درسته كه تا ابد قرار نيست 10 تا به ژاپن بزنيم ولي پتانسيل اينو داريم كه 5 تا بزنيم. من ايمان دارم با همين نفرات با مديريت درست ميشد به همين ژاپن همين مقدار گل زد. اما دقيقاً خود بزرگ بيني و سرخوشي از پيروزيهاي پرگل قبلي و نداشتن تمركز در برابر ژاپن و فراموش كردن وجود عنصر سخت كوشي در ژاپني ها باعث شكست مون شد و هر چه زمان رو به جلو حركت ميكرد اين شرايط عليه ايران تغيير ميكرد و در نهايت در ضربات پنالتي حتي يك گل هم نتونستيم به ژاپني ها بزنيم! اين دقيقاً مصداق تيميه كه اصلاً روي تمركزش كار نشده و سرمربي كه نميدونه در اون شرايط چطور از بازيكن كار بكشه و بازي را از اون حالت گره خورده و بسته خارج كنه به نظرم فرقي با امثال صانعي نداره.من موندم ما واقعاً به چه چيز فوتسال اين روزهاي ايران بايد افتخار كنيم تا دچار غرور بشيم؟ در جام جهاني ژاپني ها هم پاي ايران به مرحله 1/8 نهايي رسيدن و هر دو با هم در اون مرحله حذف شديم. در جام ملتهاي قبلي و فعلي جام را به ژاپني ها داديم. واقعاً فكر ميكنيد چه برتري تو اين دو سال نسبت به ژاپني ها داشتيم؟