این تاریخچه MoRTAL KoMbaT
مانی که در سال 1992 دو برنامه نویس جوان با نام های اد بون و جان توبیاس به هم دست دوستی دادند تا به همراه دیگر یارانشان سری بازی هایی طراحی کنند که محبوب تر از نسخه های مشابه ژاپنی باشد ، هیچ کس حتی تصور درصد کمی از این موفقیتی که سری بازی های Mortal Kombat کسب کردند را نمی کرد .
نسخه ی اول بازی با نمایش یک گرافیک عجیب و غریب (مخلوطی از تصاویر رایانه ای به عنوان پس زمینه و افکت های تصویری و استفاده از انسان های واقعی به عنوان شخصیت های بازی) و خشونت بسیار زیاد سر و صدای بسیاری زیادی در دنیا به پا کرد در خیلی از کشور ها جلوی فروش آن گرفته شد اما در پایان خیلی از کشور ها از مواضع خود پایین آمدند و شرکت نینتندو هم که در نسخه ی اول تمام خشونت های موجود در بازی را حذف کرده بود و این امر باعث فروش پایین نسخه ی SNES شده بود ، رضایت داد که نسخه ی دوم آن با تمام خشونت های موجود همراه باشد اما دیگر آب رفته به جوی باز نمی گشت و همگان برای همیشه این سری بازی را با نام SEGA می شناختند و هنوز هم که هنوز خیلی ها بعد از گذشت این همه سال دوست دارند که این بازی را با نام SEGA بشناسند در حالی که سگا هرگز در ساخت این بازی همکاری نداشت . نسخه ی دوم یک سال بعد از نسخه ی اول با خشن تر شدن ، افزایش تعداد شخصیت ها ، پیشرفت سیستم مبارزه و بهبود وضع گرافیک باعث محبوبیت آن در بین تعداد بیشتری از گیمر ها شد و همین پیشرفت ها بود که باعث شده این بازی بعد از سال های سال کماکان بین طرفداران بازی به عنوان بهترین نسخه شناخته شود . داستان بازی در نسخه ی دوم پیشرفت های زیادی پیدا کرده بود و این چیزی بود که در بازی های Fighting معمول نبود و سازندگان هم که به این خصیصه ی ارزشمند پی برده بودند دو سال بر روی ساخت نسخه ی بعدی بازی وقت گذاشتند و نتیجه ی آن یک بازی باور نکردنی بود که کیفیتی را در آن زمان ارائه داد که واقعا بی سابقه بود .
گرافیک بازی خیلی فیلمی تر از دو نسخه ی قبلی بود و غیر از اینکه ماهیت بازی دو بعدی بود ، مدل تمام شخصیت کاملا از همان فیلمبرداری های انجام گرفته برای طراحی بازی ، وارد بازی شده بودند ، از طرفی سیستم مبارزه ی بازی پیشرفت عالی داشت خصوصا سیستم Fatality ها که شامل بخش های جدیدی شده بود و سازندگان برای اینکه نشان دهند بازی آنچنان خشنی ندارند عملی با عنوان Show Mercy در بازی قرار داده بودند که واقعا عمل جالبی بود (البته این عمل ارزشمند در نسخه های بعد فراموش شد). مشکل بزرگی که به بازی وارد بود ، نبود شخصیت های محبوبی مثل ریدن ، اسکورپیون و جانی کیج بود که تمام این حذفیات به خاطر گسترش عالی داستان بود که الحق بازی هم از داستان پردازی عالی برخوردار بود . مدتی بعد در همان سال 95 نسخه ی کاملتری از بازی با نام Ultimate Mortal Kombat 3 به بازار عرضه شد که در کشور ما غالبا با نام MK4 شناخته می شود . در این نسخه تعداد شخصیت ها بسیار بیشتر از نسخه ی 3 بود و همچنین تعداد مکان هایی که بازی در آن ها انجام می شد (Arena) هم بیشتر شده بود . در این نسخه کماکان ریدن و جانی کیج نبودند اما تعدادی شخصیت جدید هم به بازی اضافه شده بودند و همچنین بالاخره مبارز دودی (Noob-Saibot) که در نسخه ی دوم بعد از انجام 40 برد پیاپی با شما مبارزه می کرد در این نسخه دارای یک پیش زمینه ی کامل داستانی شده بود . سال بعد نسخه ای از بازی با نام MK Trilogy عرضه شد که دقیقا تکرار نسخه ی قبل بود اما اینبار با حضور ریدن و جانی کیج و البته از آن مهمتر حضور غول های نسخه های قبل بود اما این بازی جذابیتی که به عنوان یک اضافه شونده در UMK3 موجود بود را نداشت برای همین تا به امروز بدترین بازی این سری محسوب می شود
هدف بازی ارائه ی بازی ای با حضور تمام شخصیت های سری بازی ها بود که در این زمینه کاملا موفق بود اما چیز جدیدی برای گفتن در دو نسخه ی قبل و حتی قبل تر باقی نمانده بود که این بازی اضافه کند ، برای همین این بازی از دیدگاه من اعتبار اصلی دیگر بازی های این سری را نداشت . یک سال بعد از MKT سازندگان بازی برای اینکه داستان بازی خود را بیش از پیش گسترش بازی ای با عنوان Mortal Kombat Mythologies ارائه دانند که اولین MK ای بود که در سبک Fighting نبود بلکه در سبک Action/Adventure با المان هایی از Fighting جای می گرفت که الحق بازی شاهکاری هم بود اما مشکلات کوچکی که در تعداد زیاد در بازی دیده می شدند باعث خراب شدن بازی شدند که در همه ی آن ها بی تجربگی سازندگان در ساخت بازی با این سبک کاملا مشهود بود . داستان زیبای این بازی پایه ی انقلاب های بعدی سری MK بود ، واقعا از زیبایی های داستان بازی به این سادگی ها نمی شود گذشت . بازی MK4 که تاریکترین MK تاریخ محسوب می شود ، در عین شایستگی های زیادی که در خود می دید در بین طرفداران کمتر مورد توجه قرار گرفت اما اتفاقات داستانی موجود در آن پایه ی انقلابی بود که در MK Deadly Alliance اتفاق افتاد که البته بازی موفقیت تجاری بزرگی محسوب می شد و البته اولین MK ای بود که دارای گرافیک سه بعدی بود . بازی از لحاظ طراحی هنری به پایه ی دو نسخه ی اول برگشته بود و از حال و هوای مدرن نسخه ی 3 و اضافه شونده هایش فاصله گرفته بود . این بازی تنها MK تاریخ در سبک Fighting است که از دمو های CG برای روایت Ending ها استفاده کرده است که البته این دمو ها از کیفیت چندان خوبی برخوردار نبودند اما بدلیل اینکه امکان صداگزاری را فراهم می کردند در روایت داستان و افزایش جذابیت آن تاثیر بسزایی داشتند .
بعد از MK4 به نظر می رسید که عمر این سری بازی ها به پایان رسیده است اما 3 سال بعد در سال 2000 گروه باقی مانده از سازندگان MK بازی نیمه تمام جان توبیاس را تکمیل کرده و به بازار فرستادند که دومین بازی MK در سبک Action/Adventure محسوب می شد . این بازی که نام آن Special Forces بود به ماجراهای بین جکس و گروه بلک دراگون (در راس آن ها کانو) قبل از ماجراهای اصلی MK می پرداخت که تا به امروز به عنوان ضعیف ترین عنوان MK در هر دو دسته ی Fighting و Action/Adventure شناخته می شود ، بازی به طور کلی هیچ نکته ی مثبتی نداشت و باعث غیب شدن دوساله ی گروه و تجدید نظر در کارهای آن ها شد . عرضه ی Deadly Alliance در سال 2002 و انقلابی که در گیم پلی بازی ها ایجاد کرد و نکات کاملا جدیدی که به ساختار این سری اضافه کرد باعث موفقیت عجیب و غریب آن شد به همین دلیل دو سال بعد بازی ای با نام Deception با همان فضا عرضه شد اما با یک سری تغییرات دیگر و همچنین داستانی حرفه ای تر و جذاب تر توانست موفقیت های بیشتری کسب کند . سال گذشته بازی دیگری از این سری در سبک Action/Adventure عرضه شد به نام Shaolin Monks که داستان قسمت اول و دوم را با تغییراتی زیاد و جزییاتی اضافی که خیلی ها منتظر فهمیدن این جزییات بودند و سال ها در مورد آن ها به یحث و گفتگو می پرداختند ، بازگو می کرد . این بازی تا به امروز بهترین MK در سبک Action/Adventure محسوب می شود که هم در بین منتقدین و هم در بین طرفداران بازی با برخورد های گرمی روبرو شد .
بعد از مدت ها تبلیغ بالاخره MK Armageddon عرضه شد و به ناامید کننده ترین شکل ممکن هم عرضه شد ، با وجود اینکه تمام قول هایی که سازندگان برای بازی داده بودند عملی شده اما این نکات جدید آن چنان پیشرفت بزرگی در روند اصلی بازی ایجاد نکرده اند و بازی یک تکرار نسبتا متوسط از نسخه های قبلی محسوب می شود . بر خلاف گفته های سازندگان ، هیچ خبری از آخر الزمان نیست و طبق اتفاقاتی که در Ending بعضی شخصیت ها می افتد ادامه دار بودن داستان بازی کاملا مشهود است پس اگر طرفدار بازی هستید زیاد خود را با حرف های سازندگان مبنی بر اینکه بسیاری از شخصیت های این سری بازی ها در این نسخه نابود می شوند ، اذیت نکنید . گرافیک بازی برای یک بازی در سال 2006 کاملا ضعیف است و از نوع گرافیک های دست چندمیست که اصلا در خور نام MK نیست . مهمترین و برترین بخش بازی که الحق هم از لحاظ داستانی و هم از لحاظ روند بازی عالی بوده ، بخش Konquest است که از لحاظ طراحی حتی بالاتر از Shaolin Monks قرار می گیرد . داستان بازی مربوط به قدرت یابی شخصیت Blaze و مبارزه ی شخصیت های مختلف کل سری بازی های MK بر سر این قدرت است . در حقیقت ماجرای اصلی بیرون آمدن هرمی از زیر زمین است که توجه تمام شخصیت ها را به خود جلب کرده است.
وقتی که مبارزان بر سر رسیدن به نوک آن با هم مبارزه می کنند شخصیت Blaze هم خودش را با ظاهر و ابعادی متفاوت از گذشته نمایان می کند . در این زمان مشخص می شود که تمام این اتفاقات (از قدرت گرفتن Blaze تا کشیده شدن شخصیت ها به سمت هرم) زیر سر خدایان اعظم (Elder Gods ) بوده چرا آن ها از تعداد زیاد شخصیت ها و قدرت بسیار زیاد آن ها واهمه پیدا کرده اند و می ترسند که قدرت زیاد مبارزان باعث نابودی خودشان شود برای همین آن ها یک چنین نبرد کثیف و مرگباری را برای حفظ خود ترتیب داده اند که ممکن است به نابودی تمام سرزمین ها منجر شود (البته با دیدی کمی ریشه ای تر به این نتایج می رسید) . با وجود اینکه خط داستانی به نظر جالب می آید اما بدلیل اینکه سازندگان توانایی این را در خود نمی دیدند که برای تمام شخصیت ها یک بیوگرافی طراحی کنند که غیبت یا مرگ برخی از شخصیت ها که مدت ها از آن ها خبری نبود را توجیح کنند ، بخش بسیار مهم بیوگرافی شخصیت ها را از بازی حذف کرده اند که از دیدگاه یک طرفدار یک نقص بزرگ به حساب می آید چرا که بیوگرافی شخصیت ها با جملات کوبنده و حساسشان و از همه مهمتر مشخص کردن حد و حدود هر شخصیت و هدف او از شرکت در تورنمنت بخش بسیار مهمی از روایت داستان را تشکیل می دادند و حالا حذف آن ها ضربه ی جبران ناپذیری به بازی زده است و ارزش های آن را در بخش داستان بسیار پایین آورده است . در مورد Ending ها هم هر چه کمتر بگویم بهتر است چون تمام آن ها به قدرت رسیدن یکی از شخصیت ها به واسطه ی نابودی Blaze و نابودی تمام دنیا و مبارزان توسط شخصیت قدرت یافته است که بعضی از شخصیت های کاملا مثبت این سری بازی ها را کاملا به صورت یک شخصیت منفی در آورده است که به هیچ وجه قابل قبول نیست . البته علی رغم بدی هایی که در داستان دیده می شود اضافه شدن تعدادی خاصیت به ریشه ی داستان (مثل برادر بودن رین و ریدن یا توانایی بچه دار شدن خدایان و ...) جذابیت های زیادی به داستان وارد شده که اگر سازندگان در آینده به درستی از آن ها استفاده کنند در پیشبرد داستان کمک بسیاری به آن ها خواهد کرد .
داستان بخش Konquest که ریشه ی ماجراهای بازی اصلیست در سطح بسیار بالایی قرار دارد خصوصا در دیالوگ نویسی ها و ایجاد ارتباط بین شخصیت ها بسیار عالی عمل کرده و از طرفی داستان سری را خیلی ریشه ای تر کرده که باعث می شود بحث بر سر داستان MK خیلی بیشتر شود و از طرفی دست سازندگان را برای ساختن بازی های Action/Adventure دیگری باز می گذارد چرا که سازندگان خیلی از اطلاعات لازم را زیرکانه در طول Konquest از گیمر ها مخفی نگه می دارند تا علاقه ی گیمر را برای کشف حقایق بیشتر کنند . ماجراهایی که در طول Konquest برای Taven می افتد ، این شخصیت تازه ظهور یافته را به شدت باور پذیر و دوست داشتنی می کند خصوصا Ending او که از دو زاویه ی دید مختلف روایت می شود هم به جذابیت های این شخصیت افزوده ، از طرفی روابطی که در خانواده ی Argus وجود دارد باور پذیری فرزندان تازه ظهور یافته ی او و بلاهایی که بر سر آن ها می آید را بسیار جذاب تر ساخته است و باید به داستان بخش Konquest که نسبت به دو نسخه ی قبل بسیار جذابتر نوشته شده است آفرین گفت.
بازی از لحاظ گرافیکی بسیار قدیمی به نظر می رسد تمام مدل های موجود در بازی دقیقا همان مدل های دو نسخه ی قبل هستند . ضعف گرافیک بازی زمانی آشکارتر می شود که مکان های مبارزه ی تازه اضافه شده را با مکان های قدیمی مقایسه می کنیم . مکان های جدید به دلیل اینکه تعداد کمی دارند کاملا با حوصله طراحی شده اند و از جزئیات نسبتا زیادی بر خوردارند اما مکان های قدیمی در مقابل مکان ها جدید کاملا ضعیف هستند و مشخص است که این مکان ها با تکنولوژی 3-4 سال پیش طراحی شده اند . در بخش Konquest این مشکلات بیشتر به چشم می آید چرا که بازی بخش Konquest در سبک Action/Adventure است و مشخصا نیاز به گرافیک سطح بالاتری نسبت به یک بازی در سبک Fighting دارد اما عملا این اتفاق نیفتاده چون هم از لحاظ محیطی و هم از لحاظ ساخت شخصیت ها با مشکلات فنی فراوانی روبروست . دشمنان عادی شما به ضعیف ترین شکل ممکن طراحی شده اند ، بعضی از دشمنان هم به گونه ای به نظر می رسند که انگار سر جمع با 20 پیکسل سر و ته طراحی آن ها را هم آورده اند . طراحی خود شخصیت Taven که نقش اول بازیست به همراه دیگر شخصیت های اصلی بسیار عالی کار شده است اما متحرک سازی بد این شخصیت ها باعث شده که طراحی خوب این شخصیت ها ضایع شود . طراحی بعضی از محیط ها بسیار عالی انجام گرفته است در حالی که در بعضی محیط ها هیچ گونه جزییاتی دیده نمی شود و طراحی محیط ها طور کلی در سطح متوسطی قرار دارد.
در بخش موسیقی بازی بسیار عالی عمل کرده خصوصا در بخش Konquest موسیقی کاملا به خدمت بازی در آمده است تا جذابیت بازی را بیشتر کند . در بخش صداگزاری بازی در مجموع ضعیف است صدای Argus که راوی داستان است چنگ زیادی به دل نمی زند و صدای Taven هم در سطح نسبتا خوبی قرار دارد و دیگر شخصیت ها دارای صداگزاری مناسبی نیستند اما بدلیل اینکه برخی شخصیت ها حضور کمی در بازی دارند ، زیاد نباید ناراحت این قضیه باشید .
در گیم پلی بازی تغییرات اساسی ایجاد نشده و بازی مانند Deception سبک سیاق Deadly Alliance را ادامه می دهد که علی رغم اینکه سیستم مبارزات DA مربوط به 4 سال پیش است اما کماکان شادابی خودش را حفظ کرده است . در بازی تمام شخصیت هایی که در MK حضور داشته اند در کنار هم حضور دارند تا تجربه ی کاملی را به شما منتقل کنند و در کنار این تعداد زیاد شخصیت بخش طراحی شخصیت هم وجود دارد که با کمک آن می توانید دو شخصیت دیگر هم به جمع 62 شخصیت اصلی بیفزایید البته بخش طراحی شخصیت بر خلاف گفته های اد بون آنچنان آزادی عملی را در اختیار شما نمی گذارد اما به عنوان تجربه ای جدید در سبک Fighting قابل ستایش است البته اگر توانایی استفاده از قابلیت های آنلاین بازی را هم داشته باشید این بخش بیشتر به چشم می آید . بخش ساخت Fatality هم علاوه بر تبلیغات زیادی که روی آن شد چندان چنگی بدل نمی زند شاید در ابتدا انجام تمام قدم ها یک Fatality سخت به نظر برسد اما با چند دفعه خود آزاری و عصبانی شدن به نتیجه ی مورد نظر دست می یابید . در Deception با زیر بازی جالب روبرو شدیم که یکی از آن ها Puzzle Kombat بود که در آن شما با انتخاب یک شخصیت وارد یک بازی همانند Tetris می شدید و هنگامی که شما با چیدن شکل ها در کنار هم امتیاز می آوردید شخصیت های بازی هم که قیافه ی مسخره ای (بدن کوچک با کله های گنده) داشتند ، در بین تصویر همدیگر را کتک می زدند که در نوع خودش بسیار با مزه بود . در Armageddon با بهره گیری از مدل های Puzzle Kombat این بار در با یک بازی رانندگی طرف هستیم به نام Motor Kombat که در آن شخصیت ها یک وسیله ی نقلیه هستند که یک کله ی گنده از شخصیت های بازی روی آن قرار داده شده است ، در طول مسابقه این شخصیت ها با انواع مختلف جادو ها از خجالت همدیگر در می آیند و سعی دارند که به هر طریقی زودتر از دیگران به خط برسند . ناگفته نماند که فقط تعداد محدودی از شخصیت ها در این بخش قابل دسترسی هستند . نکته ی دیگری که در مورد گیم پلی بازی باید گفت تقلیل استیل های مبارزه از سه تا به دو تاست که اینبار این استیل ها فقط شامل که یک استیل مبارزه با اسلحه و یک استیل مبارزه با دست خالی می شود ولی اینبار به طور کاملا محسوسی برخی از شخصیت ها در یک استیل قویتر و در یک استیل ضعیفتر هستند که به جذابیت مبارزات بازی افزوده است . بخش Konquest برداشت کاملی از روی Shaolin Monks است که از کیفیت بالایی در مبارزات خصوصا باس فایت ها برخوردار است .
در مجموع اگر سازندگان Armageddon را آنقدر که در مصاحبه ها روی آن تاکید می کردند بزرگ جلوه نداده بودند شاید با بازی امیدوار کننده تری طرف بودیم اما به دلیل توجه نکردن به بخش های هنری بازی خصوصا بخش گرافیک ارزش ها بازی بسیار پایین آمده است اما تجربه ی بازی به عنوان یک بازی Fighting کامل را به همه پیشنهاد می کنیم .
لینک منبع مطلب بالا:
لطفا وقتی از جای مطلبی کپی میکنید طبق قوانین انجمن لینک منع رو دکر کنید!کد:برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
ویرایش: sam fisher 08
جواب بصورت نقل قول
نوشته شده توسط x_fashist_x
.gif ":دی")
