ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
عصر جدید
ما در عصـر احتمال به سر می بریم
در عصـر شک و شاید
در عصـر پیش بینی وضع هوا
از هر طرف که باد بیاید
در عصـر قاطعیت تردید
عصـر جدید
عصـری که هیچ اصلی
جز اصل احتمال ، یقینی نیست
اما من بی نـــــــــــام تـو حـتـی
یک لحظه احتمال ندارم
چشمـان تو عین اـلیـقیـن مـن
قطعیت نگاه تو دین من است
من از تو ناگزیرم
من
بی نام ناگزیر تو می میرم
پازل
بازگشته اند
دردهای قدیمی
تصویرهای تاریک
از من در آینه
از من
در خوابها
این بار می خواهم
تکه
تکه
تکه کنم خود را
تا دوباره دست کسی
شاید . . .
نه !
این پازل را هزار بار هم که بچینی
همان می شود
کویر
خسته ام از این کویر،این کویر کور و پیر
این هبوط بی دلیل ، این سقوط ناگزیر
آسمان بی هدف ، با دهای بی طرف
ابرهای سر به راه ، بید های سر به زیر
ای نظاره ی شگفت ! ای نگاه ناگهان
ای هماره در نظر ! ای هنوز بی نظیر !
آیه آیه ات صریح ، سوره سوره ات فصیح
مثل خطی از هبوط مثل سطری از کویر
مثل شعر ناگهان مثل گریه بی امان
مثل لحظه های وحی ، اجتناب ناپذیر
ای مسافر غریب در دیار خویشتن
با تو آشنا شدم با تو در همین مسیر
از کویر سوت و کور تا مرا صدا زدی
دیدمت ولی چه دور ! دیدمت ولی چه دیر
این تویی در آن طرف پشت میله ها رها
این منم در این طرف پشت میله ها اسیر
دست خسته مرا مثل کودکی بگیر
با خودت مرا ببر ! خسته ام از این کویر
با این همه
اما
با این همه
تقصیر من نبود
که با این همه . . .
با این همه امید قبولی
در امتحان ساده ی تو رد شدم
اصلاً نه تو نه من !
تقصیر هیچکس نیست
از خوبی تو بود
که من
بد شدم
جمعه
چرا باز هم غم؟
چرا باز دلشوره های دمادم ؟
پسینگاه جمعه
همان لحظه های هبوط
همان وقت میلاد آدم
کشف قفس
چرا مردم قفس را آفریدند؟چرا پروانه را از شاخه چیدند؟چرا پرواز ها را پر شکستند؟چرا آواز ها را سر بریدند؟پس از کشف قفس، پرواز پژمردسرودن بر لب بلبل گره خوردکلاف لاله سر در گم فرو ماندشکفتن در گلوی گل گره خوردچرا نیلوفر آواز بلبلبه پای میله های سر پیچیدچرا آواز غمگین قناریدرون سینه اش از درد پیچید؟چرا لبخند گل پر پر شد و ریختچه شد آن آرزوهای بهاری؟چرا در پشت میله خط خطی شدصدای صاف آواز قناری؟چرا لای کتابی خشک کردندبرای یادگاری، پیچکی را؟به دفتر های خود سنجاق کردندپر پروانه و سنجاقکی را؟خدا پر داد تا پرواز باشدگلویی داد تا آواز باشدخدا می خواست باغ آسمان هابه روی ما همیشه باز باشدخدا بال و پر و پروازشان دادولی مردم درون خود خزیدندخدا هفت آسمان باز را ساختولی مردم قفس را آفریدند
شعر ناگفته
نه!
کاری به کار عشق ندارم!
من هیچ چیز و هیچ کسی را
دیگر
در این زمانه دوست ندارم
انگار
این روزگار چشم ندارد من و تو را
یک روز
خوشحال و بی ملال ببیند
زیرا
هر چیز و هر کسی را
که دوست بداری
حتا اگر که یک نخ سیگار
یا زهر مار باشد
از تو دریغ می کند....
پس
من با همه ی وجودم
خودم را زدم به مردن
تا روزگار دیگر
کاری به من نداشته باشد
این شعر تازه را هم
ناگفته می گذارم...
تا روزگار بو نبرد....
گفتم که
کاری به کار عشق ندارم!
تو می توانی؟
من
سالهای سال مردم
تا اینکه یک دم زندگی کردم
تو می توانی
یک ذره
یک مثقال
مثل من بمیری؟
همزاد عاشقان جهان(3)
...امااعجاز ما همین است:ما عشق را به مدرسه بردیمدر امتداد راهرویی کوتاهدر آن کتابخانه ی کوچکتا باز آن کتاب قدیمی راکه از کتاب خانه امانت گرفته ایم- یعنی همین کتاب اشارات را-با هم یکی دو لحظه بخوانیمما بی صدا مطالعه می کردیماما کتاب را که ورق می زدیمتنهاگاهی به هم نگاهی...ناگاهانگشتهای هیسما رااز هر طرف نشانه گرفتندانگار غوغای چشم های من و تودر آن کتابخانه رعایت نکرده بود!سکوت را
نام گمشده
دلم را ورق می زنمبه دنبال نامی که گم شددر اوراق زرد و پراکنده ی این کتاب قدیمیبه دنبال نامی که من ...-منِ شعرهایم که من هست و من نیست-به دنبال نامی که تو ...-توی آشنا- ناشناس تمام غزل ها-به دنبال اویی که کو؟به دنبال نامی که او ...
بی آنکه یوسف باشی
از بد بتر اگر هستاین استاین که باشیدر چاه نابرادر، تنهازندانی زلیخاچوب هراج خورده ی بازار برده هاالبته بی که یوسف باشی!پس بهتر است درز بگیریاین پاره پوره پیرهنبی بو و خاصیت راروشن نمی کند!که چشم هیچ چشم به راهی را
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
