>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[#gharibe#]

جمعه 24 آگوست 2007 - 2 شهریور 1386
منجمان موفق به كشف يكي از نوادر فضايي در همسايگي ما در جهان شده اند - بقاياي يك ستاره مرده با مشخصه هاي غيرعادي.

ستارگان نوتروني پس از تمام شدن سوخت ستارگان عظيم شكل مي گيرند
اين شيء، موسوم به ستاره نوتروني، با استفاده از تلسكوپ هاي فضايي و رصدخانه هاي زميني كشف شد.

اما به نظر مي رسد اين يكي، كه در صورت فلكي دب اصغر واقع است، فاقد برخي از مشخصه هاي كليدي يافت شده در ساير ستارگان نوتروني باشد.

قرار است جزئيات اين مطالعه توسط تيمي از محققان آمريكايي و كانادايي، در نشريه "استروفيزيكال" چاپ شود.

اگر اين يافته تاييد شود، تنها هشتمين "ستاره نوتروني منزوي" شناخته شده خواهد بود - يعني يك ستاره نوتروني كه فاقد بقاياي ابرنواختري، يا يك ستاره جفت، يا تپش هاي راديويي است.

اين شيء به ياد شخصيت شرور فيلم "هفت دلاور"، ساخته دهه 1960 ، كالوِرا نامگذاري شده است.

نويسندگان مقاله استروفيزيكال تخمين مي زنند كه اين شيء 250 سال نوري تا هزار سال نوري از ما فاصله داشته باشد. به اين ترتيب كالورا يكي از نزديك ترين ستارگان نوتروني به زمين است و شايد هم نزديك ترين باشد.

وقتي عمر ستاره اي تمام مي شود يكي از احتمالات، تبديل آن به ستاره نوتروني است. وقتي سوخت ستارگاني كه جرم آنها چهار تا هشت برابر خورشيد است تمام مي شود، در انفجاري موسوم به ابرنواختر لايه هاي بيروني خود را از دست مي دهند.

آنچه باقي مي ماند بقاياي ابرنواختر است. سپس بخش مركزي ستاره زير وزن خود سقوط مي كند و باعث تركيب پروتون ها و الكترون ها و توليد نوترون ها مي شود. نام ستاره به همين دليل نوتروني است.

جستجوي داده ها

رابرت راتلج از دانشگاه مكگيل در شهر مونترِئال كانادا اولين كسي بود كه متوجه اين شيء شد.


بخشي از مطالعات به روي اين ستاره با سوئيفت انجام شد

وي به مقايسه كاتالوگي از 18 هزار منبع آسماني اشعه ايكس كه توسط ماهواره آلماني-آمريكايي "روسَت" تهيه شده، با كاتالوگ اشيايي كه در نور قابل رؤيت، مادون سرخ، و امواج راديويي ظاهر شدند پرداخت.

پروفسور راتلج تشخيص داد كه يكي از منابع روسَت (Rosat) به نام 1RXS J141256.0+792204 در هيچ يك از طول موج هاي ديگر همتايي ندارد.

سپس گروه منجمان تلسكوپ فضايي "سوئيفت" ناسا را در اوت 2006 به سوي اين شيء نشانه رفت. تلسكوپ اشعه ايكس سوئيفت نشان داد آن منبع صدور اشعه ايكس همچنان وجود دارد و تقريبا همانقدر انرژي ساطع مي كند. روسَت در سال هاي 1990 تا 1999 به گردآوري منابع آسماني اشعه ايكس پرداخت.

رصدهاي سوئيفت به گروه امكان داد موقعيت اين شيء را با دقت بيشتر محاسبه كنند و معلوم شد كه اين به هيچ شيء شناخته شده ديگر فضايي ارتباط ندارد.

محققان سپس با تلسكوپ 1/8 متري "جمناي شمالي" در هاوائي و رصدخانه فضايي اشعه ايكس چاندار به مطالعات خود ادامه دادند.

خواص غيرعادي

اينكه كالوِرا دقيقا چه نوع ستاره نوتروني است همچنان يك معماست. به گفته دكتر راتلج، هيچ تئوري پذيرفته شده عمومي ديگري براي توضيح اشيايي مانند كالوِرا كه در طيف اشعه ايكس، درخشان، اما در نور قابل رؤيت، محو، هستند وجود ندارد.

وي گفت: "يا كالورا يك نمونه غيرعادي از يك نوع شناخته شد ستاره نوتروني است، يا نوع جديدي از ستاره نوتروني است، يعني نخستين نمونه در نوع خود."

موقعيت كالورا يعني فاصله زياد آن از سطح كهكشان راه شيري نيز يك معما است. پژوهشگران بر اين باورند كه اين شيء بقاياي ستاره اي است كه زماني در سطح پرستاره كهكشان ما مي زيسته و بعدا در يك ابرنواختر منفجر شده است.

كالورا براي رسيدن به موقعيت فعلي بايد راه خود را به خارج از سطح كهكشان باز كرده باشد.

[Parnyan]

اختر شناسان مي گويند حفره اي در كيهان يافته اند كه خالي از كهكشان ، ستاره و حتي ماده تاريك است.

پژوهشگران دانشگاه مينسوتا مي گويند اين حفره كه بزرگترين حفره شناخته شده تا به حال مي باشد حدود يك بيليون سال نوري پهنا دارد و علت وجود آن را نمي دانند.



پروفسور لورنس رادنيك كه تحقيق وي در مجله اختر فيزيك (Astrophysical Journal) به چاپ رسيده مي گويد" نه تنها تا به حال كسي يك حفره خالي به اين بزرگي پيدا نكرده است بلكه ما هرگز انتظار ديدن چنين حفره اي با اين اندازه را نداشتيم. رادنيك و همكاران وي مي گويند زمانيكه در حال تحقيق در مورد يك محل سرد با استفاده از كاوشگر ويلكينسون بودند موفق به كشف اين حفره غول آسا شده اند.

وي مي گويد " ما قبلا مي دانستيم كه اين نقطه از آسمان داراي تفاوتهائي با بقيه نقاط دارد. اين پژوهشگران طي كاوشها و رصدهاي خود از پس زمينه ريز موج كيهاني دريافتند كه اين منطقه سردتر از ساير نقاط مي باشد.



ليليا ويليامز ،پروفسور و ‌استاد يار اين دانشگاه مي گويد " بر اساس مطالعات رصدي و حتي مشابه سازي هاي رايانه اي در مقياس گسترده ، چيزي كه ما موفق به كشف آن شديم غير عادي مي باشد. اختر شناسان مي گويد اين ناحيه حتي خالي از ماده تاريك مي باشد كه بطور مستقيم با چشم قابل روئيت نيست و معمولا فقط با اندازه گيري نيروهاي گرانشي قابل رد گيري مي باشد.

اين حفره خالي در صورت فلكي نهر (Eridanus) و جنوب غربي جبار قرار دارد.

منبع: آسمان پارس

[Renjer Babi]

حبابی خالی از هر چیز

دانشمندان مکاني در جهان يافته‌اند که چيزي در آن وجود ندارد. اين حباب خالي از ماده٬ اندازه‌ي بزرگي دارد و اين موجب شگفتي شده است. خصوصيت عجيب ديگر٬ تفاوت تابش ‌پس زمينه‌ي کيهاني در اين ناحيه٬ با ساير نقاط آسمان است.


طبق نظریه‌ی انفجار بزرگ موج عظیمی از انفجار اولیه‌ی عالم در گیتی پخش شده است. با توجه به قدرت اولیه‌ی این موج و سن و وضعیت فعلی جهان، دانشمندان با محاسبات ریاضی پیش بینی کردند که موج حاصل از آن بعد از این همه سال باید در طول موج‌های خاصی از امواج رادیویی در حال انتشار باشد. در همان ایام که این پیش بینی صورت گرفت به صورت اتفاقی در یک ایستگاه رادیویی٬ نویزی روی باند رادیویی خاصی آشکار شد. نویزی مرموز که از همه جهت به یک اندازه‌ی ثابت می‌آمد. با تطبیق این دو با هم مشخص شد که امواج حاصل از انفجار اولیه به راستی وجود دارند و نام آن را «امواج پس زمینه ی کیهانی» (CMB) نهادند. در واقع می‌توان گفت که پس زمینه‌ی کیهانی، تصویری از دوران کودکی کیهان به ما می‌دهد. تصویری از کودکی جهان در زمانی که تنها چند هزار سال سن دارد.

مقايسه‌ي تابش زمينه‌ي کيهاني و تصوير راديويي. در هر دو ناحيه‌اي با تابش کم انرژي ديده مي‌شود.

به تازگی دانشمندان دانشگاه مینسوتا مقاله‌ای در نشریه‌ی «استروفیزیکال» (Astrophysical Journal) منتشر کردند و توضیح دادند که حبابی خالی از هر چیز را در کیهان کشف کرده‌اند. خالی از هر گونه ماده مانند کهکشان، سحابی، سیاهچاله و حتی خالی از ماده‌ي تاریک.
در این بررسی که در آن از «آرایه‌ی عظیم تلسکوپ‌های رادیویی» (VLA) استفاده شد، دانشمندان به اختلاف دمایی اندکی در محدوده‌ی خاصی از پس زمینه‌ی کیهانی برخوردند. VLA قادر است اختلاف دمایی در حدود یک میلیونیوم درجه‌ی سانتیگراد را آشکار کند.
فاصله ی این حباب خالی از ما نزدیک به یک میلیارد سال نوری است. برخورد با چنین بخش‌های «خالی» چندان دور از انتظار نبود اما ابعاد این حباب خیلی بزرگ است. چنان عظیم که در هیچیک از شبیه سازی‌های کامپیوتری٬ مشابه آن پیش بینی نمی‌شد و این باعث شگفتی همگان شده است.

مقايسه‌ي تابش زمينه‌ي کيهاني و تصوير راديويي. در هر دو ناحيه‌اي با تابش کم انرژي ديده مي‌شود.

این یافته‌ها در پروژه ی «بررسی تمام آسمان» با آرایه ی عظیم VLA در قالب طرح NVSS به دست آمده است. در این بررسی٬ دانشمندان به صورت اتفاقی به کم شدن معنادار تعداد کهکشان‌های واقع در منطقه‌ای از صورت فلکی «نهر» برخوردند.
با بررسی این ناحیه به وسیله‌ی ماهواره ی WMAP در سال ۲۰۰۴ در طول موج پس زمینه‌ی کیهانی، این نتیجه به دست آمد که بخشی کم انرژی منطبق بر آنچه VLA یافته بود در آن منطقه قرار دارد. به این دلیل نام این منطقه را «لکه ی سرد» (WMAP cold spot)گذاشته اند.
به نظر می‌رسد عامل اختلاف سطح انرژی در پس زمینه‌ی کیهانی در این منطقه٬ نبود ماده باشد.
فوتون‌های پس زمینه‌ی کیهانی می‌توانند با قرار گرفتن در میدان‌های گرانشی عظیم مجموعه‌هایی مثل کهکشان‌ها یا خوشه‌های کهکشانی، نیرو گرفته و با انرژی بیشتری به طی مسیر خود ادامه دهند. مانند آنچه در حرکت «قلاب سنگی»، فضاپیماها برای انرژی گرفتن و پرتاب به سوی مرزهای دور منظومه‌ی خورشیدی از انرژی گرانشی سیارات بزرگ استفاده می‌کنند. پس آن بخش‌هایی از تابش پس زمینه‌ی کیهانی که سطح انرژی بالاتری دارند می‌توانند نشان دهنده‌ی مکان‌هایی با تراکم جرمی بالا باشند.
اما حالت دوم دقیقا معکوس حالت بالا است. انرژی تاریک نقش یک منبع گرانشی معکوس را بازی می‌کند و تاثیری عکس روی فوتون‌های پس زمینه‌ی کیهانی می‌گذارد. در نتیجه فوتون‌هایی که از بخش‌های با توزیع عادی مواد می‌آیند انرژی بیشتری دارند. به همین صورت فوتون‌هایی که از منطقه‌ای خالی از ماده عبور می‌کنند مقدار زیادی از انرژی خود را از دست می‌دهند.

پس منطقه‌ی شناسایی شده در این پروژه می‌تواند نشانگر بخشی خالی در کیهان باشد. منطقه ‌ای که در آن ماده - نه ماده‌ی شناخته شده و نه ماده‌ی تاریک – وجود ندارد. حبابی خالی از همه چیز در عالم یا به قولی دیگر حفره‌ای خالی از هر چیز.
کمتر از یک دهه است ما از روند شتابدار گسترش عالم خبرداریم و همچنین مدت زمان کمی از کشف انرژی تاریک می‌گذرد. انرژی تاریک هنوز به درستی شناخته نشده و خواص و تاثیرات آن را نمی دانیم. بررسی چنین پدیده‌هایی می‌تواند به افزایش دانش و آگاهی ما در زمینه‌ی انرژی تاریک و انبساط جهان و در نهایت شناخت بهتر جهان بیانجامد. پروژه‌های تحقیقاتی اینچنین دانش ما را نسبت به جهان افزایش می‌دهد.

nojum.ir

[Renjer Babi]

اخترشناسان با استفاده از دو ماهواره‌ي پرتو ایکس، خمیدگی فضا-زمان پيش بيني شده در نظريات نسبیت انيشتين را در اطراف سه ستاره‌ي نوتروني بررسی كردند. آن‌ها روش جدیدی برای اندازه گیری قطر و جرم این اجرام پیدا کرده‌اند.



ستاره‌های نوترونی محتوی چگال‌ترین ماده‌ی قابل مشاهده در عالم هستند.
این ستارگان جرمی بیس از جرم موجود در خورشید را در کره‌ای به اندازه‌ی یک شهر جای می‌دهند٬ بدین معنا که چند فنجان از ماده‌ی آن‌ها از کوه اورست پرجرم‌تر است. برای مطالعه‌ی این که ماده را تا چه حد می‌توان در طبیعت فشرد، اختر شناسان از این ستارگان به عنوان آزمایشگاه‌های طبیعی استفاده می‌کنند.
«سودیپ باتاچاریا»(Sudip Bhattacharyya) از مرکز فضایی گودارد ناسا و دانشگاه مریلند می‌گوید:" می‌توان ذراتی نظیر کوارک را در مرکز ستارگان نوترونی یافت ولی ایجاد آن ها در آزمایشگاه غیر ممکن است. بنا بر این تنها راه موجود برای شناخت آن‌ها ٬شناخت بهتر ستاره‌های نوترونی است."
دانشمندان در برخورد با این معما باید قطر و جرم ستاره‌های نوترونی را به دقت اندازه گیری کنند. اختر شناسان در دو مطالعه‌ی همزمان، یکی با همکاری آژانس فضایی اروپا، رصدخانه ی پرتو ایکس «اکس ام ام-نیوتن»( XMM-Newton) و دیگری رصدخانه‌ی پرتو ایکس ژاپن و ناسا، «سوزاکو»( Suzaku)، در این راه، قدم بزرگی به جلو برداشته‌اند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویری هنرمندانه از ديسك داغ در حال چرخش حول ستاره‌اي نوتروني. گاز بخش درونی دیسک با سرعتي معادل چهل درصد سرعت نور در اطراف ستاره‌ي نوتروني مي‌چرخد. دانشمندان با بررسی حرکت این گاز قطر ستاره‌ی نوترونی را اندازه گیری می‌کنند.

باتاچاریا و همکارش «تاد استرومایر» (Tod Strohmayer)، با استفاده از XMM-Newton سیستم دوتایی X-۱ مار (Serpens X-۱) را رصد کردند. این سیستم شامل یک ستاره‌ی نوترونی و یک ستاره‌ی همدم است. آنها خط طیفی اتم‌های آهن داغ را مشاهده کردند که در اطراف ستاره‌ي نوتروني با سرعتی معادل ۴۰ درصد سرعت نور در حال چرخش هستند.
رصد خانه‌هاي پرتو ايكس پيشين، خطوط طيفي آهن را در اطراف ستاره‌هاي نوتروني نمايان ساخته اما فاقد حساسيت لازم براي اندازه‌گيري جزييات شكل خطوط بودند.
به كمك آينه‌هاي بزرگ XMM-Newton ، باتاچاريا و استروماير دريافتند كه سرعت بسيار زياد گاز باعث پهن شدگي نامتقارن خطوط طيفي آهن شده است كه به علت اثر دوپلر و اثرات پرتو افكني پيش بيني شده در نظريه‌ي نسبيت خاص انيشتين باعث اعوجاج این خط طیفی مي‌شود. خمیدگی فضا-زمان به وسیله‌ی گرانش قوي ستاره‌ي نوتروني٬ بر طبق نظريه‌ي نسبيت عام انيشتين٬ خط طيفي آهن ستاره‌ي نوتروني را به طول موج‌هاي بزرگ‌تر انتقال مي‌دهد.
به گفته‌ی استرومایر: "ما این خطوط نامتقارن را در اطراف بسیاری از سیاه چاله‌ها مشاهده کرده‌ایم ولی این اولین مورد برای ستاره‌های نوترونی محسوب می‌شود و نشان می‌دهد که چگونگی شتاب گرفتن مواد در اطراف ستاره‌های نوترونی تفاوت بسیاری با یک سیاه چاله ندارد و این خود ابزاری جدید برای بررسی نظریه‌ي اینشتین است."
گروهی به رهبری «ادوارد ککت»(Edward Cackett) و «جان میلر»(Jon Miller) از دانشگاه میشیگان، به همراه باتاچاریا و استرومایر، از قابلیت‌های طیف سنجی بالای تلسکوپ سوزاکو برای بررسی سه ستاره‌ی نوترونی که هر یک عضوی از یک مجموعه ی دوتایی هستند٬ استفاده کردند.
یکی از این سه دوتایی همان X-۱ مار بود و نتایج بررسی خطوط طیفی آهن مشابهت زیادی با نتایج رصد XMM-Newton داشت. در اطراف دو سیستم دیگر نیز خطوط آهنی مشابه با X-۱ مار وجود داشت.

ککت می‌گوید:" ما فقط گاز در حال چرخش بیرون سطح ستاره‌ی نوترونی را مشاهده می‌کنیم و از آنجا که بخش درونی دیسک تنها تا سطح ستاره‌ی نوترونی ادامه پیدا می‌کند، این اندازه گیری‌ها اندازه‌ی قطر ستاره ی نوترونی را به ما می‌دهد. طبق بررسی ما٬ قطر یک ستاره‌ی نوترونی نمی‌تواند بیشتر از ۲۹ تا ۳۱ کیلومتر باشد و این با روش‌های دیگر اندازه گیری مطابقت دارد."
میلر می‌افزاید:" اکنون ما با مشاهده‌ی خط طیفي آهن نسبیتی در اطراف سه ستاره‌ی نوترونی، شیوه‌ی جدیدی را براي اندازه گیری قطر آن‌ها پيدا کرده‌ایم. اندازه گیری جرم و قطر ستاره‌ی نوترونی بسیار مشکل است بنابراین ما به روش‌های متعددی برای دست یابی به این هدف نیازمندیم."
فیزیک‌دانان با دانستن جرم و اندازه‌ی یک ستاره ی نوترونی می‌توانند فشردگی یا معادله‌ی حالت ماده‌ی فشرده شده را درون این اشیای بیش از حد چگال توضیح دهند.
اختر شناسان در استفاده‌ای دیگر از خطوط طیفی آهن صرف نظر از آزمودن نظریه نسبیت عام اینشتین، می‌توانند شرایط بخش درونی قرص برافزایشی اطراف ستاره‌ی نوترونی را بررسی کنند.


nojum.ir

[Renjer Babi]

طرح‌های کاوش در اروپا، قمر مشتری، که همواره مورد توجه دانشمندان بوده این بار جدی تر مطرح شده است. دانشمندان در پی فرستادن یک زیر دریایی به اقیانوس‌های زیر سطح این قمر هستند.




به اعتقاد بسیاری از دانشمندان علوم سیاره‌ای، اروپا، قمر مشتری، بهترین گزینه برای همراهی زمین در پذیرش حیات است. فضاپیماهایی چون ویجر و گالیله شواهدی به دست آورده‌اند که نشان از وجود اقیانوسی عمیق و احتمالا گرم در زیر یخ‌های تکه تکه آن دارد. در مقاله‌ای که در شماره‌ی ماه جولای نشریه «مهندسی هوافضا»(Aerospace Engineering) منتشر شده است، یک مهندس مکانیک انگلیسی پیشنهاد ارسال یک زیر دریایی برای بررسی اروپا را ارائه داده است.
پیشنهاد «کارل راس»(Carl Ross)، استاد دانشگاه پورتس موث در انگلستان، ساخت یک زیردریایی از آلیاژ چندین فلز است. او همچنین منابع تغذیه راحت‌تر، وسایل ارتباطی بهتر و سیستم‌های پیشران قوی‌تری را برای مقاله «طرح یک زیردریایی برای پیمایش اقیانوس‌های اروپا» در نظر گرفته است.
مقاله‌ی راس روش‌های مختلف ساخت این زیردریایی را با توانایی تحمل فشار زیاد در زیر لایه‌های یخ اروپا بررسی می‌کند. دانشمندان معتقدند که این اقیانوس‌ها بیش از ۱۰۰کیلومتر عمق دارند، یعنی چیزی در حدود ۱۰برابر اقیانوس‌های زمین.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصویری خیالی از اقیانوسی در زیر یخ‌های اروپا و موجودات زنده احتمالی آن و کاوشگري در حال تحقيق و بررسي.

زیردریایی راس طولی برابر سه متر و قطری به اندازه‌ی یک متر خواهد داشت. به اعتقاد او، اگرچه استیل و تیتانیوم توانایی لازم را برای تحمل فشار آب دارند اما به خوبی شناور نمی‌شوند پس زیردریایی مانند یک سنگ به عمق اقیانوس می‌رود. آلیاژ فلزات و ترکیبات سرامیک می‌تواند بهترین انتخاب باشد.
در طرح راس، یک سلول سوختی(Fuel Cell) انرژی مورد نیاز را برای حرکت، ارتباطات و ابزار علمی تأمین می‌کند. اما این نکته نیز یادآوری شده که پیشرفت تکنولوژی می‌تواند در سال‌های آتی منابع انرژی بهتری را معرفی کند.
به نظر راس مأموریت به اروپا تا قبل از ۱۵ یا ۲۰ سال دیگر میسر نخواهد شد. نظری که «ویلیام مک کینون»(William McKinnon) ، استاد علوم زمین و سیاره‌ای دانشگاه واشینگتون در میسوری، آن را تأیید می‌کند:"بررسی اروپا با یک مدارگرد بسیار دشوار و پرهزینه است اما هزینه‌ی آن بسیار کمتر از فرود یا ورود به اقیانوس‌های آن است. در آینده، زمانی که توانستیم قطر پوسته‌ي یخی را تخمین بزنیم می‌توانیم به طور جدی به مشکلات مهندسی آن بیندیشیم. در حال حاضر بهتر است به فکر مکان‌هایی باشیم که یخ‌های سطح اروپا شکسته است و از مدار می‌توان ترکیبات آن را بررسی کرد".
آزمایشگاه جت پروپالشن(JPL) ناسا هم اکنون در حال کار بر روی ایده‌ی ساخت کاوشگری به نام «کاوشگر اروپا»(Europa Explorer) است. هدف از این طرح، قرار دادن مدارگردی با ارتفاع کم برای تأیید وجود آب در زیر لایه‌های یخ اروپا، نقشه برداری از پراکندگی ترکیباتی که در تحقیقات بیوشیمی اهمیت دارند و همین طور بررسی وضعیت سطح و زیر سطح اروپا برای کاوشگرهای بعدی است. به گفته‌ی مک کینون این ماموریت می‌تواند وجود این اقیانوس، قطر یخ‌ها و مناطقی را که قطر یخ‌ها در آن ها کم تر است نشان دهد".
او می‌افزاید که یک مدارگرد نقاط گرمی را که نشان از فعالیت‌های زمین شناختی و یا حتی آتش فشانی دارند مشخص و تصاویری با کیفیت بالا، که برای برنامه ریزی هر نوع فرود به آن نیاز داریم، تهیه می‌کند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

تصويري هنري از کاوشگر اروپا

اروپا که اندکی از ماه، قمر زمین، کوچک‌تر است، سطحی بدون دهانه‌های برخوردی دارد که به معنی جوانی پوسته آن است. مطابق یافته‌های فضاپیمای گالیله یخ‌های نزدیک سطح ذوب می‌شوند و به سطح می‌رسند سپس دوباره یخ می‌بندند و بدین ترتیب سطح اروپا همواره در حال تغییر است.
درحالی که دمای سطحی اروپا در حدود ۱۳۰کلوین(۱۴۲- درجه سانتیگراد) است، دمای داخلی می‌تواند در حدی باشد که یخ زیرین را ذوب کند. این گرمای داخلی حاصل از نیروهای کشندی(جزر و مدی) بین مشتری و سایر اقمار آن است.
دانشمندان معتقدند که همین نیروها باعث ایجاد گرما در قمر آتش فشانی مشتری، یو، می شود. احتمال دیگر وجود جریان‌های دریایی به عنوان منبع انرژی است که در زمین باعث ایجاد شرایط مناسب برای تشکیل تجمعاتی از باکتری‌های سخت جان می‌شود. وجود این جریانات در اروپا می‌تواند احتمال وجود حیات را افزایش دهد.
این اولین طرح زیردریایی راس برای جایی غیر از زمین است. او که بیش از ۴۰سال به طراحی زیردریایی‌های زمینی مشغول بوده، در این باره می‌گوید:"بزرگترین مشکلی که داشتم این بود که این زیردریایی باید توانایی ذوب یا حفاری حدود ۶ کیلومتر یخ سطحی را داشته باشد. به همین دلیل به نظر می‌رسيد که یک راکتور هسته ای برای تأمین انرژی مورد نیاز ضروری است".
به گفته مک کینون که یک مأموریت به اروپا را فوق العاده مهم ارزیابی می‌کند، اروپا مکانی است که به احتمال بسیار زیاد حاوی آب مایع به میزان زیاد، منابع انرژی و عناصر مورد نیاز برای حیات، مانند کربن، نیتروژن، گوگرد و فسفر است.
اما آیا واقعا در اروپا موجوداتی زندگی می‌کنند؟ به نظر می رسد که براي پاسخ به اين پرسش باید منتظر ماند.


nojum.ir

[Renjer Babi]

تلسكوﭖ فضايي سوييفت ناسا كه به علت مشكلي فني، رصدهايش را متوقف كرده بود، اكنون تعمير شده‌است اما هنوز قادر به شروع رصدهايش نيست.



ماهواره سوييفت در نوامبر سال ۲۰۰۴ ﭘرتاب شده و براي مطالعه انفجارهاي گاما طراحي شده است. انفجارهاي گاما به علت مرگ ستاره‌هاي ﭘرجرم يا برخورد باقيمانده جرم ستاره‌هاي مرده‌ي چگال به وجود می‌آيند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

سوييفت تا قبل از آخرين ارتباطش به خوبي كار مي‌كرد اما آخرين بار تاخيري در ارتباط داشت كه همگان را نگران كرد. سوييفت خيلي سريع ابزارهایش را به سوي انفجارهاي كوچك ناﭘايدار مي‌چرخاند و آن را ثبت مي‌كرد. اين قابليت سوييفت، علت موفقيتش بود. ولي در ۱۰ آگوست ابزار جهت یابی و هدف گیری آن به سوی انفجارات خراب شد. گويي سوييفت فلج شده‌ بود و ديگر نمي‌توانست جهت‌يابي كند. اين مشكل تا آنجا ﭘيش رفت كه به اشتباه ستاره‌ي دوتايي X-۱ عقرب را به عنوان انفجار گامايي ثبت كرد!

براي جلوگيري از به وجود آمدن مشكلات در آينده٬ ماهواره در حالت ﭘايدار و ايمن قرار داده شده‌، به طوري كه صفحات خورشیدی آن به سوی خورشید قرار ندارند. در اين حالت تمام دستگاه‌ها از جمله تلسكوﭖ اشعه گاما، تلسكوﭖاشعه ‌X و تلسكوﭖفرابنفش و اﭘتيكي آن خاموش است و هيچ رصدي انجام نمي‌شود.
در حال حاضر جهت یاب و نشانه‌رو اين ماهواره تعمير شده اما هنوز رصد آن شروع نشده است. علت آن خاموش بودن تمام دستگاه‌ها در اين مدت است، زیرا براي راه‌اندازي دوباره آن‌ها به زمان نياز است. علاوه بر آن دستگاه‌ها دوباره بايد تنظيم شوند.

«جان نوسك» (John Nousek) ‌سرﭘرست ماموريت‌هاي سوييفت مي‌گويد:" ﭘس از ﭘرتاب ماهواره، راه‌اندازي دستگاه‌ها حدود يك ماه زمان برد. اكنون نيز چنين فرآيندي بايد انجام گيرد تا ماهواره به رصدهايش ادامه دهد. با اتمام اين فرآیند من هيچ مانعي براي شروع دوباره رصد آسمان نمي‌بينم.»
سوييفت در حال حاضر دو سال بيش از زمان ﭘيش بيني شده كار كرده‌است و تا كنون بيش از ۲۵۰ انفجار گاما را ثبت كرده‌است.



nojum.ir

[Renjer Babi]

مريخ نوردهاي جان سخت، پس از پشت سر گذاشتن طوفان غبار مريخي و توقف فعاليت‌هاي خود، حرکت خود را آغاز کرده‌اند.





پس از گذشت شش هفته از طوفان بزرگ در لایه‌های بالای اتمسفر مریخ که مانع از رسیدن نور خورشید به صفحات خورشیدی دو مریخ نورد شده بود و به موجب آن دو مریخ‌نورد «روح» و «فرصت» نتوانسته بودند به فعالیت‌های خود بر روی این سیاره سرخ ادامه دهند٬ هم اکنون مریخ نوردها حرکت خود را آغاز کرده اند.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اگر این طوفان فروکش نمی‌کرد این مریخ نوردها فقط برای مدت کمی برای گرم نگه داشتن سیستم‌های خود انرژی ذخیره داشتند و پس از این مدت هر دو مریخ‌نورد دچار یک سرنوشت بسیار تلخ می‌شدند. پس از شش هفته دشوار برای هر دو مریخ‌نورد‌ها، طی اطلاعات مخابره شده از مریخ‌نورد فرصت، مهندسین ناسا اعلام کردند که طوفان بزرگ مریخ فرو نشسته و آلودگی غباری اتمسفر مریخ از بین رفته است و هم اکنون دو مریخ نورد روح و فرصت مشغول انجام فعالیت‌ها و اکتشافات خود بر روی این سیاره هستند.
مریخ نورد فرصت در حدود ۱۳ متر به لبه‌ی دهانه‌ی ویکتوریا نزدیک‌تر شده است. هم اکنون موقعیت این مریخ نورد به گونه ای است که انرژی مناسبی به صفحات خورشیدی آن می‌رسد. بعلاوه وزش باد مساعد با پاک کردن غبارهای موجود بر روی سطح صفحات خورشیدی مریخ نورد، بازده صفحات خورشیدی مریخ نوردها را ۱۰ درصد افزایش داده است. انرژی دریافتی روزانه‌ی صفحات خورشیدی فرصت به ۳۰۰ وات-ساعت رسیده که دو برابر بیش از انرژی دریافتی آن در زمان طوفان است.

طی ماموریت سه ساله این مریخ‌نوردها بر روی سطح لنز دوربین میکروسکوپی مریخ‌نورد روح٬ گرد و غبار انباشته شده است، به طوری که کیفیت عکس‌هایی که به وسیله این ابزار گرفته می‌شود کاهش یافته است. با این وجود عکس‌هایی که این دوربین می گیرد به وسیلهی رایانه‌ تصحیح می‌شود و این تصحیح می‌توانند جبران کنندهی بیشتر اثر عوامل آلودگی باشد. تیم اجرایی این ماموریت به دنبال راه حلی است که بتواند این گرد و غبارها را از سطح لنز دوربین ‌ میکروسکوپی مریخ نورد پاک کنند.





nojum.ir

[مرتضی nvcd]

کتاب جديد استفان هاوکينگ منتشر شد



همه ما کتاب " تاريخچه زمان " را از او به ياد داريم. کتابي که به مدت 100 هفته توانسته بود در صدر پر فروش ترين کتابهاي عالم قرار گيرد. اما اينبار مخاطبان هاوکينگ کودکان هستند. استفان هاوكينگ برجسته ترين فيزيكدان معاصر، هم زمان با انتشار كتاب جديدش براي كودكان در مورد كيهان، از آرزوي خود براي هيجان‌انگيز كردن دانش واقعي همانند داستانهاي علمي تخيلي، سخن گفت. او در اين مورد مي گويد : از آنجا كه كودكان از ذهن باز و شوق يادگيري برخوردارند توضيح مسائل براي آنها آسانتر است. " كليد محرمانه جرج براي كيهان " اولين كتاب در يك مجموعه سه‌گانه است كه فعاليت منظومه شمسي، سيارك‌ها، سياهچاله‌ها (يكي از موضوعات مورد علاقه هاوكينگ) و ساير اجرام آسماني را با كمك يك گروه قهرمانان جوان توضيح مي‌دهد. اين كتاب كه روز سه شنبه به زبان فرانسوي و انگليسي منتشر شده قرار است در ? ?? كشور جهان عرضه شود. دومين كتاب در اين مجموعه سه گانه سال آينده منتشر مي‌شود. در نگارش اين كتاب، " لوسي " دختر هاوكينگ كه موضوع كتاب به ذهن او خطور كرد و " كريستف گالفارد " اولين فرانسوي كه پايان نامه دكتراي خود را در مورد مشاهدات هاوكينگ نوشته است، دخالت داشته‌اند. هاوكينگ گفت : " هدف ما اين است كه علم واقعي همانند داستان علمي تخيلي هيجان‌انگيز باشد. " لوسي هاوكينگ كه روزنامه نگار و نويسنده است، در اين باره مي گويد : " يكي از عقايد پدرم اين است كه داستان علمي تخيلي زياد داريم، اما آنچه به آن نياز داريم، علم واقعي است نه تخيلي. " دراين سه كتاب تلاش شده است كه بدون اشاره به جادو و جادوگري، ديدگاه نويني از كيهان شناسي از زمان انفجار بزرگ تا عصر حاضر ارايه شود.
هاوكينگ مي‌گويد تمام آنچه كه ما در كيهان مي‌بينيم دقيقا با آنچه اتفاق افتاده است، همخواني دارد. تنها عنصر خيالي در اين كتاب ابررايانه‌اي به نام "كاسموس" است كه دري را به روي جرج و دوستانش مي‌گشايد تا به كيهان سفر كنند. هاوكينگ ? ?? ساله با اشاره به اينكه هيچ كتابي نظير اين اثر را سراغ ندارد، اين كتاب را بي‌نظير توصيف كرد. هاوكينگ استاد لوكازين رياضيات دانشگاه كمبريج است كه زماني اين سمت به آيزاك نيوتون تعلق داشت. اين دانشمند به بيماري لوگريگ يا اسكلروز جانبي آميوتروفيك مبتلا است. او در سن ?? سالگي به اين بيماري عصب حركتي تحليل برنده عضلاني، دچار شد. او اكنون با ويلچر حركت مي‌كند و با كمك يك رايانه و دستگاه تركيب صدا سخن مي‌گويد. كيهان شناسي نظري و جاذبه كوانتوم محور آثار اين دانشمند را تشكيل مي‌دهند. او در ماه آوريل براي اولين بار در پرواز جاذبه صفر با يك جت مخصوص بي‌وزني را تجربه كرد. اين جت براي ايجاد تاثير جاذبه صفر همانند رولركوستر پرواز كرد. وي نيز مانند قهرمان داستانش، نجات زمين از گرمايش يا يافتن سياره‌اي ديگر كه براي سكونت انسان مناسب باشد را به عنوان دو راه‌حل براي ادامه حيات انسان پيشنهاد مي‌كند. او از پايدار شدن روند گرم شدن و افزايش دماي زمين حتي با كاهش انتشار گازهاي كربن، نگران است. با اينحال اميدوار است كه هرگز انسان به چنين مرحله‌اي نرسد.
منبع :parssky

[Mohammad Hosseyn]

كشف مقادير عظيم آب در اطراف يك پيش ستاره

در تحقيقي كه گروهي از دانشمندان با استفاده از تلسكوپ فضايي «اسپيتزر» انجام دادند، موفق شدند مقادير زيادي آب در اطراف يك پيش ستاره كشف كنند.

به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، در اين تحقيق دانشمنداني از دانشگاه «روچستر» (Rochester) موفق به كشف مقدار زيادي بخار آب در اطراف پيش ستاره‌اي به نام NGC 1333-IRAS 4B شدند.

مقدار آب يافت شده در حوالي اين پيش ستاره به قدري زياد است كه با آن مي‌توان پنج بار تمام درياها و اقيانوس‌هاي زمين را از آب پر كرد.

آب به وفور در عالم يافت مي‌شود. مدتي پيش «اسپيتزر» براي اولين بار وجود آب را در جو سياره‌ فرا خورشيدي HD 189733b نشان داده بود و اينك دراين تحقيق از ميان 30 پيش ستاره‌اي كه دانشمندان در نظر گرفته بودند بخار آب را در هاله‌ي ابر پيرامون يكي از آن‌ها يافت.

ستارگان از ابر وسيعي از گاز كه بيشتر از هيدروژن تشكيل شده است? متولد مي‌شوند.

با زياد شدن جاذبه‌ي گوي تشكيل شده در بخش مركزي سحابي، مواد پيرامون به سمت آن كشيده مي‌شوند و در نهايت به دور آن مي‌گردند. در اين مرحله عملاً پيش ستاره‌اي تشكيل شده كه به سه بخش تقسيم مي‌شود: گوي چگالي از مواد كه در مركز توده قرار دارد و مواد اطراف را به سمت خود جذب مي‌كند و بزرگ‌تر و در همين حال گرم‌تر مي‌شود، صفحه‌اي از مواد كه به دور اين گوي مي‌گردد و در نهايت ابري پيرامون اين دوبخش كه كل سيستم را احاطه مي‌كند.

گرچه آب به وفور در كيهان يافت مي شود ولي با بررسي‌هاي زياد براي نخستين بار اسپيتزر موفق به كشف آب در يك اطراف پيش ستاره شد. دليل اين كه در اين تحقيق از حدود 30 پيش ستاره‌ مورد بررسي تنها در يكي آب يافت شده اين است كه براي كشف آب تلسكوپ بايد بتواند ديد مطلوبي به بخش‌هاي مركزي سامانه داشته باشد و اين موضوع به جهت گيري و زاويه‌ي قرار گيري سامانه نسبت به ما بستگي دارد.

در نمونه‌ اخير كه آب فراواني در آن يافت شده، اين جهت گيري چنان است كه تلسكوپ مي‌تواند به خوبي بخش‌هاي مركزي پيش ستاره را زير نظر بگيرد.

دانشمندان معتقدند كه آب موجود در اين سامانه از بخش‌هاي خارجي و ابر قطور پيرامون سيستم به بخش‌هاي داخلي مي‌بارد و بر صفحه‌ گرد و غباري كه به دور ستاره مي‌گردد، فرو مي‌ريزد. اين صفحه از مواد مي‌تواند در آينده منجر به تولد سيارات شود.

به نوشته نجوم، دنباله‌دارها و سيارك‌هاي سرگردان آب را به زمين آورده‌اند. حال اگر روزي در صفحه‌ي مواد در حال گردش به دور اين پيش ستاره نيز سياره‌اي سنگي به وجود آيد، آب موجود كه البته فعلا به صورت بخار آب است، مي‌تواند به صورت قطعات يخ زده در سيارك‌ها و دنباله‌دارها به سمت سياره رفته و با سقوط روي آن در نهايت به صورت درياهايي روي آن پخش شود. درست مانند آنچه در زمين اتفاق افتاده است.

شناخت آب به شناخت فرآيند تكاملي مجموعه‌هاي ستاره‌اي و درك ساز و كار تشكيل سيارات در اين مجموعه‌ها كمك شاياني مي‌كند. مثلا مي‌توان از آب به عنوان شناساگري در پيدا كردن چنين صفحاتي از مواد به دور ستارگان استفاده كرد يا مي‌توان به كمك آب و مطالعه روي آن به ويژگي‌هايي از سيستم پي برد. به عنوان مثال در پيش ستاره‌ مذكور دما به حدود 170 درجه كلوين مي‌رسد و چگالي اين سيستم چيزي در حدود 10 ميليارد مولكول هيدروژن در سانتي متر مكعب است.

اين داده‌ها با بررسي روي آب موجود در اين پيش ستاره به دست آمده كه نشان‌دهنده‌ لزوم مطالعه‌ بيشتر پيرامون آب و نقش آن در تكامل منظومه‌هاي ستاره‌يي است.
منبع : وبلاگ هنر فيزیک

[Mr.Shaibow]

بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های فضایی و زمینی کهکشانی را به‌تصویر کشیده‌اند که دراثر میدان گرانشی بسیار قوی یک خوشه کهکشانی و محیط بسیار خشن اطراف (!) پاره‌پاره شده است. این یافته توانسته‌است بسیاری از ابهام‌های پیش‌روی اخترشناسان را درمورد کهکشان‌های مارپیچی حل کند، این‌که چطور این کهکشان‌های غنی از گاز پس‌از میلیاردها سال به کهکشان‌هایی بیضوی یا نامنظم و بدون گاز تبدیل می‌شوند. این یافته‌ها هم‌چنین فرآیند جدیدی را معرفی کرده‌است که طی آن، میلیون‌ها ستاره بی‌خانمان درون یک خوشه کهکشانی پراکنده می‌شوند.
شبانگاه که به آسمان می‌نگریم، کهکشان‌های بسیاری را با شکل‌های متفاوت در اطراف خود می‌بینیم. تقریبا نیمی از آنها را کهکشان‌های بیضی‌شکل بدون گاز تشکیل می‌دهند که فعالیت‌های تولد ستاره‌ای در آنها بسیار ضعیف است؛ درحالی‌که نیم دیگر، کهکشان‌های مارپیچی و نامنظم غنی از گاز هیدروژن هستند که فعالیت‌های شدید تولد ستارگان در آنها جریان دارد. رصدهایی که تاکنون انجام شده، نشان داده است کهکشان‌های بدون گاز اغلب در نزدیکی مرکز خوشه‌های کهکشانی شلوغ یافت می‌شوند، درحالی‌که مارپیچی‌ها بیشتر عمر خود را در محیط‌های خلوت‌تر سپری می‌کنند.
با ورود تلسکوپ‌های بزرگ به ژرفای جهان، اخترشناسان توانستند ساختار عالم را در روزگاران جوانی‌اش بررسی کنند و متوجه شوند زمانی‌که عالم به نصف سن کنونی‌اش رسیده بود، از هر پنج کهکشان تنها یکی عاری از توده‌های عظیم گاز هیدروژن بود. پس این همه کهکشان عاری از گاز که امروز در اطرافمان می‌بینیم، از کجا آمده‌است؟

تصویر را [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] ببینید. اخترشناسان شک کرده بودند که نوعی فرآیند تبدیل ساختار به‌وقوع پیوسته است، اما به دلیل همین دوره طولانی چند میلیارد ساله موفق نشده بودند چنین فرآیندهایی را مشاهده کنند. اما رصد جدید هابل که به همت گروهی بین‌المللی از اخترشناسان به سرپرستی لوکا کورتز از دانشگاه کاردیف در انگلستان انجام شده است، یکی از بهترین شواهد ممکن را در شناسایی این فرآیند تبدیل ساختار فراهم کرده است. هدف اصلی این تصویر، خوشه کهکشانی آبل2667 بود، اما دانشمندان در این خوشه کهکشانی به کهکشان مارپیچی عجیبی برخوردند که در گوشه بالا-چپ تصویر دیده می‌شود. ترکیب گرانش ماده تاریک، گازهای داغ و صدها کهکشان موجود در این خوشه، این کهکشان مارپیچی را تا حداقل سرعت 3.5 میلیون کیلومتر بر ساعت شتاب داده است و در چنین سرعتی، برخورد با گازهای داغ درون فضای درون خوشه و اثرات جزر و مدی گرانشی خوشه سبب می‌شود توده‌های گاز و ستارگان این کهکشان به سویی دیگر کشیده شوند و کهکشان ریش‌ریش به‌نظر برسد.. شبیه این پدیده را هر روز در اقیانوس‌ها و دریاهای زمین شاهدیم که چگونه گرانش ماه و خورشید، جزر و مد آب دریا را پدید می‌آورند.
کهکشان مارپیچی پاره‌پاره در فاصله 3.2 میلیارد سال‌نوری زمین قرار دارد. ‌به‌دنبال این کهکشان می‌توان رشته‌ای از گره‌های درخشان آبی‌رنگ و نوارهای درهم‌تنیده ستارگان جوانی را دید که تولد و تحولشان در نتیجه تعامل نیروهای جزر و مدی خوشه کهکشانی و مکانیسم دیگری به‌نام فشار برخوردی تهی‌کننده (Ram Pressure Stripping) است. گازهای داغ خوشه کهکشانی آبل2667 را ذرات بارداری تشکیل داده‌اند که دمایشان بین ده تا صد میلیون درجه کلوین است و وقتی به کهکشانی برخورد می‌کنند، توده‌های گاز پرکننده فضایش را به بیرون هل می‌دهند؛ همانند بادهای خورشیدی که گازهای یونیزه گیسوی یک دنباله‌دار را به بیرون هل می‌دهند و دنباله گازی دنباله‌دار را تشکیل می‌دهند. به‌دلیل همین شباهت، اخترشناسان این کهکشان را کهکشان دنباله‌دار نام نهاده‌اند.
بررسی‌ها نشان داده است میلیون‌ها ستاره از کهکشان دنباله‌دار ربوده شده است و این کهکشان مارپیچی در روندی غیرقابل اجتناب، اندوخته گازی و غبار خود را از دست می‌دهد و در آینده‌ای نه‌چندان دور (البته در مقیاس کیهانی) به کهکشانی عاری از گاز و مملو از جمعیتی ستارگان قرمز پیر تبدیل می‌شود؛ اما در میان این همه خرابی، اثرات جزر و مدی گرانش خوشه کهکشانی، بستری مناسب را برای تولد ستارگان در قلب این کهکشان رو به نابودی فراهم کرده است.
اخترشناسان تخمین می‌زنند این دوره تغییر ساختار نزدیک به یک میلیارد سال طول خواهد کشید. آن‌چه تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده است، وضعیت این کهکشان پس‌از دویست میلیون سال از آغاز این فرآیند است، زمانی که تنها 20% این فرآیند انجام شده است.
اما این تنها اثر گرانش قدرتمند این خوشه کهکشانی نیست. نمونه‌های متنوعی از خم‌شدن نور اجرام دوردست‌تر و تصاویر کج‌ومعوج نیز دیده می‌شود که در اثر پدیده همگرایی گرانشی ایجاد شده‌اند. کمان موزی‌شکل درخشان و بزرگی که در راست مرکز تصویر دیده می‌شود، تصویری کج اما تقویت‌شده از کهکشانی بسیار دور است که پشت هسته این خوشه قرار گرفته است.
تلسکوپ فضایی هابل این تصویر را در اکتبر 2001 با استفاده از دوربین زاویه‌باز و سیاره‌ای2 (WFPC2) تهیه کرده است که خود از سه نوردهی در فیلترهای آبی، سبز و فروسرخ نزدیک بدست آمده است. اما دانشمندان برای تحلیل دقیق‌تر این تصویر نیاز به اطلاعات بیشتری داشتند و به همین دلیل از تلسکوپ‌های بزرگ زمینی و فضایی دیگری مانند تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا (ESO-VLT) در شیلی، تلسکوپ فضایی فروسرخ اسپیتزر، رصدخانه تابش‌ایکس چاندرا و تلسکوپ‌های دوقلوی کک در هاوایی نیز برای تصویربرداری از این خوشه کهکشانی استفاده کردند. تلسکوپ‌های VLT برای طیف‌نگاری مریی و نورسنجی فروسرخ مورد استفاده قرار گرفتند. تلسکوپ فضایی اسپیتزر داده‌های نورسنجی فروسرخ میانی را فراهم کرد. رصدخانه فضایی چاندرا نیز اطلاعات پرتو‌های ایکس این خوشه را جمع‌آوری کرد و تلسکوپ‌های دوقلوی کک نیز برای طیف‌نگاری مریی مورد استفاده قرار گرفتند. با بررسی داده‌های طیف‌نگاری مریی می‌توان دما، ترکیب شیمیایی و سرعت شعاعی ستارگان و کهکشان‌ها را اندازه‌گیری کرد. نورسنجی فروسرخ نیز برای اندازه‌گیری درخشندگی و هرگونه تغییرات درخشندگی اجرامی که در طول‌موج‌های فروسرخ تابش می‌کنند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.