>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[dariushiraz]

آژانس فضانوردي آمريكا مي گويد كه آن بخش از مريخ كه كاوشگر فرصت در آن فرود آمده است زماني «زير آب بوده است». مريخ نورد فرصت بيش از يك ماه قبل در گودال كوچكي در مجاورت خط استواي مريخ در منطقه اي كه به «مريدياني پلنوم» موسوم است فرود آمد. ناسا مي گويد در صخره هاي اين ناحيه كه لايه لايه هستند، نشانه هاي غيرقابل ترديدي از تماس آنها با مقدار زيادي آب در گذشته به چشم مي خورد.

استيو اسكوايرز، پژوهشگر دانشگاه كورنل و محقق اصلي تجهيزات علمي كاوشگر فرصت گفت: «اين صخره ها به وسيله آب مايع چنين حالتي پيدا كرده است و ممكن است اصلا زير آب تشكيل شده باشد.» وي گفت تيم تحت نظر او به وسيله دوربين، طيف سنج و ابزارهاي مكانيكي آپورچونيتي اين بستر صخره اي را به دقت تجزيه و تحليل كرده است. وي در يك كنفرانس خبري ويژه در مقر ناسا در واشنگتن دي سي گفت: «آيا اين صخره ها با چيزي در تماس بوده اند، آيا به وسيله آب مايع تغيير شكل داده اند؟ پاسخ اين سئوال قطعا مثبت است.»

وي گفت اين نتيجه گيري را مي توان به وسيله چندين رشته شواهد كليدي تاييد كرد، كه از آن جمله حضور سولفات ها و سنگريزه هاي كروي در اين صخره ها كه احتمالاً در آب شكل گرفته اند، است. مشخصات ظاهري صخره ها، از جمله فرورفتگي هايي كه محل رشد مواد بلوري است نيز به اثبات اين موضوع كمك مي كند. پروفسور اسكوايرز گفت: «هدف اين ماموريت اين بود كه به مريخ برويم و ببينيم آيا داراي محيطي قابل سكونت است يا نه.»

«به اعتقاد ما اين نقطه از مريخ براي مدتي در گذشته، محل حضور آب هاي سطحي بوده است كه مي توانسته براي موجودات زنده مناسب باشد. البته اين بدان معني نيست كه حيات قطعا در آنجا وجود داشته.» فرصت و كاوشگر دوقلوي آن روح، توسط گروهي از دانشمندان و مهندسان از آزمايشگاه رانش جت در پاساديناي كاليفرنيا كنترل مي شود.

[مرتضی nvcd]

تکراررررررررررررررررررررر

[Mr.Shaibow]

تصويري تازه از تلسكوپ فضايي اسپيتزر ناسا، ستاره اي نوزاد را در فاصله ي 1140 سال نوري از زمين نشان مي دهد كه در حال دميدن در دو "حباب" عظيم است.
تصويري تازه از تلسكوپ فضايي اسپيتزر (Spitzer Space Telescope) ناسا (NASA)، ستاره­اي نوزاد را در فاصله­ي 1140 سال نوري از زمين نشان مي­دهد كه در حال دميدن در دو "حباب" عظيم است. اما اين ستاره­ي كودك كه HH 46/47 نام دارد، براي باد كردن حباب­ها در فضاي بيرون نه از آدامس بادكنكي بلكه از فوران­هاي قدرتمندي از گاز استفاده مي­كند.







در اين تصوير پردازش شده از تلسكوپ فضايي اسپيتزر، ستاره­ي نوزاد HH 46/47 در حال دميدن دو "حباب" بزرگ

ديده مي­شود. اين ستاره 1140 سال نوري از زمين فاصله دارد. (براي ديدن تصوير بزرگ­تر روي عكس كليك كنيد.)
NASA/JPL-Caltech

در مركز تصوير استپيتزر مي­توان ستاره­ي خردسال را به صورت نقطه­اي سفيد ديد. دو حباب به صورت پوسته­هاي بيضوي توخالي از ماده­ي سبزآبي رنگ نشان داده شده­اند كه از ستاره به بيرون گسترده شده. باريكه­هاي سبز رنگ در تصوير نشانگر گاز هيدروژن ملكولي گرم است در حالي كه ته رنگ آبي، حاصل پراكنش نور ستاره در غبار گرداگرد ستاره است.

اين حباب­ها هنگامي تشكيل شدند كه فوران­هاي قدرتمندي از گاز كه با سرعت 200 تا 300 كيلومتر بر ساعت در حركت بودند، با ابرهاي گازي كيهاني كه HH 46/47 را دربرداشتند، برخورد كردند. لكه­هاي قرمز رنگ در انتهاي هريك از حباب­ها، نشانگر حضور گاز گوگرد و آهن­ در جايي­اند كه فوران­هاي باريك ستاره هم­اكنون در حال برخورد رو در رو با ابرهاي گازي كيهاني و مواد غباري هستند.

به گفته­ي تانگاسمي ولوسامي (Thangasamy Velusamy) از آزمايشگاه جت پيشرانه ناسا (NASA Jet Propulsion Laboratory) در پاسادناي كاليفرنيا (Pasadena, Calif )، ستارگان نوزاد و قرص­هاي تشكيل سياره­اي بالقوه­ي آنان با متوقف ساختن و جذب گاز و غبار پيرامون به وسيله­ي گرانش، رشد مي­كنند. گمان دانشمندان بر اين است كه وقتي ستاره­ي نوزاد مركزي، بادها و فوران­هاي قدرتمندي ايجاد مي­كند كه مواد پيراموني را مي­پراكنند، اين قرص­ها از توقف باز مي­ايستند.

ولوسامي مي­گويد: "استپيتزر مي­تواند از اين فوران­ها و بادها، در پرتوي فروسرخ تصويربرداري كرده و به ما در فهم جزييات اين پديده، ياري برساند."

براي اخترشناساني كه مي­دانند دنبال چه چيزي بگردند، ابزارهاي فروسرخ فوقِ حساس استپيتزر، وسيله­اي عالي است تا ستارگان جوانِ پوشيده در ابرهاي ضخيمِ غبار كيهاني و گاز را مطالعه و اطلاعاتي درباره­ي رشد آنان آشكار كنند. ولوسامي با اين حال خاطرنشان كرد كه غالباً رسيدن به تصوري روشن و باجزييات از ستارگان نوزاد و "مشكلات رشد" آنان براي خيلي­ها دشوار است.

وي گفت: "وقتي در يك تلسكوپ ستاره­اي را مي­نگريد، تصوير ستاره به اندازه­اي معلوم تار مي­شود و هرچه تلسكوپ كوچك­تر باشد، اين تاري بيشتر است."

دانشمندان در آزمايشگاه جت پيشرانه، JPL، براي رفع اين عدم وضوح، روش پردازش تصوير پيشرفته­اي را براي داده­هاي اسپيتزر توسعه داده­اند كه واهم­پيچي Hi-Resـ(Hi-Res deconvolution) نام دارد. اين پردازش، تاري را كاهش مي­دهد و تصوير را واضح­تر و تميزتر مي­كند تا دانشمندان بتوانند تابش­هاي اطراف ستارگانِ در حال شكل­گيري را با جزييات بيشتري ببينند. وقتي ولوسامي و گروهش اين روش را روي تصوير اسپيتزر از HH 46/47 اجرا كردند، توانستند بادهاي ستاره و فوران­هايي از گاز را مشاهده كنند كه در حال حفر اين حباب­هاي آسماني­اند.

به گفته­ي ويليام لَنجر (William Langer) از JPL، اين تصوير به دانشمندان كمك مي­كند تا تعيين كنند كه از ميان بسياري مكانيسم­هاي مختلف، كدام يك باعث ايجاد بادها و فوران­هاي ستارگان نوزاد مي­شود.

اين تصوير فروسرخ، مركب از سه رنگ است با داده­هايي در طول موج 6/3 ميكرون كه با رنگ آبي نمايانده شده و 5/4 و 8/5 ميكرون كه با رنگ سبز و 24 ميكرون كه با رنگ قرمز نمايانده شده­اند.

اين مقاله درباره­ي HH46/47 كه توسط ولوسامي، لَنجر و كِنِت مارش (Kenneth Marsh) ــ همگي از JPL ــ نوشته شده است، در شماره­ي اكتبر نشريه­ي اخترفيزيك (Astrophysical Journal Letters) منتشر شد

[dariushiraz]

طراحي ميكروماهواره "آوت ست" فروردين ماه سال آينده پايان مي‌يابد
تهران، خبرگزاري جمهوري اسلامي ‪۸۶/۰۸/۲۱‬
داخلي.جامعه اطلاعاتي.ماهواره
طراحي ميكروماهواره "آوت ست" (‪ (AUT Sat‬دانشگاه صنعتي اميركبير بعد از عيد نوروز سال آينده پايان مي‌يابد.
عضو هيات علمي دانشكده مهندسي سيستم هوا و فضاي دانشگاه صنعتي اميركبير با بيان اين مطلب گفت: كاربردهاي اين ماهواره تصويربرداري از ايران به منظور دريافت اطلاعات مراتع و جنگل‌ها و مانيتورينگ پوشش‌دهي گياهي روي سطح كشور خواهد بود و كاربرد نظامي ندارد.
"حسين حسيني تودشكي" روز دوشنبه در مراسم سومين روز از هفته جهاني فضا در دانشكده مهندسي هواوفضاي دانشگاه صنعتي اميركبير افزود: طراحي اين ماهواره ‪ ۶‬ماه قبل در دانشگاه و با همكاري ‪ ۴‬دانشكده هوا و فضا، مكانيك، برق و كامپيوتر دانشگاه اميركبير آغاز شده است و پس از پايان طراحي به سازمان فضايي ايران واگذار خواهد شد.
وي اظهار داشت: پروژه‌هايي كه در دانشگاه و در سطح هيات علمي انجام شده، اغلب فردي است و به ندرت پروژه‌ها به صورت گروهي به دانشگاه واگذار شده است.
وي ادامه داد: اجراي اين پروژه به عنوان يك كار تيمي كه از بيرون از دانشگاه درخواست شده و افراد متفاوت با تخصص‌هاي گوناگون از چندين دانشكده روي آن كار كنند، تجربه‌اي جديد است.
عضوهيات علمي دانشكده مهندسي سيستم هوا و فضاي دانشگاه صنعتي اميركبير با تاكيد بر اينكه در فعاليت‌هاي تحقيقاتي ، كار تيمي اهميت بسياري دارد، گفت: ما ايراني‌ها به صورت انفرادي، فعاليت‌ها را به خوبي انجام مي‌دهيم و داراي پتانسيل خوبي نيز هستيم،اما در كارهاي گروهي كه منجر به هدف واحدي شود، ضعف داريم.
به‌گفته حسيني، در ساخت ماهواره بايد به زيرسيستم‌هاي ماهواره توجه بسياري شود كه يكي از اين زيرسيستم‌ها "تامين و توزيع توان الكترونيكي در ماهواره" است.
وي ادامه داد: "پايداري و كنترل وضعيت ماهواره"، "كنترل درجه حرارت"، "مخابرات"، "زيرسيستم كامپيوتر" و "سازه و مواد" از ديگر زيرسيستم‌هايي است كه در طراحي و ساخت يك ماهواره بايد به آن توجه كرد.
در مراسم روز سوم هفته جهاني فضا "احمد طالب‌زاده" رييس سازمان فضايي ايران و دكتر "ماني" رييس دانشگاه صنعتي اميركبير حضور داشتند.

[ghazal_ak]

مدیران یک پروژه سوئیسی اعلام کردند که نمونه اولیه هواپیمای خورشیدی نخستین پرواز آزمایشی خود را در پاییز سال ۲۰۰۸ انجام می دهد.




مدل کوچک شده هواپیما که پهنای بال آن ۶۱ متر است، در حال حاضر در شمال سوئیس در دست ساخت است تا فناوری منحصر به فرد و استثنایی به کار رفته در ساخت آن، آزمایش شود. اگر این هواپیما در پرواز آزمایشی موفق شود، هواپیمای ۱۵ تنی بسیار زیبا می تواند یک پرواز ۳۶ ساعته پیشگام و ابتکاری را در هنگام شب در سال ۲۰۰۹ انجام دهد. برتراند پیکارد خلبان این هواپیما گفت؛ اولین پرواز فقط چند متر در بالای باند فرودگاه دوبندورف (پس از حدود دو سال شبیه سازی های رایانه یی) انجام می شود.
یکی از چالش های بزرگ برای پرواز خورشیدی، چگونگی ذخیره انرژی کافی از مجموعه صفحات خورشیدی برای نگه داشتن این هواپیمای فوق العاده سبک در پروازهای شبانه و در تاریکی است. در حالی که هواپیماهای بدون خلبان تاکنون بر این چالش غلبه کرده اند، اما برای هواپیمایی که وزن خلبان نیز به آن افزوده می شود، پرواز کردن مشکل تر خواهد بود.
منبع: ایسنا

[JinN777]

سلام من از نجوم چیزی نمیدونم این تاپیک رو هم نخوندم یه چیزی شنیدم شاید جالب باشه:
رابطه قرآن با علوم مختلف که این از علم نجومه:
مدتیه که دانشمندها فهمیدند که ستاره ها, زمین, منظومه شمسی, کهکشان ها و همه چیز دیگه که الان هست از 6 انفجار به وجود اومده. یعنی این آفرینش 6 مرحله داشته.
حالا یکی از آیه های قرآن هست که اونجا خدا به حضرت محمد (ص) می فرماید: ما زمین و آسمانها را در 6 روز (دوره) آفریدیم...!
دوستان فعال در انجمن علوم لطف کنند یه تاپیک با موضوع "رابطه قرآن با جدید ترین علم ها" بسازند. مطمئنا تاثیر خوبی داره...! ممنون از شما رضا

[JinN777]

سلام. من یه چیز دیگه هم پیدا کردم. از اونجا که تقویم های شمسی و قمری به نجوم (خورشید و ماه) ربط داره اینو میگم:
سوره یونس آیه 5:
« او کسی است که خورشید را روشنایی و ماه را نور قرار داد, و برای آن منزلگاه هایی مقدر کرد, تا عدد سالها و حساب کارها را بدانید, خداوند این را جز به حق نیافریده, او آیات خود را برای گروهی که اهل دانشـند, شرح میدهد. »

[Parnyan]

تماشای بالیدن زیبای کهکشان ها

کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، شواهد گسترده ی تازه ای برای نظریه ی "پرورش" به دست می دهد. در این نظریه، اعتقاد بر این است که کهکشان هایی که نخستین بار توسط هابل توصیف شدند ـ مارپیچی و بیضوی ـ از نظر تکامل با هم مرتبط اند.
اوایل قرن بیستم، ادوین هابل موفق به کشفی تکاندهنده شد مبنی بر این که کهکشان راه شیری ما، تنها نیست. کهکشان ما تنها یکی از کهکشانها یا ــ چنان که هابل نامیدشان ــ "جهانهای جزیرهای" بسیاری است که در اقیانوس فضا شناورند.

اکنون، یک قرن پس از آن، کاوشگر تحول کهکشانی ناسا (NASA's Galaxy Evolution Explorer)، در حال کمک به بازسازی سیر تکامل این گونههای کیهانی از روی شواهد است. در این مأموریت، از زمان پرتابِ کاوشگر در سال 2003، دهها هزار کهکشان در پرتوی فرابنفش در گسترهی نه میلیارد سال از زمان، بررسی شدهاند. نتایج، شواهد گستردهی تازهای برای نظریهی "پرورش" به دست میدهد. در این نظریه، اعتقاد بر این است که کهکشانهایی که نخستین بار توسط هابل توصیف شدند ــ مارپیچیهای زیبا و بیضویهای لکهمانند ــ از نظر تکامل با هم مرتبطاند.

این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشانی جوان به نام NGC300 را نشان می­دهد که در فاصلهای حدود هفت میلیون سال نوری در صورت فلکی حجار واقع شده.

این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشانی نوجوان به نام NGC1291 را نشان می­دهد که در فاصلهای حدود 33 میلیون سال نوری و در صورت فلکی نهر واقع شده.

این تصویر کاوشگر تحول کهکشانی ناسا، کهکشان پیرتر NGC1316 را نشان میدهد که در فاصلهی حدود 62 میلیون سال نوری و در صورت فلکی کوره قرار دارد.


طبق این نظریه، یک کهکشان جوانِ نوعی، زندگیاش را به صورت کهکشانی مارپیچی آغاز میکند که فعالانه ستاره تولید میکند. با گذشت زمان، این کهکشان مارپیچی ممکن است پیش از روانه کردن چند دور دیگر از ستارههای تازه ساخته شده، با کهکشان مارپیچی دیگری یا شاید کهکشانی نامنظم یکی شود. سرانجام، کهکشان، تولید ستاره­اش را کم میکند و با زندگی بعدیاش در هیأت یک کهکشان بیضوی، خو میگیرد.

کریس مارتین (Chris Martin)، پژوهشگر اصلی کاوشگر تحول کهکشانی در مؤسسهی فنآوری کالیفرنیا (California Institute of Technology in Pasadena) در پاسادنای کالیفرنیا (Pasadena, Calif)، میگوید: "دادههای ما تأیید می­کند که همهی کهکشانها، زندگی را در حال ستارهزایی آغاز میکنند. سپس در اثر ترکیبی از ادغام با دیگر کهکشان­ها، تحلیل رفتن سوخت و شاید توقف توسط سیاهچالهها، کهکشانها سرانجام از تولید ستاره بازمیایستند."

امروزه وقتی اخترشناسان دربارهی کهکشانها سخن میگویند، ترجیح میدهند با رنگشان ــ آبی یا قرمز ــ به آنها اشاره کنند تا با شکلشان. بیشتر کهکشانهای آبیرنگ، مارپیچیهای کوچکتر یا کهکشانهای نامنظماند و بیشتر کهکشانهای قرمز رنگ را کهکشانهای بیضویِ بزرگتر تشکیل میدهند؛ گو این که استثناءهایی هم وجود دارد.

چرا کهکشانها را با رنگشان رمزگذاری میکنیم؟ رنگ کهکشانها نشانگر میزان فعال بودنشان در ساختن ستاره­های تازه است. ستارههای جوانتر، در پرتوی فرابنفش یا آبی میدرخشند، پس کهکشانهایی که آبی به نظر می­رسند، با گرفتاری تمام مشغول تولید ستارهاند. ستارههای مسنتر پرتوی فروسرخ یا قرمز تابش میکنند، پس کهکشانهایی که قرمز به چشم میآیند، کارخانههای ستارهسازیشان را بستهاند. حدوداً نیمی از کل کهکشانها آبی و نیمی قرمزند.

دانشمندان را مدتها فرض بر این بوده است که کهکشانهای آبی با زیاد شدن سنشان تبدیل به کهکشانهای قرمز میشوند. آنان پیشنهاد میکردند که برای کهکشانهای آبی، اتفاقی رخ میدهد که باعث تمام شدن مصالح ساخت ستاره یا گاز در آنها شده و باعث بلوغ آنان به صورت کهکشانهای قرمز غیرفعال میشود. برای درست بودن این نظریهی "پرورش"، باید جمعیتی از کهکشانهای "نوجوان" وجود داشته باشد که در حال طی روند گذار از آبی به قرمز یا از جوانی به پیریاند. اما چنین دگردیسی کیهانیای، باید میلیاردها سال به طول انجامد. اخترشناسان که عمری به مراتب کوتاهتر دارند، چگونه میتوانند روندی اینگونه بلندمدت را مطالعه کنند؟

یک راه حل، نگریستن به تعداد بسیار بسیار زیادی از کهکشانهاست. یک موجود فرازمینی فرضی را تصور کنید که از روی مشتی عکس که انسانهایی با سنین مختلف را نشان میدهد، سعی میکند دریابد آیا آدمها پیر میشوند و چگونه. این موجودات ممکن است فرض کنند که آدمهای کوچکتر رشد کرده و تبدیل به آدمهای بزرگتر میشوند، اما اگر میتوانستند نگاهی به چندین صندوقچهی پر از عکس بیندازند، بهتر میتوانستند زندگی یک انسان نوعی را بازسازی کنند.

کاوشگر تحول کهکشانی برای این که درست چنین پروندهی حجیمی از کهکشانها را برای اخترشناسان فراهم آورد طراحی شد. گنجینهی دادههای این کاوشگر، به کاوشگران امکان داد که شمار چشمگیری از کهکشانهای نوجوان و به طبع آن گواهی بیابند مبنی بر این که کهکشانهای مارپیچی جوان ــ یا آبی ــ سرانجام مسن میشوند تا تبدیل به کهکشانهای بیضوی ــ یا قرمز ــ شوند.

به گفتهی مارتین: "نظریهی پرورش در تحول کهکشانی، وجود کهکشانهایی در حال گذار را پیشبینی کرد. یافتن این کهکشانها نیازمند پرتوی فرابنفش بود چرا که آنان در این پرتو واقاً شاخصترند. به دلیل کمیاب بودن این کهکشانها باید کهکشانهای زیادی را از نظر میگذراندیم. کاوشگر تحول کهکشانی، امکان چنین کاری را برای ما فراهم کرد."

دادههای نور مریی از نقشه برداری دیجیتال آسمانSloanا (Sloan Digital Sky Survey) نیز به اثبات سن کهکشان­های نوجوان و سرعت تمام شدن سوخت ستارهساز آنها، کمک کرد. از این یافتهها چنین برمیآید که برخی از کهکشانهای جوان به سرعت به پیری میرسند، در حالی که بقیه به آهستگی به سوی دوران سالمندی گام برمی­دارند.

شواهد نظریهی "پرورش" تحول کهکشانی را میتوانید در گزارشی در نشریهی اخترفیزیک (Astrophysical Journal)، بیابید که مارتین نویسندهی اصلی آن است.

برای دیدن تصاویر و اطلاعات بیشتر دربارهی کاوشگر تحول کهکشانی رجوع کنید به:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

یا

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

منبع : آسمان پارس


امیدوارم تکراری نباشه

[Parnyan]

در خوشه ی پروین سیارات تازه شکل میگیرند

اخترشناسان ایالات متحده میگویند به نظر میرسد سیارات تازهای گردِ ستارهای در خوشهی پروین، به تازگی شکل گرفته یا در حال شکل گیری باشند.

اخترشناسان ایالات متحده میگویند به نظر میرسد سیارات تازهای گردِ ستارهای در خوشهی پروین، به تازگی شکل گرفته یا در حال شکل گیری باشند.

به گفتهی نویسندهی اصلی مقاله، جوزف ری (Joseph Rhee)، از دانشگاه کالیفرنیای لسآنجلس (University of California, Los Angeles)، به نظر میآید این سیارات حاصل برخورد غولآسای سیارات یا جنینهای سیارهای باشند.

ری گفت این یافتهها با استفاده از رصدخانهی جمینی (Gemini Observatory) در هاوایی (Hawaii) و تلسکوپ فضایی اسپیتزر (Spitzer Space Telescope) به دست آمده است. گزارشی از این پژوهش در شمارهی آیندهی نشریهی اخترفیزیک (Astrophysical Journal) میآید.

ری در خبری که پنجشنبهی گذشته منتشر شد گفت که این اولین دلیل واضح برای تشکیل سیاره در خوشهی پروین است و نتایجی که در حال ارائهی آن هستیم به خوبی میتواند اولین شواهد رصدی باشد مبنی بر آن که سیارات زمینگون، همانند سیارات منظومهی شمسی ما، کاملاً عمومیت دارند.

خوشهی پروین که در فاصلهی 400 سال نوری از ما واقع شده، یکی از نزدیکترین خوشههای ستارهای به زمین است. در این خبر آمده که اخترشناسان چنین محاسبه کردهاند که سیارات زمینگون یا جنینهای سیارهای در این خوشه، ظرف چندصدهزار سال گذشته باهم برخورد کردهاند.

منبع : آسمان پارس

[h2006]

<A href="http://www.spacekids.ir/fa/modules.php?name=News&file=categories&op=newindex& catid=10">تبديل دكل نفت به پايگاه پرتاب ماهواره موضوع:



آمريكايي‌ها براي صرفه‌جويي در هزينه‌هاي فضايي خود، يك

دكل نفت را به پايگاه پرتاب ماهواره تبديل كردند! ولي دقايقي بعد از

اينكه فرمان پرتاب موشك حامل يك ماهواره ارتباطاتي صادر شد و

موشك به هوا رفت، صداي انفجاري به گوش زسيد و موشك و

ماهواره بر فراز اقيانوس آرام منفجر شدند!


شركت «سي لانچ»، مسؤول پرتاب موشك، در رابطه با موشك

حامل ماهواره كه «زنيت» نام دارد اعلام كرد كه در اين انفجار هيچ

فردي آسيب نديده است و براي مشخص كردن علت اين حادثه

تحقيقات صورت خواهد گرفت.

اين موشك به هنگام پرتاب، پر از سوخت نفت سفيد و اكسيژن مايع

بوده است.

همچنين ماهواره NSS-8 ساخت شركت بوئينگ كه قرار بود با اين

موشك حمل شود و مجهز به حدود 100 فرستنده خودكار صوتي

براي اينترنت پر سرعت، پخش سراسري و ساير خدمات بوده، ‌در

اين انفجار منهدم شده است.

اين ماهواره تجاري قرار بود براي ارائه خدمات به كشورهايي در اروپا،

آفريقا، خاورميانه، هند و آسيا پرتاب و راه‌اندازي شود.