خدا [ عارفانه ]

[دل تنگم]

گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌كنم

گفتی:فانی قریب

.:: من كه نزدیكم (بقره/۱۸۶) ::.

گفتم: تو همیشه نزدیكی؛ من دورم... كاش می‌شد بهت نزدیك شم

گفتی: و اذكر ربك فی نفسك تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال

.:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد كن (اعراف/۲۰۵) ::.

گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!

گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لكم

.:: دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/۲۲)::.


گفتم: معلومه كه دوست دارم منو ببخشی

گفتی: و استغفروا ربكم ثم توبوا الیه

.:: پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه كنید (هود/۹۰) ::.

گفتم: با این همه گناه... آخه چیكار می‌تونم بكنم؟

گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده

.:: مگه نمی‌دونید خداست كه توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌كنه؟! (توبه/۱۰۴) ::.

گفتم: دیگه روی توبه ندارم

گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب

.:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/۲-۳ ) ::.

گفتم: با این همه گناه، برای كدوم گناهم توبه كنم؟

گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا

.:: خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/۵۳) ::.

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟

گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله

.:: به جز خدا كیه كه گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/۱۳۵) ::.

گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این كلامت كم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌كنه؛ عاشق می‌شم! ... توبه می‌كنم

گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین

.:: خدا هم توبه‌كننده‌ها و هم اونایی كه پاك هستند رو دوست داره (بقره/۲۲۲) ::.

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرك

گفتی: الیس الله بكاف عبده

.:: خدا برای بنده‌اش كافی نیست؟ (زمر/۳۶) ::.

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیكار می‌تونم بكنم؟

گفتی:

یا ایها الذین آمنوا اذكروا الله ذكرا كثیرا و سبحوه بكرة و اصیلا هو الذی یصلی علیكم و ملائكته لیخرجكم من الظلمت الی النور و كان بالمؤمنین رحیما

.:: ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد كنید و صبح و شب تسبیحش كنید. او كسی هست كه خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریكی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن . خدا نسبت به مؤمنین مهربونه (احزاب/۴۱-۴۳) ::.

[SR72]

به نام خدا و سوگند به او که یکتاست .

ای مهربان که فقط تو شایسته ی پرستشی .
ای قدیر که به هرچه در ذهن من نمیگنجه توانایی .

تو در کجا و ناکجا پیش منی . نمیدانم آیا بی تو هم میتوانم باشم .

تاریکی دیگر معنایی ندارد . من در بی راهه هم غرق در نور تو ام و ای داد که من کورم .
پس خدایا تو نخواسته به من چشم دادی اکنون معرفت میخواهم .
و قلبم را با حقیقت انس بده تا اینگونه آزرده خاطر نباشم .
تو برای من چیزی کم نگذاشتی وای بر من که توان شُکر ندارم .

یا حق تو همه عشقی و منِ عاشق , مرده .

به تو خواهم رسید . . .
دوستت دارم . قطره ای از دریایت

[Ghorbat22]

انیس قلب خود تنها خدا کن/در دل این شبها صدا کن/ز خوف حق چو اشکی را چکاندی/به حال این رفیقت هم دعا کن.

[Ghorbat22]

و کسي مي گويد سر خود بالا کن ، به بلندا بنگر. به بلنداي عظيم به افق هاي پر از نور اميد و خودت خواهي ديد و خودت خواهي يافت خانه ي دوست کجاست... خانه دوست در آن عرش خداست ، خانه ي دوست در آن قلب پر از نور خداست و فقط دوست ، خداست...

[Ghorbat22]

خدایا
می خواهم آنقدر از تو بنویسم که همه ی ذرات وجودم غرق تو شود.


نه من بمانم و نه قلبی که از برای تو می نویسد.
می خواهم آنقدر در خاموشی و سکوت دلم صدایت کنم که زبانم جز نامت و یادت چیزی نگوید


عزیزترین!
می خواهم آنقدر دوستت داشته باشم


که قلبم دوست داشتن هر چیزی غیر از تو را فراموش کند.

[eshghe eskate]

خسته مشو ای خرد

تن در مده ای عشق

بیا گرد آییم

و او را دریابیم

که پنهان از نظرهاست

که خموش است و سخن می گوید

دو گوهر کز آغاز بوده اند

آن مغاک

و او کز بلندا

درخشنده است

ظلمت فراز رفته

نور اما هبوط کرده است

خسته مشو ای خرد

تن در مده ای عشق


مرگ چشنده زندگی ست

زندگی چشنده مرگ

آوردگاه وحشت گسترده است

خسته مشو ای خرد

تن در مده ای عشق


چه بشکوه این عشق

چه بشکوه این خرد

عشق واره شد

خرد در جست و جویش

__________________

[Ghorbat22]

خدای من !

گناهانم لباس خواری بر تنم کرده است و دوری از تو درماندگی را آرایشم شده است . و افزونی لجن گناهانم ماهی دلم را میرانده است ...

ای نهایت آرزویم ! ای زیباترین مطلوبم ! ای تنها پاسخگویم ! و ای محبوب دلم ! ماهی دلم را با جریان زلال توبه پذیریت زنده گردان ...
به عزتت سوگند که جز تو مر گناهان خویش را بخشنده ای نمی یابم و شکستگی خویش را جز تو پیوندی نمی بینم ...
من اینک با بالهای تواضع به بارگاه تو بازگشته ام و پیشانی خشوع و خواری خویش بر درگاه قدرتت نهاده ام ...
اگر از در رحمت خویش برانیم ٬ به کدامین در پناهنده شوم و اگر از قله ی راافتت فرو افکنیم ٬ به کدامین دامنه بگریزم ؟ ... که صدافسوس از خجالت و رسوائیم و ... هزار افغان از توشه ی راهم ...
ای بزرگ بخشاینده گناهان بزرگ و ای به هم آورنده و پیوند زننده استخوانهای شکسته !
از عظیم گناهانم هلاک کنندهایش را ببخش واز قبیح رازهایم رسوا کننده هایش را بپوش و مرا در گرمای حضور قیامتت از خنک گوارای عفوت بنوش ...
خداوندا !
بلند پرده زیبای گذشتت را بر چشمان گنهکار خسته ام دریغ مکن ...
خدایا !
مر گناهانم را سایه روشن رحمتت بیار و مر عیوبم را ابر پر بار رافتت ببار ...
خدای من !
آیا بنده فراری جز به سوی مولای خویش بر می گردد و از خشم کیفر بار او جز در کنار او پناه می گیرد ... ؟
معبود من !
اگر در ورود به بارگاه توبه ات پشیمانی است ٬ به عزتت سوگند که من به این در آویخته ام و اگر استغفار از گناه ٬ تیشه ای مر ریشه گناهان راست ٬ این تیشه استغفار من ! حق خشنودی از آن توست ٬ تویی که با باران رحمتت غبار گناهان را از صفحه دل می شویی ...
به قدرتت ٬ که به سویم چشم بگردان و با ابر بردباریت بر بیکران دشت گناهانم بگذر ...
و علیرغم آنچه فقط تو می دانی ٬ بر سرم دست مدارا بکش ...
معبود من !
تویی که بندگان را به بارگاه عفوت دری گشودی و توبه اش نامیدی و فریاد زدی که :

هلا مردمان به سوی من آئید

آمدنی نادمانه و عاشقانه

[Ghorbat22]

خدای من !
اگر گناه از بنده زشت است ٬ عفو که از سوی تو زیباست ...
معبودم !
من اولین عصیانگری نیستم که بر او بخشیدی و در سایه ابر احسانت بر او باریدی ...
ای دریابنده درماندگان ! ای درد سوز درد مندان ! و ای بزرگ نیک پردازان !
ای داننده هر چه پیدا و نهان و ای زیبا پوشاننده هر آشکار و پنهان !
تو را میانجی گناهانم و کرم وجودت گزیدم واز میان هر آنچه هست ٬ برای ورود به درگاه رحمتت تو را بر گزیدم ...
خدایا !
استجابت کن دعای مرا و مسوزان ریشه نهال آرزوی مرا و بپذیر فضیحت مرا ...

ای پذیرنده ترین پذیرندگان !

و ای پوشنده ترین راز پوشان !

وای مهر گستر ترین مهربانان !

دریافتی از مناجات خمس عشره

سید مهدی شجاعی

[Ghorbat22]

خداوندا !
این دل شکسته را جز دستهای مهربان تو درمانی نیست واین دست بسته را جز از ابر احسان تو بارانی ٬ نه ...
خدایا !
این قامت خمیده جز به شوق دیدار تو راست نمی شود واین تنهای غریب جز در خانه تو هر آنچه خواست نمی شود ...
خدایا !
این قلب هراسناک و لرزان جز در دستهای تو آرام نمی گیرد و این خود زبون و خفت کشیده ٬ بی توجه عزیزانه تو سبقت از هر چه پخته و خام نمی گیرد ...
خدای من !
این دانه به خاک نشسته را بی آب و آفتاب تو کجا سر شکفتن هست ؟ و این غریب و خسته را بی ماهتاب لطف تو کی پای رفتن ... ؟
خدایا !
این شکاف تنهایی را جز چشمه سار جاودان مهر تو پر نمی کند و غنچه حوایجم بی باغبانی تو شکفته نمی شود و غبار اندوه از چهره غمزدهام جز باران رحمت تو نمی شوید و سموم نفسم را جز تریاق رافت تو درمان نمی کند ...

این جگر سوخته در آتش هجرانت را و این جان گداخته در زیر تشعشع سوزان فراقت را هیچ چیز جز خنکای نسیم وصل تو آرام نمی کند ...

خدایا !

دلی که مسیر عمر را در کویر هجران طی کرده ٬ چه سان به غیر سبزه زار لقا تو راضی شود ... ؟

چشمی که جز به افق انتظار تو دوخته نشده و دور دستها را در پی سایه محو دیدار تو کاویده ٬ چگونه جز وصل تو را بپذیزد ... ؟

و پایی که در هر قدم توان از تو گرفته و با سنگ و خار و خاشاک به شوق تو در آویخته ٬ به چه امید در دیار غیر رحل اقامت افکند ... ؟

خدایا ؟

دلی که عمری به دنبال تو گشته ٬ مگر جز در میان دستهای تو قرار می گیرد ... ؟

دریافتی از مناجات خمس عشره

سید مهدی شجاعی

[eshghe eskate]

نهانخانه اسرار
بردر میکده از روی نیازآمده ام
پیش اصحاب طریقت به نماز آمده ام
از نهانخانه اسرار ندارم خبر
به در پیر مغان صاحب راز آمده ام
ازسر کوی تو راندند مرا با خواری
با دلی سوخته از بادیه بازآمده ام
صوفی و خرقه خود زاهد و سجاده خویش
من سوی دیر مغان .نغمه نوازآمده ام
بادلی غمزده از دیر به مسجد رفتم
به امیدی هله با سوز و گداز آمده ام
تاکند پرتو رویت به دوعالم غوغا
بر هر ذره به صد راز و نیاز آمده ام