هر که تابِ جرعه ای جامِ جنون بر دل نداشت
وای بر حالِ دلش، کز زندگی اصل نداشت
همچو فرهاد از جنون زد تیشه ای بر فرقِ خویش
این شهیدِ عشق غیر از خویشتن قاتل نداشت
دل فرو شد همچو گردابی؛ به کارِ خویشتن
وز کسی چشمِ گشایش بهرِ این مشکل نداشت
شمع را این روشنی از سوزِ عشقی حاصل است
گرمیی عشق ار نبودش جلوه در محفل نداشت
در شگفتم از دلم کاین قطرۀ طوفان به دوش
در رهِ عشق و جنون آسایشِ منزل نداشت
خضرِ راهم شد جنون تا دل به مقصد راه برد
کی به جایی می رسد ار مرشدی کامل نداشت؟
در محیطِ پاکبازان، فکرِ آسایش فناست
موجِ ما، جز نیستی، آرامشِ ساحل نداشت.
جواب بصورت نقل قول
من قضاوته تورو قبول ندارم داور رو خریدن
