رهی معیری

[F l o w e r]

روان پرور بود خرم بهاری

که گیری پای سروی دست یاری


و گر یاری ندارد لاله رخسار

بود یکسان به چشمت لاله و خار


چمن بی همنشین زندان جانست

صفای بوستان از دوستان است


غمی در سایه جانان نداری

و گر جانان نداری جان نداری


بهار عاشقان رخسار یار است

که هر جا نوگلی باشد بهار است

[M O B I N]

بی سرانجام

مرغ خونین ترانه را مانم
صید بی آب و دانه را مانم
آتشینم ولیک بی اثرم
ناله عاشقانه را مانم
نه سرانجامی و نه آرامی
مرغ بی آشیانه را مانم
هدف تیر فتنه ام همه عمر
پای بر جا نشانه را مانم
با کسم در زمانه الفت نیست
که نه اهل زمانه را مانم
خاکساری بلند قدرم کرد
خاک آن آستانه را مانم
بگذرم زین کبود خیمه رهی
تیر آه شبانه را مانم

[M O B I N]

پشیمانی

دل زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی
چو نیاز ما فزون شد تو به ناز خود فزودی
به هم الفتی گرفتیم ولی رمیدی از ما
من و دل همان که بودیم و تو آن نه ای که بودی
من از آن کشم ندامت که تو را نیازمودم
تو چرا ز من گریزی که وفایم آزمودی
ز درون بود خروشم ولی از لب خموشم
نه حکایتی شنیدی نه شکایتی شنودی
چمن از تو خرم ای اشک روان که جویباری
خجل از تو چشمه ای چشم رهی که زنده رودی

[wichidika]

مجموعه‌ي آثار رهي در نمايشگاه كتاب يادي از رهي معيري در سال‌روز تولدش







[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
امروز (يكشنبه، 10 ارديبهشت‌ماه)‌ سال‌روز تولد رهي معيري ـ شاعر و ترانه‌سراي معاصر ـ است.
به گزارش خبرنگار ادبيات خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، چاپ سوم مجموعه‌ي آثار رهي معيري در نمايشگاه كتاب تهران عرضه مي‌شود. اين مجموعه كه سال 90 در شمارگان 2000 نسخه منتشر شده است، شامل غزليات، غزليات ناتمام، قصايد، مثنوي‌ها، رباعيات، قطعات، تك‌بيتي‌ها، اشعار روز، ترانه‌ها و بخش‌هايي با عنوان‌هاي در ستايش رهي و به ياد رهي است كه در 544 صفحه گردآوري و از سوي انتشارات نگاه منتشر شده است.
محمد معيري با تخلص «رهي» دهم ارديبهشت‌ماه سال 1288 خورشيدي در تهران متولد شد. پس از پايان تحصيلات، به كارهاي دولتي وارد شد. از آغاز جواني به سرودن شعر پرداخت. علاوه بر غزل و ديگر انواع شعر، يكي از ترانه‌سرايان معروف معاصر است كه در نقاشي و موسيقي نيز دستي داشت.
از آثار او به «سايه‌ي عمر»، «آزاده» و «گل‌هاي جاويدان» مي‌توان اشاره كرد.
آثار سياسي، فکاهي و انتقادي رهي با نام‌هاي مستعار «شاه پريون»، «زاغچه»، «حقگو» و «گوشه‌گير» در روزنامه‌ي «باباشمل» و مجله‌ي «تهران مصور» چاپ مي‌شدند.
رهي علاوه بر شاعري، در ساختن تصنيف نيز مهارت کامل داشت. خزان عشق، نواي ني، به کنارم بنشين، کاروان و شب جدايي از ترانه‌هاي مشهور او هستند.
اين شاعر در سال‌هاي آخر عمر در برنامه گل‌هاي رنگارنگ راديو، در انتخاب شعر با داوود پيرنيا همکاري داشت و پس از او نيز تا پايان زندگي، آن برنامه را سرپرستي مي‌کرد.
رهي بيست‌وچهارم آبان‌ماه سال 1347 در اثر بيماري سرطان درگذشت.
انتهاي پيام

[part gah]

چشم فروبسته اگر وا کنی
در تو بود هر چه تمنا کنی
عاقیت از غیر نصیب تو نیست
غیر تو ای خسته طبیب تو نیست
از تو بود راحت بیمار تو
نیست به غیر از تو پرستار تو
همدم خود شو که حبیب خودی
چاره ی خود کن که طبیب خودی
غیر، که غافل ز دل زار توست
بی خبر از مصلحت کار توست
بر حذر از مصلحت اندیش باش
مصلحت اندیش دل خویش باش
چشم بصیرت نگشایی چرا؟
بی خبر از خویش چرایی چرا؟...

[V E S T A]

مـا نظـر از خـرقــہ پوشاטּ بستــہ ایم
دل بـہ مهــرِ بـاده نوشـاטּ بستــہ ایم

جـاטּ بـڪـویِ مـے فروشـاטּ داده ایـم
در بـہ رویِ خـود فروشـاטּ بستــہ ایـم

بحـر طـوفـاטּ زا دل پـُر جـوشِ ماسـت
دیـده از دریـایِ جـوشـاטּ بستــہ ایـم

اشـڪِــ غــم در دل فـرو ریـزیــم مـا
راه بر سیــلِ خروشـاטּ بسـتــہ ایـم

بـر نخیـــزد نــالــــہ ای از مــا رهـــی
عهـدِ الـفـت با خموشـاטּ بستـہ ایـم

[V E S T A]

تـار و پـود هستیـَم بر بـاد رفـت اما نرفـت
عـاشقــے هـا از دلــم دیوانگــے هـا از سـرم
شمــع لـرزاטּ نیستـم تا مانـد از مـטּ اشــڪِ سـرد
آتــشــــے جــاویــــد بـاشـــد در دلِ خاڪـــستـــــرم
سـرڪـشـــــے آمــوخــت بخــت از یــار یـا آمــوخــت یــار
شـیـــــــوۀ بــازیــگـــــــــری از طــالـــــــــع بــازیـگــــــــــرم؟
خــاطـــــرم را الفتـــــے بـا اهـــل ِعالـــــم نیــســت نیــســت
ڪــــــز جـهــــانــــے دیـگــــرنـــــد و از جـهــــــانــــــے دیـــگــــرم

  محتوای مخفی: متن کامل شعر 

تاگریـزان گشتـی ای نیلوفـری چشـم از بـرم


در غمـت از لاغـری چـون شاخـه نیلـوفرم




تا گرفتـی از حریفـان جـام سیمیـن چـون هـلال


چـون شفـق خونابـهٔ دل می‌چکـد از ساغـرم




خفـته ام امشـب ولی جـای من دل سوختـه


صبـحدم بینـی که خیـزد دود آه از بستـرم




تـار و پـود هستیـم بر بـاد رفت امـا نرفـت


عاشقـی ها از دلـم دیوانگـی ها از سـرم




شمـع لـرزان نیستـم تا مانـد از من اشـک سـرد


آتـشی جاویـد باشـد در دل خاکستـرم




سرکشـی آموخـت بخـت از یـار یـا آموخـت یـار


شیـوه بازیگـری از طالـع بازیگـرم؟




خاطـرم را الفتـی با اهـل عالـم نیـست نیـست


کز جهـانی دیگرنـد و از جهـانی دیگـرم




گر چـه ما را کار دل محـروم از دنیـا کنـد


نگـذرم از کـارِ دل وز کـارِ دنیـا بگــذرم




شعـر من رنگ شـب و آهنـگ غـم دارد رهـی


زانـکه دارد نسبتـی با خاطـرِ غـم پـرورم

[Mehran]

ساقیا در ساغر هستی شراب ناب نیست
و آنچه در جام شفق بینی بجز خوناب نیست

زندگی خوشتر بود در پرده ی وهم و خیال
صبح روشن را صفای سایه ی مهتاب نیست

شب ز آه آتشین یکدم نیاسایم چو شمع
در میان آتش سوزنده جای خواب نیست

مردم چشمم فرومانده است در دریای اشک
مور را پای رهایی از دل گرداب نیست

خاطر دانا ز طوفان حوادث فارغ است
کوه گردون سای را اندیشه از سیلاب نیست

ما بدان گل از وفای خویشتن دل بسته ایم
ورنه این صحرا تهی از لاله ی سیراب نیست

آنچه نایاب است در عالم وفا و مهر ماست
ورنه در گلزار هستی سرو و گل نایاب نیست

گر تو را با ما تعلّق نیست ما را شوق هست
ور تو را بی ما صبوری هست ما را تاب نیست

گفتی اندر خواب بینی بعد ازین روی مرا
ماه من در چشم عاشق آب هست و خواب نیست

جلوه ی صبح و شکرخند گل و آوای چنگ
دلگشا باشد٬ ولی چون صحبت احباب نیست

جای آسایش چه می جویی «رهی» در مُلک عشق؟
موج را آسودگی در بحر بی پایاب نیست

با تشکر مهران...