی که دارای اثرات مفیدی بر پوست هستند؛
▪ ویتامینE: ویتامینE که یک ویتامین محلول در چربی است، ازغشای سلولی، لیپو پروتئین ها و ساختارهای چربی بدن محافظت می کند. بیشتر غشای سلول از چربی هایی غیراشباعی تشکیل شده است که به رادیکال های آزاد بسیار حساس هستند و مصرف ویتامینE چه به شکل خوراکی و چه به صورت موضعی، اثر محافظتی مناسبی بر غشا سلول دارد.
▪ فلاوانوئیدها : دسته متنوعی از رنگدانه های گیاهی هستند که باعث ایجاد رنگ متنوع در سبزیجات می شوند و عمل آنها علاوه بر جذب حیوانات و حشرات، محافظت گیاه در برابر آسیب های محیطی است. علاوه بر اثر آنتی اکسیدانی بعضی فلاوانوئیدها، اثر ضد آلرژیک، ضد سرطان، ضد ویروس و ضد التهابی نیز دارند. بیش از چهار هزار نوع از آنها شناسایی و دسته بندی شده است، ولی تحقیقات روی تعداد معدودی از آنها صورت گرفته است. در زمینه اثرات مفید بر پوست، دو گونه از آنها بسیار موثر شناخته شده اند که عبارتند از:
۱) پروآنتوسیانین ها ( در انگور )
۲) پلی فنل ها ( در چای سبز)
کوآنزیمQ۱۰، لیپوئیک اسید، سیستئین و متیونین در اصل آنتی اکسیدان هستند، ولی اعمال مهم دیگری در بدن دارند و به طور طبیعی در بدن موجودند.
اولین قدم مراقبت از پوست، تمیزکردن آن است. عرق، چربی، گرد و غبار، لوازم آرایشی، چرک و باکتری ها را نمی توان با شست وشوی معمولی پاک کرد. برای پاک کردن صورت به پاک کننده مناسب نیاز دارید. کرم های پاک کننده در منافذ پوست نفوذ و عمیقا پوست را پاک می کنند.
همانطور که بارها ذکر شده، رژیم مناسب برای حفظ سلامت پوست تقریبا همان رژیمی است که برای حفظ سلامت کل بدن نیاز است. دلیل این است که رژیم مناسب برای سلامت کل بدن، فرآیند پیری سلولی را کند می سازد و پوست نیز به عنوان جزئی از بدن با این رژیم سلامتی بیشتری به دست می آورد.
● تعادل و تنوع در تغذیه
امروزه رعایت یک رژیم متعادل در همه جا توصیه می شود. ولی واقعا یک رژیم متعادل چگونه است؟ منظور متخصصان تغذیه از رعایت یک رژیم متعادل، دریافت کافی تمامی مواد مغذی مورد نیاز است تا فرد دچار سوء تغذیه پروتئین و کمبود ویتامین و املاح نشود. اجرای چنین برنامه ای نقش مهمی در زندگی بسیاری از افراد، خصوصا کسانی که علاقه زیادی به مصرف غذای بیرون از منزل را دارند، ایفا می کند. البته به خاطر داشته باشید برای اینکه بتوانیم با مواد غذایی طبیعی از فرآیند پیری جلوگیری کنیم، لازم است یکسری مواد غذایی را بیش از مقدار مورد نیاز مصرف کنیم.
استفاده از هرم غذایی و برنامه راهنمای روزانه غذا (Daily Food Guide) یک شیوه آسان و قابل درک برای اطمینان از مصرف یک رژیم متعادل است.
حتما از قدیمی ترها شنیده اید که مصرف مواد غذایی تازه کلید جوانی است. اکنون این مسئله از نظر علمی نیز به اثبات رسیده است. میوه و سبزی تازه از پیری زودرس پوست جلوگیری می کنند زیرا محتوی مقدار زیادی آنتی اکسیدان هستند. بسیاری از رنگدانه های شیمیایی یک که در میوه ها و سبزی ها موجودند خاصیت آنتی اکسیدانی بسیار بالایی دارند. این آنتی اکسیدان ها موجب جلوگیری از تخریب سلولی می شوند. بدین صورت که رادیکال های آزاد موجود در بدن خصوصا در منطقه پوست را که در تماس با محیط اطراف است، فلج کرده و جلوی عملکرد تخریبی آنها را می گیرند. برای اطمینان از وجود آنتی اکسیدان کافی در میوه و سبزی، آنها به صورت خام و تازه ( یا نیم پز ) مصرف کنید، چون حرارت و نگهداری در یخچال و فریزر محتوای آنتی اکسیدانی آنها را کاهش می دهد.
پوستی که رطوبت کافی داشته باشد کمتر چروک می شود، پس با مصرف مقدار زیادی آب طی روز، آب مورد نیاز برای تعریق پوست را فراهم کنید تا خشک نشود. متخصصان توصیه می کنند که ۶ تا ۸ لیوان آب در روز بنوشید. قهوه و نوشابه منابع خوبی برای تامین مایعات نیستند زیرا حاوی کافئین هستند که یک ماده دیورتیک ( ادرار آور ) است و موجب دفع آب به صورت ادرار می شود. نکته دیگر اینکه ۲ تا ۳ ساعت قبل از خواب آب زیادی ننوشید زیرا ممکن است موجب افزایش ورم صبحگاهی و کشیدگی بیش از اندازه پوست شد.
غیر از سوختن پوست زیر آفتاب ظهر،اضافه و کم کردن وزن به سرعت پوست را چروک می کند، زیرا با افزایش چربی بدن پوست کش آمده و با لاغر شدن، چربی بدن تحلیل می رود و پوست جمع شده، چروک می خورد. البته میزان جمع شدن پوست به سن فرد ( هر چه سن بالاتر باشد احتمال چروک شدن بیشتر است )، ژنتیک و دیگرعوامل موثر مثل نوع رژیم بستگی دارد. پس مراقب کالری مصرفی تان باشید تا دچار اضافه وزن نشوید و اگر قصد کاهش وزن دارید، حتما زیر نظر متخصص تغذیه رژیم بگیرید زیرا اضافه و کم کردن مرتب وزن، نه تنها برای پوست بلکه برای کل بدن مضر است.
شیوه کلی پخت غذا استفاده از حرارت است و همانطوری که می دانید و تمامی شیمیدان ها گفته اند افزایش حرارت موجب تغییر محتوایی در مواد غذایی می شود. این به چه معنی است؟
بدین معناست که هر دفعه گرم کردن غذا، فرآیندهای تخریبی اکسیداسیون به سرعت بالا می رود؛ به عبارت دیگر حرارت، مواد مغذی و آنتی اکسیدان های موجود در غذا را کاهش و رادیکال های آزاد را افزایش می دهد. در نتیجه آنتی اکسیدان کمتر و رادیکال آزاد بیشتری دریافت می کنیم که عامل اصلی پیری پوست است. ولی نخوردن غذای پخته هم اشتباه است و نباید مصرف غذاهای پخته شده را قطع کنید تا از اثرات مخرب آن مصون باشید.
باید مدت زمان پخت مواد غذایی را کاهش دهید و از سرخ کردن زیاد غذاها و پختن آنها با مقادیر فراوان روغن و چربی بپرهیزید. بهترین روش پخت، پختن غذا با مواد غذایی کاملا تازه در مدت کم و مصرف سریع آن است.

[aligol172]

آقای فریدی از دیابت و آب مرواریدش می گوید:
● حکم علی فریدی
۶۰ ساله، ساکن مشهد
آقای فریدی یکی از دیابتی هایی است که با آگاهی نسبی از بیماری خود و عوارض آن توانسته در مدت نسبتا کوتاهی، شرایط را برای کنترل قندخون خود فراهم کند. او که بازنشسته ارتش است، به دلیل درد در ناحیه پا به پزشک مراجعه کرده بود ولی متوجه شد که دچار دیابت نوع۲ شده است. می گوید: ««من یک نظامی بازنشسته هستم. وقتی درد پایم شروع شد، اول گمان کردم به دلیل گلوله ای است که در سال های خدمت به پایم اصابت کرده بود. به همین دلیل برای بررسی بیشتر به پزشک مراجعه کردم. پزشک بعد از معاینه برای من آزمایش خون تجویز کرد و بعد از آزمایش متوجه شدم که این درد پا، یکی از عوارض اولیه دیابت بوده است.»
آزمایش های تکمیلی، بیماری دیابت آقای فریدی را تایید کرد و او از دی ماه سال ۸۸ تحت نظارت یک فوق تخصص بیماری های غدد، برای کنترل قندخونش اقدام کرد. سوابق این بیمار نشان می دهد که قند خون او در ابتدا بیش از ۲۴۰ بوده اما او به تدریج توانسته آن را با کمک دارودرمانی به حد طبیعی کاهش دهد. علاوه بر دیابت، این بیمار دچار اضافه وزن نیز بوده است اما توانسته در این مدت با استفاده از رژیم های غذایی مناسب و ورزش آن را نیز تا حدود زیادی کاهش دهد. او برای کاهش وزن خود به متخصص تغذیه و متخصص طب ورزشی مراجعه نکرده و این کار را تنها با استفاده از کتاب های راهنمای موجود در بازار انجام داده است.
در حال حاضر قندخون آقای حکم علی فریدی به خوبی کنترل شده و از ۲۴۰ روزهای ابتدایی به ۹۰ رسیده است. پزشک معالج وی با توجه به شرایط بیمار و شدت بیماری، ۳ قرص متفورمین در روز را برای وی تجویز کرده است. وزن این بیمار نیز از ۸۳ کیلوگرم در روزهای ابتدای درمان به ۶۵ کیلوگرم رسیده است.
مشکل دیگری که آقای فریدی در این سال ها با آن روبه رو شده، مشکل آب مروارید است که در چکاپ دیابت او، پزشکان به آن پی برده اند. او می گوید: «اگرچه معاینات نشان داد عوارض دیابت هنوز به چشمم نرسیده ولی پزشک متخصص، مرا از آب مرواریدم مطلع کرد و گفت نیاز به عمل دارد». این بیمار بعد از پشت سر گذاشتن بیماری و کنترل کامل قندخون به تازگی عمل جراحی ای را نیز برای درمان آب مروارید انجام داده که موفقیت آمیز بوده است. آقای فریدی هر روز پیاده روی و ورزش می کند، هر ۶ ماه یک بار برای چکاپ به پزشک مراجعه می کند و هر روز قندخون خود را با گلوکومتر اندازه گیری می کند و در حال حاضر مشکل خاص دیگری ندارد.
● نگاه اول
دکتر محمدرضا مهاجر تهرانی
فوق تخصص بیماری های غدد و متابولیسم و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران
نوسان قند خون عارضه دارد
معمولا وقتی ما با بیمار دیابتی روبه رو می شویم، علاوه بر تغییر رژیم غذایی و شیوه زندگی (ورزش)، داروی متفورمین را نیز به صورت هم زمان آغاز می کنیم زیرا ۲ عامل اول در بسیاری از بیماران (از جمله، همین آقای فریدی که این هفته درباره اش بحث می کنیم) به تنهایی برای کنترل قندخون کافی نخواهند بود. به تدریج دوز دارو برای بیمار افزایش پیدا می کند تا قندخون به طور کامل کنترل شود. در مواردی ممکن است با وجود افزایش دوز دارو، قندخون به میزان طبیعی بازنگردد. اگر داروهای کمکی هم در مورد این بیماران پاسخ مطلوب ندهند، درنهایت باید از تزریق انسولین استفاده کرد.
این بیمار توانسته است در این مدت قندخون خود را به سرعت کنترل کند و این نکته بسیار مهمی است زیرا کنترل قندخون تاثیر زیادی در به تعویق افتادن عوارض مربوط به دیابت (مانند نارسایی کلیه، دفع پروتئین، درگیری قلبی، درگیری چشمی، نابینایی، اختلال درعروق مغزی و زخم پای دیابتی) دارد و حتی می تواند این عوارض را به طور کامل متوقف کند. در مقابل، افرادی که قندخون خود را کنترل نمی کنند و به آن توجه ندارند، باید به زودی منتظر بروز این عوارض باشند. نکته مهمی که در مورد بیماران دیابتی که قندخون خود را به حالت طبیعی برگردانده اند مطرح است، ادامه درمان ها و چکاپ هاست. برخی از بیماران به این نکته توجه ندارند که قندخون آنها با استفاده از دارو به حالت طبیعی برگشته و بعد از این مرحله قصد دارند داروهای خود را قطع کنند که این عمل کاملا اشتباه است. از سوی دیگر، عده ای از بیماران که قندخون آنها به صورت کنترل شده درآمده، چکاپ های دوره ای خود را نیز قطع می کنند و گمان می کنند دیگر به این مساله نیازی نیست. اما باید توجه داشت که اولا ما نمی دانیم وضعیت بیمار قبل از درمان چگونه بوده و ثانیا قند در این افراد مدام در حال نوسان است؛ در حالی که بررسی ما لحظه ای است. این نوسان ممکن است عوارضی برای بیمار داشته باشد. در بیماران دیابتی که داروهای خوراکی مصرف می کنند، معمولا دوز مصرفی دارو به تدریج افزایش پیدا می کند و این مساله تا جایی پیش می رود که قرص برای کنترل قند دیگر جواب نمی دهد و باید از انسولین برای ادامه درمان استفاده کرد. این یک روند طبیعی است و بیماران به همین دلیل باید به میزان قندخون خود، حتی پس از کنترل آن، توجه داشته باشند.
● نگاه دوم
دکتر امیرحسین عابدی یکتا
متخصص پزشکی ورزشی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
چه ورزشی برای دیابتی ها مفیدتر است؟
بحث کاهش وزن از ۲ دیدگاه قابل بررسی است؛ یکی بحث رژیم غذایی و تغذیه و دیگری بحث افزایش مصرف کالری که به واسطه ورزش انجام می گیرد. فعالیت بدنی و ورزش علاوه بر کاهش وزن، آثار مثبت دیگری مانند ترشح هورمون ها و افزایش حساسیت بدن به انسولین ترشحی را در پی دارد. این نکته، به خصوص برای بیماران مبتلا به دیابت، حایز اهمیت است که ورزش حتی اگر باعث کاهش وزن در فرد مبتلا نشود، عوارض دیابت را کمتر و کنترل قندخون را مطلوب تر می کند. اگرچه کاهش وزن در کاهش مقاومت محیطی نسبت به انسولین موثر است، متخصصان، آن را به صرف کاهش وزن توصیه نمی کنند زیرا در کنترل دیابت نقش بسزایی دارد و شاید یکی از دلایل موفقیت آقای فریدی در کنترل دیابت، ورزش باشد.
یکی از سوال هایی که زیاد مطرح می شود، این است که چه ورزشی می تواند برای این افراد مفیدتر باشد؟ مطالعات زیادی که دراین باره انجام شده، نشان می دهد انجام ورزش های هوازی استقامتی در مدتی بین ۳۰ تا ۴۰ دقیقه، با شدت متوسط و به میزان ۳ تا ۵ بار در هفته در کنترل قندخون تاثیر بسزایی دارد. البته با توجه به شرایط خاص افراد دیابتی باید برخی نکات را مدنظر داشت. اولین و شاید مهم ترین نکته در این افراد انتخاب یک کفش مناسب است تا از بروز عوارض زخم پای دیابتی جلوگیری کند. این کفش باید کاملا اندازه و کف آن دارای ضربه گیر باشد تا توزیع فشار در کف پا به صورت مطلوب اتفاق بیفتد.
نکته مهم دیگر در این زمینه کنترل قندخون پیش از شروع فعالیت ورزشی است. افراد دیابتی به خصوص کسانی که انسولین تزریق می کنند باید حتما قندخون خود را پیش از ورزش چک کنند. اگر قندخون بیش از ۲۵۰ باشد باید آزمایش ادرار انجام دهند و اگر این میزان به بالای ۳۰۰ برسد باید ورزش را موقتاً متوقف کنند تا حین ورزش دچار افزایش ناگهانی قندخون نشوند. همین طور اگر قندخون کمتر از ۱۰۰ باشد، باید ورزش قطع شده و ادامه آن به پس از صرف یک میان وعده مناسب موکول شود. تا ۲ ساعت پس از ورزش نیز ترجیح بر این است که قندخون هر ساعت یک بار کنترل شود تا در صورت نوسان ناگهانی، بتوانیم با آن مقابله کنیم تا فرد بیمار دچار کتواسیدوز دیابتی (DKA) یا از سوی دیگر، مبتلا به افت قند (هایپوگلایسمی) نشود. درباره افرادی مثل آقای فریدی که بیش از ۴۰ سال سن دارند، نکات دیگری نیز حایز اهمیت است. افراد در این سن به طور طبیعی علایم آترواسکلروتیک در دیواره رگ های کرونر خود دارند و می توانند مستعد سکته قلبی باشند. خطر دیگری که در این مورد مطرح است، این است که سکته در افراد دیابتی معمولا بدون علامت و بدون درد است. بنابراین دیابتی ها پیش از ورزش حتما باید به یک متخصص قلب یا متخصص پزشکی ورزشی مراجعه کنند تا مورد معاینه قرار بگیرند. البته این مساله برای افرادی که پیش از این سن نیز با همین شدت ورزش می کرده اند چندان مهم نیست.
● نگاه سوم
دکتر سیدمسیح هاشمی
متخصص چشم پزشکی و مدیر گروه چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران
رابطه دیابت و آب مروارید
درباره این موضوع که آب مروارید آقای فریدی به دلیل ابتلا به دیابت و از عوارض آن بوده یا نه، معاینه و اطلاعات بیشتری مورد نیاز است ولی در کل، درباره آب مروارید و ارتباط آن با دیابت، چند نکته حایز اهمیت است.
۱) اول اینکه اصولا در افراد مبتلا به دیابت، شانس درگیری با مشکل آب مروارید بیش از احتمال آن در مورد افراد عادی است.
۲) دوم اینکه در این افراد، عارضه آب مروارید ممکن است ظرف مدت کوتاهی مثلا ۲۴ساعت به شدت بروز کند و این مورد معمولا با میزان نوسان قند خون ارتباط دارد.
۳) سوم اینکه آب مروارید در برخی بیماران دیابتی در بعضی روزها شدید و در بعضی روزها خفیف تر می شود. به عبارت دیگر، بیمار ممکن است در بعضی روزها دید مطلوب و در بعضی روزها دید نامطلوب داشته باشد و این مساله نیز به میزان قندخون فرد مبتلا بستگی دارد.
افرادی مثل آقای فریدی که به طور هم زمان به دیابت و آب مروارید مبتلا هستند و می خواهند تحت عمل جراحی قرار بگیرند، باید اول توسط متخصص چشم پزشکی تحت معاینه، ارزیابی و احیانا عکس برداری از شبکیه چشم قرار بگیرند. اگر دیابت روی شبکیه چشم آنها تاثیر زیادی گذاشته و لکه زرد بینایی (ماکولا) دچار تورم شده یا شبکیه یا زجاجیه آنها دچار خون ریزی شدید شده باشد، باید پیش از عمل آب مروارید تحت درمان قرار بگیرند؛ زیرا عمل آب مروارید در این افراد موجب تشدید علایم و عوارض ناشی از دیابت در شبکیه می شود و ممکن است حتی به مرحله غیرقابل درمان برسد. یعنی بیمار به رغم تحمل شرایط درمان و هزینه های مادی و معنوی، بهبود قابل توجهی پیدا نمی کند و گاهی دچار مشکلات بیشتری هم می شود. البته در حال حاضر، تکنیک هایی وجود دارند که به کمک آنها می توان هر ۲ عمل را به طور هم زمان انجام داد؛ یعنی با یک عمل، هم خون ریزی شبکیه را برطرف کرد، هم آب مروارید را تحت درمان قرار داد.
نکته دیگری که در مورد بیمار این هفته «کلینیک دیابت» مشاهده می شود، کنترل قندخون پیش از انجام عمل جراحی است. به طورکلی، این عمل در افراد دیابتی با ریسک و عوارض بیشتری همراه است و کنترل مطلوب قند خون پیش از عمل می تواند این عوارض را تا حد زیادی کاهش دهد.
● نگاه چهارم
دکتر مسعود کیمیاگر
متخصص تغذیه و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
کاهش کیلوهای اضافی
این موضوع که بیمار این هفته «کلینیک دیابت» در عرض ۸ ماه نزدیک به ۲۰ کیلو از وزن خود را کم کرده، به طور کلی متعادل است اما در این مورد باید دید رژیمی که اتخاذ شده، دارای چه مولفه هایی بوده است. به خصوص اینکه او برای رژیم غذایی خود به متخصص نیز مراجعه نکرده است. در حال حاضر، خیلی ها گمان می کنند که می توانند با حذف نان و برنج وزنشان را کاهش دهند و در این مدت تنها به مصرف گوشت و مرغ و پروتئین رو می آورند؛ در صورتی که این باور کاملا نادرست است. حذف کامل برنج و نان شاید در مدت زمانی کوتاه تاثیر چندانی در افراد نداشته باشد ولی با طولانی شدن این مدت، آثار منفی خود را نشان می دهد. در هر صورت، سرعت کاهش وزن این بیمار متناسب بوده و این کاهش وزن به طور قطع تاثیر مثبت و مطلوبی بر دیابت دارد. افراد دارای اضافه وزن غالبا در سلول های خود توانایی لازم برای برداشت قند خون را ندارند. بنابراین نخستین توصیه برای این افراد، کاهش کیلوهای اضافی است که آقای فریدی نیز به درستی به این مورد توجه داشته و آن را مدنظر قرار داده اند. آقای فریدی با توجه به اینکه ۱۶۵ سانتی متر قد و ۶۵ کیلوگرم وزن دارند، در شرایط تقریبا مناسبی قرار دارند. با این حال، به نظر می رسد که تا ۳ تا ۴ کیلوگرم دیگر نیز بتوانند وزن خود را کم کنند که البته این مقدار با بررسی بافت چربی افراد به صورت دقیق قابل اندازه گیری است. نکته ای که در حال حاضر برای این بیمار و بیماران مشابه مطرح است، حفظ این وزن و جلوگیری از بازگشت اضافه وزن است. در واقع، یکی از مشکلات رایج در افرادی که چنین کاهش وزنی داشته اند، رها کردن رژیم غذایی و بازگشت به حالت اول است.
توصیه ای که می توان به افراد مبتلا به دیابت کرد، حفظ تنوع غذایی، اجتناب از مصرف قندهای ساده و حفظ تمام وعده های اصلی غذایی است که مابین آنها ۲ تا ۳ میان وعده مناسب در نظر گرفته شده است.

[aligol172]

برای کسی که تازه مادر شده است و قبلاً چنین تجربه ای نداشته، ممکن است سخت باشد تا پیام های مختلف گریه کودک را دریابد و بفهمد که کودکش چه می گوید...
● چرا شیرخوار شما گریه می کند؟
همه بچه ها حتی سالم ترین آنها زمان هایی را در روز گریه می کنند که این زمان ممکن است به یک الی ۳ ساعت در روز برسد. به نظر می رسد بچه ها مجبورند که گریه کنند چرا که گریه برای آنها راهی برای برقراری ارتباط و بیان نیازهایشان است. کودک با گریه اش می گوید که: من گرسنه هستم، من تشنه هستم، من احساس سرما می کنم، احساس گرما می کنم و کسی باید این پتو را از روی من کنار بزند، من دل درد دارم، پوشک من باید عوض شود، من احساس سوزش و خارش زیر پوشکم دارم، حشره ای مرا نیش زده است و این نیش دردناک است و ... .
برای کسی که تازه مادر شده است و قبلاً چنین تجربه ای نداشته، ممکن است سخت باشد تا پیام های مختلف گریه کودک را دریابد و بفهمد که کودکش چه می گوید. آیا او گرسنه است؟ تشنه است؟ سردش است؟ آرامش می خواهد؟ و ... . اگر مادر نتواند بین این گریه ها افتراق ایجاد کند، ممکن است مضطرب و پریشان شود.
به تدریج که بچه ها بزرگ می شوند یاد می گیرند که راه های دیگری غیر از گریه برای برقراری ارتباط با ما وجود دارد. مثلاً نگاه کردن، صدا درآوردن از خود، لبخند زدن و ... و همه اینها نیاز به گریه را کاهش می دهد.
شایع ترین علل گریه شیرخواران موارد زیر است:
▪ من شیر می خواهم.
گرسنگی شایع ترین دلیل گریه شیرخوار است و او به این طریق شما را متوجه می کند که نیاز به شیر دارد.
▪ نیاز دارم تا راحت باشم.
بچه ها وقتی در شرایط نامناسبی گیر می کنند خیلی زود اعتراض می کنند: اگر لباس آنها تنگ و چسبان باشد و آنها را اذیت کند، اگر پوشکشان خیس باشد، اگر پوشک خیلی سفت و محکم بسته شده باشد و... البته تحمل بچه ها از این نظر متفاوت است. بعضی از کودکان را باید بلافاصله کمک کرد و بلافاصله پوشک آنها را عوض کرد به خصوص اگر پوست حساسی داشته باشند ولی بعضی ها می توانند شرایط ناراحت کننده را بیشتر تحمل کنند.
▪ نیاز به گرمای مناسب دارم نه خیلی داغ، نه خیلی سرد.
بعضی از بچه ها در زمان تعویض پوشک از اینکه زیاد باز بمانند احساس سرما و ناراحتی می کنند. یا وقتی هوا گرم است از اینکه پوشک آنها باز شود خوشحال می شوند و متنفرند که دوباره پوشک شوند. مادر پس از مدتی متوجه می شود که کودکش به چه مقدار لباس نیاز دارد.
یک روش و قانون راحت این است که معمولاً شیرخواران به یک لایه لباس بیشتر از لباسی که شما با آن راحتید نیاز دارند. یا حتی می توانیم بدن کودک را لمس کنیم و میزان سرما و گرمای بدنش را متوجه بشویم. می شود ناحیه شکم کودک را لمس کرد. اگر خیلی داغ یا سرد باشد لباسش را کم یا اضافه می کنیم. از دست ها و پاهای کودک نباید به این نتیجه برسیم، چون ممکن است آنها به طور طبیعی کمی سردتر باشند. درجه حرارت اتاق نوزاد باید حدود ۱۸ درجه سانتیگراد باشد.
▪ من نیاز دارم بغل گرفته شوم.
بعضی از بچه ها بیشتر نیاز به نوازش و بغل گرفتن دارند. این موضوع به آنها اطمینان می دهد. وقتی بچه ها بزرگتر می شوند از طریق نگاه کردن به شما یا شنیدن صدای شما این توجه را می گیرند، ولی برای بچه های کوچک تر نیاز به تماس بدنی نزدیک تری وجود دارد تا به این احساس برسند. اگر شما کودک را شیر می دهید، سپس پوشکش را عوض می کنید، خیلی ساده است که بعدش او می خواهد که بغل گرفته شود. بعضی از والدین نگران این هستند که کودکشان به بغل گرفتن عادت کند ولی به خصوص چند ماه اول تولد شما نمی توانید این کار را نکنید، او را بغل کنید و آرام آرام تکان دهید.
از طرف دیگر بعضی از بچه ها دوست ندارند که خیلی تماس بدنی با آنها برقرار شود، از اینکه مرتب بوسیده شوند و از این بغل به بغل دیگری بروند زود خسته می شوند و گریه می کنند. در مقابل این کودکان بچه هایی هستند که دوست دارند همیشه در بغل باشند، برای این بچه ها ممکن است مادر از آغوش استفاده کند که هم کودک تماس نزدیکی با مادر داشته باشد و هم دست مادر برای انجام کارهایش باز باشد. شاید این راه حلی است که هم بچه و هم مادر کمی راحت تر شوند.
▪ من نیاز به استراحت دارم.
این طبیعی است که کودک هر زمان که نیاز به خواب دارد، بخوابد. ولی بعضی از بچه ها اگر زیاد توجه بگیرند، سروصدای محیط زیاد باشد، محیط پر از محرک های مختلف باشد و ... ممکن است به راحتی خوابشان نبرد. بچه های کوچک خیلی نمی توانند با محرک های مختلف در محیط سازگاری کنند. محرک هایی مثل روشنایی، سروصدا، از این بغل به آن بغل رفتن آنها را آشفته می کند. مثلاً خیلی از والدین متوجه می شوند هر زمان که اقوام به منزل آنها می آیند، گریه و بی قراری کودک بیشتر می شود یا نه وقتی با پایان روز نزدیک می شویم گریه کودک افزایش می یابد این یعنی به زبان خیلی ساده که من خسته شده ام، من نیاز به خواب دارم. باید محرک ها قطع شود.
▪ من نیاز به چیزی دارم تا احساس بهتری داشته باشم.
اگر کودک شما شیرش را خورده، پوشکش نیز خشک است و ظاهراً مشکلی ندارد ولی هنوز گریه می کند ممکن است شما فکر کنید او مریض شده یا درد دارد.
گریه درد متفاوت از سایر گریه هاست و پس از مدتی مادر می فهمد که کدام گریه کودک مربوط به درد است. بعضی از بچه ها کمی بدقلق تر از بقیه هستند. آنها زیاد گریه می کنند و جیغ می کشند و کلاً مدیریت آنها سخت است. ما به این کودکان می گوییم کودکان سخت و دشوار.
▪ من به چیزی نیاز دارم اما نمی دانم چه چیزی.
بعضی مواقع ما تشخیص نمی دهیم چرا کودک هنوز گریه می کند و چه اشتباهی رخ داده است. بعضی از بچه ها وقتی شروع به نق زدن و گریه می کنند به راحتی آرام نمی شوند. از چند دقیقه تا چند ساعت با فشار گریه می کنند. این حالت را گاه تحت عنوان کولیک می نامیم. کولیک یک گریه مداوم برای حداقل ۳ ساعت در روز است ، برای حداقل سه روز در هفته. هیچ معجزه ای برای کولیک وجود ندارد. به ندرت این پدیده بیش از سه ماه طول می کشد. برخی از والدین این مسئله را در مورد کودک خود تجربه کرده اند. ممکن است روش های زیر کودک را کمی آرام تر کند:
ـ او را بغل کنید و باز هم بغل کنید.
یک ریتم ثابت پیدا کنید مثل ضربان منظم قلب خودتان. ممکن است کودک با خوابیدن روی سینه شما آرامتر شود.
ـ کودک را با یک ریتم ملایم تکان دهید. مثل تکان دادن روی پا، خواباندن روی گهواره و ننّو و تکان دادن او.
ـ کودک را ماساژ دهید.
ـ چیزی برای مکیدن در اختیار او قرار دهید.
ـ قرار دادن کودک در یک ریتم تکراری و ثابت مثل ماشین در حال حرکت.
وقتی کودکی تقریباً به طور مداوم گریه می کند خیلی به خودش آسیب نمی رساند. اما ممکن است استرس و نگرانی زیادی برای والدینش ایجاد کند.گاهی اوقات والدین خودشان را سرزنش می کنند که چرا نمی توانند کودک را آرام کنند اگر شما نیازهای کودک را برطرف کرده اید و مشکل خاصی وجود ندارد شما هر کاری را که می توانسته اید برای او انجام داده اید، دیگر وقت آن است که از خودتان مراقبت کنید و آشفته نشوید. کودک را زمین بگذارید تا گریه کند و سعی کنید به خودتان آرامش بدهید تا بتوانید کنترل بهتری روی اوضاع به دست آورید. از دیگران کمک بگیرید و لحظاتی کودک را به شخص دیگری بسپارید تا خستگی را از تن خود دور کنید.
در صورتیکه تمام موارد فوق را انجام داده اید و اثری نداشته، شاید مشورت کردن با یک پزشک یا روانپزشک اطفال بتواند نگرانی را از شما دور کند.
آنچه مسلم است شما به عنوان یک والد نیاز به رفع خستگی، آرامش و برطرف ساختن نیازهای فیزیکی خود دارید تا مجدد بتوانید تجدید قوا کنید، کمک گرفتن ز دیگران را فراموش نکنید.

[aligol172]

عکس العمل کودکان در مقابل دیدار پزشک بسیار متفاوت است. برخی بسیار خجالتی و ساکت می شوند، برخی جیغ می زنند و برخی ...چگونه می توان اضطراب ناشی از ملاقات پزشک را در کودکان کاهش داد؟
● چگونه می توان اضطراب ناشی از ملاقات پزشک را در کودکان کاهش داد؟
اطفال معمولاً نگرانی خاصی از مراجعه به پزشک دارند که این ترس وصف ناپذیر است. اما باید دید آیا پزشک به کودک صدمه می رساند؟ آیا کودک مجبور است لباسش را در آورد؟ آیا پزشک حتما به وی آمپول می زند؟ اینها همه تصورات باطلی است که ممکن است در ذهن کودک وجود داشته باشد.
عکس العمل کودکان در مقابل دیدار پزشک بسیار متفاوت است. برخی بسیار خجالتی و ساکت می شوند، برخی جیغ می زنند، داد می کشند و می لرزند و تعداد اندکی می خندند یا ریسه می روند.
کودکان بیمار ممکن است احساس گناه کنند زیرا فکر می کنند کاری انجام داده اند که باعث بیماری و دردشان شده و مستحق تنبیه هستند.
کلید اصلی حل این مشکل و برطرف کردن ترس دوران کودکی از ملاقات پزشکی، شناسایی این ترس و گفتگوی زیاد در مورد آن با کودک است. با وجود آنکه تعداد کمی از کودکان مشکلی با این موضوع ندارند، بسیاری از آنها بخصوص سنین ۱ تا ۶ سال از دیدن افراد بیگانه و حتی پزشک نگران می شوند.
در اینگونه مواقع لازم است والدین ذهن کودکان را پرورش دهند و با استفاده از کتاب داستان های مصوّر، چگونگی ملاقات کودکان با پزشک را برای فرزند خود توضیح دهند. حتی باید برای کودک وسایل پزشکی بخرند و آنها را به کودک نشان دهند تا ترسش فرو ریزد.
مادران باید کودک را قبل از مراجعه به پزشک آماه کنند و شب قبل و حتی در راه مطب همه چیز را برایش توضیح دهند. وقتی او آماده شد، با اطمینان و اعتماد می تواند با این مسئله برخورد کند. والدینی که با کودک در مورد ملاقات مفید با پزشک صحبت می کنند، بی تردید یک ارتباط خوب را پایه ریزی می نمایند. یک نگرش مثبت، مراجعه به پزشک را لذت بخش می کند. در واقع والدین می توانند با گفتن جملاتی نظیر «ما امروز پیش پزشک می رویم که ببینیم تو چقدر رشد کرده ای»، دکتر رفتن را موجه تر کنند.
در شرایط ایده آل می توان امکانی فراهم آورد تا ملاقات های مقدماتی صورت گیرد، یعنی ملاقات های ۵ تا۱۰ دقیقه ای با پزشک که ضمن آن کودک و والدینش امکان گفتگوی غیر رسمی را با وی داشته باشند. در طی این ملاقات ها والدین ممکن است در مورد سابقه و روش های درمانی پزشک تحقیق کنند. ارتباط متقابل بین کودک و پزشک را بررسی نمایند و یا در مورد سوابق پزشکی کودک بحث کنند. این ملاقات ها باعث می شود کودکان بدون کمترین اضطرابی با پزشک روبه رو شوند.
زمانی که کودکان بدانند هیچ اتفاق خاصی نمی افتد، احساس راحتی می کنند و در واقع ترس شان از بین می رود. والدین می توانند برای تصمیم گیری در انتخاب پزشک از کودک شان کمک بگیرند. در هر ملاقات با پزشک، صداقت داشتن بهترین سیاست است. والدینی که به کودک شان آنچه را انتظار دارد می گویند، ریشه های اعتماد را محکم تر می کنند. اگر ملاقات پزشک برای ارزیابی دوره ای سلامت کودک باشد، او باید رشد کودک را اندازه گرفته و سلامتی اش را کنترل کند. اطمینان داشته باشید که با وجود شرایط فوق، کودکان حتما به پزشک مراجعه می کنند. اگر ملاقات پزشک برای تشخیص و درمان بیماری است، برای کودک توضیح دهید که دکتر نیاز دارد برای کمک به وی آزمایشاتی را انجام دهد.
زمانی که نیاز به واکسن زدن یا خون گرفتن باشد، به کودک بگویید که آمپول درد کمی دارد و خیلی زود خوب می شود. اگر کودک به آنچه توقع دارد، رسیده باشد ترسش کمتر می شود.
آماده کردن کودک برای دیدار پزشک بسیار اهمیت دارد. والدین باید توضیح دهند که پزشک می خواهد سوابق بیماری وی را بشنود، بنابراین باید به پزشک بگوید چگونه بیماری شروع شده، علایم آن چه بوده و آیا شخص دیگری در مدرسه یا همسایگی آنها این بیماری را داشته یا خیر؟
سوابق بیماری بسیار اهمیت دارد و اغلب، اهمیت آن از دادن آزمایش برای تشخیص بیماری بیشتر است. پزشک معمولاً برای طفل و خردسال توضیح می دهد که بیماری چگونه به وجود آمده تا هر گونه تشویش و نگرانی او را از بین ببرد.
یافتن پزشک متخصص کودکان خیلی مشکل نیست. بیشتر پزشکان که کودکان را معالجه می کنند، بر اساس انتخاب عمل می کنند نه شانس و طبیعتا شما به دنبال پزشکی هستید که مطلع، صبور و علاقه مند به کارش بوده و با کودکان ارتباط خوبی داشته باشد.
حال اگر کودک تان کمی بزرگ است، از او بخواهید در انتخاب پزشکش به شما کمک کند.
پیشنهادات ذیل برای کمک به کودک شما ارائه شده تا بر ترسش از پزشک غلبه کند.
اول از همه، پزشکی را انتخاب کنید که بچه ها را دوست داشته باشد.
در مورد مراجعه به پزشک با کودک تان صحبت کنید. سعی کنید با استفاده از وسایل پزشکی دکتر رفتن را تجربه نمایید.
هرگز، هرگز، هرگز نگویید «اگر بچه بدی باشی، دکتر به تو آمپول می زند.» تهدیدهای دیگر را نیز با استفاده از لفظ پزشک به کار نبرید، زیرا کودک باید بداند آمپول زدن تنبیه نیست.
ملاقات های مقدماتی با پزشک ترتیب دهید تا اضطراب کودک کاهش یابد.
آشنایی با مطب و پزشکی که کودک می تواند با آن احساس راحتی کند، بسیار اهمیت دارد.

[aligol172]

در سال های اخیر، تحقیقات بسیاری در دنیا در رابطه با افزایش سن و پیری انجام شده است. این تحقیقات عمدتاٌ، در رابطه با افزایش مدت زمان زندگی بوده اند و اینکه چگونه مرگ را تا زمانیکه ممکن است، به تعویق بیاندازیم و بررسی های زیادی در رابطه با اینکه چگونه افراد سالمند می توانند با کاهش و ضعف حواسشان(ادراک وتشخیص) زندگی کنند، انجام نشده است.
همه موجودات زنده باید بمیرند. انسان، استثناء نیست. انسان تا جاییکه ما می دانیم از سه بخش بدن، ذهن و روح، تشکیل شده است. همه این جنبه ها در معرض تغییر، عدم تعادل و به عبارتی بیماری هستند. بیماری وجود دارد و یک فرد مجبور است با آن روبرو شود. درست مثل زندگی که هرکسی باید با آن روبرو شود.
افراد بالای ۶۰ سال معمولاٌ به نوع زندگی خود با انتظاراتی متفاوت از روشهای زنگی کنونیشان، عادت کرده اند. آنها همیشه مشغول بوده اند و معتقد بوده اند که یک انسان باید کارهای مفیدی انجام دهد و مشغول باشد و اکنون آنها مجبورند راهشان را در فرهنگ اوقات فراقت پیدا کنند و یاد بگیرند با انجام ندادن کار، لذت ببرند. آنها مجبورند مقاصد دیگر و اهداف جدیدی در زندگی پیدا کنند.
افراد سالمند نگرانی ویژه ای در رابطه با افزایش سنشان دارند. آنها در حال اتمام مسیر زندگیشان هستند و ممکن است در این زمینه نگران آینده باشند. آنها خاطرات زیادی دارند و اغلب در گذشته زندگی می کنند.
هنگامیکه ما پیرتر می شویم، عموما نسبت به بیماریهایی که مربوط به افزایش سن هستند، حساس تر می شویم؛ در نتیجه تمایل داریم کمتر حرکت کنیم و در اثر حرکت کمتر، به بیماریهای مختلف دچار می شویم و چرخه تخریب بدن آغاز می شود. بسیاری از مشکلات سلامتی مربوط به نحوه زندگی غیرمتحرک می شود که در بسیاری از سالمندان معمول است و عبارتند از : ( اگر چه فقط محدود به موارد زیر نیستند )
۱) کاهش انعطاف پذیری مفاصل
۲) ورم مفاصل / ورم کیسه های مفصلی
۳) فشار خون بالا
۴) افزایش چربی بدن و کاهش توان بافتهای عضلانی بدن
۵) پوکی استخوان
۶) درد ناحیه کمر
۷) مشکلات تنفسی
۸) نقصان گردش خون
۹) مشکلات بینایی. مانند عدم وضوح در دید. مثلاٌ دیدن و تشخیص نوشته هایی مانند برچسب اجناس فروشگاه. یک فرد ۸۰ ساله حدود ۳۱.۲ برابر، نور بیشتری برای انجام یک کار، در مقایسه با ۲۰ سالگیش نیاز دارد. این افراد گاهی در نور زیاد هم، دید مناسبی ندارند. اغلب در نور زیاد، فرد سالمند، بی اغراق نمی تواند ببیند که در حال انجام چه کاری است. عدم توانایی تشخیص رنگ ها هم ناشی از عدم توانایی دریافت یا درک رنگ هاست. معمولاٌ این مشکل در مرزها وجود دارد، مثلاٌ جاییکه سقف تمام می شود و دیوار شروع می شود.
۱۰) دردهای مزمن
۱۱) علائم مربوط به اضطراب
۱۲) عدم خوابیدن با آرامش. سالمندان وقت زیادی را بیدار، در رختخواب می گذرانند. این همان زمان طولانی است که آنها با آن درگیرند، تا بخوابند.
۱۳) از دیگر مشکلات، عدم شنوایی کامل است. مثلاٌ وقتی در پارک و یا مجلسی هستند، صدای اطرافیان را واضح و دقیق نمی شنوند و گاهی لازم است صحبت ها، چندبار تکرار شوند.
۱۴) و علاوه بر همه اینها، خستگی وجود دارد.
اخیراٌ در مؤسسه پیری شناسی آمریکا، محقق و جامعه شناس، لئون پاستلان، با بررسی های فراوان نشان داد که در مورد بیشتر سالمندان، مشکلات اغلب مربوط به کاهش حواس و عدم توانایی تطبیق ذهن با کاهش دریافتهای حسی است. به همین دلیل، دچار مشکلات فیزیکی یا ذهنی می شوند. تحقیقات پاستلان نشان داده است که شرایط کنونی زندگی شهری برای سالمندان مناسب نیست. دلایلی که او ذکر کرد، عبارتند از:
۱) کاهش دریافت حسی که واکنش طبیعی نسبت به محیط را تقریباٌ در بسیاری از موارد، غیرممکن می کند.
۲) مردم متوجه موقعیت سالمندان نیستند و درک نمی کنند که آنها به دلیل کاهش قدرت حواس، علائم محیطی را صحیح و با سرعت کافی متوجه نمی شوند.
۳) عدم درک علائم محیطی اغلب منجر به کناره گیری از دنیا می شود و حس درماندگی را افزایش می دهد.
به عبارت دیگر، شرایط جدید و مدرن به طور عمده، فاقد حس همدردی مورد نیاز سالمند است.
سالمندان به سه طریق به کاهش و نقصان در حواسشان نگاه می کنند:
۱) پذیرفتن آن به عنوان یک امر اجتناب ناپذیر و تحمل این مرحله بهم ریختگی تا جاییکه امکان دارد. آن ها باید به ذهن بسپارند که تعداد کمی از مردم درک درستی از پیری دارند و اغلب افراد، سالمند را طرد می کنند(تسلیم شدن).
۲) آنها می توانند ذهنشان را با مشکل کاهش ادراک، مطابقت دهند و این مسئله را آسان بگیرند تا دیدگاهی مثبت ایجاد کند (سازگاری با تغییراتی که رخ می دهد).
۳) می توانند تمرینات ذهنی و بدنی ای انجام دهند که دریافت و ادراک جدیدی ایجاد کند و قدرت حسی آنها را به مدت طولانی تر و پایدار، حفظ کند(معکوس کردن روند تغییرات، بوسیله تمرینات تجدید کننده زندگی).
برای مثال فردی که زخم معده دارد، می تواند همان کارهایی که قبلاٌ انجام داده، ادامه دهد و از درد، رنج ببرد؛ یا برعکس، بیماری را بوسیله تغییر جیره غذایی، نحوه زندگی و ... درمان کند.
حس ناتوانی و بی کفایتی که این افراد در ذهن خود دارند، به آسانی قابل رفع نیست و موجب می شود حس شرمندگی، در ارتباط با سایر افراد داشته باشند.
مفهوم سلامت در سنین پیری، آسان بدست نمی آید. حتی در افراد جوان نیز ذهن متعادل، معمولا یافت نمی شود. سالمندان هرگز نباید یک بار تحمیلی یا آزار و اذیتی برای یک جامعه به حساب آیند. آنها زندگی کرده اند، تجربه دارند و باید قادر باشند، آنچه را که می دانند با جوانان تقسیم کنند. مطالبی که می دانند و تجربه کرده اند، واقعاٌ ارزش شنیدن دارند. حتی اگر جوانان، فقط حس افسوس نسبت به سالمندان داشته باشند، آن جامعه، سالم نیست. یوگا قدرت تغییر این دیدگاهها را نیز دارد.
یوگا می تواند به سالمندان در فرایند یافتن مکانی در جامعه امروزی و دلیلی برای زندگی از طریق آگاهی از بدن، آگاهی از تنفس، وانهاده شدن، جلوگیری از سفتی مفاصل و آمادگی ذهنی و هوشیاری (آگاهی، خردمندی) کمک کند. یوگا می تواند به کند کردن روند پیری در بدن کمک کند و حتی آن را برگشت پذیر کند. هنگامی که یک نفر آگاه است که چگونه این روند را مدیریت کند و از توانایی هایی که دارد استفاده کند، می تواند آرامش خاطر را تجربه کند.
یوگا همیشه تمریناتی ارائه می دهد که همه افراد از جمله جوان، پیر و یا ضعیف بتوانند آن را انجام دهند. مثلاٌ در هاتایوگا پرادیپیکا آمده است که هرکسی کچاری مودرا را تمرین کند، پیری و مرگش به تعویق می افتد. البته تمریناتی مثل کچاری مودرا را سال ها باید تمرین کرد، تا کاملاٌ یاد گرفت. تمرینات بسیار ساده تری وجود دارد که افراد سالمند به راحتی قادر به انجام آن هستند. مانند: پاوان موکت آسانا، آشوینی مودرا، گربه، کبری، سوسمار، نادی شودانا و ....
البته چند احتیاط کلی باید در رابطه با آموزش یوگا به سالمندان مراعات شود:
هنگامیکه به افراد مسن یوگا آموزش می دهیم، آنها ممکن است مشکل فیزیکی خاصی داشته باشند، اما در حقیقت آنها همیشه با مشکلات دیگری نیز درگیر هستند، که معمولا در کلاس عمومی مطرح نمی کنند، بهتر است مربی از پرسیدن چنین سئوالاتی خودداری کند، اما همیشه برای پیشگیری از ایجاد مشکل و به حداقل رسانیدن خطر احتیاط کند.
سر را کامل نچرخانند، فقط آرام گردن را به عقب، جلو و طرفین همراه با تنفس حرکت دهند.
هرگز سر را پایین تر از قلب در وضعیت های ایستاده نیاورند.
تعداد کمی از تکنیک های پرانایاما پیشنهاد می شود:برهماری پرانایام (تنفس زنبوری). تنفس عمیق طبیعی، تنفس شکمی که در نهایت با وضعیتهای آسانا تمرین می شود، تنفس یوگیک (ممکن است مشکل باشد) نادی شودانا و تنفس اوجائی توصیه می شود.
قفل چانه (جالاندا باندا) و شکم (اودیانا باندا) انجام نشود.
تمرینات تقویت کننده کف لگن بسیار مهم هستند، تمریناتی که آن را از زمین بالا بکشد (مولا باندا)، کنترل دریچه مثانه (واجرولی مودرا) و کنترل دریچه اسفنگتر مقعد (آشوینی مودرا).
چرخاندن زبان به سمت عقب (کچاری مودرا) خوب است، اما باید آرام و بدون تلاش انجام شود.
یکی از قدیمی ترین تمرین ها برای افراد سالمند، گروه تمرینات پاوان موکت آسانای ضد رماتیسمی است. این تمرینات را می توانند در حال نشسته روی زمین یا روی صندلی انجام دهند. همچنین در حالت ایستادن می توانند به پشت صندلی تکیه دهند.
پاوان موکت آسانای ضد نفخ و گاز با مراقبت و احتیاط در رابطه با کمر، انجام شود. برای مثال وضعیت بالا آوردن پا (اوتان پادآسانا) باید با تک تک پاها جدا از هم انجام شود و بالا آوردن هر دو پا پیشنهاد نمی شود.
بیشتر حرکات افزایش دهنده انرژی (پاوان موکت آسانای ضد قفل انرژی) باید با احتیاط ویژه ای انجام شود. وضعیت سلام (ناماسکار آسانا) می تواند به جای اینکه در حال چمباتمه انجام شود، به حالت نشسته صورت گیرد، همین طور حالت هیزم شکن (کاشتا تاکشان آسانا) و……..
نیایش، ایستادن و نشستن چمباتمه بطور متناوب و پامرغی برای افراد مسن مناسب نیستند.
یوگا به افراد مسن کمک می کند خواب خوبی داشته باشند. نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد، تمرینات یوگا که شامل فعالیت های جسمی، ریلکس کردن با آگاهی، و تمرینات کنترل تنفس است، موجب بهبود خواب و افزایش احساس سرزنده بودن در سالمندان می شود.
سوامی ویوکناندا که این تحقیق را انجام داده است، می گوید تحقیقی بین ۶۹ فرد سالمند بالای ۶۰ سال انجام شد که سالها در خانه ای در بنگلر زندگی می کردند، انجام شد. آنها به سه گروه تقسیم شدند: یک گروه یوگا کردند، یک گروه تحت درمان آیورودا قرار گرفتند و گروه سوم، به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند. ارزیابی یکبار بعد از سه ماه، و بار بعدی بعد از ۶ ماه انجام شد. در گروهی که یوگا کرده بودند، زمان به خواب رفتن طی این مدت به طرز چشمگیری کاهش یافته بود و مدت خواب شبانه پس از ۶ ماه افزایش معنی داری داشت. دیگر گروهها تغییر چشمگیری نداشتند.
با افزایش سن، مردم تمرینات عادی زندگیشان را متوقف می کنند که به طور کلی کار اشتباهی است. با انجام یوگا از نظر قلبی و سنی جوان تر می مانید. سن هرگز نباید مانع شما شود. این که نحوه زندگی قدیمی تان را همراه با کنترل رژیم غذایی ادامه دهید، بسیار مهم است. بدین ترتیب زندگی بسیار ساده و آسان خواهد بود. مشخص شده است که یوگا، بسیاری از مشکلات سلامتی را از بین می برد یا کاهش می دهد. آساناهای یوگا به همراه پرانایام، موجب بهبود ودرمان بسیاری از بیماری ها می شوند. یک روند آرام و تدریجی یوگا به شما کمک می کند که بسیار ساده خود را بهبود ببخشید. تنها مسئله ای که باید به خاطر بسپارید این است که خودتان به تنهایی شروع ( بدون مربی ) به انجام تمرینات یوگا نکنید.
سالمندی باید زمانی برای تکمیل زندگی باشد. اگر به عنوان زمانی برای درد، خستگی و غیره بروز کرده است، یوگا می تواند آن را تغییر دهد.