اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[aliaghil]

گفتی بمان تا از نو بسازیم
من مانده بودم،
نرفته بودم تا که برگردم
فقط، روحم از همه دردها خسته است
ولی حالا تو نیستی
تنها گذاشتی مرا
باز من دوباره
خسته از ضربان این قلب خسته
خسته ام از تکرار این دلتنگی
خسته از زمین و زمان
خسته ام از این تن و جان
خسته از این زندگی
خسته از این همه بارندگی

[Puneh.A]

بسته راهِ نفسم بغضُ و دِلم شعلهِ وَر است
چون يتيمي كه بهِ او،
فُحشِ پدر
داده كسي...

مهدي اخوان ثالث

[aliaghil]

از این دردی که داری تو
خدایت هم خبر دارد
تحمل کن،
تحمل کن که هر کاخی
حریم و آخری دارد
اگر تلخ است زمین خوردن
زمین هم عالمی دارد
به جانت خورده سوگندی
که جانت ارزشی دارد
تحمل کن که این دنیا
امید آخری دارد
اگر زندان تن تنگ است
خدایت هم خبر دارد
تحمل کن که هر عمری
وجود و قصه ای دارد
تو فصل آخرش هستی
تحمل کن که حد دارد
نفس تلخ است، دمت سنگین
جنون هم آخری دارد
تحمل کن که هر زجری
به جانان آخری دارد...

[Atghia]

اميدم را مگير از من خدايا خدايا خدايا
دل تنگ مرا مشکن خدايا خدايا خدايا
من دور از آشيانم
سر به آسمانم
بی نصيب و خسته
ماندم جدا ز ياران
از بلای طوفان
بال من شکسته

اميدم را مگير از من خدايا خدايا خدايا
دل تنگ مرا مشکن خدايا خدايا خدايا
از حريم دلم
رفته رنگ هوس
روز و شب به که گويم
در درون قفس آه، در درون قفس
وه که دست قضا
بسته بال مرا
روز و شب ز گلويم
ناله خيزد و بس آه، ناله خيزد و بس

ميزنم فرياد
هرچه باداباد
وای از اين طوفان
وای از اين بيداد آه، وای از اين بيداد

[ツツツ]

نگران شب هایم نباش...
تنها نیستم!
بالشم...
هق هق سکوتم...
قرص هایم...
پاکت سیگارم...
لرزش دستانم...
همه هستن، تنها نیستم

[raha bash]

بعید نیست سرم را غزل به باد دهد
و آبروی مرا در محل به باد دهد
بعید نیست و بگذار هرچه می‌خواهد
قبیله‌ام به دروغ و دَغَل به باد دهد
زبان سرخ و سرِ سبز و چند نقطه...، مرا
دوصد کنایه و ضرب‌المثل به باد دهد
قفس چه دوره‌ی سختی‌ست، می‌روم هرچند
مرا جسارت این راهِ‌حل به باد دهد
...
چه‌قدر نقشه کشیدم برای زندگیم
بعید نیست که آن را اجل به باد دهد
بعید نیست که آن را اجل به باد دهد
بعید نیست که آن را اجل به باد دهد

[silver65]

سُر مي خورم به گوشه اي از وحشت خودم

ترديد لحظه هاي مرا سر كشيده است

از دست اين گذشته ي سرشار ِ حادثه

پشت تمام خاطره هايم خميده است

در كنج بي كسي ِ خودم دفن مي شوم

سيگار مثل هستي ِ من دود مي شود

من در هجوم فاصله از بين مي روم

وقتي كه جاده پشت تو مسدود مي شود

كز مي كنم درون اتاقي كه سالهاست

اندوه من ميان تنش جا گرفته است

ياد تو ميهمان و منم محو ديدن ِ

جشن غمي كه در سر من پا گرفته است

چسبيده ام به گوشه اي از خاطرات تو

حالا كه هيچ چيز به جز غم نمانده است

اين وحشت نبودن آغوش گرم تو

من را به سمت لمس ِ تن مرگ رانده است

[aliaghil]

هيچ كس دفترچه عمر مرا امضا نكرد
هيچ دستی دست تنها یی مرا پيدا نكرد
آنقدر درحجم سنگين سكوتم مرده ام
که سنگ حتی اين سكوت سرد را معنا نكرد
موج دريا پشت درهای دلم در انتظار
اين كوير خسته را ابر كسي دريا نكرد
بس غزل ها گفتم و بس راه ها رفتم ولی...
شعر حتی راز چشمان تو را افشا نكرد
ذره ذره آب شد برف سكوت سرد تو
رودها يه خلوتت باغ مرا زيبا نكرد...

[raha bash]

چقدر سخته که بارونی بشی هر شب

نتونی آسمون باشی

چقدر سخته که زندونی بمونی

بی در و دیوار نتونی هم زبون باشی

چقدر سخته….

چه بد بخته قناری که بخونه

اما رؤیاش حس بیرونه

چه بد بخته گلی که مونده تو گلدون

غمش یک قطره بارونه

چقدر سخته که چشمات رنگ غم باشه

ولی ظاهر پر از خنده

چقدر سخته که عشقت آسمون با باشه

ولی آسون بگن چنده

چقدر سخت کلامت ساده پرپر شه

نتونی ناجیش باشی

چقدر سخته که رفتن راه آخرشه

نتونی راهیش باشی

[Puneh.A]

می دونم برات عجیبه ، این همه اصرار و خواهش
این همه خواستن دست هات ، بدون حتی نوازش
می دونم که خنده داره ، واسه تو گریه ی دردم
می گذری از من و میری ، اما باز من بر می گردم

می دونم برات عجیبه ، من با اون همه غرورم
پیش همه ی بدی هات ، چه جوری بازم صبورم
می دونم واست سواله ، که چرا پیشت حقیرم
دور می شی منو نبینی ، باز سراغتو می گیرم

می دونی چرا همیشه ، من بدهکار تو می شم
وقتی نیستی هم یه جوری ، با خیالت راضی می شم
می دونی واسه چی از تو ، بد می بینم و می خندم
تا نبینی گریه هامو ، هر دو چشمامو می بندم

چاره ای جز این ندارم ، آخه خون شدی تو رگهام
میمیرم اگه نباشی ، بی تو من بدجوری تنهام
می دونم یه روز می فهمی ، روزی که دنیا را گشتی
من چه جوری تو رو خواستم ، تو چه جور ازم گذشتی....