امید رو خود انسان به وجود آوردن:
"امید داشتن باور به نتیجهٔ مثبت اتفاقها یا شرایط، در زندگی میباشد. امید احساسی است دربارة اینکه میتوانیم آنچه را که میخواهیم، داشته باشیم یا یک اتفاق، بهترین نتیجه را برای ما خواهد داشت. امیدوار بودن با خوشبین بودن متفاوت میباشد. امید یک حالت احساسی است یعنی یکی از احساسات انسان میباشد اماخوشبین بودن نتیجة یک روش و الگوی تفکر عمدی و اختیاری(بینش)است که باعث حالت و رفتار مثبت در انسان میشود."
مثال دیگش دوست داشتن یا علاقه مند بودن به چیزیه! این قابل رویت نیست ولی وجود داره درسته؟