من کار به آدمهای مسن ندارم که. منظورم اونایی هستند که در حال حاضر پا به میانسالی میزارن. در گذشته موسقی برای همه سنین تولید داشت.نوشته شده توسط 68vahid68 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
حالا بگذریم که مثلا یه جوان امکان داره موسیقی سنگینتری گوش کنه و یا یه فرد مسن مثلا پاپ گوش کنه.
آثار شجریان و ناظری و ... جنبه هنری بیشتر دارن و در رده سنی خاصی نمیگنجند. اگه کسی بخواد کار هنری ایرانی گوش کنه میره سراغ این اساتید.
اما فعلا اینجوریه که جوانها خوب تغذیه میشن. اما چیزی برای افراد بعد سن نوجوانی وجود نداره. بلکه باید برگرده در گذشته ببینه چه چیزی پیدا میشه تا با اون آرامشی پیدا کنه و علیرغم میل باطنی اش مثلا باز مجبوره ترانه های قدیمی را گوش کنن.
به نظرم درسته. تولید زیاد هیچ مشکلی نداره. امکانات بیشتر شده و تولید بیشتر ممکن. خب اگه خوب از آب درنیایند خود بخود از گردونه رقابت حذف میشن.نوشته شده توسط MasterGeek [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در یک جامعه همه نوع موسیقی باید وجود داشته باشه و هر کس هرچی دوست داشت را بتونه تهیه و گوش کنه.
یکی "ساسی مانکن" و گروهش پیدا میشه و به هر دلیلی که خوشمان بیاید یا نیاید محبوبیت پیدا میکنه. بعدش دو جین آدم دیگه هم میخوان ادای این گروه را در بیارن. خب اگه موفق شدن ادامه میدن و اگه نه اتوماتیک وار میرن به کنار و یا به این آگاهی میرسن که سبک وسیاق خودشون را دنبال کنن.
یادمون باشه هیچ موفقیتی بی دلیل نیست.
این فقط یه مثال بود. در همه سبکهای موسقیایی میتونه صدق کنه.
منتها فکر نکنم در ایران در این زمینه فیلم جلوتر افتاده باشه