ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
چهره ها
چهره اي ديدم كه به هزار چهره در مي آيد و چهره اي كه هميشه در يك قالب بود.چهره اي ديدم كه توانستم درون پنهان زشتش را دريابم و چهره اي كه چون نقاب رويش را برداشتم، زيبايي بي نظير درونش را مشاهده كردم.چهره اي يير ديدم كه چين و چروكش از پيغام تهي بود و چهره اي صاف كه همه چيز بر آن نقش بسته است.من چهره ها را مي شناسم زيرا از وراي آنچه ديدگان مي بافد به آنان مي نگرم تا حقيقتي كه پشت آنهاست را ببينم!
من کتاب به لهجه بارانش رو خیلی دوست دارم
چند تا از جملاتش رو هم می نویسم
محبت به فرمان خدا بر روح ما فرود می آید نه به خواست بشر
رنج با عشق و درک و مسئولیت همراه است اما رنجی است شیرین نشاط نیمی از زندگی است و دلمردگی نیمی از مرگ
کسی که تو را به معبد دردهایش راه نمی دهد نمی تواند تو را به خانه دوستی اش راه دهد
Last edited by rsz1368; 14-07-2007 at 11:25.
پادشاه دانا
در يكي از شهرهاي دور دست، پادشاهي قدرتمند و دانا فرمانروايي مي كرد. مردم شهر نه تنها از او مي ترسيدند بلكه وي را نيز دوست مي داشتند.در وسط شهر چاهي با آب گوارايي وجود داشت و همه ي مردم و حتي پادشاه و يارانش نيز از آن مي نوشيدند زيرا چاه ديگري در شهر نبود.
در يكي از شبها كه همه ي مردم در خواب بودند، ساحره اي وارد شهر شد و هفت قطره از مايعي عجيب در چاه ريخت و گفت:
از اين به بعد هر كسي از آب اين چاه بنوشد ديوانه مي شود!
صبح روز بعد همه ي مردم شهر به جز پادشاه و وزير از آب چاه نوشيدند و به گفته ي ساحره دچار شدند ديوانه گشتند.
مردم گروه گروه از محله اي به محله ديگر و از كوچه اي به كوچه ي ديگر مي دويدند و مي گفتند
: شاه و وزير ديوانه شده اند و آنان نمي توانند بر ما حكومت كنند! بيائيم تا ايشان را از تخت سلطنت پائين آوريم!
ماجرا به گوش شاه رسيد لذا دستور داد جام زريني كه از اجدادش به ارث برده بود را از آب چاه پر كنند.آن را پر كردند و براي شاه آوردند. شاه از آن آب نوشيد و چون سيراب شد، به وزيرش داد تا او نيز چنين كند. مردم شهر از اين ماجرا مطلع شدند و شادماني كردند زيرا دريافتند كه پادشاه و وزير شهر، عقل خود را از دست نداده اند!
زیبایی راز است که روح ما آن را می فهمد و با آن شاد می شود و از تاثیرات آن رشد می کند . اما اندیشه های ما در برابرش متحیر می ماند و تلاش می کند تا آن را محدود کند و به واژگان در آورد ولی نمی تواند.
زیبایی سیالی است پنهان از چشمان که در میان عواطف ببیننده و دیده شده در جریان است
عدالت
در يكي از شبها، جشني در كاخ سلطنتي برپا شد. ناگهان مردي ناخوانده به همراه دعوت شدگان وارد قصر شد و دربرابر شاهزاده اداي احترام نمود. همگي با تعجب به او نگريستند زيرا يكي از چشمانش بيرون آمده بود و خون از آن جاري مي شد!
شاهزاده از او پرسيد: چه اتفاقي براي تو افتاده است؟
مرد پاسخ داد و گفت:
اي شاهزاده! من دزد نيستم و تاريكي چنين شبي را غنيمت شمردم و وارد يكي از مغازه هاي صرافي شدم. از ديوار بالا رفتم اما اشتباها از پنجره ي ديگري وارد مغازه ي بافندگي شدم لذا با سرعت تصميم گرفتم تا بگريزم اما به سبب تاريكي بسيار، سوزن دستگاه بافندگي به يكي از چشمهايم اصابت كرد و آن را از حدقه بيرون آورد.
اكنون نزد شما آمدم تا عدالت را اجرا كنيد و حق مرا از مرد بافنده بستانيد!شاهزاده دستور داد تا مرد بافنده را احضار كنند و في الفور او را آوردند. لذا فرمان داد تا چشمان وي را از حدقه بيرون آورند!
مرد بافند گفت: شاهزاده! به راستي كه حكم عادلانه اي را صادر فرموديد اما من براي بافندگي به دو چشم نياز دارم تا بتوانم هر دو طرف لباس را ببينم. همسايه اي دارم كه پينه دوزي مي كند و او مانند من دو چشم دارد اما براي پينه دوزي تنها به يك چشم نياز دارد. پس اگر مي خواهيد قانون را زير پا نگذاريد مي توانيد او را احضار كنيد تا يكي از چشمهايش را بيرون آوريد!
آنگاه شاهزاده دستور داد تا مرد پينه دوز را احضار كنند و چون آمد، يكي از چشمهايش را در آوردند و اينگونه عدالت اجرا شد!
بخواهيد تا بيابيد
در گذشته اي بسيار دور، مردي بود كه دره اي پر از سوزن داشت.
روزي مادر يك نصراني نزد او رفت و گفت:
اي مرد بزرگ، جامه ي فرزندم پارهاست
و من مي خواهم آن را پيش از آنكه به معبد برود بدوزم. آيا به من سوزني قرض مي دهي؟
مرد به او سوزن نداد اما پندي به وي گفت تا آن را نزد فرزندش ببرد پيش از آنكه به معبد برود.
پند چنين بود:
«بخواهيد تا بيابيد!»
زندگی آدمی کاروان عظیمی است که پیوسته به پیش می تازد و از آن غبار طلایی برخاسته و از کنار جاده زندگی زبانها حکومتها و مذاهب شکل می گیرد
دو عابد
دو عابد كه دوست يكديگر بودند بر قله ي كوهي بلند زندگي مي كردند و در آنجا به پرستش خدا مي پرداختند.تنها سرمايه ي آنان ظرفي گلين بود. روزي شيطان قلب عابد كهتر را وسوسه كرد لذا نزد عابد جوانتر رفت و گفت: از مدتهاست در كنار هم زندگي مي كنيم و اكنون وقت آن رسيد تا از يكديگر جدا شويم. بيائيم و سرمايه ي خود را تقسيم كنيم.
عابد جوان كه با شنيدن اين سخن اندوهگين شد، گفت: اگر چه جدايي، قلب مرا زخمي خواهد كرد اما اگر در رفتن ضرورتي مي بيني، ممانعت نخواهم كرد. آنگاه ظرف گلين را آورد و گفت: برادر عزيز! اين تنها سرمايه ي ماست. تقسيم كردن آن كار دشواريست لذا بهتر است كه از آن تو باشد.
عابد كهتر گفت: من از تو صدقه نخواستم و چيزي كه مال من نيست را هرگز نمي پذيرم لذا بايد ظرف ميان ما تقسيم شود تا هر يك سهم خود را بردارد.
عابد جوان با مهرباني گفت: اگر ظرف دو نيمه شود ديگر براي ما سودي نخواهد داشت. لذا چاره اي نداريم جز آنكه قرعه بياندازيم.
عابد كهتر گفت: من مي خواهم عدالت اجرا شود و قرعه كشيدن كار عادلانه اي نيست. من تنها سهم خود را مي خواهم.
عابد جوان بحث كردن را بي فايده ديد لذا به ناچار گفت: برارد و دوست من! حالا كه در اين باره اصرار مي ورزي پس ظرف را تقسيم كنيم.
ناگهان چهره ي عابد كهتر به سياهي گرائيد و بر وي فرياد زد و گفت:
واي بر تو! چقدر بزدل و پست و كودن هستي زيرا نمي تواني دشمني كني!
چه زشت ات عاطفه ای که از سنگی ی نهد و از طرف دیگر دیواری را خراب می کند.
چه بد است عاطفه ای که گلی می رویاند و جنگلی را از بین ی برد
مترسك
از مترسكي سوال كردم: آيا از تنها ماندن در اين مزرعه بيزار نشده اي؟
پاسخم داد و گفت: در ترساندن ديگران براي من لذّت بياد ماندني است پس من از كار خود راضي هستم و هرگز از آن بيزار نمي شوم!
اندكي انديشيدم و سپس گفتم: راست گفتي! من نيز چنين لذتي را تجربه كرده بودم.
گفت: تو اشتباه مي كني زيرا كسي نمي تواند چنين لذتي را ببرد مگر آنكه درونش مانند من با كاه پر شده باشد!
سپس او را رها كردم و درحالي كه نمي دانستم آيا مرا مي ستايد يا تحقير مي كند.
يك سال بعد مترسك، فيلسوف و دانا شد و چون دوباره از كنار او گذشتم دو كلاغ را ديدم كه سرگرم لانه ساختن زير كلاه او بودند!
Last edited by AaVaA; 22-07-2007 at 17:42.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول