آذری شعرلری

[t.s.m.t]

Aşıq, nǝ gözǝl yazdı,
Mirzǝlǝr gözǝl yazdı,
Qumru kimi danışan
Sinǝndǝ telli sazdı.

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

Aşıq Gǝrmǝduzludu
Sözü şirin, duzludu.
Mǝclisi göylǝr kimi
Ülkǝrli, ulduzludu.

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

Mǝn aşiqǝm, dǝrindi,
Külü bağdan dǝr indi,
Bǝlǝdçim kor taleyim,
Düşdüm, quyu dǝrindi.

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

Xǝbǝr verin Gülxara,
Geyinmǝsin gül-xara.
Aşiqi nakam getdi,
Qismǝt oldu gül xara.

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

Aşıq, adın şirindi,
Fǝrhad dostu Şirindi.
Dostdan dosta gǝlǝn pay
Beçǝ baldan şirindi.

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

YAR NECOLDU

Bulaq, sǝndǝn xǝbǝr alım
Söylǝ görüm, yar necoldu
Günǝş üzlü, ay camallı,
Qǝddi qǝlǝmkar necoldu

İtirmişǝm bir maralım
Kǝsilib sǝbri-qǝrarım
Sǝndǝn bir söz xǝbǝr alım
Söylǝ biilqar necoldu

Aramızda sǝn ol, hǝkǝm
Atasız, qardaşsız, tǝkǝm
İtkin gedǝn o baxtıkǝm
Ağ sinǝsi qar, necoldu

Eşidin, Aşıq Cavanam
Nǝ atam var, nǝ dǝ anam
Vǝtǝndǝn odur nişanam
Bilmǝm o yar necoldu

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

VAR OLSUN ELLƏRİN SƏNİN

Tökülübdür ağ buxağa
Xurmayı tellǝrin sǝnin
Yaraşır qaymaq dodağa
Şirindir dillǝrin sǝnin

Düşmǝsin ellǝri dǝrdǝ
Qǝm qalmasın könüllǝrdǝ
Gǝzir dilsiz pǝrdǝlǝrdǝ
Sǝnǝtkar ǝllǝrin sǝnin

Hüseyn oxur zildǝ, bǝmdǝ
Qalmasın könüllǝr qǝmdǝ
El sözlǝri var sinǝmdǝ
Var olsun ellǝrin sǝnin

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

AĞRIN ALIM

Ay qabaqlı, hilal qaşlı
Qumral gözlü, ağrın alım
Ceyran kimi şux baxışlı
İşvǝ-nazlı, ağrın alım

Gözǝl keçǝn illǝr kimi
Rǝngi solmaz güllǝr kimi
Oxuyan bülbüllǝr kimi
Xoş avazlı, ağrın alım

Ey şǝrǝfli, namuslu qız
Ürǝyi pak, qǝlbi tǝmiz
Min çiçǝyin birini üz
Solmaz yazlı, ağrın alım

Nǝ vara, şöhrǝtǝ alçal
Sevgilinlǝ qoşa qocal
Öz yarına min nǝğmǝ çal
Telli sazlı, ağrın alım

Cavan Hüseyn edir dilǝk
Sizsiz hǝyat nǝyǝ gǝrǝk
Sǝni görǝn tǝmiz ürǝk
Coşub yazdı, ağrın alım

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

EYLƏR
Mǝhǝbbǝt sarayı uçsa
Qǝlb alışar, dil vay eylǝr
Könül pǝrvazlanıb uçsa
Gǝzǝr yarını
Vǝfadarını
Öz dildarını

Tapammasa, dil vay eylǝr
Aşıq yarını görmǝsǝ
Siyah saçların hörmǝsǝ
Açılan gülün dǝrmǝsǝ
Gül tökülǝr
Əğyar gülǝr
Bel bükülǝr

Cığa ağlar, tel vay eylǝr
Ovçu itirsǝ maralı
Kǝsilǝr sǝbri-qǝrarı
Dağdan-daşdan xǝbǝr alı
Ürǝyi yanar
Yarını anar
Dǝrdli qanar

Çǝmǝn sızlar, çöl vay eylǝr
Mǝhǝbbǝtin tamı balsa
Aşığın ağrını alsa
Yar yarına hǝsrǝt qalsa
Saz da ağlar
Söz dǝ ağlar
Göz dǝ ağlar

Gözdǝn axan sel vay eylǝr
Hicran yaşı dǝrin gǝlsǝ
Mǝhǝbbǝti iki bölsǝ
Cavan Hüseyn nakam ölsǝ
Çaylar çağlar
Dost soraqlar
Yarı ağlar
Heyf, deyib el vay eylǝr

AŞIQ HÜSEYN CAVAN

[t.s.m.t]

DE, DAĞLARIN BU ÇAĞINDAN

Aşıq, götür telli sazı
De, dağların bu çağından
Eşidilsin xoş avazın
Xaçbulağın yaylağından

Bax, qartallı qayalara
Bǝzǝkdir ulu dağlara
Göz vururlar buludlara
Yurdumun hǝr bucağından

Tǝbiǝtin budur halı
Güneylǝrǝ sǝrib xalı
Boz tǝpǝlǝr örtüb şalı
Doymaq olmur növrağından

Kǝmǝrqaya, Eynallıdüz
Durubdur sǝnnǝn üzbǝüz
Sızıldaşan zǝnburu süz
Bal süzülür "caynağından"

Yaxlıçuxur, Gilli bulaq
Kǝpǝzǝ çıx, Göy gölǝ bax
Gǝzmǝyinǝn olmaz doymaq
Azǝrbaycan torpağından

Sarıyaldan gǝl Qoşqara,
Hörmǝt eylǝr sǝnǝtkara
Gözlǝ, düşmǝ boran-qara
Çıx dağların sınağından

Cavan Hüseyn, avazın xoş
Zildǝn oxu, ürǝkdǝn coş
Şe`r dǝ yaz, nǝğmǝ dǝ qoş
Dürr süzülsün dodağından

AŞIQ HÜSEYN CAVAN