مشاعره

[magmagf]

درون سينه ام دل ناله ميزد :
باز كن از پاي زنجيرم ، كه بگريزم
به دامانش بياويزم
به او با اشك خون گويم
مرو ، من بي تو مي ميرم ...
ولي من در ميان هاي هاي گريه خنديدم
كه تو هرگز نداني بي تو يك تك شاخه‌ي عريان پاييزم

چه سرنوشت شومی
البته وقتی ادم بیکاره چه تو فروم چه قرنطینه

[amir.ara]

ما آزموده ایم در این تاپیک بخت خویش
باید برون کشید از این ورطه رخت خویش

[magmagf]

شادم که در شرار تو می سوزم
شادم که در خیال تو می گریم
شادم که بعد وصل تو باز اینسان
در عشق بی زوال تو می گریم
پنداشتی که چون ز تو بگسستم
دیگر مرا خیال تو در سر نیست
اما چه گویمت که جز این آتش
بر جان من شراره دیگر نیست

[amir.ara]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست
دل سودا زده از غصه دو نیم افتادست

چشم جادوی تو خود عین سواد سِحرست
لیکن این هست که این نسخه سقیم افتادست
--------
این شعرا که می گی برا خودت نیست که
آخه همیشه دم صبح تو حالت خواب و بیداری و بیکاری حسه مشاعره داری

[magmagf]

تابلوي روي ديوار
نشاني از فصلي سرد
و برفي سنگين
درآسماني آبي
وطلوعي
به پردازش باراني از پژواك نور
كه مي ربايد از راه رسيده كودكي پاك
براي ديدن قناري
در انبوه سرماي سپيد
و من تنها
صداي رقصيدن رنگها را
در بوم
به روياي غرورانگيز خود
شماره مي كردم

تکته فکر کردی می رم تو خلسه و شعر می گم
نه بابا شعرای خودم نیست
همه اش مال این و اونه
شعرهای من به این خوبیا نیست( شکسته نفسی )

[amir.ara]

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم
از بد حادثه انجا به پناه آمده ایم

رهرو منزل عشقیم وز سر حدّ عدم
تا به اقلیم وجود این همه راه امده ایم
------------
اخه من رفتم تو حالت خلسه دو سه تا شعر گفتم
فکر کردم مرض شاعری داشتی به منم سرایت کرده

[magmagf]

میوه های آبرو
آن طرف تر شسته بود
کوزه گر اما نشست
غرق شد در گفتگو
حرف هایش ساده بود
انتظارش هم به جا
گفت : هر کس کوزه اش
می تواند پر شود
با توکل بر خدا
ساکت و بی سر صدا


این مثلا یک قسمت از شعرهای خانم شش بلوکی است

ااا پس بفرست بیاد شعرات را
بعد هم من برم بخوابم دیگه
تو خوابت نمی یاد؟!!!!!!!!

[amir.ara]

آنانکه خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشۀ چشمی به ما کنند

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانۀ غیبم دوا کنند
-------
شعرم قشنگ بود
فقط اگه تکراریه بهم بگو
آره منم برم بخوابم تا بیشتر ازین جامعه شعرا رو گند نزدم
شب خوش

[magmagf]

دگر آن سينه‌ي پر مهر ، آن سد سكندر نيست كه سر بر روي آن بگذاري و درد درون گويي
دو دست كوچكش ، با پنجه هايي گرم و لغزنده
ميان زلف هاي نرم تو بازي نمي گيرد ، پريشانش نمي سازد
هزاران باره هستي را به پاي تو نمي بازد ...


قشنگ بود اما یک ذره اشنا بود شاید یکی ازت دزدیه باشه شعا مثلا حافظ
شب خوش

[amir.ara]

دانی که چنگ و عود چه تقریر می کنند
پنهان خورید باده که تعزیر می کنند
-------
آره این حافظ همه شعراشو از این و اون کش می رفته.
دیگه واقعا شب خوش
( خدافظیمون شده مثله خدافظیه خانوما پشته تلفن)