روح بخشي، اي نسيم صبحدم
خود مگر ميآيي از ملک عجم
تازه گرديد از تو درد اشتياق
ميرسي گويا ز اقليم عراق
شیخ بهایی
روح بخشي، اي نسيم صبحدم
خود مگر ميآيي از ملک عجم
تازه گرديد از تو درد اشتياق
ميرسي گويا ز اقليم عراق
شیخ بهایی
قدرینده ئؤیؤنؤب دایانار فلک
بؤیؤک قؤدرتینه شؤکر ائده ر فلک
حؤممتیندی گیریان یوردون قولونا
دؤلتین رخشینی سالدین قولونا
قیوامی متعرضی
آخر از جور تو عالم را خبر خواهيم کرد
خلق را از طرهات آشفتهتر خواهيم کرد
اول از عشق جهانسوزت مدد خواهيم خواست
پس جهاني را ز شوقت پر شرر خواهيم کرد
ملک الشعرا بهار
دیلبر،نئجه بیلسن،سنه بنزر نیشانیم وار
قلبیم لبینه،صؤبحؤم ایسه زؤلفؤنه اوخشار
قالخماقچین أؤزه ن گینه دیزیمده هانی طاقت؟
یوخ قؤ ووه جیلودان دا توتام،سئوگیلی دیلدار
الیاس نظامی گنجوی
رسيد موکب نوروز و چشم فتنه غنود
درود باد بر اين موکب خجسته، درود
به کتف دشت يکي جوشني است مينا رنگ
به فرق کوه يکي مغفري است سيم اندرود
ملک الشعرا بهار
در غصه مرا جمله جوانی بگذشت
ایام به غم چنان که دانی بگذشت
در مرگ خواص، زندگانی بگذشت
عمرم همه در مرثیه خوانی بگذشت
افضل الدین خاقانی شروانی
تو گويي هست اين افلاک دوار
به گردش روز و شب چون چرخ فخار
وز او هر لحظهاي داناي داور
ز آب وگل کند يک ظرف ديگر
شيخ محمود شبستري
رخت همت به خطهی جان کشعبدالرحمن جامی
بر رخ غیر، خط نسیان کش!
در همه شغل باش واقف دل!
تا نگردی ز شغل دل غافل!
لعلت اندر سخن شکر خايد
رويت انگشت بر قمر خايد
هر که با ياد تو شرنگ خورد
همچنان دان که نيشکر خايد
خاقانی
دیلبریم أؤز دؤندریب گئتدی بیابانا طرف
گؤز یاشیمدان بیر بیابان وارمی کی،عؤممان دئییل؟
دردیم هیجران دردیدیر،ناله ائدرسه م عفو ائدین
دؤنیادا هئچ بیر عالم هیجران کیمی سوزان دئییل
قطران تبریزی
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)