>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[behnam karami]

شهاب سنگ سه قلوه
اخترشناسان موفق به كشف اولين شهاب‌سنگ سه قلو شدند




كاوشگران علوم فضايى و اختر شناسى اولين شهاب‌سنگ سه تايى يا سه قلو را كه شامل دو شهاب سنگ كوچك در حال گردش بدور شهاب سنگ بزرگ است كشف كرده‌اند اما آستروئيد بزرگتر كه بنام سيلويا معروف است در سال ‌١٨٦٦ كشف شد.

اين شهاب سنگ كه از بزرگترين شهاب سنگهايي‌ است كه تاكنون پيدا شده بين مريخ و مشترى مستقر بوده و حدود ‌٢٨٠ كيلومتر پهنا و حدود ‌٥/٣ واحد نجومى از خورشيد فاصله دارد (هر واحد نجومى حدود ‌٩٣ ميليون مايل است كه معدل و حد وسط مسافت بين خورشيد و زمين است). از مدتها قبل مردم به دنبال ديگر شهاب سنگ‌ها بودند كه بالاخره شهاب سنگ عظيم سوم ظاهر شد.

با محاسبات دقيق و مختصر چنين به نظر مى رسد كه اين توده عظيم يعنى سيلويا ‌٨٧ يك شهاب سنگ قلوه سنگي‌ است كه از تصادف و برخورد شهاب سنگ‌هاى ديگر پس از خرد شدن و شكل گيرى مجدد بدين شكل در آمده است.

قمرهاى كوچكتر اطراف آستروئيدها نيز آثار باقى مانده از شهاب سنگ‌ها و اجرام آسمانى مى باشد. به گزارش ايسنا به نقل از سازمان زمين‌شناسي، دانسيته اين شهاب سنگ‌ها حدود ‌٢/١ گرم بر سانتيمتر مكعب (‌٢٠ در صد بيشتر از دانسيته آب) است و تا حدودى ثابت مي‌شود كه شهاب سنگ‌هاى قديمى تركيبى از آب يخ و قلوه سنگ بودند

منبع : گروه علمی نابغه های ایران

[Renjer Babi]

ستاره شناسان به تازگی با استفاده از رصدخانه های جمینی موفق به کشف ساختار هایی شدند که در حال ترک سحابی جبار با سرعتی ما فوق سرعت نور هستند
سحابی ها بخشی از اجزای تشکیل دهنده ی کیهان و مکان شکل گیری ستارگان جدید هستند. تصویر زیر بخش
کوچکی از سحابی جبار یکی از زیباهای آسمان شب را نشان میدهد که توسط رصد خانه های جمینی تهیه شده است. ساختار های عجیب و کشیده ای که در تصویر مشاهده می شود گلوله هایی از گاز هستند که با سرعتی ما فوق سرعت صوت از سحابی جبار به بیرون پرتاب شده اند .ستاره شناسان هنوز دلیل روشنی برای این واقعه پیدا نکرده اند اما احتمال می دهند که به تازگی انفجار شدیدی باعث پرتاب شدن این ذرات به خارج از سحابی شده است .
این گلوله های گازی از دو قسمت عمده تشکیل شده اند :در نوک هر کدام از این گلوله ها، توده های فشرده از اتم آهن قرار دارد که در تصویر با رنگ آبی به صوت نقاط نورانی می درخشد و در پشت آنها دنباله هایی کشیده از گاز هیدروژن گداخته با رنگ نارنجی دیده می شود .



parssky.com

[chista]

03:36 گرينويچ - جمعه 30 مارس 2007 - 10 فروردین 1386


بسیاری از کرات احتمالا دو خورشید دارند
براساس داده های تازه ناسا دو خورشیدی که در جهان لوک اسکایوارد در فیلم جنگ ستارگان طلوع و غروب می کنند ممکن است فقط متعلق به عالم خیال نباشند.

در یکی از صحنه های کلاسیک این فیلم (1977)، قهرمان داستان به غروب دو خورشید زردرنگ در افق می نگرد.

اکنون مطالعات تازه با کمک تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا حاکی از آن است که حداقل نیمی از منظومه ها در کهکشان ما دارای دو خورشید مرکزی هستند.

جزئیات این تحقیق در نشریه "استروفیزیکال" منتشر شده است.

تکنیک های متداول برای یافتن سیارات خارج از منظومه شمسی (در اطراف سایر ستارگان) معمولا برای کشف منظومه هایی که دو خورشید دارند خیلی موثر نیست.

بنابراین برای این مطالعه تازه، تیمی از محققان از دوربین مادون سرخ اسپیتزر برای جستجوی دیسک های غبار در اطراف به اصطلاح "جفت ستاره ها" (double or binary stars) استفاده کرد. به آنچه از فرآیند تشکیل سیارات در اطراف ستاره ها باقی می ماند دیسک غبار می گویند.

کارل استاپل فلت از دانشمندان پروژه از آزمایشگاه رانش جت در شهر پاسادینای کالیفرنیا گفت: "ما می دانستیم که ستاره ها آنجا هستند، سوال این است که آیا سیاره ای هست که بتوان از روی آن غروب دوگانه را دید."

"با توجه به یافته های اسپیتزر، استنباط ها اکنون در این زمینه که باید چنین سیاراتی وجود داشته باشد قوی و قوی تر می شود."

اما هرچند حضور سیارات در دیسک های غبار استنباط شده اما به هیچ وجه قطعی نیست.

دیوید تریلینگ از دانشگاه آریزونا به بی بی سی گفت: "در منظومه شمسی ما، سیارک ها به یکدیگر برخورد کرده و بارشی از غبار به وجود می آورد و فرض ما این است که این همان چیزی است که در این دیسک ها هم می بینیم - یعنی غبار ناشی از برخورد اجسام بزرگتر."

"ما می توانیم استنباط کنیم که در آنجا اجسام بزرگتری مثل سیارک ها وجود دارند. گام منطقی بعدی این است که اگر فرآیندهایی که به ایجاد این اجسام بزرگتر مانند سیارک ها منجر شده، همان فرآیندها می تواند باعث تشکیل سیارات شود."

تیم پژوهشگران در اطراف 69 سیستم دو ستاره ای در فاصله 50 تا 200 سال نوری به جستجوی چنین دیسک هایی پرداخت.

داده های جمع آوری شده نشان می دهد که 40 درصد سیستم های دوستاره ای دارای دیسک های غبار هستند؛ این در واقع کمی بیشتر از تعداد کشف شده در اطراف ستارگان واحد است.

این یافته حاکی از آن است که تعداد منظومه های پیرامون "جفت ستاره ها" حداقل به تعداد منظومه های اطراف تک ستاره هایی مانند خورشید است.

منبع :بی بی سی فارسی

فکر کردم میتونه مفید باشه

[Mohammad Hosseyn]

كسوف در سياهچاله

تلسكوپ فضائي چاندار طي رصد هاي خود از كهكشان NGC 1365 يك كسوف ديدني از ابر سياهچاله موجود در مركز اين كهكشان را شكار كرد. يك ابر غليظ گاز با عبور از جلوي ساهچاله ، تابش پرتوهاي پر انرژي ايكس مواد نزديك به سياهچاله را مسدود كرد. اين واقعه به اختر شناسان اجازه داد تا حدود قرص مواد گرداگرد سياهچاله را اندازه گيري نمايند.

تصوير شكار شده توسط اين تلسكوپ شامل يك منبع پرتو ايكس درخشان در وسط مي باشد كه موقعيت ابر سياهچاله را آشكار مي كند. اين كهكشان يك هسته كهكشاني فعال را در خود جاي داده و دانشمندان بر اين باورند كه سياهچاله موجود در مركز اين هسته توسط جريان مداومي از مواد كه به شكال قرصي در اطراف آن قرار دارد تغذيه مي شود. موادي كه در حال فر ريختن به درون سياهچاله هستند قبل از عبور از افق رويداد مي بايد تا ميليونها درجه داغ شوند. اين فرايند باعث مي شود كه قرص گازي اطراف سياهچاله مركزي در اين كهكشان مقدار زيادي پرتوهاي ايكس توليد كند. اما ساختار اين قرص در مقايسه با كهكشان آنقدر كوچك است كه مستقيما توسط يك تلسكوپ مشاهده و تحليل نمي شود.

اختر شناسان با رصد كردن مدت زمان آغاز و پايان كسوف سياهچاله توانستند اين قرص را اندازه گيري كنند. اين كسوف طي يك سري رصدهاي دو هفته اي از اين كهكشان در ماه آوريل 2006 آشكار شد. پرتوهاي پر انرژي ايكس از منبع اين انرژي طي پنج دوره از اين رصدها قابل روئيت بود اما يكي از دوره ها كه مرتبط به اين كسوف بود مشاهده نشدند.

منبع Chandra X-Ray Center

[Mohammad Hosseyn]

شاهکار جديد هابل در جشن ۱۷ سالگی

یکی از بزرگ‌ترین عکس‌هایی که تاکنون با تلسکوپ فضایی هابل بدست آمده است، هم زمان با جشن ۱۷ سالگی این تلسکوپ منتشر شد. این تصویر نمایی با گستره ۵۰ سال نوری از قسمت پرآشوب مرکز سحابی کارینا است؛ ناحیه‌ای که شاهد تولد و مرگ ستارگان بسیاری است.

تصویر جدید هابل از این سحابی فرآیند تولد ستارگان را با جزئیات بی‌نظیری نشان می‌دهد. این نمای حیرت انگیز در اثر بادهای ستاره‌ای شدید و پرتوهای سوزان فرابنفش که از ستاره‌های جوان و داغ این سحابی منتشر می‌شوند، به وجود آمده است. این تشعشعات و بادهای پرانرژی ابرهای اطراف را
این سحابی پهناور حاوی بیش از ۱۰ ستاره بسیار درخشان با جرمی بین ۵۰ تا ۱۰۰ برابر جرم خورشید است. درخشان‌ترین ستاره این مجموعه اتا-شاه تخته(Eta-Carinae) است که در سمت چپ تصویر دیده می‌شود. این ستاره در مراحل پایانی زندگی کوتاه مدت خود است و به انفجاری ابرنواختری نزدیک می‌شود.

آتش بازی داخل این سحابی از ۳ میلیون سال قبل آغاز شده است؛ هنگامی که اولین نسل از ستاره‌ها در مرکز این ابر بزرگ گازی به وجود آمدند. تابش‌های شدید این ستارگان کره‌ای از گازهای داغ در اطراف آن‌ها به وجود آورد. نواحی تیره در عکس نشان ‌دهنده نقاطی است که از این تابش‌ها در امان مانده است. بادهای شدید این ستارگان با برخورد به ابرهای سرد هیدروژنی اطراف موجب فشرده شدن و رمبیدن آن‌ها شده و نسل جدیدی از ستاره‌ها را پدید آورده است.

احتمالا خورشید ما نیز ۶/۴ میلیارد سال پیش در چنین محیطی شکل گرفته است. ما با نگاه به سحابی کارینا پیدایش ستارگان را مشاهده می‌کنیم که معمولا در بازوهای کهکشان‌های مارپیچی اتفاق می‌افتد. این سحابی پهناور در فاصله ۷۵۰۰ سال نوری از ما و در صورت فلکی شاه تخته(Carina) قرار دارد.

این عکس یک عکس موزاییکی بسیار بزرگ است و از کنار هم قرار گرفتن ۴۸ فریم بدست آمده است که با دوربین نقشه بردار پیشرفته هابل گرفته شده است. هابل این عکس را در طول موج هیدروژن خنثی گرفته و رنگ‌های آن به کمک داده‌های تلسکوپ «سرو تولولو»(Cerro Tololo) به آن اضافه شده است. رنگ قرمز نشان دهنده سولفور، سبز نشان دهنده هیدروژن و آبی مربوط به اکسیژن است.

درباره تلسکوپ فضایی هابل
این تلسکوپ فضایی که هم اکنون هفدهمین سالگرد کار خود را جشن می‌گیرد، تاکنون ۸۰۰۰۰۰ رصد انجام داده است و ۵۰۰۰۰۰ عکس از بیش از ۲۵۰۰۰ جرم سماوی تهیه کرده است. در طول این ۱۷ سال ۱۰۰۰۰۰ بار به دور زمین گشته است. هابل که محصول مشترک NASA و ESA است تاکنون ۳۰ ترابایت داده به زمین فرستاده است. این حجم از اطلاعات معادل ۲۵ درصد اطلاعات کتابخانه مجلس نمایندگان آمریکا است! این ابزار ارزشمند هر روز حدود ۱۰ گیگابایت اطلاعات به زمین می‌فرستد و هر روز ۶۶ گیگابایت از داده‌های پیشین آن در اختیار عموم قرار می‌گیرد. اخترشناسان تا به امروز به کمک داده‌های این تلسکوپ بیش از ۷۰۰۰ مقاله منتشر کرده‌اند که این امر این تلسکوپ را به یکی از مفیدترین ابزارهای تاریخ علم تبدیل کرده است.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

برای دیدن این عکس به اینجا بیایید : ( حجم 580 ک.ب )
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Mohammad Hosseyn]

با سلام خدمت دوستان ... از این به بعد اخبار و مطالب تازه ی نجوم و اختر شناسی در این تایپیک قرار داده می شه ... برای دیدن مقالات نجوم و اختر شناسی به این تایپیک بروید : [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
با تشکر ...

[Mohammad Hosseyn]

بیست سال‌نوری دورتر از زمین، در صورت فلکی میزان، منظومه کوچکی قرار دارد که شبیه‌ترین سیاره به زمین را در خود جای داده است.

خترشناسان موفق شده‌اند شبیه‌ترین سیاره زمین‌مانند را خارج از منظومه شمسی کشف کنند. این سیاره که هم‌زاد زمین نام گرفته است، تنها 50درصد از زمین بزرگ‌تر است و آب مایع در سطحش جریان دارد. گروهی از اخترشناسان سوییسی، فرانسوی و پرتقالی با استفاده از تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا توانستند این ابرزمین را که نزدیک به پنج برابر زمین سنگینی دارد، در حال دوران به دور یک کوتوله‌سرخ بیابند. این کوتوله سرخ مدتها پیش کشف شده بود و پیش‌ازاین سیاره‌ای نپتون‌مانند در اطراف آن پیدا شده بود.علاوه براین سیاره و ابر زمین کشف شده، نشانه‌هایی نسبتا قوی از حضور سیاره‌ای سوم با جرم هشت برابر جرم زمین نیز در رصدهای جدید دیده شده است.

این ابرزمین، کوچک‌ترین سیاره‌ای است که تاکنون در خارج از مرزهای منظومه شمسی یافت شده است و هر 13سال یک‌بار به‌دور کوتوله‌سرخ دوران می‌کند. فاصله این سیاره با ستاره مرکزی خود 14بار از شعاع مداری زمین کمتر است، اما کوتوله سرخ که گلیس581 نام دارد، به‌مراتب از خورشید کوچک‌تر و کم‌نورتر است و به‌همین دلیل، این ابرزمین در کمربند حیات این ستاره قرار گرفته است، جایی‌که آب می‌تواند به حالت مایع در این سیاره وجود داشته باشد.
استفان اودری، اخترشناس رصدخانه ژنو در سوییس و از کاشفان این سیاره می‌گوید: تخمین زده‌ایم دمای سطح این سیاره بین صفر تا 40 درجه سانتی‌گراد است و بنابراین آب مایع می‌تواند وجود داشته باشد. از سوی دیگر، شعاع این سیاره تنها 1.5 برابر شعاع زمین است و پیش‌بینی می‌شود همانند زمین، سنگی و مملو از اقیانوس باشد.
خاویر دل‌فوسه، اخترشناس رصدخانه گرینوبل در فرانسه و از کاشفان همزاد زمین معتقد است دما و فاصله نسبتا نزدیک این سیاره به زمین، آن‌را به بهترین هدف احتمالی برای ماموریت‌های فضایی جستجوگر حیات فرازمینی تبدیل کرده است. در نقشه گنج جهان، می‌توان محل این ستاره را با X نشانه‌گذاری کرد.
ستاره مادر، گلیس581، در میان یکصد ستاره نزدیک به خورشید است و با فاصله 20.5 سال‌نوری از زمین در صورت‌فلکی میزان واقع است. این ستاره تنها 30درصد خورشید سنگینی دارد و 50بار از آن کم‌نورتر است. جالب است که کوتوله‌های سرخ فراوان‌ترین ستارگان کهکشان راه‌شیری هستند! هشتاد ستاره از نزدیک‌ترین همسایگان خورشید به‌این دسته تعلق دارند.
خاویر بون‌فیلس، دیگر عضو این گروه تحقیقاتی که در دانشگاه لیسبون فعالیت دارد، می‌گوید: کوتوله‌های سرخ بهترین هدف برای جستجوی سیارات کم‌جرم و دارای آب مایع هستند. این ستارگان نور کمتری از خود ساطع می‌کنند و بنابراین کمربند حیات به‌مراتب به ستاره مرکزی نزدیک‌تر است. چنین سیاراتی را می‌توان به‌سادگی به روش سرعت شعاعی که موفق‌ترین روش در شکار سیارات فراخورشیدی است، شناسایی کرد.
دو سال پیش، این گروه توانست سیاره 15بار سنگین‌تر از زمین را در اطراف این کوتوله سرخ کشف‌کند، این سیاره که شباهت زیادی به نپتون دارد، هر 5روز و 10ساعت یک‌بار به‌دور ستاره مرکزی دوران می‌کند. آن‌زمان هم اخترشناسان نشانه‌هایی دال بر وجود سیاره‌ای دیگر در این منظومه یافته بودند، اما این‌بار با اندازه‌گیری‌های جدیدتر نه‌تنها توانستند این ابرزمین را شناسایی کنند، بلکه علایمی واضح از حضور سیاره‌ای دیگر با 8 برابر جرم زمین که هر 84 روز گردش خود را کامل می‌کند، بدست آورند.
اما عامل موفقیت این گروه در یافتن همزاد زمین، توانایی‌های منحصربه‌فرد هارپس، حسگر پیشرفته تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه اروپا است که به جستجوگر بسیار دقیق سیارات به‌شیوه سرعت شعاعی نیز مشهور است. این ابزار حتی توانایی اندازه‌گیری سرعت‌هایی کم‌تر از 1 متر بر ثانیه (3.6 کیلومتر بر ساعت) را نیز دارا است.

منبع SpaceFlightNow.com

[Mohammad Hosseyn]

ستاره شناسان سبك ترين كوتوله ي سفيد كهكشان راه شيري را به تازگي كشف نموده اند ؛ يك توپ هليومي به اندازه ي زحل كه هم جرم خورشيد است.

به علاوه آنها علت اين كمبود جرم را نيز يافته اند :‌ یك شريك پنهان. بله، احتمالاً‌ جرم ديگري بوده كه بيشتر مواد درون اين كوتوله ي سفيد كوچك را مكيده است و اينگونه برايش ردّي از خود به جاي گذاشته است.


وارن براون (Warren Brown) از مركز اختر فيزيك هاروارد – اسميتسون مي گويد : اين ستاره فوق العاده عجيب است .شرایط غير عاديی نياز است تا چنين كوتوله ي كم جرمي به وجود آيد.
هنگامي كه ستاره اي مشابه خورشيد بالغ شده وسپس مي ميرد، تبديل به يك كوتوله ي سفيد مي شود. كوتوله ي سفيد تازه كشف شده ، با نام طولاني SDSSJ091709.55+463821.8 (‌از اين پس J0917+46) در حدود 7400 سال نوري از زمين فاصله دارد، تقريباً نزديك مرز صورت فلكي سياهگوش و دب اكبر مي باشد. با وجود اينكه يك كوتوله ي سفيد معمولي در حدود يك پنجم جرم خورشيد ماده دارد
كوتوله ي سفيد جديد، تنها كسري از اين جرم را دارد. موکرمين كيليك (Mukremin Kilik) از دانشگاه اوهايو مي گويد : كوتوله ي سفيد ما با اينكه از نظر جرمي سبك مي باشد ولي در بعد اندازه، درشت به نظر مي رسد : قطرش 9 برابر يك كوتوله ي سفيد معمولي مي باشد!!
هنگامي كه منجمان در ابتدا j0917+46 را يافتند، پيش بيني كردند كه بايد يك همدم كشف نشده، كه سبب اين كاهش جرم بوده، داشته باشد. در ادامه تحقيقي روي سرعت شعاعي آن صورت گرفت كه به دنبال نشانه هايي از لرزش كوتوله ي سفيد بود (مادامي كه در اثر جاذبه ي همدم كشيده مي شود) نتيجه ي اين جستجو موجب تأييد پيش گويي شد. هم چنين منجمان احتمال اينكه اين همدم يك ستاره كم جرم رشته ي اصلي يا يك سياهچاله باشد را رد كردند و مي گويند به احتمال زياد يك كوتوله ي سفيد ديگر يا يك ستاره ي نوتروني البته با رأي بيشتر براي كوتوله ي سفيد !می باشد .
براون توضيح مي دهد :‌ هيچ ستاره اي به آنقدر پير نشده كه چنين كوتوله ي سفيد سبكي را از خود توليد كند. بنابراين ما فهميده ايم كه آن جرم بايد از طرف كوتوله ي سفيد همدمي بلعيده شده باشد.
اين تيم همچنين تاريخچه ي عجيب غريب اين جفت را روشن مي كند :
اين سيستم دوتايي با ستاره اي حدود دو برابر جرم خورشيد و ستاره ي ديگري، كم جرم تر از خورشيد متولد مي شود. ستاره اي كه سنگين تر بوده، زودتر متحول شده و تبديل به كوتوله ي سفيدي با جرم تقريباً خورشيد مي شود. 10 ميليارد سال بعد، همدم او نيزبه كوتوله ي سفيد ديگري مبدل مي شود. در هر مرحله لايه هاي خارجي گسترش يافته ي ستاره ي اولي، همدم را احاطه مي كند و سبب اصطكاك شديدي مي شود كه دو ستاره را به يكديگر نزديكتر مي كند. آنها هم اكنون ، هر 6/7 ساعت يك بار به دور هم مي چرخند در حاليكه شعاعشان حدود 000/650 مايل مي باشد و سرعت سرسام آوري در حدود 335000 مايل بر ساعت دارند.
به گفته ي كيليك ، رابطه ي بين كوتوله ي سفيد و همدمش، چون يك ازدواج كيهاني مي باشد. كه در آن هر دو طرف بايد چيزي بپردازند: ابتدا هر دو ستاره آهنگ نزديك شدن سر مي دهند. يكي از آنها ديگري را فرا مي گيرد ( مانند در آغوش گرفتن) البته با از دست دادن تدريجي جرم . و بدين صورت آنها نزديك تر مي شوند. سپس ستاره ي ديگر منبسط شده و غولي مي شود كه ستاره ي اول را در بر مي گيرد. (در آغوش گرفتن دوباره) و حالا اوست كه بايد مقدار زيادي از جرمش را از دست بدهد. آنها نزديك و نزديكتر شده و اين رقص كيهاني را ادامه مي دهند...
منجمان گمان مي كنند كه اين2كوتوله ي سفيد نهايتاً يكي شوند. گرچه براي اين يكي شدن 10 ميليارد سال زمان نياز است!!

منبع Akhtarvash.com,spaceflightnow

[Mohammad Hosseyn]

سازمان فضایی ناسا با آغاز ماه مه سال 2007 میلادی، چالشی نوین در سده کنونی به راه انداخته است.

ر این رقابت عمومی نمایندگان سازمان در مجامع عمومی به جستجوی پیشنهاداتی پیرامون ساخت بهترین دستکش برای فضانوردان خواهند پرداخت. فرد یا گرهی که بتواند با استفاده از حداقل امکانات و ضوابط بهترین دستکش را طراحی و تولید کند، مبلغ 200 هزار دلار آمریکا پاداش دریافت خواهد نمود.


این رقابت در موزه هوایی نیو انگلند (فرودگاه بین المللی برادلی) واقع در ایالت كنكتيكوت آمریکا برگزار خواهد شد و بازدید از آن برای عموم آزاد است.

مطابق با حداقل های نیازمندیها، این دستکش ها باید به اندازه ای بزرگ باشند که 95% از مچ یک مرد را بپوشانند. با سایر تجهیزات و سخت افزار های لباس های فضانوردی ناسا هماهنگ باشند. دست در آنها برای انجام هر نوع حرکتی آزاد باشد و در نهایت در مقابل فشار های زیاد مقاوم بوده و به هیچ وجه آسیب پذیر نباشند.



هر یک از دستکش ها برابر با 4.3 پی س آی دی تحت فشار قرار خواهند گرفت و پس از آن توسط ابزار آلاتی ویژه میزان انعطاف آنها ، در حرکت به جهت های مختلف مطابق با نیاز فضانورد بررسی خواهد شد.


علاوه بر این هر دستکش از پارامتر های مختلفی مانند خمش مچ، ورابری(دور سازی از محور) مچ ، ورين برى(كشش به سوى محور) مچ و خمش هریک از انگشتان و انگشت شست به صورت فردی و گروهی امتیاز دریافت می کند.


در نهایت دستکش ها مجددا تحت فشار قرار می گیرند تا عملکرد مقاومت آنها در فشار های بالا ارزیابی شود.


گروهی که بتواند با طراحی منحصر به فرد و برتر نسبت به دستکش های کنونی سازمان فضایی ناسا، بیشترین امتیاز را دریافت نماید برنده جایزه خواهد بود.

منبع NASA News Release