مشاعره

[Monica]

تا چند کنی قصه اسکندر و دارا
ده روزهء عمر اینهمه افسانه ندارد.

[FX64 Dual Core]

با سلام

در دیـــر مــغــان آمــد یــــارم قــدحــی در دســـت *******مست از می و میخواران از نرگس مستش مست

در نــــعـــل ســـمـنـد او شــکـل مـــه نـــو پـیـــدا *******وز قــــد بـلــــنــد او بــــالای صــنــوبــر پــســـت

آخـر به چه گویم هست از خود خبرم چون نیسـت*.***** وز بهـر چه گویم نیست با وی نظرم چون هسـت

شـمــع دل دمسـازم بنشسـت چو او برخـاسـت *.*****و افـغـان ز نظـربازان برخاسـت چو او بنشـسـت

گـر غالیه خـوش بو شـد در گـیـسـوی او پـیچـید *******ور وسمه کمانکش گشـت در ابروی او پیوسـت

بــاز آی کــه بـــاز آیـــد عـمــر شــده حــافــــظ *******هر چـند که ناید باز تیـری که بشـد از شـسـت

ویرایش شد

[Monica]

تو مثل لاله ی پيش از طلوع دامنه ها
که سر به صخره گذارد
غريبی و پاکی
تو را از وحشت توفان به سينه می فشرم
عجب سعادت غمناکی!

[FX64 Dual Core]

با سلام

یـــاد بـــاد آن که ســر کـوی توام مـنزل بود *******دیـــده را روشـــنـی از خــاک درت حـاصـل بود
راسـت چون سوسن و گـل از اثر صـحبت پـاک *******بــر زبـــــان بـــود مـــرا آن چـه تــو را در دل بــــود
دل چـــو از پــیـر خـرد نـقــل مـعــانـی مـی​کـــرد******* عـشــق می​گـفـت به شـرح آن چه بر او مشـکل بود

در اسرع وقت ویرایش می گردد

[Monica]

دوباره کوچه ام امشب تو را قدم می زد
و فکر می کنم اين بار از تو دم می زد

و سنگفرش و شب و ماه و باد پاييزی
که استعاره شعر مرا رقم می زد

[FX64 Dual Core]

با سلام

دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود*******تعبیر رفت و کار به دولت حواله بود

چهل سال رنج و غصه کشیدیم و عاقبت*******تدبیر ما به دست شراب دوساله بود

در اسرع وقت ویرایش می گردد.

روز و روزگاری بود که اینجا شب ها هم سکوت نداشت اما الان روزها هم کمتر کسی هست

[magmagf]

دگر هر آشنا بیگانه شد با آشنای خویش
و من بی مام تنها مانده در دشواری ایام
تو اما مادر من مادرناکام
دلت خرم روانت شاد
که من دست نیازی سوی کس هرگز نخواهم برد
و جز روح تو این روح ز بند آزاد
مرادیگر پناهی نیست دیگر تکیه گاهی نیست

[vahide]

تصوير ها در آيينه ها نعره مي كشند:
ما را از چارچوب طلايي رها كنيد
ما در جهان خويشتن آزاد بوده ايم.

[Monica]

من
در خاطره هاي تو
برش لو لوي اشک...آه!
چمدانت راه گلويم را گرفته است
مسافر!
تو هرچه آيينه و روبان
فراموش نکني
کدام نقاشي بي رنگ درخاطره ي آيينه
کدام روبان از ياد رفته دور يک انگشت مي ماند؟

[Asalbanoo]

دلت به وصل گل اي بلبل صبا خوش باد
كه در چمن همه گلبانگ عاشقانه توست