مشاعره

[هیچ]

دوش گفتم با حریفی با خبر -----کاندرین مطلب مراشو راهبر

دشمنی حر و بذل جان چه بود ؟ ----اول آ ن کفر آخر این ایمان چه بود؟

اول آنسان کافر مطلق شدن ----سد راه اولیای حق شدن

آخر از کقر آمدن یکباره باز ---- جان و سر در راه حق کردن نیاز

گفت اینجا نکته ای هست ای خبیر ---- زد چو سالک دست بر دامان پیر

خواست تا رهرو شد اندر طریق ---- همقدم گردد به رحمانی فریق

نفس کافر دل چو یابد آگهی ----مشتعل گردد ز روی همرهی

آرد از حرص و هوس خیل و سپاه ---- راهرو را سخت گردد سد راه

مانع هر گونه تد بیرش شود ----رو نهد هر سو عنانگیرش شود

تلخ سازد آ ب شیرینش به کام ---- گام نگذارد که بردارد ز گام

گر گریزان گشت سالک نیست او ---- در مهالک غیر هالک نیست او

ور فشر د از همت او پای ثبات ---- ماند برجا بر تمنای نجات

پیر را از باطن استمداد کرد ---- باطن پیر رهش امداد کرد

آن عنانگیر از وفا یارش شود ---- همدم و همراه و همکارش شود


عمان سامانی

[magmagf]

در اين ارديبهشت سوزان
كه سدر و گز از حرارت خورشيد
پژمرده مي شود
بزاز هاي دوره گرد غريب
با بقچه هاي ململ رنگين چيت گلي
و شيشه هاي گلاب
از دره اي به دره ديگر مي چرخند
زنهاي روستاهاي كوهستاني را
به جامه ها و ارحلق تازه وسوسه كنند
و هوس هاي گرمسيري را
دامن مي زنند

[هیچ]

دیر شد هنگام رفتن ای پدر ---- رخصتی گر هست باری زودتر

در جواب از تنگ شکر قند ریخت ---- شکر از لبهای شکر خند ریخت

گفت : کای فرزند مقبل آمدی ---- آفت جان رهزن دل آمدی

کرده ای از حق تجلی ای پسر ---- زین تجلی فتنه ها داری به سر

راست بهر فتنه قامت کرده ای ---- وه کزین قامت قیامت کرده ای

نر گست با لاله در طنازی است ---- سنبلت با ارغوان در بازی است

از رخت مست غرورم می کنی ----- از مراد خویش دورم می کنی

گه دلم پیش تو گا هی پیش اوست ---- رو که در یک دل نمی گنجد دو دوست

بیش ازین بابا دلم را خون مکن ---- زاده لیلی مرا مجنون مکن

پشت پا بر ساغر حالم مزن ---- نیش بر دل سنگ بر بالم مزن

خاک غم بر فرق بخت دل مریز ---- پس نمک بر لخت لخت دل مریز

همچو چشم خود به قلب دل متاز ---- همچو زلف خود پیشان مساز

حائل ره مانع مقصد مشو ---- بر سر راه محبت سد مشو



عمان سامانی

[magmagf]

وقتي لاي برگا نيستي ، بوي پاييز رو مي گيرم
بي تو زرد زرد زردم ! بي صداي تو مي ميرم
اما وقتي كه مي خوني ، من ميشم پر از جوانه
يه ترانه ساز عاشق ، با هزار و يك ترانه

[amir.ara]

هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد
هر پاک روی که بود تر دامن شد
گویند شب آبستن و اینست عجب
کو مرد ندید از چه ابستن شد

[magmagf]

در فروغ این ستارگان بی دوام
روزگار شادی و غمم فرا رسید
این به جز دمی نماند و آن همیشه ماند
این همیشه ماند و آن به انتها رسید
آسمان حسود بود و چشم بخت من
چون ستارگان چشم تو دمید و مرد
بی تو از لبان من ترانه ها گریخت
بی تو در نگاه من شراره ها فسرد
آری ای که در منیّ و با منی مدام
وه که دیگرم امید دیدن تو نیست !
تو گلی، گل بهار جاودان من
زین سبب مرا هوای چیدن تو نیست !

[amir.ara]

تو را چو با دگران یار و همنفس بینم
بهارِ خویش به تاراجِ خار و خس بینم

ز باغبانیِ خود شرمساریم این بس
که چون تو دسته گلی را به دستِ کس بینم

روا مدار خدایا که من در این گلزار
هوای عشق تماشاگهِ هوس بینم

شکوفه روی منا برگِ آن بهارم نیست
که شاخسارِ گل از روزنِ قفس بینم

بیا که چون سحرم، بی تو ، یک نفس باقی ست
مگر چو آینه رویت در این نفس بینم.

[magmagf]

ما مرغ اسیریم و پریدن هوس ما
تنهایی دوران همه جا پیش و پس ما
قلبی نشکستیم و جفایی ننمودیم
هر لحظه ولی جور و جفا ، هم نفس ما
در بغض ترک خوردهء ما عشق نهان است
ماییم و همین مهر و وفا ، دادرس ما
افسانهء بودن همه را صحبت عشق است
این کفر پرستی نبود خار و خس ما
بر شب شده گان نغمهء بیدار نخوانید
صبحیم و همین روشنی روز ، بس ما

[amir.ara]

آخر ای دوست ، نخواهی پرسید
که دل از دوری رویت چه کشید ؟
سوخت در آتش و خاکستر شد
وعده های تو به دادش نرسید.
داغ ماتم شد و بر سینه نشست
اشک حسرت شد و بر خاک چکید.
آن همه عهد فراموشت شد ؟
چشم من روشن ، روی تو سپید.
جان به لب آمده در ظلمت غم
کی به دادم رسی ای صبح امید ؟
آخر این عشق مرا خواهد کشت
عاقبت داغ مرا خواهی دید.
دل پر درد " فریدون " مشکن
که خدا بر تو نخواهد بخشید.

[magmagf]

دل می کشیدی روی شیشه
دل می کشیدم روی دیوار
تو منتظر از پشت شیشه
من منتظر از پشت دیوار
وقتی که باران محو می کرد
شعر مرا از روی دیوار
یک بوسه از تو روی شیشه
یک بوسه از من روی دیوار