جوایز ادبی

[bidastar]

جوايز ادبي انگلستان



1ـ جوايز يادبود جيمز تيت بلاك James Tait Block Memomviol prizes


بنياد اين جوايز ادبي كه از با ارزش‌ترين جوايز بريتانياي كبيرند، به وسيله مرحوم خانم جانت كوتز بلاك به ياد شوهرش كه يكي از شركاي مؤسسه انتشارات لندن بود، گذاشته شد. خانم بلاك مبلغ يازده هزار ليره به دو جايزه اختصاص داد تا درآمد اين مبلغ هرچه باشد پس از كسر مخارج به عنوان جايزه اعطا شود، اكنون هريك از اين جوايز در سال تقريباً به صدو هشتاد ليره مي‌رسد كه به توسط متوليان صندوق جايزه در دانشگاه ادينبورگ اولد كالج داده مي‌شود.

يكي از اين جايزه‌ها به مؤلف بهترين بيوگرافي در زبان انگليسي تعلق مي‌گيرد كه در انگلستان در طي سال منتشر شده باشد.

جايزه ديگر به نويسنده بهترين داستان بلند داده مي‌شود كه به همان ترتيب انتشار يافته باشد. برنده در بهار هر سال از ميان كتاب‌هاي سال پيش به وسيله استاد ادبيات انگليسي دانشگاه ادينبورگ و در صورت غيبت يا عدم آمادگي وي، به وسيله استاد ادبيات انگليسي دانشگاه گلاسكو انتخاب مي‌شود.

در زير عده‌اي از برندگان جوايز را نام مي‌بريم:

جوايز آكادمي بريتانيا


آكادمي بريتانيا واقع در برلينگتون گاردنر، لندن، امور جايزه‌هاي زير را اداره مي‌كند:

2ـ جايزه رزمري كراشي براي ادبيات انگليس


سرمايه اين جايزه بنا بر وصيت مرحوم رزمري كراشي در سال 1888 تأمين شد. هر سال از طرف متوليان صندوق جايزه‌اي به مبلغ صد ليره به قضاوت شوراي آكادمي سبريتانيا به زني از هر مليت اعطا مي‌شود كه در طي سه ال پيش از تاريخ جايزه اثري تاريخي يا انتقادي درباره موضوعي مربوط به ادبيات انگليس، نوشته يا انتشار داده باشد. البته كتابي كه درباره آثار يكي از اين شاعران: بايرون، شلي وكيتز، نوشته شده باشد مقدم محسوب مي‌شود. در نخستين سال‌هاي بعد از بنياد جايزه فقط به كتاب‌هاي مربوط به بررسي و نقد آثار بايرون، شلي يا كيتز جايزه داده مي‌شد.

3ـ جايزه كتاب كافه رويال


در سال 1956 در جشن نودمين سال پيوستگي كافه رويال به هنرها جايزه‌اي به مبلغ پانصد ليره مقرر گرديد كه اداره آن برعهده كافه رويال و انجمن ملي كتاب گذاشته شد.

جايزه بين يك برنده اول و چند برنده دوم براي مهمترين اثر (يا آثاري) كه در طي پنج سال قبل در يك رشته خاص نوشته شده باشد تقسيم مي‌گرديد، موضوع جوايز هر سال تغيير مي‌كرد، در سال 1956 موضوع «لندن بعد از شامگاه» و در سال 1957 «آمريكا و ما» بود.

در ابتدا لازم بود كه كتاب‌ها در طي پنج سال گذشته نوشته شده باشند و ناشران آنها را ارائه دهند. اعضاي داوري برحسب موضوع جايزه تغيير مي‌كردند. جوايز سالانه در كافه رويال واقع در ريجنت استريت لندن در ماه ژوئن اعطاء مي‌شد.



4ـ جايزه يادبود داف كوپر


جايزه يادبود داف كوپر در سال 1956 به ياد (1954ـ1890) نخستين ويكنت نورويچ بنياد گذاشته شد. دوستان و ستايندگان داف كوپر مبلغي در يك صندوق ريختند كه سود آن به اين جايزه سالانه اختصاص داده مي‌شود. جايزه به اثري ادبي تعلق مي‌گيرد كه در طي دو سال قبل از تاريخ جايزه به زبان انگليسي يا فرانسوي انتشار يافته باشد.

داوري جايزه به عهده داور ثابت (لرد نورويچ وقت و سرپرست نيوكالج آكسفورد) و سه داور ديگر است كه هر پنج سال يكبار عوض مي‌شوند.

5ـ جايزه شعر ويليام فويل


در سال 1949 جايزه‌اي سالانه به مبلغ 250 ليره به وسيله ويليام آلفرد فويل. مدير شركت كتاب واقع در لندن براي ممتازترين مجلد شعر كه در انگلستان منتشر گردد اختصاص داده شد. برنده جايزه ممتاز در ماه مارس اعلام مي‌شود و جايزه را هر سال در يك ناهار رسمي در لندن اعطاء مي‌كنند.

6ـ جايزه هاثورندن Hawthorden Priz


بنياد جايزه هاثورندن، كهن‌ترين جوايز ادبي مشهور انگلستان، در سال 1919 به وسيله ميس آليس وارندر گذاشته شد.

اين جايزه شامل صد ليره و يك مدال نقره است كه در ژوئن هر سال به نويسنده‌اي انگليسي، به سني كمتر از چهل‌ويك سال براي بهترين اثر ادبي تخيلي اعطاء مي‌شود، هدف آن تشويق نويسندگان جوان است و كلمه «تخيلي» در دامنه‌اي وسيع به تعبير و تفسير در مي‌آيد.

در شرايط جايزه قيد نشده است كه شرح احوال و آثار بزرگان براي مسابقه پذيرفته نمي‌شود ضمناً براي شركت در مسابقه نويسندگان ملزم نيستند كه كتاب‌هاي خود را ارائه كنند، درواقع مسابقه‌اي به معناي عام كلمه صورت نمي‌گيرد و داوران جايزه بدون اطلاع نويسندگان برنده را تعيين مي‌كنند.

7ـ مدال كارنگي Carnegie Medal


مدال كارنگي انجمن كتابخانه‌ها هر سال براي كتابي ممتاز كه به وسيله نويسنده‌اي انگليسي مخصوص كودكان نوشته شده و در طي سال قبل در انگلستان منتشر شده باشد اعطاء مي‌گردد، در پايان هر سال از اعضاي انجمن كتابخانه‌ها نشاني لندن دعوت مي‌كنند كه پيشنهادهاي خود را براي جايزه بدهند. اعضاي مذكور بايد صورتي مقدماتي شامل حداكثر سه كتاب در اختيار كميته بگذارند و كميته از ميان عنوان‌هاي داده شده يكي را برمي‌‌گزيند. مدال برنده در هنگام گفتار سالانه انجمن كتابخانه‌ها اعطاء مي‌شود.

8ـ مدال كيت گرينوي Kate Greenway Medal


اعطاي مدال كيت گرينوي انجمن كتابخانه‌ها اقدامي است براي شناسايي اهميت تصاوير كتاب‌هاي كودكان. اين مدال به نقاشي داده مي‌شود كه، بنابر عقيده انجمن، در طي سال گذشته ممتازترين اثر را در زمينه مصور كردن كتاب‌هاي كودكان عرضه كرده باشد، نقاش بايد در تابعيت انگلستان باشد و اثر او نيز در انگلستان منتشر شده باشد. كتاب‌هاي مصور ويژه كودكان و نوجوانان براي اين مدال به داوري گرفته مي‌شود. پيشنهادهاي اين مدال را نيز اعضاي انجمن كتابخانه‌ها مي‌دهند و مدال در گفتار سالانه انجمن به نقاش برنده اعطاء مي‌گردد.

9ـ جايزه سامر ست موام Somerset Mougham Award


اين جايزه در سال 1946 به وسيله سامرست موم داستان‌نويس مشهور انگليسي به منظور تشويق نويسندگان جوان به سفر خارج بنياد گذاشته شد. اداره امور آن را «انجمن نويسندگان» به نشاني برعهده دارد. جايزه سامرست موم به اثر منتشر شده‌اي از شعر، داستان، نقد ادبي، بيوگرافي، تاريخ، فلسفه، سفرنامه، تعلق مي‌گيرد كه از آن بتوان به شكوفايي استعداد هنري نويسنده‌اش پي برد و به باروري آتيه او اميدوار شد. آثار نمايشي را در اين جايزه شركت نمي‌دهند، نامزدان جايزه بايد انگليسي و ساكن انگلستان يا ايرلند شمالي و به سني كمتر از سي‌وپنج سال باشند. كتاب‌ها را بايد قبل از سي‌ويكم دسامبر هر سال براي انجمن نويسندگان بفرستند، برنده جايزه در ماه مارس سال آينده اعلام مي‌شود. الزامي نيست كه كتاب‌ها در طي سال قبل از شركت در جايزه منتشر شده باشند.

برنده بايد پول جايزه را كه در حدود پانصد ليره است براي سفري به مدت حداقل سه ماه به خارج از انگلستان مصرف كند.



10ـ جايزه سر روجر نيوديگيت براي انگليسي Sir Roger Newdigate Prize


بنياد جايزه نيوديگيت در سال 1806 به وسيله سر روجر نيوديگيت كه از 1750 تا 1780 نماينده پارلمان از دانشگاه آكسفورد بود، تأسيس شد و نخستين بنيادي بود كه براي اعطاي جايزه ادبي به وجود مي‌آمد، سر روجر مبلغ هزار ليره به جايزه تخصيص داد و مقرر داشت كه هر سال مبلغ بيست‌ويك ليره از درآمد آن را به يكي از اعضاي دانشگاه آكسفورد براي «نظمي انگليسي» حداكثر در پنجاه مصراع، در توصيه مطالعه باقيمانده آثار معماري و پيكرسازي و نقاشي يونان و رم باستانا عطاء كنند. بعدها با رضايت وارثان نيوديگيت اين شرايط بسيار محدود اصلاح شد. جايزه اكنون شامل كساني از دانشگاه آكسفورد مي‌شود كه بيشتر از چهار سال از ورود آنان نگذشته باشد و شعري حداكثر در سيصد مصراع درباره موضوعي كه قبلاً تعيين گرديده است، سروده باشند. جايزه را سه داور اعطاء مي‌كنند. برنده هر سال در ماه مه يا ژوئن به وسيله دانشگاه آكسفورد معرفي مي‌شود، شاعر قسمتي از شعرش را در ماه ژوئن در مجلسي كه به مناسبت اعطاي جايزه تشكيل شود، براي حاضران مي‌خواند. اين جايزه در سال‌هاي جنگ موقوف ماند و بار ديگر در سال 1947 آغاز شد.

11ـ جايزه يادبود جان لولين رايس


جان لولين رايس جواني انگليسي بود كه در سال 1940 در هنگام خدمت در نيروي هوايي سلطنتي كشته شد، او مجموعه داستاني كوتاه با عنوان «انگلستان دهكده من است» منتشر كرده بود كه در 1942، دو سال پس از مرگش، به آن جايزه هاثورندن اعطاء كردند. همس راو براي اينكه ياد شوهرش زنده‌تر بماند پول جايزه را به ايجاد جايزه‌اي به نام او تخصيص داد تا به «اثري شايان ياد» از نويسنده‌اي انگليسي كه هنگام انتشار اثر كمتر از سي سال داشته باشد اعطاء گردد. كتاب‌ها بايد قبل از پايان سال انتشار فرستاده شود. برنده را در آوريل يا مه سال بعد اعلام مي‌كنند، جايزه كه مبلغ آن پنجاه ليره است از صندوق يادبود جان لولين رايس در انجمن ملي كتاب لندن اعطاء مي‌شود.

12ـ جايزه انجمن سلطنتي ادبيات Royal society to Literature Award


بنياد اين جايزه به نام وصيت ويليام هيممان ناشر بزرگ انگليسي در سال 1944 گذاشته شد. امور جايزه را انجمن سلطنتي ادبيات لندن اداره مي‌كند و جايزه پاداشي است براي آن قسمت از ادبيات كه نفع مادي كمتري دارد، يعني شعر و نقد ادبي، شرح احوال بزرگان و تاريخ و غيره. مبلغ جايزه صريحاً تعيين نشده است ولي معمولاً دو برنده اعلام مي‌كنند و به هريك صد ليره مي‌دهند. آثاري كه براي جايزه عرضه مي‌شود بايد به زبان انگليسي نوشته شده باشد. يك كميته قرائت آثار در مورد تعيين برنده تصميم مي‌‌گيرد و نام برنده در آوريل يا مه اعلام مي‌شود. جايزه را در جلسه‌اي در ماه ژوئن يا ژوئيه در انجمن سلطنتي ادبيات اعطاء مي‌كنند.

13ـ جايزه ادبي و.هـ. اسميت و پسر W.H.Smith & Son lilerary Award


اين جايزه ادبي سالانه در 1959 براي تشويق و بزرگداشت جهاني نويسندگان كشورهاي مشترك‌المنافع انگليس بنياد گذاشته شد. مبلغ جايزه هزار ليره است كه از طرف شركت «اسميت و پسر» به نشاني لندن به نويسنده‌اي كه كتابش مهمترين خدمت را به ادبيات بكندا عطاء مي‌شود. كتاب بايد به انگليسي نوشته و در انگلستان منتشر شده باشد. كتاب‌هايي براي جايزه پذيرفته مي‌شود كه در طي دو سال قبل از تاريخ جايزه انتشار يافته باشد. آخرين روز اين مدت 31 دسامبر سال دوم است. هيأتي مركب از سه داور اثر برنده را انتخاب مي‌كنند. جايزه ممكن است به دو يا چند نويسنده مشتركاً اعطاء شود ولي به يك نويسنده بيش از يك بار داده نمي‌شود.

[دل تنگم]

جايزه ادبي نوبل، به عنوان معتبرترين جايزه ادبي، فردا برنده خود در سال 2008 را معرفي مي‌كند.

جايزه نوبل ادبيات، معتبرترين و ارزشمندترين جايزه ادبي جهان به حساب مي‌آيد. اين جايزه همه ساله بسياري از نويسندگان، شاعران، مقاله‌نويسان، منتقدان و روزنامه‌نگاران را به هيجان مي‌آورد و گمانه‌زني‌هاي بسياري را موجب مي‌شود.

صرف نظر از جهت‌گيري‌هاي آكادمي نوبل در رشته ادبيات، به خصوص طي سال‌هاي اخير، همواره عده‌اي در طول 108 سال اخير زبان به تحسين انتخاب‌هاي آكادمي گشوده‌اند و عده‌اي ديگر نيز به انتقاد از نوبل پرداخته‌اند.

كساني كه موافق انتخاب‌هاي نوبل هستند، استدلال مي‌كنند كه اين انتخاب، براساس نظر بسياري از ناشران، نويسندگان و منتقدان معرفي مي‌شود. مخالفان هم خرده مي‌گيرند كه چرا اولا نامزدهاي دريافت جايزه در هر سال اعلام نمي‌شود و درثاني بسياري از بزرگان ادبيات در زمان حياتشان نوبل نگرفتند كه اعطاي جايزه نوبل به آن‌ها مي‌توانست سطح اين جايزه را فراتر از آن‌چه كه امروز هست، ببرد. ضمن آنكه شائبه سياسي بودن اين جايزه نيز طي سالهاي اخير قوت گرفته است.

اين دسته مي‌گويند كه اگر هم نوبل اكنون اعتباري دارد به واسطه اهداي جايزه به بزرگاني چون آلبر كامو، ژان پل سارتر، رومن رولان، ويليام فاكنر، ارنست همينگوي، جان اشتاين‌بك، گابريل گارسيا ماركز، توماس مان، هرمان هسه، روژه مارتين دوگار، ويليام گولدينگ و ساموئل بكت است.

از جمله معروف‌ترين چهره‌هاي ادبي كه موفق به دريافت جايزه ادبي نوبل نشدند، از جيمز جويس، مارسل پروست، نيكوس كازانتزاكيس، آنتوان چخوف، لئو تولستوي، جورج اورول، جي.‌دي.‌سلينجر، فرانتس كافكا، ويرجينيا وولف و آلن‌رب‌گريه مي‌توان نام برد.

اين جايزه يكي از چند جايزه‌اي است كه بنا بر وصيت «آلفرد برنهارد نوبل» (1833-1899) شيميدان سوئدي، به‌وجود آمد. نوبل كه با اختراع ديناميت و باروت بدون دود (نيتروگليسيرين) ثروت سرشاري عايدش شده بود، وقتي مشاهده كرد كه از اختراع او، برخلاف انتظارش، براي افزايش قدرت سلاح‌هاي جنگي و آدم‌كشي استفاده مي‌شود، سخت متاثر و نگران شد و تمام سرمايه و دارايي خود را وقف پاداش به برگزيدگان علم و ادب و صلح جهان كرد.

بنابر وصيتنامه نوبل، از درآمد سرمايه نه ميليون دلاري او، پنج جايزه در رشته‌هاي فيزيك، شيمي، پزشكي، ادبيات و صلح به‌وجود آمد تا هر سال به مردان و زناني، صرف‌نظر از مليت آن‌ها اعطاء شود كه خدمات ارزنده‌اي به «نفع بشريت» انجام داده باشند. اين جوايز نخستين بار در سال 1901 به برگزيدگان اعطاء شد. در 1969 هم جايزه‌اي براي علوم اقتصادي شكل گرفت.

جايزه نوبل ادبيات به شخصي تعلق مي‌گيرد كه در زمينه ادبيات، برجسته‌ترين اثر- با ماهيت معنوي- را آفريده باشد. اين جايزه شامل مدال طلا، ديپلم و مبلغي پول است كه مبلغ آن از 42 هزار دلار در 1953 به يك ميليون و 400 هزار دلار در 1993 افزايش يافته است.

جايزه در دسامبر هر سال، هم‌زمان با سالگرد مرگ «نوبل» توسط آكادمي سوئد در استكهلم، با حضور پادشاه سوئد، اعطا مي‌شود. معمولا هم جايزه به مجموع آثار چاپي نويسنده تعلق مي‌گيرد، نه به يك اثر خاص. گاهي هم جايزه به دو يا سه نويسنده به‌طور مشترك داده مي‌شود. در بعضي از سال‌ها هم ممكن است جايزه بدون برنده يا معوق بماند. كما اينكه در سال‌هاي جنگ جهاني دوم، در فاصله سال‌هاي 1940 تا 1943، جايزه به كسي داده نشد.

فردا قرار است برنده جايزه نوبل ادبيات در سال 2008 از سوي آكادمي نوبل در سوئد معرفي شود.


اسامي برندگان نوبل ادبي از آغاز تا سال 2007 ميلادي


1901 ؛ رنه فرانسواسولي پرو دوم (1839 -1907 ، فرانسوي) به خاطر اشعارش

1902 ؛ تئودور مونرن (1817-1903 ،آلماني) به خاطر آثار تاريخيش

1903؛ بيورنستيرنه بيورنسن (1832-1910 ، نروژي) به خاطر رمان‌ها، اشعار و نمايشنامه‌هايش

1904؛ فردريك ميسترال (1830 -1914، فرانسوي) به خاطر اشعارش، و خوزه ايچگاري‌اي ايساگوئري (1832 -

1910، اسپانيايي) به خاطر نمايشنامه‌هايش

1905؛ هنريك سينكيويچ (1846-1916 ، لهستاني) به خاطر رمان‌هايش

1906؛ جوزوپه كاردوچي (1835-1907،ايتاليايي) به خاطر اشعارش

1907؛ راديرد كيپلينگ (1865 -1936، انگليسي) به خاطر داستان‌ها، رمان‌ها و اشعارش

1908؛ رودولف كريستف اويكن (1846،1926،آلماني) به خاطر داستان‌هاي فلسفي اش

1909؛ سلمالا گرلوف (1858،1940، سوئدي) به خاطر رمان‌ها و اشعارش

1910؛ پل فن لودويگ هيزه (1830-1914 ،آلماني) به خاطر اشعار، رمان‌ها و نمايشنامه‌هايش

1911؛ موريس مترلينگ (1862-1949، بلژيكي) به خاطر نمايشنامه‌هايش

1912؛ گرهارت هاوپتمان (1862-1946،آلماني) به خاطر نمايشنامه‌هايش

1913؛ سررابيندرانات تاگور (1861-1941،هندي) به خاطر اشعارش.

1914؛ جايزه داده نشد

1915؛ رومن رولان (1866-1944،فرانسوي) به خاطر رمان‌هايش

1916؛ ورنرفن‌ هايدنستام (1859-1940،سوئدي) به خاطر اشعارش

1917؛ كارل گلروپ (1857-1943،دانماركي) به خاطر رمان‌ها و داستان‌هاي كوتاهش

1918؛ جايزه داده نشد

1919؛ كارل فردريك شپيتلر(1845-1924،سويسي)به خاطر حماسه‌ها، داستان‌هاي كوتاه و مقالاتش

1920؛ كنوت هامسون(1859-1952،نروژي) به خاطر رمان‌هايش

1921؛ آناتول فرانس(1844- 1924،فرانسوي) به خاطر رمانها، داستان هاي كوتاه و مقالاتش

1922؛ خاثينتو بناونته‌اي مارتينز(1866-1954،اسپانيايي)‌به خاطر نمايشنامه‌هايش

1923؛ ويليام باتلرييتس (1865-1939،ايرلندي ) به خاطر اشعارش

1924؛ ولاديسلاو ستانيسلاو رايمونت (1867-1925، لهستاني ) به خاطر رمان‌هايش

1925؛ جورج برنارد شاو (1856-1950 ، انگليسي) به خاطر نمايشنامه‌هايش

1926؛ گراتسيا دلدا (1875-1936،ايتاليايي) به خاطر رمان‌هايش

1927؛ هانري برگسون (1859-1941،فرانسوي) به خاطر آثار فلسفي‌اش

1928؛ سيگريد اوندست (1882-1949،نروژي) به خاطر رمان‌هايش

1929؛ توماس مان (1875-1955،آلماني) به خاطر رمان‌هايش

1930؛ سينكلر لويس (1885-1951،آمريكايي) به خاطر رمان‌هايش

1931؛ ايك آكسل كارلفت (1864-1931،سوئدي) به خاطر اشعار غنائيش

1932؛ جان گالزورثي (1867-1933،انگليسي) به خاطر رمان‌ها، نمايشنامه‌ها و داستانهاي كوتاهش

1933؛ ايوان الكسيويچ بونين (1870-1953،روسي) به خاطر رمان‌ها، داستان‌هاي كوتاه و اشعارش

1934؛ لوئيچي پيراندلو (1867-1936، ايتاليايي) به خاطر نمايشنامه‌هايش

1935؛ جايزه داده نشد

1936؛ يوجين گلادستون اونيل (1888-1953،آمريكايي) به خاطر نمايشنامه‌هايش

1937؛ روژه مارتن دوگار (1881-1957،فرانسوي) به خاطر رمان هايش

1938؛ پرل س.باك (1892-1973،آمريكايي ) به خاطر رمان هايش

1939؛ فرانس اميل سيلانپا(1888-1964، فنلاندي) به خاطر رمان هايش

1940؛ جايزه داده نشد

1941؛ جايزه داده نشد

1942؛ جايزه داده نشد

1943؛ جايزه داده نشد

1944؛ يوهانس ويلهلم ينسن (1873-1950،دانماركي) به خاطر اشعار و رمان‌هايش

1945؛ گابريلا ميسترال (1899-1957، شيليايي) به خاطر اشعارش

1946؛ هرمان هسه(1877-1962،آلماني) به خاطر اشعار و مقالاتش

1947؛ آندره ژيد (1869-1951،فرانسوي) به خاطر رمان‌هايش

1948؛ توماس استرنزاليوت (1888-1965،انگليسي) به خاطر اشعار، مقالات و نمايشنامه‌هايش

1949؛ ويليام فاكنر (1897-1962،آمريكايي) به خاطر رمانهايش

1950؛ برتراند راسل (1872-1970،انگليسي) به خاطر آثار فلسفيش

1951؛ پرفابيان لاگركويست (1891-1974،سوئدي) به خاطر رمان‌هايش، مخصوصا باراباس

1952؛ فرانسوا مورياك (1855-1970،فرانسوي) به خاطر رمان‌ها، مقالات واشعارش

1953؛ سروينستن چرچيل (1874-1965،انگليسي) به خاطر مقالات و آثار تاريخيش

1954؛ارنست همينگوي(1899-1961،آمريكايي)به خاطر رمان‌ها و داستانهاي كوتاهش

1955؛ هارولد لاكسنس (1902،سوئدي) به خاطر رمان‌هايش

1956؛ خوان رامون خيمه‌نز (1881-1951،اسپانيايي) به خاطر اشعارش

1957؛ آلبركامو (1913-1960،فرانسوي) به خاطر رمان هايش

1958؛ بوريس پاسترناك (1890-1960،روسي) به خاطر رمان‌هايش، مخصوصا «دكتر ژيواگو»، او جايزه را نپذيرفت

1959؛ سالواتور كواسيمودو (1901-1968،ايتاليايي) به خاطر اشعار غنائيش

1960؛ سن ژان پرس (1887-،فرانسوي) به خاطر اشعارش

1961؛ ايوو آندريچ (1892-1975،يوگسلاويائي) به خاطر رمان‌هايش

1962؛ جان اشتاين‌بك (1902-1968،آمريكايي) به خاطر رمان‌هايش

1963؛ گئورگ سفريس (1900-1971،يوناني) به خاطر اشعار غنائيش

1964؛ ژان پل سارتر (1905-1980،فرانسوي) به خاطر آثار فلسفي و رمان‌هايش. جايزه را نپذيرفت

1965؛ ميخائيل شولوخوف (1905-1984،روسي) به خاطر رمان‌هايش

1966؛ شميويل يوزف آگنان (1888-1970،اسرائيلي) به خاطر داستان‌هايش درباره يهوديان اروپاي شرقي؛ ونلي زاكس (1891-1970،آلماني- سوئدي) به خاطر اشعار و نمايشنامه‌هايش درباره يهوديان

1967؛ ميگل آنخل آستورياس (1899-1974،گواتمالايي) به خاطر آثارش درباره شخصيت و سنت‌هاي مردم كشورش

1968؛ ياسوناري كاواباتا (1899-19972،ژاپني) به خاطر رمان‌هايش

1969؛ سميوئل بكت (1906-1990،ايرلندي) به خاطر رمان‌ها و نمايشنامه‌هايش

1970؛ آلكساندر سولژنيتسين (1918- روسي) به خاطر رمان‌هايش

1971؛ پابلو نرودا (1904-1973،شيليايي) به خاطر اشعارش

1972؛ هاينريش بل (1917-1985،آلماني) به خاطر رمان ها، داستانهاي كوتاه و نمايشنامه‌هايش
1973؛ پاتريك وايت (1912-،استراليايي) به خاطر رمان‌هايش

1974؛ ايونيد يونسن (1900-1976،سويسي) به خاطر رمان ها و داستان هاي كوتاهش؛ و هانري ادموند مارتينس (1904-1978،سويسي) به خاطر مجموعه آثارش

1975؛ يوجينيو مونتاله (1896-1981،ايتاليايي) به خاطر اشعارش

1976؛ سائول بلو (1915-، آمريكايي) به خاطر رمان هايش

1977؛ ويسنته آلكسياندر (1898-1984،اسپانيايي) به خاطر اشعارش

1978؛ ايساك بشويس سينگر (1904-،متولد لهستان) به خاطر رمان‌ها و داستان هاي كوتاهش

1979؛ اوديسئوس ايليتيس (1912-1996،يوناني) به خاطر اشعارش

1980؛ چسلاو ميلوش (1911-،لهستاني) به خاطر اشعارش

1981؛ الياس كانتي (1905-متولد بلغارستان) به خاطر آثار داستاني و غير داستاني‌اش

1982؛ گابريل گارسيا ماركز (1928-،كلمبيايي) به خاطر رمان‌ها و داستان‌هاي كوتاهش

1983؛ ويليام گلدينگ (1911-، انگليسي) به خاطر رمان هايش

1984؛ ياروسلاو سيفرت (1910-،چكسلواكي) به خاطر اشعارش

1985؛ كلود سيمون (1913-،فرانسوي) به خاطر اشعارش

1986؛ ول سوينكا (1934-، نيجريه‌اي) به خاطر اشعار، نمايشنامه‌ها و رمان هايش

1987؛ ژوزف برودسكي (1940-،روسي) به خاطر اشعارش

1988؛ نجيب محفوظ (1912-،مصري) به خاطر رمان‌ها و داستان هاي كوتاهش

1989؛ كاميلو خوزه سلا (1916- ،اسپانيايي) به خاطر رمان‌هايش

1990؛ اوكتاويو پاز (1914-،مكزيكي) به خاطر اشعارش

1991؛ ني‌دين گوردمير (1923-،اهل آفريقاي جنوبي) به خاطر مجموعه آثارش

1992؛ درك والكات (-،اهل جزاير هند غربي) به خاطر آثار ادبي شعر گونه‌اش

1993؛ توني ماريسن (1931-،سياه پوست آمريكايي) به خاطر مجموعه آثارش

1994؛ كنزا بورواوئه (1935-،ژاپني) به خاطر رمان هايش

1995؛ شيموس هيني (1939-،ايرلندي) به خاطر بيان مصائل ملت ايرلند در اشعارش

1996؛ ويسلاو شيمبورسكا (1923-لهستاني) به خاطر اشعارش

1977؛ داريو فو (1926 ـ ايتاليائي) به خاطر نمايشنامه‌هايش

1998؛ خوزه ساراماگو (1922 ـ پرتغالي) به خاطر رمان‌هايش به خصوص كوري

1999؛ گونتر گراس (1927 ـ آلماني) به خاطر رمان‌هايش

2000؛ گائو شين‌جيان چين ( 1940 ـ‌ چيني) به خاطر رمان‌هايش
2001؛ و. س. نايپول (1932 ـ ترينيدا و توباگو)

2002 ؛ ايمره كرتس (1929 ـ مجارستاني) به خاطر رمان‌هايش

2003 ؛ جان ماكسول كوئتزي (1944 ـ آفريقاي جنوبي)

2004؛ آلفرده يلي‌نك (1946 ـ اتريشي) به خاطر رمان‌هايش

2005 ؛ هارولد پينتر (1930 ـ انگليسي) به خاطر نمايشنامه‌هايش

2006؛ اورهان پاموك (1952 ـ ترك) به خاطر رمان‌هايش.

2007؛ دوريس لسينگ (1919 - انگليسي، متولد كرمانشاه) به‌خاطر داستان‌هايش

[Ahmad]

«ژان ماری گوستاو لوکلزیو» برنده‌ی جایزه‌ی ده میلیون کرونی نوبل ادبیات سال ۲۰۰۸ شد. این خبر لحظه‌ای پیش در روز نه اکتبر و راس ساعت یازده صبح به وقت گرینویچ در حالی اعلام شد که نام «لوکلزیو» هفته گذشته در بیشتر لیست‌های گمانه‌زنی‌های منتقدان جهان دیده می‌شد. خبرگزاری فرانسه نیز چند روز پیش با انتشار گزارشی «لوکلزیو» را در صدر انتخاب‌های احتمالی خود برای برنده نهایی نوبل ادبیات ۲۰۰۸ اعلام کرده بود. با اتخاذ این تصمیم از سوی آکادمی سوئدی نوبل، نوبل ادبیات پس از بیست و دو سال به یک فرانسوی اهدا می‌شود. آکادمی نوبل با اعلام این خبر «لوکلزیو» را «نویسنده‌ی سبک‌های جدید، ماجراجویی‌های شاعرانه، اشتیاق‌ و کشش جسمانی و کاشف بشریت در وانفسای تمدن حکم‌فرما» توصیف کرد.

لوکلزیوی شصت و هشت ساله، ۱۳ آوریل سال ۱۹۴۰ در نیس فرانسه بدنیا آمده و تا به امروز بیش از چهل کتاب نوشته است. پدرش جراحی انگلیسی بود و مادرش از نسلی از انگلیسی‌ها بود که در قرن هجدهم به «ایل موریس» مهاجرت کردند. در هشت سالگی به همراه خانواده به کشور «نیجریه» رفت. پدرش در این کشور پزشک جنگ جهانی دوم بود. لوکلزیو از کودکی به همراه زبان مادری‌اش فرانسوی، انگلیسی را نیز فراگرفت. وی پس از اتمام تحصیلات متوسطه به دانشگاه «بریستول» رفت و در سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۵۹ در این دانشگاه زبان و ادبیات انگلیسی خواند و در «موسسه آموزش ادبیات» شهر نیس فرانسه تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی به پایان رساند. وی سپس در دانشگاه «اکس‌آن‌پروانس» فرانسه در سال ۱۹۶۴ کارشناسی ارشد گرفت. «لوکلزیو» خدمت سربازی خود را در سال ۱۹۶۷ در کشور «تایلند» گذراند اما بخاطر انتقاد‌های شدیدش از وضعیت اجتماعی این کشور به مکزیک فرستاده شد. وی سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ زندگی خود را در پاناما بود و سپس به ادامه تحصیل روی آورد و موضوع پروژه‌ی دکترای خود را «بررسی تاریخ معاصر کشور مکزیک» انتخاب و آن را در دانشگاه «پرپینیان» در سال ۱۹۸۳ ارائه کرد. لوکلزیو پس از فارغ‌التحصیلی در دانشگاه‌های بانگوک، مکزیکو سیتی، بوستون و آلبوکرک آمریکا درس داد.

هر چند «لوکلزیو» نویسندگی را از سن هفت، هشت سالگی شروع کرده بود اما اولین رمانش را به نام «محاکمه شفاهی» در سال ۱۹۶۳ منتشر کرد که برنده‌ی جایزه «رنودو» فرانسه شد. رمان «بیابان» که در سال ۱۹۸۰ منتشر شد، یکی از مهم‌ترین آثار ادبی این نویسنده فرانسوی به حساب می‌آید. آکادمی نوبل رمان «بیابان» را «تصویر شگفت‌انگیز فرهنگ گمشده بیابان آفریقای شمالی» توصیف کرد. لوکلزیو به‌جز نویسندگی به مقاله‌نویسی، داستان‌ کوتاه‌نویسی و ترجمه متون ادبی نیز علاقه‌مند بوده و هست و کتاب‌های زیادی نیز در این حوزه‌ها منتشر کرده.

لوکلزیو ابتدا تحت تاثیر نویسندگان هم‌عصرش همچون ژرژ پرک و میشل بوتور بوده و از اندیشه‌های میشل فوکو و ژیل دولوز هم تاثیر گرفته است. با این حال، در انتهای سالیان هفتاد سبک ادبی‌اش را تغییر داد و به داستان‌هایی با روایت ساده روی آورد. ژان ماری گوستاو لوکلزیو در سال ۱۹۹۴ به‌عنوان بزرگترین نویسنده‌ی زنده‌ی فرانسه معرفی شد. «انقلاب‌ها»، «قرنطینه»، «کاشف طلا»، «جنگ» و «بیابان» از مهم‌ترین آثار این نویسنده پرآوازه‌ی فرانسوی هستند. «بالاسینه» از جدیدترین آثار لوکلزیو است که سال ۲۰۰۷ وارد بازار کتاب فرانسه و سپس جهان شد. آکادمی نوبل همچنین این کتاب را «مقاله‌ای عمیقا شخصی درباره تاریخ هنر فیلم‌سازی» توصیف کرد و لوکلزیو را به‌خاطر نوشتن آن ستود. این کتاب گذری‌است بر تاریخ سینما از موقع بوجود آمدن‌اش تا به امروز. به گفته ماهنامه ادبی «مگزین لیته‌رر» این کتاب که جنبه‌های خیالی هم دارد، در آنالیز تاریخ سینما موفق عمل کرده است. رمان «بیابان» و مجموعه داستان «موندو و داستان‌های دیگر» از موفق‌ترین آثار گوستاو لوکلزیو به حساب می‌آید که به فارسی نیز ترجمه شده است.

http://sibegazzade.com/main/?p=287
18مهر 87

[barani700]

پرودم / Prodem - R.Franceva
رنه فرانسوا آرمان سولی پرودم اولین کسی بود که در سال 1901 جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. وی در 16 مارس 1739 در پاریس به دنیا آمد پس از اتمام دوره ابتدایی بیشتر برای تضمین آینده اش به دبیرستان پلی تکنیک رفت. وی در سال 1856 فارغ التحصیل شد بعد از چند سال مجموعه اشعار وی در سال 1856 تحت نام قطعات و اشعار به چاپ رسید سلی پرودم در روز هفتم سپتامبر 1907 درگذشت
.................................................. .........

آثار منتشر شده :

برخی از آثار این شاعر فرانسوی بدین شرح می باشد.

تجربه ها، تنهایی ها، قطعات و اشعار، عدالت، خوشبختی، سعادت، گلدان شکسته، درباره طبیعت اشیاء، احساس هایی از جنگ، دیوان مقدرات، مقدرات، مهربانی های بیهوده، عشق رهبری شده به وسیله نور معرفت، سعادت، درباره تعبیر و بیان در هنرهای زیبا، وصیت نامه شاعرانه و مظهر واقعی از نظر پاسکال.

[barani700]

تئودور مومسن Mommsen
تئودور مومسن در سي ام نوامبر ۱۸۱۷ در شهر گاردينگ درشسوينگ آلمان پا بر هستي گذاشت. او به تحصيل واژه شناسي و حقوق در شهر كيل پرداخت وسپس از ۱۸۴۴ تا ۱۸۴۷ در ايتاليا و فرانسه به تحصيل باستان شناسي مشغول بود. در ۱۸۴۸استاد حقوق دانشگاه لايپزيك شد اما به علت افكار آزادي خواهانه اي كه داشت در طي جنبش انقلابي سالهاي ۱۸۸۹ -۱۸۸۴، مجبور به استعفا شد. وي همچنين استاد حقوق دانشگاه زوريخ (۱۸۵۴-۱۸۵۲) و برسلو (۱۸۵۸-۱۸۵۴) و سپس استاد تاريخ باستان در برلين تا هنگام مرگ باقي ماند. در زندگي سياسي، مومسن همچنان نماينده ليبرال مجلس پروس (۱۸۸۲-۱۸۷۳) بود. وي درباره فعاليت هاي سياسي اش در وصيت نامه آخر خود چنين نوشت: هرگز در آلمانيا در هر جاي ديگر در گذشته يا حال ميلي به فعاليت سياسي نداشته ام.» تاكنون هيچ محققي قابل مقايسه با مومسن وجود نداشته است، زيرا كه وي در زمينه هاي مختلفي نظير نهادهاي حقوقي و سياسي روم باستان، تاريخ وتاريخ نويسي، زبان كتيبه خواني و بررسي آثار تاريخي حقوق، سكه شناسي و كليه پديده هاي عمومي زندگي دستاوردهاي بي شماري ازخود به جا گذاشته است. اين تحقيقات تا آخرين روز زندگي اش ادامه داشت.

تئودور مومسن در سال ۱۹۰۲ مفتخر به دريافت جايزه نوبل ادبي شد وآكادمي سوئد دليل خود را براي انتخاب چنين اعلام كرد: «بزرگترين استاد زنده زمان حاضر در هنر ارائه تاريخ و بويژه به سبب اثر باقي ماندني اش به تاريخ روم».
بيشتر علاقه مومسن به آثار لاتين، آگاهي از آنها و تأويل و تفسير آنها، كهبراي شناخت دوره باستان لازم بود متمركز شد. او مدت زماني سردبير نشريه اي بود كه مجموعه هاي بزرگي به زبان لاتين و آثار موجود به اين زبان را شامل مي شد و زير نظرآكادمي سلطنتي علوم برلين انتشار مي يافت. مومسن سردبير و مسئوليت تهيه چند جلد ازآنها را به عهده داشت. او همچنين مطالعات و يك تريلوژي پايه اي را در خصوص تقويمرومي، تاريخ نگاري، سكه هاي رومي و ديوارهاي دفاعي امپراتوري روم به پيش برد و درخصوص لهجه هاي ايتاليايي نيز مطالبي نوشت. هشت جلد مجموعه آثار وي پس از مرگش به چاپ رسيد.
عبارت آخرين وصيت نامه او نشانگر علاقه مفرط وي به حقوق روم بود. اواستادانه به ويراستاري Jastinianشs Digestq ( ۲جلد ۷۰ - ۱۸۶۶) و Codex Theodosianas (۱۹۰۵) و منابع حقوقي دوران پيش از ژوستي نين (۱۸۶۱) پرداخت و همين كافي است تا نامش براي هميشه بر جريده تاريخ زنده بماند. تحليل جامع وي از قانون اساسي و حقوق جزايي مردم الهامي براي تحقيقات ديگر محققان به حساب ميآيد.
.................................................. ............
آثارمهم تئودور مومسن عبارتند از تاريخ سه جلدي روم كه در سالهاي (۶-۱۸۵۴) منتشر شد. جلد چهارمش كه مربوط به دوره ديكتاتوري سزار بود هرگز تكميل نشد و جلد پنجم اينمجموعه درباره داستانهاي امپراتوري روم بود. البته دو جلد هم درباره مسائل متفرقهتاريخي نوشت كه اين هفت جلد مجموعه نوشته هاي تاريخي او را شكل مي دهد.به طور كليآثار مهم او عبارتند از تاريخ روم سه جلد (۶-۱۸۵۴) حقوق سياسي ۳ جلد (۱۸۸۸-۱۸۷۱) حقوق جزا در روم (۱۸۹۹) و گفتار و رسالت ۱۹۰۵. تئودور مومسن متولد ۳۰ نوامبر سال۱۸۱۷در شهر گاردينگ (شلزويگ) پسر يك كشيش در سال ۱۹۰۲ از طرف آكادمي سوئد به عنوانبزرگترين استاد معاصر در نگارش تاريخ، بويژه براي بزرگداشت اثر عظيمش عظمت و انحطاطروم باستان مفتخر به دريافت جايزه نوبل شد و او كه از سال ۱۸۷۴ تا ۱۸۹۵ سمت منشي دائم فرهنگستان علوم را داشت، از ۱۸۷۳ تا ۱۸۸۲ نماينده شوراي دولت پروس بود: نخستنماينده حزب ليبرال ملي و آنگاه نماينده اتحاديه ليبرالها بود و هميشه از مخالفينسر سخت و بااهميت سياست بيسمارك به شمار رفت. سرانجام در اول نوامبر سال ۱۹۰۳ درشارلوتنبورگ در گذشت.

[barani700]

تئودور مومسن Mommsen
تئودور مومسن در سي ام نوامبر ۱۸۱۷ در شهر گاردينگ درشسوينگ آلمان پا بر هستي گذاشت. او به تحصيل واژه شناسي و حقوق در شهر كيل پرداخت وسپس از ۱۸۴۴ تا ۱۸۴۷ در ايتاليا و فرانسه به تحصيل باستانشناسي مشغول بود. در ۱۸۴۸استاد حقوق دانشگاه لايپزيك شد اما به علت افكار آزادي خواهانه اي كه داشت در طي جنبش انقلابي سالهاي ۱۸۸۹ -۱۸۸۴، مجبور به استعفا شد. وي همچنين استاد حقوق دانشگاه زوريخ (۱۸۵۴-۱۸۵۲) و برسلو (۱۸۵۸-۱۸۵۴) و سپس استاد تاريخ باستان در برلين تا هنگام مرگ باقي ماند. در زندگي سياسي، مومسن همچنان نماينده ليبرال مجلس پروس (۱۸۸۲-۱۸۷۳) بود. وي درباره فعاليت هاي سياسي اش در وصيت نامه آخر خود چنين نوشت: هرگز در آلمان يا در هر جاي ديگر در گذشته يا حال ميلي به فعاليت سياسي نداشته ام.» تاكنون هيچ محققي قابل مقايسه با مومسن وجود نداشته است، زيرا كه وي در زمينه هاي مختلفي نظير نهادهاي حقوقي و سياسي روم باستان، تاريخ و تاريخ نويسي، زبان كتيبه خواني و بررسي آثار تاريخي حقوق، سكه شناسي و كليه پديده هاي عمومي زندگي دستاوردهاي بي شماري ازخود به جا گذاشته است. اين تحقيقات تا آخرين روز زندگي اش ادامه داشت.

تئودور مومسن در سال ۱۹۰۲ مفتخر به دريافت جايزه نوبل ادبي شد وآكادمي سوئد دليل خود را براي انتخاب چنين اعلام كرد: «بزرگترين استاد زنده زمان حاضر در هنر ارائه تاريخ و بويژه به سبب اثر باقي ماندني اش به تاريخ روم».
بيشتر علاقه مومسن به آثار لاتين، آگاهي از آنها و تأويل و تفسير آنها، كهبراي شناخت دوره باستان لازم بود متمركز شد. او مدت زماني سردبير نشريه اي بود كهمجموعه هاي بزرگي به زبان لاتين و آثار موجود به اين زبان را شامل مي شد و زير نظر آكادمي سلطنتي علوم برلين انتشار مي يافت. مومسن سردبير و مسئوليت تهيه چند جلد از آنها را به عهده داشت. او همچنين مطالعات و يك تريلوژي پايه اي را در خصوص تقويم رومي، تاريخ نگاري، سكه هاي رومي و ديوارهاي دفاعي امپراتوري روم به پيش برد و درخصوص لهجه هاي ايتاليايي نيز مطالبي نوشت. هشت جلد مجموعه آثار وي پس از مرگش بهچاپ رسيد.
عبارت آخرين وصيت نامه او نشانگر علاقه مفرط وي به حقوق روم بود. اواستادانه به ويراستاري Jastinianشs Digestq ( ۲جلد ۷۰ - ۱۸۶۶) و Codex Theodosianas (۱۹۰۵) و منابع حقوقي دوران پيش از ژوستي نين (۱۸۶۱) پرداخت و همينكافي است تا نامش براي هميشه بر جريده تاريخ زنده بماند. تحليل جامع وي از قانوناساسي و حقوق جزايي مردم الهامي براي تحقيقات ديگر محققان به حساب ميآيد.
.................................................. ............
آثارمهم تئودور مومسن عبارتند از تاريخ سه جلدي روم كه در سالهاي (۶-۱۸۵۴) منتشر شد. جلد چهارمش كه مربوط به دوره ديكتاتوري سزار بود هرگز تكميل نشد و جلد پنجم اينمجموعه درباره داستانهاي امپراتوري روم بود. البته دو جلد هم درباره مسائل متفرقهتاريخي نوشت كه اين هفت جلد مجموعه نوشته هاي تاريخي او را شكل مي دهد.به طور كليآثار مهم او عبارتند از تاريخ روم سه جلد (۶-۱۸۵۴) حقوق سياسي ۳ جلد (۱۸۸۸-۱۸۷۱) حقوق جزا در روم (۱۸۹۹) و گفتار و رسالت ۱۹۰۵. تئودور مومسن متولد ۳۰ نوامبر سال۱۸۱۷در شهر گاردينگ (شلزويگ) پسر يك كشيش در سال ۱۹۰۲ از طرف آكادمي سوئد به عنوان بزرگترين استاد معاصر در نگارش تاريخ، بويژه براي بزرگداشت اثر عظيمش عظمت و انحطاطروم باستان مفتخر به دريافت جايزه نوبل شد و او كه از سال ۱۸۷۴ تا ۱۸۹۵ سمت منشي دائم فرهنگستان علوم را داشت، از ۱۸۷۳ تا ۱۸۸۲ نماينده شوراي دولت پروس بود: نخست نماينده حزب ليبرال ملي و آنگاه نماينده اتحاديه ليبرالها بود و هميشه از مخالفينسر سخت و بااهميت سياست بيسمارك به شمار رفت. سرانجام در اول نوامبر سال ۱۹۰۳ درشارلوتنبورگ در گذشت.

[magmagf]

سال ۲۰۰۸ میلادی همچون سال‌های گذشته با اعطای جایزه‌های كتاب و ادبی متعددی همراه بود، كه در این میان، در چند جایزه‌ی مطرح، چهره‌ها‌ی جوان و جویای نام توانستند نامی برای خود دست‌وپا كنند.

نوبل ادبیات
جایزه‌ی نوبل ادبیات به عنوان معتبرترین جایزه‌ی ادبی جهان برای تقدیر از مجموعه‌ی آثار یك نویسنده، امسال به ژان ماری گوستاو لوكلزیو - نویسنده‌ی‌ فرانسوی - تعلق گرفت. این نویسنده‌ی ۶۸ساله كه پیش‌تر جایزه‌ی «رنودو» را نیز كسب كرده بود، خالق آثاری چون: «بیابان»، «سیل»، «تب»، «زمین معشوقه»، «جنون مادری»، «دادخواست» و «ستاره‌ی‌ سرگردان» است. لوكلزیو یك ماه پس از كسب نوبل ادبیات، جایزه‌ی ادبی «استیگ داگرمن» سوئد را نیز به‌دست آورد.


بوكر (انگلستان)
جایزه‌ی بوكر كه به بهترین اثر داستانی یك نویسنده‌ی انگلیسی‌ زبان اهل انگلیس، ایرلند یا كشورهای مشترك‌المنافع تعلق می‌گیرد، امسال برای سومین ‌بار به یك نویسنده‌ی هندی رسید. آراویند آدیگا - نویسنده‌ی ۳۳ساله‌ی اهل بمبئی - برای كتاب «ببر سفید» موفق به دریافت این جایزه‌ی ۵۰هزار پوندی شد.


میگوئل سروانتس (اسپانیا)
جایزه‌ی «میگوئل سروانتس» كه هرساله برای تقدیر از یك عمر دستاورد ادبی یك نویسنده‌ی اسپانیولی‌زبان اعطا می‌شود، امسال در دستان خوان مارسه - نویسنده‌ی ۷۵ساله‌ی اسپانیایی - قرار گرفت. معتبرترین جایزه‌ی ادبی دنیای اسپانیولی‌زبان با جایزه‌ی نقدی ۱۶۰هزار دلاری همراه است.


پولیتزر (آمریكا)
«پولیتزر» به عنوان معتبرترین جایزه‌ی ملی آمریكا در عرصه‌ی ادبیات، امسال در نود و دومین دوره‌ی‌ برگزاری، جونت دیاز را برای كتاب «خلاصه‌ی زندگی اعجاب‌انگیز اسكار وائو» بهترین اثر بخش داستانی انتخاب كرد. در بخش شعر نیز رابرت هاس برای مجموعه‌ی شعر «زمان و مواد» انتخاب اول نام گرفت. در بخش غیرداستانی هم «سال‌های نابودی» اثر سائول فریدلندر جایزه‌ی ۱۰هزار دلاری پولیتزر را گرفت.


پلانتا (اسپانیا)
«پلانتا» به عنوان گران‌ترین جایزه‌ی ادبی اسپانیا، در سال ۲۰۰۸ به فرناندو ساواتر - نویسنده و فعال‌ سیاسی - رسید. این نویسنده‌ی ۶۱ساله برای كتاب پلیسی «برادر موفق باشی» جایزه‌ی ۸۲۰هزار دلاری را تصاحب كرد.


بوكر (آسیا)
جایزه‌ی «بوكر آسیا» در دومین سال برگزاری‌اش، میگوئل سیجوكو - نویسنده‌ی فیلیپینی - را برای كتاب «ایلوسترادو» مورد تقدیر قرار داد. این جایزه‌ی ۱۰هزار دلاری به اثر منتشرنشده‌ی یك نویسنده از آسیا تعلق می‌گیرد و شامل كشورهای عربی، ایران و تركیه نمی‌شود.


گنكور (فرانسه)
«گنكور» به عنوان معتبرترین جایزه‌ی ادبی فرانسه در سال ۲۰۰۸ به عتیق رحیمی - نویسنده‌ی افغان - تعلق گرفت. رحیمی كه پیش‌تر، جایزه‌ی ادبی «یلدا»ی ایران را نیز برده است، توانست برای كتاب «سنگ صبور» جایزه‌ی گنكور را به خود اختصاص دهد. این اولین كتاب عتیق رحیمی به زبان فرانسه است.


جورج اورول (انگلستان)
«جورج اورول» به عنوان معروف‌ترین جایزه‌ی مربوط به ادبیات سیاسی در انگلستان، امسال به كتاب «گردش‌های فلسطینی» نوشته‌ی رجا شهاده تعلق گرفت.


آكادمی فرانسه
مارك برسان - دیپلمات كهنه‌كار فرانسوی - امسال توانست جایزه‌ی «آكادمی فرانسه» را برای رمان «آخرین كنفرانس» به دست آورد.


فمینا (فرانسه)
«فمینا» به‌عنوان یكی از معتبرترین جوایز ادبی فرانسه با هیأت‌داورانی كاملا زنانه، در بخش بهترین رمان فرانسوی‌زبان، ژان لویی فورنیه را برای كتاب «كجا می‌ریم بابا؟» و در بخش بهترین رمان غیرفرانسوی، ساندرو ورونسی را برای كتاب «آشفتگی آرام» به‌عنوان برندگان سال ۲۰۰۸ خود معرفی كرد.


مدیسی (فرانسه)
جایزه‌ی «مدیسی»، جایزه‌ی مطرح ادبیات فرانسه با قدمت نیم قرن، «جایی كه ببرها خانه دارند» نوشته‌ی ژان ماری بلا دو روبله را به‌عنوان اثر برتر انتخاب كرد.

رنودو (فرانسه)
دیگر جایزه‌ی ادبی معروف فرانسه با نام «رنودو»، نویسنده‌ای از آفریقا را به‌عنوان برنده‌ی سال ۲۰۰۸ خود انتخاب كرد. تیرنو موننمبو - نویسنده‌ی اهل گینه - برای كتاب «پادشاه كاهل» این جایزه را كسب كرد.


كتاب سال آلمان
اووه تلر - نویسنده‌ی ۳۹ساله - برای كتاب «برج» برنده‌ی جایزه‌ی ۳۴هزار دلاری «كتاب سال آلمان» انتخاب شد.


جورج بوخنر (آلمان)
امسال جوزف وینكلر - نویسنده‌ی ۵۵ساله‌ی اتریشی - به‌عنوان برنده‌ی جایزه‌ی «جورج بوخنر» آلمان معرفی شد.


هنریش هین (آلمان)
آموس اوز - نویسنده‌ی منتقد سیاست‌های رژیم صهیونیستی - به دلیل پرداختن به ارزش‌هایی چون حقوق بشر و درك متقابل انسان‌ها، جایزه‌ی‌ ۵۰هزار یورویی «هنریش هین» آلمان را كسب كرد.


ایمپك دوبلین (ایرلند)
«ایمپك دوبلین» - گران‌قیمت‌ترین جایزه‌ی كتاب ادبی جهان - در سال ۲۰۰۸ به راوی حاج لبنانی رسید. این نویسنده‌ی مقیم كانادا برای كتاب «بازی دنیرو» توانست این جایزه‌ی ۱۰۰ هزار یورویی را كسب كند.


استراگا (ایتالیا)
«استراگا» به عنوان معتبرترین جایزه‌ی ادبی ایتالیا امسال به پائولو جیوردانو برای كتاب «تنهایی اعداد اول» تعلق گرفت.


جایزه‌ی ملی ادبیات اسپانیا
خوان گویتیسولو - نویسنده‌ی ۷۵ساله‌ی‌ متولد كاتالان - توانست جایزه‌ی ملی ادبیات اسپانیا را با مبلغ ۴۰هزار دلار به ‌عنوان تقدیر از یك عمر دستاورد ادبی دریافت كند.


پرنس آستوریاس (اسپانیا)
جایزه‌ی «پرنس آستوریاس» با مبلغ ۷۸هزار دلار معروف به نوبل ادبیات اسپانیا امسال به مارگارت آتوود - نویسنده‌ی معروف كانادایی - رسید.


فوروارد (انگلستان)
جایزه‌ی «فوروارد» به‌ عنوان باارزش‌ترین جایزه‌ی شعر انگلستان كه امسال برای هجدهمین‌بار برگزار شد، در بخش بهترین مجموعه‌ی شعر، جایزه‌ی ۲۰هزار دلاری را به میك ایملا برای «رهبر گم‌شده» اهدا كرد.


فرانتس كافكا (جمهوری‌ چك)
جایزه‌ی ادبی «فرانتس كافكا» به‌ یاد این نویسنده‌ی ‌جمهوری‌ چك در هشتمین سال برگزاری، به آرنوست لوستیگ - نویسنده‌ی ۸۲ساله‌ی چك‌تبار - رسید.


جایزه‌ی نویسندگان مشترك‌المنافع
جایزه‌ی «نویسندگان مشترك‌المنافع» امسال در بخش بهترین اثر داستانی، «آقای پیپ» نوشته‌ی لیود جونز ایرلندی را به‌ عنوان برنده‌ی سال ۲۰۰۸ خود انتخاب كرد. «كتاب سیاه‌پوستان» نوشته‌ی لاورنس هیل نیز به ‌عنوان برنده‌ی‌ بهترین كتاب مجموع برگزیده شد.

آسترید لیندگرن (سوئد)
جایزه‌ی یادبود «آسترید لیندگرن» گران‌قیمت‌ترین جایزه‌ی ادبی جهان برای ادبیات كودك و نوجوان است كه امسال جایزه‌ی ۷۰۰هزار دلاری را به سونیا هارتنت از استرالیا اعطا كرد.


جایزه‌ی ادبی آسیا - استرالیا
جایزه‌ی ادبی آسیا - استرالیا به ارزش ۱۱۰هزار دلار در اولین سال برگزاری به دیوید ملوف - نویسنده‌ی ۷۱ساله‌ی استرالیایی - برای مجموعه‌ی داستان كوتاه «داستان‌های كامل» رسید.

دون كیشوت (اسپانیا)
جایزه‌ی «دون كیشوت» اسپانیا با مبلغ ۳۴هزار دلار، امسال به كارلوس فوئنتس - نویسنده‌ی معروف مكزیكی - تعلق گرفت.


هوگو (آمریكا)
جایزه‌ی «هوگو» یكی از قدیمی‌ترین و معتبرترین جوایز ادبی در زمینه آثار علمی - تخیلی، در سال ۲۰۰۸، رمان «اتحادیه‌ی پلیس‌های یهودی» نوشته‌ی‌ مایكل چابون را بهترین رمان و «خط جزر و مد» نوشته‌ی الیزابت بیر را در بخش بهترین داستان كوتاه انتخاب كرد. در بخش بهترین رمان كوتاه نیز «تاجر و دروازه‌ی‌ شیمی‌دان» نوشته‌ی‌ تد چیانگ انتخاب اول نام گرفت.

ساموئل جانسون (انگلستان)
«ساموئل جانسون» به عنوان بزرگ‌ترین جایزه‌ی كتاب غیرداستانی بریتانیا به ارزش ۶۰ هزار دلار، امسال به كیت سامرزكیل برای كتاب «سوء‌ظن‌های آقای ویچر» رسید.

مدال كارنگی(انگلستان)
«مدال كارنگی» كه قدیمی‌ترین جایزه‌ی كتاب كودك انگلستان است، در هفتادویكمین سال برگزاری، به فیلیپ ریو - نویسنده‌ی ۴۲ساله‌ی انگلیسی - رسید.

جوایز ملی كتاب آمریكا
پنجاه‌ونهمین دوره‌ی «جوایز ملی كتاب آمریكا» با اعطای جایزه‌ی بهترین اثر غیرداستانی به آنت گوردون برای «همینگزهای مونتیچلو»، جایزه‌ی بهترین اثر داستانی به پیتر ماتیسن برای «كشور سایه‌ها»، جایزه‌ی بخش شعر به مارك دوتی برای مجموعه‌ی «آتش تا آتش» و جایزه‌ی بخش ادبیات نوجوان به «آن‌چه دیدم و دروغی كه گفتم» نوشته‌ی جودی بلوندل، برگزار شد.

ادگار آلن پو (آمریكا)
جایزه‌ی «آلن پو» در سال ۲۰۰۸ از سوی انجمن نویسندگان ژانر وحشت‌ آمریكا به جان هارت برای «رودخانه‌ی جنوب» رسید.

او. هنری (آمریكا)
«او. هنری» به‌عنوان یكی از معتبرترین جوایز داستان كوتاه آمریكا، آلكسی زنتنر را برای «تماس» و آلیس مونرو را برای «چه‌چیز را می‌خواهی بدانی؟» به ‌عنوان برندگان سال ۲۰۰۸ خود معرفی كرد.


اورنج (انگلستان)
«اورنج» به عنوان یكی از معتبرترین جوایز ادبی انگلیس كه به بهترین رمان بلند یك نویسنده‌ی زن از هر ملیتی اعطا می‌شود، جایزه‌ی ۶۰هزار دلاری‌اش را به «جاده‌ای به ‌سمت خانه» نوشته‌ی رز ترماین اعطا كرد.


گاورنر جنرال (كانادا)
«گاورنر جنرال» از معروف‌ترین جوایز ادبی كانادا با قدمت ۷۱ سال است، كه امسال در بخش داستانی، «اصلیت نژادها» نوشته‌ی نینو ریچی، در بخش غیرداستانی، «پانزده روز» نوشته‌ی كریستی بلاچفورد و در بخش ادبیات كودك، «فرود» نوشته‌ی جان ایبیتسون را به ‌عنوان برندگان این جایزه‌ی ۲۵هزار دلاری انتخاب كرد.


گریفین (كانادا)
«گریفین» به عنوان معتبرترین جایزه‌ی شعر كانادا به ارزش ۵۰هزار دلار، امسال در بخش بین‌الملل به جان اشبری برای «یادداشت‌هایی از آسمان» و در بخش داخلی به رابین بلیزر برای مجموعه‌ی «جنگل مقدس» اعطا شد.