سلام دوست عزیز
سئوال قشنگیه اما یه اشکالی وجود داره که همه دتنبال ایده آلیم اما شاید خودمون ایده آل نباشیم.اول باید ببینیم خودمون تا چخ حد کامل و بالغ هستیم بعد از طرف مقابل انتظار داشته باشیم
من خودم به شخصه با 24 سال سن هنوز خودمو اونقدر کامل نمیبینم که برم دست دختر خانومی رو بگیرم و بگم بیا با من زندگی کن....
اولین کار برای این امر اینکه قدرت درکمون رو بالا ببریم.از همین خانواده خودمیم یعنی پدر و مادر و برادر و....شروع کنیم....به نظرم کسانی که تو خانواده مشکلات دارن حالا از نوع و نمیتونن با مشکلات کنار بیان و حلش کنند بهتره دنبال زن و مرد ایده ال نگردن فعلا....چون همین مشکلات رو با خودشون به زندگی جدید میبرن و ......
اما یه زن ایده آل از نظر من زنی هست که حجاب و حیا و عفاف جزء آرمان هاش باشه
منو با کسی مقایسه نکنه...چه مالی و چه ظاهری...بلاخره منم تا حدی میتونم تلاش کنم.مقایسه من با کسی که درامدش از من بالاتره یعنی خورد کردن روح و جسم من
توقع به جا داشته باشه.رفاه نسبی رو بخواد .اهل مسابقه دادن مادی و چشم و هم چشمی نباشه
غیبت کردن و صحبت کردن و دخالت در امور دیگران رو ناپسند بدونه
تو روابط اجتماعی حریم و خط قرمزهارو رعایت کنه.اصلا از زنهایی که رفتارهای باز خودشون رو با برچسب مدرن و امروزی (روشنفکر)میخوان توجیه کنند خوشم نمیاد
منو تا حدودی کنترل کنهوبی خیال نباشه و بگه ب من چه ک دیر میاد خونه.کنترل زن میتونه مرد رو از هر کار غلطی دور کنه.البته باید کنترل جوری باشه که به شک و تردید تبدیل نشه
احترام منو تو هر شرایطی حفظ کنه مخصوصا تو جمه.تو شوخی کردن حدود رو رعایت کنه و.....
از زنهایی که برای 10 دقیقه بیرون رفتن 7 قلم آرایش میکنند اما به خاصه های غریزی شوهرشون توی خونه توجهی ندارن متنفرم
احتارم خانوادم رو نگه داره و از تمسخر و خود خواهی پرهیز کنه.
تا اینجا همینا به یادم اومد....البته تمام این شرایط باید متقابل باشه تا زندگی تداوم داشته باشه
زندگ شیرین باعث آرامش میشه و نتیجشو تو جامعه میتونیم ببینیم.اما اینجامعه ای که من میبینم نشون میده هیچ کدوم از این موارد رعایت نمیشه