رو سر بنه به بالین، تنها مرا رها کن
تَـرکِ مـن خـرابِ شب گردِ مـبتلا کن
ماییم و موجِ سودا، شب تا به روز، تنها
خواهی بیا ببخشا، خواهی برو جفا کن
از من گریز، تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت، ترک رهِ بلا کن
ماییم و آبِ دیده، در کنجِ غم خزیده
بر آب دیده ی ما، صد جای آسیا کن
خیره کشی است ما را، دارد دلی چو خارا
بکشد کسش نگوید، تدبیر خون بها کن
بر شاه خوب رویان واجب وفا نباشد
ای زرد روی عاشق، تو صبر کن، وفا کن
دردی است غیر مردن، کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم، کاین درد را دوا کن
در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن
گر اژدهاست بر ره، عشق است چون زمرد
از برق این زمرد، هی دفع اژدها کن
بس کن که بی خودم من ور تو هنر فزایی
تاریخ بوعلی گو تنبیه بوالعلا کن
جواب بصورت نقل قول
