آذری شعرلری

[t.s.m.t]

DAĞLAR

Nǝ gözǝlsǝn, sǝfalısan
Solmasın gülzarın, dağlar
Yaxşı dost tǝk vǝfalısan
Pozulmaz ilqarın, dağlar

Yaz olanda qarın ǝrir
Köksün gülzara döndǝrir
Xǝstǝlǝrǝ şǝfa verir
Sǝrin buzun, qarın, dağlar

Şǝlalǝli qoca Tǝrtǝr
Xaçın çayı, dǝli Qarqar
Cǝbinindǝn axan tǝrlǝr
Coşdurur çayların, dağlar

Qoşqar, Kǝpǝz, Murğuz, Mrov
Qaşlarından getmir qrov
Dǝli dağdan qalxanda ov
İzlǝr ovçuların, dağlar

Öyrǝnmişǝm Əlǝsgǝrdǝn
Yazıram sinǝdǝftǝrdǝn
Cavan Hüseyn hǝrdǝn-hǝrdǝn
Yazır öz əş`arın, dağlar

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

MƏHƏBBƏT

Bülbülün qǝlbindǝn silinib getmǝz
Gülşǝn mǝhǝbbǝti, gül mǝhǝbbǝti
Aşığın heç zaman düşmǝz dilindǝn
Vǝtǝn mǝhǝbbǝti, el mǝhǝbbǝti

Vurğunuyam sakit axan suların
Azad dilǝklǝrin, saf duyğuların
Dostlar qǝlbindǝki eşqin, ilqarın
Getmǝz ürǝyimdǝn bil, mǝhǝbbǝti

Mǝn özüm Fǝrhadam, vǝtǝnim Şirin
Qoynumda bǝslǝdim mǝn şirin-şirin
Qǝnddǝn dǝ şirindir, baldan da şirin
Ana mǝhǝbbǝti, dil mǝhǝbbǝti

Könül ağlasa da, yada baş ǝymǝz
Yad verǝn atlası, xaranı geymǝz
Mǝhǝbbǝt aşiqi heç zaman demǝz
Hüseyn, ürǝyindǝn sil mǝhǝbbǝti

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

əyərsə bəzi hürüflər şerlərdə düşmür ya simbol isə görünür ,onlari "ə"və ya"ğ"və ya"ş"oxuyun ya da control pənəl dən dil folderindən türk azərbaycan latin dilin izafələndirin

اگر بعضی حروف اشعار لاتین مشخص نیست یا به جای حروف از علایم و سمبول ها استفاده شده است آنها را"اَ"ویا"غ"ویا"ش"بخوانید و یا از کنترل پنل کامپیوترتان از بخش زبان ،زبان ترکی آذربایجان-لاتین را نصب کنید و سپس چند فونت لاتین را به فونت هایتان اضافه کنید.

[t.s.m.t]

DÜNYADA

Çırpınma ürǝyim, döyünmǝ qǝlbim
Kiçilmǝ düşmǝnǝ, ǝyilmǝ yada
Odlar ölkǝsinin ucalıb başı
Deyilir şöhrǝti bütün dünyada

Ah çǝkmǝ, qǝm yemǝ, çox baxma yola
Ağlama, sızlama, eylǝmǝ nala
Çox çǝkmǝz yetǝrsǝn yenǝ vüsala
Dǝrdin artıb olmaz hǝddǝn ziyada

Parçalanma ürǝk, yaralanma sǝn
Tǝzǝ bütövlǝndin, parçalanma sǝn
Vǝfalı dostundan aralanma sǝn
Dolan arxasınca, dolan piyada

Çǝtindir ölümdǝn, yaman ayrılıq
Eylǝdi qǝddimi kaman ayrılıq
Sıxsa da Hüseyni zaman, ayrılıq
Dostundan ǝl çǝkmǝz, dönmǝz nǝbada

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

VAR

Aydınlıqdan qaçan, kölgǝdǝ itǝn
Qaranlıqda kolda yatanlar da var
Mǝqsǝdsiz yaşayıb, ǝyri yol tutan
Ümmana daş-torpaq atanlar da var

Düz getmǝyǝn hǝqiqǝtin yoluyla
İşlǝmǝyǝn öz yurdunda eliylǝ
Vicdanını, namusunu ǝliylǝ
Özü tǝk nadana satanlar da var

Bilmir ismǝtini, bilmir arını
Salır ayaq altda öz vüqarını
Verib özgǝlǝrǝ ixtiyarını
Özgǝǝtǝyindǝn tutanlar da var

Lal xoruz tǝk vǝ`dǝsindǝ banlamır
Pis işindǝ öz-özünü danlamır
İndiyǝdǝk anlamayıb anlamır
Boş danışıb, ara qatanlar da var

Ətirli güllǝri üzmǝk istǝyǝn
Üzüb yaxasına düzmǝk istǝyǝn
Qǝvvaslıq bilmǝyǝn, üzmǝk istǝyǝn
Hüseyn, ümmanlarda batanlar da var

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

YAR ÜZMƏ, ÜZMƏ

Oldum dilşikǝstǝ, ey boyu bǝstǝ
Əlim ǝtǝyindǝ, yar, üzmǝ, üzmǝ
Nǝdir sinǝn üstǝ, lǝblǝri püstǝ
Mürvǝt et canımı, yar üzmǝ, üzmǝ

Dǝrmansız bimaram, yar, intizaram
Könül tutmur aram, sǝndǝdir çaram
Mǝn dǝ günahkaram, nǝ qǝdǝr varam
Qoy baxsın gözlǝrin, yar üzmǝ, üzmǝ

Mǝ`nalar mǝ`nası, gözǝllǝr xası
Min dǝrdin davası, könül bǝnnası
Hüseyndir, qadası var tǝmǝnnası
Eşqin dǝryasında, yar üzmǝ, üzmǝ

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

ÇİÇƏKDƏN DƏ GÖZƏLSƏN

Yarın sinǝsindǝ bir dǝstǝ çiçǝk
Yarı nǝrgiz, yarı qönçǝ, yarı gül
Çiçǝkdǝn dǝ, nǝrgizdǝn dǝ yar göyçǝk
Xoş halına kimin vardı yarı gül

Qızılgül cananın al yanağıdır
Nazik yarpaqları qǝmi dağıdır
Ağ gül gözlǝrinin tǝr buxağıdır
Gülǝr üzlǝr heç olmasın sarı gül

Güldü yaraşığı bağça-bağların
Xaldı yaraşığı ağ buxaqların
Yardı yaraşığı gen otaqların
Cavan Hüseyn çǝkir intizarı, gül

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

GÖZƏL

Mǝnim qǝlbim cığaradan nazikdir
Mürvǝt et, sinǝmi dağlama, gözǝl
Hǝsrǝtindǝn könlüm ǝzik-ǝzikdir
Duz sǝpib yaramı bağlama, gözǝl

Əzǝldǝn vurğunam lalǝ üzlǝrǝ
Süzgün baxışlara, şǝhla gözlǝrǝ
Qoy sǝnin başağrın gǝlsin bizlǝrǝ
Ah çǝkib, yaş töküb ağlama, gözǝl

Sǝn Cavan Hüseyn de, mǝn dǝ can deyim
Olmuşam hüsnünǝ bir heyran deyim
Sǝnin gözlǝrinǝ mǝn qurban deyim
Kǝs sinǝm üstündǝ, saxlama gözǝl

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

ÇƏTİNDİR


Dinlǝyin ürǝyim, ǝziz dostlarım
Qǝlbim inlǝr, dil yarası çǝtindir
Qılınc kǝssǝ, güllǝ dǝysǝ sağalar
Heç sağalmaz dil yarası, çǝtindir

Qanlar axır ürǝyimdǝn yarasız
Tez yetirin ǝhvalımı yara siz
Dǝrdli sinǝm cǝrrah kimi yarasız
Görǝsiz ki, sol yarası, çǝtindir

Namǝrdlǝrdǝn mǝrdǝ yara yetişsǝ
Tǝrlanın şikarı sara yetişsǝ
Ətirli qönçǝlǝr xara yetişsǝ
Bülbül üçün gül yarası çǝtindir

Kǝlǝ-kötür yollarını düzǝldim
Vǝtǝn üçün ağ gül gǝzib izlǝdim
Kimsǝyǝ demǝdim, dǝrdim gizlǝdim
Sinǝm üstǝ mil yarası çǝtindir

Cavan Hüseyn yetsǝ yar şirin yara
Lütf eylǝr lǝbindǝn yar şirin yara
Qövr edir qǝlbimdǝ yar şirin yara
Dözǝ bilmǝm il yarası çǝtindir

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

GÜLƏRMİŞ

Taleyi xoş insan gǝlsǝ dünyaya
Onun gǝtirdiyi dövran gülǝrmiş
Loğman gǝlsǝ bir xǝstǝnin yanına
Xǝstǝ sağalarmış, loğman gülǝrmiş

Hǝr kimin dünyada taleyi gülsǝ
Sinǝsindǝn lǝ`lü-gövhǝr süzülsǝ
Azad günlǝrinin qǝdrini bilsǝ
Dövran sevinǝrmiş, zaman gülǝrmiş

Sǝn heç vaxt dünyada gülmǝ bir kǝsǝ
Namǝrdlǝr istǝyǝr basdığın kǝsǝ
Zamanǝ bǝd gǝlib mǝrdlǝr büdrǝsǝ
Namǝrdlǝr ǝl çalıb yaman gülǝrmiş

Qafil olma, könül, xoş günlǝr ara
Eşqini verginǝn doğma diyara
Bir ox düzgün gedib dǝysǝ şikara
Sǝyyad sevinǝrmiş, kaman gülǝrmiş

Hüseyn, sǝn dağların zirvǝsindǝn aş
Döyüş meydanına hünǝrlǝ yanaş
Kömǝk elǝmǝsǝ qardaşa-qardaş
Kǝnardan ǝl çalıb düşman gülǝrmiş

AŞIQ HÜSEYN CAVAN