>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Mohammad Hosseyn]

نگاه تازه به ابرهاي مشتري


تغييرات جوي جالب توجهي در مشتري رخ مي دهد كه تا كنون از چشم تلسكوپ هابل دور مانده بود.




ابرهاي متلاطم مشتري با سرعت صدها کيلومتر بر ساعت جو مشتري را در مي‌نوردند و هنگامي كه با آشفتگي‌هاي جوي برخورد كنند تغيير مي‌كنند.
جديدترين تصاوير هابل از سياره مشتري در نزديكي استواي سياره تغييراتي ناگهاني را در شكل و رنگ ابرها نشان مي‌دهند كه كل سياره را متاثر مي كنند. در چنين شرايطي نوارهايي به رنگ‌هاي زرد،‌ قهوه اي و سفيد دور سياره تشكيل مي شوند كه حاصل جريانهاي جوي با جهات مختلف در عرضهاي مختلف هستند. مناطق روشنتر كه در آنها هوا به بالا صعود مي‌كند ناحيه يا زون (zone) و مناطق تيره تر كه در آنها هوا به پايين جاري مي شود كمربند (belt) ناميده مي‌شوند. تداخل اين جريانهاي متضاد سبب ايجاد ناپايداري هايي در جو و طوفان مي‌شود.
در فاصله بين ۲۵ ماه مارس و پنجم ژوئن امسال دوربين سياره اي ميدان باز شماره ۲ هابل به رصد نوارها و تغيير رنگ آنها پرداخت. تصاوير هابل نشان مي دهند كه ابرها در ناحيه‌ها تيره مي شوند و به كمربندها ملحق مي شوند و در كمربندها به روشني مي گرايند و به ناحيه تبديل مي‌شوند. در طي اين فرايند شكل و اندازه ابرها به سرعت تغيير مي‌كند.


در تصوير بالا نوار باريكي از ابرهاي سفيد بر فراز استواي مشتري ديده مي شود. رنگ سفيد نشان مي دهد كه ابرها در ارتفاعات بالاي جو هستند. در تصوير سمت راست رنگ سفيد به قهوه اي گراييده است كه نشان مي دهد ابرها به اعماق جو (ارتفاعات پايين) منتقل شده اند. به نظر مي رسد كه كل نوار با نواري در زير آن يكي شده است. در هر دو تصوير در ابرهاي بالاي استوا چرخش‌هاي كوچكي در موجهاي بزرگتر شكل گرفته است. يك نوار مارپيچ در
كل نوار غالب است. اين ساختار مارپيچي كه در واقع يك پارگي در سطح ابر است اين امكان را براي ستاره شناسان فراهم مي سازد كه اعماق جو را
مشاهده كنند.
منطقه درهم و برهم قهوه اي رنگي كه در شكل سمت چپ پايين تر از استوا ملاحظه مي شود در تصوير سمت راست ناپديد مي‌شود و در عوض زبانه‌اي از ابرهاي قهوه اي ديده مي‌شود كه جرياني از چرخشهاي سفيد در آن وجود دارد.
چنين تغييراتي پيش از اين نيز مشاهده شده بود. ستاره شناسان نخستين بار در دهه ۱۹۸۰ ميلادي با ت


لسكوپهاي زميني و سپس در اوايل دهه ۱۹۹۰ هنگامي كه تلسكوپ هابل در فضا مستقر شده بود اين تحولات را مشاهده كردند اما در آن زمان قدرت تفكيك تلسكوپ به اندازه كافي نبود. اما تصاوير جديد هابل با قدرت تفكيك بالا مي توانند ستاره شناسان را در فهم چگونگي گسترش اين تغييرات به كل سياره ياري کنند. براي دسترسي به تصاوير بيشتر به منبع اصلي خبر در وبگاه تلسکوپ فضايي هابل مراجعه کنيد.

[Mohammad Hosseyn]

آن سوی شب تاب ها
برای نخستین بار، یکی از فضاپیماهای ناسا، موفق شد تصویری را از ابرهای شب تاب تهیه کند. موقعیت جفرافیایی این ابر، ناحیه شمالی اروپا و آمریکای شمالی را پوشش می دهد.
کامبيز خالقي
این دسته از ابرها که معمولا در طول شب توجه رصدگران را به خود جلب می کنند،
در فاصله ی ۸۰ کیلومتری از سطح زمین تشکیل شده و علت درخشش آن ها نیز وجود خاصیت مغناطیسی و باردار بودنشان است.


۴ خرداد، فضاپیمای اِی.آی.ام(AIM) که برای بررسی مطالعه ی ابرهای غیر معمول به فضا پرتاب شده بود، اولین رصد این ابرهای شب تاب را در عرض های جغرافیایی ۷۰ درجه شمالی انجام داد. از تاریخ ۱۶ خرداد، ساکنان زمین شاهد ابرهای شب تاب در نواحی شمالی اروپا بودند.
این ابرهای مرموز وقتی از فضا مورد بررسی قرار می گیرند با نام ابرهای میان سپهری قطبی موسوم به CPM ها شناخته می شوند. ولی از دید ناظرهای زمینی ابرهای شب تاب نام گرفته اند. این ابرها در فوقانی ترین لایه های جو و در لایه ی مزوسفر یا میان سپهر تشکیل می شوند. بهترین زمان برای رصد آن ها در نیمکره ی شمالی فصل تابستان یا به طور دقیق تر اواسط اردیبهشت تا اواسط شهریور است و زمان اوج فعالیت AIM نیز همین دوران است. این ابرها به هنگام تابستان نیمکره جنوبی نیز، در عرض های جغرافیایی بالا قابل رصد هستند.
با وجود آنکه مدت هاست ما شاهد ظهور این گونه ابر ها درآسمان هستیم ولی هنوز اطلاعات مستند زیادی از آنها در دست نیست. بنابراین عکس های جدید ما را در شناخت هرچه بهتر این ابرها یاری می کند و به پرسشهای زیادی همچون علت درخشش بیشتر آن ها در عرض های جغرافیایی پایین تر، علت روند رو به رشد درخشش آن ها پاسخ می گوید.



عکس AIM که در 21 خرداد گرفته شده و اولین عکس در نوع خود است که ظهور ابر شب تاب را روی نیمه ی شمالی اروپا و آمریکای شمالی نشان می دهد. نواحی سفید و آبی نشان دهنده ی ساختار ابر شب تاب و نواحی سیاه عدم وجود داده را نشان می دهد.

تغییر شکل این ابرها وابسته به تغییرات جدید قسمتی از جو در چند سال اخیر است و این هشداری دیگر برای ما هست تا بدانیم آب و هوای سیاره ما تغییر پیدا کرده است. ولی نمی دانیم تاثیر این تغییرات روی ابر های شب تاب چرا و چگونه است.
این کاوشگر در ادامه تحقیقات خود پس از تابستان نیمکره شمالی، دوربین های خود را روی نیمکره ی جنوبی تنظیم می کند و تا پایان تابستان نیم کره جنوبی به مطالعه ی ابرهای جنوبی می پردازد.

منبع : پایگاه اینترنتی اختصاصی AIM،‌ ناسا

[Mohammad Hosseyn]

تعویق پرواز DAWN به دوشنبه

پرتاب فضاپیمای سپیده دم به سبب شرايط نامساعد جوي در محل پرتاب اين فضاپيما، براي بار دوم به تعویق افتاد.

طرحي خيالي از پرواز سپيده دم
پرتاب فضاپیمای سپیده دم یا DAWN ناسا که با موشک دلتا ۲ فرستاده می شود، براي بار دوم به تعویق افتاد.
رعد و برق پنج شنبه، مانع از آغاز مرحله ی دوم سوخت گیری دلتا ۲ طبق برنامه ریزی قبلی شد. به همچنین پنجشنبه عصر، دما بسیار گرم تر از آن بود که بشود سوخت گیری را آغاز کرد. قرار بود دریچه ی پرواز در روز یکشنبه، ۱۷ تیر، به مدت نیم ساعت، باز باشد و خبرها حاکي از اين بود که احتمال عدم تطبیق وضعیت آب و هوا با معیار های لازم برای پرواز، حدود ۶۰ درصد است. اما به يکباره خبر جديدي مبني بر تعويق دوباره اين پرواز اعلام شد. در آخرين خبرها آمده است که پنجره پرواز اين فضاپيما در بين ساعات ۳:۵۶ الي ۴:۲۶ (به وقت EDT) روز دوشنبه،‌ ۱۸ تير ۱۳۸۶، خواهد بود.
بایستی منتظر بمانیم تا نظاره گر اطلاعات ارسالی این مسافر به دنیای سیارک های وستا و سرس باشیم.
اگر یک منجم آماتور هستید و می خواهید در این پروژه نقشی داشته باشید به سراغ برنامه رصدگران آماتور این پروژه بروید. مطمئن باشید اطلاعات رصدی و عکاسی شما از سیارک های وستا و سرس به پیشبرد این طرح علمی کمک خواهد کرد. منجمان آماتور قدیمی تر مشابه این همکاری را در پروژه Deep Impact به یاد دارند. در این گونه همکاری ها،‌ شما هم نحوه انجام کار را فرا می گیرید و هم کار علمی خود را در اختیار محقق های این نوع پروژه ها قرار می دهید.

مسير جداشدن دلتاي ۲ از زمين به هنگام آغاز پرواز و مراحل مختلف آن
منبع: پایگاه خبری سپیده دم،‌ ناسا

[Mohammad Hosseyn]

ورود فرصت به ویکتوریا به تعویق افتاد

طوفان های غبار مریخ، باز هم مریخ نوردها را دچار مشکل کردند. این بار ورود فرصت به دهانه ویکتوریا به تعویق افتاد.

طوفان غبار عظیمی که از هفته گذشته در مریخ به وجود آمده است بر عملکرد مریخ نوردهای ناسا، روح و فرصت، تأثیر گذاشته است.
مهندسان و دانشمندان این پروژه از آن جهت این طوفان را مورد ارزیابی قرار می دهند که مریخ نوردها برای ادامه فعالیت، به انرژی خورشیدی نیاز دارند و ذرات غبار می توانند تا حدودی جلوی نور خورشید را بگیرند. انتظار می رود این طوفان،که طاقت فرساترین طوفانی است که مریخ نوردها تاکنون با آن روبرو بوده اند، برای حداقل یک هفته دیگر ادامه داشته باشد.
از سوی دیگر، ورود مریخ نورد فرصت به دهانه ویکتوریا برای حداقل چند روز به تعویق افتاد. فرصت که در خلیج داک(اردک) آماده ورود به ویکتوریا بود، برای مريخ نوردها در خطر!
حفظ انرژی در روز شنبه (۹ تیر) به عقب بازگردانده شد.

مريخ نوردها در خطر!
جان کالاس،مدیر پروژه مریخ نوردهای ناسا در آزمایشگاه جت پروپالشن کالیفرنیا،در این باره می گوید:"طوفان هر دو مریخ نورد را تحت تأثیر قرار داده و میزان انرژی فرصت افت کرده است. ما همچنان پیگیر ورود به ویکتوریا هستیم، اما این کار حداقل تا ۲۲ تیر ممکن نیست. اطلاعات ما نشان می دهند که میزان غبار در جو مریخ رو به کاهش است، بنابراین ممکن است طوفان تمام شود و موقعیت ما به سرعت بهتر شود. اما باید منتظر ماند."
تصاویر دوربین رنگی مدارگرد نقشه بردار ناسا نیز در دنبال کردن وضعیت طوفان و برنامه ریزی برای مریخ نوردها نقش دارد. این تصاویر نشان می دهند که این طوفان در مقیاس منطقه ای است، و مناطقی را شامل می شود که میزان غبار در آن ها بسیار بالاست. این طوفان به سوی مشرق و در جهت عرض های میانی مریخ می وزد. به همین سبب، در سمت دیگر سیاره و در دهانه "گوسو"، محل قرارگیری روح، نیز میزان غبار رو به افزایش است. با این وجود اما، هنوز هم فرصت با غبار بیشتری مواجه است.
هردو مریخ نورد هر روز میزان غبار جو مریخ را تخمین می زنند. هرچه غبار کم تر باشد، نور بیشتری به صفحه های خورشیدی آن ها می رسد. در هفته گذشته، فرصت پرغبارترین روزهایش را پشت سر گذاشت و غلظت آن از ۱واحد به ۳/۳ افزایش یافت. میزان انرژی خورشیدی آن نیز از ۷۶۵ وات-ساعت در بازه زمانی مشابه به ۴۰۲ وات-ساعت کاهش یافت.
به اعتقاد استیو اسکویرس، محقق برجسته دانشگاه کرنل،"در حالی که این میزان غبار،فقط می تواند سطح سیاره را به اندازه ی قطر موی یک انسان بپوشاند، اما برای کاهش ۹۶ درصدی درخشندگی خورشید نیمروزی، در مقایسه با جو کاملا پاک، کافی است. البته، صفحه های خورشیدی نوری که از میان ذرات غبار عبور می کند را جذب می کنند و میزان کاهش انرژی کم تر است."
به گفته کالاس "این بیشترین مقدار غباری است که تاکنون بر روی یکی از مریخ نوردها دیده ایم. اگر میزان غبار بالا می رفت و برای چند روز بالا می ماند، این خطر وجود داشت که چگونه مریخ نورد فرصت می توانست در این محیط تاریک، به کار خود ادامه دهد."

منبع : RedOrbit

[Mohammad Hosseyn]

فوران ستاره‌سازي از نگاه هابل
کهکشان کوتوله نامنظم Ngc۴۴۴۹ در صورت فلکي تازي‌ها با آهنگي بسيار تند تمام گازهاي ستاره‌ساز خود را به ستاره‌هاي ريز و درشت تبديل مي‌کند.

در فاصله حدود ۵/۱۲ميليون سال نوري از ما، کهکشانngc۴۴۴۹ کوتوله در صورت فلکي تازي‌ها قرار دارد. تصوير تازه منتشرشده تلسکوپ فضايي هابل از اين کهکشان شاهکار ديگري است که خلق شده است. اين کهکشان فعال در ستاره سازي آتش بازي بزرگي را به راه انداخته است. صدها هزار ستاره آبي جوان و پرجرم و ستاره‌هاي سرخ در اين تصوير مي‌درخشند. خوشه هايي از ستاره‌هاي آبي-سفيد داغ و پرجرم در آرايش نامنظم کهکشان ديده مي‌شوند که هرکدام حاوي صدها يا هزاران ستاره اند. نواحي سرخي نيز در کهکشان پيداست که زايشگاه‌هاي ستاره اي پر غبارند و همين طور ابرهاي عظيم از سحابي هاي تاريک که نور ستاره‌هاي زمينه را سد کرده اند.
اين کهکشان با چنان سرعتي در حال ستاره سازي است که با اين روند تا يک ميليارد سال ديگر تمام ذخيره گاز ستاره ساز خود را مصرف مي‌کند. . در حالي که "فوران ستاره‌سازي" در اغلب کهکشانهاي مارپيچي از مرکز آنها شروع مي‌شود، جايي که تمرکز بيشتر گاز ستاره‌ساز وجود دارد، در اين کهشان کوتوله سراسر آن دستخوش فوران ستاره‌سازي شده است. اين پديده شرايط کهکشانهاي ابتدايي عالم را به تصوير مي‌کشد و خوشبختانه کهکشان Ngc۴۴۴۹ به قدر کافي نزديک است تا تلسکوپ فضايي هابل اين آزمايشگاه نادر کيهاني را با جزييات خيره‌کننده‌اي بررسي کند.

[Mohammad Hosseyn]

گله سیاهچاله های مرکز کهکشان

حدود بیست هزار سیاهچاله در محدوده ای به قطر 3 سال نوری در مرکز کهکشان در حال گردش هستند



مانند فوج پشه ها که به شکل توده انبوهی در طبیعت به دور چیزی می گردند، فوجی از سیاهچاله های کوچک نیز در حال گردش به دور سیاهچاله ابر پرجرم مرکز کهکشان راه شیری، قرار دارند. طبق یافته های گروهی از اخترشناسان دانشگاه کالیفرنیا احتمالا چیزی حدود 20 هزار سیاهچاله با جرم ستاره ای در محدوده ای به قطر 3 سال نوری اطراف سیاهچاله مرکزی به جرم 3 میلیون برابر جرم خورشید در گردش اند. سیاهچاله های با جرم ستاره ای که حاصل مرگ ستاره های بسیار پرجرم اند، معمولا 5 تا 20 برابر جرم خورشید را دارند. اغلب وقتی این سیاهچاله ها عضوی از یک منظومه دوتایی نزدیک به هم باشند خود را زود بروز می دهند. مواد ستاره ای همدمشان که در قرص داغ برافزایشی اطراف آنها می ریزد، فوران هائی از پرتو ایکس تابش می کند. این گروه از اخترشناسان طی 5 سال، 7 فوران را ثبت کرده اند. همه آنها در محدوده ی 75 سال نوری از مرکز کهکشان قرار دارند و در کمال شگفتی 4 عدد از آنها در فاصله بسیار نزدیک 3 سال نوری از هسته اند.


با توجه به خصوصیات پرتو ایکس این اجرام، چگالی بسیار زیادشان در این محیط نشان می دهد که در این ناحیه کوچک از فضا، ده ها هزار سیاهچاله وجود دارد.( حدود 20 برابر بیش از آنکه پیش بینی می شد ) اجرام پر جرم طی فرایندی به نام " اصطکاک دینامیکی " در هسته راه شیری دور هم جمع شده اند. وقتی یک سیاهچاله به نزدیکی ستاره ای می رسد، ستاره در یک رقص مداری شتاب می گیرد و با سرعت به بیرون از محدوده ملاقات پرتاب می شود. در نتیجه سیاهچاله مقداری از انرژی مداری خود را از دست می دهد و کمی به سوی هسته نقل مکان پیدا می کند. اما، اگر سیاهچاله ای به یک منظومه ستاره ی دوتایی نزدیک شود یک ستاره را پرتاب می کند و خودش جای آن را می گیرد و به دلیل جذب ماده همدم، با تبدیل به دوتایی پرتو ایکس، قابل ردیابی می شود. اگر ستاره ها از نزدیکی یک سیاهچاله ابر پرجرم (محدوده ای به وسعت چند روز نوری) به بیرون پرتاب شوند می توان گفت که در آن نزدیکی، گله سیاهچاله های ستاره ای وجود دارند. احتمالا در آینده می توان آنها را با تلسکوپ های بزرگ زمینی کشف کرد چون گردش سیاهچاله ها، حرکت مداری ستاره های آن اطراف را آشفته می کند. شاید انجام این کار به 20 تا 30 سال رصد دقیق نیاز داشته باشد.

منبع AstronomyNews

[Mohammad Hosseyn]

خبرهای تازه از آندرومدا
اخترشناسان توانستند نخستین تک ستاره ها را در آندرومدا بیابند


یافته های تازه از همسایه راه شیری حاکی از آن است که گروهی از اخترشناسان نخستین تک ستاره ها را در هاله آندرومدا یافته اند. پیش از این ستاره های این ناحیه فقط در خوشه های کروی کشف می شدند. این گروه، ستاره های موجود در هاله را تا فواصل دست کم 500 هزار سال نوری از هسته کهکشان دنبال کردند. سرعت و ترکیب عناصر سنگین نشان می داد آنها هم متعلق به کهکشان های کوتوله بلعیده شده اند. گرچه می دانیم که اغلب کهکشان ها می بایست هاله تاریکی در اطراف خود داشته باشند تا جوابگوی گرانش آشکار آنها باشد، اما تاکنون به جز در اطراف راه شیری نشانی از هاله گسترده درخشان در اطراف دیگر کهکشان ها پیدا نشده بود. با بررسی آندرومدا به ما ثابت شد که کهکشان مارپیچی دیگری نیز مانند کهکشان خودمان هاله ای از ستاره ها دارد و این باید پدیده ای متداول در کیهان باشد.


گروهی بین المللی از اخترشناسان در انگلستان نیز اعلام کردند سه خوشه ستاره ای پیر درنزدیکی آندرومدا یافته اند که اندازه و تراکمی بین خوشه های کروی و کهکشان های کوتوله دارند. ممکن است این خوشه ها بقایای کهکشان های کوتوله ای باشند که به دلیل کشش گرانشی آندرومدا از یکدیگر پاشیده شده اند. همچنین در هاله همسایه ما خوشه های کروی شناخته شده فقط 2 میلیارد سال سن دارند و در مقایسه با خوشه های کروی عادی به سن 13 میلیارد سال، جوان به شمار می آیند. اما نکته اینجاست که چنین چیزهائی در اطراف راه شیری وجود ندارند. شاید آندرومدا اخیرا تاریخ پر آشوب تری داشته و کوتوله های بیشتری را بلعیده است. جریان هر چه باشد کشف خوشه های بزرگ بازمانده از کوتوله های بلعیده شده، مرز میان ماهیت خوشه های کروی و کهکشان های کوتوله را کمرنگ تر کرده است. کهکشان راه شیری و آندرومدا جرم مشابهی دارند اما آندرومدا کمی درخشان تر است، برآمدگی مرکزی و قرص بزرگتری دارد. تعداد خوشه های کروی که در آندرومدا وجود دارند سه برابر راه شیری است.

منبع Astronomy

[Mohammad Hosseyn]

محمد جان بهتر نبود از رنگ مناسبی برا متنت استفاده می کردی ؟

سلام ... با من هستید !!
به نظر من که رنگی کردن نوشته ها برای بعضی از خوانندگان آزار دهنده است (مخصوصا اگه رنگها رو خوب انتخاب نکنی !)
با تشکر ...

[Mohammad Hosseyn]

شما می توانید با عکاسی و رصد وستا و سرس به ماموریت طلوع کمک کنید


دست به کار شوید. حتی با ساده ترین وسائل هم می توانید در این طرح شرکت کنید. کدام طرح ؟ رصد سیارک وستا و سرس. همان طور که در خبرها شنیده اید، فضاپیمای طلوع تا چندی دیگر سفر خود را به سوی کمربند سیارک ها، آغاز می کند. به علت اینکه این فضاپیما در طول ماموریت خود، وستا و سرس را هدف تحقیقات قرار می دهد، مسئولان طرح باید اطلاعات بسیار دقیقی از این دو سیارک کسب کنند. اینجاست که پای رصدگران چه آماتور و چه حرفه ای، به میان می آید. منجمان، باید در طی شبهای متوالی به رصد وستا و سرس بپردازند و نتایجی را که به دست می آورند برای مسئولان طرح فضاپیمای طلوع، بفرستند.


در این طرح، رصدگران به دو دسته تقسیم می شوند : دسته اول کسانی هستند که با ابزار رصدی و دوربین عکاسی که در اختیار دارند به عکاسی از این دو سیارک می پردازند. آنها طی شبهای متوالی از وستا و سرس عکسبرداری می کنند و سپس با منطبق کردن تصاویر بر روی هم، حرکت ظاهری این دو سیارک در آسمان را شناسایی می کنند. رصدگران دسته دوم افرادی هستند که دوربین عکاسی در اختیار ندارند، اما با ابزار رصدی خود به مشاهده این دو جرم می پردارند. آنها هم، می توانند با به تصویر کشیدن منظره ای که از درون چشمی تلسکوپ و یا دوربین دوچشمی مشاهده می کنند، به مسئولان طرح کمک کنند. اگر دوست دارید که یکی از صدها رصدگری باشید که در این طرح فعالیت می کنند، ولی اطلاعات زیادی درباره نحوه عملکرد ندارید، اینجا را کلیک کنید.



منبع Nasa.Gov

[Mohammad Hosseyn]

در روز8 مارچ 2007 ،راکت اطلس5 با ماموریت جدید خود به فضا پرتاب شد.این مجموعه ماموریت ها که معمولا برای ترمیم یا نصب قطعات جدید روی مدارگردهای موجود در فضا عازم این پهنه ی بی کران می شوند،این بار با هدف جایگزین کردن یک باطری فرسوده راهی فضا شده است. مدیریت وهدایت این پروژه بر عهده ی دارپا،آژانس پدافند یاب پیشرفته ی ایالات متحده است که درحوزه ی ماموریت های برون سیاره ای و از راه دور این سازمان قرار می گیرد.
این دو روبات که موضوع بحث ما قرار می گیرند ، یکی استرو نام دارد که تعمیر کار است ودیگری نکست ست است که هدف ماموریت قرار گرفته . در نگاه اول این تعمیرکار مانند سایر سفاین می نماید ولی یک تفاوت اساسی در آن دیده می شود که توانایی فکر کردن آن است. بله ، این ماموریت کاملا هوشمند است به گونه ای که حتی مراحل اولیه مثل اتصال به سفینه ی هدف نیز به طور کاملا خودکار و بدون نیاز به کنترل دستی انجام می شود.البته این بدان معنا نیست که زمین هیچ کنترلی روی آن ندارد ،این کاوشگر از قابلیت هدایت دستی از برج کنترل نیز برخوردار است ولی این قابلیت صرفا تحت عنوان یک قابلیت باقی می ماند وزمین مثل یک اورگان نظارتی عمل می کندتا ببیند آیا ماموریت با جزئیات کامل انجام می شود یا خیر.
این پروژه در ماه آوریل به بوته ی آزمایش نهاده شد و طبق پیش بینی ها به پایان رسید.یعنی بدون ایجاد کوچکتربن مشکلی برای این سامانه مرحله ی اتصال سکو انجام شد،بازوهای مکانیکی درست طبق وعده روی نقاط هدف تنظیم شد،وبعد از بررسی جوانب کار انتقال باطری جدید بدون کوچکترین مشکلی انجام شد. اما بخش دوم این ماموربت به5می موکول شد.این دو سفینه از هم جدا شدند وزمانی حدود نود دقیقه از هم جدا ماندند ، زمانی که فاصله ی دو کاوشگر به حدود ده متر رسیده بود موتورهایش دوباره فعال شد ومجددا به میعادگاه خود متصل شد و ماموریت خود را مو به مو مطابق آنچه از پیش آموخته بود انجام داد و بدین سان اولین ماموریت تمام خودکارودارای هوش مصنوعی در تاریخ پروازهای فضایی آمریکا انجام شد، ماموریتی که تا چند سال قبل مشابه آن تنها در کتاب های علمی تخیلی وجود داشت.انجام موفق این پروژه مدیون سنسورهایی موسوم به ای وی جی اس ،طراحی شده در پایگه فضایی مارشال است که با ضبط وگزارش لحظه به لحظه وقایع این ماموریت ها را ممکن ساخت. اما این پایان کار استرو نبود؛بعد از انجام دوباره جداسازی این دو سفینه از هم فاصله گر فتند و تا 6 کیلومتری از یکدیگر دور شدند،ولی زمانی که برایبار دوم استرو تصمیم به تعقیب هدف خود می گیرد ،در روز19 می وفق می شود به ملاقات آن برود.چیزی که حتی در شرایط ایده آل و روی زمین نیز پیش بینی نمی شد.جال باینکه این تعقیب و گریز بعد از مدتی نیز ادامه یافت.
به گفته ی مدیر پروژه ی دارپا آقای فرد کندی تنها عامل موفقیت این گونه ماموریت ها سنسورهای ای وی جی اس هستند.ایشان اضافه میکند: بخش دوم ماموریت از قبل پیش بینی نشده بود و صرفا یک آزمون وخطا بود که موفق شدنش مارا غافلگیر کرد،ونشان داد که سنسورهای به کار رفته در این ماموریت آینده ی روشنی دارند ونقش چشمگیری در پروازهای فضایی رقم خواهند زد وآینده ای را ترسیم کردند که در آن هیچ فضانوردی مچبور نخواهد بود با تحمل مشقت زیاد وبا به خطر انداختن جان خود در سدد تعمیر یک سازه ی فضایی بر بیاید.

بعد از جدا سازی

عکسی که استرو از هدفش نکس ست در حال تعقیب وگریز گرفته است.

منبع : سایت اختصاصی منجمان آماتوری ایران