مشاعره

[Marichka]

ترسم كه اشك در غم ما پرده در شود
وين راز سر به مهر به عالم سمر شود

گويند سنگ لعل شود در مقام صبر
آري شود وليك به خون جگر شود

خواهم شدن به ميكده گريان و دادخواه
كز دست غم خلاص من آنجا مگر شود

از هر كرانه تير دعا كرده ام روان
باشد كز آن ميانه يكي كارگر شود

اي جان حديث ما بر دلدار باز گو
ليكن چنان مگو كه صبا را خبر شود

از كيمياي مهر تو زر گشت روي من
آري به يمن لطف شما خاك زر شود

در تنگناي حيرتم از نخوت رقيب
يا رب مباد آن كه گدا معتبر شود

بس نكته غير حسن ببايد كه تا كسي
مقبول طبع مردم صاحب نظر شود

اين سركشي كه كنگره ي كاخ وصل راست
سرها بر آستانه ي او خاك در شود

حافظ چو نافه ي سر زلفش به دست توست
دم در كش ارنه باد صبا را خبر شود

[siavashmusic]

ديگه از اون خبرا نيست اينجا حرف و پس ميگيرن
ميگن عاشقيم و اما تو نباشي نميميرن

[magmagf]

نرم برون آمده از آستين
بازو يا مرمر و عاج است اين
گردن سيمينش چون شير پاك
زير گلو آينه ي تابناك
لعلش چون شهد و شكر دلپذير
چشمش آهو روش و شير گير
ساقش افسون گر و آشوب ساز
بر سر آن دامان در رقص و ناز

[saye]

زمان ايستاده است
زمان آن جا در انتهاي سرسراي شب ايستاده است
و اين منم كه مي گذرم
مي روم در سيماي يك جسم
و شايد روزي باد
غبارم را
همراه خود
به سوي كوچه هايت بازگرداند
بايد همه چيز را باور كرد
عزيزانم را در خاك پنهان مي كنم
تا بوي تعفنشان آزارم ندهد
اين چشمان نگران مادرم نيز
روزي در خاك خواهد گنديد
بايد همه چيز را باوركرد
عطر گل ها
چه يم تواند باشد
چرا توجيه بوي تعفن خاك ؟
من ديگر همه كرم ها را در ژرفناي خخاك مي بينم
كه از گوشت هاي گنديده بدنم
چگونهكنسرو مي سازند
و ريشه گل ها را
از لاشه فاسدم
خود را معطر مي كنند
...

[رويا خانوم]

درين سراي بي كسي كسي به در نمي زند

به دشت ملال ما پرنده پر نمي زند

يكي ز شب گرفتگان چراغ بر نمي كند

كسي به كوچه سار شب در سحر نمي زند

نشسته ام در انتظار اين غبار بي سوار

دريغ كز شبي چنين سپيده سر نمي زند

گذر گهي ست پر ستم كه اندر او به غير غم

يكي صلاي آشنا به رهگذر نمي زند

دل خراب من دگر خراب تر نمي شود

كه خنجر غمت ازين خراب تر نمي زند

چه چشم پاسخ است ازين دريچه هاي بسته ات ؟

برو كه هيچ كس ندا به گوش كر نمي زند

نه سايه دارم و نه بر ، بيفكنندم و سزاست

اگر نه بر درخت تر كسي تبر نمي زند

[Monica]

دلم گرفته است
نه ایوان بلند شب
و نه خوابهای خمار آلود شبانه
و نه نغمه سوزناک نی
هیچکدام مرا به تو رهنمون نخواهد کرد.
ماندن
رفتن
گم شدن
و یافتن
همه هر چه بود
اینک چنان از دید گاهم دور است
که با قویترین تلسکوپ هم نقش تب آلود قلبت را نمی بینم
مرا رها مکن.....

[magmagf]

نبودم این چنین تنها
و مادر دل شبها
برایم داستان می گفت
برایم داستان از روزگار باستان می گفت
و من خاموش
سراپا گوش
و با چشمان خواب آلود در پیکار
نگه بیدار و گوش جان بر آن گفتار
در آن شب مادر من داستان کاوه را می گفت
در آن شب داستان کاوه آن آهنگر آزاده را می گفت

[nightmare]

تا دعای تو در حرا پیچید
در حرا از خدا ندا پیچید
که بخوان نام من تو هم خواندی
موج آن در دل فضا پیچید

[magmagf]

در کوچه باغ مستی
باران صبحدم را
بر شاخه ی اقاقی
ایینه ی خدا کن
بنگر جوانه ها را آن ارجمند ها را
کان تار و پود چرکین
باغ عقیم دیروز
اینک جوانه آورد
بنگر به نسترن ها
بر شانه های دیوار
خواب بنفشگان را
با نغمه ای در آمیز
و اشراق صبحدم را
در شعر جویباران
از بودن و سرودن
تفسیری آشنا کن
بیداری زمان را
با من بخوان به فریاد
ور مرد خواب و خفتی
رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن

[nightmare]

نرم و آهسته ازین تن بگذرید
مثل رگبار و تگرگ
از گلوی تشنه ی من بگذرید

ناگهان تیری وزید
خون گرمی در هوا فواره زد
اتفاقی سرخ بود
آمد و خود را به قلبی پاره زد