از همتون ممنونم..یه سوال مهم داشتم ..من میخواستم تو نجوم آماتوری فعالیت کنم اما راهشو بلد نیستم..لطفآ اگه کسی بلده حتمآ راهنماییم کنه..هرچی کاملتر بهتر
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
از همتون ممنونم..یه سوال مهم داشتم ..من میخواستم تو نجوم آماتوری فعالیت کنم اما راهشو بلد نیستم..لطفآ اگه کسی بلده حتمآ راهنماییم کنه..هرچی کاملتر بهتر
دوست عزیز هر سوالی در این مورد داری باید تو صفحه ی اصلی انجمن بپرسی ...
یه تایپیک ایجاد کن تا جوابت داده بشه ...
موفق باشید ...
فراموشی کیهانی
آیا قبل از انفجار بزرگ جهانی وجود داشته است ؟ این سوالی است که...
همه فیزیکدانان باور ندارند که زمان با انفجار بزرگشروع شده باشد. انفجار بزرگ تنها می توانسته گذری از یک رمبش به جهانی در حال انبساط باشد. اینک " مارتین بوجووالد " از دانشگاه ایالت پنسیلوانیای امریکا در حال بررسی مدلی از «گرانش کوانتومی حلقوی» است تا نشان دهد که حتی اگر چنان جهانی، پیش از انفجار بزرگ وجود داشته باشد، شناخت جنبه های خاص آن غیرممکن خواهد بود. بسیاری انفجار بزرگ را همچون «گلوله آتش» در نظر می گیرند که حدود ۱۴ میلیارد سال پیش از حالتی داغ و متراکم آغاز شد و به شکل جهان وسیعی که امروزه می بینیم، منبسط شد. در فیزیک کلاسیک مشکلی وجود دارد؛ وقتی مدل های خود را در جهت گذشته مورد استنتاج قرار می دهیم، این مدل ها انفجار بزرگ را به عنوان لحظه یی با انرژی و دمای بی نهایت پیش بینی می کنند که آن را «تکینگی» می نامند. مدل های کلاسیکی می توانند تا یک هزارمیلیاردم ثانیه این تکینگی پیش بروند، اما همه مفهوم های پیشین معادلات شان از دست می رود. فیزیکدانان برای شناخت جهان در زمان های دور باید نظریه یی انتخاب کنند که بتواند سه نیروی قوی تر طبیعت (الکترومغناطیسی، نیروی ضعیف هسته یی و نیروی قوی هسته یی) را با نیروی گرانش تلفیق کند، یعنی آنها باید نظریه گرانش اینشتین (نسبیت عام) را با مکانیک کوانتومی تطبیق دهند و یک نظریه کوانتومی گرانشی به وجود آورند. یکی از نظریه هایی که به همین منظور پیشنهاد شده است، گرانش کوانتومی حلقوی نام دارد. این نظریه فرض می کند زمان در «جهش »های کوانتومی محدودی جلو می رود. در نظریه کلاسیک انرژی مقادیر بالای دلخواهی می گیرد، اما در نظریه گرانش کوانتومی حلقوی با یک حد فوقانی محدود می شود. «بوجووالد» در این باره می گوید؛ " حدود ۶ سال قبل دریافتم که گرانش کوانتومی حلقوی می تواند از تشکیل تکینگی اجتناب کند، اما معادلاتی به کار بردم که هنوز هم برای نشان دادن دقیق حالت کوانتومی بسیار پیچیده هستند. "
به هر حال فقدان تکینگی این احتمال را پدید آورده است که جهان می توانست حالتی داشته باشد که تا زمان های قبل از انفجار بزرگ امتداد یابد. این یعنی انفجار بزرگ آغاز جهان را نشان نمی دهد، اما انفجار بزرگ بیشتر یک گذر یا جهش جهان بود از حالتی پیش از رمبش به چیز در حال انبساط که امروزه می شناسیم. اکنون «بوجووالد» مشغول تحقیق روی این موضوع است که آیا می توان به جهان پیش از انفجار بزرگ نگاهی گذرا افکند یا خیر. او که تحقیقاتش را با مدلی بر اساس گرانش کوانتومی حلقوی شروع کرد، در اوایل امسال گفت که حالت جهان با تعدادی پارامتر از جمله چگونگی انبساط کنونی جهان، مقدار ماده موجود و شدت گرانش توصیف می شود. وی به تدریج مدل را ساده سازی کرد و توانست معادلاتی برای حالت جهان بیابد که در زمان پیش از انفجار بزرگ دقیقاً قابل حل باشد. ما که هم اکنون در دوره پس از انفجار بزرگ زندگی می کنیم، از فضا و زمان کاملاً هموار برخورداریم. اما پیش از انفجار بزرگ (اگر چنان زمانی وجود داشته باشد) احتمال دارد که جهان در چنان حالت کوانتومی پرافت و خیزی بود که حتی مفاهیم معمولی زمان هم معنی خود را از دست می دادند. «بوجووالد» دریافت که وسعت جهان حاضر عدم قطعیت بنیادی یی در معادلاتش به وجود می آورد که ما را از درک چگونگی تغییرات کوانتومی بزرگ پیش از انفجار بزرگ بازمی دارد؛ یعنی امکان ندارد که مثلاً برای پیگیری گذشته همه جنبه های جهان پیش از انفجار بزرگ، محاسبات مان را رو به عقب انجام دهیم. این چیزی است که «بوجووالد» نامش را «فراموشی کیهانی» می گذارد. او می گوید؛ «این حقیقت که برخی ویژگی ها به طور کامل پیش بینی ناپذیرند، بسیار غیرمنتظره است.» البته وی اضافه می کند که جنبه های مرتبط با رفتارهای کلاسیکی همچون وسعت جهان و آهنگ انقباض را می توان به طور کلی مشخص کرد. اما «جان بارت»، نظریه پرداز گرانش کوانتومی از دانشگاه ناتینگهام انگلستان یادآور می شود که گرانش کوانتومی حلقوی نظریه یی کاملاً مقبول در میان سایر نظریه ها نیست که این موضوع می تواند نتیجه گیری های «بوجووالد» را متزلزل سازد. او می گوید : گرانش کوانتومی حلقوی مثل کیکی نیم پخته است. برای دستیابی به یک نظریه کوانتومی گرانشی کامل به برخی جنبه ها نیاز داریم که هنوز وجود ندارد.
منبع aftab
برگرفته از : آسمان پارس
کوتوله ای شبیه به زحل
ستاره شناسان کوتوله سفیدی را کشف کرده اند که ظاهری شبیه به سیاره زحل دارد.
برگرفته از : آسمان پارس
اخترشناسان دانشگاه UCLA کوتولۀ سفیدی را مشاهده کرده اند که به بوسیله حلقه هایی از غبار شبیه به آنچه به صورت حلقه در اطراف زحل دیده میشود محصور شده است. این کوتوله سفید تحت عنوان GD362 شناخته می شود که بوسیلۀ مقادیر بسیار زیادی از اجرامی شبیه به کوه های سر گردان و خرده سیارکها پوشیده شده است. مشاهدات دیگر نیز حاکی از وجود بیش از دوجین( 12 عدد) عناصر شیمیایی مختلف در اتمسفر کوتوله سفید است.
این بررسی ها و رصد ها بسیار ارزشمند هستند.
سوالی که در این رصد بوجود آمده است این است که آیا کنش و واکنش مهیبی بین ستاره و سیاره احتمالی اطراف آن یا خرده سیاره های اطراف روی داده است؟
ادامه خبر : [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
منبع sciencedaily.com
سلام..چطوری تو صفحه اصلی بنویسم؟ لطفآ راهنمایی کنید
ببین غزیز برو تو همون صفحه ی اصلی رو ایجاد بحث جدید کلیک کن بعد سوالت رو اونجا بنویس
ببین عزیز برو تو همون صفحه ی اصلی( فیزیک و نجوم ) رو موضوع جدید کلیک کن بعد سوالت رو اونجا بنویس
Last edited by Parnyan; 21-08-2007 at 11:36.
نگاه اسپیتزر به خوشه ای جوان
در آخرین تصویر ثبت شده با تلسکوپ فضایی اسپیتزر، خوشه ای ستاره ای که تا کنون در طیف فروسرخ پنهان بود به نمایش کشیده شد
در آخرین تصویر ثبت شده با تلسکوپ فضایی اسپیتزر، خوشه ای ستاره ای که تا کنون در طیف فروسرخ پنهان بود به نمایش کشیده شد. در طول موج نور مرئی این خوشه در قسمت جنوبی صورت فلکی مار به مانند ابری محو خود نمایی می کند.
این خوشه توسط Robert Gutermuth و Tyler Bourke از دانشگاه اختر فیزیک هاروارد اسمیتسون کشف شده است. در هنگام کشف این خوشه از تلسکوپ اسپیتزر کمک گرفته نشد، و آنها نمی دانستند که چه تصمیمی باید گرفته شود، اینکه آیا ستاره هایی جدید در حال شکل گیری هستند یا آنکه آنها قسمتی از یک خوشه ستاره ای اند. اما با یافته های آرایه اسمیتسون SMA و اندازه گیری سرعت سیستم، آنها به کشف جدیدی پی بردند، این یافته حاکی از آن است: هنگامی که شکل گیری ستارگان به سبب ابرهای تشکیل دهنده، در حالت توقف است، ابرها با سرعتی یکنواخت دچار راندگی می شوند.
در تصویر اسپیتزر، این کشف جدید از این سیستم ستاره ای با رنگ سبز مشاهده می شود، رنگ زرد و نارنجی نشانه هایی از نور هستند. خط های سیاه در تصویر گاز و غبار های چگال اند و هنگامی که به سمت محل شکل گیری ستاره جاری می شوند، متراکم و چگال تر خواهند شد. قسمت سبز گازهای هیدروژن بسیار داغ اند. نواحی قرمز رنگ که ناحیه زیادی از تصویر را شامل می شوند، کمیت های ارگانیک مولکولی هستند که هیدروکربن های آروماتیک پولی سایلیک (polycyclic aromatic hydrocarbons ) نامیده می شوند. شما می توانید مانند این ذرات را در دود ماشین ها و قسمت های سوخته کباب مشاهده کنید.
این کشف موجب جلو راندن قسمتی از پروژه نقشه برداری Gould Belt شد. این پروژه مطالعه ای است برای تمام سیستم هایی که ستارگان در آنها در حال شکل گیری اند و فاصله آنها از زمین 1600 سال نوری است. تلسکوپ اسپیتزر و چندین تلسکوپ قدرتمند در زمین اطلاعات زیادی را با همکاری یکدیگر برای منجمان در این موضوع به ارمغان خواهند آورد.
منبع : Universe To Day
کشف پرجرم‌ترین ستاره شناخته‌شده
اخترشناسان ستاره ای پیدا کرده اند که جرم آن 114 برابر جرم خورشید است. این ستاره عضوی از یک سیستم دوتایی در کهکشان راه شیری است.
با اینکه از لحاظ تئوری امکان وجود ستاره‌هایی تا جرمی معادل ۱۵۰ برابر جرم خورشیدی وجود دارد اما تا پیش از این هیچ ستاره‌ای با جرم بیش از ۸۳ جرم خورشیدی به طور قطعی کشف نشده بود. به تازگی اخترشناسان دانشگاه« مونترئال»(Montreal) موفق شده‌اند ستاره‌ای پیدا کنند که جرم آن از تمام ستارگان شناخته شده تا به امروز بیشتر است.دکتر «آنتونی موفات»(Anthony Moffat ) جزئیات این اکتشاف را در نشست سالانه‌ی جامعه ی نجوم کانادا(CASCA) شرح داد.
این تیم موفق شده است ستاره‌ای در یک سیستم دوتایی کشف کند که جرم آن ۱۱۴ برابر جرم خورشید است. عضو دیگر این مجموعه‌ي دوتایی نیز با جرمی معادل ۸۴ جرم خورشیدی ستاره‌ای بسیار پرجرم محسوب می شود.دوره تناوب این سیستم دوتایی ۳.۷۷۲۴ روز است وبا نام «A۱ » شناخته میشود. این ستاره‌ی ابرپرجرم و داغ در قلب یک خوشه‌ی ستاره‌ای جوان و بزرگ با نام NGC ۳۶۰۳ قرار دارد. این خوشه در قسمت جنوبی کهکشان راه شیری و در فاصله‌ی ۲۰۰۰۰ سال نوری از ما قرار دارد.
تصویری از مرکز خوشه ی NGC 3603 و ستارگان پرجرم آن.
جرم هر یک از این مولفه‌ها به کمک اندازه‌گیری اثر دوپلر در طیف این ستارگان و مشاهده‌ی گرفت‌های این منظومه به دست آمد. اثر دوپلر این ستارگان به کمک ابزارهای بسیار دقیق تلسکوپ VLT اروپا به دست آمده است و گرفت‌های این دوتایی را تلسکوپ فضایی هابل در نور فروسرخ رصد کرده است. هر دو ستاره‌ی پر جرم این مجموعه در طیف خود مشخصاتی عجیب دارند.
در میان ستارگان دیگر مرکز این خوشه ٬ ستاره‌ای که در تصویر با حرف C نشان داده شده است یک دوتایی با دوره تناوب ۸.۹۲ روز است که احتمالا مولفه‌های این دوتایی نیز بسیار پر جرم هستند. این تیم همچنان در جستجوی ستارگان پر جرم کهکشان راه شیری و کهکشان‌های اقماری آن, یعنی ابرهای ماژلانی است.
چرا باید حدی برای جرم ستارگان وجود داشته باشد؟ جواب این سوال در شرط پایداری ستاره نهفته است. در ستارگان معمولی بین فشار تابشی هسته به سمت بیرون و فشار گرانش لایه‌های خارجی ستاره به سمت هسته تعادل برقرار میشود اما در ستاره‌های با جرم بیش از ۱۵۰ جرم خورشیدی فشار تابشی هسته به قدری زیاد است که امکان برقراری تعادل وجود ندارد و چنین ستارگانی به وجود نمی‌آیند.
البته احتمالا در دوران نوزادی جهان امکان وجود ستارگانی با جرمی بسیار بیشتر از این مقدار وجود داشته زیرا فقدان عناصر سنگین درجهان باعث کم شدن فشار تابشی هسته و برقراری تعادل می‌شده است. امروزه اخترشناسان مشتاق هستند تا چنین ستارگان پر جرمی را در آسمان بیابند اما فاصله چند میلیارد سال نوری آن ها از ما این کار را بسیار مشکل می‌کند.
منبع :آسمان پارس
کشف نزدیک‌ترین ستاره‌ی نوترونی
دانشمندان نزديک‌ترين ستاره‌ي نوتروني شناخته شده را کشف کردند. فاصله‌ي اين ستاره‌ي نوتروني ازما بين ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ سال نوري است و خصوصيات عجيبي دارد که تاکنون مشاهده نشده بود.
ستارگان نوترونی دسته‌ایی از ستارگان هستند که از بقایای یک انفجار ابرنواختری پدید می‌آیند و ستاره شناسان معمولا آنها را در کنار بقایای یک ابرنواختر یا یک ستاره ی همدم می‌یابند. تاکنون تنها 7 ستاره‌ی نوترونی تک و بدون همدم شناخته شده است.
دانشمندان دانشگاه‌های ایالات متحده و کانادا٬ در بررسی یک منبع پرتوی ایکس که ماهواره‌ی « رزت »(ROSAT) آلمان و آمریکا آن را کشف کرده بود، پس از کمک گرفتن از ماهواره‌ی سویفت ناسا و سپس تلسکوپ چاندرا و در نهایت رصدخانه‌ی جمینی شمالی هاوایی به این نتیجه رسیدند که جرم مورد بررسی یک ستاره‌ی نوترونی است که از صفحه‌ی راه شیری خارج شده است. این ستاره‌ی نوترونی که «کالورا»(Calvera ) نام دارد٬ بین 250 تا 1000 سال نوری از ما فاصله دارد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در این بررسی، بیش از 18000 منبع تابش پرتوی ایکس در طول موج‌های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. این 18000 منبع را ماهواره‌ی آلمانی-آمریکایی «رزت» در سال‌های دهه ی 90 کشف کرده بود. پس از بررسی در طول موج‌های مختلف مشخص شد که منبعی با نام 1RXS J141256.0+792204 در طول موج‌های پرتو ایکس درخشش بسیار بیش‌تری از سایر بخش‌های طیف الکترومغناطیس مانند نور مرئی، فرو سرخ و رادیویی دارد.
سپس با کمک گرفتن از ماهواره‌ی سویفت ناسا، اطلاعات بیش‌تری از این منبع ناشناخته به دست آمد و مشخص شد درخشش آن برابر با همان میزانی است که سال‌ها پیش رزت اندازه گیری کرده بود. آنگاه بزرگ‌ترین تلسکوپ زمین را برای بدست آوردن اطلاعات نوری در خدمت گرفتند. اما تلسکوپ ۱/۸ متری جمینی در هاوایی هیچ اثری از منبع مرموز رصد نکرد. حتی کوچک‌ترین اثری از این منبع در تصاویر یافت نشد و معلوم شد که این منبع
هر چه که باشد تنها در طول موج پرتو ایکس می درخشد.
با توجه به اطلاعات به دست آمده، هیچ نظریه‌ای نمی‌توانست به طور کامل وضعیت را شرح دهد. به احتمال زیاد، این جسم نوع پیچیده‌ای از ستارگان نوترونی است همچنین بعید نیست نوع جدیدی از اجرام در فضا باشد. مورد عجیب دیگری هم درباره‌ی کالورا وجود دارد. ستارگان نوترونی به طور معمول در صفحه‌ی راه شیری پدید می‌آیند ولی کالورا در بخش‌های خارجی صفحه‌ی کهکشان واقع شده است. ممکن است کالورا در صفحه‌ی راه شیری تشکیل شده و سپس بر اثر نیرویی به خارج از صفحه رانده شده باشد.
با کشف کالورا، دانشمندان می‌گویند ممکن است تعداد زیادی از این گونه اجرام در گیتی وجود داشته باشد که با بررسی‌هاي بيش‌تر در سال های آینده اطلاعات ارزشمندی از چگونگی شگل گیری این اجرام و ساختار آنها بدست خواهند آورد.
منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] و [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
nojum.ir
هم اکنون 2 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 2 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
نوشته شده توسط shine_h2007
