:: بیماری های خاص ::

[karin]

ورزش
ورزش دستوری لازم الاجرا برای کنترل قند خون به خصوص در بیماران دیابتی می باشد. 20 تا 30 دقیقه تمرین در هر روز برای کنترل قند خون در حد نرمال لازم است. عدم تحرک برای چند روز و تغذیه ناصحیح کافی است تا مقاومت نسبت به انسولین را بدتر کند. برای اینکه هرگز ورزش را فراموش نکنید، تمریناتی را انتخاب کنید که از آن لذت می برید.

دارچین
دارچین می تواند حساسیت انسولین را به طور قابل ملاحظه ای بهبود بخشد. یعنی اینکه بدن نیاز کمتری به هورمون انسولین برای کنترل سطح قند خون خواهد داشت. پس سعی کنید روی چیزی که دوست می دارید ، دارچین بپاشید و صرف کنید.

داروی آلفا لیپوئیک اسیدalpha lipoic acid
اگر اخیرا مبتلا به قند خون بالا شده اید استفاده از این دارو لازم است. این مکمل یک ماده مغذی قند خون است که در اروپا تجویز می شود. پیشنهاد می گردد که این دارو به اندازه 300 میلی گرم دوبار در روز مصرف شود.

حذف نوشیدنی های قندی بعد از ورزش
تحقیقات دانشگاه ماساچوست اخیرا کشف کرده است که ورزش سبب بهبود مقاومت نسبت به انسولین می شود . در این حالت 500 کالری مصرف می شود . اما متاسفانه مصرف نوشیدنی های قندی بعد از تمرینات ، سبب جایگزین شدن کالری سوخته شده می گردد.

دستگاه اندازه گیری قند خون
این امر به شما کمک می کند که بفهمید تا چه اندازه بعضی از غذاها و نوشیدنی های خاص قند خون را تحت تاثیر قرار می دهد. برای آزمایش بهتر است 2 ساعت بعد از صرف غذا تست را اجرا کنید. در این حالت قند خون نباید بیشتر از 139 میلی گرم در لیتر و کمتر از 100 میلی گرم در لیتر نباشد.

تخم کدو و آفتابگردان
مقدار کمی از این خوراک تاثیری بر قند خون ندارد و در عوض غنی از ماده معدنی منیزیم است که می تواند مانع از مقاومت نسبت به انسولین شود.
تقسیم وعده های غذایی (هر 2 تا 3 ساعت یکبار)
این امر مانع از افت قند خون می شود که خود این مسئله باعث زیاده روی در مصرف قند می شود.

کنترل داروها
مصرف داروی مدر تیازید که برای فشار خون بالا تجویز می شود را می توان با مشورت پزشک به داروی بازدارنده ACE جایگزین کنید. زیرا مطالعه ای نشان داده است که ارتباط موثری در کاهش سطح پتاسیم ناشی از مصرف داروهای مدر و افزایش قند خون وجود دارد

و اما
به طور متوسط هر نفر در ایران ۴۲لیتر نوشابه مصرف مى کند؛ یعنى ایرانیان سالانه بیش از ۲ میلیارد و ۹۰۰ میلیون لیتر از مایعى استفاده مى کنند که مضرات متعدد آن به لحاظ علمى ثابت شده است. با مقایسه این آمار با آمار دیگر کشورهاى جهان به این نتیجه وحشتناک مى رسیم که ما در سرانه مصرف نوشابه هاى گازدار مقام اول را در جهان پیدا کرده ایم. براى این که بیشتر وحشت کنید، بد نیست بدانید که میانگین مصرف نوشابه هاى گازدار در دنیا براى هر فرد ۱۰ لیتر است. همچنین در بیست سال اخیر، مصرف نوشابه هاى گازدار در کشور، نزدیک به ۱۵درصد رشد داشته است، در حالى که در طى این بیست سال، مصرف شیر و لبنیات، تنها حدود یک دهم درصد رشد کرده است. سرانه مصرف لبنیات در ایران کمتر از یک سوم استاندارد جهانى است. طبق آمار، ۹۰درصد کودکان ۲۴ ماهه تا ۱۲ساله کشورمان، روزانه حداقل یک بار پفک و نوشابه مصرف کرده اند و از این رو ۲۵ درصد از کودکان ایرانى به نوعى با سوء تغذیه دست به گریبانند و در نهایت یک سوم از مرگ ومیرهاى کشور به علت بیمارى هاى قلبى عروقى است که یکى از عوامل اصلى بروز آن، تغذیه غلط است .
متخصصان تغذیه بر این باورند که بر اثر نوشیدن بیش از حد نوشابه هاى گازدار سن ابتلا به پوکى استخوان در ایرانیان به ویژه زنان به ۳۵سال کاهش و میزان شکستگى ها ۳ تا ۴برابر افزایش یافته است.
به عقیده آنها براى سوزاندن میزان قندى که با یک لیوان نوشابه وارد بدن مى شود، نیاز به یک ساعت راهپیمایى است و این در حالى است که در هر لیوان نوشابه ۳۵ تا ۵۵ میلى گرم کافئین وجود دارد که سبب بى خوابى و افزایش تپش قلب مى شود از سوى دیگر نوعى اعتیاد ایجاد مى کند. رنگ هاى غیراستاندارد بعضى نوشابه ها نیز با تجمع در کبد به مرور باعث ایجاد نارسایى در این عضو مى شود.
در بسیارى از کشورها، میزان استاندارد براى قند نوشابه ها زیر ۸ درصد است، درحالى که متخصصان در ایران آن را ۱۰ درصد عنوان کرده اند و متأسفانه در حال حاضر میزان قند موجود در نوشابه ها در ایران ۱۲ درصد است. این در حالى است که تعداد کارخانه هاى تولید انواع و اقسام نوشابه هاى گاز دار در چند سال اخیر در ایران افزایش قابل ملاحظه اى داشته و صاحبان این صنعت مرگ زا سالیانه رقم هاى نجومى صرف تبلیغات این نوشیدنى سمى مى کنند. بر اساس گزارش پژوهشگران، نوشیدنى هاى گازدار، حتى انواع رژیمى آنها مى توانند خطر ابتلا به بیمارى هاى قلبى و دیابت را افزایش دهند.
پژوهشگران در طول تحقیقات خود متوجه شده اند بزرگسالانى که در روز یک یا چند قوطى نوشیدنى گازدار مى نوشند، ۵۰ درصد بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به مشکلات متابولیکى مانند جمع شدن چربى بیش از حد در اطراف کمر، کاهش میزان کلسترول خون، فشار خون بالا و موارد دیگر خواهند بود. به عقیده پزشکان کسانى که به مشکلات متابولیکى دچار مى شوند، خطر ایجاد بیمارى قلبى و یا سکته در آنها افزایش مى یابد. تحقیقى که اخیراً بر روى دو نوشابه گازدار کوکاکولا و پپسى ساخت امریکا صورت گرفته، نشان داده میزان اسید فسفریک موجود در این نوشابه ها ۲۰۰ برابر از حد مجاز بیشتر است.
آیا مى دانید
در بسیارى از ایالت هاى امریکا، مأموران پلیس راه دو گالن کوکاکولا در صندوق عقب ماشینشان دارند تا در صورت تصادف رانندگى، خون را با کمک آن از جاده پاک کنند.
- اگر تکه اى از گوشت گاو را در یک کاسه کوکاکولا قراردهید، پس از دو روز ناپدید مى شود.
- براى تمیز کردن توالت: یک قوطى کوکاکولا را داخل کاسه توالت بریزید و یک ساعت صبر کنید، سپس با آب پر فشاربشویید. اسید سیتریک موجود در کوکاکولا لکه ها را از سطوح چینى مى زداید.
-براى برطرف کردن لکه هاى زنگ از سپر آب کرم کارى شده اتومبیل: سپر را با یک تکه کاغذ (فویل) آلومینیوم مچاله شده آغشته به کوکاکولا بسایید.
- براى تمیز کردن فساد قطب هاى باترى اتومبیل: یک قوطى کوکاکولا را روى قطب ها بریزید تا با غلیان کردن، آن را تمیز کند.
- براى شل کردن پیچ و مهره هاى زنگ زده: تکه اى پارچه را که در کوکاکولا خیس شده است براى چند دقیقه بر روى پیچ و مهره قرار دهید.
- براى پختن گوشت ران آبدار: یک قوطى کوکاکولا را داخل ماهیتابه خالى کنید، گوشت را لاى کاغذ آلومینیوم بپیچید و داخل ماهى تابه بپزید. سى دقیقه قبل از اتمام پخت، کاغذ آلومینیوم را باز کنید، و آب گوشت را با کوکاکولاى داخل ماهى تابه مخلوط کنید تا سس قهوه اى رنگ عالى اى به دست آید.
- براى پاک کردن چربى از لباس ها: یک قوطى کوکاکولا را داخل ماشین لباسشویى پر از لباس هاى چرب خالى کنید، پودر لباسشویى اضافه کنید و ماشین را روى دور عادى روشن کنید. کوکاکولا به تمیز شدن لکه هاى چربى کمک مى کند.
-کوکاکولا همچنین بخار آب را از روى شیشه جلوى اتومبیل تمیز مى کند. (در مناطق سرد و مرطوب، مثل Midwest درشمال ایالات متحده امریکا، گاهى اوقات شیشه جلوى اتومبیل از بیرون بخار مى کند که با برف پاک کن پاک نمى شود. )
- ماده مؤثر کوکاکولا اسید فسفریک با PH برابر۲‎/۸ است. اسید فسفریک ناخن را در مدت حدود ۴ روز حل مى کند. همچنین کلسیم را از استخوان ها مى زداید و عامل اصلى افزایش روز افزون پوکى استخوان است.
- براى حمل محلول کوکاکولا (محلول غلیظ شده)، کامیون هاى حامل باید از علامت هاى ویژه «مواد خطرناک» که براى حمل مواد بشدت خورنده در نظر گرفته شده است استفاده کنند. (چندى پیش یک کامیون حامل محلول غلیظ شده نوشابه در یکى از سدهاى کشورمان که آب شرب شهر را تأمین مى کند، سقوط کرد. )
- توزیع کنندگان کوکاکولا بیش از ۲۰سال است که از کوکاکولا براى تمیز کردن موتور کامیون هاى خود استفاده مى کنند.
یک جرعه ۷ اتفاق
۱۰ دقیقه بعد: 10 قاشق چایخورى شکر وارد بدنتان مى شود. مى دانید چرا با وجود خوردن این حجم شکر دچار استفراغ نمى شوید چون اسید فسفریک، طعم آن را کمى مى گیرد و شیرینى اش خنثى مى شود.
۲۰ دقیقه بعد: قند خونتان بالا مى رود و منجر به ترشح ناگهانى و یکجاى انسولین مى شود. کبدتان شروع مى کند به تبدیل قند به چربى تا قند خون، بیشتر از این بالا نرود.
۴۰ دقیقه بعد: حالا دیگر جذب کافئین کامل شده؛ مردمک چشم هایتان گشاد مى شود، فشار خونتان بالا مى رود و در پاسخ به این حالت، کبدتان قند را به داخل جریان خون رها مى کند. گیرنده هاى آدنوزین مغز حالا بلوک مى شوند تا از احساس خواب آلودگى جلوگیرى کنند.
۴۵ دقیقه بعد: ترشح دوپامین افزایش پیدا مى کند و مراکز خاصى در مغز، که حالت سرخوشى ایجاد مى کنند، تحریک مى شوند. این همان مکانیسمى است که در مصرف هروئین منجر به ایجاد سرخوشى مى شود.
بعد از ۶۰ دقیقه: اسید فسفریک موجود در نوشابه، داخل روده کوچک، به کلسیم، منیزیم و روى مى چسبد. متابولیسم بدن افزایش پیدا مى کند. میزان بالاى قند خون و شیرین کننده هاى مصنوعى، دفع هرچه بیشتر کلسیم را از طریق ادرار باعث مى شوند.
مدتى بعد: کافئین در نقش یک داروى مدر وارد عمل مى شود. حالا دیگر کلسیم و منیزیم و رویى که قرار بود جذب بدن شود، بیش از پیش از طریق ادرار دفع مى شود و به همراه آن مقادیر زیادى آب، سدیم و دیگر الکترولیت ها نیز از دست مى رود.
مدتى بعدتر: کم کم آن غوغایى که در بدنتان ایجاد شده بود فروکش مى کند و نوبت به افت قند مى رسد. در این مرحله یا خیلى حساس و تحریک پذیر مى شوید یا خیلى کرخت و بى حال. حالا دیگر تمام آن آبى را که از طریق نوشابه وارد بدن خود کرده بودید، دفع کرده اید؛ آبى که مى شد به جاى اسید و کافئین و شکر، حاوى مواد مفیدى براى بدنتان باشد. تا چند ساعت بعد اثر کافئین هم از بین مى رود و شما هوس یک نوشابه دیگر مى کنید.
یک لیوان بیمارى
پــژوهشگران و متخصصان تغذیه مضرات مصرف نوشابه هاى گازدار را این چنین مى دانند:
پـوسیدگى دندان ها: تمام نوشابه هاى گازدار خاصیت اســیدى داشته و سبب فرسایش میناى دندان ها مى شوند.
چاقى: نوشابه هاى گازدار عمدتاً از آب تصفیه شده، افزودنى هاى مصنوعى و شکر تصفیه شده تهیه مى شوند. بنابراین فاقد هرگونه ارزش تغذیه اى بوده و تنها به خاطر میزان قند بالایشان داراى کالرى زیادى هستند که سبب چاقى در فرد مصرف کننده مى شوند. در نوشابه هاى رژیمى نیز جاى شکر معمولى از آسپارتام استفاده مى شود که یک ماده اشتها آور است و مصـرف آن میگرن، سرگیجه و کاهش توان حافظه را به دنبال دارد.
سوء تغذیه:PH نوشابه هاى گازدار بین ۲‎/۵ تا ۳‎/۵ است که موجب پدید آمدن محیطى اسیدى در معده مى شود. در کل مسیر سیستم گوارش تنها معده قادر به مقاومت در برابر چنین محیط اسیدى است. اما در دیگر اعضاى سیستم گوارش بدن مانند دهان، گلو و مرى در پى مصرف نوشابه هاى گازدار محیط اسیدى ناهنجارى ایجاد مى شود. اسید فسفریک موجود در این نوشابه ها نیز با رقابت با اسید هیدروکلریک معده عملکرد صحیح معده را تحت تأثیر قرار مى دهد. هنگامى که معده ناکارآمد مى شود غذاى مصرفى گوارش نیافته باقى مانده و سبب سوء هاضمه و نفخ مى شود. افرادى که از زخم معده و سوزش سر سینه رنج مى برند باید از مصرف نوشابه هاى گازدار جداً خوددارى کنند.
تأثیر بر روى کلیه : مصرف نوشابه هاى گازدار سبب مى شود تا کلسیم از استخوان ها برداشته شده و درون خون جریان یابد، این امر موجب رسوب کلسیم اضافى در کلیه ها شده که در نهایت منجر به سنگ کلیه مى شود.
تأثیر بر روى پوست: افرادى که نوشابه مصرف مى کنند معمولاً مصرف آبمیوه، شیر و حتى آب را کاهش مى دهند. بنابراین پوستشان بیشتر دچار چین و چروک مى شود.
تأثیر بر روى استخوان ها: اسید فسفریک موجود در نوشابه هاى گازدار که براى طعم دهى به آنها اضافه مى شود، بشدت بافت استخوانى را مورد حمله قرار داده و موجب کاهش شدید تراکم و استحکام استخوان مى شود

[karin]

اسيد چرب امگا 3
در بدن بيماران MS ، مقدار کم اسيد چرب امگا 3 ديده شده است. برخي تحقيقات نشان مي دهد که امگا 3 مي تواند در بهبود علائم بيماري MS مفيد باشد.

اسيد چرب امگا 6
اين اسيد چرب نيز در بدن بيماران MS ممکن است کم باشد، ولي در مردمي که در کشورهاي صنعتي زندگي مي کنند، اين اسيد چرب زياد ديده شده است.
به بيماران MS پيشنهاد مي شود که روغن دانه کتان ( Flaxseed oil) را مصرف کنند، زيرا منبع خوبي از اين اسيد چرب است.

ويتامين B12
آزمايشات نشان داده است که ميزان ويتامين B12 در مايع مغزي- نخاعي بيماران MS کم است، در حالي که در خون اين افراد، مقدار اين ويتامين طبيعي مي باشد. افرادي که کمبود ويتامين B12 دارند، دچار خستگي، افسردگي و کمبود حافظه مي شوند.
ويتامين B12 وظيفه نگهداري از غلاف ميلين (غلاف در برگيرنده ي سلول هاي عصبي) را بر عهده دارد و کمبود ويتامين B12 باعث تخريب غلاف ميلين مي گردد. اگر کمبود جدي باشد، تخريب مغز روي مي دهد و علائم MS مشاهده مي گردد.
اثرات جانبي مصرف مکمل اين ويتامين بسيار نادر است. اين اثرات شامل: خارش، التهاب پوست، جوش و اسهال است.
نيکوتين و نوشيدن الکل باعث کاهش جذب اين ويتامين مي گردد.

ويتامين D
ويتامين D نيز براي بيماران MS مفيد مي باشد.
کمبود اين ويتامين منجر به شکستگي استخوان ها مي شود که اين شکستگي در اين بيماران بسيار ديده مي شود.
تحقيقات نشان داده است که کمبود اين ويتامين موجب تشديد و بدتر شدن علائم بيماري MS مي گردد، درحالي که دادن مکمل به اين بيماران، منجر به کاهش علائم بيماري مي شود.
ويتامين D با عنصر کلسيم جذب مي شود و از شکستگي استخوان جلوگيري مي کند و تورم و التهاب را کم مي کند.
اين ويتامين، محلول در چربي مي باشد. منابع غذايي اين ويتامين عبارت است از: تخم مرغ، جگر و ماهي هاي چرب مانند ساردين، سالمون و تن. اما مهم ترين منبع تامين اين ويتامين، تابش مستقيم نور خورشيد بر پوست بدن است.
افزايش مصرف ويتامين D موجب افزايش فشار خون، تهوع و استفراغ، خستگي و تخريب کليه ها مي شود.
مکمل اين ويتامين براي بيماران کليوي، سارکوئيدوزي و افرادي که ميزان کلسيم خونشان بالا است، تجويز نمي شود.

سلنيوم
سلنيوم يک عنصر معدني ضروري است. اين عنصر يک آنتي اکسيدان مي باشد. در برخي تحقيقات به اين نتيجه رسيده اند که استرس ايجاد شده به وسيله راديکال هاي آزاد موجود در بدن، مي تواند بيماري MS را به وجود آورد. (راديکال آزاد در پايين تعريف شده است)
مشاهده شده که در بيماران MS ، ميزان سلنيوم موجود در خون کم مي باشد. از اين نظر سلنيوم نيز براي بيماران MS مفيد مي باشد.
منابع غذايي سلنيوم عبارت است از: ميگو - ماهي (سالمون و تن)- سير- گردو- تخمه آفتاب گردان- غلات- مخمر - جوانه گندم.
توجه کنيد که مصرف بيش از حد سلنيوم مشکلاتي را به وجود مي آورد، از قبيل: سرگيجه، تهوع و استفراغ، خستگي، ريزش مو، خرابي دندان ها، تخريب کليه ها و کبد.

راديکال آزاد و آنتي اکسيدان چيست؟
در يک فرد سالم، هنگامي که سلول ها نياز به اکسيژن دارند، به طور طبيعي راديکال هاي آزاد توليد مي کنند. راديکال هاي آزاد مولکول هاي ثابتي نيستند و آنها يک الکترون را از دست داده اند. اين راديکال ها براي جبران الکترون از دست رفته، الکترون ديگر مولکول ها را برمي دارند و موجب تخريب سلول هاي بدن مي گردند.
آنتي اکسيدان ماده اي است که با دادن يکي از مولکول هاي خود براي ساختن راديکال آزاد ثابت، از تخريب سلولي جلوگيري مي کند.

اين را بدانيد که عوامل گفته شده در بالا معجزه نمي کنند، اما ممکن است با کمک اين راه کارها، احساس بهتري داشته باشيد و جور ديگري به زندگي نگاه کنيد.


مريم سجادپور - کارشناس تغذيه
ms-links.org

[re_live_01]

سلام به تمام دوستان



هپاتيت چيست؟

هپاتيت واژه اي كلي است و به مفهوم تورم و التهاب بافت كبد مي باشد.كبد عضوي حياتي و بزرگترين غده داخلي بدن است.كبد حدود يك كيلو و300 گرم وزن دارد و در سمت راست بالاي شكم و پشت دنده ها قرار دارد.كبد در بدن همانند كارخانه اي سازنده عمل مي كند.مواد اوليه بعد از جذب در دستگاه گوارش وارد كبد مي شوندو كبد آنها را به نيازهاي اصلي بدن(مانند قند؛چربي؛پروتئين و ساير مواد)تبديل مي كند. بنابراين اگر كبد درست كار نكند؛مي تواند موجب بيماري شديد شود.عوامل متعددي موجب هپاتيت مي شوند؛ از جمله برخي ويروسها ؛سموم؛الكل و برخي از داروها (حتي داروهاي گياهي).اما مهمترين عامل مسبب هپاتيت ويروسها هستند.ويروس نوعي عامل بيماري كوچك و ميكروسكوپي است كه با چشم ديده نمي شود.چند ويروس هپاتيت وجود داردكه عبارتند از a’b’c’d’eو تمام اين ويروسها مشكلاتي مشابه ايجاد مي كنند؛ولي به روشهاي متفاوت گسترش مي يابد.بنابراين روش پيشگيري از ابتلا به هپاتيتهاي مختلف؛متفاوت است.



هپاتيتcچيست؟

اين هپاتيت از ويروس هپاتيتcناشي مي شود.اين ويروس از راه خون ؛فرآورده هاي خوني و تزريقات آلوده وارد بدن مي گردند.در دنيا از هر 100نفر سه نفر به هپاتيت cمبتلا مي شوند(حدود170ميليون نفر).ممكن است بيش از 70درصد از افرادي كه آلوده شده اند؛ همچنان ويروس را در خون خود حفظ كنندو ناقل طولاني مدت يا مزمن شوند.حداقل از هر 10 نفري كه ناقل مزمن هستند ؛2 نفر دچار سيروز كبدي خواهند شد .سيروز به وضعيتي گفته مي شود كه كبد به علت صدمه ناشي از هپاتيت cبه صورت سفت در مي آيد و سطح كبد كه بطور طبيعي صاف مي باشد به صورت ناصاف و دانه دانه در مي آيد.اين فرآيند ممكن است 20 تا 30 سال يا بيشتر طول بكشد .بعد از چند سال؛ تعداد كمي از بيماران مبتلا به سيروز دچار سرطان كبد مي شوند(1نفر از هر 5 نفر).اعتقاد بر اين است كه ناقلين هپاتيتcدر تمام زندگي آلوده مي مانند و مي توانند ويروس را به بقيه منتقل كنند.

بيمار مبتلا به هپاتيتcچه علائمي دارد؟

بيماري ناشي از اين ويروس به دو شكل حاد و مزمن بروز مي كند. در موارد عفونت حاد اكثر مبتلايان متوجه شروع بيماري خود نمي شوند .در بسياري از موارد ممكن است افراد آلوده به ويروس هپاتيتcعلامتدار نشوند .بقيه نيز ممكن است به بيماري خفيف و شبيه به سرماخوردگي (خستگي؛درد عضلات و مفاصل؛تهوع؛كاهش اشتها )و درد سمت راست و فوقاني شكم دچار شوند.كه نيلزمند درمان نيست ؛اگرچه گاهي در برخي افراد در ابتداي بيماري ادرار تيره مي شودو رنگ چشم و پوست آنها زرد مي گردد(يرقان).ممكن است علائم هپاتيت حاد طي چند هفته برطرف شوند؛ولي اين موضوع به معناي رفع عفونت نيست.اگر علائم هپاتيت داريد بايد با پزشك خود مشورت كنيد.اگر شما آلوده باشيد ؛آزمايش خون آن را نشان مي دهد.اگر التهاب كبد بيش از 6 ماه طول بكشد؛هپاتيتcمزمن ناميده مي شود .



علائم هپاتيتcمزمن ممكن است شامل موارد زير باشد:

متاسفانه اين ويروس تمايل زيادي به مزمن شدن داردو در اكثر موارد سير بيماري به صورت مزمن ادامه مي يابد .بنابراين بيمار آلوده به ويروس هپاتيتcبايد تحت پيگيري مداوم باشد .ممكن است فرد مبتلا به هپاتيت cمزمن در ابتدا هيچ گونه علائمي نداشته باشد . در صورتيكه فرد علائم از خود نشان دهد اين علائم ممكن است يكي يا چند مورد از موارد زير باشند:

• خستگي خفيف تا شديد

• كاهش اشتها

• تهوع و استفراغ

• احساس درد و ناراحتي در قسمت راست و بالاي شكم(زير دنده ها )

• تب

• درد مفاصل

هپاتيتcچگونه به شخص سالم منتقل مي شود؟

تا كنون دو روش مهم براي انتقال هپاتيتcشناخته شده است. طبق مطالعات انجام شده در حال حاضر معتادين تزريقي شايعترين منبع آلودگي در دنيا هستند و چون اين افراد اغلب فاقد علامت مي باشند همواره خطر انتقال به ساير معتادين ؛بستگان و كساني كه در جامعه با آنها ارتباط دارند وجود دارد.متاسفانه انتقال بيماري از اين راه روز به روز در حال افزايش است .بنابراين لازم است افراد در ارتباط خود با معتادين نهايت احتياط را به كار گيرند.روش دوم انتقال تزريق خون و فرآورده هاي خوني است. خوشبختانه با شناختي كه امروزه از خونهاي آلوده وجود دارد اين روش انتقال به حداقل ممكن رسيده است.



خون

ويروس هپاتيتcدر خون شخص آلوده وجود دارد.اگر خون آلوده وارد گردش خون سالم شود ؛ممكن است او را آلوده كند .روشهاي عمده انتقال خوني عبارتند از:

• معتادين تزريقي كه از سوزن؛سرنگ يا ساير وسايل تزريقي مشترك استفاده مي كنند.

• طب سوزني ؛حجامت؛تاتو (كاشت ابرو)؛سوراخ كردن گوش ؛ خالكوبي يا استفاده از وسايلي كه پوست را سوراخ مي كند؛در صورتيكه آلوده باشد.

• استفاده از تيغ يا مسواك مشترك.

• تماس خون شخص آلوده با بريدگيهاي باز در بدن شخص سالم.

• وسايل پزشكي و دندانپزشكي آلوده.

روابط جنسي

خطر انتقال هپاتيتcبه دنبال روابط جنسي بسيار كم است .اما در صورت وجود خونريزي؛مثلاً طي قاعدگي و بخصوص در معتادين تزريقي خطر آلودگي بيشتر است.



مادر به كودك

مادراني كه ناقل هستند ؛به ندرت ممكن است هپاتيتcرا طي حاملگي يا طي زايمان به نوزاد انتقال دهند.تا كنون انتقال ويروس از راه شير مادر اثبات نشده است .



هپاتيتcاز چه راههايي منتقل نمي شود؟

امروزه تمامي خونهاي اهدايي قبل از تزريق به بيماران از نظر هپاتيتbوcكنترل مي شوند. بنابراين احتمال تزريق خون آلوده به افرادي كه مبتلا به بيماري نيستند بسيار ناچيز مي باشد.ويروس هپاتيتcاز راه سرفه ؛عطسه؛استفاده از ظروف مشترك غذا؛استخر؛در آغوش گرفتن؛دست دادن ؛بوسيدن و حيوانات منتقل نمي شوند.



چه اشخاصي بيشتر در معرض آلودگي به هپاتيتcهستند؟

• معتادان تزريقي با احتمال بسيار زيادي در معرض خطر هستند.

• اشخاصي كه بر روي آنها اعمال منجر به سوراخ شدن پوست (مثل طب سوزني ؛حجامت؛تاتو (كاشت ابرو)؛خالكوبي و الكتروليز)با وسايل غير استريل انجام مي شود.

• كساني كه در گذشته خون آلوده دريافت كرده اند.

• كاركنان بهداشتي و درماني كه با خون سروكار دارند.

• بيماراني كه دياليز مي شوند.

درصد كمي از افراد آلوده به هپاتيت cبه هيچ يك از گروههاي فوق تعلق ندارند.عفونت اين عده ممكن است در اثر ورود ويروس از طريق بريدگيها ؛زخمها و يا تزريقات يا ساير اعمال پزشكي ايجاد شده باشد.

چگونه مي توان از آلودگي به هپاتيتcپيشگيري كرد؟

• اگر تزريق انجام مي دهيد قبل و بعد از تزريق دستهاي خود را بشوييد .هرگز از سرنگ ؛سوزن يا ساير وسايل مشترك استفاده نكنيد.

• از وسايل شخصي نظير مسواك ؛تيغ؛ناخن گيرو لوازم آرايش ناخن به طور مشترك استفاده نكنيد؛چرا كه ممكن است پوست را مجروح كند و موجب آلودگي شود.

• بهتر است از وسايلي مانند ماشين ريش تراش و اپي ليدي(موكن زنانه)نيز به صورت خصوصي استفاده كنيد.بخصوص اگز شخص آلوده به هپاتيتcدر خانواده باشد.

• اگر حجامت ؛خالكوبي؛الكتروليز؛طب سوزني ؛يا هر عمل ديگري انجام مي دهيد كه با نفوذ وسيله اي به بدن همراه است از استريل بودن وسايل مطمئن شويد.

• كاركنان بهداشتي بايد دستورات بهداشتي كنترل عفونت را مراعات كنند.

• اگر كمكهاي اوليه انجام مي دهيد يا با مايعان بدن يا خون سروكار داريد؛دستكش يكبار مصرف بپوشيد.

• روابط جنسي سالم داشته باشيد.در صورت اقدام به رابطه جنسي نامطمئن ( از هر نوع) از كاندوم استفاده كنيد.

• اگر با فردي داراي سابقه اعتياد برخورد داريد در تماس با خون؛سرنگو لوازم شخصي(مسو.اك؛تيغ؛ماشين اصلاح و غيره) او بسيار احتياط كنيد.

• آزمايش خون بر افراددر معرض خطر و شناخت موارد آلوده به ويروس هپاتيت به دو طريق از گسترش بيماري پيشگيري مي كند:

1. با شناخت اين افراد و به كار گيري مراقبتهاي خاص مي توان از آلودگي سايرين پيشگيري كرد .

2. با درمان آنها مي توان بيماري را كنترل كرد و از انتقال ويروس كاست.

• در حال حاضر واكسني براي پيشگيري از آلودگي به هپاتيتcوجود ندارد.


شخص آلوده به ويروس هپاتيتcچه بايد بكند؟

• درمانهاي سنتي اثر درماني اثبات شده اي در اين بيماري ندارند(به عنوان مثال مصرف ماهي زنده يا عرقيات سنتي).درصورت تمايل به مصرف اين مواد با پزشك خود مشورت نماييد و توجه داشته باشيد حتي داروهاي گياهي و سنتي نيز مانند داروهاي شيميايي عوارض خاص خود را دارند.

• از نوشيدن الكل اجتناب كنيد.

• از رژيم غذايي تنظيم شده و حاوي چربي كم استفاده كنيد.

• در صورت احساس كسالت استراحت كنيد.

• براي واكسينه شدن بر عليه ساير هپاتيتهاي داراي واكسن (aوb)اقدام كنيد.

• با پزشك خانوادگي خود مشورت كنيد .او شرايط شما را بررسي مي كند و در صورت نياز به متخصص ارجاع مي دهد.

• از مصرف داروها به طور خوسرانه و بدون مشورت با پزشك جداً خود داري كنيد.

[s2010]

- مي‌گويند ديابتي‌ها بايد تا آخر عمرشان دور شيريني و شكلات را خط بكشند. در اين كه اين نوع خوراكي‌ها قند خون را بالا مي‌برد، شكي نيست ولي ديابتي‌ها مي‌توانند ضمن رعايت يك برنامه غذايي مناسب (با كمك متخصص تغذيه)، از اين‌ نوع خوراكي‌‌ها هم بخورند.

مصرف قندهاي ساده (مانند شيريني و شكلات)، به شرطي كه بيشتر از 10 درصد كل انرژي روزانه بيمار را تامين نكند، اشكالي ندارد؛ يعني مثلا مي‌توانيد به جاي يك كف دست نان سنگك در طول روز يك عدد شيريني بخوريد و ديگر آن كف دست نان را در آن روز نخوريد.

2- بعضي‌ها خيال مي‌كنند علت اصلي مرض قند، زياده‌روي در مصرف قند و شكر است!

نه! علت اصلي مرض قند (ديابت)، فقدان يا كمبود هورمون انسولين (در ديابت نوع 1) و چاقي و مقاومت بدن نسبت به هورمون انسولين (در ديابت نوع 2) است. البته اضافه وزن و سابقه خانوادگي مثبت، احتمال بروز ديابت نوع 2 را افزايش مي‌دهد.

3- خيلي‌‌ها فكر مي‌كنند هر كسي كه پدر يا مادرش ديابت داشته باشد، حتما خودش هم ديابت مي‌گيرد

اگر چه ژنتيك در ابتلا به ديابت (به ويژه ديابت نوع 2) نقش دارد، اما از اين جمله نبايد نتيجه گرفت هر كسي كه پدر يا مادرش ديابتي باشد، حتما خودش هم ديابتي مي‌شود. حداكثر مي‌توان گفت احتمال بروز ديابت (به ويژه ديابت نوع 2) در چنين افرادي بيشتر است و آن‌ها بايد بيشتر مراقب رژيم غذايي خودشان باشند.

4- برخي مي‌گويند ديابتي‌ها فقط بايد غذاهاي رژيمي و ديابتي بخورند

اين‌طور نيست. بيشتر غذاهاي رژيمي موجود در بازار، چندان مورد اعتنا و اعتماد متخصصان نيستند. رژيم غذايي ديابتي‌ها فقط بايد سالم و حساب‌شده باشد: كم‌چرب، با رعايت تعادل در مصرف قند و نمك و با توجه ويژه به حبوبات، سبزيجات و ميوه‌ها.

5- بعضي ديابتي‌ها خيال مي‌كنند اگر انسولين بزنند يا قرص ضدقند بخورند، ديگر لزومي ندارد رژيم غذايي را جدي بگيرند

نه! به هيچ وجه اين‌طور نيست كه با درمان دارويي بتوان ساير اجزاي درمان ديابت را ناديده گرفت. براي درمان ديابت علاوه بر رعايت رژيم غذايي‌، به ورزش و فعاليت‌هاي بدني و گاهي به مصرف قرص‌هاي ضد‌قند يا تزريق انسولين هم نياز است؛ و هيچ‌كدام از اين‌ها را نبايد از مجموعه درمان حذف كرد.

6- بعضي ديابتي‌ها تصور مي‌كنند خودشان مي‌توانند از روي علائم‌شان بفهمند كه الآن قندشان بالاست يا پايين.

نه! علائم قند خون بالا و قند خون پايين آن‌قدر به هم شبيه است كه معمولا هيچ راهي براي افتراق اين‌ دو از هم وجود ندارد، جز آزمايش قند خون.

7- مي‌گويند انسولين ناتواني جنسي مي‌آورد

البته بعضي مردان ديابتي به ناتواني جنسي مبتلا مي‌شوند اما نه به خاطر تزريق انسولين؛ بلكه به خاطر عوارض عصبي ناشي از خود ديابت در طولاني‌مدت (و البته در صورت عدم كنترل بيماري.)

8- مي‌گويند انسولين اعتياد مي‌آورد

اين باور هم كاملا اشتباه است. انسولين يك هورمون طبيعي بدن است و اصلا اعتيادآور نيست. خوشبختانه ابزار تزريقش هم دارد روزبه‌روز پيشرفته‌تر مي‌شود و تزريق را آسان‌ت‌ر و بي‌عارضه‌تر مي‌كند.




منبع خبر : جام جم -

[Rahe Kavir]

بيماری- پگاه سرامي:
ايرانيان باستان زندگي آدمي را متاثر از دو عامل اساسي يعني گوهر و هنر مي‌دانستند. گوهر بخش سرشتين وجود آدميزاد است كه در واقع همان ژنتيك است كه با فرد از مادر مي‌زايد و هنر، آن پاره از وجود است كه در طول زندگاني بعد از زادن در او شكل مي‌گيرد.
آنان اعتقاد داشته‌اند كه تغيير گوهر، محال است و قفل يزدان به شمار مي‌آيد كه بر آن كليدي نيست. اكنون با اين مقدمه در نشستي اجمالي به بررسي يك بيماري ژنتيك به نام تالاسمي مي‌پردازيم. كلمه تالاسمي از واژه يوناني (تالاسا) به معني دريا گرفته شده است و در مناطقي كه مالاريا شايـع بوده، اين انـگل منجر به نوعي جهش در افراد شده به‌طوري‌كه مالاريا قادر به رشد در سلول‌هاي خوني آنها نبوده و در نتيجه اين افراد به انگل مالاريا مقاوم شده و زنده مي‌ماندند.
اين بيماري به جز كشورهاي اروپايي و آمريكايي در بيشتر نقاط دنيا گسترده است و بيشترين گستردگي در كشورهاي مديترانه‌اي خاورميانه، هندوستان، آفريقا، چين و آسياي جنوب‌شرقي است.
عوامل بروز تالاسمي
عامل ابتلاء به اين بيماري وراثت است. افراد مبتلا به اين بيماري ژن‌هاي معيوب را از والدين دريافـت مي‌كنند كه در نتيجه هموگلوبين توليد ناكافي خواهد داشت. هموگلوبين مولكول اصلي داخل گويچه‌هاي قرمز است كه از هم (Heme ) و زنجيره‌هاي پروتئيني يا گلوبين تشكيل شده است. در هر زنجيره گلوبين يك مولكول هم وجود دارد كه اكسيژن را توسط آهن خود حمل مي‌كند. پس توليد هموگلوبين نياز به تامين آهن و ساخت هموگلوبين دارد. به‌طور كلي 4‌نوع هموگلوبين داريم كه همه آنها شامل 4 زنجيره پروتئيني هستند كه در تمام انواع هموگلوبين‌ها تعداد دو زنجيره آلفا يكسان است و تفاوت آنها در زنجيره‌هاي بتا، گاما و دلتا است.
براي ساخت زنجيره بتا هر فرد از هر والد خود (پدر و مادر) يك ژن سازنده اين زنجيره را دريافت مي‌كند و براي زنجيره‌هاي آلفا و دلتا از هر والد 2 ژن دريافت مي‌كند و براساس جهش يا حذف هر كدام از اين ژن‌ها ساخت و زنجيره مربوطه مختل شده و در واقع به‌علت اشكال در ساخت زنجيره‌هاي پروتئيني هموگلوبين انواع بيماري تالاسمي را خواهيم داشت.
هموگلوبين نه تنها براي حمل و تحويل طبيعي اكسيژن لازم است بلكه در شكل و اندازه و بدشكلي گلبول قرمز دخالت دارد. مقدار كل هموگلوبين خون به‌طور طبيعي در خانمها 2±12 و در آقايان 2±14 گرم در دسي‌ليتر است.
انواع تالاسمي
تالاسمي به دو نوع آلفا تالاسمي و بتا تالاسمي تقسيم مي‌شود كه خود بتا تالاسمي هم شامل تالاسمي ماژور (تالاسمي شديد) و تالاسمي مينور يا تالاسمي خفيف است.
تالاسمي مينور
تالاسمي مينور معمولا بدون علامـت بوده و علايم باليني واضـح ندارند و به‌طور عمده در تست‌هاي چكاپ به‌صورت اتفاقي تشخيص داده مي‌شوند. اين افراد كم خوني مختصري دارند كه معمولا مشكل‌ساز نيست. تالاسمي مينور در نتيجه اختلال يكي از دو ژن سازنده زنجيره بتا به وجود مي‌آيد كه اين ژن ناقص يا از پدر و يا از مادر به فرد به ارث رسيده است.
نكته‌اي كه در تالاسمي مينورنوع بتا جالب توجه است، اين است كه اين افراد نبايد با يك فرد شبيه خود (تالاسمي مينور) ازدواج كنند. اگر دوفرد تالاسمي مينورباهم ازدواج كنند به احتمال 25درصد فرزندشان دچار تالاسمي شديد (‌ماژور) خواهد بود و 25درصد فرزندانشان سالم و 50درصد تالاسمي مينور خواهند داشت.
تالاسمي ماژور
تالاسمي ماژور معمولاً طي چند ماه اول تولد تشخيص داده نمي‌شود. تالاسمي ماژور يا آنمي كولي به‌علت حذف يا جهش در هر دو ژن سازنده زنجيره بتا ايجاد مي‌شود و به اين ترتيب يا هيچ زنجيره بتايي ساخته نمي‌شود يا به مقدار كمي ساخته مي‌شود. در نتيجه بدن كمبود اين زنجيره‌ها را با ساخت زنجيره‌هاي آلفا جبران مي‌كند كه اين زنجيره‌هاي آلفاي اضافي براي گلبول‌هاي قرمز سمي هستند و با رسوب روي سلول‌هاي گلبول قرمز باعث مي‌شوند كه گلبول‌هاي قرمز در مغز استخوان و در داخل خون تخريب شده و زنجيره‌هاي آلفا در مغز استخوان رسوب ‌كنند.
از طرفي به‌علت خون‌سازي غيرمؤثر، مراكز خون‌ساز خارج مغز استخوان، از‌جمله كبد و طحال شروع به خون‌سازي مي‌كنند و بزرگ مي‌شوند. بيماري معمولا به‌صورت كم‌خوني شديد در 6 ماهه اول زندگي كودك تظاهر مي‌كند و درصورت عدم‌شروع تزريق خون، بافت مغز استخوان و مكان‌هاي خون‌ساز خارج مغز استخوان فعال و بزرگ شده و باعث بزرگي مغز استخوان‌ها به‌خصوص استخوان‌هاي پهن (صورت و جمجمه) و بزرگي كبد و طحال مي‌شوند.
علائم بيماري
افزايش حجم شديد مغز استخوان به‌خصوص در استخوان‌هاي صورت و جمجمه، چهره خاصي را براي افرادي كه تالاسمي دارند ايجاد مي‌كند (چهره موش خرمايي.)
كم خوني شديد طوري كه براي بقاء بيمار تزريق مكرر خون لازم است.
- اختلال رشد دربچه‌هاي بزرگتر
- رنگ پريدگي، زردي و گاهي پوست ممكن است به‌دليل رنگ پريدگي و يرقان و رسوب رنگدانه به رنگ مس در آيد.
- بزرگي كبد و طحال: در سنين بالاتر گاهي طحال به حدي بزرگ مي‌شود كه باعث تخريب بيشتر گلبول‌هاي قرمز مي‌شود.
- علايم ناشي از رسوب آهن در بافت‌هاي مختلف از جمله پانكراس و قلب و غدد جنسي و ايجاد ديابت و نارسايي قلبي و تاخير در بلوغ.
- استخوان‌ها نازك شده و مستعد شكستگي مي‌شوند.
تشخيص تالاسمي قبل از تولد
امروزه تشخيص سندرم‌هاي تالاسمي بااستفاده از DNA و بر پايه PCR ( بررسي ژن‌ها‌) در دوران قبل از تولد امكان پذير است. DNA جنين از طريق آمينوسنتز (‌كشيدن مايع آمينوتيك يا كيسه آب‌) يا نمونه برداري از پرزهاي جفتي به دست مي‌آيد كه از اين طريق 90 تا 95‌درصد امكان تشخيص امكان‌پذير است.
چگونه مي‌توان مانع تولد يك كودك مبتلا به تالاسمي شد ؟
بيماري تالاسمي از اولين رده‌هاي پيشتاز بيماري‌هاي ارثي در كشور ماست كه بايد كنترل شود، اگر چه بهترين روش پيشگيري، براندازي و كنترل تالاسمي از راه اكولوژيك شناخته شده ولي به‌طور كلي چند روش پيشنهاد مي‌شود: روش اول: خروج و دفع جنين مبتلا به تالاسمي از شكم مادر، قبل از پيدا كردن موجوديت انساني است. با مشاوره ژنتيك در ازدواج‌هاي دو شخص مينور با هم و نمونه‌برداري از جفت (‌هفته ۱۲-۱۰ حاملگي‌) و بررسي DNA درصورتي كه تشخيص داده شود كه جنين مبتلا به تالاسمي ماژور است سقط صورت خواهد گرفت كه اجازه شرعي آن نيز گرفته شده است.
روش دوم: شناسايي ناقلين و ازدواج يك فرد سالم با ناقل كه اين روش باعث افزايش ناقلين در سطح جامعه در آينده مي‌شود. روش سوم: كاهش مواليد از طريق تنظيم خانواده كه قادر به ريشه‌كني واقعي نيست ولي از درجه ابتلا در جامعه مي‌كاهد.
درمان
تالاسمي ماژور را يا نبايد درمان كرد و يا اگر درمان مي‌كنيم خوب درمان كنيم چون اگر درمان به خوبي انجام شود بيماران مي‌توانند از نظر فيزيكي، تحصيلات، طول عمر عين افراد سالم باشند. ولي اگر بد درمان شوند بيمار دچار عوارض بيماري (‌تغيير قيافه، نارسايي كبد، قلب، كاهش رشد و اختلالات رواني و...‌) شده و عمر كوتاه همراه با زجر و صرف هزينه بالا خواهد داشت، در حالي كه اگر درمان نشوند لااقل اين زمان كوتاه‌تر خواهد بود. البته اميدواريم كه اولاً با پيشگيري‌هاي لازم كودك مبتلا به تالاسمي متولد نشود و يا اگر شد به بهترين وجه درمان شود و اما درمان قطعي تالاسمي ماژور پيوند مغز استخوان است كه بهترين‌دهنده ابتدا خواهر و برادر و بعد پدر و مادر و در نهايت افراد ديگر است كه با آزمايش‌هاي اختصاصي تعيين مي‌شود.
تالاسمي شديد و درمان نشده هميشه باعث مرگ در دوران كودكي مي‌شود. درصورت تزريق مكرر خون و حفظ سطح مناسبي از خون مي‌توان طول عمر را افزايش داد و تا حد زيادي مانع از تغييرات استخواني و اختلال رشد شد. اما ديگر راه‌هاي درمان تالاسمي عبارتند از:
تزريق دراز مدت خون: هدف از تزريق خون مكرر براي بيمار حفظ هموگلوبين بيمار در سطح بالاي 10 است.
دفروكسامين: مشكل اصلي بيماران تالاسمي بعد از سال‌ها، رسوب آهن در بافت‌ها و اضافه بار آهن است كه مي‌توان آن را به كمك تزريق مرتب دفروكسامين به‌صورت زير جلدي يا وريدي تخفيف داد. اين دارو با آهن تركيب شده و از ادرار دفع مي‌شود. البته مقدار زياد اين دارو ممكن است باعث واكنش پوستي در محل تزريق و يا عوارض عصبي به ويژه در دستگاه بينايي و شنوايي شود. بنابراين اين دارو به تنهايي براي پيشگيري دراز مدت از مسموميت با آهن كافي نيست.
برداشتن طحال: اگر بزرگي طحال، نياز به تزريق خون را بيشتر كند طحال برداشته مي‌شود تا نياز به خون كاهش يابد.
قابل ذكر است بانك خون بند ناف نيز از راه‌هاي نوين درمان بيماري‌هاي ژنتيك مي‌تواند باشد. بانك خون بند ناف فرايندي است كه خون خارج شده از بند ناف و جفت نوزاد شما بعد از تولد براي استفاده‌هاي پزشكي آينده جمع‌آوري، منجمد و ذخيره مي‌شود. فرايند جمع آوري خون بند ناف براي نوزاد شما بدون درد و بي‌خطر است و مانع برنامه‌هاي شما براي تولد يا تصميمات همسر شما براي قطع بند ناف نمي‌شود.
قابل ذكر است خون بند ناف به‌طور موفقيت آميزي در درمان لوسمي، نقص سيستم ايمني، كم‌خوني داسي شكل و آنمي آپلاستيك، تالاسمي، لمفوم‌ها مثل بيماري هوچكين و شبيه آنها اما با شرايط شناخته شده كمتر استفاده شده است. اكثريت اين بيماران سلول‌هاي بنيادي بند ناف را از يك هم‌نژاد يا غيرخويشاوند دريافت مي‌كنند. امروزه تنها تعداد كمي از كودكان به‌طور موفقيت‌آميزي با خون بند ناف خودشان درمان مي‌شوند زيرا همه اين بيماري‌ها پايه و اساس ژنتيك دارند.
به‌عنوان مثال اگر يك بچه با بيماري لوسمي با خون بند ناف خودش درمان شده باشد بيماري او دوباره مي‌تواند عود كند زيرا خون بند ناف او حاوي رمز ژنتيك براي لوسمي است. محققين در حال تحقيق راه‌هايي براي اصلاح اين موضوع هستند. تحقيقات اميدبخش جديد نشان مي‌دهند كه خون بند ناف ممكن است براي درمان افراد با شرايط گوناگوني مثل ديابت، آسيب‌هاي طناب نخاعي، نارسايي قلبي، سكته و اختلالات نوروژنيك مثل مالتيپل اسكلروزيس استفاده شود. دانشمندان اميدوار هستند كه روزي بيماران بزرگسال قادر باشند به‌طور روزمره خون بند ناف خود را براي درمان دريافت كنند. محققان روش‌هاي توسعه ظرفيت سلول‌هاي بنيادي در يك واحد خون بند ناف را گسترش داده‌اند و اكنون آنها را در آزمايش‌هاي كلينيكي آزمايش مي‌كنند. اما اين فرايند‌ها هنوز معمول و رايج نيستند.
روند بيماري
امروزه با توجه به درمان‌هاي موجود، بيماران تا 30 سالگي هم زنده مي‌مانند و اينها بچه‌هايي با رشد ناقص هستند و شايع‌ترين علت مرگ آنها نارسايي قلبي به‌علت رسوب آهن در بافت‌ها و همچنين به‌علت تزريق خون و افزايش بار قلب است.
به اميد آن روز كه با رايزني‌هاي مناسب و آموزش و سرمايه‌گذاري در سطح كلان كشوري ديگر شاهد زجر كشيدن بيماران تالاسمي نباشيم.

[s2010]

علت بروز بیماری MS چیست ؟ بیماری MS چیست ؟ بیماری MS یک بیماری دستگاه عصبی مرکزی بوده و در این بیماری پوشش محافظ اعصابی که در داخل و اطراف مغز نخاع قرار دارند تخریب می شود که این خود باعث ایجاد طیف گسترده ای از علائم مثل از دست دادن کنترل عضلات هماهنگی بین آنها تا اختلالات بینائی می شود. این بیماری در شایعتر از مردان بوده و همچنین در نقاطی از دنیا مثل اروپای شمالی، آمریکا و کانادا نیز از شیوع بالاتری برخوردار است. همچنین افرادی که در خانواده خود بیمار مبتلا به MS را دارند، ریسک بالاتری برای ابتلا به این بیماری را نسبت به سایر افراد جامعه دارند. علت بروز این بیماری چیست ؟ تاکنون دلیل پیدایش این بیماری مشخص نشده است ولی بنظر می رسد که بروز این بیماری ارتباطی با پاسخهای خود ایمنی داشته باشد. چیزهائی مثل یک ویروس ممکن است باعث تحریک سیستم ایمنی شده و بدن را وادار به تولید پادتنهائی کند که به اشتباه به عناصر خودی بدن حمله میکنند، در بیماری MS این پادتنها به میلین ( Myelin ) که پوشش اعصاب می باشد حمله کرده و آنها را نابود می کنند. میلین باعث می شود که پیامهای عصبی به سرعت در طول عصب منتقل شود. حال اگر این ماده تخریب شود بر روی عصب نقاطی بدون میلین بنام پلاک بوجود می آید و با گسترش این پلاکها انتقال پیام عصبی در طول عصب کند شده و یا با مشکل مواجه می شود که خود باعث بروز علائم بیماری MS می شود. البته علاوه بر ویروس ، محققان معتقدند که پاسخهای خود ایمنی ( یعنی عملکرد دستگاه ایمنی علیه میزبان و نه یک عامل خارجی ) می تواند در اثر عوامل محیطی و یا ژنتیکی نیز اتفاق بیفتد. علائم بیماری MS چیست ؟ بیشتر بیماران در سنین 40-20 سال متوجه علائم بیماری MS می شوند. نوع این علائم و چگونگی پیشرفت آنها نیز بستگی به محل پلاکها در دستگاه عصبی مرکزی بیمار دارد. آسیب میلین مربوط به اعصابی که پیام عصبی را به ماهیچه ها می برند باعث ایجاد علائم حرکتی می شود ولی درگیری اعصابی که باعث انتقال حس می شوند سبب اختلال حواس مربوطه می شود. علائم معمولاً با خستگی غیر قابل توضیح و گنگ شروع می شود و بدنبال آن ضعف کلی بدن ایجاد می شود. البته این ضعف ممکن است فقط در یک پا و یا یک دست رخ دهد. بعضی از بیماران دچار تاری دید و یا دیددوگانه ( دود بینی ) می شوند. همچنین علائمی مثل کرختی و سوزن سوزن شدن صورت، دستها و پاها، بدن، اختلال تعادل ، لرز گیجی، اختلال در بلع و یا اختلال در صحبت کردن، از بین رفتن کنترل مثانه هم در بیماری MS مشاهده می شود. بیماران زیادی که مبتلا به MS می باشند، دچار درد مزمن هم هستند و گروه کمی از این بیماران دردهای حاد را نیز تجربه می کنند که این دردهای حاد، ناگهانی و شدید بوده و اغلب در صورت و یا ناحیه کمر ایجاد می شوند. روند بیماری MS کلاً غیر قابل پیش بینی است. این بیماری دارای مرحله علامتدار و فعال و مرحله نهفته می باشد. بعضی از بیماران پس از مرحله علامتدار و فعال بیماری وارد یک مرحله نهفته طولانی می شوند که در آن علائم بسیار خفیف می باشد. ولی بعضی دیگر با وارد شدن در هر مرحله فعال، طول مدت مرحله نهفته آنها کوتاهتر و کوتاهتر می شود و یا کلاً وارد مرحله نهفته نمی شوند. این بیماران که فاز نهفته کوتاهی دارند به احتمال بیشتری دچار ناتوانی های دائمی مثل فلج می شوند. گرما و استرس هم می توانند باعث بدتر شدن علائم بیماری شوند. بسیاری از بیماران مبتلا به MS، افسرده هم می شوند گرچه محققان مطمئن نیستند که آیا افسردگی از علائم این بیماری است و یا فقط پاسخی به یک بیماری مزمن به شمار می رود. بیماری MS بطور کلی تأثیری بر روی طول عمر بیمار ندارد. چگونه این بیماری تشخیص داده می شود ؟ پزشکان موقعی به MS مشکوک می شوند که بیمار نسبتاً جوان با علائم حرکتی و یا حسی که مرتباً حالت فعال و سپس خفته بخود می گیرد مواجه شوند. پزشکان مانند هر بیماری دیگری باید یک تاریخچه پزشکی دقیق را در کنار معاینه فیزیکی فرد قرار داده تا بتوانند به تشخیص MS نزدیک شوند. البته برای رسیدن به یک تشخیص قطعی باید مجموعه ای از تستها را برای کنار گذاشتن سایر بیماریهای مشابه انجام داد. بهترین وسیله برای نشان دادن نقاطی از دستگاه عصبی مرکزی ( مغز و نخاع ) که میلین در آنها از بین رفته است و پلاک ایجاد شده MRI می باشد. پزشک همچنین ممکن است « آزمایشات پتانسیل برانگیخته » را که می توان روی اعصاب و حواس مختلف مثل بینائی، شنوایی ، ... انجام داد، درخواست کنند. در این آزمایشات این اعصاب تحریک شده و سرعت انتقال پیام الکتریکی در آنها اندازه گیری می شود. بیماران مبتلا به MS پاسخ کندتر و آهسته تری نسبت به تحریک اعصاب از خود نشان می دهند. پزشک همچنین ممکن است آزمایش بررسی مایع مغزی- نخاعی ( که از طریق کمر این مایع گرفته می شود و بر روی آن آزمایشاتی انجام می گیرد ) را درخواست نماید. مایع مغزی – نخاعی در افراد مبتلا به MS حاوی سطوح بالای پروتئین و WBC سفید بالاتر از حد معمول می باشد. درمان بیماری MS چیست ؟ هنوز درمان قطعی برای MS پیدا نشده است. امروزه ترکیب درمان داروئی و درمان فیزیکی برای کاهش علائم و یا حتی به مرحله نهفته بردن بیماری توصیه می شود. درمان بیماری MS توسط یک تیم شامل متخصص مغز و اعصاب و متخصص درمان فیزیکی انجام می گیرد. استفاده از داروهای استروئیدی مثل متیل پردنیزون و پردنیزون برای تخفیف علائم بیماری مفید می باشند البته اگر در یک دوره کوتاه مدت مصرف شوند. استروئیدها همچنین می توانند به بهبود اشکالات بینائی در این بیماران کمک کنند. سایر داروها مثل « بتا اینترفرون » و « گلاتیامر » هم می توانند تعداد حمله های حاد بیماری را کاهش دهند. داروهای اخیر که تزریقی هستند باعث جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به پوشش اعصاب میلین می شوند. سایر داروها هم ممکن است برای رفع علائم همراه بیماری مثل افسردگی، مشکلات ادراری و یا اسپاسم عضلات مورد استفاده قرار گیرند. اسپاسم عضلات بخوبی به تزریق « سم بوتولینوم » پاسخ می دهد که با رفع اسپاسم، درد ناشی از آن نیز بر طرف می شود. بیماران با مشکلات شدید مثانه ممکن است برای تخلیه ادرار خود به نصب لوله ادارای نیاز پیدا کنند. درمانهای فیزیکی و شغلی نیز به بیمار کمک می کندکه محدوده حرکات خود، قدرت عضلات و انعطاف پذیری آنها را حفظ کنند و همچنین تکنینهائی را برای جبران اختلال هماهنگی بین حرکات در تعادل را بیاموزند تا بتواند علیرغم ناتوانائی هائی که دچار آن شده اند، کارکرد خود را حفظ کرده و به شغل خود ادامه دهند. برای رفع خستگی نیز علاوه بر بعضی از داروها، تنظیم روش زندگی خود برای قرار دادن دوره های مکرری از زمان جهت استراحت و تجدید قوا می تواند مفید باشد. نکاتی در مورد مراقبت بیمار مبتلا MS از خود هنوز محققان راهی را که بتوان از ابتلا به MS جلوگیری کرد، پیدا نکرده اند. اگر فردی تشخیص MS روی او گذاشته شد، در قدم اول و مهمترین مورد حمایت خوب خانواده، دوستان و اعضای تیم درمانی از وی می باشد تا او خود را تنها احساس نکند. البته نکاتی را هم خود بیمار مبتلا به MS باید رعایت کند از جمله استفاده از یک روش صحیح و سالم برای زندگی، مصرف منظم داروهای تجویز شده، برنامه منظم برای فعالیت فیزیکی و ورزش، داشتن استراحت به میزان کافی که می تواند فرد را به وضعیت بهتری از سلامت رهنمون شود. همچنین کاهش سطوح استرس فرد بیمار می تواند در کاهش علائم او مؤثر باشد. همچنین اجتناب از فعالیت زیاد در محیطهای بیرون خصوصاً در هوای زیاد گرم که می تواند باعث تشدید بیماری شود، لازم است. حمام سونا، وان حاوی آب خیلی گرم، دوش با آب گرم گرفتن همگی می توانند باعث بدتر شدن علائم شوند که پرهیز از آنها مفید بنظر می رسد. نوار مغز چیست؟ نوار مغز یا ثبت فعالیت الکترونیکی مغز انسان و بررسی الگوی امواج مغزی می تواند برای ارزیابی کارکرد مغز در بعضی از بیماریها مورد استفاده قرار گیرد. الکترودهای فلزی برروی نقاط متفاوت پوست سر قرار گرفته و امواج مغزی را دریافت می کنند. یک ماشین پلی گراف ( چند ثبتی ) کار ثبت امواج را برروی کاغذ انجام می دهد و البته در بعضی موارد اطلاعات به یک کامپیوتر منتقل شده برروی صفحه نمایشگر نشان داده می شود. بطور متوسط انجام یک نوار مغز حدود 45 دقیقه طول می کشد ( بین 90-30 دقیقه ) امروزه انواعی از دستگاههای ثبت نوار مغز تولیر شده است که بیمار به راحتی می تواند به اطراف حرکت کرده و فعالیتهای عادی روزانه خود را انجام دهد در حالیکه دستگاه مشغول ضبط امواج مغز وی است. نوار مغز برای چه مقاصدی درخواست می شود ؟ نوار مغز برای ارزیابی بیماران مبتلا به تشنج ، گیجی و کاهش سطح هوشیاری، ضربه سر و دیگر شرایطی که ممکن است، بعلت اختلال در کارکرد مغز ایجاد شوند، درخواست می گردد. همچنین این وسیله برای کمک به تشخیص بعضی از بیماریهای مغزی که باعث بدتر شدن کارکرد روانی فرد ( مثل بیماری فراموشی یا نسیان ) و یا اختلال کارکرد مغزی او می شوند مفید می باشد. همچنین گاهی در بیماریهای کلیوی و یا کبدی شدید نیز که باعث اختلال کارکردمغزی ( آنسفالوپاتی) می شوند، می توان از این وسیله استفاده کرد. گاهی نیز برای تائید تشخیص شرایطی مثل مرگ مغزی، از نوار مغز استفاده می شود. آمادگی و شرایط لازم برای انجام نوار مغز : در بسیاری از موارد برای انجام نوار مغز هیچگونه آمادگی نیاز نمی باشد ولی گاهی برای انجام EEG ( نوار مغز ) پزشک توصیه می کند که فرد خود را محدود کرده و در شرایط کم خوابی برای انجام تست مراجعه کند. این حالت که بیشتر در مبتلایان به بیماری صرع و گاهی در سایر اختلالات توصیه می شود، باعث می گردد که اختلال بطور واضح تری در نوار مغزی خود را نشان دهد. نوار مغز یا الکتروانسفالوگرام چگونه صورت می گیرد؟ فرد در حالیکه نشسته و یا برروی تخت خوابیده است، تکنسین الکترودهای کوچکی را به سر او وصل می کند. گرچه برای انجام این تست نیازی نیست سر تراشیده شود ولی باید سر کاملاً تمیز بوده و محلی که الکترود قرار می گیرد باید از هرگونه چربی اضافه پاک باشد. ممکن است از ژل مخصوص در محل اتصال الکترود استفاده شود تا امواج مغزی براحتی بتوانند توسط آنها دریافت شوند. پس از دریافت امواج توسط الکترودها آنها به ماشین پلی گراف فرستاده شده و برروی کاغذ ثبت می شوند. در هنگام انجام نوار مغز تکنسین ممکن است از شما بخواهد چشمهای خود را باز و یا بسته کنید و یا اینکه به سرعت نفس بکشید و یا تنفس عمیق انجام دهید. گاهی فرد در مقابل نور درخشان و چشمک زن قرار می گیرد. در موارد خاص نیز انجام نوار مغز حتی پس از به خواب رفتن بیمار ادامه می یابد. آیا انجام نوار مغز برای انسان خطر دارد ؟ این آزمایش، کاملاً ایمن بوده و فقط گاهی در افراد مبتلا به صرع در اثر تحریک مغز ( مثلاً در اثر نور درخشان و چشمک زن و یا تنفسهای عمیق و سریع ) می تواند باعث تشنج شود

[Dr.nima]

هپاتیت آ
هپاتیت نوعی التهاب کبدی است که می تواند توسط مشروبات الکلی یا برخی از داروها ایجاد شود، اما معمولا در اثر عفونت ویروسی به وجود می آید.
انواع مختلفی از ویروسها می توانند این بیماری را ایجاد کنند که روش بیماری زایی هرکدام متفاوت است.
نحوه ابتلا به این بیماری ویروس هپاتیت آ (اچ آ وی) یکی از عمومی ترین عوامل عفونتزا در بسیاری از نقاط جهان است و می تواند از طریق خوردن یا آشامیدن غذا ویا آب آلوده نیز سرایت کند. این ویروس در مدفوع یافت شده و در صورت تماس مقدار اندکی از مدفوع فرد مبتلا به هپاتیت آ با دهان فرد دیگر می تواند منتقل شود. این سخن بدان معنی است که ویروس مذکور می تواند از طریق برخی فعالیتهای جنسی نیز انتقال یابد.
رعایت مسایل بهداشت فردی و شستشوی کامل دستها می تواند خطر سرایت این ویروس را به حداقل برساند.
علایم و نشانه ها ممکن است افراد بدون داشتن هیچ گونه علامتی، ناقل این بیماری به دیگران باشند.
برخی از علایمی که ممکن است بروز کند عبارت است از:
* داشتن کسالتی شبیه به سرماخوردگی مختصر و متوسط
* تهوع و استفراغ
* اسهال
* بی اشتهایی
* کاهش وزن
* زردی یا یرقان (زرد شدن پوست و سفیدی چشمها، زرد تیره شدن ادرار و کمرنگ شدن مدفوع)
* خارش پوست برخی از افراد هم ممکن است به بستری شدن در بیمارستان نیاز پیدا کنند.
آزمایشهای طبی برای تشخیص بیماری با انجام آزمایشهای خون پزشک می تواند وجود بیماری هپاتیت آ را تشخیص دهد. وی برای کشف عامل عفونت از شما سوالاتی نیز خواهد پرسید.
مثبت بودن نتیجه آزمایش خون به چه معناست؟
مثبت بودن نتیجه آزمایش خون می تواند معانی زیر را داشته باشد:
عفونت سابق:
این بدان معنی است که شما قبلا در معرض ویروس هپاتیت آ قرار داشته و بدنتان آنرا از میان برده است. به این ترتیب بدنتان دارای ایمنی طبیعی دربرابر ابتلای مجدد به این بیماری است.
عفونت فعلی:
هنگامی که علایم بیماری هپاتیت آ در فردی ظاهر می شود احتمال آنکه در هفته های پیش از آن، ویروس این بیماری به دیگران نیز سرایت کرده باشد وجود دارد.
بنابراین پزشک برای جلوگیری از ابتلای دیگران به این بیماری پرسشهایی از شما خواهد پرسید. در صورتیکه این ویروس به دیگران هم منتقل شده باشد، پزشک برای کاستن از شدت علایم بیماری برای آنها آمپول تجویز می کند.
بسیاری از نشانه های بیماری هپاتیت آ پس از گذشت چند هفته برطرف می شود، اگرچه برخی از افراد ممکن است تا ماهها بعد احساس خستگی در خود حس کنند. به احتمال کم، امکان بروز آسیب های مزمن به کبد وجود دارد.
منفی بودن نتیجه آزمایش خون به چه معناست؟ این نتیجه به این معنی است که شما تاکنون در معرض این ویروس نبوده و بالتبع از ایمنی در برابر آن برخوردار نیستید. چنانچه در معرض ابتلا به این بیماری قرار داشته باشید پزشک به شما توصیه می کند که خود را در برابر آن واکسینه نمایید.
تشخیص و درمان عفونت هپاتیت آ معمولا شدید نیست اما گاهی باعث التهابات شدید کبدی می شود که سبب بستری شدن فرد در بیمارستان می شود.
واکسیناسیون با تزریق واکسن هپاتیت آ در بازو می توان به مدت یکسال دربرابر این بیماری ایمن شد. تزریق آمپول ثانوی در مدت ۶ تا ۱۲ ماه بعد می تواند تا ۱۲ سال در برابر این بیماری ایمنی ایجاد کند. غالبا ایمن سازی در برابر این بیماری در مورد افرادی انجام می شود که قصد مسافرت به کشورهای آلوده از نظر هپاتیت آ را دارند. چنانچه اخیرا در معرض تماس با ویروس این بیماری قرار گرفته اید می توانید برای جلوگیری از پیشرفت آن خود را واکسینه نمایید.
مصرف مشروبات الکلی برای مبتلایان به بیماری هپاتیت آ فوق العاده خطرناک است. پزشک به شما توصیه های تغذیه ای مناسب و پیشگیریهای لازم برای جلوگیری از سرایت بیماری به دیگران را خاطر نشان خواهد کرد.
هپاتیت ب
هپاتیت نوعی التهاب کبدی است که می تواند توسط مشروبات الکلی یا برخی از داروها ایجاد شود، اما معمولا در اثر عفونت ویروسی به وجود می آید.
انواع مختلفی از ویروسها می توانند این بیماری را ایجاد کنند که روش بیماری زایی هرکدام متفاوت است.
نحوه ابتلا به این بیماری ویروس هپاتیت ب (اچ بی وی) که بسیار مسری است، شیوع زیادی در سرتاسر نقاط جهان دارد.
روشهای سرایت این ویروس عبارت است از:
* انجام فعالیتهای جنسی (بدون کاندوم) نافذ (یعنی ادخال آلت در مهبل، مقعد یا دهان) با همسر
مبتلا. همچنین انجام آمیزش جنسی با کسی که خون آلوده به این بیماری به وی تزریق شده است.
* استفاده مشترک از سرنگ یا دیگر لوازم تزریقی با فرد آلوده
* استفاده از وسایل غیر استریل برای خالکوبی، حجامت یا طب سوزنی
* سرایت از مادر به کودک که عمدتا هنگام تولد رخ می دهد. واکسینه کردن کودک هنگام تولد از سرایت هپاتیت ب به وی جلوگیری می کند.
*تزریق خون آلوده به این ویروس (در انگلستان تمامی خونهای تزریقی از نظر وجود این ویروس تحت آزمایش قرار می گیرد).
علایم و نشانه ها گاهی ممکن است هیچ نوع نشانه ای از این بیماری در فردی ظاهر نشده اما با این وجود وی ناقل ویروس آن به دیگران باشد.
علایمی که ممکن است این بیماری از خود نشان دهد عبارتند از:
* داشتن کسالتی شبیه به سرماخوردگی مختصر و متوسط
* تهوع و استفراغ
* اسهال
* بی اشتهایی
* کاهش وزن
* زردی یا یرقان (زرد شدن پوست و سفیدی چشمها، زرد تیره شدن ادرار و کمرنگ شدن مدفوع)
* خارش پوست برخی از افراد هم ممکن است به بستری شدن در بیمارستان نیاز پیدا کنند.
بسیاری از افراد بالغی که دچار ویروس هپاتیت ب می شوند کاملا بهبود یافته و تا آخر عمر در برابر آن ایمن می شوند. بین ۲% تا ۱۰ % از این دسته از افراد ناقل مزمن این بیماری می شوند، این بدان معنی است که آنها ویروس این بیماری را به دیگران منتقل خواهند کرد و کبدشان نیز ممکن است دچار آسیبهای مزمن شود.
چنانچه کودکان به ویژه نوزادان دچار این بیماری شوند احتمال آنکه ناقل مزمن آن شوند زیاد است.
اگر شخصی چند سال مبتلا به ویروس هپاتیت ب باشد ممکن است دچار عوارض زیر شود:
* هپاتیت مزمن
* التهاب کبد
* سرطان کبد
آزمایشهای طبی برای تشخیص بیماری با انجام آزمایشهای خون پزشک می تواند وجود بیماری هپاتیت ب را تشخیص دهد. وی برای کشف عامل عفونت از شما سوالاتی نیز خواهد پرسید.
مثبت بودن نتیجه آزمایش خون به چه معناست؟
u۱۶۰۵ مثبت بودن نتیجه آزمایش خون می تواند معانی زیر را داشته باشد:
عفونت سابق:
این بدان معنی است که شما قبلا در معرض ویروس هپاتیت ب قرار داشته و بدنتان آنرا از میان برده است. به این ترتیب بدنتان دارای ایمنی طبیعی دربرابر ابتلای مجدد به این بیماری است.
عفونت فعلی:
این به معنی آن است که شما حامل ویروس هپاتیت ب بوده و می توانید آن را به دیگران سرایت دهید. همچنین شما در معرض خطر بیماری کبدی مزمن قرار داشته و بهتر است برای انجام دیگر معاینات به یک مرکز تخصصی مراجعه کنید.
از نتیجه مثبت آزمایش می توان با انجام آزمایشهای دیگر و مراجعه به متخصص مطمئن شد. برای تشخیص میزان تاثیرگذاری هپاتیت ب بر روی کبد و تجویز بهترین روش درمان، ممکن است نیاز به برداشتن نمونه کوچکی از بافت کبد باشد (بافت برداری یا بیوپسی کبد).
منفی بودن نتیجه آزمایش خون به چه معناست؟ این نتیجه نشان می دهد که شما تاکنون در معرض این ویروس نبوده و بالتبع از ایمنی در برابر آن برخوردار نیستید. چنانچه در معرض ابتلا به این بیماری قرار داشته باشید پزشک به شما توصیه می کند که مجددا آزمایش را تکرار کرده و خود را در برابر آن واکسینه نمایید.
تشخیص و درمان چنانچه التهاب کبد شدید نباشد بسیاری از افراد به درمان نیاز پیدا نمی کنند. در صورتیکه نیاز به درمان التهاب کبد داشته باشید برای مداوای کامل به یک مرکز تخصصی معرفی خواهید شد.
واکسیناسیون با سه بار تزریق واکسن هپاتیت ب در زمان ۳ تا ۶ ماه می توان دست کم به مدت پنج سال دربرابر این بیماری ایمن شد.
با اتمام تزریق واکسنها آزمایش خون گرفته شده تا از کارآیی واکسنها اطمینان حاصل شود
آمپول ثانوی در مدت ۶ تا ۱۲ ماه بعد می تواند تا ۱۲ سال در برابر این بیماری ایمنی ایجاد کند. غالبا ایمن سازی در برابر این بیماری در مورد افرادی انجام می شود که قصد مسافرت به کشورهای آلوده از نظر هپاتیت آ را دارند.
چنانچه اخیرا در معرض تماس با ویروس این بیماری قرار گرفته اید می توانید برای جلوگیری از پیشرفت آن خود را واکسینه نمایید. مصرف مشروبات الکلی برای مبتلایان به بیماری هپاتیت آ فوق العاده خطرناک است.
پزشک به شما توصیه های تغذیه ای مناسب و پیشگیریهای لازم برای جلوگیری از سرایت بیماری به دیگران را خاطر نشان خواهد کرد.
چنانچه وجود بیماری هپاتیت ب در شما تایید شد توصیه می شود که به طور مداوم آزمایش خون انجام داده و تحت معاینه قرار گیرید.
از مصرف مشروبات الکلی اجتناب نمایید. ممکن است پزشک به شما توصیه کند که غذاهای کم چرب و کم نمک مصرف کنید.
به منظور جلوگیری از سرایت ویروس، برای انجام فعالیتهای جنسی نافذ از کاندوم استفاده کنید. همسرتان در صورت ایمن نبودن در برابر این بیماری باید واکسینه شود.
پزشک به شما توصیه های لازم از قبیل عدم استفاده مشترک از مسواک یا تیغ موتراشی را برای جلوگیری از انتقال این ویروس به دیگران خواهد گفت. همواره باید به خاطر داشت که استفاده از کاندوم هنگام آمیزش جنسی، خطر سرایت بیماریها و عفونتهای مقاربتی را کاهش می دهد.
هپاتیت ث
هپاتیت نوعی التهاب کبدی است که می تواند توسط مشروبات الکلی یا برخی از داروها ایجاد شود، اما معمولا در اثر عفونت ویروسی به وجود می آید.
انواع مختلفی از ویروسها می توانند این بیماری را ایجاد کنند که روش بیماری زایی هرکدام متفاوت است.
نحوه ابتلا به این بیماری روشهای سرایت ویروس هپاتیت ث (اچ سی وی) عبارت است از:
* استفاده مشترک از سرنگ یا دیگر لوازم تزریقی با فرد مبتلا
* استفاده از وسایل غیر استریل برای خالکوبی، حجامت یا طب سوزنی
* انجام فعالیتهای جنسی (بدون کاندوم) نافذ (یعنی ادخال آلت در مهبل، مقعد یا دهان) با همسر مبتلا.
همچنین انجام آمیزش جنسی با کسی که خون آلوده به این بیماری به وی تزریق شده است.
البته حالت مذکور روش عمده سرایت این بیماری محسوب نمی شود.
* در موارد نادر، سرایت از مادر مبتلا به کودک که عمدتا هنگام تولد رخ می دهد.
واکسینه کردن کودک هنگام تولد از سرایت هپاتیت ب به وی جلوگیری می کند. خطر سرایت آن زمانی که مادر به ویروس ایدز هم مبتلا باشد افزایش می یابد.
*تزریق خون آلوده u۱۵۷۶ به این ویروس (در انگلستان تمامی خونهای تزریقی از نظر وجود این ویروس تحت آزمایش قرار می گیرد).
علایم و نشانه ها گاهی ممکن است هیچ نوع نشانه ای از این بیماری در فردی ظاهر نشده اما با این وجود وی ناقل ویروس آن به دیگران باشد.
علایمی که ممکن است این بیماری از خود نشان دهد عبارتند از:
* داشتن کسالتی شبیه به سرماخوردگی مختصر و متوسط
* تهوع و استفراغ
* اسهال
* بی اشتهایی
* کاهش وزن
* زردی یا یرقان (زرد شدن پوست و سفیدی چشمها، زرد تیره شدن ادرار و کمرنگ شدن مدفوع)
* خارش پوست برخی از افراد هم ممکن است به بستری شدن در بیمارستان نیاز پیدا کنند.
مطالعات نشان می دهد که تنها در ۲۰ % از مبتلایان به هپاتیت ث، ویروس از خون پاک می شود و در حدود ۸۰ % از آنها همچنان باقی مانده و می تواند به دیگران هم سرایت کند.
اگر شخصی چند سال مبتلا به ویروس هپاتیت ث باشد ممکن است دچار عوارض زیر شود:
* هپاتیت مزمن
* التهاب کبد
* سرطان کبد
آزمایشهای طبی برای تشخیص بیماری آزمایشهای طبی برای تشخیص این بیماری از سال ۱۹۸۹ امکان پذیر شده است.
با انجام آزمایشهای خون پزشک می تواند وجود بیماری هپاتیت ث را تشخیص دهد. وی برای کشف عامل عفونت از شما سوالاتی نیز خواهد پرسید.
مثبت بودن نتیجه آزمایش خون به چه معناست؟
به این معنی است که شما حامل ویروس هپاتیت ث بوده و می توانید آنرا به دیگران منتقل کنید. ابتدا یک آزمایش برای تشخیص وجود پادتنهای ویروس هپاتیت ث انجام می شود. مثبت بودن نتیجه این آزمایش نشان می دهد که شما در معرض این ویروس قرار گرفته و بدنتان با تولید پادتن واکنش نشان داده است. البته این آزمایش مشخص نمی کند که آیا به این بیماری مبتلا هستید یا خیر.
معمولاً به شما توصیه می شود که برای انجام آزمایشهای تکمیلی به پزشک متخصص مراجعه کنید.
انجام می دهد. اگرچه ویروس هپاتیت ث در بعضی (HCV-RNA) پزشک متخصص برای تشخیص وجود ویروس هپاتیت ث آزمایش خون دیگری از بیماران کاملا برطرف می شود، اما در بدن بسیاری از مبتلایان به صورت مزمن باقی مانده و می تواند به دیگران هم سرایت کند.
ممکن است پزشک برای تشخیص میزان تاثیرگذاری هپاتیت ث بر روی کبد یکسری از آزمایشهای بررسی عملکرد کبد بافت کبد نمونه برداری کند (بافت برداری یا بیوپسی کبد).
نتایج این آزمایشها به پزشک در تصمیم گیری درباره انتخاب روش مناسب درمان کمک می کند.
البته باید به این مساله هم اشاره شود که برطرف شدن ویروس نیز به معنی ایمن شدن در برابر ابتلای مجدد به این بیماری نیست.
منفی بودن نتیجه آزمایش خون به چه معناست؟
این نتیجه احتمالاً به معنی آن است که شما هیچگاه در تماس با ویروس هپاتیت ث قرار نداشته اید. البته از آنجا که این آزمایشها بر مبنای یافتن پادتنهای ویروس هپاتیت ث استوار بوده و تولید پادتنها هم ممکن است چند ماه طول بکشد، چنانچه اخیراً در معرض تماس با این ویروس قرار گرفته باشید، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که آزمایش را تکرار نمایید.
در حال حاضر واکسنی برای محافظت در برابر این بیماری وجود ندارد.
چنانچه وجود عفونت فعال هپاتیت ث در شما تایید شد توصیه می شود که به طور منظم آزمایش خون داده و به پزشک مراجعه کنید.
همچنین باید از مصرف مشروبات الکلی جداً پرهیز کنید. همچنین پزشک ممکن است به شما توصیه کند که غذاهای کم چرب و کم نمک بخورید. ویروس هپاتیت ث با انجام فعالیتهای جنسی نافذ می تواند منتقل شود، از اینرو هنگام ابتلا به این بیماری برای جلوگیری از سرایت آن به همسرتان از کاندوم استفاده کنید.
پزشک کلیه توصیه های لازم برای جلوگیری از سرایت بیماری به دیگران (مانند عدم استفاده مشترک از مسواک یا تیغ موتراشی) را به شما یاد آوری خواهد کرد.
همواره به خاطر داشته باشید که استفاده از کاندوم خطر سرایت بیماریهای مقاربتی را کاهش می دهد.
ویروسی شدن (هرپِس) ناحیه تناسلی هرپِس تناسلی در اثر ویروسهای نوع ساده هرپس ایجاد می شود. این ویروس می تواند دهان، ناحیه تناسلی، پوست اطراف مقعد و انگشتها را آلوده کند.
با اتمام نخستین فعالیت هرپس، این ویروس می تواند در رشته های عصبی پنهان شود، به این ترتیب کلاً غیر قابل تشخیص شده و علایمی از خود ظاهر نمی کند. البته در برخی از افراد ممکن است ویروس مجددا به سطح پوست یا محل ابتلا برگردد (عود کند).
این پدیده ممکن است هنگام بیماری یا از کار افتادگی رخ دهد. بعضی از افراد هم ممکن است هیچگاه مجددا به آن مبتلا نشوند.
انواع ویروس دو نوع ویروس هرپس وجود دارد که هردوی آنها عفونی اند اما نوع یک دهان یا بینی را آلوده کرده، درحالیکه نوع دو عمدتا ناحیه تناسلی و مقعد را آلوده می کند.
عمدتاً عفونت ناحیه تناسلی و مقعد در اثر ویروس نوع دو تولید شده که البته گاهی هم ممکن است در اثر انجام فعالیتهای جنسی با دهان، در اثر نوع یک هم ایجاد شود.
علایم و نشانه ها علایم این بیماری در زنان و مردان می تواند یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:
* احساس خارش یا سوزش در ناحیه تناسلی یا مقعد.
* ایجاد تاولهای حاوی مایع که پس از ترکیدن زخمهای کوچکی برجای گذاشته و می تواند دردناک باشد. این تاولها پس از خشک شدن، جدا شده و بهبود می یابند که بهبود یافتن آنها می تواند بین ۲ تا ۴ هفته طول بکشد.
* احساس درد هنگام ادرار کردن در صورت تماس ادرار با زخمهای گفته شده.
* ناخوشی شبیه به سرماخوردگی، کمردرد، سردرد، غدد متورم و یا تب.
ظاهر شدن علایم فوق نشان دهنده آن است که ویروس بسیار عفونی شده است. البته عود مجدد این بیماری معمولاً خفیفتر است؛ زخمهای ایجاد شده کمتر، کوچکتر و با درد کمتری بوده و سریعتر بهبود می یابد. همچنین علایم سرماخوردگی نیز ظاهر نمی شود.
نحوه ابتلا به این بیماری هرپس از طریق تماس پوستی با شخص مبتلا منتقل می شود. این ویروس قسمتهایی که از طریق آنها وارد بدن شده را آلوده می کند.
مثلا موارد زیر می تواند باعث سرایت این بیماری شود:
* بوسیدن (دهان به دهان)
* فعالیتهای جنسی نافذ (ادخال آلت به مهبل، دهان یا مقعد)
* تحریک ناحیه تناسلی با دهان آزمایشهای طبی برای تشخیص بیماری
* معاینه ای از ناحیه تناسلی که توسط پزشک یا پرستار انجام می شود.
* با استفاده از یک دستمال پنبه ای- پشمی یا اسفنجی نمونه هایی از جراحتها گرفته می شود.
* درمورد خانمها ممکن است یک معاینه درون مهبلی انجام شود.
* نمونه ای از ادرار گرفته می شود.
همانند دیگر بیماریهای مقاربتی احتمال آنکه فردی علاوه بر این بیماری به عفونت دیگری نیز مبتلا باشد وجود دارد، لذا انجام معاینه کلی (چکاپ) توصیه می شود.
تشخیص و درمان نمونه هایی که هنگام معاینه تهیه شده به آزمایشگاه فرستاده می شود و نتایج آن معمولاً در عرض دو هفته آماده می شود.
هرپس ناحیه تناسلی درمان خاصی ندارد زیرا خودبه خود برطرف می شود. البته یکسری قرص برای کاهش شدت عفونت این بیماری وجود دارد که البته تنها زمانی موثر است که تا ۷۲ ساعت پس از آغاز بروز علایم آن مصرف شود.
عود مجدد این بیماری نیز غالبا نیازی به درمان ندارد. چنانچه ابتلای به هرپس در شما تایید شد، ممکن است از شما خواسته شود که با یک مشاور درمانی ملاقات کنید تا درباره این عفونت با شما صحبت کرده و به پرسشهای شما پاسخ دهد. وی درباره همسرتان نیز پرسشهایی را مطرح خواهد کرد.
راهنماییهایی برای کاهش عوارض بیماری هنگام ابتلا به این بیماری می توانید
برای کاستن از عارضه های آن و برخورداری از احساس بهتر از راهنماییهای زیر استفاده کنید:
* در صورت داشتن درد می توانید داروهای مسکن (مانند آسپیرین یا پاراسماتول) مصرف کنید.
* روزی دوبار شستشوی ملایم قسمتهای که دچار جراحت شده اند در محلول آب نمک (نصف قاشق چایخوری نمک در ۲۸۰ سی سی آب گرم) می تواند تسکین دهنده بوده و به خشک شدن جراحتها کمک کند.
* یک تکه یخ که درون پارچه یا هوله تمیزی پیچیده شده را روی قسمتهای مربوطه قرار دهید.
* چنانچه دفع ادرار رایتان با درد همراه است سعی کنید درون تشتی از آب ادرار کنید و یا هنگام دفع ادرار بر روی خود آب بریزید.
* برای خنثی شدن ادرار آب و مایعات زیاد بنوشید. همچنین هرگز ادرار خود را نگه ندارید زیرا ممکن است مشکلات دیگری ایجاد کند.
* از آفتاب گرفتن پرهیز کنید.
* به اندازه کافی استراحت کنید.
مراقبت از خود و همسرتان هنگام ابتلا به هرپس، تاولها و زخمها بسیار عفونی بوده و ویروس می تواند با تماس مستقیم به دیگران سرایت کند.
برای جلوگیری از آن باید از انجام کارهای زیر خودداری کنید:
* بوسیدن زمانی که شما یا همسرتان جراحتهایی در اطراف دهان دارید.
* انجام فعالیت جنسی با دهان هنگامی که شما یا همسرتان جراحتهایی در اطراف دهان یا ناحیه تناسلی دارید.
* انجام هرگونه تماس ناحیه تناسلی یا مقعد (حتی با وجود استفاده از کاندوم) هنگامی که شما یا همسرتان جراحتهایی در ناحیه تناسلی دارید.
* استفاده از آب دهان برای مرطوب کردن لنز چشم درصورتی که جراحتهایی در اطراف دهان دارید.
فراموش نکنید که قبل و بعد از دست زدن به جراحتها، حتماً دستهایتان را با صابون بشویید.
در فاصله زمانی بین عود کردن مجدد هرپس احتمال سرایت آن بسیار کاهش می یابد، اگرچه گاهی ممکن است اتفاق بیافتد. با این وجود ابتلای به هرپس به معنی پایان یافتن دوران فعالیت جنسی شما نیست.
برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره به یک مشاور درمانی مراجعه کنید.
به خاطر داشته باشید که کاندوم تنها زمانی می تواند از سرایت هرپس جلوگیری کند که روی تمام تاولها را بپوشاند. بیماری هرپس از طریق فعالیتهای جنسی غیر نافذ نیز می تواند منتقل شود.
عوارض بیماری هرپس تناسلی و سرطان گردن رحم هیچ گونه ارتباطی میان هرپس تناسلی و سرطان گردن رحم وجود ندارد. با این وجود توصیه می شود که هر خانمی به طور منظم آزمایشهای اسیمر را انجام دهد.
هرپس تناسلی و بارداری داشتن هرپس تناسلی تاثیری بر قابلیت باروری زن نمی گذارد. اگر هرپس در سه ماهه اول بارداری عارض شود به احتمال کم، خطر سقط جنین وجود دارد. ابتلا به هرپس در اواخر بارداری هم ممکن است باعث تولد زودهنگام نوزاد شود.
با این وجود بیشتر خانمهایی که در طول بارداری چندین بار هرپس آنها عود کرده، زایمانی طبیعی داشته اند.

[Dr.nima]

هپاتیت چیست ؟ عامل آن چیست ؟
به التهاب و ورم کبد هپاتیت گفته می شود که در میان عموم مردم به یرقان مشهود است . اگر بیماری و علائم آن کمتر از 6 ماه طور بکشد ، هپاتیت حاد و اگر بیشتر باشد ، هپاتیت مزمن گفته می شود . هپاتیت بیشتر در اثر عفونت های ویروسی اتفاق می افتد که از همه شایع تر به وسیله ی ویروس های هپاتیت ( A – آ ) و ( B – ب ) است اما ممکن است در اثر ویروس های هپاتیت C و D و E و یا ویروس ایدز نیز می باشد از آن جایی که امروزه در کشور ما هپاتیت B شایع تر است در این بروشور اطلاعاتی هر چند مختصر می آموزیم .

علائم هپاتیت B چیست ؟
این بیماری در اکثر موارد بدون علامت بوده و یا بسیار خفیف است . اما در مواردی که بیماری علامت دار است خود را به صورت ضعف و بی حالی ، تب و تهوع ،استفراغ ، اسهال و بی اشتهایی و درد در سردل یا ناحیه راست و بالای شکم نشان می دهد و سپس ممکن است زردی چشم و پوست ظاهر شود و همچنین امکان دارد فرد دچار گرفتاری سایر نقاط بدن نظیر سینه پهلو ، ناراحتی کلیه ، درد مفاصل و بثورات جلدی شود .

راه انتقال ویروس هپاتیت نوع B چیست ؟
1) استفاده از فرآورده های خونی آلوده 2) تماس با خون فرد آلوده 3) انتقال از مادر به جنین و نوزاد 4) خالکوبی و حجامت 5) تماس جنسی 6) در ترشحات دهان و چشم و شیر افراد مبتلا به بیماری هپاتیت B ویروس وجود دارد ولی امکان انتقال بیماری از این طریق بسیار کم است .
تأثیر واکسن هپاتیت B چیست ؟
اگر هر سه نوبت واکسن هپاتیت B به فواصل منظم زده شود . تا 80 الی 90 درصد شخص را در برابر ابتلا به هپاتیت B به مدت 5 سال ایمن می کند .
عوارض واکسن هپاتیت B چیست ؟
عوارض این واکسن بسیار کم و جزیی بوده و ممکن است باعث قرمزی و ورم محل تزریق ، گاهی درد عضلانی خفیف و تب کمتر از 38 درجه سانتیگراد می شود که پس از مدتی از بین می روند .
چه نکاتی را بایستی در درمان هپاتیت B رعایت نمود ؟
1) بر حسب شدت بیماری استراحت نمود . 2) برای جلوگیری از استفراغ و تهوع شدید بیمار غذاهای چرب کمتر مصرف شود . 3) غذای باب طبع بیمار تهیه شود و هر زمان که مایل بود عذای مناسبی به او داده شود . 4) مصرف مواد غذایی حاوی کربوهیدرات ( نظیر کمپوت سرد ، عسل ، خرما ) را مختصری افزایش دهند . 5) از مصرف مشروبات الکلی خودداری شود . 6) در صورت لزوم فقط با تجویز و نظر پزشک از داروها استفاده کنید . 7) در صورتی که فرد بیمار از قرص های جلوگیری از حاملگی استفاده می کند تا حصول بهبودی و نیز 6 ماه یک سال بعد جهت معاینه و بررسی های آزمایشگاهی به پزشک خود مراجعه کند .
هپاتیت مزمن نوع ( ب ) B چیست ؟
زمانی که التهاب و عفونت کبد بیش از 6 ماه طول بکشد و ویروس هپاتیت B در داخل بدن فعال باشد و صدمه ی کبدی ادامه یابد ، اصطلاح هپاتیت مزمن فعال گفته می شود .
عاقبت هپاتیت مزمن نوع B چیست ؟
تعدادی از این بیماران در طی چندین سال ( 5 تا 10 سال ) دچار نارسایی شدید کبدی ( موسوم به سیروز ) می شوند که اگر در درمان صورت نگیرید ، میزان عوارض بیشتر وسیع تر خواهد بود .
آیا هپاتیت مزمن نوع B درمان دارد ؟
بلی خوشبختانه با پیشرفت علم امیدهای زیادی در درمان چنین حالتی به وجود آمده است . آنچه که فعلاً مورد اتفاق نظر اکثر محققین ، استفاده از ماده ای موسوم به اینترفرون – آلفا است . این دارو در واقع یکی از اجزاء سیستم ایمنی بدن بوده و باعث تحریک بدن در از بین بردن و یا سرکوب فعالیت ویروس هپاتیت B می شود .
این دارو به صورت آمپول بوده و بسیار گران است و معمولاً به مدت 6 ماه تجویز می شود .
عوارض اینترفرون – آلفا چیست ؟
عوارض این دارو عبارتند از : ضعف و بی حالی ، تب ، لرز ، خارش و از همه مهم تر شوک حساسیتی و کاهش برخی از گلبول های خون ( خصوصاً کاهش گلبول های سفید و پلاکت ها ) این دو مورد آخر کم اتفاق می افتد و به همین دلیل بایستی مراقب بود و به طور مرتب به پزشک معالج مراجعه نمود .

[Dr.nima]

بيماري ام.اس يا اسكلروز چندگانه يك اختلال مادام‌العمر در سيستم ايمني خودكار بدن است كه مي‌تواند منجر به فلج شديد شود. اين تصوير كوچك نمايي شده.براي ديدن تصوير با سايز اصلي اينجا كليك نماييد.سايز واقعي تصوير757x606
اختلال سيستم ايمني خودكار وضعيتي است كه در آن بدن آنتي‌باديهايي را توليد مي‌كند كه به بافت‌هاي خودش حمله مي‌كنند.
در بدن افراد مبتلا به اين بيماري آنتي‌باديهايي توليد مي‌شود كه به ماده سفيد مغز و نخاع حمله‌ور مي‌شوند.
در بيماري ام.اس ميلين يا پوشش رشته‌هاي عصبي در مغز و نخاع ملتهب مي‌شود. اين التهاب باعث آسيب ميلين شده و سيگنال‌هاي عصبي نمي‌توانند در طول رشته‌هاي عصبي حركت كنند.
علايم اين بيماري متفاوت است و بستگي به اين دارد كه كدام بخش از اعصاب آسيب ببينند.
علايم اوليه اين بيماري بسيار خفيف بوده و عبارتند از: سرگيجه و عدم تعادل، خستگي، ضعف دست و پا، التهاب اعصاب چشمي، بي حسي يا سوزش موضعي، درد شديد در ناحيه صورت، نقص در بينايي شامل تار شدن و يا دو بيني است.
با پيشرفت بيماري ساير علايم نيز بروز مي‌كنند كه از آن جمله مي‌توان به مشكلات روده و مثانه، دردهاي مزمن مانند درد كمر و ماهيچه‌ها، افسردگي، اسپاسم يا گرفتگي ماهيچه‌ها كه ممكن است بسيار دردناك باشد، فلج، ناتواني جنسي، صحبت كردن به طور نامفهوم، مشكل در بلع، مشكل در تفكر و عملكرد حافظه، از دست دادن بينايي و نابينايي كامل اشاره كرد.
در موارد خفيف بيماري ممكن است علايم به قدري ضعيف و ناچيز باشند كه حتي نتوان وجود بيماري را تشخيص داد. وقتي بيماري پيشرفت كرده و شدت مي‌يابد، فرد كاملا فلج مي‌شود.
بيمار توانايي راه رفتن را از دست داده و حتي نمي‌تواند از خود مراقبت كند.
علت دقيق بروز اين بيماري هنوز مشخص نيست.
4 فرضيه علمي اصلي درباره علت اين بيماري وجود دارد؛
1- شرايط جوي در سراسر جهان: براساس اين فرضيه به نظر مي‌رسد كه ابتلا به ام اس در ميان ساكنان نواحي اطراف مدار چهلم نيم كره‌هاي شمالي و جنوبي كره زمين شايعتر است.
فردي كه در يكي از اين مناطق متولد شده و پيش از رسيدن به سن نوجواني به منطقه ديگر منتقل مي‌شود، تا حدودي در معرض ابتلا به اين بيماري قرار مي‌گيرند.
2- ژنتيك: ابتلاي والدين يا يكي از نزديكان به اين بيماري خطر ابتلا به ام.اس را در فرد افزايش مي‌دهد.
3- عامل ايمني: به طور كلي اين امر پذيرفته شده است كه بيماري ام‌اس نوعي اختلال در سيستم ايمني خودكار است.
4- عامل ويروسي: اين احتمال وجود دارد كه يك عامل ويروسي در بروز ام اس نقش داشته باشد.
برخي عصب‌شناسان معتقدند كه ام اس به دليل تولد يك فرد با نقص ژنتيكي بروز مي‌كند، چرا كه نمي‌تواند با يك عامل محيط زيستي سازگاري داشته باشد.
وقتي فرد مزبور با آن عامل تماس پيدا كند، سيستم خودكار ايمني واكنش نشان داده و منجر به بروز بيماري مي‌شود.
هنوز براي اين بيماري هيچ راه مشخصي براي پيشگيري شناخته نشده است. در مورد تشخيص بيماري نيز لازم به ذكر است كه در حال حاضر هيچ آزمايش خاصي به اين منظور وجود ندارد و معمولا از طريق مراجعه به سابقه پزشكي و آزمايشات فيزيكي فرد مورد آزمايش قرار مي‌گيرد.
تصاوير MRI معمولا مي‌تواند آسيب ميلين در بافت مغز را نشان دهد، اما در برخي افراد مبتلا به اين بيماري اين تصاوير كاملا طبيعي هستند و هيچ مشكل يا نارسايي را نشان نمي‌دهند. يكي ديگر از روشهاي تشخيص بيماري آزمايش مايع مغزي نخاعي است.
در درازمدت ميزان فلج و از كار افتادگي اعضا افزايش پيدا مي‌كند. مرگ افراد مبتلا به اين بيماري عموما در اثر پيچيدگي‌ها و شرايط سخت ناشي از فلج آنهاست.
از شايعترين عوامل مرگ اين بيماران مي‌توان به بروز زخم‌هاي بستري و در نتيجه بروز عفونت، ذات‌الريه، آمبولي ريوي، گرفتگي رگ‌هاي تغذيه كننده ريه‌ها توسط لخته‌هاي خوني و خودكشي اشاره كرد.
بيماري ام اس مسري نيست و خطري براي اطرافيان بيمار ندارد، اما مي‌تواند به طور ژنتيكي اعضاي يك خانواده را تهديد كند.
عملكرد اصلي براي درمان بيماري وجود دارد. اولين مرحله توقف و يا كاهش حملات سيستم ايمني به ميلين رشته‌هاي اعصاب است.
مرحله دوم بهبود علائم بيماري و كمك به فرد براي بازگشتن به شرايط طبيعي تا حد امكان است.
سيستم ايمني به كمك دارو درمان مي‌شود.
ساير معالجات شامل مصرف داروهاي ضدافسردگي براي بهبود حالت افسردگي و كاهش خطر خودكشي، مصرف دارو براي كنترل مثانه، مصرف دارو براي رفع گرفتگي‌هاي عضلاني و مصرف دارو براي بهبود دردهاي عصبي است.
اثرات جانبي اين داروها با توجه به نوع دارويي كه مصرف مي‌شود، متفاوت است. از مهمترين آنها خواب آلودگي، بهم خوردگي معده و واكنش‌هاي آلرژيك نسبت به داروها هستند.
از آنجا كه اين بيماري مادام العمر است، كنترل دايمي و معالجه هميشگي بيماري ضروري است.
پيشرفت بيماري در اثر مصرف دارو تا حدودي كندتر مي‌شود.
همچنين معالجه علايم بيماري مي‌تواند حالت فلج را كاهش دهد.

[hno]

سلام
من قبلا دوبار هپاتیت زدم ولی هر دوبار نوبت دومش رو فراموش کردم . می خواستم ببینم العان دوباره برم امپیول هپاتیت رو بزنم یا نه ؟

با تشکر