
باران تـــندي مي زند، وقــت است بـــرگردي
تا مثل هر شــــب خسته و بد مست برگردي
آب از سرم رد مي شود، باران خوبي نيـسـت
يك جیغ ممتد در خيابان، يــك صـــداي ايست!
یک انفجار ســـاده در چشمم و صد هاشــور
بر شیشه بر دیوار، در کوچـــه به راهــی دور
ته مانده های دود را با حــــرص بــلعیـــدن...
یک بار دیگر ضـــربه خوردن باز ترســـیـدن ....
از تو، از این کابوس بی رحــــم پـــُر از رخــوت
از بوســـه های ســـرد یک آغوش بــی لـذت
آن عكـــس هاي چشم در چشم كذايي كـــو؟
آن عشق بازی های ِ پـــــنهان ِ دوتــایی کــو
يك آلـــبوم غمــگين و يــــك موزيــك تكـــراري
با هق هــق بی طـــاقــت یـک زن که انـگـاری
خونابه های عشق را با غــــیــــظ تــف کــرده
بــر روی عـکسـی پـاره با چشمان پف کـــرده
باران دوبـــاره دود ، الــکـــل، زخم ، نامـــردی
شـــاید که از بیراهــــه های کــوچه برگـــردی
شـــاید دوبـــاره در خــیــــابان یا که در ایــوان
اصــلا کنار پنجــــره ، یا پـــیـــش آن گــلـــدان
یک عکس خوب دست در دســـت دوتایـــی را...
امـــا نه ، دیـــگر دیر شد ، خالیســت پشــت ما
تو مست و من بدمـــست تر، ما هر دو ويــرانيم
ما هــــر دو خيس و خسته از طوفان و بارانـيـم
ساعــت گذشـــتــــه از یــک و رگبــار خوابـیده
یک مرد خستــــه، در کـــنار ِ بـــــار خـــوابیـده
ســــاعت ، بدون عقربه، سرمســـت می خـندد
یک زن شــبـیه مـــن که دارد سـاک می بندد....