ما هر روز صبحگاه داشتیم. یادم نمیره باید هر روز دور میدون صبحگاه رو 5 دور میزدیم . معمولا همه تو دور سوم کم میآوردن ولی خوب اگه عقب میموندن عواقب بدتری منتظرشون بود. مثلا میدان موانع ( بپر بالا بپر پایین. سینه خیز و بدو بایست و اینا ) معمولا چند نفر هم عقب همه می دوییدن که اگه کسی عقب موند اونا رو مورد لگد قرار بدن!!!
منم که کلا دوندگیم خوب بود هیچ وقت عقب نمی افتادم ولی یه روز که سرما خوردم و نفس تنگی پیدا کردم عقب موندم.
اون روز اون چند تاییی که عقب موندن و جدا شدن از صف کشوندنشون کنار و بهمون شنا دادن چند تا. پا مرغی تا چند متر بعد بدو بایست تا یه فاصله 300 متری. هرکی هم آخر میشد دوباره باید میرفت!
ولی خوب با این همه حال واسمون خاطره شد.
دیگه به قول معروف شدیم پایه بالا و داریم خدایی میکنیم. عید هم تمومه!
![]()