این قضیه برای من خیلی تعجب آوره که چطور یک دختر طی 2 یا 3 جلسه خاستگاری فردی رو که هرگز ندیده تشخیص میده به دردش می خوره یا نه.
منظورم اینه که من به عنوان یک پسر بعد از 2 سال دوستی با یک پسر دیگه هنوز نمی تونم مطمئن باشم که آیا این فرد همه جوره قابل اعتماد هست یا نه. یا یک توانایی خاص در خانومها وجود داره در مورد پیدا کردن زوج یا اینکه اینکار یک اشتباه عجیبه از طرف جامعه زنها.