ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
در دل او را لعنت می کردم
سایه ای از دور به سویم می آمد
آیا خودش بود؟
صورتش محو بود
بارانی بلند پوشیده بود
نزدیک تر آمد
یک قدم فاصله داشتیم
چشم به انتهای جاده دوخته بود
انگار مرا نمی دید
از کنارم گذشت
آنقدر گیج شدم که قدرت حرف زدن نداشتم
به دنبالش دویدم
بند بارانی اش را گرفتم
ولی او به راهش ادامه داد
صدای قدم هایش دور میشد
از او تنها یک بند بارانی در دستانم باقی ماند
دوست، آشفتگی خاطر ما می خواهد.
عشق بر ما هم باران بلا می خواهد.
آنچه از دوست رسد، جان ز خدا می طلبد،
و آنچه را عشق دهد، دل به دعا می خواهد!
پیر ما غسل به خوناب جگر می فرمود:
که دل آیینۀ عشق است، صفا می خواهد،
تو و تابیدنِ در کلبۀ درویشی ما؟
تو خود این گونه نخواهی ، که خدا می خواهد.
بوسه ای زان لب شیرین! که دلِ خستۀ من
پای تا سر همه درد است دوا می خواهد!
گوش جانم، سخن مهر تو را می طلبد
باغ شعرم نفس گرم تو را می خواهد.
همچو گیسوی بلند تو شبی می باید
تا بگویم که دلم از تو چه ها می خواهد.
تا گشاید دل تنگم به پیامی بفرست
انچه گل از نفس باد صبا می خواهد.
در شهر محبت همه را دار کشيدند
بر دار سر کوچه و بازار کشيدند
افکنده بخاکند ولي بر سر افلاک
نقش همه را بر در و ديوار کشيدند
در این همه ابر، قطره ای باران نیست.
شب، غیر هلاکِ جانِ بیداران نیست.
وز هیچ طرف صدایی از یاران نیست.
گلبانگ سپیده بر سپیداران نیست!
تمام شعرهای آن دفتر را برای او گفته ام
دفترم بوی مریم می دهد
او مرا مریم صدا می کرد
ولی من نازنین بودم
او عاشق مریم بود
ولی من عاشق او بودم
اکنون که بر سر قبرم مریم می آورد
آهسته می گوید
نازنین ... برایت مریم آوردم
هنوز هم عاشق اویم
و من درمیابم
چه بیهوده عاشقش بودم
و آن سنگ دل هنوز مریم را دوست می دارد
در کلاس روزگار،
درس های گونه گونه هست:
درسِ دست یافتن به آب و نان!
درسِ زیستن کنار این و آن.
درسِ مهر،
درسِ قهر،
درسِ اشنا شدن.درسِ با سرشکِ غم ز هم جدا شدن!
در کنار این معلمان و درس ها،
در کنار نمره های صفر و نمره های بیست؛
یک معلمِ بزرگ نیز
در تمام لحظه ها، تمامِ عمر!
در کلاس هست و در کلاس نیست!
نام اوست: مرگ!
و آنچه را که درس می دهد؛
" زندگی " ست!
تو را هم با تو سوگند، آی
مکن ، مپسند این ، مگذار
مبادا راست باشد این خبر زنهار
تو آخر وحشت و اندوه را نشناختی هرگز
و نفشرده است هرگز پنجه بغضی گلویت را
نمی دانی چه چنگی در جگر می افکند این درد
خداوندا ، خداوندا
به هر چه نیک و نیکی ، هرچه اشک گرم و آه سرد
تو کاری کن نباشد راست
تو را می گویم ای چشمان دلبر،
که هستی بس دل افروز و دل آرا؛
چو راز عشق خوانم از جبینت
نبینم در جهان مثل تو زیبا؛
چو موج اشک بر رخسارت آید
شوی در دلربایی همچو دریا؛
مبادا بنگرم در رهگذاری
شوی سوی زنی محو تماشا
مبادا بشنوم دور از من ای شوخ
خیالی با تو خلوت کرده تنها
شود پژمرده رخسار من از درد
چو بینم گشته ای معبود دل ها
اگر روزی کنی جز یاد من یاد:
" بسازم خنجری نیشش ز پولاد. "
دام بشر لایق آن صید نیست
پس تو بگو تا به چه کا آمدیم
ای همه هستی مکن از ما کنار
زانکه ز هستی به کنار آمدیم
من شبنم خواب آلود يك ستاره ام
كه روي علف هاي تاريك چكيده ام.
جايم اينجا نبود.
نجواي نمناك علف ها را مي شنوم
جايم اينجا نبود
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول