روزهایی که بی تو می گذرد
گرچه با یاد توست ثانیه هاش
آرزو باز میکشد فریاد
در کنار تو می گذشت ایکاش
روزهایی که بی تو می گذرد
گرچه با یاد توست ثانیه هاش
آرزو باز میکشد فریاد
در کنار تو می گذشت ایکاش
حقیقت دارد؛
تو را دوست دارم.
در این باران
میخواستم تو
در انتهای خیابان نشسته
باشی
من عبور کنم
سلام کنم
لبخند تو را در باران
میخواستم؛
میخواهم
تمام لغاتی را که می دانم برای تو
به دریا بریزم
امروز نگویم
خانه را برای تو آماده کنم
برای تو یک چمدان بخرم
تو معنی سفر را از من بپرسی
لغات تازه را از دریا صید کنم
لغات را شستشو دهم
آنقدر بمیرم
تا زنده شوم
تو را دارم ای گل جهان با من است
تو تا با منی جان جان با من است
چو می تابد از دور پیشانی ات
کران تا کران آسمان با من است
سلام سلامی از قلب شکسته از قلبی دور افتاده همچون
کبوتری سبکبال که دراسمان عشق به پروازدرامده است
سلامی به بلندای آسمان و به زلال و خلوص چشمه ساران
سلامی به لطافت گرمای بهاری سلامی همچو بوی خوش
اشنایی سلامی بر خواسته از دل و نشسته بر دل
از ناگهان عبور تو
چیزی به یاد نداشتم
جز آنکه های لحظه های تو را
روزی
شاید
جایی
جا گذاشتم!
نرسد دست تمنا چون به دامان شما
می توان چشم دلی دوخت به ایوان شما
از دلم تا لب ایوان شما راهی نیست
نیمه جانی است درین فاصله قربان شما
تمام هستی ام را برگی کن
بر درختی بیاویز
خودت باد شو
بر من بِوز
به زمینم بیانداز
زندگی قافیه ی شعر من است
شعر من وصف دلارایی توست
در ازل شاید این سرنوشت من بود
می سرایم به امیدی که تو خوانی
ورنه آخرین مصرع من، قافیه اش مردن بود
تنها
غمگین
نشسته با ماه
در خلوت ساکت شبانگاه
اشکی به رخم دوید ناگاه
روی تو شکفت در سرشکم
دیدم که هنوز عاشقم آه
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)