>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[dariushiraz]

ستاره‌ها چه مدت زنده می‌مانند؟


ستاره‌ها برای مدت‌های متفاوتی زنده می‌مانند که بسته به آن دارد که چقدر بزرگ باشند
ستاره‌ای مانند خورشید حدود 10 میلیارد سال زنده می‌ماند، در حالیکه ستاره‌ای که 20 برابر وزن بیشتری دارد، تنها 10 میلیون سال عمر دارد، حدود یک هزارم عمر خورشید.

ستاره‌ها زندگی‌شان را به صورت ابرهای متراکمی از گاز و غبار آغاز می‌کنند. پس از اینکه یک ستاره شکل می‌گیرد، هیدروژن را به صورت هلیوم تیدبل می‌کند و انرژی به وجود می‌آورد.

و هنگامی که هیدروژن شروع به پایان یافتن می‌کند، این تبدیل یا همجوشی هسته‌ای به مراحل متاخرتری ادامه پیدا می‌کند، مانند تبدیل هلیوم به عناصر سنگین‌‌تر.

اگر ستاره‌ای جرمی کمتر از چند برابر جرم خورشید داشته باشد، نهایتا به یک "کوتوله سفید" بدل می‌شود. اگر این ستاره جرمی بسیار بیشتر داشته باشد، ابتدا به درون فرو می‌ریزد، بعد منفجر می‌شود و به صورت یک "ابرنواختر" گسترش می‌یابد

[Bl@sTeR]

پروژه طراحی و ساخت یک کاوشگر رونده اروپایی برای پرتاب به سیاره مریخ از یک نقطه عطف مهم عبور کرد. به گزارش سرویس «علمی» خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مهندسان در این پروژه، یک کیسه هوای منفذدار را که می‌توان از آن برای فرود سریع وسایط نقلیه بر روی این سیاره سرخ استفاده کرد، به نمایش گذاشتند. به گفته این مهندسان وجود یک سیستم ورود، فرود و نشستن کارآمد و مؤثر برای موفقیت در ماموریت اگزومارس ضروری است. موفقیت در آزمایش این فن آوری مورد استقبال هیات های نمایندگی فضایی اروپایی در نشست روز دوشنبه برای بازبینی این پروژه قرار گرفت. پروژه ساخت نمونه اولیه این سیستم کیسه هوایی منفذدار هفته گذشته مورد ارزیابی قرار گرفت

[dariushiraz]

منجمان براي نخستين بار موفق شده‌اند پاره‌اي از مشخصه‌هاي فيزيكي ماده تاريك را در قالب اعداد و ارقام ملموس بيان كنند

ماده تاريك كه كيهان را پر كرده اما با تكنولوژي هاي فعلي قابل رؤيت نيست، يكي از معماهاي بزرگ علم نوين به حساب مي آيد. البته پژوهشگران نسبت به يك چيز اطمينان دارند: اينكه ماده تاريك وجود دارد .
دانشمندان اطلاعات زيادي درباره آنچه ماده «باريوني» مي نامند - ماده «عادي» كه ستارگان، سيارات و موجودات زنده از آن تشكيل شده اند - دارند، اما آنها براي درك ماده اصلي سازنده كيهان در تقلا بوده اند .
اخترشناسان نمي توانند ماده تاريك را مستقيما رديابي كنند زيرا هيچ‌گونه نور يا تشعشعي ساطع نمي كند .
با اين حال حضور آن را مي توان از چرخش محوري كهكشان‌ها استنتاج كرد: ستارگان كهكشان‌ها با چنان سرعتي در حركت هستند كه اگر به خاطر قوه جاذبه يك نوع ماده نامرئي نبود، در اثر قوه گريز از مركز فرار مي كردند و كهكشان ها متلاشي مي شدند يا اصلا از ابتدا شكل نمي گرفتند .
مطالعات نشان مي دهد كه اين ماده تاريك تقريبا 80 تا 85 درصد ماده موجود در جهان را تشكيل مي دهد .
آنها با استفاده از بزرگترين تلسكوپ هاي موجود جهان، از جمله رصدخانه عظيم «وي ال تي» در شيلي (وابسته به رصدخانه جنوبي اروپايي) نقشه هاي سه بعدي كهكشان ها را تهيه كرده و از حركات ستارگان آنها براي «رديابي» تاثير ماده تاريك موجود در ميان آنها و اندازه گيري دقيق وزن آن استفاده كرده اند .
آنها با انجام 7000 محاسبه جداگانه به اين نتيجه رسيدند كه ميزان ماده تاريك موجود در كهكشان ها تقريبا 400 برابر ماده عادي آنهاست .
محتمل ترين نامزد براي ماده تاريي همان «ذرات سنگين با تعامل ضعيف» يا به اصطلاح Wimp است .
دانشمندان معتقدند كه اين ذرات كهن از انفجار بزرگ به جا مانده اند .
برخي تعميم هاي نظريه «مدل استاندارد ذرات بنيادي» داير بر توضيح پذيرفته شده ماده و نيرو، وجود اين ذرات را پيش بيني مي كند. اما وجود آنها همچنين به توضيح ساختمان و هندسه جهان قابل مشاهده كمي زيادي خواهد كرد .
« اكنون به نظر مي رسد كه راه شيري بزرگترين كهكشان موجود در جهان محلي است و حتي از «آندرومدا» هم بزرگتر است . تا همين چند ماه قبل پنداشته مي شد كه جاي آنها برعكس است . »

[dariushiraz]

ستاره‌شناسان اعلام كردند كه دهمين سياره منظومه شمسي كه اخيرا كشف شده است، بزرگتر از سياره كوچك «پلوتو» است

اين مشاهدات جديد به وسيله يك حسگر بسيار حساس موجود بر روي تلسكوپ Iram ثبت شده است كه گرماي ايجاد شده از سوي اين سياره جديد را اندازه‌گيري كرده است.
اين مشاهدات هم‌چنين نشان دادند كه اين سياره تازه كشف شده داراي ويژگي «بازتاب‌پذيري» مشابه با سياره «پلوتو» است.
اين اطلاعات ارزشمند به دانشمندان و ستاره‌شناسان اين امكان را داده است تا به اندازه‌گيري ابعاد اين سياره جديد بپردازند.
گفتني است كه اين شيء ابتدا در سال 2003 كشف شده بود اما سياره بودن آن اخيرا تاييد شد.
فاصله اين شيء از خورشيد بيش از دو برابر فاصله پلوتو از خورشيد است. پيش از اين تصور مي‌شد پلوتو دورافتاده‌ترين سياره منظومه شمسي است.
به گزارش ايسنا، اين بزرگترين جرم آسماني است كه از زمان اكتشاف نپتون در سال 1846 در مدار خورشيد كشف مي‌شود.
هنوز جزييات كاملي در مورد اين جرم آسماني در دست نيست اما مشخص شده است كه در مداري نامتعارف گردش مي‌كند و فاصله آن با خورشيد هرگز كمتر از فاصله نپتون با مركز منظومه شمسي نيست و بخش اعظم مدار آن در فاصله‌اي دورتر از سياره پلوتون قرار دارد.
به گفته اخترشناسان كمابيش مشخص است كه اين سياره از يخ و توده هاي سنگ تشكيل يافته است.
به دليل خاصيت اين جرم در انعكاس نور، اندازه گيري آن با حاشيه خطاي قابل توجهي همراه بوده و هنوز ابعاد واقعي آن مشخص نشده است.

[dariushiraz]

نیروی ماه قاره ها را به سمت غرب می راند !

به گفته دانشمندان ماه عامل حركت قاره‌ها به سمت غرب است، به طوري كه در آينده‌اي نه چندان نزديك احتمال دارد «واشنگتن دي. سي.» در جايي كه هم اكنون «سان فرانسيسكو» است، قرار بگيرد.
به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، طبق مطالعات اخير، سطح زمين به واسطه نيروي تاخيري قادر است به تدريج به سمت غرب حركت كند. اين نيروي تاخيري همان نيروي ماه است كه باعث جزر و مد مي شود.
پوسته زمين به صفحات وسيعي تقسيم شده كه به تدريج جابه‌جايي و حركت اين صفحات باعث زلزله، ايجاد كوه‌ها و ريفت‌ها شده كه اين عوامل ناشي از برخورد و يا جداشدن صفحات از همديگر مي باشد.
به عقيده بيشتر دانشمندان علوم زمين اين حركت و جابجايي در نتيجه فوران و سقوط جريان هاي ماگمايي عميق در سطوح زيرين مي باشد.
مطالعات گروهي از زمين شناسان آمريكايي و يك تيم ايتاليايي حاكي از حركت قاره‌ها به سمت غرب مي باشد.
به گزارش ايسنا از پايگاه ملي داده‌هاي علوم زمين، دانشمندان مي‌گويند چرخش زمين به سمت شرق در زير ماه صورت مي گيرد و به دنبال آن نيروي ماه خيلي كم لايه‌هاي سطحي زمين را به عقب نگه داشته و اين كشش - همانند رها كردن دستگيره در فرمان دوچرخه - به تدريج باعث لغزش پوسته به سمت عقب شده است.

[مرتضی nvcd]

ستاره شناسان با تركيب اطلاعات دو تلسكوپ , بزرگترين سياه چاله را كشف كردند.

به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس از سندياگو، اين سياه چاله بخشي از يك سيستم دوتايي در ‪ ،M33‬يك كهكشان نزديك است كه حدود سه ميليون سال نوري از زمين فاصله دارد.
ستاره شناسان با تركيب داده‌هاي "رصدخانه اشعه ايكس چاندار سازمان فضايي آمريكا" و "تلسكوپ جيميني" در "هاوايي"" مشخص كردند كه جرم اين سياه چاله به نام "‪X-7‬ ‪ ۱۵/۷ "M33‬برابر جرم خورشيد است. "جرمو اوروسز" از "دانشگاه ايالتي سن‌ديه‌گو" كه رياست اين مطالعه را بر عهده داشت گفت، اين كشف همه نوع سوالي را درباره چگونگي امكان تشكيل اين سياه چاله مطرح مي‌كند.
اروسز گفت، ‪X-7‬ ‪ M33‬به دور مدار يك ستاره همراه كه هر سه و نيم روز بر روي اين سياه چاله سايه مي‌اندازد، مي‌چرخد. وي همچنين متذكر شد كه اين ستاره همراه داراي يك جرم غير عادي زياد ‪ ۷۰‬برابر جرم خورشيد است. جرم غيرعادي زياد اين ستاره آنرا به بزرگترين ستاره همراه در يك سيستم دوتايي حاوي يك سياه چاله تبديل مي‌كند. اين يافته‌ها در مجله "نيچر" منتشر شده است

[Bl@sTeR]

بر اساس طرحي كه به تصويب شوراي حكومتي چين رسيده است، اين كشور قصد دارد ايجاد پايگاهي را در فضا محقق سازد كه در آن فعاليت‌هاي مختلفي از جمله راهپيمايي فضايي، مكاني براي پهلوگرفتن فضاپيماها و همچنين تاسيس آزمايشگاه فضايي در آن صورت گيرد.
به گزارش ايرنا و به نقل از اسپيس ديلي، يك مقام ارشد در كميسيون علوم، فناوري و صنعت دفاع ملي چين گفت، در عين حال دولت اين كشور قصد دارد ساخت يك ماهواره، فضاپيما و يك سيستم رصد زمين با شفافيت بالا كه در يك كشتي هوايي در استراتوسفر قرار مي‌گيرد را نيز در اولويت قرار دهد.

اين طرح كه چارچوب آن توسط كميسيون علوم فناوري و صنعت دفاع ملي چين تهيه شده است يازدهمين طرح پنج ساله (‪ ( ۲۰۰۶- ۲۰۱۰‬براي توسعه فضايي اين كشور است.

در اين طرح آمده است چين بايد سيستم جهت يابي هوانوردي خود را بهبود بخشد.

اين سيستم بر اساس طرح‌هايي براي پرتاب پنج ماهواره زمين ثابت در مدار زمين و ‪ ۳۰‬ماهواره متوسط مدار زمين است كه خدمات هوانوري و موقعيت يابي در حمل و نقل، هواشناشي، اكتشاف نفت، نظارت بر آتش سوزي جنگل‌ها، پيش بيني بلاياي طبيعي، مخابرات و امنيت عمومي را فراهم مي‌آورد.

چين جدا از پرتاب نخستين مدارپيماي ماه، قصد دارد دومين و سومين مرحله از پروژه‌هاي اكتشاف ماه خود را نيز مورد مطالعه قرار دهد.

چين نخستين ماهواره ماه موسوم به "چانگ يي - ‪ " ۱‬را تا پايان ماه جاري ميلادي پرتاب خواهد كرد.

اين ماهواره ماه چين به دوربين‌هاي پيشرفته و دستگاه‌هاي اندازه‌گيري براي ارسال تصاويرسه بعدي از سطح ماه مجهز مي‌باشد و قادر به‌تجزيه و تحليل داده‌هاي بدست آمده از سطح ماه است و مي‌تواند مطالعاتي در خصوص محيط فضايي بين زمين و ماه انجام دهد.

به گفته دانشمندان چيني، طرح اكتشاف ماه چين براي استفاده صلح آميز از فضاست و چين درحال تحقيقات بيشتر براي دستيابي به‌تجهيزات پيشرفته تحقيقاتي است.

چين تاكنون چند فضاپيماي سرنشين دار به فضا پرتاب كرده‌است وتاسال ‪ ۲۰۲۰‬ميلادي ‪ ۱۶‬طرح فضايي اجرا خواهد كرد.

"لي شوئه‌يونگ" معاون وزير علوم‌و فنون چين نيزابراز اميدواري‌كرد چين با اجراي طرح‌هاي علمي فضايي نهايتا به طرح ايستگاه فضايي بين‌المللي ملحق شود

[dariushiraz]

کاوشگر کاسینی 10 ساله شدکاوشگر کاسینی 10 سال قبل در 15 اکتبر (23 مهر) 1997 با ماموریت کاوش در حلقه ها و قمرهای سیاره زحل از پایگاه کیپ کارناول فلوریدا به فضا پرتاب شد.
به گزارش خبرنگار مهر، اولین تصاویر استثنائی از حلقه های زحل که تا آنزمان هرگز از یک فاصله بسیار نزدیک و با در نظرگرفتن تمام جزئیات مشاهده نشده بود به برکت کاوش های دقیق کاسینی گرفته شد.
این کاوشگر همچنین تاکنون توانسته است رودخانه های متان مایع را در تیتان، بزرگترین قمر زحل شناسایی کند.
کاوشگر کاسینی 10 قبل در چنین روزی یعنی در 15 اکتبر 1997 از پایگاه کیپ کارناوال فلوریدا به طرف زحل پرتاب شد.
این کاوشگر حاصل همکاری میان آژانس های فضایی آمریکا (ناسا)، اروپا (اسا) و ایتالیا (آسی) است. کاسینی از زمان پرتاب همواره مورد توجه تمام دانشمندان دنیا بوده و اطلاعات با ارزشی را در اختیار این دانشمندان گذاشته است.

کاوشگر کاسینی

اولین بار کاوشگر کاسینی در اول جولای 2004 به حلقه های زحل رسید و تصاویر بسیار واضح و نزدیکی را از زیباترین سیاره منظومه شمسی به زمین ارسال کرد.
در حقیقت کاسینی در آن زمان موفق شده بود با طی مسافتی در حدود 20 هزار کیلومتر در بالای ابرها خود را به حداقل فاصله از سیاره زحل برساند.
این نزدیکترین فاصله ای بود که کاوشگرهای زحل توانسته بودند به آن دست یابند به طوری که سه کاوشگری که پیش از آن تصاویری را از زحل ارسال کرده بودند هرگز موفق نشده بودند تا این اندازه به این سیاره نزدیک شوند.
پیش از کاسینی، پایورنر (Pioneer) در سال 1979، ویاجر 1 (Voyager 1) در سال 1980 و ویاجر 2 (Voyager 2) در سال 1981 به کاوش در این سیاره پرداخته بودند.
تصاویر و اطلاعات متعددی که کاسینی با درنظر گرفتن جزئیات بی سابقه از این سیاره به زمین ارسال کرد، امکان بررسی و مطالعه مکانیزیم هایی که 5/4 میلیارد سال قبل در شکل گیری یکی از زیباترین سیارات منظومه شمسی رخ داده بودند را در اختیار دانشمندان قرار داد.
از میان رکوردهایی که کاسینی به ثبت رسانده است، می توان به اولین تصاویری اشاره کرد که این کاوشگر در 14 ژانویه 2005 از تیتان، بزرگترین قمر زحل به زمین فرستاد.
در حقیقت این تصاویر شگفت انگیز، دنیایی زنده را به تصویر می کشید که در آن رودخانه های هیدرات کربنی در جریان بودند.
همچنین این کاوشگر در بهار سال 2006 موفق شد آثار حضور آب را در یک قمر دیگر زحل با عنوان "انسلادو" (Encelado) کشف کند. تلاش های کاوشگر کاسینی در کشف رازهای زحل و قمرهایش همچنان ادامه دارد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در آخرین تصاویر ارسالی فضاپیمای کاسینی ،زمین همچون نقطه آبی کم رنگ در میان حلقه های زحل نمایان گردید. پس از فضاپیمای ویجر 1 این دومین تصویری است که در دور دست های منظومه شمسی از زمین گرفته شده است.




در سپتامبر(مهر) گذشته سیلی از تصاویر بی نظیر فضاپیمای کاسینی به سوی زمین روانه شد و متعاقب آن دانش ما پیرامون ارباب حلقه های منظومه شمسی،سیاره زحل افزایش یافت، از تعداد اقمار و حلقه های آن گرفته تا نوع ترکیب و مواد سازنده آنها ، بررسی ستارگان در پس زمینه حلقه ها به هنگام اختفا و ده ها داده با ارزش دیگر.

در هفته های اخیر ، شمار زیادی از دانشمندان و زیست اخترشناسان ایالات متحده و سایر کشور های جهان در سومین کارگاه نقطه آبی کم رنگ (Pale Blue Dot)در سالن افلاک نمای آلدر شیکاگو گرد هم آمدند تا به بررسی تصاویر ارسالی فضاپیمای کاسینی از زمین و جستجوی حیات در سیارات فرا خورشیدی بپردازند.یکی از مهم ترین اهداف این نشست، تهیه تصویر(نقاط آبی کم رنگ) از سیارات فرا خورشیدی است که در آنها حیات وجود دارد، درست مانند تصاویر فضاپیمای کاسینی از زمین.

اما در این بین پرسشی اساسی مطرح است؛ "اگر دانشمندان موفق شدند چنین تصاویری تهیه کنند، چگونه می توان تشخیص داد که آیا در این سیارات حیاتی وجود دارد یا خیر؟"

دکتر وس تروب از آزمایشگاه موتور های پیشران سازمان فضایی ناسا در این باره می گوید: اگر ما بتوانیم چنین تصویری از سیاره ای در فراسوی خورشید بدست آوریم، رنگ آبی علاوه بر این که بیان گر وجود جو است می تواند نشانی از وجود حیات در این سیاره نیز باشد.
در منظومه شمسی زمین تنها سیاره ای است که همچون نقطه آبی کم رنگ در پهنه بی کران فضا می درخشد.دلیل آبی بودن زمین نیز ، پخش شدن این رنگ توسط جو سیاره است.



در این بین رنگ ها فقط به عنوان یک راهنما عمل می کنند.به بیان دیگر یک سیاره می تواند جو داشته باشد بدون اینکه آبی باشد.برای نمونه مریخ هم دارای جوی نسبتا نازک قرمز رنگ است.

در این بین زیست اخترشناسان برای تصمیم گیری نهایی پیرامون احتمال وجود حیات در یک سیاره و یا قابل سکونت بودن آن نیازمند اطلاعات بیشتری هستند.آنها امیدوارند با بهره گیری از داده های تصویری و طیفی( هر مولکول در طیف طول موج خاصی تابش می کند)، نسل آتی کاوشگر های سیارات زمین مانند، اطلاعات لازم را بدست آورند.

یکی دیگر از روش های تعیین احتمال وجود و یا عدم وجود حیات در یک سیاره بررسی و سنجش میزان دی اکسید کربن و بخار آب و متعاقب آن یافتن پاسخی برای این سوال که " آیا در این سیاره جو و یا اقیانوسی وجود دارد؟" وجود جو علاوه بر تولید هوا ، هم چون پوششی سیاره را گرم نگاه داشته و آن را در مقابل امواج مضر فرابنفش و پرتو های کیهانی محافظت می کند.این در حالی است که اقیانوس ها در متعادل نگاه داشتن دمای سیاره و همچنین تولید آب مایع (به عنوان عاملی حیاتی)، نقشی اساسی دارند.
وجود سایر مولکول ها مانند اکسیژن متان و ازن، گویای این حقیقت اند که حیات هم اکنون در سیاره شکل گرفته است.در زمین اکسیژن و متان به ترتیب توسط گیاهان و موجودات میکرونی تولید می شوند.این گاز ها به خودی خود مدت زیادی دوام نمی آورند و همواره باید توسط موجودات زنده تولید گردند.این امر خود دال بر وجود عامل حیات در سیاراتی است که این گونه گاز ها در آنها یافت می شود.البته این عامل نسبی است؛ برای نمونه در جو تیتان، قمر سیاره زحل میزان زیادی گاز متان وجود دارد در حالی که تا کنون اثری از حیات در آن یافت نشده است.



به عقیده دانشمندان اکسیژن در مقایسه با متان،عاملی مطمئن تر است.دکتر ویکتوریا میدوز از مرکز علمی اسپیتزر ناسا در این باره می افزاید: اگر میزان زیادی از هر دو گاز با هم کشف گردند،بهتر از یافتن یکی از آنها است.برای نمونه وقتی ما کربن دی اکسید، اکسیژن،بخار آب و متان را به یک باره در سیاره ای بیابیم، بدون شک به زمینی دیگر نگریسته ایم.

لازم به ذکر است که وجود هر مولکول نشانه خوبی برای حیات نیست، مثلا مقدار زیاد ايندريد سولفورو (گاز سنگينی‌ به فرمول‌SO2)نشان گر سیاره ای خشک و مرده است.این ماده شیمیایی در آب های اقیانوس حل می شود، پس اگر در سیاره ای مقدار زیادی از این ماده یافت شد،به آسانی در می یابیم که آب به میزان کافی در سیاره وجود ندارد. زهره با جو بسیار ضخیم خود( متشکل از کربن دی اکسید و سولفور ) نمونه ای از این سیارات است.

زیست اخترشناسان بر این باورند که با برسی تغییرات رنگ یک سیاره در طیف فرو سرخ در بازه زمانی نسبتا طولانی ، می توان به وجود حیات در سیاره پی برد.در زمین اغلب این دگرگونی ها حاصل تغییرات آب و هوایی، تمدن، اقلیم و... می باشد.

میدوز در پایان خاطر نشان کرد که وقتی به جستجوی حیات در سیارات فرا خورشیدی می پردازیم ،باید منتظر پدیده های پیش بینی نشده ای باشیم، زیرا سیارات در گذر از مراحل پیچیده تکامل، تغییرات فراوانی یافته اند.تحقیقات اخیر حاکی از آنند که سیارات بسیار با هم متفاوتند.این موضوع زمانی اهمیت می یابد که ما در راستای کاوش های خود برای سیارات گوناگون روبرو هستیم و شاید این شانس را داشته باشیم تا به جستجوی دنیا های بیگانه نیز بپردازیم.
زمين ما كه روزی مركز عالم تصور می‎ شده امروزه همچون جواهر آبی رنگ كوچکی در فضای بيكران قوطه ‎ور است.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
آب در یکی از قمرهای زحل ( کیوان )
انسلادوس قمر زحل ، یکی از اسرار آمیز ترین قمر های منظومه شمسی است که هنوز دانشمندان موفق به حل بسیاری از معماهای آن نشده اند . یکی از این معماها که مدتهاست ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده ، یخ فشان های عظیم این قمر است .

عاملی باعث گرم شدن انسلادوس و در نتیجه ایجاد یخ فشان و آبفشان های عظیم در این قمر می شود ، ذرات یخ آبی که از این یخ فشان ها فوران می کند به مدار زحل می رود و گاهی نیز به حلقه های زحل می پیوندد.

ناسا تصمیم دارد تا در سال 2008 دوباره کاسینی را به سمت این قمر هدایت کند و تحقیقات خود را بر روی این این قمر ادامه دهد ، با توجه به اینکه کاسینی این بار باید از میان ذرات فوران کرده از یخ فشان ها به سمت انسلادوس حرکت کند ، مهندسان ناسا نگران هستند که مبادا برخورد کاسینی با این ذرات باعث صدمه دیدن دستگاه های حساس فضاپیما شود .

در 12 مارس 2008 کاسینی از فراز انسلادوس عبور خواهد کرد و در این عبور تنها 100 کیلومتر با سطح این قمر فاصله خواهد داشت .این عبور یک فرصت استثنایی برای دانشمندان محسوب می شود . دانشمندان می توانند به کمک کاسینی ترک های اطراف قطب جنوب انسلادوس موسوم به نوار ببر را به طور کامل بررسی کنند و از طرفی برای همیشه به جواب این سوال مهم پی ببرند که منشا این یخ آب ها در انسلادوس کجاست ؟

این عبور نزدیک هرچند می تواند فرصت فوق العاده ای را برای دانشمندان فراهم کند اما برای فضاپیمای کاسینی خطرناک محسوب می شود زیرا کاسینی باید از میان یخ فشان ها عبور کند . برخی از دانشمندان نگرانند که برخورد ذرات یخ باعث آسیب رساندن به دستگاه های بسیار حساس کاسینی شود .

دانشمندان تا کنون توانسته اند با استفاده از طیف نگار ماورای بنفش کاسینی میزان این ذرات و تراکم آن ها در زمان انجام ماموریت پیش بینی کنند. مطابق این پیش بینی احتمال برخورد ذرات با کاسینی 1 ذره از 500 ذره می باشد ، هرچند این پیش بینی امیدوار کننده است اما بازهم نگرانی ها ادامه دارد زیرا اگر اندازه ذره برخود کننده بزرگ باشد می تواند برای همیشه کاسینی را با مشکل موجه کند و این موضوع دوباره ریسک ماموریت را بالا می برد.

فضاپیمای کاسینی در آخرین تصویر ارسالی خود به زمین اولین دریاچه های یافته شده بر روی تیتان را به نمایش گذاشت.


روز شنبه اول مهرماه. زمانی که پس از دریافت آخرین تصویر از فضاپیمای کاسینی در سازمان فضائی ناسا شور و اشتیاقی بی اندازه بین اعضاء طرح سازنده کاسینی برپا شد. نمای ارسالی تصویری معمولی نبود. می توان گفت سوزه ای را که کاسینی شکار کرده بود کم نظیر و حتی بی نظیر بود. این فضاپیمای ده ساله توانسته بود اولین دریاچه ها را بر روی تیتان بیابد. دو دریاچه ای که به هم ارتباط داشتند. اما محتوای آنها متان و اتان بود نه آب! مدتها بود که دانشمندان به دنبال آنها بر روی سطح تیتان بودند تا اینکه کاسینی با استفاده از دو دوربین تصویر برداری خود توانست آنها را بیابد. طولشان 60 کیلومتر و عرضشان تقریبا 40 کیلومتر تخمین زده می شود. چیزی که دانشمندان را شگفت زده کرده است اینکه ساختار این دو دریاچه بسیار شبیه به دریاهای موجود در زمین خودمان است. فقط به جای اینکه آب داشته باشند محتوی اتان و متان مخلوط هستند. موضوع زمانی جالب می شود که بدانید محتوای آنها در فصل تابستان تیتان به صورت مایع در می آید. هم اکنون نیمکره شمالی تیتان میزبان زمستان و نیمکره جنوبی آن پذیرای تابستان است. قبلا کاسینی با یافتن ابری بزرگ از اتان بر فراز نیمکره جنوبی تیتان دانشمندان را به این فکر انداخته بود که بتوانند به وجود این دریاچه ها بر روی سطح تیتان پی ببرند.این یافته کاسینی گامی نو در جست و جوی حیات فرا زمینی در منظومه شمسی خودمان به شمار می آید. فضاپیمای کاسینی محصول همکاری سازمانهای فضائی ناسا و اسا و ایتالیا است که سفر خود را از سال 1997 برای کاوش در قلمرو زحل آغاز کرد. برای اطلاعات بیشتر از این فضاپیما و همچنین این یافته بزرگ [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] را کلیک کنید.



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

***
دو عکس زیبا که با گوگل ارث گرفته شده .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[dariushiraz]

چين درصدد پرتاب يك ماهواره برنامه‌هاي راديويي و تلويزيوني براي فرانسه است .
به گزارش روز شنبه خبرگزاري شين هوا ، قراردادي در اين خصوص ميان شركت صنايع ديوار بزرگ چين و "چاينا ست كام" هفته گذشته در پكن به امضا رسيد .
بر اساس اين قرارداد ، چين اين ماهواره را سال آينده ميلادي با يك فروند راكت " لانگ مارچ - ‪ ۳‬بي" ساخت اين كشور به فضا پرتاب خواهد كرد .
ماهواره ي ‌فرانسوي كه ‌با پرتاب آن ‪۳۰۰‬برنامه تلويزيوني به شبكه‌هاي تلويزيوني در چين، اقيانوس آرام و اقيانوسيه افزوده خواهدشد، از مركز پرتاب ماهواره " شي چانگ " در استان " سي چوان " در جنوب غرب چين به‌فضا پرتاب خواهدشد .
"لانگ مارچ " راكت حامل چين مي‌باشد كه از اكتبر سال ‪ ۱۹۹۶‬ميلادي تاكنون چين ‪ ۴۶‬پرتاب موفق با آن انجام داده است .
"چاينا ست كام" ، شركت ارتباطات ماهواره‌اي چين و يكي از شش شركت بزرگ مخابراتي اين كشور محسوب مي‌شود كه قصد دارد با همكاري شركت ديوار بزرگ چين ماهواره فرانسوي شركت "آلكاتل آلينا" فرانسه را به فضا پرتاب كند .

[dariushiraz]

تلسکوپ فضايي اسپيتزر به تازگي منظومه هاي ستاره اي غول پيکر به دور دو ستاره ي بسيار پر جرم يافته است.جرم اين دو ستاره ۳۰ و ۷۰ برابر جرم خورشيد است.اين ستارگان بادهاي ستاره اي شديدي در اطراف خود ايجاد مي کنند و در نتيجه باقي ماندن مواد در نزديکي اين ستاره ها بسيار عجيب به نظر مي رسد.اخترشناسان معتقدند که اين منظومه ها از مواد يخي که شباهت زيادي به مواد موجود در کمربند کويي پر منظومه شمسي دارند تشکيل شده اند و فاصله ي آنها از ستاره ي مرکزي به ۶۰ برابر شعاع مدار پلوتو مي رسد.

تصويري از ستاره اي غول پيکر و حلقه ي غبار به دور آن در مقايسه با منظومه ي شمسي