خدا [ عارفانه ]

[Ghorbat22]

خدايا به من زيستني عطا كن.
كه در لحظه ي مرگ
بر بي ثمريِ لحظه اي كه براي زيستن گذشته است حسرت نخورم.
و مردني عطا كن
كه بر بيهودگيش سوگوار نباشم.
براي اينكه هر كس آنچنان ميميرد كه زندگي ميكند.
خدايا
تو چگونه زيستن را به من بياموز ، چگونه مردن را خود خواهم آموخت.
خدايا رحمتي عطا كن
تا ايمان ، نان و نام برايم نياورد .
قدرتم بخش تا نانم را و حتي نامم را در خطر ايمانم افكنم.
تا از آنهايي باشم كه پول دنيا را ميگيرند و براي دين كار ميكنند.
نه از آنهايي كه پول دين را ميگيرند و براي دنيا كار ميكنند.

[Ghorbat22]

به تو سلام مي دهم،اما چگونه با تو حرف بزنم،درحالي که به گفته هايت پشت کرده ام.

چگونه دراقيانوس عشقت غوطه خوردم در حالي که در قلب کويرم؟

چگونه شميم با تو بودن را استشمام کنم در حالي که در مزلبه ماديات جان ميسپارم؟

حال قلبم در کلام نمي گنجد و در وصف نمي آيد و سخن از بيان درونم عاجز است.

دلم شه پر عشق درآورد و قاف تا قاف جهان را گشت ولي دلپذير تر از قله قاف تو جايي نيافت.

دل رفت و ديد و عاشق شد، اما تن نمي رود، مي رنجاند و مي آزارد، خدايا ياري ام کن. معشوقا!

عطشان عطشه عشقت بر درخت وجودم غوغا مي کند، سيرابش کن.

خدايا جاودان آتشبان آتش عشقت در وجو دم باش، ضجه عاجزانه ام را بشنو و روحم را، که از فرط خستگي از انتظار ديدارت، سر به ديوار تن مي کوبد،

[Ghorbat22]

[fanoose_shab]

خدای اطلسی های باغچه همسایه

دستان خالی ام را به گلهای سرخ پیوندزده ام تا وجودم جوانه عشق بزند.

وقلب کوچکم درهوای تنفس اطلسی وعقاقی چون قناری عاشق پربگیرد

خدای پاییز جادویی

زردی سکوتم را به برگهای پاییزت پیوندزده ام تا لحظه ای اشتیاق میهمان لحظه هایم شود.

خودم را گم کرده ام میان واژه تکراری " ای ک ا ش "

راستی چقدربااین 5حرف مرموزسخن میگویم!!؟؟؟؟

وقتی میتوانم بی " ای ک ا ش " هازندگی کنم چرادرگیرش میشوم؟؟؟!!!!

من میتوانم ارزوهایم رابسازم.

چون هیچ قدرتی مانع رسیدن به ارزوهانیست جزاین حرف مرموز " ای ک ا ش " که مرا غرق دررویایی سراب گونه میکند واعتمادبه نفسم را میگیرد.

من میتوانم.

کاخ بلورین رویاهایم را با عشق واعتماد به خودم می سازم.

هیچ قانونی برای نرسیدن به ارزوها وجود ندارد.

[gmuosavi]

خدایا ، بنده ای درد آشنایم
بسر افتاده ای بی دست و پایم

ز غمها سینه ام دریاست ، دریا
گواهم گریه های هایهایم

بدرگاه تو مینالم به زاری
مرا بگذار با این ناله هایم

مرا در آتش عشقت بسوزان
مکن زین شعله ی سرکش رهایم

از این آتش ، دلم را پر شرر کن
بسوزان ، سوز دل را بیشتر کن

به آه در گلوله بشکسته ، سوگند
به سوز سینه های خسته ، سوگند

به اشک مادری کز داغ فرزند ـ
فرو ریزد به رخ پیوسته سوگند

به بیماری که در هنگامه ی مرگ ـ
برآید ناله اش آهسته ، سوگند

با آن برگشته ایام نگونبخت
که راهش از همه سو بسته ، سوگند

مرا در بیکسی پیوسته کس باش
به وقت ناله ها فریادرس باش

به بی پایی که در راهی خزیده
به بیدستی که نالد در شب تار

به ناکامی که در شور جوانی ـ
به خاک سرد گوری آرمیده

به پیر خسته جان مستمندی ـ
که پشتش در تهی دستی خمیده

به آن یتیم بی پناهی ـ
که لبخند محبت ندیده

بده دستی که دستی را بگیرم
ز خجلت پیش محتاجان نمیرم

دو رنگی را ز جان من جدا کن
دلم را با محبت آشنا کن...

(مهدی سهیلی)

[Ghorbat22]

دفتر عمرم زگنه شد سياه
عمر به عصيان و خطا شد تباه
مستحق آتشم وصد عقاب
و اي بمن و اي ز زور عذاب.
نيست چو من خوار و ذليل و زبون
كرده گرفتار مرا نفس دون
اي كرمت همچويم بي كران
بسته عشق تو زمين و زمان
بر من افتاده عنايت نما
از من افسرده حمايت نما

[Ghorbat22]

غريبم بي كسم راهي ندارم
زپاافتاده ام آهي ندارم
تهيدستم اسيرم ناتوانم سيه روي و ضعيف و تيره جانم
مران از دركه از كف رفته چاره مكن طردم جگر شد پاره پاره
چه كم گردد زدرياي كرامت
نخواهد از گداي خود غرامت

[Ghorbat22]

نام آن کس بر که مرده از جمالش زنده شد یاد آن کس کن که چون خوبی او رویی نمود جمله آب زندگانی زیر تختش می​رود یک شبی خورشید پایه تخت او را بوسه داد زندگی عاشقانش جمله در افکندگیست آهوان را بوی مشک از طره​اش بر ناف زد بال و پر وهم عاشق ز آتش دل چون بسوخت گریه​های جمله عالم در وصالش خنده شد حسن​های جمله عالم حسن او را بنده شد هر کی خورد از آب جویش تا ابد پاینده شد لاجرم بر چرخ گردون تا ابد تابنده شد خاک طامع بهر این در زیر پا افکنده شد تا مشام شیر صید مرج​ها غرنده شد همچو خورشید و قمر بی​بال و پر پرنده شد

[Ghorbat22]

وقتي‌ قلب‌هايمان‌ كوچك‌تر از غصه‌هايمان‌ مي‌شود،

وقتي‌ نمي‌توانيم‌ اشك ‌هايمان‌ را پشت‌ پلك‌هايمان‌ مخفي‌ كنيم‌

و بغض‌هايمان‌ پشت‌ سر هم‌ مي‌شكند،

وقتي‌ احساس‌ مي‌كنيم‌ بدبختي‌ها بيشتر از سهم‌مان‌ است‌

و رنج‌ها بيشتر از صبرمان؛ وقتي‌ اميدها ته‌ مي‌كشد و انتظارها به‌ سر نمي‌رسد،

وقتي‌ طاقتمان‌ طاق‌ مي‌شود و تحملمان‌ تمام...

آن‌ وقت‌ است‌ كه‌ مطمئنيم‌ به‌ تو احتياج‌ داريم‌ و مطمئنيم‌ كه‌ تو،

فقط‌ تويي‌ كه‌ كمكمان‌ مي‌كني...

[پراید]

با عرض سلام .
مطالب زیبا و جالبی نوشته بودید.من که لذت بردم.

موفق باشید