کدام ستاره گواه آغاز تو بود که جراحت بال پرستو در اعتماد دست هایت التیام می یافت و درخت ترس تبر را از یاد می برد .
چه خوب بودی ای نازنین وقتی کنار دلتنگی ام می نشستی ...چونان کبوتری بر شاخه های خالی پاییز و تمام
نیاز مرا به عشق با صلابتی شاعرانه و عاشقانه آواز می دادی ....
آه ...چه خوب بودی از نازنین .