>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Renjer Babi]

پژوهشگران سازمان فضایی اروپا با بررسی داده های اسمارت-1 موفق به پیدا کردن گودالی در ماه شدند که می تواند در آینده به عنوان پایگاه استقرار فضا نوردان مورد استفاده قرار گیرد .
ماموریت اسمارت-1 در 3 سپتامبر 2006 خاتمه یافت و فضاپیما پس از اتمام سوخت با سطح ماه برخورد کرد و نابود شد اما دانشمندان هنوز در حال بررسی داده های ارسال شده ی این سفینه هستند .
تصویر روبرو از گودال Plaskett به تازگی مورد توجه دانشمندان سازمان فضایی اروپا(اسا ) قرار گرفته. به گفته ی پژوهشگران اسا این گودال میتواند یکی از بهترین نقاط برای ایجاد پایگاه بر روی ماه باشد .
گودال Plaskett در نزدیکی قطب شمال ماه و در نقطه ای قرار دارد که گودال دائما در زیر تابش نور خورشید است و اگر پایگاهی در این مکان ساخته شود می تواند همواره از مقدار زیادی انرژی خورشیدی استفاده کند . از طرفی چنین پایگاهی از نوسانات دما در ماه در امان است زیرا دمای این گودال تغییر چندانی نمی کند و بجای آنکه گاهی سرد و گاهی گرم باشد همیشه گرم است .
بر خلاف گودال Plaskett گودال هایی که در همسایگی آن قرار دارند همیشه در تاریکی مطلق به سر می برند که آن هم مزیت بزرگی محسوب می شود زیرا ممکن است در این گودال ها ذخایر بزرگی از یخ آب وجود داشته باشد که می توان از آن در ایجاد هوا ، سوخت و آب نوشیدنی استفاده کرد .
گودال Plaskett می تواند در قدم اول مناسب ترین مکان برای استقرار انسان در خارج از زمین باشد .این مکان به قدری نزدیک است که فضانوردان می توانند از آن زمین را تماشا کنند، ارتباط آنها با زمین بلافاصله بر قرار خواهد شد و در مواقع ضروری در کمتر از چند روز به آن ها کمک رسانی خواهد شد .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

.parssky.com

[Renjer Babi]

مسنجر برای نقشه‌ برداری از سطح عطارد آماده می‌شود

هدف ماموریت فضاپیمای مسنجر جستجوی ماهیت و نحوه تکامل سیارات داخلی با استفاده از تشخیص وجود یخ و تعیین نوع آن بر روی سطح عطارد است. ابزارهای این فضاپیما درماه جاری آزمایش خواهند شد.




یکی از ابزارهای این فضاپیما آشکارساز نوترون و پرتو گاما است. با دانستن انرژی و تعداد نوترون‌هایی که در هنگام عبور از کنار سیاره به آن برخورد می‌کنند، می‌توان ساختار هر سانتی متر مربع از سطح عطارد را مشخص کرد.این حسگر تغییرات تعداد نوترون‌های سریع، نوترون‌های گرمایی و نوترون‌های فوق گرمایی را به دست می‌آورد. نوترون‌های سریع در فضا پراکنده هستند. مقداری از آن‌ها همچنان در فضا باقی می‌مانند و مقداری از آن‌ها با اتم‌های مجاور خود برخورد می‌کنند.


اگر این برخورد با اتم‌های کوچک مثل هیدروژن باشد، انرژی خود را از دست خواهند داد و سرعت آن‌ها بسیار کم خواهد شد. این نوترون‌ها را با نام نوترون‌های گرمایی می‌شناسند. دانشمندان با دانستن نسبت تعداد نوترون‌های گرمایی به نوترون‌های فوق گرمایی می‌توانند مقدار هیدروژن موجود در مولکول‌های سطح عطارد(مثل آب)را تخمین بزنند.
کم کردن اختلالات زمینه کیهانی
«جان گلدستون»(John Goldsten)، یکی از مهندسین این پروژه می‌گوید:"پرتوهای کیهانی کهکشان ذرات بسیار ریز(عموما پروتون) پر سرعتی هستند که منشا آن‌ها ابرنواخترها است. ما بر روی زمین به علت وجود جو از این پرتوهای پرانرژی در امان هستیم اما این پرتوها در فضا با فضاپیما برخورد می‌کنند. هسته اتم‌های سطح یا مولکول‌های دیگر می‌توانند نوترون‌های پر انرژی را به بیرون پرتاب کنند. از برخورد این نوترون‌ها با اتم‌های دیگر، نوترون‌های گرمایی و اشعه گاما تولید می‌شود؛ که به عنوان سیگنال در حسگرها شناخته می‌شوند و لازم است که مقدار آن‌ها از تعداد کل نوترون‌های گرمایی کسر شود. زیرا ما ساختار سیاره را بررسی می‌کنیم، نه ساختار فضاپیما را!"گلدستون در ادامه صحبت‌ها از سختی کار می‌گوید و می‌افزاید:"نوترون‌های گرمایی طی فرآیند فوق به صورت دورهای تولید می‌شوند و برای افزایش دقت در داده‌ها لازم است که اندازه گیری‌های پی در پی انجام دهیم".
در جستجوی نوترون‌های خورشیدی
آشکارساز نوترون همراه با مسنجر در پرواز به دور زهره و سه پرواز در سال‌های ۲۰۰۸-۲۰۰۹ به دور عطارد و گردشی به مدت یک سال زمینی به دور عطارد در سال ۲۰۱۱ اطلاعات را جمع آوری می‌کند. قدرت آن محدود است اما برای مدت نا محدودی می‌تواند روشن بماند.
گلدستون می‌گوید:"ما برنامه ریزی کرده‌ایم تا بهترین نتایج را از این اندازه گیری‌ها در طی سفر فضاپیما در میان سیارات داخلی به دست آوریم زیرا این منطقه از منظومه شمسی تا به حال با چنین وسیله‌ای بررسی نشده است. جستجوی منبع بزرگ نوترون‌های پر انرژی نیز می‌تواند یکی از موضوعات مورد بررسی برای دانشمندان فیزیک ذرات بنیادی باشد تا با استفاده از آن مدلی را برای درک چگونگی فعالیت‌های خورشیدی ارائه دهند. رصد نوترون‌های خورشیدی از روی زمین کار بسیار مشکلی است، زیرا تعداد کمی از آن‌ها به زمین می‌رسند. مسنجر شرایط خاصی برای بررسی پرتوهای کیهانی دارد، زیرا در نزدیکی خورشید قبل از اینکه تعداد بسیاری از بین بروند آن‌ها را به دام می‌اندازد".
دلیل دیگر برای ساخت این حسگر بررسی فورانگرهای گاما و تعیین موقعیت آن‌ها است که به صورت تصادفی در هر جا و در هر زمان در آسمان ظاهر می‌شوند. گلدستون می‌گوید:"مسنجر جهت آن‌ها را مشخص می‌کند و از این طریق با نشانه روی تلسکوپ‌های زمینی به آن سو، رصدهای زمینی سرعت می‌گیرند".
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره‌ی آشکارساز نوترون و پرتو گاما [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] را کلیک کنید.

[Renjer Babi]

دانشمندان مشغول ساخت ابزاری هستند که قادر به تشخیص حيات مولکولی در مریخ و حتی پی‌گیری منشا آن است. این وسیله با نام «یوری»(Urey)، کاوشگر اکسید و مواد آلی مریخ نامیده و قبلا در بیابان آتاکاما در شیلی آزمایش شده است. آژانس فضایی اروپا قصد دارد که از این کاوشگر در برنامه سال ۲۰۱۳ خود(ExoMars) به مریخ استفاده کند. این برنامه برای برداشتن نمونه‌هایی از خاک مریخ، آسیاب کردن آن‌ها به ذرات نرم و سپس تجزیه آن‌ها برای یافتن نشانه‌ای از حیات طراحی شده است. هر نمونه شامل موادی است که از زیر سطح مریخ برداشته شده است. دکتر «ج. بادا»(J. Bada) از دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید:"احتمال یافتن زندگی مولکولی با استفاده از یوری چندین میلیون برابر از ابزارهای قبلی بیشتر است".قسمتی از این وسیله برای بررسی سرعت شرایطی که باعث از بین رفتن حیات مولکولی شده‌اند، طراحی شده است.دکتر «پ. ارنفرند»(P. Ehrenfreund)ازدانشگاه لیدن هلند می‌گوید:"هدف اصلی ExoMars جستجوی حیات است و از آنجایی که یوری قدرت تشخیص بالایی برای مواد آلی دارد در ExoMars مورد استفاده قرار خواهد گرفت".یوری قادر به تشخیص چندین مولکول آلی از جمله اسیدهای آمینه با مقادیر بسیار جزیی در حد ppt است.

حیات بر روی زمین از ارتباط حلقه‌های اسیدهای آمینه تشکیل شده است، هرچند که اسیدهای آمینه می‌توانند توسط موجود زنده یا غیر زنده به‌ وجود بیایند. بر این اساس مریخ می‌تواند دارای اسیدهای آمینه باشد ولی دارای حیات نباشد. برای تشخیص این وضعیت و شواهد موجود برای حیات گذشته و حال در مریخ، دانشمندان یوری را بر مبنای این که اکثر اسیدهای آمینه می‌توانند به دو شکل وجود داشته باشند، طراحی کرده‌اند و آن‌ها را «دست چپ» و «دست راست» می‌نامند. اسیدهای آمینه با منشا غیر آلی شامل ۵۰% دست چپ و ۵۰% دست راست هستند. به غیر از برخی موارد استثنا، از کوچکترین فرم حیات بر روی زمین مانند میکروب‌ها گرفته تا بزرگترین آن‌ها مانند گیاهان و جانوران دارای اسیدهای آمینه دست چپ هستند. در هر شکلی از حیات ماورای زمین با استفاده از قسمت اصلی اسیدهای آمینه که دارای تصویر معکوس است، یکنواختی قابل مقایسه‌ای بین دست چپ و دست راست انتظار می‌رود. اگر تصویر معکوس استفاده نشود، بیو شیمی را پیچیده می‌کند. «ا. فارینگتن»(A. Farrington) رئیس پروژه یوری از ناسا می‌گوید:"ابزار یوری قادر به تشخیص اسید‌های آمینه دست چپ و دست راست خواهد بود".اگر یوری مخلوطی برابر از مولکول‌های تصویر معکوس را هم پیدا کرده بود، نشان می‌داد که حیات هرگز به شکلی که ما با آن آشنا هستیم در مریخ وجود نداشته است. اگر تمامی اسیدهای آمینه از نوع راست یا تمامی آن‌ها از نوع چپ بودند، هم اکنون حیات در مریخ وجود داشت. البته راست بودن تمامی آن‌ها نشانی بر این بود که منشا حیات در مریخ با منشا حیات در زمین متفاوت است. درصدی برابر و یکسان از اسیدهای آمینه راست و چپ نشان بر این بود که حیات در مریخ وجود داشته و در زمان حال از بین رفته است، زیرا اسیدهای آمینه در صورت عدم وجود حیات به تدریج به سمت برابر بودن پیش می‌روند.ماموریت وایکینگ ناسا در ۱۹۷۶ نشان داد که تحت شرایط اکسیداسیون بالا در سطح مریخ، جستجوی حیات مشکل است. یوری مجهز به وسیله‌ای بنام عامل اکسیداسیون است که این شرایط را بررسی می‌کند. دکتر «ر. کوئین»(R. Quinn) از بخش ستی ناسا می‌گوید:"این وسیله دارای گیرنده‌های بسیار کوچکی است که با مواد شیمیایی مختلفی پوشیده شده‌اند. با اندازه‌گیری عکس‌العمل این گیرنده‌ها نسبت به مواد موجود در خاک و جو مریخ، اگر آثاری از حیات گذشته باقی مانده باشد، ما قادر به تشخیص آن‌ها خواهیم بود".دکتر«ا. ذنت»(A.Zent) از ناسا می‌افزاید:"برای شانس بیشتر در یافتن حیات باید دانش بیشتری در مورد اکسیداسیون سطح سیاره داشته باشیم". دکتر «ف. گرانتانر»(F. Grunthaner) می‌گوید:"بخشی از ابزار یوری وظیفه تشخیص ترکیب مواد آلی را در هر نمونه پودر شده دارد که این مواد به وسیله ExoMars حمل شده‌اند. مراحل آزمایش مانند تهیه اسپرسو است که با افزودن آب به نمونه شروع می‌شود. برخی از ترکیبات آلی با اضافه کردن آب و افزایش دما شروع به حل شدن می‌کنند. تمامی این مراحل تحت فشار صورت می‌گیرند. سپس با تبخیر آب در کوره، نمونه‌ها‌یی غلیظ به دست می‌آیند". بعد از آن یک کاوشگر به دنبال پرتو فلئورسان که نشانی بر وجود اسیدهای آمینه است می‌گردد.قسمتی از یوری برای جداسازی مواد آلی با ترکیب متفاوت از جمله اسیدهای آمینه با تصویر معکوس طراحی شده است. این تکنولوژی قبلا برای تشخیص DNA و میکروب‌های خطرناک مورد استفاده قرار گرفته است. nojum.ir

[Renjer Babi]

فضای پیمای کاسینی ، جدیتریرن تصاویر خود را از سیاره زحل ارسال کرد
فضاپیمای کاسینی ناسا در مدار خود به تازگی از فراز سیاره زحل عبور کرده و تصاویر بی همتایی از این سیاره تهیه کرده است .
تصویر زیر سیاره زحل را از بالا نشان میدهد که البته خود زحل در تصویر دیده نمی شود و تنها حلقه های آن قابل تشخیص است ، قسمتی از حلقه ها در زیر سایه این سیاره پنهان شده است.

این تنها یکی از تصاویر بی نظیر کاسینی است ، برای مشاهده مجموعه کامل تصاویر می توانید به لینک زیر مراجعه کنید :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

[Mohammad Hosseyn]

بر مبنای یافته‌های اخیر دانشمندان، مرکز کهکشان ما پرتوهای گاما را با انرژی در حدود ده‌ها میلیارد الکترون ولت تابش می‌کند!
شیوا نیسانی
تلاش ستاره‌شناسان دانشگاه «آریزونا» و «آدلاید» استرالیا منجر به کشف مکانیزمی شد که این پرتوهای پر انرژی را تولید می‌کند. بنا به گفته دانشمندان
پروتون‌ها با سرعتی باور نکردنی به پروتون‌های کم انرژی برخورد می‌کنند و پرتوهای پر انرژی گاما را به وجود می‌آورند.

بنا به گفته‌ی «دیوید بالانتاین»(David Ballantyne) پس از اتمام ساخت «هاردن کولیدر بزرگ»(The Large Hadron Collider) در «CERN» می‌توانیم مشابه این اتفاق را در زمین مشاهده کنیم. آنگاه می‌توانیم به ذرات پروتون تا ۷ میلیارد الکترون ولت شتاب دهیم. بالانتاین با همکاری پرفسور«فولویو ملیا»(Fulvio Melia) این دستاوردهای جدید را منتشر کردند.سیاه‌چاله کهکشان ما به پروتون‌ها انرژی معادل ۱۰۰ میلیارد الکترون ولت می‌دهد. بنا به گفته این تیم تحقیقاتی، این سیاه‌چاله در مقایسه با سیاه‌چاله های پر جرم کهکشان‌های دیگر تقریبا غیر فعال است.

ملیا فرضیه اینکه در سیاه‌چاله راه شیری چه اتفاقی می‌افتد را سال‌های متمادی توسعه ‌داد. ملیا و گروهش میدان مغناطیسی قدرتمند و بی‌نظمی را که شتاب دهنده پروتون‌ها و دیگر ذرات نزدیک سیاه‌چاله است را پیدا کردند.با گذشت ۳۰ سال از زمان کشف سیاه‌چاله مرکز راه شیری کماکان منبعی برای اکتشافات شگفت انگیز به شمار می‌رود.

سیاه‌چاله راه شیری یکی از پر انرژی‌ترین شتاب دهنده‌های ذرات در کهکشان است و با استفاده از پلاسمای مغناطیسی، پروتون‌ها را به دام می‌اندازد و سپس با سرعت بسیار بالایی به بیرون پرتاب می‌کند.بالانتاین با بررسی نقشه‌ها و تصاویر غبارهای میان ستاره‌ای که در فاصله حدود ۱۰ سال نوری از مرکز کهکشان هستند به دانسته‌های جدیدی دست یافت.

ذرات شتابدار پروتون که در مرکز کهکشان تولید می‌شوند، پرتو گاما تولید می‌کنند. با بررسی مسیر حرکت ۲۲۲۰۰۰ پروتون مشخص شد که نیروی مغناطیس مسیر آن‌ها را تغییر می‌دهد.اگرچه این ذرات تقریبا با سرعت نور حرکت می‌کنند، اما به دلیل حرکت کاتوره‌ای صدها سال طول می‌کشد تا به اندازه‌ی ۱۰ سال نوری از مرکز کهکشان فاصله بگیرند.این ذرات پر انرژی از سیاه‌چاله فرار و به سوی محیط میان ستاره‌ای حرکت می‌کنند. جایی که پروتون‌های کم انرژی مانند گاز هیدروژن قرار دارند و پس از برخورد با این ذرات پرتوهای گاما تولید می‌شود.

بالانتاین، ملیا و دیگران دریافتند که این رویداد می‌تواند زیاد بودن انرژی و روشنایی پرتوی گاما را که پیش از این مشاهده شده بود توضیح دهد. شاید بتوانیم با این اکتشافات دلیل ایجاد جت‌های غول پیکر در سیاه‌چاله‌های عظیم(مانند کوازارها) را بیان کنيم. فقط ۳۱ درصد از ۲۲۲۰۰۰ ذره بررسی شده در مسیر حرکتشان در فاصله ۱۰ سال نوری پرتو گاما تولید می‌کنند. ۶۹ درصد آن‌ها به فاصله‌های دورتر فرار می‌کنند. همچنین ممکن است که این پرتوها به پروتون‌های سیاه‌چاله شتاب بیشتری دهند.

منبع: [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

تصویر جهان بالغ با مطالعه طیف کامل بخشی از آسمان

این پروژه با استفاده از چهار تلسکوپ فضایی و چهار تلسکوپ زمینی نقشه‌ای کامل از قسمتی از آسمان را به وجود آورده است که انواع کهکشان‌ها و موقعیت آن‌ها را در این ناحیه مشخص می‌کند.





تحلیل این نقشه اطلاعات جدیدی را درباره‌ی دوران نوجوانی جهان، نحوه تکامل کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی به دست آورده است.(AEGIS) نامی است که بر این پروژه ۵ ساله گذاشته شده است. (All-wavelength Extended Groth Strip International Survey) با همکاری بیش از ۵۰ محقق از سراسر جهان انجام شده است. در این پروژه محققان بخشی از آسمان را در طیف‌های رادیویی، فروسرخ، مرئی، فرابنفش و پرتو ايکس بررسی کردند. ناحیه مورد نظر آن‌ها (EGS) نام دارد که در صورت‌‌ فلکی دب‌اکبر جای دارد. محل دقیق بررسی شده در اطراف دست خِرس، در نزديکی ستاره‌های ε (اپسیلون)، ζ (زتا) و η (اتا) قرار دارد.
پروفسور «مارک دیویس» سرپرست تیم تحقیقاتی می‌گويد:"هدف نهایی ما از اجرای این پروژه بررسی جهان در زمان‌های قدیم است، زمانی که سن جهان در حدود نصف سن کنونی بوده است. تا کنون نیز اطلاعات باور نکردنی به دست آورده‌ایم که بسیار قابل توجه است. تلسکوپ کِک در هاوایی نیز طی پروژه‌ای به نام نقشه‌ برداری فروسرخ، از این کهکشان‌ها نقشه‌ برداری کرده است. اخترشناسان با ترکیب این داده‌ها با اطلاعات به دست آمده از پروژه اصلی، به منبع بسیار ارزشمندی دست یافته‌اند".
دانشمندان متوجه شدند که در این ناحیه یک کهکشان بزرگ سرخ وجود دارد که دو سیاهچاله در هسته آن قرار گرفته‌اند. با چشم غیر مسلح، این ناحیه کاملا خالی به نظر می‌رسد. اما نتایج این پروژه مشخص کرد که بیش از ۱۵۰۰۰۰ کهکشان در آن‌جا وجود دارد. هابل عکس‌هايی موضعی از این ناحیه گرفته است که جزئیات بیش از ۵۰۰۰۰ عدد از آن‌ها را آشکار می‌کند. مطالعات نقشه‌ برداری (AEGIS) بر روی کهکشان‌های کهن‌سال متمرکز شده است؛ کهکشان‌هایی که سن آن‌ها بیش از نصف سن جهان است.‌ سن جهان در حدود ۷/۱۳ ميليارد سال است، در حالیکه سن کهکشان‌های مورد نظر در حدود ۹ ميليارد سال است.
پروفسور «ساندرا فیبر»(Sandra Faber) می‌گوید:"ما روی دوره نهایی بلوغ کهکشان‌ها مطالعه می‌کنیم. این درست مثل این است که روی انسانی ۱۰ ساله تحقیق کنیم. انسان‌ها در این سن نه نوزاد به حساب می‌آیند و نه کودک؛ این در حالی است که با بزرگسالان نیز کاملا متفاوت هستند. یعنی در واقع ما روی مراحل رشد و بلوغ آن‌ها تحقیق می‌کنیم".
یکی از کیهان‌شناسان این پروژه به نام «جفری نیومن»(Jeffrey A .Newman) می‌افزاید:"ما در این پروژه با یک معما روبرو بودیم و آن چگونگی تکامل کهکشان‌ها بود. ما این ناحیه را با ۹ تلسکوپ‌ در ۹ ناحیه از طیف الکترومغناطیس بررسی کردیم. هر کدام از آن‌ها قسمتی از این معما را حل کردند". (AEGIS) پنجره‌ای از زمان‌های قدیم را هم اکنون در برابر ما چشمان گشوده است. تلسکوپ فضایی اسپیتزر و تلسکوپ (GALEX)داده‌های فروسرخ و فرا‌بنفش را به دست آورده‌اند. این داده‌ها نشان دادند که ستارگان در سرعت‌های نسبی بیشتری نسبت به حال شکل گرفته‌اند.
تلسکوپ فضایی چاندرا و تلسکوپ زمینی (VLA) با رصد در ناحیه ایکس و رادیویی توانستند وجود سیاه‌چاله‌های بزرگ را در مرکز کهکشان‌ها آشکار کنند؛ سیاه‌چاله‌هایی دوتایی حاصل از برخورد کهکشان‌های قدیمی. «برایان گرک»(Brian Gerke) دو سیاه‌چاله را در مرکز کهکشان در فاصله ۶ میلیارد سال نوری از زمین پیدا کرد. وی وجود آن‌ها را با استفاده از داده‌های رصدی پروژه (AEGIS) تائید کرد. این دو سیاه‌چاله‌ در فاصله ۴۰۰۰ سال نوری از هم قرار گرفته اند که یکی از آن‌ها ۵۰۰۰۰۰ بار و دیگری ۵ میلیون بار از خورشید سنگین‌تر است.
او می گوید:"آن‌چه هم‌ اکنون می‌بینیم حاصل از ترکیب دو کهکشان در هزاران میلیارد سال پیش است که می‌تواند نحوه تشکیل کهکشان‌های بیضوی را توجیه کند". نقشه برداری اخیر، دو کهکشان را نیز آشکار کرد که نور آن‌ها خمیده شده بود. اخترشناسان با استفاده از تئوری نسبیت عام اینشتین می‌توانند جرم آن‌ها را محاسبه کنند.


nojum.ir

[Renjer Babi]

تحقيقات جديد دانشمندان نشان مي‌دهد احتمالا وجود عناصر راديواكتيو در اعماق قمر كوچك "انكلادوس"(‪ (Encladus‬سياره كيوان از ميلياردها سال قبل تاكنون سبب گرم شدن اعماق اين قمر و فوران چشمه‌هاي آب گرم در سطح منجمد آن شده است.
به گزارش خبرگزاري آسوشيتدپرس، سفينه بدون‌سرنشين و كاوشگر سياره كيوان "كاسيني" كه هم‌اكنون در مدار اين سياره قرار دارد، سال گذشته تصاويري از قمر "انكلادوس" اين سياره به زمين مخابره كرد كه در آن تصاوير فوران چشمه‌هايي در سطح اين قمر مشهود بود.
فوران چشمه‌هاي آب گرم از اعماق قمر "انكلادوس" در حالي رخ مي‌دهد كه سطح اين قمر بسيار سرد و منجمد است. محققان عقيده دارند گرم بودن لايه‌هاي زير سطح اين قمر ممكن است محيط مناسبي را براي پيدايش حيات ايجاد كرده باشد.
از زمان مشاهده تصاوير سفينه "كاسيني" اين سوال كه گرماي لايه‌هاي زيرين قمر "انكلادوس" از چه منبعي بوجود مي‌آيد مطرح بوده است. هم‌اكنون دانشمندان با ايجاد الگوي رايانه‌اي جديد اين فرضيه را مطرح كرده‌اند كه وجود عناصر راديواكتيو در اعماق اين قمر و فساد تدريجي اين عناصر سبب گرم شدن لايه‌هاي زير قطب جنوب آن و شكل‌گيري چشمه‌هاي آب گرم و بخار آب در قطب جنوب "انكلادوس" شده‌است.
بر اساس اين نظريه جديد، قمر "انكلادوس" احتمالا ‪ ۴/۵‬ميليارد سال قبل و با تركيبي از يخ و ايزوتوپ‌هاي راديواكتيو عناصر آلومينيوم و آهن بوجود آمده و با گذشت چند ميليون سال از شكل‌گيري اين قمر، فساد عناصر راديواكتيو و ايجاد حرارت در پي آن، سبب شكل‌گيري يك هسته سنگي در مركز قمر و پوشيده شدن اطراف اين هسته سنگي با لايه‌اي از يخ شده است.
دانشمندان عقيده دارند با گذشت زمان، ادامه فعاليت عناصر راديواكتيو موجود در هسته قمر انكلادوس" سبب گرم شدن لايه‌هاي يخ بالاي هسته و ايجاد چشمه‌هاي آب گرم در سطح قمر شده است كه اين وضعيت همچنان ادامه دارد.
اگر فرضيه جديد اثبات شود، اين بدان معناست كه قمر "انكلادوس" به علت برخورداري از يك منبع گرمايي دايمي، مواد آلي و آب مايع، محل مناسبي براي شكل‌گيري حيات است.
به گفته "دنيس متسون" محقق طرح "كاسيني"، فرضيه جديد نشان مي‌دهد شرايط موجود در لايه‌هاي زير سطح "انكلادوس" در گذشته و احتمالا حال حاضر، وقوع واكنشهاي زيست‌شيميايي را ممكن مي‌كند كه اين وضعيت احتمال وجود حيات در اين قمر را مطرح مي‌سازد.
محققان طرح "كاسيني" پيش از اين اعلام كرده بودند سرچشمه فوران‌هاي آب گرم در سطح اين قمر احتمالا منابع آبي زير پوسته آن است كه آن منابع آبي با انرژي ناشناخته‌اي گرم مي‌شوند و مطالعه جديد منشاء اين گرما را وجود عناصر راديواكتيو در هسته قمر ذكر مي‌كند.
نتايج مطالعه جديد روز دوشنبه در همايش مطالعات ماه و سيارات منظومه شمسي در تگزاس آمريكا ارائه شد و در شماره ماه آوريل نشريه نجومي "ايكاروس" (‪ (Icarus‬نيز به چاپ خواهد رسيد.






.irna.ir

[Renjer Babi]

فضاپیمای کاسینی به تازگی موفق به کشف یک دریای جدید از هیدرو کربن در نیمکره شمالی تیتان شد .
چندی پیش دانشمندان از کشف دریاچه هایی از هیدرو کربن مایع در اطراف قطب جنوب تیتان قمر زحل خبر داده بودند اما به نظر می رسد چنین دریاچه هایی در نیمکره شمالی این قمر نیز وجود داشته باشد ، دریاچه هایی که به جای آب پر از اتان و متان مایع هستند .
کاسینی در آخرین پرواز خود بر فراز قطب شمال تیتان موفق به آشکار سازی علائمی شد که از وجود چنین دریاچه ای خبر میدهد ،دریاچه ای که پهنای آن به 100 هزار کیلومتر مربع می رسد.
فضاپیمای کاسینی ناسا این دریاچه را با استفاده از ابزار راداری خود کشف کرده است از این رو دانشمندان کاملا مطمئن نیستند که آنچه در داده های ارسال شده توسط فضا پیما مشاهده می شود یک دریاچه باشد .کاسینی در پرواز بعدی خود از فراز تیتان در ماه می اطلاعات بیشتری در این باره به زمین ارسال خواهد کرد .
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


parssky.com

[chista]

04:55 گرينويچ - دوشنبه 19 مارس 2007 - 28 اسفند 1385

پل رینکون
گزارشگر علمی سایت خبری بی بی سی

'یخ های قطبی می تواند مریخ را از آب بپوشاند'
دانشمندان می گویند ذخایر به تله افتاده یخ در قطب جنوب مریخ آنقدر عظیم است که می تواند کل سطح این سیاره را در اقیانوسی به عمق 11 متر فرو برد.

کاوشگر اروپایی "مارس اکسپرس" که در مداری حول سیاره می گردد با استفاده از ابزارهای راداری اش ضخامت رسوبات لایه لایه قطب جنوب مریخ را حساب کرده است.

تحلیل داده های این رادار موسوم به "مارسیس" نشان می دهد که رسوبات قطبی، تقریبا به طور خالص متشکل از یخ آب است.

نتایج این مطالعه در نشریه "ساینس" منتشر شده و هفته گذشته همچنین در کنفرانس علوم اقماری و سیاره ای در شهر هوستون در تگزاس نیز ارائه شد.

دانشمندان در دهه 1970 پی بردند که نواحی قطب شمال و جنوب سیاره سرخ پوشیده از رسوبات ضخیم و لایه لایه است.

براساس داده های دو فضاپیمای مارینر و وایکینگ نتیجه گیری شد که رسوبات قطبی احتمالا توده های غبار و یخ است.

پهناور

امروزه بخش اعظم آبی که دانشمندان به وجود آن در مریخ پی برده اند در رسوبات لایه لایه قطبی قرار دارد، هرچند به نظر می رسد که برخی دیگر از نواحی سیاره در گذشته، به شدت خیس و مرطوب بوده است.

وسعت رسوبات فقط در قطب جنوب مریخ به پهنای ایالت تگزاس آمریکا (یا تقریبا یک چهارم ایران) است.

درک این مساله که آب کجا رفته است برای پی بردن به این موضوع که آیا سیاره سرخ می توانسته زمانی زیستگاه موجودات زنده باشد یا خیر اهمیت کلیدی دارد.

رادار فضاپیمای "مارس اکسپرس" با ساطع کردن امواجی متوجه شد که تقریبا 90 درصد این رسوبات در قطب جنوب، آب منجمد و باقی خاک و غبار است.

رادار نمی تواند بگوید که آیا این یخ ها آغشته به دی اکسید کربن هستند یا خیر اما جف پلات، محقق اصلی این مطالعه، به بی بی سی گفت که ضخامت یخ نشانگر خلوص تقریبا کامل آب منجمد است.

رادار "مارس اکسپرس" که این مطالعه با کمک آن انجام شد را آژانس های فضایی ایتالیا و آمریکا مشترکا ساخته اند.

این رادار در سال 2005 با موفقیت به کار افتاد که البته با تاخیری یک ساله صورت گرفت.

فضاپیمای مارس اکسپرس اواخر سال 2003 در مدار مریخ قرار گرفت.

فکر کردم میتونه مفید باشه

[Renjer Babi]

دانشمندان انگليسي حاضر در طرح كاوشگر "بيگل ‪ "۲‬كه در سال ‪ ۲۰۰۳‬روي سطح سياره مريخ سقوط كرد و نابود شد خواهان فرود كاوشگري مشابه، اين بار روي سطح كره ماه هستند.
به گزارش سايت اينترنتي "بي‌بي‌سي‌نيوز"، اين محققان عقيده دارند تجهيزات علمي طراحي شده براي كاوشگر "بيگل ‪ "۲‬مي‌توانند پاسخ اين سوال كه آيا انسان قادر به استفاده از منابع موجود در ماه هست يا خير را تعيين كنند. سازمان هوانوردي و فضايي آمريكا "ناسا" پيش از اين اعلام كرده بود كه تا سال ‪ ۲۰۲۰‬فضانوردان خود را به سطح ماه بازخواهد گرداند.
به گفته محققان انگليسي، اين روبات كاوشگر مي‌تواند با تجهيزات خود در سطح كره ماه تركيبات هيدروژن، يخ، و هيدروكربنها را جستجو كند. روبات "بيگل ‪ "۲‬كه در اصل براي كاوش در مريخ طراحي شده بود فاقد چرخ است و توانايي حركت ندارد اما برخي محققان انگليسي عقيده دارند در صورت نياز مي‌توان آن را روي يك روبات ماه‌پيماي ديگر سوار كرد و بدينوسيله آن را در سطح ماه حركت داد.
طرح ارسال يك روبات كاوشگر مشابه "بيگل ‪ "۲‬به سطح ماه هم‌اكنون مورد حمايت بسياري از دانشمندان انگليسي حاضر در طرح اصلي "بيگل ‪ "۲‬مربوط به سال ‪ ۲۰۰۳‬قرار گرفته‌است كه از جمله آنها مي‌توان به پروفسور "كالين پيلينگر" سرپرست آن طرح و محقق دانشگاه "اوپن" اشاره كرد.
به گفته دكتر "ايورت گيبسون" محقق مركز فضايي "جانسون" سازمان "ناسا"، كاوشگر انگليسي "بيگل ‪ "۲‬يكي از پيشرفته‌ترين تجهيزات علمي ارسال شده به فضا توسط انسان محسوب مي‌شود كه متاسفانه به دليل سقوط روي مريخ نتوانست ماموريت خود را آغاز كند اما با بازسازي آن مي‌توان مجددا از اين كاوشگر پيشرفته براي ماموريتهاي فضايي ديگر استفاده كرد.
كاوشگر "بيگل ‪ "۲‬ساخت كشور انگليس و متعلق به آژانس فضايي اروپا بود كه در ماه دسامبر سال ‪ ۲۰۰۳‬در لحظه فرود روي مريخ ارتباط آن با زمين قطع شد و از آن زمان تاكنون سرنوشت اين سفينه، از جمله محل سقوط آن، در هاله‌اي از ابهام باقي مانده‌است.






irna.ir