تاپيك ويژه خرابي و تعميرات هاردديسك

[javadshahvand]

من زياد اين نرم افزار رو زياد قبول ندارم
ما بيشتر با نرم افزار هاي حرفه اي كار ميكنيم

چند تا شو نام می ببرید ما هم استفاده کنیم؟

[glc_engineer]

چند تا شو نام می ببرید ما هم استفاده کنیم؟

استاد
شما خودت حرفه اي هستي
شما بگو ما استفاده كنيم

[ashkan1360]

دوست عزیز یه نرم افزار بگو که حرف اول و آخر رو بزنه و بشه روش حساب کرد.

[glc_engineer]

دوست عزیز یه نرم افزار بگو که حرف اول و آخر رو بزنه و بشه روش حساب کرد.

ببين براي هر كاري يك يا چند مجموعه نرمافزار وجودداره
ضمنا اكثريت نرم افزارهاي ما هركدوم چند صد دلارقيمتشه
و معمولا نسخه هاي كرك شده اونها مشكل داره
ضمنا براي رفع بد سكتور يا ايرادات مكانيكي معمولا با استفاده از دستگاهها و ابزار آلات سخت افزاري اقدام ميشه

[glc_engineer]

شادروان فلاپي ديسك
كسي مي‌تواند فراموشش كند؟ هر چند مي‌گويند ديگر بايد برايش فاتحه خواند، اما آنهايي كه خيلي وقت است با رايانه سر و كار دارند مگر مي‌توانند به اين سادگي‌ها خاطرات خوبشان را با او فراموش كنند؟ تا همين 10-12 سال پيش براي خودش برو و بيايي داشت. در بهترين بسته‌بندي‌ها و در رنگ‌هاي مختلف عرضه مي‌شد تا بيشتر در بازار دلبري كند.

شادروان فلاپي ديسك


محمد كرباسي:
كسي مي‌تواند فراموشش كند؟ هر چند مي‌گويند ديگر بايد برايش فاتحه خواند، اما آنهايي كه خيلي وقت است با رايانه سر و كار دارند مگر مي‌توانند به اين سادگي‌ها خاطرات خوبشان را با او فراموش كنند؟
تا همين 10-12 سال پيش براي خودش برو و بيايي داشت. در بهترين بسته‌بندي‌ها و در رنگ‌هاي مختلف عرضه مي‌شد تا بيشتر در بازار دلبري كند. هر كسي مي‌خواست دستش به كيبورد برود اول بايد سر از كار فلاپي ديسك در مي‌آورد. هر كسي مي‌خواست اطلاعاتي جابه‌جا كند بايد دست به دامن همين ديسكت‌ها مي‌شد كه حالا همه دارند فراموشش مي‌كنند.

[glc_engineer]

الان چه كسي مي‌تواند باور كند كه بهترين بازي‌ها و برنامه‌هاي آن زمان روي 10 يا 12 ديسكت به فروش مي‌رفت؟ آن موقع 44/1 مگابايت حافظه براي خودش حرمت داشت. مثل الان نبود كه يك سي دي تازه به دوران رسيده 700 مگابايت حافظه داشته باشد.

مي‌گويند ديسكت هم مانند خيلي از محصولات ديگر در دنياي تكنولوژي خدا بيامرز شده است. مثل نوارهاي VHS، ماشين تحرير، نوارهاي كاست، واكمن و....دنياي تكنولوژي دنياي بي‌مرامي است. كافي است يك محصول جديد بيايد تا همه فراموشت كنند. راست گفته‌اند كه خاك سردي مي‌آورد...

[glc_engineer]

تولد يك ستاره

هر چند فلاپي ديسك هم مانند بسياري از اختراعات ديگر محصول تلاش محققان زيادي بوده است، اما بسياري از مورخين آلن شوگارت را پدر واقعي آن مي‌دانند.

اولين نمونه FDD ها (فلاپي ديسك درايو) در سال 1967 در شركت IBM ساخته شد كه مي‌توانستند ديسك‌هاي 8 اينچي را بخوانند. اين محصول توسط يك گروه از مهندسان به رهبري آلن شوگارت ساخته شد و در زمان خودش بسيار سر و صدا به پا كرد.

محبوبيت اين اختراع به اين خاطر بود كه كارت‌هاي پانچ را از رده خارج و خيلي‌ها را از شر آنها راحت كرد. اين محصول فوق‌العاده يك دايره پلاستيكي به قطر 8 اينچ بود كه سطحش به وسيله اكسيد آهن پوشيده شده بود.

مكانيزم ذخيره اطلاعات روي اين ديسك مانند نوار كاست بود و تنها 72 كيلوبايت ظرفيت ذخيره اطلاعات داشت. درايو ساخته شده براي اين ديسك هم تنها توانايي خواندن اطلاعات را داشت.آلن شوگارت بعد از ثبت اين اختراع و در سال 1969 از IBM خارج شد و با حدود 200 نفر از مهندسان به شركت مموركس رفت. اما او در مموركس هم دوام نياورد و شركت خودش به نام شوگارت آسوشيتس را تاسيس كرد.

آلن شوگارت در سال 1976 فلاپي ديسك 25/5 اينچي را اختراع و ثبت كرد كه ديگر مشكلات ديسك‌هاي 8 اينچي را نداشت. اين ديسك درون يك پوشش نرم و منعطف پلاستيكي قرار داشت و نام فلاپي(نرم) در حقيقت از آن زمان روي اين ديسك‌ها گذاشته شد.

اين فلاپي ديسك‌ها 360 كيلوبايت ظرفيت ذخيره اطلاعات داشت و FDD آن روي اولين رايانه شخصي IBM در سال1981 نصب شد. اين ديسك‌ها تا چند سال داراي محبوبيت فراواني بودند.

[glc_engineer]

تلاش براي ظرفيت و امنيت بيشتر

هر چند فلاپي ديسك‌هاي پنج و يك چهارم اينچي محبوب بودند، اما مشكلات زيادي داشتند. مهمترين عيب آنها خرابي بسيار سريع بود. كافي بود كه تا انگشت كاربر با صفحه ديسك كه در قسمتي براي خواندن و ذخيره اطلاعات بدون پوشش بود برخورد كند.

اين مسئله باعث مي‌شد كه فلاپي ديسك و اطلاعات آن از بين برود. علاوه بر اين پوشش پلاستيكي نرم باعث مي‌شد كه در اثر تا شدن فلاپي ديسك غير قابل استفاده شود.

شركت سوني با عرضه ديسك‌هاي 5/3 اينچي در سال 1981 انقلابي در دنياي فلاپي ديسك بوجود آورد. اين فلاپي ديسك‌ها از آن موقع به خاطر كوچك شدن اندازه‌شان به ديسكت هم معروف شدند.

ديسكت‌هاي جديد علاوه بر اينكه ظرفيت بيشتري براي ذخيره اطلاعات داشتند از لحاظ امنيتي هم بسيار بهتر بودند. براي پوشش اين ديسك‌ها از پلاستيك سخت‌تري استفاده شده بود و اندازه كوچك آنها حمل شان را ساده‌تر مي‌كرد.

علاوه بر اين براي ديسكت دريچه‌اي طراحي شده بود كه قسمت باز ديسك مغناطيسي را مي‌پوشاند و در موقع لازم يعني بعد از ورود به فلاپي درايو باز مي‌شد. اما محبوبيت ديسك‌هاي قديمي باعث شد كه تا مدت‌ها كاربران از درايوهاي هر دو نوع فلاپي بر روي رايانه‌هايشان استفاده كنند.

اما بالاخره ديسكت‌هاي جديد در اواخر دهه 80 ديسك‌هاي 25/5 اينچي را از رده خارج كردند. به زودي ديسكت‌هاي 5/3 اينچيHD(High Density) با ظرفيت 44/1 مگابايت به بازار عرضه شدند كه ديگر تاكنون پيشرفت قابل ملاحظه‌اي نكردند. از سال 1990 اكثر رايانه‌هاي شخصي فقط با فلاپي درايو 5/3 اينچي عرضه شد.

[glc_engineer]

ديسكت‌هاي 5/3 اينچي هم با تمام پيشرفتي كه داشتند بعد از چند سال پاسخگوي نياز كاربران و پيشرفت صنعت IT نبودند. حجم اطلاعات رايانه‌هاي هر روز بيشتر مي‌شد و در اين بين استفاده از تعدادي زيادي ديسكت، كار واقعاً مشكلي بود.

ديسكت‌ها در مقابل گرد و خاك، تغييرات آب و هوايي و ضربه بسيار حساس بودند. اين مسئله باعث مي‌شد كه يك برنامه حرفه‌اي كه در يك بسته مثلاً ده تايي ديسكت عرضه مي‌شد با خرابي يكي از آنها كاملاً غير قابل نصب شود.

علاوه بر اين حجم فايل‌هاي صوتي و تصويري هم بسيار زياد شده بود و استفاده از نرم افزارهاي فشرده سازي مانند ZIP،RAR و... هم ديگر جوابگو نبود. شركت يومگا در سال 1994 براي جبران اين مشكل ديسك‌هايي با نام ZIP به بازار عرضه كرد كه اولين سري آن 100 مگابايت ظرفيت ذخيره اطلاعات داشتند.

اين ديسك‌ها احتياج به درايوهاي جديدي هم داشتند. قيمت گران ديسك‌هاي ZIP و درايو آنها باعث شد كه مورد استقبال كاربران خانگي قرار نگيرند.

ورود فراوان CompactDisk) CD)ها در سال 2000 به بازار باعث سكته ناقص مرحوم ديسكت شد. اين ديسك‌هاي جديد كه 650 مگابايت ظرفيت ذخيره اطلاعات داشتند تقريباً كمر ديسكت را شكستند.

CDها به سرعت ارزان شدند و همين مسئله باعث شد ديسك‌هاي ZIP هم هيچ وقت نتوانند خيلي محبوب شوند. اما ديسكت تا چند سال بعد هم هنوز نفس مي كشيد. چون CDها تا چند سالي فقط به عنوان ديسك‌هايي كه «تنها خواندني» هستند شناخته مي‌شدند.

درايو رايت يا نوشتن روي CD ها بسيار گران بودند و اين مسئله باعث مي‌شد كه كاربران معمولي براي جابجايي اطلاعات هنوز به ديسكت‌ها محتاج باشند. اما با ارزان و فراوان شدن درايوهاي رايت CD بالاخره ديسكت به آخر زندگي نزديك شد.

علاوه بر اين فراگير شدن حافظه‌هاي فلش در سال 2003 هم براي ديسكت تير خلاص به شمار مي‌رفت. كار با حافظه‌هاي فلش بسيار ساده بود و نياز به نرم افزار خاصي براي نوشتن اطلاعات نداشتند. كارشناسان مي‌گويند از همان موقع بود كه ديسكت به كما رفت و ديگر كسي خيلي خبري از نشنيد تا اينكه خبر مرگش را آوردند.

[glc_engineer]

ماه گذشته مسئولان PCWorld -بزرگترين فروشگاه زنجيره‌اي وسايل رايانه در آمريكا- اعلام كردند كه ديگر در هيچ يك از شعبه‌هايشان فلاپي ديسك و درايو آن به فروش نمي‌رسد.

شركت «دل» چند سالي است كه رايانه‌هاي شخصي را بدون درايو فلاپي به فروش مي‌رساند. خيلي وقت است كه هيچ لپتاپي ديگر با درايو فلاپي عرضه نمي‌شود. همه اين‌ها نشان مي‌دهد كه اين ديسكت‌ها كه در سال 97 بيش از 2 ميليارد عدد از آنها در جهان فروخته شده بود ديگر نفسي نمي‌كشند.

اما به صورت قطعي در كشور خودمان نمي‌شود از مرگ آنها حرف زد. اگر سري به سازمان‌ها و وزارت‌خانه‌هاي كشور خودمان بزنيد هنوز ديسكت‌ها را روي ميزها پيدا مي‌كنيد كه كلي از اطلاعات حساس را جا به جا مي‌كنند.

اين ديسكت‌ها هنوز در خيلي از ادارات ما براي خودشان اعتبار دارند. اما واقعيت در دنيا اين است كه ديسكت‌ها ديگر تبديل به خاطره شده‌اند. هر چند شايد بشود هنوز صفحه‌هاي گرامافون را پيدا كرد و كلي خاطرات گذشته را با آن مرور كرد اما همه مرگ آن را قبول دارند.

آلن شوگارت هم آن قدر به خاطر مرگ فرزندش غصه خورد كه همين چند ماه قبل سكته كرد و مرد. دنياي تكنولوژي همين است ديگر. محصولات جديد قبلي‌ها را از دور خارج مي‌كنند. همين الان DVD با ظرفيت‌ تا 9 گيگابايت دارد جا را براي ديگران كم مي‌كند.

همين‌ها هم به زودي با آمدن ديسك‌هاي بلوري با ظرفيت تا 50 گيگابايت فراموش مي‌شوند. در اين توفان تكنولوژي شايد فقط وقت كنيم دلمان براي خاطره‌ها تنگ شود. براي يك داس 2/6. يك ديسكت براي فرمت كردن و يك c:\>Format a: /q.
ديسكت هم خدابيامرز شد. اما دنياي تكنولوژي، فكر مي‌كنيد به اين CDها و DVDهاي تازه به دوران رسيده وفا مي‌كند؟