اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[silver65]

گاهی اینکه تمام خانه در تصرف تو باشد،
و تنها باشی عجیب می چسبد!
تلفن را که بکشی، موبایل را خاموش کنی،
نور خانه را کم کنی
ابی بگذاری
باران هم که خودش را به پنجره بکوبد
یک لیوان پر چای بریزی
دستت را رویش بگیری تا گرمت کند
شاید بتوانی چند لحظه زندگی کنی!

[Mehran]

آدم‌های تنها
آزروهای کوچکی دارند
شبیه این‌که کسی
در خانه را به رویشان باز کند .

طاهره قصدی

با تشکر مهران...

[sarinaj]

این روزهادلم اصرارداردفریاد بزند...
اما...
من جلوی دهانش را می گیرم وقتی میدانم کسی تمایل به شنیدن صدایش ندارد
این روزها من...
خدای سکوت شده ام
خفقان گرفته ام تاآرامش اهالی دنیا خط خطی نشود.

[VAHID]

کوچه ها را بلد شدم
خیابانها را
مغازه ها را
رنگهای چراغ قرمز را
جدول ضرب را
و دیگر در راه هیچ مدرسه ای گم نمی شوم

اما
هنوز گاهی
میان آدمها گم می شوم
آدمها را بلد نیستم

[VAHID]

ﺑﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ؛
ﻋﻄﺮﻫﺎ ﻭ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ !
ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺑﺎ ﺑﻮﯾﯽ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ؛
ﮔﺮﻡ
ﺳﺮد
ﺷﯿﺮﯾﻦ
ﺗﻠﺦ !
ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﻋﻄﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺎﺻﻠﻪﺍﯼ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺩﻭﺭ ﮐﻪ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﻮﯾﺶ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭﺗﺮ
ﺍﺳﺖ
ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ !
ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﯼ ﻣﺎﻧﺪﻧﯽﺗﺮﻧﺪ !
ﮔﻮﯾﯽ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﻟﻄﻒ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺭﺍ ﮐﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ

[Atghia]

برای آمدن

عجلـه نـکن

تـو دیگر برای من،

مـثل آخریـن درخواست یک اعدامی هستـی؛

شدن

یا

نشدن ات

کمـکی بـه زندگی ام نخواهد کرد . . .

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

آزاد نوروزی

[VAHID]

فصل عوض می‌ شود
جای آلو را
خرمالو می‌ گیرد
جای دلتنگی را
دلتنگی ...

[silver65]

ساده دلانه گمان میکردم
تو را در پشت سر رها خواهم کرد!
در چمدانی که باز کردم، تو بودی
هر پیراهنی که پوشیدم
عطرِ تو را با خود داشت
و تمام روزنامه های جهان
عکس تو را چاپ کرده بودند!
به تماشای هر نمایشی رفتم
تو را در صندلی کنار خود دیدم!
هر عطری که خریدم،
تو مالک آن شدی!
پس کی؟
بگو کی از حضور تو رها میشوم!
مسافر همیشه همسفر من!

[silver65]

می آیی و می گذری،
مثل باد
از کنار قاصدک!

رفتنت،
پایانِ من است ..

سهراب کریمی

[silver65]

پروانه نیستم اما


سال‌هاست دور خودم می‌چرخم وُ


می‌سوزم.



رفتن‌َت در من


شمعی روشن کرده است انگار!


(رضا کاظمی)